జిహ్వచాపల్యం

[k3vv3]

అచ్చిరాని అతితెలివి
రచనః తిరుమలశ్రీ

            జాకీ ఓ ర్యాగ్ పిక్కర్. పదిహేడేళ్ళుంటాయి. పొడవుగా, పీలగా ఉంటాడు. కాంప్లెక్స్ ల నుండి చెత్త కలెక్ట్ చేసుకుని బండిలో తీసుకువెళ్ళే రజని వాడి గాళ్ ఫ్రెండ్. జాకీకి రజని అంటే పిచ్చిప్రేమ. తాను కోరింది ఇవ్వకపోతే ఊరుకోదామె. రోజుల తరబడి వాడితో మాట్లాడడం మానేస్తుంది.
వారం రోజుల్లో వారి అభిమాన నటుల సినిమాలు – ‘అల వైకుంఠపురములో...’, ‘సరిలేరు నీకెవ్వరు’ - ఒకేసారి విడుదలకాబోతున్నాయి. వాటికి తీసుకువెళ్ళమని అడిగింది రజని. పాప్ కార్న్ తింటూ సినిమా చూడడమంటే ఇష్టం ఆమెకు. జాకీ దగ్గర డబ్బులు లేవు.
ఆరోజు నాచారంలో చెత్త ఏరుతున్నాడేకానీ వాడి మనసంతా చికాకుగా ఉంది. ఎలాగోలాగున డబ్బులు సంపాదించాలి. రజనిని సినిమాలకు తీసుకువెళ్ళాలి. లేకపోతే అది తనతో పోట్లాడి విడిపోతుందేమోనన్న భయం.
          అదిగో, అప్పుడే…దొరికింది జాకీకి ఆ మనీపర్స్. ఎన్టీయార్ గార్డెన్స్ దగ్గర పేవ్ మెంట్ మీద!
          ఆశతో ఆత్రుతగా పర్స్ ను తెరచి చూసిన వాడికి నిరుత్సాహమే కలిగింది. అందులో వందరూపాయల కంటే ఎక్కువ లేవు. పర్స్ విండోలో చేతిరాతతో తెలుగులో ఓ చీటీ ఉంది. జాకీకి తెలుగు చదవడం వచ్చును. అది ఓ ఇంటి చిరునామా.  లోపల ఓ ‘గోద్రెజ్’ తాళపుచెవి కూడా కనిపించింది. ఆ చిరునామా ఆ పర్స్ యొక్క యజమానిదయివుంటుందనీ, తాళపుచెవి అతని ఇంటిదయివుంటుందనీ అనిపించింది.
          డబ్బులు జేబులో వేసుకుని పర్స్ ని విసిరేయబోయాడు. అంతలోనే బుర్రలో లైట్ వెలగడంతో ఆగిపోయాడు. వాడి మెదడు చురుకుగా పనిచేయనారంభించింది…సాధారణంగా ఎవరూ తాళపుచెవిని అలా పర్స్ లో పెట్టుకుని తిరగరు. బహుశా ఆ వ్యక్తి ఒంటరిగాడయి వుండొచ్చుననిపించింది. ఆ తాళపుచెవిని ట్రై చేస్తేనో? సినిమాకి సరిపడా డబ్బులు దొరకవచ్చును...ఎ.టి.ఎమ్. కార్డ్ ‘పిన్’ తో సహా దొరికినంతగా సంబరపడిపోయాడు.
          అంతలోనే భయం వేసింది వాడికి. ఎప్పుడూ దొంగతనం చేయలేదు తాను. కానీ రజని గుర్తుకు రావడంతో భయంపీక నొక్కి, ధైర్యం పుంజుకుని…ఆ చిరునామాని మరోసారి వీక్షించాడు. నాచారంలోని హెచ్.ఎమ్.టి. నగర్ లోనిదది…ఆ కాగితాన్ని, తాళపుచెవినీ తీసి జేబులో వేసుకుని మనీపర్స్ ను విసిరేసాడు. భుజాన ఉన్న గోనెసంచిని డస్ట్ బిన్ వెనుక దాచి, ఆ కాలనీ వైపు నడిచాడు. 
          అప్పుడు సమయం ఉదయం పది గంటలు దాటి పది నిముషాలు అయింది…
#
          హెచ్.ఎమ్.టి. నగర్ లోపలికి వెళితే కాలనీకి ఎడమవైపు చివరగావున్న అపార్ట్మెంట్స్ కు కాస్త దూరంగా ఉంది ఆ చిరునామా. ఓ పాతకాలపు పెంకుటిల్లు. ఓ పక్క ఏదో షెడ్డూ, రెండో పక్క అటువంటిదే ఓ చిన్న ఇల్లూ ఉన్నాయి.
          తనను ఎవరైనా చూస్తున్నారేమోనని పరిసరాలను జాగ్రత్తగా కనిపెడుతూ, చెత్త ఏరుతున్నట్టు నటిస్తూ ఇంటి గుమ్మం ముందు నిలుచున్నాడు జాకీ. వీధి తలుపుకు ఉన్న గోద్రెజ్ తాళంకప్పను చూడగానే వాడి కన్నులు మెరిసాయి. జేబులోంచి తాళపుచెవిని తీసి కప్పలో దూర్చి రెండు త్రిప్పులు త్రిప్పేసరికి తాళం తెరచుకుంది. లోపల ప్రవేశించి, తలుపు మూసేసాడు.
లోపల ఓ హాలు, రెండు గదులు, కిచెను, బాత్ రూమూ ఉన్నాయి. హాల్లో కేన్ సోఫాసెట్టు, రెండు ప్లాస్టిక్ చెయిర్సు, ఓ వుడెన్ స్టూలు, టీవీ, చిన్న డైనింగ్ టేబుల్, వగైరాలు ఉన్నాయి. కిచెన్ తప్ప గదులు రెండూ మూసివున్నాయి.
ఓ గదిలో ప్రవేశించాడు జాకీ. అందులో ఓ సింగిల్ కాట్, రైటింగ్ టేబుల్, కుర్చీ, ఓ స్టీలు కప్ బోర్డ్, ఓ చెక్క బీరువా, బట్టల స్టాండ్ ఉన్నాయి. చెక్కబీరువాలో ఆడ, మగ దుస్తులు ఉన్నాయి…స్టీల్ బీరువా లాక్ చేసివుంది. అందులో డబ్బు, నగలూ ఉంటాయని ఊహించాడు. దాన్ని తెరవడానికి ప్రయత్నించి విఫలుడయ్యాడు. తాళం పగులగొడితే ఆ చప్పుడుకు ఎవరైనా వస్తారేమోనని భయం వేసింది. కీహోల్ లో పెట్టి త్రిప్పేందుకు షార్ప్ పనిముట్టు ఏదైనా కనిపిస్తుందేమోనని గదిలోను, హాల్లోనూ, కిచెన్ లోనూ వెదికాడు. ఏదీ కనిపించలేదు. ఫ్రిజ్ మీదున్న సెల్ ఫోన్ కంటపడడంతో దాన్ని తీసుకుని జేబులో వేసుకున్నాడు.
రెండో గది తలుపు తెరచిన జాకీ ఉలిక్కిపడ్డాడు…గది మధ్యగా ఉన్న డబుల్ కాట్ బెడ్ మీద పడుకుని ఉంది ఓ యువతి!
చటుక్కున తలుపు వెనుక నక్కాడు వాడు. ఆమెలో కదలిక కనిపించకపోయేసరికి కొన్ని నిముషాల తరువాత లేచి మెల్లగా ఆమెను సమీపించాడు. నిద్రపోతోందనుకుని ఆమె పైకి వంగి పరీక్షగా చూసాడు.
వెల్లకిలా పడుకునివుందామె. కనుగ్రుడ్లు తెరచుకుని నిశ్చలంగా ఇంటి పైకప్పునే చూస్తున్నాయి. నాలుక బైటకు పొడుచుకువచ్చింది…ఏదో అనుమానం పొడసూపడంతో భయపడుతూనే ఆమె ముక్కు దగ్గర వ్రేలు పెట్టి చూసాడు. శ్వాస ఆడడంలేదు. ఆ యువతి చచ్చిపోయింది…!
హఠాత్తుగా భయం సునామీలా క్రమ్ముకుంది వాణ్ణి. ‘డబ్బుల మాట దేవుడెరుగు! ఎవరూ రాకముందే అక్కడ నుండి బైటపడాలి. లేకపోతే ఆమె చావు నా మెడకు చుట్టుకోవచ్చు…’ అనుకున్నాడు. అంతలోనే ఎక్కడి నుండో సెక్యూరిటీ అధికారి సైరన్ వినిపించింది. వాడిలో కంగారు హెచ్చింది. గుమ్మం వైపు పరుగెత్తి వీధి తలుపు తెరచాడు. గుమ్మంలో – సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు…!!
#
హతురాలికి పాతికేళ్ళుంటాయి. పేరు అంజలి. చామనచాయ, సాధారణ పొడవు. నైటీలో ఉంది.
కనుగ్రుడ్లు తెరచుకుని, నాలుక బైటకు వచ్చి భయంకరంగా ఉంది. పీక పిసికి చంపబడ్డట్టు ఉబ్బిన మెడను చూస్తే అర్థమయిపోతోంది. మృతురాలు హంతకుడితో పెనగులాడిన సూచనలేవీ కనిపించలేదు.
స్నిఫ్ఫర్ డాగ్ పడగ్గదిలోని అంజలి శవాన్ని వాసన చూసి, అక్కడ నుండి నేలంతా వాసన చూసుకుంటూ హాల్లోంచి దొడ్డివైపు వెళ్ళి వెనుక గుమ్మం వద్ద నిలుచుంది. దగ్గరగా మూసియున్న ఆ తలుపును తెరవగానే బైటకు పరుగెత్తింది. ఇంటి పక్కగా వీధిలోకి దారితీసింది. దూరంగా ఉన్న అపార్ట్మెంట్స్ ఎదుటనున్న పేవ్ మెంట్ దగ్గరకు వెళ్ళి ఆగిపోయింది. 
హంతకుడు హత్యచేసి దొడ్డిదారి గుండా వీధిలో ప్రవేశించి రోడ్ మీద పార్క్ చేసిన వాహనంలో పరారయివుంటాడని భావించారు సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు. అక్కడ ఇసుకలో అస్పష్టంగా కనిపిస్తున్న ఆనవాళ్ళను బట్టి అది ద్విచక్రవాహనం అయ్యుంటుందనుకున్నారు.
హతురాలి భర్త కరుణాకర్ ఇ.సి.ఎల్. క్రాస్ రోడ్స్ దగ్గర ఉన్న ఇండస్ట్రియల్ ఎస్టేట్ లోని ఓ కెమికల్ కంపెనీలో సూపర్ వైజర్ గా పనిచేస్తున్నాడు. సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ల కబురు అందుకుని పరుగెత్తుకొచ్చాడు.
కరుణాకర్ వయసు ముప్పై పైనే ఉంటుంది. అయిదడుగుల ఆరంగుళాల దృఢకాయం. ఫెయిర్ గా హ్యాండ్సమ్ గా ఉంటాడు. “స్నేహితురాలికి అబార్షన్ అయిందని తెలిసి మూడురోజుల క్రితం వరంగల్ వెళ్ళింది నా భార్య. ఉదయం ఇంటికి తాళంవేసి ఏడున్నరకు ఆఫీసుకు వెళ్లిపోయాను నేను. అంజలి ఇవాళ సాయంత్రానికి వస్తానని చెప్పింది. ఎప్పుడు తిరిగివచ్చిందో, ఇలా దుర్మరణం పాలయిందంటే నమ్మశక్యం కాకుండా ఉంది…” అంటూ భోరుమన్నాడు అతను.
కరుణాకర్, అంజలిల వివాహమయి మూడేళ్ళయింది. అప్పుడే సంతానం వద్దనుకున్నందున పిల్లలు లేరు. అయితే, ఆమధ్యే నిర్ణయించుకున్నారు నట్టింట్లో ఓ చంటిబిడ్డ పారాడుతుంటే బాగుంటుందని. ఆ ప్రయత్నంలో వారు ఉండగానే ఆ దుర్ఘటన జరగడం దురదృష్టకరం.
“ఒకవేళ మీ భార్య అనుకున్న వేళకు ముందే తిరిగివచ్చినట్లైతే మీకు ఫోన్ చేసేది కాదా?” అడిగాడు ఎస్సయ్. చేసేదన్నాడతను. ఆమె వద్ద డూప్లికేట్ ‘కీ’ ఉందని చెప్పాడు.
“మీ భార్య, మీరు అన్యోన్యంగా ఉండేవారా?” ఎస్సయ్ ప్రశ్నకు తలూపాడు కరుణాకర్. తమకు శత్రువులు ఎవరూ లేరన్నాడు. కరుణాకర్ దగ్గర స్టేట్మెంట్ తీసుకున్నాడు ఎస్సయ్.
అప్పటికి వ్రేలిముద్రల నిపుణులు, ఫొటోగ్రఫర్, వీడియోగ్రఫర్ తమ తమ పనులు ముగించడం జరిగింది. శవాన్ని పరీక్షించి మరణసమయాన్ని ఉజ్జాయింపుగా నమోదుచేసి వెళ్ళిపోయాడు డాక్టర్. అనంతరం శవపంచాయితీ జరిపించి, శవాన్ని అటాప్సీ నిమిత్తం ఆంబులెన్స్ లో ప్రభుత్వాసుపత్రికి తరలించాడు ఎస్సయ్. 
#
పట్టపగలే ఇంట్లో ఒంటరిగా వున్న ఓ హౌస్ వైఫ్ దారుణంగా హత్యచేయబడిందన్న వార్తతో అట్టుడికిపోయింది ఆ ప్రాంతమంతా. హత్యాప్రదేశంలో రెడ్ హ్యాండెడ్ గా పట్టుబడ్డ జాకీ నుండి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు ఎంత ప్రయత్నించినా తనకేమీ తెలియదంటూ ఏడుస్తున్నాడు వాడు. కోర్ట్ వాణ్ణి రిమాండ్ కి పంపింది. ఓపక్క కరుణాకర్ రోజూ సెక్యూరిటీ అధికారి స్టేషన్ కి వచ్చి ‘హంతకుడు దొరికాడా? వాణ్ణి నా చేతులతో గొంతు నులిమి చంపాలని ఉంది” అంటూ సతాయిస్తున్నాడు. ఇంకోపక్క వారం రోజులయినా కేసును సాల్వ్ చేయలేదంటూ స్థానిక రాజకీయనాయకులు సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లను తప్పుపడుతున్నారు. దాంతో అంజలి హత్యకేసు క్రైమ్ బ్రాంచ్ కి అప్పగించబడింది…
క్రైమ్ బ్రాంచ్ ఇన్స్ పెక్టర్ శివరామ్ అంజలి హత్యకేసుకు సంబంధించిన అటాప్సీ రిపోర్ట్ ను, ఫోరెన్సిక్ నివేదికలను, కరుణాకర్, జాకీల స్టేట్మెంట్స్ నీ క్షుణ్ణంగా అధ్యయనం చేసాడు…హత్య ఉదయం గం.9-20 – 9-35 నడుమ జరిగినట్లు నిర్ధారణ అయింది. హతురాలు గొంతునులిమి చంపబడింది. బలం కొంచెం ఎక్కువగానే ఉపయోగింపబడడంవల్ల ఆమె వెంటనే మరణించింది. హతురాలు ప్రతిఘటన సలపకపోవడానికి కారణం – హంతకుడు ఆమెకు తెలిసినవాడయినా అయ్యుండాలి. లేదా, అందుకు అవకాశం లేకపోయి అయినా అయ్యుండాలనిపించింది. ఆమె సెడెటివిలో ఉన్నట్టు కూడా రిపోర్టులో పేర్కొనబడింది. ‘అంటే, ఆమెకు ముందుగా సెడెటివ్ ఇచ్చి, ఆ తరువాత గొంతు నులిమి చంపివుంటారా? అందుకే ఆమె పెనగులాడలేదా?’ అనిపించింది..
తరువాత వ్రేలిముద్రల రిపోర్ట్ చూసాడు శివరామ్…హతురాలి కంఠంపైన వ్రేలిముద్రలేవీ లేవు! హంతకుడు వ్రేలిముద్రలను చెరిపేసైనా ఉండాలి, చేతులకు గ్లవ్స్ ఐనా తొడుక్కునివుండాలనిపించింది. ఆ దంపతుల వ్రేలిముద్రలు ఇంట్లో పలుచోట్ల లభిస్తే – ఇంటితాళంకప్ప పైన, వీధితలుపు మీద, గదుల తలుపుల మీద, చెక్కబీరువా, స్టీల్ కప్ బోర్డ్ ల పైనా, కిచెన్ లోనూ జాకీ వ్రేలిముద్రలు కూడా ఉన్నాయి. అయితే దొడ్డితలుపు పైన దంపతులవి కాక, మరో వ్యక్తి వ్రేలిముద్రలు ఉన్నాయి. ఆ వ్యక్తి జాకీ కాదు. అవి ఎవరివో సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు కనిపెట్టలేకపోయారు.
ముందుగా కరుణాకర్ ని పిలిపించి విచారించాడు శివరామ్…అంతకుమునుపు ఎస్సయ్ యాదవ్ కి చెప్పిన సంగతులే చెప్పాడు అతను.  ఉదయం 9 గంటలకు కంపెనీ చెక్ ఒకటి డిపాజిట్ చేయడానికి నాచారంలోని స్టేట్ బ్యాంక్ కి వెళ్ళినట్టు, ఆఫీసుకు తిరిగివచ్చిన కొంతసేపటికి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ల నుండి కబురు వచ్చిందనీ, అప్పుడు ఇంచుమించు పదిన్నర అవుతుందనీ చెప్పాడు. అంతేకాదు, ‘జాకీకి ఇంటితాళం ఎలా వచ్చిందని’ సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు అడిగేంతవరకు, తన మనీపర్స్ పోయిన సంగతి తాను గమనించనేలేదన్నాడు. ఆ ర్యాగ్-పిక్కర్ కుర్రాడు తాను బ్యాంక్ కి వెళ్లినప్పుడు తన పర్స్ కొట్టేసివుంటాడని భావిస్తున్నట్టు చెప్పాడు.
అతని సెల్ ఫోన్ ని ఇవ్వమంటే, “బిజినెస్ నంబర్లన్నీ ఇందులోనే ఉన్నాయి సార్! ఫోన్ లేకపోతే చాలా ప్రోబ్లెమ్ అవుతుంది నాకు” అన్నాడు కరుణాకర్.