03-09-2024, 09:02 PM
Episode-4
மாலை 6 மணி பெரியப்பா வீட்டிற்கு வர. நான் வெளியவே நின்று வடிவேலு தங்கி இருக்கும் அந்த வீட்டையே பாத்துக்கொண்டு இருந்தேன். என்னை தாண்டி பெரிய்ப்பா உள்ளே சென்று தன் கையில் இருந்த இரண்டு கவர்களை. என் அம்மாவின் பெட்ரூமில் வைத்தார்.
பிறகு ஹாலில் அமர்ந்து என்னை அழைக்க நானும் போனேன்....
என்ன பெரியப்பா...என்றேன்...
ஊங்கிட்ட கொஞ்ச பேசனும்.....
நான் உன்ன எப்பவுமே தம்பி மகனா பாக்கல.... என் மகனாதா பாப்பேன்.. உனக்கு ஒரு கஷ்டம்னா அது எனக்கும் தான். நடந்தத நினச்சு வருத்தப்படாம இரு சீக்கிரம் அப்பா உனக்கு வேற ஒரு பொன்ன பாக்குறேன் என்றான்...
சரி என மனதை தேற்றி கொண்டு இருந்தேன்...
பிறகு அம்மா சாப்பிட அழைக்க நானும் பெரிய்ப்பாவும் சாப்பிட என் அப்பா வராமல் மேலே இருந்தார் நான் வேறு வழி இல்லாமல் அப்பாக்கு சாப்பாடு போட்டுகொண்டு மேலே அவருக்கு கொடுத்துட்டு வந்தேன்.....
பெரியப்பா முதன் முறையாக இரவு 9 மணிக்கு தூங்க என் அப்பாவின் ரூமுக்குள் செல்ல அம்மாவும் தயங்கி கொண்டே போனால். பாவம் அம்மாவால் ஏதும் பேச முடியவில்லை. அப்பா இருந்த இடத்தில் வேறொரு ஆள் இருக்கிறார் என்று நினைத்தாலே ஏதோ போல இருந்தது. இன்று அவர்களின் முதல் இரவு வேறு....
நான் ஹாலிலேயே நான் இருந்தேன்...ஆனால் என் எண்ணம் இங்கு இல்லை இவர்கள் என்ன செய்வார்கள். கீதாவும் வடிவேலுவும் என்ன செய்வார்கள் என இருந்தது.
சிறிது நேரம் கழித்து அம்மாவின் ரூமை மேலே இருந்த கண்ணாடி வழியே பாத்தேன்... டியூப்லைட் வெளிச்சம் அப்படியே தான் இருந்தது.. ஏனென்றால் முன்புலாம் உள்ளே போனதும் விளக்கை அனைச்சிடுவாங்க.
உள்ளே என்ன நடக்கிறது என்று தெரிந்தால் தான் என்னால் நிம்மதியாக தூங்கமுடியும் என இருந்தேன்... எனவே உள்ளே என்ன நடக்கிறது என பார்க்கலான என எண்ணி கதவு அருகே போக. ஆனால் எந்த வழியும் இல்லை. வீட்டை விட்டு வெளியேறி பின்னாடி அம்மா ரூம் அருகில் போனேன் அங்கே ஒரு ஜன்னல் இருந்தது.
நானும் போய் பாக்க. கதவை திறக்க முடியவில்லை
கண்ணாடி வழியே கை வைத்து பாத்தேன்.. லேசாக அதிர்ச்சியாக இருந்தது.
கட்டிலில் இருவரும் அமர்ந்து இருக்க அம்மா அழுது கொண்டு இருந்தாள்.. பெரியப்பா வெள்ளை வேட்டி மற்றும் பனியனுடன் அம்மா அருகே அமர்ந்து அம்மாவின் தோல் மீது கைபோட்டு ஆறுதல் சொல்லிக்கொண்டு இருந்தார்... அவரின் கை அம்மாவின் தோல் பட்டையும் முதுகு பக்கம் அதுவும் அவளின் ஜாக்கெட் இல்லாத வெற்றுமுதுகை தடவிகொண்டு இருந்தது
பெரியப்பா : இப்படியே காலம் புல்லா அழுதுட்டு இருப்பியா என்றார்
அதற்கு அம்மா இல்ல மாமா என்னால முடியல... செத்துடலாம் போல இருக்கு....
நீ செத்தா என்ன நடக்கும்னு உனக்கே தெரியும் கலை
அம்மாவால் ஏதும் பேச முடியலை...
பின் பெரியப்பா இன்னும் நெருக்கமாக அமர்ந்து....
இந்த முறை பேச்சு வேறமாறி போனது....
பெரியப்பா: என் அம்மாவிடம் """கலையரசி...! ஏன் தம்பிய விட நா உன்ன நல்லா பாத்துக்குறேன்.. எனக்கும் உன்ன ரொம்ப புடிக்கும். நீ இப்படி அழற்து கஷ்டமா இருக்கு... என்றார்.
அம்மா: என்னால முடியல மாமா என இன்னும் அழுதாள்....
அப்போது பெரியப்பா அம்மாவை தன் மார்போடு அணைத்து ஆறுதல் சொல்வது போல அணைத்துக்கொண்டு முதுகை தடவினார்.....
அவர் முகத்தின் வாய் அருகே அம்மாவின் தலை இருக்க அதில் முதன்முதலாக அம்மாவின் உச்சந்தலையில் முத்தமிட்டார் .. ப்ச்.. ப்ச்ச........
அம்மா ஏதும் சொல்லவில்லை. விலகவும் இல்லை அதை சாதகமாக பயன்படுத்தி கொண்டு இரண்டு மூன்று முறை தலையில் வாயால் ஒத்தி ஒத்தி முத்தம் கொடுத்தார்.....
பின்னர் அம்மாவின் முகவாயை பிடித்து லேசாக கண்ணத்தில் முத்தமிட்டார்.... இப்படியே ஆறுதல் சொல்வது போல 10 முத்தம் தந்தார்....
பெரியப்பாவின் கை அம்மாவின் பின்புறம் எல்லா பகுதிகளிலும் பரவியது... தன் வலது கையால் அம்மாவை இன்னும் இறுக்க அம்மாவும் பெரியப்பாவோடு இறுக்கி கொள்ள இருவருக்கும் உள்ள இடைவெளி காணாமல் போனது.....
எனக்கு உள்ளுக்குள் ஏதோ ஆக..... என் சுண்ணி விறைக்க ஆரம்பித்தது.... என்னால் என் பார்வையை விலக்க முடியவில்லை....
இப்படியே பெரியப்பா தன் தலையை வைத்து அம்மாவின் கண்ணம் தாடை மூக்கு என தேய்க்க ம்ம்ம்....ம்ம்ம்....என்று சத்தம் மட்டுமே வந்து கொண்டிருந்தது.... அம்மா கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அழுகையை முழுங்க.......... பெரியப்பா...... அம்மாவிடம்....... கலை........ கலை......... கலையரசி........என்று முனங்க
அம்மா ....என்ன மாமா....... என ஈனஸ்வரத்தில் கேட்க........
அழுவாத கலை........நா உன்ன நல்லா பாத்துக்குறேன்....ம்ம்ம்ம்......... உன்ன நல்லபடியா... கவனிச்சுக்குறேன்...... ம்ம்ம்ம்........ அம்மாவும் இடையிடையே ம்ம்ம்......ம்ம்மம்அஆஆஆஆஆ...... சரிங்க்......மாமாஆஆஆ............ ஸ்ஸ்ஸ் ஆஆஆஆஆ என்றால்.......... இப்படியே ஒரு பத்து நிமிடம் இருந்தார்கள்.....
பின் பெரியப்பா அம்மாவைவிட்டு விலக....... அம்மாவும் அழுகையை நிப்பாட்டி இருந்தாள்.......
அம்மாவின் முகம் அழுது அழுது சிவந்து இருந்ததால்........ பெரியப்பா அம்மாவிடம்
"உன் முகத்த கண்ணாடில பாரு" எப்படி சிவந்து போய் இருக்கு.
போய் கழுவிட்டு வா என்றாள் அம்மா பாத்ரூம் போக பெரியப்பா மீண்டும் தடுத்தார்....
கலை...
என்ன மாமா....
உனக்காக ஒன்னு வாங்குனேன்....அந்த கவரை எடேன் என அருகிலிருந்த டேபிளை காட்டினார்...
அம்மா கவரை பாக்க..... பெரியப்பா அம்மாவின் அருகில் வந்து... அந்த பையில் கை விட்டு..... ஒரு பாக்ஸை எடுத்தார்..... அதில் அழகான பட்டுபுடவை இருக்க பெரியப்பா அம்மாவிடம் காட்ட....
அம்மா. எதுக்கு மாமா இதெல்லாம்...... என்றால்
பரவாயில்ல இருக்கட்டும் ஒரு தாலி கட்டுன புருஷனா ஒரு பொண்டாட்டிக்கு வாங்கி தர முதல் புடவை..... வேணாம்னு சொல்லாத காலையில கட்டிக்கோ நாளைக்கு கோயிலுக்கு போலாம் என்றார்....
கலைக்கு ஒரு மாதிரியாக இருந்தது "பரவால்லையே நம்ம மேல அன்பாதான் இருக்கார்" பாவம் அவருக்கும் ஆசை இருக்கும்ல.. இத்தனை வருஷமா கல்யாணம் பன்னிக்காம... இப்போ திடீர்னு பண்ண வேண்டிய சூழ்நிலை வந்துடுச்சி..... அவரு சொல்லி எந்த தப்பும் இல்ல.... இந்த குடும்பத்தோட நல்லதுக்காகதான தாலி கட்டுனாரு.. எல்லாம் விதி என நினைத்து கொண்டாள்
பெரியப்பாவோ மனதில் :
இவ்வளவு நாளா தம்பி பொண்டாட்டியா இருந்தவ இப்போ ஏன் பொண்டாட்டி ஆயிட்டா.... இவ இந்த வீட்டுக்கு வந்ததுல இருந்தே எனக்கு இவ மேல ஒரு கண்ணா.... இருந்தது ஆனா இவள கரெக்ட் பண்ண எந்த காரியமும் பண்ணல... இவ தடித்த உதடும்... சூத்தும்....நீண்ட முடியும்... இவ வெள்ளை நிற தோலும்... Brock lesner ஷோல்டரும்.... பாத்தலே எனக்கு சுண்ணி நட்டுக்கும்...... அப்புறமாதா.. தொழில் விஷயமா வெளியூர் போக அங்க ஒருத்த சிக்குனா அவ பேரு வத்சலா இவள மாதிரியே இருப்பா.... அவள பத்தி அப்புறமா சொல்றேன்.... இவள நெனச்சிதான் வத்சலாவையே போடுவேன்........ ஆனா இப்போ இவளே கிடச்சுட்டா...... கல்யாணம் ஆன முதல் நாள் எடுத்த உடனேயே ஆரம்பிக்க கூடாதுன்னு பொறுமையா இருந்துட்டேன்..... இனிமே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இவள ஆசை தீர அனுபவிக்கனும்.. மிச்சம் இருக்குற வாழ்க்கைய இவள ஒத்தே கழிக்கனும்.... அவ்ளோதான்... என போய்படுத்தார்
மனோகரும்.... இன்று ஏதும் பெருசா நடக்கவில்லை என திரும்பி வீட்டுக்குள் வர.... என்ன இது இந்த கீதாவும் வடிவேலும் மதியானத்துல இருந்து வெளியவே வரல... என்ன நடக்குது என நினைக்க நினைக்க படபடப்பும் உடம் உஷ்ணம் ஏறியது.. ஒருவேளை இரண்டு பேருக்கும் சண்டையா...... நினைத்தான்....... வேறு வழி இல்லாமல் வடிவேலுக்கு கால் செய்தான்........ வடிவேலு எடுக்க
வடிவேலு: ஹலோ.....
ஹலோ அண்ணா....
சொல்லுங்க தம்பி என்ன இந்த நேரத்துல...
சாப்டிங்களா.....
ம்ம்ம் சாப்பிட்டேன் தம்பி....
அவங்க (கீதா) சாப்டாங்களா......?
இல்ல தம்பி நா எவ்வளவோ சொல்லிட்டேன்..... அவங்க சாப்பிடமாட்றாங்க....
ம்ம்... இனிமேல் நீங்கதான்னா அவங்களை கவனிச்சிக்கனும். அவங்களை சாப்பிட வையுங்க நா காலை பேசிறேன்.... என்று போனை கட் பண்ணினார்கள்.....
தொடரும்....
மாலை 6 மணி பெரியப்பா வீட்டிற்கு வர. நான் வெளியவே நின்று வடிவேலு தங்கி இருக்கும் அந்த வீட்டையே பாத்துக்கொண்டு இருந்தேன். என்னை தாண்டி பெரிய்ப்பா உள்ளே சென்று தன் கையில் இருந்த இரண்டு கவர்களை. என் அம்மாவின் பெட்ரூமில் வைத்தார்.
பிறகு ஹாலில் அமர்ந்து என்னை அழைக்க நானும் போனேன்....
என்ன பெரியப்பா...என்றேன்...
ஊங்கிட்ட கொஞ்ச பேசனும்.....
நான் உன்ன எப்பவுமே தம்பி மகனா பாக்கல.... என் மகனாதா பாப்பேன்.. உனக்கு ஒரு கஷ்டம்னா அது எனக்கும் தான். நடந்தத நினச்சு வருத்தப்படாம இரு சீக்கிரம் அப்பா உனக்கு வேற ஒரு பொன்ன பாக்குறேன் என்றான்...
சரி என மனதை தேற்றி கொண்டு இருந்தேன்...
பிறகு அம்மா சாப்பிட அழைக்க நானும் பெரிய்ப்பாவும் சாப்பிட என் அப்பா வராமல் மேலே இருந்தார் நான் வேறு வழி இல்லாமல் அப்பாக்கு சாப்பாடு போட்டுகொண்டு மேலே அவருக்கு கொடுத்துட்டு வந்தேன்.....
பெரியப்பா முதன் முறையாக இரவு 9 மணிக்கு தூங்க என் அப்பாவின் ரூமுக்குள் செல்ல அம்மாவும் தயங்கி கொண்டே போனால். பாவம் அம்மாவால் ஏதும் பேச முடியவில்லை. அப்பா இருந்த இடத்தில் வேறொரு ஆள் இருக்கிறார் என்று நினைத்தாலே ஏதோ போல இருந்தது. இன்று அவர்களின் முதல் இரவு வேறு....
நான் ஹாலிலேயே நான் இருந்தேன்...ஆனால் என் எண்ணம் இங்கு இல்லை இவர்கள் என்ன செய்வார்கள். கீதாவும் வடிவேலுவும் என்ன செய்வார்கள் என இருந்தது.
சிறிது நேரம் கழித்து அம்மாவின் ரூமை மேலே இருந்த கண்ணாடி வழியே பாத்தேன்... டியூப்லைட் வெளிச்சம் அப்படியே தான் இருந்தது.. ஏனென்றால் முன்புலாம் உள்ளே போனதும் விளக்கை அனைச்சிடுவாங்க.
உள்ளே என்ன நடக்கிறது என்று தெரிந்தால் தான் என்னால் நிம்மதியாக தூங்கமுடியும் என இருந்தேன்... எனவே உள்ளே என்ன நடக்கிறது என பார்க்கலான என எண்ணி கதவு அருகே போக. ஆனால் எந்த வழியும் இல்லை. வீட்டை விட்டு வெளியேறி பின்னாடி அம்மா ரூம் அருகில் போனேன் அங்கே ஒரு ஜன்னல் இருந்தது.
நானும் போய் பாக்க. கதவை திறக்க முடியவில்லை
கண்ணாடி வழியே கை வைத்து பாத்தேன்.. லேசாக அதிர்ச்சியாக இருந்தது.
கட்டிலில் இருவரும் அமர்ந்து இருக்க அம்மா அழுது கொண்டு இருந்தாள்.. பெரியப்பா வெள்ளை வேட்டி மற்றும் பனியனுடன் அம்மா அருகே அமர்ந்து அம்மாவின் தோல் மீது கைபோட்டு ஆறுதல் சொல்லிக்கொண்டு இருந்தார்... அவரின் கை அம்மாவின் தோல் பட்டையும் முதுகு பக்கம் அதுவும் அவளின் ஜாக்கெட் இல்லாத வெற்றுமுதுகை தடவிகொண்டு இருந்தது
பெரியப்பா : இப்படியே காலம் புல்லா அழுதுட்டு இருப்பியா என்றார்
அதற்கு அம்மா இல்ல மாமா என்னால முடியல... செத்துடலாம் போல இருக்கு....
நீ செத்தா என்ன நடக்கும்னு உனக்கே தெரியும் கலை
அம்மாவால் ஏதும் பேச முடியலை...
பின் பெரியப்பா இன்னும் நெருக்கமாக அமர்ந்து....
இந்த முறை பேச்சு வேறமாறி போனது....
பெரியப்பா: என் அம்மாவிடம் """கலையரசி...! ஏன் தம்பிய விட நா உன்ன நல்லா பாத்துக்குறேன்.. எனக்கும் உன்ன ரொம்ப புடிக்கும். நீ இப்படி அழற்து கஷ்டமா இருக்கு... என்றார்.
அம்மா: என்னால முடியல மாமா என இன்னும் அழுதாள்....
அப்போது பெரியப்பா அம்மாவை தன் மார்போடு அணைத்து ஆறுதல் சொல்வது போல அணைத்துக்கொண்டு முதுகை தடவினார்.....
அவர் முகத்தின் வாய் அருகே அம்மாவின் தலை இருக்க அதில் முதன்முதலாக அம்மாவின் உச்சந்தலையில் முத்தமிட்டார் .. ப்ச்.. ப்ச்ச........
அம்மா ஏதும் சொல்லவில்லை. விலகவும் இல்லை அதை சாதகமாக பயன்படுத்தி கொண்டு இரண்டு மூன்று முறை தலையில் வாயால் ஒத்தி ஒத்தி முத்தம் கொடுத்தார்.....
பின்னர் அம்மாவின் முகவாயை பிடித்து லேசாக கண்ணத்தில் முத்தமிட்டார்.... இப்படியே ஆறுதல் சொல்வது போல 10 முத்தம் தந்தார்....
பெரியப்பாவின் கை அம்மாவின் பின்புறம் எல்லா பகுதிகளிலும் பரவியது... தன் வலது கையால் அம்மாவை இன்னும் இறுக்க அம்மாவும் பெரியப்பாவோடு இறுக்கி கொள்ள இருவருக்கும் உள்ள இடைவெளி காணாமல் போனது.....
எனக்கு உள்ளுக்குள் ஏதோ ஆக..... என் சுண்ணி விறைக்க ஆரம்பித்தது.... என்னால் என் பார்வையை விலக்க முடியவில்லை....
இப்படியே பெரியப்பா தன் தலையை வைத்து அம்மாவின் கண்ணம் தாடை மூக்கு என தேய்க்க ம்ம்ம்....ம்ம்ம்....என்று சத்தம் மட்டுமே வந்து கொண்டிருந்தது.... அம்மா கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அழுகையை முழுங்க.......... பெரியப்பா...... அம்மாவிடம்....... கலை........ கலை......... கலையரசி........என்று முனங்க
அம்மா ....என்ன மாமா....... என ஈனஸ்வரத்தில் கேட்க........
அழுவாத கலை........நா உன்ன நல்லா பாத்துக்குறேன்....ம்ம்ம்ம்......... உன்ன நல்லபடியா... கவனிச்சுக்குறேன்...... ம்ம்ம்ம்........ அம்மாவும் இடையிடையே ம்ம்ம்......ம்ம்மம்அஆஆஆஆஆ...... சரிங்க்......மாமாஆஆஆ............ ஸ்ஸ்ஸ் ஆஆஆஆஆ என்றால்.......... இப்படியே ஒரு பத்து நிமிடம் இருந்தார்கள்.....
பின் பெரியப்பா அம்மாவைவிட்டு விலக....... அம்மாவும் அழுகையை நிப்பாட்டி இருந்தாள்.......
அம்மாவின் முகம் அழுது அழுது சிவந்து இருந்ததால்........ பெரியப்பா அம்மாவிடம்
"உன் முகத்த கண்ணாடில பாரு" எப்படி சிவந்து போய் இருக்கு.
போய் கழுவிட்டு வா என்றாள் அம்மா பாத்ரூம் போக பெரியப்பா மீண்டும் தடுத்தார்....
கலை...
என்ன மாமா....
உனக்காக ஒன்னு வாங்குனேன்....அந்த கவரை எடேன் என அருகிலிருந்த டேபிளை காட்டினார்...
அம்மா கவரை பாக்க..... பெரியப்பா அம்மாவின் அருகில் வந்து... அந்த பையில் கை விட்டு..... ஒரு பாக்ஸை எடுத்தார்..... அதில் அழகான பட்டுபுடவை இருக்க பெரியப்பா அம்மாவிடம் காட்ட....
அம்மா. எதுக்கு மாமா இதெல்லாம்...... என்றால்
பரவாயில்ல இருக்கட்டும் ஒரு தாலி கட்டுன புருஷனா ஒரு பொண்டாட்டிக்கு வாங்கி தர முதல் புடவை..... வேணாம்னு சொல்லாத காலையில கட்டிக்கோ நாளைக்கு கோயிலுக்கு போலாம் என்றார்....
கலைக்கு ஒரு மாதிரியாக இருந்தது "பரவால்லையே நம்ம மேல அன்பாதான் இருக்கார்" பாவம் அவருக்கும் ஆசை இருக்கும்ல.. இத்தனை வருஷமா கல்யாணம் பன்னிக்காம... இப்போ திடீர்னு பண்ண வேண்டிய சூழ்நிலை வந்துடுச்சி..... அவரு சொல்லி எந்த தப்பும் இல்ல.... இந்த குடும்பத்தோட நல்லதுக்காகதான தாலி கட்டுனாரு.. எல்லாம் விதி என நினைத்து கொண்டாள்
பெரியப்பாவோ மனதில் :
இவ்வளவு நாளா தம்பி பொண்டாட்டியா இருந்தவ இப்போ ஏன் பொண்டாட்டி ஆயிட்டா.... இவ இந்த வீட்டுக்கு வந்ததுல இருந்தே எனக்கு இவ மேல ஒரு கண்ணா.... இருந்தது ஆனா இவள கரெக்ட் பண்ண எந்த காரியமும் பண்ணல... இவ தடித்த உதடும்... சூத்தும்....நீண்ட முடியும்... இவ வெள்ளை நிற தோலும்... Brock lesner ஷோல்டரும்.... பாத்தலே எனக்கு சுண்ணி நட்டுக்கும்...... அப்புறமாதா.. தொழில் விஷயமா வெளியூர் போக அங்க ஒருத்த சிக்குனா அவ பேரு வத்சலா இவள மாதிரியே இருப்பா.... அவள பத்தி அப்புறமா சொல்றேன்.... இவள நெனச்சிதான் வத்சலாவையே போடுவேன்........ ஆனா இப்போ இவளே கிடச்சுட்டா...... கல்யாணம் ஆன முதல் நாள் எடுத்த உடனேயே ஆரம்பிக்க கூடாதுன்னு பொறுமையா இருந்துட்டேன்..... இனிமே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இவள ஆசை தீர அனுபவிக்கனும்.. மிச்சம் இருக்குற வாழ்க்கைய இவள ஒத்தே கழிக்கனும்.... அவ்ளோதான்... என போய்படுத்தார்
மனோகரும்.... இன்று ஏதும் பெருசா நடக்கவில்லை என திரும்பி வீட்டுக்குள் வர.... என்ன இது இந்த கீதாவும் வடிவேலும் மதியானத்துல இருந்து வெளியவே வரல... என்ன நடக்குது என நினைக்க நினைக்க படபடப்பும் உடம் உஷ்ணம் ஏறியது.. ஒருவேளை இரண்டு பேருக்கும் சண்டையா...... நினைத்தான்....... வேறு வழி இல்லாமல் வடிவேலுக்கு கால் செய்தான்........ வடிவேலு எடுக்க
வடிவேலு: ஹலோ.....
ஹலோ அண்ணா....
சொல்லுங்க தம்பி என்ன இந்த நேரத்துல...
சாப்டிங்களா.....
ம்ம்ம் சாப்பிட்டேன் தம்பி....
அவங்க (கீதா) சாப்டாங்களா......?
இல்ல தம்பி நா எவ்வளவோ சொல்லிட்டேன்..... அவங்க சாப்பிடமாட்றாங்க....
ம்ம்... இனிமேல் நீங்கதான்னா அவங்களை கவனிச்சிக்கனும். அவங்களை சாப்பிட வையுங்க நா காலை பேசிறேன்.... என்று போனை கட் பண்ணினார்கள்.....
தொடரும்....