17-08-2024, 07:34 PM
பூஜைக்கேத்த பூவிது
என் பெயர் மல்லிகா, வயசு 22.
எனக்கொரு தம்பி. என்னை விட இரண்டு வயது சிறியவன். பேரு சேகர். அவனுக்கடுத்தது ஒரு தங்கை, என்னை விட 4 வயது சிறியவள். பேரு ரோஜா, பெண்கள் உயர் நிலைப்பள்ளியில எட்டாவது படிச்சிகிட்டிருக்கா.
சோழவந்தானில் இருக்கிற கவெர்ன்மென்ட் ஹையர் செகண்டரி ஸ்கூல்லே தான் நாங்க எல்லாம் படிச்சிட்டு இருந்தோம்.
ஸ்கூல் டைம், படிக்கிற நேரம் தவிர, எங்க அம்மா உள்பட எல்லோரும் அப்பாவுக்கு உதவியா விவசாய வேலை செய்வோம். எங்க அப்பா பேரு கிருஷ்ணன், வயசு 40. அம்மா கிருஷ்ணவேணி, வயசு 38. இந்த வயசு கணக்கு, நான் வீட்டை விட்டு ஓடிப் போன வருசமான 1990.
எங்க சொந்த ஊர் தஞ்சாவூர் பக்கத்திலே இருக்கிற சோழவந்தான். 30 ஏக்கர் பூர்வீக சொத்தான நன் செய் நிலத்திலே, விவசாயம் செய்து வாழ்ந்து வர்றோம்.
நல்ல அன்பான குடும்பம் எங்களோடது. ஒருத்தர் மேலே ஒருத்தர் ரொம்ப பாசமா இருப்போம். அப்பாவுக்கு நெருங்கின சொந்த காரங்க யாரும் இல்லை. அம்மா குடும்பத்தொடவும் ஏதோ பிரச்சினையில் சண்டை வந்து பகை ஆயிட்டாங்க. எங்க நிலத்திலே, வாழை,கரும்பு,நெல்லுன்னு பயிரிட்டு, விவசாயம் செய்து, சந்தோசமாக வாழ்ந்து வந்தோம்.
என்னோட அம்மா, அப்பா பேச்சை கேட்காமே, நான் எங்க ஊர்ல இருக்கிற வேற ஜாதிக்கார ஒருத்தரை லவ் பண்ணி வீட்ட எதுத்துக்கிட்டு, ஓடிப்போய், கல்யாணம் பண்ணிகிட்டேன்.
நான் லவ் பண்ணுன ஆளு பார்க்க நல்லா வாட்ட சாட்டமா இருப்பார். வீட்டுக்கு தெரியாமே நாங்க ஓடிப் போய் கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டு, நாங்க ஓடிப்போனப்ப சென்னையில, தனியா வாழ்ந்து வந்தோம். நாங்க கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டப்போ எனக்கு 18 வயசு, அவருக்கு 20 வயசு.
நான் பாக்க ரொம்ப அழகா இருப்பேன். என் அழகை பத்தி நானே வர்ணித்தால் நன்றாக இருக்காததுதான். இருந்தாலும், என் அழகைப் பற்றி உங்களுக்கு சொன்னால்தான் உங்களுக்கு புரியும் என்பதற்காக இதை சொல்கிறேன். அப்பத்தான் நான் சொல்லிகிட்டு இருக்கிற கதையிலே, நான் வர்ற இடத்துலே என் ஞாபகம் வரும்.
என் தலை முடி நல்லா நீளமா, அடர்த்தியா கரு கருன்னு வளந்து என் சூத்து மேடுகள் வரை தொங்கும். பின்னலிட்டு தொங்க விட்டால் , நான் நடக்க,நடக்க,என் சூத்து ஏறி இறங்குற போது,அதுவும் அந்த பக்கமும், இந்தப்பக்கமும் அசைந்தாடி.என் சூத்து அசைவை,குண்டி குலுங்களை பாக்கிறவங்களுக்கு அழகா காட்டும். எனக்கு அடர்த்தியான வளைந்த புருவம். நடிகை ஸ்ரீ தேவி மாதிரி பெரிய கண்கள். எடுப்பான மூக்கு. சிவந்த பலா சுளை போன்ற உதடுகள், பார்ப்பவரை சப்பி சுவைக்க தோன்றும். நீண்ட சங்கு கழுத்து, ஒரு சின்ன செயின் போட்டாலே கவர்ச்சியாய் இருக்கும். பருத்த, பஞ்சு போன்ற முலைகள். 38'' பிரா போட்டாலே டைட்டா இருக்கும். ஒட்டிய வயிறு. ஆழமான, அகன்ற தொப்புள், பார்ப்பவர்களை, அவர்கள் சுன்னியை அதில் விட்டு பார்க்க தோன்றும். குறுகிய இடை (30''). விரிந்த இடுப்பு (40''). விரிந்த இடுப்புக்கு ஏத்த மாதிரி பெருத்த சூத்து, பார்பாவர்களை அதில் முகம் வைத்து தேய்த்து, தலை வைத்து படுக்க தோன்றும். நடிகை ஸ்ரீதேவி மாதிரி திரண்ட கொழுத்த தொடைகள். சிவந்த கால்கள். என் நடையே ஒரு ஸ்டைலாக இருக்கும். தாவணியில் என் அழகை பார்த்துதான், அவர் என்னை காதலித்து கல்யாணம் செய்து கொண்டார்.
நாங்கள் வேறொரு ஜாதியை சேர்ந்தவரை கல்யாணம் பண்ணிகிட்டது, எங்க வீட்டில் யாருக்கும் பிடிக்கலை. என் அப்பா,அம்மாவுக்கு முதல் குழந்தை என்கிறதாலேயும், நான் அழகாக செவ செவன்னு இருக்கிறதாலேயும், எங்கள் வீட்டில் என்னை செல்லமாக வளர்த்தார்கள். நான் ஓடிபோய் கல்யாணம் செய்து கொண்டதால், என் மேல் என் அப்பா,அம்மா வைத்திருந்த பாசம்,அன்பு,பிரியம்,செல்லம் எல்லாம், கோபமாகவும், திகைப்பாகவும், வெறுப்புமாகவும் மாறியது.
கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நானும், அவரும் அவங்கவங்க வீட்டுக்கு போகவே இல்லை. ஓடிப்போய் கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டோம் என்ற குற்ற உணர்விலே நானும், எங்க வீட்டுக்கு போகாமே இருந்தேன். என் தம்பி மட்டும் அடிக்கடி, அவர் இல்லாதப்போ வந்து என்னை பாத்திட்டு நலம் விசாரிச்சிட்டு போவான். எங்க வீட்டிலேயும் என் தம்பியைத் தவிர வேற யாரும் என்னை வந்து பாக்கிறது இல்லே. எங்க ஊருக்கு பக்கத்திலே இருக்கிற, என் புருஷனோட சொந்தகாரங்க வீட்டுக்கு போறப்போ, வெளியிலே எங்காவது, கடைதெருவு பக்கம் என் அப்பா, அம்மாவை எதேச்சையா நான் பார்த்தாலும் பேசிக்கிறதில்லே. அவங்களும் கோவத்துல, என்னைப் பாத்து முறைச்சிட்டு பேச மாட்டாங்க. ஆனா, தம்பி சென்னையிலே இருக்கிற என் வீட்டுக்கு மாசத்துக்கு ஒரு தடவை வந்து, எங்க வீட்ல நடக்குற விஷயத்தை சொல்லுவான். நானும் அப்பா,அம்மா எப்படி இருக்காங்கன்னு அவங்கிட்டே கேட்டு தெரிஞ்சிக்குவேன் .
ஏதோ தொழில் செய்து சென்னையில் காலத்தை ஓட்டினோம்.10 ஆவது படிச்சிருக்கிற அவருக்கு சென்னையிலே என்ன வேலை கிடைக்கும்? இப்படியே 6 மாசம் ஓடிப் போச்சு.
இப்படி நாங்க வறுமையில இருக்கிறப்போ, இருக்கிறப்போ என் வீட்டுக்காரர், குணம் மாறிப்போய், உங்க வீட்டுலே போய் பணம் வாங்கிட்டு வா, அதை வாங்கிட்டு வா, இதை வாங்கிட்டு வான்னு சொல்லி, அடிக்கடி நச்சரிக்க ஆரம்பிச்சாரு. கட்டின துணியோட நான் மட்டும் வந்தா போதும்னு கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டவரு, இப்ப இப்படி அவரு நடந்துக்கிறதுல எனக்கும் அவருக்கும் சண்டை வரும். என்ன நம்ம வாழ்க்கை இப்படி ஆயிடுச்சே?!! அப்பா, அம்மா பேச்சை கேட்காம நாம ஓடி வந்து கல்யாணம் பண்ணிகிட்டதுக்கு இப்படி கஷ்டப்படுறமேன்னு யாருக்கும் தெரியாமல் மனம் நொந்து அழுவேன். எனக்கு நிம்மதியே இல்லாமே வாழ்கையை வெறுக்க ஆரம்பிச்சேன். என்னை காதலீசு கல்யானம் பண்ணிகிட்டவரும் கொஞ்ச நாளா எங்க வீட்டுக்கு வர்றதில்லை. இந்த நிலைமையிலே நான் 3 மாசம் கற்பம் வேற.
திடீர்னு ஒரு நாள், கொஞ்ச நாளா வீட்டுக்கு வராம இருந்த என் வீட்டுக்காரர், யார் கூடவோ ஓடி போயிட்டர்ன்னு ஊர்லே பேச கேட்டதும், எனக்கு 'பக்'ன்னு ஆயிடுச்சு.
நம்பி வந்தவன் கை விட்டு விட்டானே என்று துடித்தேன்,அழுதேன். வீட்டுக்கு வந்த தம்பியிடம் இந்த விஷயத்தை சொல்லி அழுதேன். அவனும் இந்த விஷயத்தை எங்க வீட்டுலே போய் சொல்லி இருக்கான். அப்பா,அம்மா இந்த விஷயத்தை கேள்விப்பட்டு துடித்து போய் விட்டார்கள் என்பதை என் தம்பி மூலமாக தெரிந்து கொண்டேன்.
"வீட்டுக்கு வந்துடுக்க, இங்கே நீ தனியா இருந்து ஏன் கஷ்டப்படுறே...அப்பா,அம்மா கிட்டே நான் சொல்லி சமாளிக்கிறேன். நீ வீட்டுக்கு வந்துடுக்கா"ன்னு சொல்லி எவ்வளவோ தடவை என் தம்பி கூப்பிட்டும், நான் மறுத்து வைராக்கியமா அங்கேயே இருந்தேன். வீட்டு வாடகை கட்ட பணமில்லே. மளிகை வாங்க பணமில்லே. இந்த ஊரிலே எனக்கு உதவி செய்ய யாரும் இல்லே. எப்படியாவது சமாளிக்கணும். ஆனா அப்பா,அம்மா கிட்டே மட்டும் போய் உதவி கேட்டு நிக்கக் கூடாது. அது அவமானம்ன்னு, அவங்க கிட்டே உதவி கேட்காம உறுதியா இருந்தேன்.
இந்த நிலைமையிலே எனக்கு பத்மான்னு ஒருத்தி பழக்கமானா. அவளுக்கு சொந்த ஊரே சென்னை தான். அவளுக்கு வயசு 20, பிரா size 34, மாநிறம், ஹைட் 5'6'' கல்யாணமாகி விட்டது. குழந்தை இல்லை.
கொஞ்ச நாளுக்கப்புறம், என் நிலைமையை பாத்திட்டு, "ஏய்...ஏன்டி இப்படி தனியா இருந்து கஷ்டப்படுறே?...பாவம் கர்ப்பமா வேற இருக்கே . பேசாம, உன் அம்மா வீட்டுக்கு போயிட வேண்டியதுதானே" என்று சொன்னாள். அப்பவும் அவ பேச்சை கேட்காம, "நான் தனியாவே வாழ்ந்து காட்டனும்டி. திரும்பவும் எங்க வீட்டுக்கு போனா, அவமானப்படுத்தி, ஓடுகாலி, அரிப்பெடுத்தவன்னு சொல்லி கேவலப்படுத்தி காரித் துப்புவாங்களே தவிர என்னை சேத்திக்க மாட்டாங்க..." என்று சொல்லி மறுத்து விட்டேன்.
அதற்கு அவள் "பக்கத்திலே அவசரத்துக்கு உதவி செய்ய யாரும் இல்லை...வருமானம் வேற இல்லை. நம்பி வந்தவனும் ஓடி போய்ட்டான். எப்படிடி இருக்கப்போரே?. எப்படி குடும்பம் நடத்தி, உன் குழந்தையை காப்பாத்த போறே?" என்றதும் , "நான் எப்படியாவது, சித்தாள் வேலை பாத்தாவது, இல்லாட்டி, நாலு வீட்டுல பத்து பாத்திரம் தேய்ச்சாவது பொழச்சிக்கிறேண்டி" என்று சொல்லி விட்டேன்.
என் நிலைமையை கேள்விப்பட்டு, என் கணவரின் அக்கா நான் நிறை மாத கர்ப்பிணியாய் இருப்பதை பார்த்துட்டு எனக்கு உதவி செய்ய முன் வந்தாள். அவள் ஒரு மாதிரி என்று அப்புறம் தான் தெரிந்தது. இருந்தாலும் ஆபத்துக்கு பாவமில்லை என்று அவளை என்னுடனே வைத்துக்கொண்டேன். அவள் மட்டும் வெளியே போய் எப்படியோ சம்பாதித்துவிட்டு வருவாள். அவள்தான் என் அருகில் இருந்து என்னை கவனித்து குழந்தை பெற்றெடுக்க உதவினாள். தாயைப் போல் அவள் காட்டிய பாசத்திற்காக அவள் பேச்சை கேட்கத் தொடங்கினேன்.
ஒரு 3 மாதம் கழிந்திருக்கும், அவள் யாரோ இரண்டு பேரை வீட்டுக்கு கூட்டி வந்து பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.
பிறகு ஒரு நாள் கார் வந்தது. மும்பையில் ஒரு பிரைவேட் கம்பெனியில் நல்ல வேலை இருப்பதாகவும், இவர்களோடு போனால் வேலை வாங்கி தருவார்கள் என்றும், குழந்தையை அவளே பார்த்துக் கொள்வதாகவும் சொல்லி, அவர்களோடு என்னை மும்பைக்கு அனுப்ப, நானும் அவள் பேச்சை நம்பி அவர்களோடு மும்பை சென்றேன்.
கூட்டிக் கொண்டு சென்ற அவர்கள், ஏதோ ஒரு இடத்தில்,10 பெண்கள் இருக்கும் இடத்தில் விட்டு விட்டு சென்று விட்டனர்.
அங்கிருந்த ஒரு அம்மா. வயசு ஒரு 40 இருக்கும், ஓவரா அலங்கரிச்சு, பாக்க கவர்ச்சியா இருந்தாங்க. என்னிடம் வந்து, "இந்தாம்மா...நீ இந்த தொழிலுக்கு புதுசா ... பாக்க அப்படிதான் தெரியறே, உன்னை அவங்ககிட்டே இருந்து 50,000 விலை கொடுத்து வாங்கி இருக்கேன். உனக்கு பிடிக்குதோ இல்லையோ இங்க வர்ற ஆம்பிளைகளை சுகப்படுத்தனும். எங்களோட ஒத்துழைச்சா உனக்கு நல்ல வருமானம் கிடைக்கும், அதுல 50% எனக்கு கமிஷனா கொடுத்துடணும். இல்லே தப்பி போகணும்னு நெனைச்சா அடையாளம் தெரியாத மாதிரி உன்னை அழிச்சிடுவோம்" என்று சொல்லி, ஒரு பெண்ணை வரவழைத்து என்னை கூட்டிக்கொண்டு போகச்செய்தாள். அப்புறம் தான் தெரிந்தது, அது பாலியல் தொழிலகம் என்று.
என் புருசனோட அக்கா இந்த தொழில் தான் செய்து கொண்டிருக்கிறாள் என்பது எனக்கு புரிந்து போனது.
ஒரு 3 மாசம் எப்படியோ கஷ்டப்பட்டு காலத்தை ஓட்டினேன். இந்த மூணு மாசத்தில் நான் அனுபவித்த கொடுமைகள் ஏராளம்...அதை இங்கே சொல்ல முடியாது.
ஒரு சந்தர்ப்பத்தில், தப்பிக்க வழி கிடைத்த போது, தப்பி , ஓடி வந்து பெங்களூரில் உள்ள என் புருசனின் அக்கா வீட்டுக்கு வந்தேன். அவர்கள் வீடு பூட்டி இருந்தது, விசாரித்ததில் அவள் ஒரு ஆக்சிடென்ட்டில் இறந்து விட்டாள் என்பதை அறிந்து கொண்டேன். அப்போ என் குழந்தை? எனக்கு பைத்தியமே பிடித்துவிடும் போல் இருந்தது. கையில் இருந்த காசும் கரைய தொடங்கியது. திரும்பவும் சென்னைக்கே வந்தேன்.
இந்த சென்னையில் எனக்கு பழக்கமானவள் பத்மா ஒருத்திதான், நாங்கள் குடியிருந்த வீட்டுக்கு சென்று பார்த்த போது, எல்லாமே மாறிப் போய் இருந்தது, பத்மாவும் அங்கு இல்லை. அவள் இப்போ எங்கிருக்கிறாளோ?!! சென்னை பூரா சுற்றி தேடினேன்.
என் பெயர் மல்லிகா, வயசு 22.
எனக்கொரு தம்பி. என்னை விட இரண்டு வயது சிறியவன். பேரு சேகர். அவனுக்கடுத்தது ஒரு தங்கை, என்னை விட 4 வயது சிறியவள். பேரு ரோஜா, பெண்கள் உயர் நிலைப்பள்ளியில எட்டாவது படிச்சிகிட்டிருக்கா.
சோழவந்தானில் இருக்கிற கவெர்ன்மென்ட் ஹையர் செகண்டரி ஸ்கூல்லே தான் நாங்க எல்லாம் படிச்சிட்டு இருந்தோம்.
ஸ்கூல் டைம், படிக்கிற நேரம் தவிர, எங்க அம்மா உள்பட எல்லோரும் அப்பாவுக்கு உதவியா விவசாய வேலை செய்வோம். எங்க அப்பா பேரு கிருஷ்ணன், வயசு 40. அம்மா கிருஷ்ணவேணி, வயசு 38. இந்த வயசு கணக்கு, நான் வீட்டை விட்டு ஓடிப் போன வருசமான 1990.
எங்க சொந்த ஊர் தஞ்சாவூர் பக்கத்திலே இருக்கிற சோழவந்தான். 30 ஏக்கர் பூர்வீக சொத்தான நன் செய் நிலத்திலே, விவசாயம் செய்து வாழ்ந்து வர்றோம்.
நல்ல அன்பான குடும்பம் எங்களோடது. ஒருத்தர் மேலே ஒருத்தர் ரொம்ப பாசமா இருப்போம். அப்பாவுக்கு நெருங்கின சொந்த காரங்க யாரும் இல்லை. அம்மா குடும்பத்தொடவும் ஏதோ பிரச்சினையில் சண்டை வந்து பகை ஆயிட்டாங்க. எங்க நிலத்திலே, வாழை,கரும்பு,நெல்லுன்னு பயிரிட்டு, விவசாயம் செய்து, சந்தோசமாக வாழ்ந்து வந்தோம்.
என்னோட அம்மா, அப்பா பேச்சை கேட்காமே, நான் எங்க ஊர்ல இருக்கிற வேற ஜாதிக்கார ஒருத்தரை லவ் பண்ணி வீட்ட எதுத்துக்கிட்டு, ஓடிப்போய், கல்யாணம் பண்ணிகிட்டேன்.
நான் லவ் பண்ணுன ஆளு பார்க்க நல்லா வாட்ட சாட்டமா இருப்பார். வீட்டுக்கு தெரியாமே நாங்க ஓடிப் போய் கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டு, நாங்க ஓடிப்போனப்ப சென்னையில, தனியா வாழ்ந்து வந்தோம். நாங்க கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டப்போ எனக்கு 18 வயசு, அவருக்கு 20 வயசு.
நான் பாக்க ரொம்ப அழகா இருப்பேன். என் அழகை பத்தி நானே வர்ணித்தால் நன்றாக இருக்காததுதான். இருந்தாலும், என் அழகைப் பற்றி உங்களுக்கு சொன்னால்தான் உங்களுக்கு புரியும் என்பதற்காக இதை சொல்கிறேன். அப்பத்தான் நான் சொல்லிகிட்டு இருக்கிற கதையிலே, நான் வர்ற இடத்துலே என் ஞாபகம் வரும்.
என் தலை முடி நல்லா நீளமா, அடர்த்தியா கரு கருன்னு வளந்து என் சூத்து மேடுகள் வரை தொங்கும். பின்னலிட்டு தொங்க விட்டால் , நான் நடக்க,நடக்க,என் சூத்து ஏறி இறங்குற போது,அதுவும் அந்த பக்கமும், இந்தப்பக்கமும் அசைந்தாடி.என் சூத்து அசைவை,குண்டி குலுங்களை பாக்கிறவங்களுக்கு அழகா காட்டும். எனக்கு அடர்த்தியான வளைந்த புருவம். நடிகை ஸ்ரீ தேவி மாதிரி பெரிய கண்கள். எடுப்பான மூக்கு. சிவந்த பலா சுளை போன்ற உதடுகள், பார்ப்பவரை சப்பி சுவைக்க தோன்றும். நீண்ட சங்கு கழுத்து, ஒரு சின்ன செயின் போட்டாலே கவர்ச்சியாய் இருக்கும். பருத்த, பஞ்சு போன்ற முலைகள். 38'' பிரா போட்டாலே டைட்டா இருக்கும். ஒட்டிய வயிறு. ஆழமான, அகன்ற தொப்புள், பார்ப்பவர்களை, அவர்கள் சுன்னியை அதில் விட்டு பார்க்க தோன்றும். குறுகிய இடை (30''). விரிந்த இடுப்பு (40''). விரிந்த இடுப்புக்கு ஏத்த மாதிரி பெருத்த சூத்து, பார்பாவர்களை அதில் முகம் வைத்து தேய்த்து, தலை வைத்து படுக்க தோன்றும். நடிகை ஸ்ரீதேவி மாதிரி திரண்ட கொழுத்த தொடைகள். சிவந்த கால்கள். என் நடையே ஒரு ஸ்டைலாக இருக்கும். தாவணியில் என் அழகை பார்த்துதான், அவர் என்னை காதலித்து கல்யாணம் செய்து கொண்டார்.
நாங்கள் வேறொரு ஜாதியை சேர்ந்தவரை கல்யாணம் பண்ணிகிட்டது, எங்க வீட்டில் யாருக்கும் பிடிக்கலை. என் அப்பா,அம்மாவுக்கு முதல் குழந்தை என்கிறதாலேயும், நான் அழகாக செவ செவன்னு இருக்கிறதாலேயும், எங்கள் வீட்டில் என்னை செல்லமாக வளர்த்தார்கள். நான் ஓடிபோய் கல்யாணம் செய்து கொண்டதால், என் மேல் என் அப்பா,அம்மா வைத்திருந்த பாசம்,அன்பு,பிரியம்,செல்லம் எல்லாம், கோபமாகவும், திகைப்பாகவும், வெறுப்புமாகவும் மாறியது.
கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நானும், அவரும் அவங்கவங்க வீட்டுக்கு போகவே இல்லை. ஓடிப்போய் கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டோம் என்ற குற்ற உணர்விலே நானும், எங்க வீட்டுக்கு போகாமே இருந்தேன். என் தம்பி மட்டும் அடிக்கடி, அவர் இல்லாதப்போ வந்து என்னை பாத்திட்டு நலம் விசாரிச்சிட்டு போவான். எங்க வீட்டிலேயும் என் தம்பியைத் தவிர வேற யாரும் என்னை வந்து பாக்கிறது இல்லே. எங்க ஊருக்கு பக்கத்திலே இருக்கிற, என் புருஷனோட சொந்தகாரங்க வீட்டுக்கு போறப்போ, வெளியிலே எங்காவது, கடைதெருவு பக்கம் என் அப்பா, அம்மாவை எதேச்சையா நான் பார்த்தாலும் பேசிக்கிறதில்லே. அவங்களும் கோவத்துல, என்னைப் பாத்து முறைச்சிட்டு பேச மாட்டாங்க. ஆனா, தம்பி சென்னையிலே இருக்கிற என் வீட்டுக்கு மாசத்துக்கு ஒரு தடவை வந்து, எங்க வீட்ல நடக்குற விஷயத்தை சொல்லுவான். நானும் அப்பா,அம்மா எப்படி இருக்காங்கன்னு அவங்கிட்டே கேட்டு தெரிஞ்சிக்குவேன் .
ஏதோ தொழில் செய்து சென்னையில் காலத்தை ஓட்டினோம்.10 ஆவது படிச்சிருக்கிற அவருக்கு சென்னையிலே என்ன வேலை கிடைக்கும்? இப்படியே 6 மாசம் ஓடிப் போச்சு.
இப்படி நாங்க வறுமையில இருக்கிறப்போ, இருக்கிறப்போ என் வீட்டுக்காரர், குணம் மாறிப்போய், உங்க வீட்டுலே போய் பணம் வாங்கிட்டு வா, அதை வாங்கிட்டு வா, இதை வாங்கிட்டு வான்னு சொல்லி, அடிக்கடி நச்சரிக்க ஆரம்பிச்சாரு. கட்டின துணியோட நான் மட்டும் வந்தா போதும்னு கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டவரு, இப்ப இப்படி அவரு நடந்துக்கிறதுல எனக்கும் அவருக்கும் சண்டை வரும். என்ன நம்ம வாழ்க்கை இப்படி ஆயிடுச்சே?!! அப்பா, அம்மா பேச்சை கேட்காம நாம ஓடி வந்து கல்யாணம் பண்ணிகிட்டதுக்கு இப்படி கஷ்டப்படுறமேன்னு யாருக்கும் தெரியாமல் மனம் நொந்து அழுவேன். எனக்கு நிம்மதியே இல்லாமே வாழ்கையை வெறுக்க ஆரம்பிச்சேன். என்னை காதலீசு கல்யானம் பண்ணிகிட்டவரும் கொஞ்ச நாளா எங்க வீட்டுக்கு வர்றதில்லை. இந்த நிலைமையிலே நான் 3 மாசம் கற்பம் வேற.
திடீர்னு ஒரு நாள், கொஞ்ச நாளா வீட்டுக்கு வராம இருந்த என் வீட்டுக்காரர், யார் கூடவோ ஓடி போயிட்டர்ன்னு ஊர்லே பேச கேட்டதும், எனக்கு 'பக்'ன்னு ஆயிடுச்சு.
நம்பி வந்தவன் கை விட்டு விட்டானே என்று துடித்தேன்,அழுதேன். வீட்டுக்கு வந்த தம்பியிடம் இந்த விஷயத்தை சொல்லி அழுதேன். அவனும் இந்த விஷயத்தை எங்க வீட்டுலே போய் சொல்லி இருக்கான். அப்பா,அம்மா இந்த விஷயத்தை கேள்விப்பட்டு துடித்து போய் விட்டார்கள் என்பதை என் தம்பி மூலமாக தெரிந்து கொண்டேன்.
"வீட்டுக்கு வந்துடுக்க, இங்கே நீ தனியா இருந்து ஏன் கஷ்டப்படுறே...அப்பா,அம்மா கிட்டே நான் சொல்லி சமாளிக்கிறேன். நீ வீட்டுக்கு வந்துடுக்கா"ன்னு சொல்லி எவ்வளவோ தடவை என் தம்பி கூப்பிட்டும், நான் மறுத்து வைராக்கியமா அங்கேயே இருந்தேன். வீட்டு வாடகை கட்ட பணமில்லே. மளிகை வாங்க பணமில்லே. இந்த ஊரிலே எனக்கு உதவி செய்ய யாரும் இல்லே. எப்படியாவது சமாளிக்கணும். ஆனா அப்பா,அம்மா கிட்டே மட்டும் போய் உதவி கேட்டு நிக்கக் கூடாது. அது அவமானம்ன்னு, அவங்க கிட்டே உதவி கேட்காம உறுதியா இருந்தேன்.
இந்த நிலைமையிலே எனக்கு பத்மான்னு ஒருத்தி பழக்கமானா. அவளுக்கு சொந்த ஊரே சென்னை தான். அவளுக்கு வயசு 20, பிரா size 34, மாநிறம், ஹைட் 5'6'' கல்யாணமாகி விட்டது. குழந்தை இல்லை.
கொஞ்ச நாளுக்கப்புறம், என் நிலைமையை பாத்திட்டு, "ஏய்...ஏன்டி இப்படி தனியா இருந்து கஷ்டப்படுறே?...பாவம் கர்ப்பமா வேற இருக்கே . பேசாம, உன் அம்மா வீட்டுக்கு போயிட வேண்டியதுதானே" என்று சொன்னாள். அப்பவும் அவ பேச்சை கேட்காம, "நான் தனியாவே வாழ்ந்து காட்டனும்டி. திரும்பவும் எங்க வீட்டுக்கு போனா, அவமானப்படுத்தி, ஓடுகாலி, அரிப்பெடுத்தவன்னு சொல்லி கேவலப்படுத்தி காரித் துப்புவாங்களே தவிர என்னை சேத்திக்க மாட்டாங்க..." என்று சொல்லி மறுத்து விட்டேன்.
அதற்கு அவள் "பக்கத்திலே அவசரத்துக்கு உதவி செய்ய யாரும் இல்லை...வருமானம் வேற இல்லை. நம்பி வந்தவனும் ஓடி போய்ட்டான். எப்படிடி இருக்கப்போரே?. எப்படி குடும்பம் நடத்தி, உன் குழந்தையை காப்பாத்த போறே?" என்றதும் , "நான் எப்படியாவது, சித்தாள் வேலை பாத்தாவது, இல்லாட்டி, நாலு வீட்டுல பத்து பாத்திரம் தேய்ச்சாவது பொழச்சிக்கிறேண்டி" என்று சொல்லி விட்டேன்.
என் நிலைமையை கேள்விப்பட்டு, என் கணவரின் அக்கா நான் நிறை மாத கர்ப்பிணியாய் இருப்பதை பார்த்துட்டு எனக்கு உதவி செய்ய முன் வந்தாள். அவள் ஒரு மாதிரி என்று அப்புறம் தான் தெரிந்தது. இருந்தாலும் ஆபத்துக்கு பாவமில்லை என்று அவளை என்னுடனே வைத்துக்கொண்டேன். அவள் மட்டும் வெளியே போய் எப்படியோ சம்பாதித்துவிட்டு வருவாள். அவள்தான் என் அருகில் இருந்து என்னை கவனித்து குழந்தை பெற்றெடுக்க உதவினாள். தாயைப் போல் அவள் காட்டிய பாசத்திற்காக அவள் பேச்சை கேட்கத் தொடங்கினேன்.
ஒரு 3 மாதம் கழிந்திருக்கும், அவள் யாரோ இரண்டு பேரை வீட்டுக்கு கூட்டி வந்து பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.
பிறகு ஒரு நாள் கார் வந்தது. மும்பையில் ஒரு பிரைவேட் கம்பெனியில் நல்ல வேலை இருப்பதாகவும், இவர்களோடு போனால் வேலை வாங்கி தருவார்கள் என்றும், குழந்தையை அவளே பார்த்துக் கொள்வதாகவும் சொல்லி, அவர்களோடு என்னை மும்பைக்கு அனுப்ப, நானும் அவள் பேச்சை நம்பி அவர்களோடு மும்பை சென்றேன்.
கூட்டிக் கொண்டு சென்ற அவர்கள், ஏதோ ஒரு இடத்தில்,10 பெண்கள் இருக்கும் இடத்தில் விட்டு விட்டு சென்று விட்டனர்.
அங்கிருந்த ஒரு அம்மா. வயசு ஒரு 40 இருக்கும், ஓவரா அலங்கரிச்சு, பாக்க கவர்ச்சியா இருந்தாங்க. என்னிடம் வந்து, "இந்தாம்மா...நீ இந்த தொழிலுக்கு புதுசா ... பாக்க அப்படிதான் தெரியறே, உன்னை அவங்ககிட்டே இருந்து 50,000 விலை கொடுத்து வாங்கி இருக்கேன். உனக்கு பிடிக்குதோ இல்லையோ இங்க வர்ற ஆம்பிளைகளை சுகப்படுத்தனும். எங்களோட ஒத்துழைச்சா உனக்கு நல்ல வருமானம் கிடைக்கும், அதுல 50% எனக்கு கமிஷனா கொடுத்துடணும். இல்லே தப்பி போகணும்னு நெனைச்சா அடையாளம் தெரியாத மாதிரி உன்னை அழிச்சிடுவோம்" என்று சொல்லி, ஒரு பெண்ணை வரவழைத்து என்னை கூட்டிக்கொண்டு போகச்செய்தாள். அப்புறம் தான் தெரிந்தது, அது பாலியல் தொழிலகம் என்று.
என் புருசனோட அக்கா இந்த தொழில் தான் செய்து கொண்டிருக்கிறாள் என்பது எனக்கு புரிந்து போனது.
ஒரு 3 மாசம் எப்படியோ கஷ்டப்பட்டு காலத்தை ஓட்டினேன். இந்த மூணு மாசத்தில் நான் அனுபவித்த கொடுமைகள் ஏராளம்...அதை இங்கே சொல்ல முடியாது.
ஒரு சந்தர்ப்பத்தில், தப்பிக்க வழி கிடைத்த போது, தப்பி , ஓடி வந்து பெங்களூரில் உள்ள என் புருசனின் அக்கா வீட்டுக்கு வந்தேன். அவர்கள் வீடு பூட்டி இருந்தது, விசாரித்ததில் அவள் ஒரு ஆக்சிடென்ட்டில் இறந்து விட்டாள் என்பதை அறிந்து கொண்டேன். அப்போ என் குழந்தை? எனக்கு பைத்தியமே பிடித்துவிடும் போல் இருந்தது. கையில் இருந்த காசும் கரைய தொடங்கியது. திரும்பவும் சென்னைக்கே வந்தேன்.
இந்த சென்னையில் எனக்கு பழக்கமானவள் பத்மா ஒருத்திதான், நாங்கள் குடியிருந்த வீட்டுக்கு சென்று பார்த்த போது, எல்லாமே மாறிப் போய் இருந்தது, பத்மாவும் அங்கு இல்லை. அவள் இப்போ எங்கிருக்கிறாளோ?!! சென்னை பூரா சுற்றி தேடினேன்.