மாரும்... மாமனாரும்...[On Hold]

[JeeviBarath]

டின்னர் ரெடி பண்ணவா மாமா?

உனக்கு எதுக்கும்மா சிரமம்?

பரவாயில்ல மாமா என நித்யா கிச்சனுக்கு செல்ல மாமனார் தன் அறைக்குள் நுழைந்தார்.

என்ன எதுவும் கேட்கல? மறந்துட்டாரா? என யோசித்துக் கொண்டே மாமனாருக்கு உணவு ரெடி செய்யும் வேலையில் இறங்கினாள். 3:35 அளவில் எல்லா வேலைகளும் முடிந்து விட்டது.

சமையல் ஆரம்பிக்கும் முன்னரே பெட்ரூம் சென்றவர் ஏன் இதுவரை வெளியே வரவில்லை என்ற யோசனையில் ஷோபாவில் உட்கார்ந்தபடி கதவைப் பார்த்தாள்.

3:55 க்கு மாமனார் ஊருக்கு செல்ல ரெடியாகி வெளியே வந்தார். அலைச்சல், நல்லா தூங்கிட்டேன் என சொல்லிக் கொண்டே சிங்கிள் ஷோபாவில் உட்கார்ந்தவருக்கு, மறுநிமிடமே அவருக்கு செல்போனில் அழைப்பு வந்தது.

சொல்லு பரிமளா எனப் பேச ஆரம்பித்தவரை சந்தேகக் கண்ணோடு பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் நித்யா. வினாடிக்கு வினாடி அவர்களுக்குள் ஏதோ தொடர்பு இருக்கு, கேளு கேளு என உள்ளுணர்வு அவளை உந்தியது. உன் முலையை பார்க்கணும்னு கேட்டவர்கிட்ட உண்மைய சொல்ல சொல்லி கேட்டா என்ன தப்பு என அறிவும் அவளை கேள்வி கேட்டது.

பரிமளா அக்காவா மாமா?

ஆமா.

ஒண்ணு கேக்கவா மாமா?

கேளும்மா.

பரிமளா அக்காவுக்கும் உங்களுக்கும்..

என்னம்மா என மருமகள் கேட்டது சரியாக காதில் கேட்காதது போல கேட்டார். 

அது வந்து மாமா. காலையில நீங்க "இளமையான்னு" சொன்னீங்க, அவங்க இப்ப அக்கறையா உங்கள விசாரிக்குறாங்க. அதான்..

உண்மையை சொல்லலாமா இல்லை பொய் சொல்லலாமா? உண்மையை சொன்னால் நிதினிடம் சொல்வாளா? வேறு யாருக்கும் சொல்வாளா என யோசித்தபடி நித்யாவின் முகத்தையே பார்த்தார்.

காலிங் பெல் சத்தம். நித்யா கதவைத் திறந்தாள். பள்ளியிலிருந்து வந்த குழந்தைகளை வரவேற்று என்ன ஸ்நாக்ஸ் வேணும் என அவர்களுக்கு எல்லாம் எடுத்துக் கொடுத்து மீண்டும் உட்கார்ந்தாள்.

நிதின் வர்றேன்னு சொன்னான். இன்னும் வரல. கொஞ்சம் ஃபோன் பண்ணி கேளும்மா...