மாரும்... மாமனாரும்...[On Hold]

[JeeviBarath]

கதவை முழுசா திறக்காம பார்த்தது நல்லதா போச்சு என நினைத்துக் கொண்டே தன் நைட்டியை கழட்டி எடுத்தவள், தன் கையில் சிறு புன்முறுவலுடன் ப்ராவை எடுத்தாள்.

நித்யாவின் அந்த புன்னகைக்கு காரணம் வேறொன்றும் இல்லை. நேற்று மாமனார் தொட்டு தடவியதாக நினைத்த அதே ப்ராவை அல்லவா அணிவதற்காக எடுத்தாள்.

மாமனார் காலையில் முலைகளை பார்க்க ஆசைப்பட்டு கேட்க, அவர் மீது கோபத்தில் இருந்த நித்யா ப்ராவை பார்த்தவுடன் தண்ணீரில் அலசி போட்டாள். பிற்பகலில் குளித்து முடித்து வெளியே வந்தவள் அந்த ப்ராவை எடு‌த்தா‌ள். மாமனார் எப்படியும் பரிமளாவுடன் உறவில் இருக்க வாய்பில்லை என்ற நம்பிக்கை இருந்தது. எப்படியும் கழட்ட வேண்டும், எதற்காக அதை அணிய வேண்டும் என்றல்லவா நிறைந்திருந்தாள்.

ப்ரா மற்றும் தன் நைட்டியை அணிந்து வெளியே வந்தவள் காதில் எதிர் வீட்டு அங்கிள் "ஸ்டேஷன்க்கு பஸ்ல போறதுன்னா 4-4:30 க்கு கிளம்புங்க, பயங்கர டிராஃபிக்" என சொல்வது காதில் விழுந்தது. நித்யா அந்த ஆன்ட்டியுடன் அவளது வீட்டுக்கு சென்றாள்.

5 நிமிடங்களுக்கு பிறகு வீட்டுக்கு வந்தவள், மாமனார் ஃபோனில் பேசுவதைக் கவனித்தாள். அவரது வார்த்தைகள் மூலம் ரதியுடன் பேசிக் கொண்டிருக்கிறார் என்பதை புரிந்து கொண்டாள். எதுவா இருந்தாலும் நாளைக்கு நேருல பேசிக்கலாம் என மாமனார் அழைப்பை துண்டித்தார்.

நித்யா..

சொல்லுங்க மாமா என சொன்ன நித்யாவின் இதயத் துடிப்பு அதிகமாகியது. அய்யோ காட்ட சொல்லி கேட்கப் போறாரோ என்ற எண்ணம் மனதில் ஓடியது.

நீ ஏம்மா ரதிகிட்ட நேத்து நான் சொன்ன விசயத்த சொன்ன?

அது வந்து மாமா.. அவ தான் ஃபோன் பண்ணி பேசுனா..

ரதி குணத்துல உன்னை மாதிரியே நல்லவ தான்மா. ஆனா சொத்து நகை பணம்னு வந்துட்டா, அவங்க அம்மா பேச்ச கேட்டு சுய புத்திய இழந்து பேசுற மாதிரியே இருக்கு.

சாரி மாமா.

சொத்து பணம் நகைன்னு வந்துட்டா ரதி, நிவேதிதா ரெண்டு பேரும் எது கேட்டாலும் அப்படியே சொல்லாத. சரியா?

சரி மாமா.

அவரு (எதிர் வீட்டு நபர்) டிராஃபிக்னு சொல்றார். அதனால 4:30 க்கு கிளம்பறேன் என எழுந்தார்...