Adultery గీత ~ (దాటేనా)

[Haran000]

౿
౿
ఽ



Next day,



ఉదయమే ఆరు గంటలకు, పదో తరగతి విద్యార్థులందరూ కాలేజ్ ముందు బస్ లో ఉపాధ్యాయులు రావడానికి ఎదురు చూస్తూ ఉన్నారు. ఇంకా గీత, దివాకర్ (ఇంగ్లీష్ సర్), రమ్య రాలేదు. బస్సులో ఆడవాళ్ళు ఒక వైపు, మొగవాళ్లు ఒకవైపు కూర్చున్నారు. చివరి సీటులో మాత్రం అందరూ అబ్బాయిలే కూర్చున్నారు. 

భరత్ హరీష్ ఇద్దరూ బస్సు ఎక్కి, ఆ చివరి సీటుకి వెళ్ళి, ఎడమ వైపు కిటికీ పక్కన కూర్చున్నారు. ఎందుకంటే వీళ్ళ ముందు సీట్లో ప్రియాంకా, వందనా చందనా ఉన్నారు. భరత్ ముందు సీటు మీద చందన తల పక్కన మొహం పెట్టాడు, చందన తలలోంచి మల్లెపూల హేర్ స్ప్రే పరిళం వస్తుంది. 

భరత్: చందు నువు హేర్ స్ప్రే వాడతావా?

చందనా: హా అవును

భరత్: బాగుంది

భరత్ అలా అంటుంటే తను సిగ్గు పడి నవ్వుకుంది.

చందనా: థాంక్యూ రా

భరత్: హేయ్ వాటర్ తెచ్చావా?

చందనా తన బ్యాగ్ లోంచి బాటిల్ తీసి ఇవ్వబోతుంటే వందన ఆపింది.

వందన: అవసరం లేదు. వీళ్ళు తాగితే మనకేం ఉంటాయి

హరీష్: అరె అక్కడ దిగాక ఉంటాయి కదా ఇవ్వు

భరత్: హా ప్లీస్ వందనా ఉంటే ఇవ్వచ్చుగా

చందన భరత్ చేతికి అందించింది. వందన పట్టుకుంది. 

వందనా: ఇవ్వకే మొత్తం తాగేస్తారు, అసలు మిమ్మల్ని ఎవడు ఎక్కడెక్కడో తిరిగి రమ్మన్నారు. 

చందనా: ఏం కాదులే అక్కా

హరీష్: వొదలు

అప్పుడే గీత వచ్చి బస్ మెట్లు ఎక్కుతూ లోపలికి వచ్చింది. అది హరీష్ చూసి భరత్ కి చెప్పాడు. 

హరీష్: గీత మిస్ వచ్చింది

భరత్ టక్కున చూసాడు. 

గీత లైట్ పసుపు రంగు చీర, తన వస్తువులు ఉన్న చిన్న బ్యాగ్, జెడకి గులాబీ పువ్వు పెట్టుకొని మధ్యలోకి వచ్చింది. 

అనీల్: గీత నువు వెళ్లి ఆ లాస్ట్ సీటులో వందన పక్కన కూర్చో, ప్రియాంకా నువ్వొచ్చి ముందు కూర్చో

అనీల్ చెప్పినట్టే గీత వందనా వాళ్ళ సీటు వైపు అడుగు వేస్తుంటే, హరీష్ నీళ్ళు తాగుతూ ఉంటే, భరత్ గీతనే కిందనుంచి పైకి చూస్తున్నాడు. గీత అప్సరసలా కనిపించింది. తను అలా వీళ్ళ దగ్గరకి వస్తుంటే అందరూ గుడ్ మార్నింగ్ చెప్పారు. 

గీత వచ్చి చందన పక్కన కూర్చుంది.

భరత్ లేచి, చందనకి వాటర్ బాటిల్ ఇచ్చి, చెవి దగ్గర మొహం పెట్టాడు. గీత చెందన ఇద్దరి మధ్యలో, అప్పుడు గీత గులాబీ పువ్వు పరిమళం ఇంకా పిచ్చెక్కించింది.  భరత్ మత్తుగా చిన్నగా చెవి దగ్గర “ థాంక్స్ ” అన్నాడు.

చెందన మురిసిపోయింది. భరత్ వెనక్కి తగ్గుతూ గీత పువ్వుకి ముక్కు తాకించాడు. అది గీతకి తెలిసి, తను కూడా లోపల సిగ్గుపడింది.


బస్ కదిలింది. ప్రయాణం మొదలైంది. అందరూ సరదాగా మాట్లాడుకుంటూ వెళ్తున్నారు. అలా వెళుతూ తొమ్మిది గంటల ఇరవై నిమిషాలు కావస్తుంది, అప్పుడు ఒక డాబా దగ్గర బస్సు ఆగింది.

అనీల్: పిల్లలూ, అందరూ ఒకేచోట ఉండాలి చెప్తున్నా, ఎవరికి ఏం కావాలి అది తినండి కానీ అల్లరి చెయ్యొద్దు.

అందరూ బస్ దిగి ఆ డాబా ముందు ఉన్న బెంచీలలలో కూర్చున్నారు. టిఫిన్స్ వచ్చాయి. తింటున్నారు.

గీత వందన వాళ్ళతో ఉంది. అది చూసే హరీష్, భరత్, వికాస్ ముగ్గురూ ఎదురు బెంచీలో కూర్చొని తింటున్నారు.

వికాస్: భరత్ చెప్పిండా వీడు నీకు?

భరత్: ఏంటి?

వికాస్: మొన్న ఫస్ట్ షో కి పోయార్రా వీడు వందనా

భరత్ గీత చూస్తూ తింటుంటే ఇది విని షాక్ అయ్యాడు. హరీష్ వైపు మొహం తిప్పాడు.

భరత్: అవునా

వికాస్: హా....

భరత్: పోతడు రా, సినిమాలకి పోతడు, ఇంటికి వచ్చి చదువుకుంటాడు. మనమే మధ్యలో వీడు ఫోన్ చేస్తే గేమ్ ఆడాలి

హరీష్: అవును కదా ఓ నువు మొత్తం ఏం చదువుతలేవు మరి. మీమే డిస్టర్బ్ చేస్తున్నాం. వికాస్ గా మొన్న టెస్ట్ మార్కులు చూస్నావా, ఎప్పుడైనా ఇరవై దాటిన మోహమేనా ఇది, మొన్న 21 వచ్చినయి. ఏం చేస్తున్నావు చెప్పురా అర్థ రాత్రి చదువుతున్నావా?

భరత్: మరి చదుకొద్ధా నేను.

వికాస్: అయిన భరత్, నువు సడెన్ గా ఇంత బాగా చదువుతున్నావు, ట్యూషన్ కి పోతున్నావా?

భరత్ కి వీళ్లిద్దరితో ట్యూషన్ కి పోతున్నాడు అని చెప్పడం ఇష్టం లేదు. ఎందుకంటే హరీష్ రాకున్నా వికాస్ కచ్చితంగా తను కూడా వస్తా అంటాడు. భరత్ కి గీతకి మధ్యలో వీళ్ళు రావడం తనకి ఇష్టం లేదు. 

భరత్: లేదురా

హరీష్: సర్లే మామ, కూల్డ్రింక్ తాగుదామా

భరత్: వద్దురా బాబు, మీ డాడీకి తెలిస్తే, తిడతాడు.

హరీష్ అటూ ఇటూ చూసాడు, రోడ్డుకి అటు వైపు టీ కొట్టు ఉంది. 

హరీష్: రేయ్ అక్కడ టీ స్టాల్ ఉంది. పారా తాగొద్ధాం.

వికాస్: ఎందుకు మామ, మళ్ళీ వీల్లేవరైనా చూస్తే వాళ్ళు కూడా వస్తారు, షో అవుద్ధి.

అనీల్ హరీష్ ని పిలిచాడు. హరీష్ అటు వెళ్ళాక, వికాస్ భరత్ పక్క కుర్చీలో కూర్చొని దగ్గరికి జరిగాడు.

వికాస్: ఎంద్రా గీత మిస్ ని అలా చూస్తున్నావు?

భరత్: అదేం లేదు.

వికాస్: చెప్పురా, ఎవ్వర్కి చెప్పను

భరత్: వదిలేయ్ రా

వికాస్: మామ నేను చెప్తా విను, మిస్ మన ముందే కూర్చుంది. నీకు ఇష్టం కదా, ఒక పని చేద్దాం

భరత్: ఏంటి?



తినడం అయ్యాక, అందరూ ప్రయాణం కొనసాగించారు. బస్సులో వెళుతూ భరత్ గీతని తదేకంగా చూడడం, వికాస్ చూసి అడగడం, అది హరీష్ విని భరత్ కి ఉన్న ఇష్టం గురించి చెప్పాడు.

హరీష్: వీడికి పిచ్చిరా, క్లాసులో కూడా టీచర్ నే చూస్తూ ఉంటాడు.

వికాస్: భరత్ గా ఎర్రిపుక్ లా ఉంటావు, ఇన్ని కథలు ఉన్నాయా?

భరత్: ముస్కొరా అదేం లేదు అని చెప్పినా కదా

వీళ్ళు ఇలా గుసగుసలాడుకోడం లాస్ట్ సీటులో కౌశిక్ చూసి ఏంటి అని అడిగాడు. ఏం లేదు అని బదులిచ్చాడు వికాస్.

అందరూ మాట్లాడుకుంటూ సమయం గడిచింది. ఇక వీళ్ళు దిగాల్సిన చోటు వచ్చేసింది. అందరూ వరుసగా బస్ దిగుతుంటే గీత నిల్చున్నాక వికాస్ భరత్ నిల్చున్నారు. ముందుకు అడుగేస్తూ భరత్ గీత వెనక్కి వచ్చాడు. వికాస్ కి అప్పుడే ఒక ఆలోచన వచ్చి, కింద కాలు లేపి భరత్ షూ మీద తొక్కాడు. అప్పుడు భరత్ కాలు ఎత్తలేక తట్టుకొని ముందుకి పడుతూ గీత మీద వాలాడు. ఏం పట్టుకోవాలో తెలీక, కుడి చేత్తో రాడ్డు పట్టుకొని ఎడమ చేతు తెలీకుండానే గీత నడుము మీదకి వెళ్ళింది. 

ఆమె మెత్తని నడుము మీద భరత్ వేళ్ళు బలంగా పడేసరికి జిమ్మని నరాలు మెలేసినట్టు అయ్యింది. “ ఆఆ...” అంటూ కాస్త నొప్పీకి గునిగింది.

భరత్ భయపడి టక్కున వదిలేసాడు. వెనక వికాస్ నవ్వుకున్నాడు. హరీష్ కూడా. వికాస్ చెవిలో,

హరీష్: రేయ్ వాడికి హెల్ప్ చేస్తున్నావ్ ఏంట్రా?

వెనక్కి తిరిగి, వికాస్: పోన్లే మామ, ఇష్టం కదా, ఛాన్స్ ఇద్దాం.

గీతకి భరత్ అలా నొక్కడం చాలా ఇష్టం కలిగించింది, కానీ అలా హఠాత్తుగా మీద పడడం, అది కూడా ఇలా అందరూ ఉన్న చోట, ఇలా భరత్ హఠాత్తుగా తన మీద పడడం ఇది రెండో సారి. వెనక్కి తిరిగి కోపంగా తిట్టేసింది.

గీత: స్తుపిడ్స్ ఏమైంది మీకు సరిగా నిల్చోలేరా?

భరత్: సారీ మిస్, వికాస్ నా షూ తొక్కేసాడు, స్లీప్ అయ్యింది.

గీత: హ్మ్మ్.... సరే సరే

గీత ముందుకు వెళ్ళింది. ఇద్దరూ గీత వెనక వెళ్ళారు.

కిందకి దిగాక వీళ్ళ వెనకే వందనా చెందనా వచ్చారు.

అందరూ అక్కడ జలపాతంకి వెళ్ళే దారి ముందు నిల్చున్నారు. 

దివాకర్ : అందరూ జాగ్రత్తగా ఉండాలి, ఒక్కదగ్గరే ఉండాలి. బాయ్స్ ఎక్కువ చెయ్యొద్దు, ఇక్కడ కాలేజ్లో ఉన్నట్టే ఉండాలి. ఎవరైనా అటు పోతా ఇటూ పోతా అనుకుంటే ఇప్పుడే ఇంటికి వెళ్లీపొండి. ఒకే నా?

అందరూ తలలు ఊపారు.

అనీల్: ఇక్కడ నుంచి ఇద్దరు ఇద్దరు జంటల్ల చేతులు కట్టుకోండి. మనం వెళ్లే దారిలో అన్ని చెట్లు ఉంటాయి, దారి సరిగ్గా ఉండదు. ఒకరి చేతు ఒకరు పట్టుకొని నడవండి. 

అందరూ జంటలుగా ఒకరు ఇంకొకరి చేతు పట్టుకున్నారు. వికాస్, కౌశిక్ భరత్ వీళ్ళు మాత్రం ముగ్గురూ చేతులు పట్టుకున్నారు. ఇక బయల్దేరారు.

అలా వెళుతూ చుట్టూ చూస్తూ నడుస్తూ ఉన్నారు. అరకిలోమీటరు నడిచాక ఎత్తు పళ్ళెం వచ్చింది. అందరూ ఇబ్బందిగా ఆ ఎత్తు ఎక్కారు. 

హరీష్: ఇంకా ఎంత దూరం సార్?

దివాకర్: ఇంకో కిలోమీటర్ పోవాలి

ప్రియాంకా: ఏంటి వందనా ఇది, అక్కడి దాకా ఎలా నడుస్తామే, అక్కడి వరకూ బస్ ఉంటే బాగుండు.

చుట్టూ కొండలు, పైన ఎండ, ముందుకి చూస్తే దూరంలో అన్ని చెట్లు జంగిల్ లాగా ఉంది. వీళ్ళు దానిలోంచే పోవాలి. నడుస్తూ నడుస్తూ పిల్లలందరికీ ఆయాసంగా అనిపించింది.

కాసేపు చెట్టు నీడకి కూర్చున్నారు. వికాస్, భరత్, హరీష్, కౌశిక్ నలుగురూ కంప్యూట్ సార్ గణేష్ పక్కన ఉన్నారు. గణేష్ దృష్టి రమ్య మీద ఉంది. హరీష్ గణేష్ ని నవ్వుతూ చూసాడు. గణేష్ పట్టించుకోలేదు. 

హరీష్: ఇయ్యు... సార్ ఇక్కడ కూడా రమ్య మిస్ కి సైట్ కొడుతున్నారు ఆహా....

గణేష్: ముస్కోరా, అందరకీ చెప్పి నా పరువు తీస్తావా ఏంటి?

హరీష్: అదేం లేదు లే సార్ సారీ.

మళ్ళీ నడవడం కొనసాగించాక, గీత రమ్య వెనక వికాస్ భరత్ నడుస్తూ ఉన్నారు. కౌశిక్ వీళ్ళని వదిలేశాడు. ఎలాగో  చెట్ల మధ్యలో దారి చిన్నగా ఉంది ముగ్గురూ పట్టుకొని నడవలేరు అని. భరత్ వికాస్ కూడా చేతులు వొదిలేసి, నడుస్తున్నారు. కొంచెం వేగం పెంచి భరత్ గీత పక్కన ఒక్క అడుగు వెనుకంజగా నడుస్తున్నాడు.

కింద దారి సరిగ్గా లేదు. ఆకులు పడి ఉన్నాయి. ముందుకి వెలుతుంటే వందురు ఎక్కువౌతూ ఉంది. గీత శాండల్ కి ఎదో పుల్ల తట్టుకుని, పకక్కి పడబోతుంటే, భరత్ వేగంగా అడుగు ముందుకు వేసి, మరోసారి నడుము, భుజం పట్టుకొని ఆపాడు.

గీతకి చాలా ఇబ్బందిగా అనిపించినా భరత్ అలా పట్టుకోవడం తనలో వేడి రాజేస్తుంది. గీత కళ్ళలోకి చూస్తూ చెయ్యి పట్టుకొని పైకి లేపాడు. 

భరత్: చూస్కోండి మిస్

గీత: థాంక్స్ భరత్

తన హ్యాండ్బ్యాగ్ కింద పడిపోతే తీసి దుమ్ము తుడిచి ఇచ్చాడు. గీత చిన్నగా నవ్వి, రమ్య పలకరిస్తే మాట్లాడుతూ వెళ్ళింది.

వికాస్: నీ అదృష్టం బాగుందిరా

భరత్: నాకు భయమితుందిరా అంటే నువ్వొకడివి

వికాస్ కాస్త వేగం నడుస్తూ ఉంటే భరత్ చెయ్యి పట్టుకొని నెమ్మది చేసాడు.

భరత్: స్లో గా నడువురా

వికాస్: ఓహో ఎందుకో సర్లే

భరత్: ఎవ్వరికీ చెప్పకు

వికాస్: ఛాచా నేనెందుకు చెప్తారా

కాస్త దూరానికి అంతా మైదానం లాంటి ప్రదేశం వచ్చింది, అందరూ చకచకా నడుస్తూ ఉన్నారు. అలా ముందుకు వెళితే చాలా ఎత్తుకు చేరుకున్నారు. అక్కడ కనిపించింది, జెలపాతం. అది వీళ్ళు నిలబడి ఉన్న ఎత్తు నుంచి కిందకి ఒక లోయలో ఉన్నట్టు ఉంది. అందరూ అది చూసి చాలా ఆశ్చర్యపోయారు. కాకపోతే కొందరికి చిన్న అనుమానం వచ్చింది.

కౌశిక్: అనీల్ సార్ ఇప్పుడు అక్కడికి పోవాలంటే ఎలా?

అనీల్: కిందకి దిగాలి కానీ కొంచెం కష్టం


ప్రియాంక: ఏంటి మిస్ ఇది, ఇలాంటి ప్లేస్ కి తీసుకొచ్చారు. ఇప్పుడు కిందకి వెళ్ళాలంటే భయంగా ఉంది.

రమ్య: తప్పదు ప్రియా, ఇలాంటి బ్యూటీస్ కి రావాలంటే కొంచెం కష్టపడాలి

దివాకర్: లేడీస్ అందరూ ఇంకొదారి ఉంది అది కొంచెం స్లోప్ తక్కువ ఉంటుంది. అనీల్ సార్ మీరు, కౌశిక్, భరత్ ముగ్గురూ వాళ్ళకి తోడుగా వెళ్ళండి

భరత్ ఆటు పడమర వైపు ఉన్న దారిని చుసాడు, అది ఎక్కడో ఉంది, అది అంతా తిరిగి రావాలంటే చాలా సమయం పడుతుంది అనుకున్నాడు. 

భరత్: సార్ అదంతా తిరిగే బదులు ఇక్కడ నుంచే కొంచెం జాగ్రత్తగా దిగితే సరిపోతుంది కదా

దివాకర్:  అలా కాదు భరత్, లేడీస్ కదా వాళ్లకు ఇబ్బందే ఇంత స్లోప్ ఉంటే, జారితే చూసావా ఎంత లోతుందో

రమ్య: పర్లేదు సార్ దిగొచ్చు, మేమూ మీతోనే ఉంటాం కదా

ఇక ఎదో ఒకటి, ముందు కిందకి వెళ్ళాలి అనుకున్నారు. 

గణేష్: అందరూ జాగ్రత్తగా కింద చూసి దిగండి, భయమైతే వెనక వాళ్లు వచ్చే వరకు ఆగండి. 


అని చెప్పి ముందు తానే దిగుతున్నాడు.

దారి ఎలా ఉందంటే, ఆ జలపాతం ప్రవాహం ఒక కలువ మాదిరి అక్కడ పారుతూ, లోయ చేస్తుంది. మనం జలపాతం వద్దకు వెళ్ళాలి అంటే ఆ కాలువ అంచుల్లో నడుస్తూ దిగాలి. అక్కడే సమస్య, ఆ అంచుల్లో రాతి ఉల్కలూ, జారుడు బండలా ఉన్నాయి. మరీ అంత జారే విధంగా లేకున్నా కొంచెం భయం ఎక్కువ ఉన్న వాళ్ళు మొదటి సారి చూసి దిగడానికి భయపడతారు.

అయినా గణేష్ అడుగుజాడల్లో అమ్మాయిలు ఇద్దరు ఇద్దరుగా జంటలు కట్టుకొని దిగుతున్నారు. వీళ్ళ తరువాత దివాకర్, అనీల్, కొందరు అబ్బాయిలు, వాళ్ళ వెనక ఇంకో ఇద్దరు ఉపాధ్యాయులు దిగుతున్నారు. 

ఈ ఇద్దరి తరువాత రమ్యా, గీత, వికాస్, భరత్, హరీష్ ఉన్నారు. మొదట్లో పెద్దగా ఇబ్బందెం లేదు. సులువుగా కొంత దారి దాటారు. అప్పుడు ఒక ఎత్తునుంచి, నిలువుగా పెద్ద మెట్టులా వచ్చింది. పెద్దోళ్ళు కూర్చొని దిగితే వీళ్ళ వెనక భరత్ వికాస్ కిందకి దూకారు. అది చూసి గీతకి భయమేసింది. కసురుకొని బెదిరించింది.

గీత: ఏయ్ అంత మంచిగా చెప్పినా ఇంకా ఏంటి మీ కోతి వేషాలు, కింద పడి కాలో చెయ్యి విరిగితే మీ తల్లితండ్రులకు మేమేం సమాధానం చెప్పాలి

ఇద్దరూ భయపడి, మొహాలు కిందకి వేసుకున్నారు. వెనక హరీష్ నవ్వుతూ మెల్లిగా కూర్చొని గద్దె దిగాడు.

హరీష్: అందుకే ఎక్కువ ఏతులు దెంగకండ్రా అనేది

అలా కొన్ని అడుగులు వేసాక, దారి చాలా చిన్నగా ఉంది. ఆ అంచుల్లో నడవడం కష్టం అనిపించింది. రమ్యకి భయం మొదలైంది. ఆగింది. 

అనీల్: ఏమైంది ఆగిపోయారు

రమ్య: అమ్మో నాకు భయమైతుంది సార్ 

అనీల్: ఏం కాదండీ రండి, ఆ బండని పట్టుకొని చూస్కోండి

అయినా రమ్యకి భయం ఎక్కువే, అడుగు ముందుకు వెయ్యలేకపోయింది.

ఇంతలో వికాస్ వాళ్ళు ఇక్కడిదాకా వచ్చేసారు.

గీత: ఏమైంది ?

రమ్య: అదీ

గీతకి చూసి అర్థం అయ్యింది. రమ్య భయపడుతుంది అని. వికాస్ కూడా చూసాడు. గీతని దాటుకొని ముందుకి వచ్చాడు.

వికాస్: మిస్ నా చెయ్యి పట్టుకొని నడవండి ఏం కాదు

రమ్య వికాస్ చెయ్యి పట్టుకొని ముందుకి అడుగేసింది. వికాస్ చాలా దగ్గరగా రమ్య తల వెనక తల పెట్టి నడుస్తున్నాడు.

గీత కూడా కొంచెం భయపడి ఆలోచిస్తుంది. అది భరత్ చూసాడు.

భరత్: మిస్ మీక్కూడా భయం అవుతుందా?

హరీష్ భరత్ ఇద్దరూ నవ్వుతున్నారు.

గీత భయం బయటకి చూపించట్లేదు కానీ తను చేతులు నలుపుకుంటూ అక్కడే చూస్తూ నిలబడి ఉంటే తెలిసిపోతుంది.

గీత: లేదు ఎలా పోవాల అని చూస్తున్న.

భరత్: మిస్ మీరు శాండల్ విప్పెయ్యండి. జారుతుంది అనుకుంటాను.

ఈ ఆలోచన బాగానే ఉంది అని శాండల్ తీసేసింది. 

భరత్: ఇటివ్వండి మిస్ నేను పట్టుకుంటాను

గీత: లేదు భరత్, నా చెప్పులు నువ్వెలా

భరత్: ఏం కాదు మిస్ ఇవ్వండి, మీరు జాగ్రత్తగా నడవండి.


అంటూ శాండల్ తీసుకున్నాడు. గీత చీర ఒక చేత్తో పైకి పట్టుకొని ముందుకి నడుస్తుంది. వెనక భరత్ హరీష్ వస్తున్నారు.

కష్టపడుతూ గీత కొంత దూరం నడిచింది. మధ్యలో ఇంకో మెట్టు వచ్చింది. అక్కడ తను కూడా రమ్యలాగే భయపడింది. భరత్ ముందు కిందకి దిగాడు. గీత ఆ ఎత్తు మీద కూర్చుంది. 

భరత్: దూకండి మిస్

గీత: ఊహు

గీత కాళ్ళు నేలకి మూడు అడుగుల పైనే ఉన్నాయి, ఆ ఎత్తు దూకడానికి భయపడుతుంది

హరీష్: ఏం కాదు మిస్, భరత్ మీ చేతు పట్టుకుంటాడు

భరత్: హ్మ్మ్

అంటూ గీతకి దగ్గరగా జరిగాడు.

గీత అనుమానంగానే ఇంకా ముందుకి వచ్చింది, కానీ దూకడానికి భయపడుతుంది.

భరత్ ఏం చెయ్యాలో తెలీక రెండు చేతులా నడుము అటూ ఇటూ పట్టుకున్నాడు. మరోసారి గీతకి జివ్వుమంది. కళ్ళు మూసుకుంది. భరత్ లాక్కున్నాడు. టక్కున భరత్ కౌగిట్లో పడింది. ఆమె చన్నులు అతడి ఛాతీ మీద దూది బంతుల్లా హత్తుకున్నాయి. భరత్ భుజం మీద జెడ పడింది. పెదాలు గీత చెవి పక్కన తగులుతూ, ఆ క్షణ కాలంలో చెవిని ముద్దు ఇచ్చాడు. 

భరత్: నెమ్మదిగా మిస్

హరీష్ ఇది చూసి, “ వీడి అదృష్టం తగలెయ్య ” అనుకున్నాడు.

గీత చాలా సిగ్గుతో ఇబ్బంది పడిపోతూ తనకి వెచ్చగా అనిపించి, చెంపలు ఎర్రబడ్డాయి.

భరత్ ఆమె వెనక నడుము మీద వేళ్ళు తడుముతూ ఉంటే తన ఒంట్లో చెక్కిలి పుట్టింది. చిన్నగా మెలికలు తిరిగింది. ఇక తీసేసాడు.

గీత: థాంక్స్ భరత్…. అంటూ చిన్న చిలిపినవ్వు విసిరింది.

గీత పెదాల్లో నవ్వు చూసాక భరత్ కి ఒక ఆలోచన వచ్చింది. 

భరత్: హరీష్ నువు ముందు నడువు, మేము వెనక స్లో గా వస్తాం.

హరీష్ ముందుకి వెళ్ళాడు. భరత్ గీత వెనక ఉన్నాడు. హరీష్ వెనక్కి చూసి భరత్ ని చూస్తే, పోరా అన్నట్టు సైగ చేసాడు. రెండు చేతులతో దండం కూడా పెట్టాడు. సర్లే ఎదో అడుగుతున్నాడు కదా అని, హరీష్ కొంచెం వేగంగా నడిచాడు. ఇంకొంచెం ముందుకి పోయాక, అక్కడ మళ్ళీ వందురులా ఉంది. హరీష్ వీళ్ళని పట్టించుకోకుండా వెళ్తూనే ఉన్నాడు.  వెనక ఎవరూ లేరు. గీత భరత్ మాత్రమే ఆఖరి వాళ్ళు, ఇంకా అటువైపు వచ్చే వాళ్ళు కూడా ఎవరూ వుండరు. 


భరత్ గీత ఎడమ చెయ్యి పట్టుకొని ఆపాడు.

వెనక్కి చూసి ఏంటి అని అనుమానంగా చూస్తూ తల నిలువునా ఆడించింది.

భరత్: ఆగండి మిస్ ప్లీస్

గీత: ఎందుకూ?

భరత్: చెప్తాను

అంటూ ముందుకి హరీష్ వెళ్తున్నాడా చూస్తుంటే హరీష్ దూరం వెళ్ళిపోయాడు. 

చుట్టూ చెట్లు, ఎడమ వైపు లోయ, కుడి వైపు ఇంకో మూడు అడుగులు వేస్తే వందురు, ఇక్కడే కాస్త ఆగి మాట్లాడుకునే స్థలం ఉంది.

గీత అనుమానంగా అసలు ఎందుకు ఆగమన్నాడా అని భరత్ నే సూటిగా చూస్తుంది.

భరత్: మిస్ ఈ చీరలో ఎంత ముద్దుగా ఉన్నారో

చేతులు నడుము మీద పెట్టుకొని, మూతి ముడుచుకొని 

గీత: మళ్ళీ మొదలెట్టావా?

భరత్: నిజం మిస్.... అదీ

గీత: ఉర్కో భరత్ పదా వెళ్దాం

భరత్: మిస్ ఆగండి