Incest வெண்பஞ்சு மேகத்தில் செய்த வீடு [Completed]

[rainbowrajan2]

27

பல வருடங்களுக்கு முன்...

ராஜனுக்கும் ராணிக்கும் திருமணம் செய்து முடித்தவுடன், பாட்டன் ராஜேந்திர பிராஜபதி வர்மா திருப்தியான மனநிலையில் படுக்கையில் படுத்திருந்தார். அளவில்லாத சந்தோஷம் அவர் மனதில் நிறைந்திருந்தது.

அப்போது யாரோ ஒரு உருவம் பக்கத்தில் வருவதை உணர்ந்தார். படுத்தபடியே திரும்பிப் பார்க்க அங்கே ஏதோ கண்ணாடியிலான மனித உருவில் பக்கத்தில் வருவதாக பார்த்தார். தன்னுடைய கண்தான் ஏமாற்றுகிறது என்று நினைத்து கண்களை கசக்கிப் பார்த்தார்.

அங்கே....


பயந்து போய் படுக்கையில் இருந்து எழப் பார்த்தார். ஆனால் அந்த உருவம் அவரின் வாயைப் பொத்தி, அவரை அப்படியே படுக்கையில் வீழ்த்தியது.

“பயப்படாதீங்க? நான் உங்கள ஒண்ணும் செய்யமாட்டேன்.” என்றது அந்த உருவம்.

அந்த குரலை எங்கோ கேட்டிருக்கிறார். அவருடைய நினைவுகள் பலவருடங்களுக்கு முன் சென்றது.

சில நிமிடங்களில் அந்த வேற்றுலகவாசி உருவம் ஒரு பெண்ணாக மாறியது. அழகான சேலையில் அவளை பார்த்தவுடன் அவருக்கு ஆச்சரியமும் பதட்டமும் தொற்றிக்கொண்டது.

“நீயா?  எப்படி? எப்படி இங்க வந்தே?” என்று பதட்டமாக கேட்டார்.

“எல்லாம் சொல்றேன். நீங்க யட்சினின்னு நெனச்சுக்கிட்டு இருக்கறது நான்தான்.”

“என்ன சொல்றே? எண்டே பகவதீ... இது என்ன சோதனை?"

“நான் சொல்றத புரிஞ்சுக்க உங்களுக்கு கஷ்டமா இருக்கும். ஆனா நான் சொல்றது 100% உண்மை. நம்புங்க.”

அவரை ஆசுவாசப்படுத்தி அந்த பெண் உருவம் பேச ஆரம்பித்தது.

"என்னோட பேரு Stellara Silicota. நாங்க வேறு கிரகத்தில் இருந்து இங்க வந்து மாட்டிக்கிட்டோம். எங்களோட உடம்பு மண்ணால் (Silica) ஆனது. இங்க வந்த பிறகு எங்களால் திரும்ப போக முடியல. அதுக்கு என்ன வழின்னு கண்டு பிடிக்க பல வருஷம் முயற்சி செய்யறோம். முடியல.


உங்க பூமில எங்களுக்கு தேவையான தொழில்நுட்பம் இல்ல.  பல வருசத்துக்கு முன்னால நான் இந்த ஊருக்கு வந்தேன். அப்போ நீங்க ஏதோ யாகம் செஞ்சுகிட்டு இருந்தீங்க. அப்போதான் நீங்க யட்சிணி பூஜை செய்யரீங்கண்ணு தெரிஞ்சது. நீங்க இந்த ஊரு ராஜாங்கறதுனால உங்கள நேர்ல பாத்து ஏதாவது உதவி கேட்கலாம்னு வந்தேன். அப்போ நீங்க நல்லா குடிச்சிருந்தீங்க. என்னைப் பாத்துட்டு நீங்க பேய்ன்னு நெனச்சு பயந்து போய் ஒடுனீங்க. நான்தான் உங்கள தடுத்தேன். அப்போ என்ன நடந்துச்சுன்னு உங்களுக்கு நெனவிருக்கா?”

இல்லை என்பது போல் அவர் தலை ஆட்டினார்.

“நீங்க பயந்துபோய் நடுங்கிகிட்டு இருந்தீங்க. அப்போதான் நான் என்னோட உருவம் உங்கள பயமுறுத்துதுன்னு புரிஞ்சுகிட்டு என்னோட உருவத்த உங்க ஊரு பொண்ணா மாத்திக்கிட்டேன். அப்புறந்தான் நீங்க சகஜமா ஆனீங்க. ஆனா என்னை பாத்ததும் நீங்க பண்ண காரியம்தான் என்னை ரொம்ப மாத்திடுச்சு.”

“ஐயோ.. நான் உன்னையும் கெடுத்துட்டேனா?”, பாட்டன் பதறினார்.

“இல்லை ராஜா. நீங்க என்னை கெடுக்கலே. நம்ம கூடுனது என்னோட முழு சம்மதத்தோடதான். எங்க வழக்கத்துல உடல் உறவே கிடையாது. நாங்க இனப் பெருக்கம் செய்யறது cloning முறைல.”

“அப்படின்னா??”

“அப்படின்னா... எங்களுக்கு குறிப்பிட்ட காலத்துக் அப்புறம் எங்கள மாதிரியே இன்னொரு உயிரை படியெடுத்து உருவாகற சக்தி வரும். ஆனா நீங்க என்னை சேந்ததுக்கு அப்புறம் எனக்குள்ள ஒரு மாற்றம் உண்டாச்சு. ”

அவரால் நம்ப முடியவில்லை.

“யே பொண்ணு... சும்மா பொய் சொல்லாதே. ஏதாவது காசு வேணும்னா வாங்கிட்டு கிளம்பு. சும்மா பூச்சாண்டி கதை சொல்லாதே. நீ சொல்றது எல்லாம் நம்பற மாதிரி இல்ல... ”, பாட்டன் கத்தினார்.

ஸ்டெல்லாரவுக்கு கோவம் வந்தது.

“உன்னோட காசு வெச்சு நான் என்ன செய்யப் போறேன்?. நீங்க என்ன பேசரீங்கன்னு தெரியாம பேசறீங்க.  அது சரி. இத புரிஞ்சுக்கற அறிவு உங்களுக்கு இன்னும் இல்ல.”

“நீ சொல்லரத எப்படி நம்பறது? உனக்கு உதவி வேணுமுன்னா அப்பவே அந்த பரங்கிக்காரன போயி பாத்திருக்கலாம்ல?”

பரங்கி என்பவன் இங்கிலாந்து நாட்டு வெள்ளைக்காரன். அப்போது இந்தியா துணை கண்டத்தை முழுமையாக ஆண்டு கொண்டிருந்தான்.

“ம்‌... தெரியும். நாங்க அங்கயும் கலந்து ஆராய்ச்சி பண்ண ஆரம்பிச்சுட்டோம். இன்னும் பல வருஷம் ஆராய்ச்சி இருக்கு.”

“ஓ... அப்படியா?”

அவர் அமைதியாக யோசிக்க ஆரம்பித்தார்.

“இப்போ தான் குடும்பத்தில நிம்மதி நிலவுது. இப்போ எதுக்கு நீ இங்க வந்தே?”

“நான் ஒண்ணும் உனக்காக வர்லே. என் பையனுக்காகத்தான் வந்தேன்.”

“உனக்கு மகனா? யாரு?”, திடுக்கிட்டு கேட்டார் ராஜேந்திர பிராஜபதி வர்மா.

“மகன் மட்டுமில்ல... மகளும் கூடத்தான்.”, ஸ்டெல்லாரா பெருமிதமாகச் சொன்னாள்.

அவருக்கு உச்சியில் சுல்லென்றிருந்தது.

ஸ்டெல்லாராவே தொடர்ந்தது, “ சௌந்தர் ராஜனும், ஜானகியும் என்னோட பசங்கதான்"

அவருக்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது.

அவருக்கு இன்னும் நம்பிக்கை வரவில்லை என்று அறிந்து ஸ்டெல்லாராவே தொடர்ந்தது.

"உன்னோட மகன்,  விக்ரம ராஜ வர்மாவுக்கு குழந்தையே பிறக்கல. ஏன்னா உன்னோட மருமகளுக்கு குழந்தை பிறக்கற வாய்பில்ல.  அவ ஒரு மலடி. அவ அதை மறைச்சுட்டா. அப்போதான் நான் திரும்ப ஊருக்கு வந்திருந்தேன். நீ அப்பவும் ஊர் மேஞ்சுகிட்டு இருந்தே. பல வருசத்துக்கு அப்புறம் நான் உன் முன்னாடி வந்து நின்னேன்.  திரும்பவும் நாம ஒண்ணு சேந்தோம்.. அதாவது ஞாபகமா இருக்கா?”

அவருக்கு அது அப்போது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. அந்த மாதிரி உடல் உறவு சுகத்தை அவர் வாழ்நாளில் பெற்றதில்லை.

“அது நீயா?  இல்லியே?” என்று அவர் சந்தேகம் எழுப்பினார்.

“நானே தான்.  நீ குடிச்சா எதை ஞாபகமா வெச்சிருக்கே?”, ஸ்டெல்லாரா அங்கலாய்த்தது.

“அப்போ இன்னும் இளமையா இருந்த மாதிரி ஞாபகம்..”, என பதிலளித்தார்.

“இருக்கும்... இருக்கும்…"

“அது சரி, ராஜனும் ஜானகியும் எப்படி?” என்று கேள்வி எழுப்பினார்.

“நீ என்னை மொத மொதல்ல புணர்ந்ததுக்கு அப்புறமா என்னோட உடம்புல பல மாற்றங்கள் ஏற்பட தொடங்கிடுச்சு. ஒரு நாளா ரெண்டு நாளா, நீ என்னை எவ்ளோ நாள் உடலுறவு செஞ்சே தெரியுமா? மொத்தம் 7 நாள். வரும்போதும் போகும்போதும் என்னைப் போட்டு பொரட்டி எடுத்தே.”

“இப்ப ஞாபகம் வருது. நீ அந்த சுகுமாரன் பொண்டாட்டி தானே?”

“அது சுகுமாரன் இல்ல. Garmaita Silicota. அதுவும் என்ன மாதிரியே ஒரு சிலிக்கான் பிறவிதான். ”

“அப்படியா?”

“ஆமா. எனக்கு புதுசா இருந்துச்சு. அப்புறம் நாங்க  ஆராய்ச்சி விஷயமா ஒரு  இங்கிலீஷ்காரனோட லண்டன் போயிட்டோம். திரும்ப இந்த ஊருக்கு டாக்டரா வந்தப்போ, உன்னோட மருமக என்கிட்ட வந்து வைத்தியம் பாத்துக்கிட்டா. அப்ப தான் தெரிஞ்சது அவளுக்கு புள்ள உருவாகாதுன்னு. அவ அழுத அழுக இன்னும் எனக்கு நினைவு இருக்கு. அன்னைக்கு சாயந்தரம் நான் உன்னை பாக்க வந்தேன், அப்ப நீ என்னை பாத்தவுடனே நான் உன் கம்பீர அழகுல திரும்பவும் மயங்கிட்டேன்.”

ஒரு காமப் பார்வை பார்த்தபடி ஸ்டெல்லாரா தொடர்ந்தது,
“ என்னை நீ அப்படியே தூக்கிட்டுப் போயி ராத்திரி முழுக்க சுகம் குடுத்தே. அப்போ உருவான கருதான் நம்ம பசங்க.”

“ஓ...”, பாட்டனுக்கு சுண்ணி எழும்பியது. ஸ்டெல்லாரா அவரது வேஷ்டி மீது கை வைத்து தண்டை மெதுவாக நீவிவிட்டது. அவரது வேஷ்டியை நகர்த்த, அவருடைய நீண்ட சுண்ணி நிமிர்ந்து நின்றது. ஸ்டெல்லாரா அவர் மேல் ஏறி உக்கார்ந்து இரு கைகளையும் வைத்து அவருடைய கருப்பு தண்டை உருவி எடுத்தது.

“புடிச்சிருக்கா?”, காமத்துடன் ஸ்டெல்லாரா பேச, பாட்டனுக்கு அடங்காத ஆசை வந்தது.

முனகிக் கொண்டே, “ என்னோட மருமக வயித்துல சுமந்தாலே அதுவும் பொய்யா?”, பாட்டன் கேள்வி கேட்டார்.

“அது உண்மைதான். அவ சுமந்தது நம்ம பசங்களத்தான்.”

“புரியலியே?”

“டெஸ்ட் ட்யூப் பேபி பத்தி உனக்கு தெரியுமா?”

“அப்படின்னா?”

“உனக்கு சொல்லிப் புரிய வெக்க முடியாது. என்னோட கரு முட்டைகள் கருத்தரிச்ச உடனே அவளோட வயித்துல வெச்சுட்டேன்.”

அவர் ஸ்டெல்லாராவின் கை வரிசையில் சுகமாக முனகினார். அப்போது அவருக்கு அவருடைய மருமகளை அவள் மாசமாய் இருக்கும் போது படுக்கையில் வீழ்த்தியது நினைவுக்கு வந்தது.

“ஆ...ஹா…”, அவரின் முனகல்கள் சத்தமாக ஒலித்தது.

அசையும் கை விரல்களுக்கு இடையில் பாட்டனின் கொட்டைகளை அசைக்கும்போது ஜிவ்வென்று இருந்தது.  கைகளால் தொடர்ந்து இழுக்க இழுக்க, ஒவ்வொரு அசைவிலும் அவர் கொட்டைகளைச் சுற்றி இறுக்கிக்கொண்டு சுகம் பரவியது.  அவர் முழுமையான ஆனந்தத்தில் மிதந்தார்.

வேகவேகமா ஆட்ட அவருக்கு உச்சம் வருவது போல் இருந்தது.

“ராஜா... வா உன்னோடதுக்காகதான் இவ்வளவு வருஷமா காத்திருக்கேன். வா என் வாயில் விடு", என்று சொல்லிவிட்டு ஸ்டெல்லாரா தன் வாயைத் திறந்து காண்பித்தது.

“ஹா,... அம்மா... இதோ... இதோ…” என்று உச்ச நிலையில் அவர் வாயில் கஞ்சியை கொட்டினார்.

ஒரு சொட்டு விடாமல் அதை வாயில் வைத்து ஸ்டெல்லாரா உறிஞ்சிக் கொண்டது.

பாட்டன் சோர்ந்து போய்விட்டார்.

ஸ்டெல்லாரா சந்தோஷத்துடன், “இதத்தான் உன்கிட்ட எதிர்பார்த்தேன். நீ கஞ்சி குடுக்கறதுல வள்ளல்!!”

அவர் பக்கத்தில் படுத்துக்கொண்டு, “ உன்னோட மருமக கண்ணீரை தொடைக்க எனக்கு பொறந்த ரெட்டை பசங்கள அவளுக்கு கொடுத்துட்டேன். இந்த விஷயம் உன் பையனுக்கு தெரியும், உன்கிட்ட சொல்லவேணான்னு நான்தான் அவனை தடுத்தேன். ரிசர்ச் விஷயமா நான் அமெரிக்கா போயிட்டேன்.  அப்புறம் என் மகனுக்கு கல்யாணம்னு கேள்விப்பட்டேன். உன்னோட மகனும் மருமகளும் ஆக்சிடென்ட்டில் இறந்ததும், சௌந்தர் ராஜனோட மனைவி ஊரை விட்டுப் போனதும் அப்புறமா எனக்கு தெரிஞ்சது.

சென்னைல  என் புள்ள கஷ்டப்படரதை பாக்க முடியல. நான்தான் உன் அம்மான்னு எப்படி போயி நிக்கறது. அதனால அவன் வீட்லயே வேலக்காரி  ரெங்கம்மாவா இருந்துட்டேன். ஆராய்ச்சி வேலயை கொஞ்ச வருஷம் நிறுத்திட்டேன். வேற ஒரு அர்ஜெண்ட் விஷயமா நான் திரும்ப அமெரிக்கா போகும்போதுதான் இந்த விஷயம் எல்லாம் நடந்திருக்கு. என் மகன் அவனோட சொந்த மகளையே கல்யாணம் பண்ணிக்குவான்னு நானே நெனச்சு பாக்கலே.  ராணி அவன் மகளுன்னே எனக்கே தெரியாது.”

கொஞ்ச நேரம் ஸ்டெல்லாரா யோசித்துவிட்டு,  “ எனக்கென்ன பயம்னா... இதனால genetic disorder ஏதாவது வருமோன்னுதான். அதனால, இந்த விஷயத்த வேற நீ யாருக்கும் சொல்லாதே. நானே நேரம் வரும்போது சொல்லிக்கறேன். உன்னோட Sperm-ஐ நான் சேமிச்சு வெச்சுக்கறேன். அதை வெச்சு நான் அடுத்தகட்ட ஆராய்ச்சி செய்யணும்.”

ஸ்டெல்லாரா அவருக்கு முத்தமிட்டு விடை பெற்றுக் கொண்டது.

தன் வாழ்க்கையில் இப்படி எல்லாம் நடந்ததா என்ற வியப்பில் அவர் ஆழ்ந்து தூங்கிவிட்டார்.

அடுத்த நாள் காலையில் அவர் எழுந்திருக்கவே இல்லை.

***