06-08-2024, 11:14 PM
நேரம் 7.15
அவள் எகிறும் இதயத்துடிப்பு செவிடன் காதில் கூட விழுந்திருக்கும்.
அது “தானியங்கி” கதவு கொண்ட பஸ். எந்த ஜன்னலையும் திறக்க முடியவில்லை. கதவைத் திறக்க சொல்ல கூட்டத்திற்குள் நீந்தி டிரைவரிடம் சொல்ல வேண்டும். அடுத்த ஸ்டப்பிங்கில் இறங்குவதாக சைகை செய்தாள். அவனும் புன்முறுவலோடு தலையாட்டினான்.
பஸ்சுக்கு முன்னர் சென்று காத்திருந்தான். ஷோபனா கூட்டத்தில் நீந்தி இறங்கினாள். அவள் உடைகள் சற்று கலைந்திருந்தன. பேக்பாக்கை தலைக்கு மேல் தூக்கிக்கொண்டு, அவனை தேடியவாரே நடந்து வந்தாள்.
ஷோபனா வீட்டில், அவள் கைகளை தூக்கி தலைக்கு மேல் வைத்துக்கொண்டு சும்மா relaxed ஆக அமர்ந்திருந்தால் கூட அவள் அம்மா ‘ஒழுங்கா உட்காருடி’ என்று கண்டிப்பாள். அவள் முலைகள், ஒன்று, நெஞ்சோடு ஒட்டி உடல்வாகோடு மறைந்து கிடக்கும். இல்லையென்றால், ஒரு அறையடிக்கு, நீர் மடை போல, ப்ராவை கிழிக்கும் தின்மையோடு, chamfered கூம்பு வடிவில் salute அடிக்கும். இதனால், ஷோபனா எப்போதும் வீட்டிற்க்கு வெளியில் கையை தலைக்கு மேல் தூக்காமல் கவனமாக இருப்பாள். டுப்படாவை தழையத் தழைய மடித்து பின் போட்டு படர விட்டிருப்பாள்.
இப்போது அந்த கவனத்தை காற்றில் பறக்க விட்டாள். டுப்படா இல்லாத உடையில் அவள் முலை மடை உலகின் கண்களுக்கு விருந்தளித்து.
பஸ் ஸ்டாண்டில் இருந்த அனைத்து ஆண்கள் கண்களும் அவள் மீது இருந்தது போல அவளுக்கு பிரம்மை. அவற்றுக்கு நடுவில், ஈட்டி போல துளைக்கும் அவன் பார்வையை அவனை அவள் பார்ப்பதற்கு முன்னரே ஷோபனாவால் உணர முடிந்தது. அவன் கண்களை அழுத்தமாக சந்தித்து புன்னகைத்தாள்.
அவள் எகிறும் இதயத்துடிப்பு செவிடன் காதில் கூட விழுந்திருக்கும்.