மாரும்... மாமனாரும்...[On Hold]

[JeeviBarath]

⪼ நித்யா ⪻

கல்லூரி பஸ் ஸ்டாப்புக்கு இரண்டு தெருவுக்கு முன்னால் இறந்தவரின் இறுதிச் சடங்குக்காக வாகனங்களை நிறுத்தி பட்டாசு வெடித்தனர்.

பஸ் மெல்ல மெல்ல நகர்ந்து பஸ் ஸ்டாப்பை எட்டிய நேரம் கல்லூரி மாணவ மாணவியர் முண்டியடித்துக் கொண்டு ஏறினர். பஸ் கண்டக்டர் உள்ளே போங்க என கத்திக் கொண்டு இருந்தார்.

பஸ்ஸின் முதல் சீட்டிலிருந்து கடைசி சீட் வரை ஆண்களும் பெண்களும் ஒருவரை ஒருவர் இடித்துக் கொண்டு பயணிக்கும் நிலமை. கிராமங்களைப் போல பெண்களுக்கு முன் பகுதியிலும் ஆண்களுக்கு பின்பகுதியிலும் நிற்க இடங்கள் ஒதுக்கப்படவில்லை. இது சென்னை நகரம். பெண்களுக்கு இடது புறமும் ஆண்களுக்கு வலது புறமும் அல்லவா ஒதுக்கப்பட்டிருந்து.

நித்யாவின் அருகில் நின்ற சில மாணவிகளை இடித்த படி மாணவர்கள் நின்றார்கள்.

பேருந்து நகர ஆரம்பித்த இரண்டு நிமிடத்தில் டிக்கெட் வாங்க சொல்லி ஓரமாக நிறுத்தினர். பேருந்து மீண்டும் நகர துவங்கும் முன்னர் நித்யாவை சுற்றி நின்று கொண்டிருந்த சில மாணவிகள் மெல்ல நகர்ந்து தங்கள் தோழிகளின் அருகில் சென்று வம்பளந்தனர்.

பேருந்து நகரத் துவங்கிய சில விநாடிகளில் தன் பின் புறத்தில் ஏதோ ஒரு கை மெல்ல உரசுவதைப் போல உணர்ந்தாள். அவளது வலது புறம் நின்று கொண்டிருந்த மாணவனின் சேட்டையாக இருக்கும் என நினைத்து தன்னை அவனது கை உரசாத அளவுக்கு அட்ஜஸ்ட் செய்தாள்.

நித்யாவை பார்த்தபடி அவளது எதிரில் நின்ற பெண் "நீங்க இப்படி புஷ் பண்ணுனா, நான் எங்க போக" என்பதைப் போல பார்த்தாள்.

நித்யாவின் குண்டியில் சற்றுமுன் உரசிய அந்த கை இந்த முறை பிடித்து தடவியதுது. அந்த தடவலில் இருந்து தப்பிக்க நினைத்து நகர முயன்ற நித்யாவின் முலைகள் எதிரில் நின்ற பெண்ணின் முலைகள் மீது அழுந்தியது.

சாரி என கண்களால் சொல்ல, இந்த பஸ்ல இதெல்லாம் சகஜம் என அந்த பெண்ணும் சொல்வது போல இருந்தது.

மீண்டும் அந்த கை குண்டியைப் பிடித்து தடவி மெல்ல நகர்ந்து இரண்டு குண்டிகளுக்கு நடுவில் நகர்ந்த நேரம் மெல்ல திரும்பி அந்த மாணவனைப் பார்த்து முறைத்தாள்.

ஆனாலும் அந்த கை அவளை தொடர்ந்து சீண்டியது. சத்தம் போட்டால் நமக்கும் தானே அசிங்கம் என நினைத்தவளுக்கு கண்ணீர் தேங்கியது.

"ஹலோ" என நித்யாவின் காதில் அந்த மாணவன்  பேசுவதைப் போல இருந்தது. தன் தலையை திருப்பி பார்த்தளுக்கு பெரிய அதிர்ச்சி காத்திருந்தது...