மாரும்... மாமனாரும்...[On Hold]

[JeeviBarath]

⪼ நித்யா & நிதின் ⪻

நித்யாவின் பயணம் பாதி தூரம் கடந்த போது கணவனுக்காக வைத்திருந்த பிரத்யேக ரிங் டோன் ஒலி கேட்டது. கைகளால் கம்பியை பலமாக பிடித்துக் கொண்டே அந்த அழைப்பை எடுத்துப் பேசினாள்.

ஏய்! எங்க இருக்க?

பஸ்ல போயிட்டு இருக்கேன்.

ஆட்டோ பிடிச்சு போய்ருக்கலாம்ல..

அவ்ளோ அக்கறை உள்ளவரு காலையில காசு குடுத்துருக்க வேண்டியது தான?

ஹம். எந்த பஸ்?

**H.

அய்யோ அதுலயா போற, அது அந்த காலேஜ் வழியா போகுமே.

பரவாயில்ல. இன்னும் மூணு ஸ்டாப் தான்.

நேரத்தைப் பார்த்தான். காலேஜ் வகுப்புகள் முடிய இன்னும் 5 நிமிடங்கள் இருந்தன. அய்யோ கடவுளே காலேஜ் பசங்க பஸ்ல ஏறுவதற்கு முன் அந்த பஸ் ஸ்டாண்ட்ட க்ராஸ் பண்ணிடனும். பிளீஸ்.

காலேஜ் ஸ்டாப் வந்துடுச்சா?

இல்லைங்க, இப்ப தான் பஸ் டர்ன் ஆகுது.

ஓஹ்! ஓகே என முகத்தில் ஒரு புன்னகை.

இன்னும் 200 மீட்டர் தூரம் தானே. அடுத்த நிமிடத்தில் பஸ் அந்த இடத்தை அடைந்துவிடும். மனைவிக்கு எந்த தொல்லையும் இல்லை என நிம்மதியடைந்தான் நிதின்.

கம்பிய பிடிச்சிட்டு பேச கஷ்டமா இருக்கு. வீட்டுக்கு போய்ட்டு ஃபோன் பண்றேன்.

ஓகே மா பை.

நித்யா பள்ளி ஆசிரியை. இதுவரை ஒருநாளும் பள்ளிக்கு பஸ்ஸில் சென்றதில்லை. இதுநாள்வரை கணவனுடன் பைக்கில் செல்வது அல்லது தன்னுடைய ஸ்கூட்டரில் தான் பள்ளிக்கு செல்வாள்.

ஒரு வேலை நிமித்தமாக சென்னைக்கு வந்திருந்த மாமனார் நிதின் பைக் ஸ்டார்ட் ஆகாத காரணத்தால் காலையிலேயே நித்யாவின் பைக்கை எடுத்துக் கொண்டு செல்ல கணவன் மனைவி இருவரும் முதன் முறையாக ஒரே நாளில் தாங்கள் வேலை செய்யும் இடங்களுக்கு பஸ்ஸில் செல்ல நேர்ந்தது.

அந்த ரூட்டில் நிறைய பள்ளி மற்றும் கல்லூரி இருப்பதால் எல்லா பஸ்களிலும் சில மணி நேரங்களுக்கு கூட்டம் சற்று அதிகமாக இருக்கும். அந்த கூட்டத்தை தவிர்க்க நினைத்த நித்யா, கடைசி பீரியட் வகுப்புகள் எதுவும் இல்லையென்பதால் பர்மிஷன் போட்டுவிட்டு வீட்டுக்கு கிளம்பியிருந்தாள்...