Incest பால் நிலவு

[monor]

எனக்காக காத்திருந்த கீதா, அவள் கையில் வைத்திருந்த கைக் குழந்தையை என்னிடம் கொடுத்து விட்டு இன்டர்வியூ அட்டண்ட் பண்ணச் சென்றாள். கல்யானம் செய்து கொடுத்த போது இருந்த்தை விட இன்னும் மப்பும், மந்தாரமுமாக, கொப்பும் குலையுமாக அழகாக இருந்தாள்.

நான் இன்டர்வியூ ஹாலுக்கு வெளியே குழந்தையை மடியில் வைத்துக் கொண்டு விளையாட்டு காட்டி கொஞ்சியபடி வைத்திருந்தேன். குழந்தை கீதா போலவே சிவந்த நிறத்தில் அழகாக புஷ்டியாக கொழு கொழு என்று இருந்தது.

1 மணி நேர இறுதியில் மீட்டிங் முடிந்து கீதா வெளியே வந்தாள்.

“என்னம்மா மீட்டிங் எல்லாம் நல்லபடியா முடிஞ்சுதா?”

“ம்,…. நல்லபடியா முடிஞ்சதுப்பா. சிங்கப்பூர் போறதுக்கு செலக்ட் ஆகிட்டேன்ப்பா. எனக்கு எக்ஸ்ட்ரா குவாலிஃபிகேஷன் இருக்கிறதா சொன்னாங்க. சிங்கப்பூர்ல அனேகமா எனக்கு மேனேஜர் போஸ்ட் தரலாம். மாசத்துக்கு ஒன்னரை லட்ச ரூபாய் சம்பளம்.”

“காட் ஈஸ் கிரேட்” என்று சொல்லி அவளை கட்டி அணைத்து, அவள் கரம் பற்றி குலுக்கினேன். அவளை கட்டி அணைத்த போதே, அவள் மெத் என்ற உடலும், அவள் வாசமும் என்னை என்னவோ செய்தது.

பேசியபடியே இன்டர்வியூ ஹாலுக்கு வெளியே நடந்து வந்து, ஒரு டாக்ஸி பிடித்து எங்கள் வீட்டுக்கு சென்றோம்.

இருவருக்கும் இரவு 11 மணிக்கு சிங்கப்பூருக்கு பிளைட்.

ஒரு வார சிங்கப்பூரில் இருக்க வேண்டும்.

வீட்டுக்கு போனதும், என் மனைவி, கீதாவை பாசத்துடன் வரவேற்று, அவள் பேரக் குழந்தையை வாங்கி வைத்து கொஞ்சிக் கொண்டிருந்தாள்.

“அம்மா,…எனக்கு சிங்கப்பூர்ல வேலை கிடைச்சிருக்கு. அவருக்கு என்னோட வர லீவ் கிடைக்கல. நான் அங்கே ஒரு வாரம் தங்கி இருக்க வேண்டியது இருக்கும். அந்த ஊர் எனக்கு புதுசுன்றதால துணைக்கு அப்பாவை என்னோட அழைச்சுகிட்டு போறேன். பாப்பாவை நீ பாத்துக்க. இன்னும் தாய்ப்பால்தான் குடிச்சுகிட்டு இருக்கா. இப்பதான் புட்டிப்பால் குடிக்க பழக்கி இருக்கேன். நீங்களும் புட்டி பாலையே கொடுத்து தாய்ப்பாலை மறக்கடிச்சுடுங்கம்மா.”

“சரிடி,….ப்ளைட் எத்தனை மணிக்கு? காலைலேர்ந்து குழந்தைக்கு பால் கொடுத்திருக்க மாட்டேன்னு நினைக்கிறேன். சென்னை டூ சிங்கப்பூர் ஃப்ளைட் ட்ராவல் வேற பண்ணனும். குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துட்டு போலாம் இல்லே?”

“அம்மா,..... ப்ளைட் நைட் 11 மணிக்கு. இப்பவே கிலம்பினாதான் ப்ளைட்டை பிடிக்க முடியும். குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துகிட்டு இருந்தா இன்னும் லேட் ஆய்டும். அப்புறம் ஃப்ளைட்டை மிஸ் பண்னிட வேண்டியதுதான். இனிமே அவ புட்டிப்பால்தானே குடிக்கணும். இப்போ இருந்தே குடிக்க பழக்கி விடுங்க. ” என்று சொல்லிக் கோன்டே என் மனைவி கொடுத்த மல்லிகை சரத்தை வாங்கி தன் கூந்தலில் செறுகி வைத்துக்கொன்டாள்.

“சரி,…. இப்பவே மணி 9 ஆய்டுச்சு. சரி,…. சாப்பிட்டுட்டு கொஞ்சம் சீக்கிரமாவே கிளம்புங்க. செக்கிங் அது இதுன்னு லேட் ஆய்டும்.“

நானும் கீதாவும் சாப்பிட்டு விட்டு, குழந்தையை கொஞ்சி முத்தம் கொடுத்து விட்டு, ஃப்ரஷ் அப் செய்து விட்டு லக்கேஜ் எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினோம்.
ஏர்போர்ட்டில் செக்கிங் அது, இது என்று முடித்து ஃப்ளைட்டில் ஏறும் போது மணி இரவு 10:50. இடம் தேடி அமர்ந்தோம்.

ஃபிளைட்டில் இருவருக்கும் அருகே அருகே அமரும்படி சீட் ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது. விமான பணிப்பெண் நாங்கள் உட்கார வேண்டிய இட்த்தைக் காட்ட, எங்களுக்காக ஒதுக்கப்பட்ட சீட்டில் அமர்ந்தோம். மூன்றாவது சீட் காலியாக இருந்தது.

சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு பிளைட் டேக் ஆஃப் ஆகத் துவங்கியது.

ரொம்ப நாள் கழித்து என் மகளைப் பார்க்கிறேன். குழந்தை பெற்ற பிறகு, கீதா அழகாகி, இன்னும் கவர்ச்சியாக இருந்தாள். கீதாவின் வாசம் எனக்கு சுகமாக இருந்தது. அதை சுவாசித்துக்கொண்டே என் கண்கள், அருகே இருந்த என் மகள் கீதாவின் உடலில் மேய்ந்தது.

பெரிய கண்களோடு, அடர்த்தியான கூந்தலோடு, சதிப் பிடிப்பான் கன்னங்களோடு, வளைவு நெளிவுகளோடு, பெருத்த முலைகளோடு, குலுங்கும் குண்டிகளோடு,….காலேஜ் போய்க்கொண்டிருந்ததை விட அழகாக இருந்தாள்.

விமானப் பணிப் பெண் விமானம் புறப்படப் போவதை அறிவித்து, அனைவரையும் சீட் பெல்ட்டை போட்டுக்கொள்ளச் சொல்லி எச்சரிக்கை செய்தாள்.
கீதா, மஞ்சள் காட்டன் புடவையில்… மேட்ச்சாக மஞ்சள் ரவிக்கை அணிந்திருந்தாள். ஐந்து முழத்துக்கு தலைமுழுதும் ஜாதி மல்லிகை வைத்திருந்தாள்.

ஏசியின் வாசனையோடு, கீதாவின் வாசம், கீதா வைத்திருந்த மல்லிகைப் பூவின் வாசம்.. எல்லாம் சேர்ந்து என்னை கிறங்கடித்தது.

காட்டன் புடவையில் வளைவு நெளிவுகளோடு தெரிந்தாள். பால் நிரம்பிய அவளின் முலை கலசங்கள்.. ரவிக்கைக்குள் அடங்காமல் அவள் கழுத்து பகுதியில் பிதுங்கி வழிய…அதைப் பார்த்த நான், மெல்லிய குரலில், “ம்ம்ம்ம்… சத்தியமா நம்ப மாட்டாங்க…?” என்றேன்.

நான் சொன்னதைக் கேட்டு, சீட் பெல்ட் அணிந்து கொண்டே ‘டக்’ என்று என்னைப் பார்த்து திரும்பினாள் கீதா.

“என்ன…?” என்ற கேள்விக்குறியோடு கீதா புருவத்தை உயர்த்த..

“உனக்கு ஒரு குழந்த இருக்குன்னு சொன்னா.. ” என்று நான் சிரிக்க….

மேக்கப் போடாத அவள் முகம்.. நெற்றியில் சுருண்டு விழுந்திருந்த சுருள் முடி… கோழி குண்டு போல் உருண்ட அவளின் கருவிழிகள்… புடைத்த நீளமான மூக்கு.. லிப்ஸ்டிக் போடாத அவளின் உதடுகள், உதடுகளை ஈரப் படுத்தியபடி இருந்த அவள் இதழ் தேன்.- இப்படி அவளின் எல்லா அழகையும் பார்த்து ரசித்தேன்.

“ஏன் அப்படி சொல்றீங்க…?!!” என்றாள்.

“இன்னைக்கு தான் கல்யாணம் ஆனா பொண்ணு மாதிரி இருக்கே…?”

“இந்த கிண்டல் தானே வேணாம்கிறது.. போங்கப்பா!!!” வெக்கத்தில் அழகாக புன்னகைத்தாள்.

“சும்மா சொல்லல.. இன்னைக்கு மட்டும் மாப்பிள்ளை வந்து இருந்தா.. கண்டிப்பா இன்னொரு குழந்தை தான்…”

“க்கும்!!! .. நீங்க வேற… என்று சொல்லி தலை குனிந்தவள், கொஞ்ச நேரம் கழித்து, “அவுத்து போட்டுட்டு நின்னாலும்…” என்று ஆரம்பித்த கீதா,…... அப்பாவிடம் போய் இதை எல்லாம் பேசுகிறோமே என்று நினைத்தாளோ என்னவோ,….நாக்கை கடித்து பாதியில் நிறுத்தி…சலிப்பாக “வேஸ்ட்டுப்பா அவரு… ” என்றாள்,.

கொஞ்ச நேரம் இடைவெளி விட்டு…“வீட்டு சாப்பாட்டோட அருமை இந்த ஆம்பிளைங்களுக்கு எப்பவுமே புடிக்காது…” என்றவள் என்னைப் பார்த்து, இப்ப, “ நீங்க எப்படி?!!…?” என்றாள்.

விமானம் ஒரு வித சத்தத்தோடு வானத்தில் பறந்து கொண்டிருந்தது.

“அம்மாவ கேக்குறியா? அவ இப்பல்லாம் சரியாவே கம்பெனி கொடுக்கறதில்லே. இப்பல்லாம் அவளுக்கு அப்பப்ப உடம்பு வேற சரி இல்லாம போய்டறதினால. நெருங்கவே விட மாட்டேங்குறா” என்று நான் சலித்துக் கொண்டே சொல்ல, கீதான் இதழில் மெல்லிய சிரிப்பு…

“எதுக்கு சிரிக்கிறே…?”

“நான் மட்டும் தான் காஞ்சு போய் இருக்கேன்னு நெனச்சேன்…” என்றவள் கையை உயர்த்தி… ஏசியை அவள் பக்கம் நோக்கி திருப்ப முயல,… அந்த நேரம் பார்த்து வீசிய காற்றில் அவள் மாராப்பு விலகி.,…. இடுப்பில் மெல்லிய மடிப்புடன்… கீதாவின் செக்கச் செவேலென்ற முழு இடையும் பழுத்த எலுமிச்சை பழ கலரில் என் கண்ணில் பட்டது..

கீதா.. என் அழகு மகள்,… … பார்ப்பவர்களை திரும்பி பார்க்க வைத்து காந்தம் போல இழுக்கும் சிவந்த இளமையான உடல்.
சாப்பாடு வர,….. இருவரும் சாப்பிட்டு முடித்தோம். 2 மணி நேரம் கடந்தோடியது. கண் அசந்தேன்.

ஜன்னல் ஓரத்தில் கீதா.

கொஞ்ச நேரம் கழித்து, “அப்பா… அப்பா…” மெதுவாக என் தோளை தொட்டு அசைத்து எழுப்பினாள். நான் கண்களை கசக்கிக் கொண்டே என்ன வென்று அவளைப் பார்க்க, தயங்கியபடி, மெல்லிய குரலில், “ரெஸ்ட் ரூம் போகணும்…கொஞ்சம் நகருங்க.” என்றாள்.

நான் எழுந்து அவளுக்கு வழி விட்டு அவளைப் பார்த்தேன்… கீதாவின் முகம் வாடி இருந்தது.

நடந்து சென்று வேக வேகமாக பாத்ரூம் உள்ளே நுழைந்து தாளிட்ட கீதா.. புடவையை அவிழ்த்து கண்ணாடி முன் நின்றாள்.

காலையில் குழந்தைக்கு பால் கொடுத்தது. ஃப்ளைட் பிடிக்கும் அவசரத்தில் புறப்பட்டு வந்து விட்டதால் இந்த நிலை. வீட்டில் இருக்கும் போது கொடுத்திருந்தால் இந்த வேதனை அவளுக்கு வந்திருக்காது. முலைகள் இரண்டும் பால் நிறைந்து வீங்கிப் போய் கல் போல் இருக்க, ரவிக்கைக்குள் இரண்டும் முலாம் பழங்கள் போல புடைத்துக்கொண்டு அவளுக்கு மரண வலியைத் தந்தது. ஜாக்கெட்டை கழட்டி, ப்ராவையும் கழட்டி நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டவள்,….. சில நிமிடங்கள் கழித்து பிரா போடாமல், மஞ்சள் நிற ஜாக்கெட்டை மட்டும் போட்டு, ஜாக்கெட்டின் கீழே ஒரு ஹூக்கை போடாமல் விட்டு, மாராப்பை சரிப்படுத்தி, மீண்டும் சீட்டுக்குத் திரும்பினாள்.

2 நிமிடத்தில் அவள் சீட்டுக்கு திரும்ப… அவள் ஜன்னல் ஓரம் போக என் பக்கத்தில் நின்றாள். மஞ்சள் நிற ஜாக்கெட் அவள் சிவந்த தேகத்தை இன்னும் மங்களகரமாகக் காட்டியது. கண்ணாடி போல இருக்கும் அந்த மஞ்சள் நிற ஜாக்கெட்டில் பிரா பட்டை அல்லது பிரா அனிந்திருப்பதற்கான அடையாளம் ஏதாவது தெரிகிறதா என்று பார்த்தேன். பிரா அணிந்திருப்பதற்கான எந்த சுவடும் தெரியவில்லை. கீதா பிரா அணியாமல் வெறும் ஜாக்கெட் மட்டும்தான் அணிந்திருக்கிறாள் என்று உறுதிப்படுத்திக்கொண்டேன்.

என் பக்கத்தில் வந்து கீதா நிற்கவும், நான் எழுந்து அவள் சீட்டுக்கு அவள் போவதற்காக வழி விடுவதற்காக எழவும்.. பிளைட் குலுங்கவும் சரியாக இருந்தது..

ஃப்ளைட் குலுக்கலில் என் பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்த கீதா கொஞ்சம் தடுமாறி என் சீட்டில் சாய்ந்தாள். உட்கார்ந்த வேகத்தில் ஓரத்தில் உட்கார்ந்திருந்த என் மடியில் குப்புற படுக்க,.... என் கைகளில் கீதாவின் மொத்த முலைகளின் மென்மையான ஸ்பரிசம்.

“கடவுளே எவ்ளோ மென்மை!!,…மிருது!!,…ஸாஃப்ட்!! எனக்கு ஒன்றும் புரிய வில்லை. கீதாவின் முலைகள் இரண்டும் எந்த கட்டுப்பாடும் இல்லாமல் சுதந்திரமாக இருப்பதை நான் உணர்ந்தேன்.

அவளின் முதுகைப் பார்த்து கொண்டிருந்த என் பார்வை, என் மடியை நோக்கி நகர, … கீதா கையில் சுருட்டி வைத்திருந்த கருப்பு நிற பிரா.. கப்புகள் இரண்டிலும் பிசு பிசுப்பு. பால் வாசனை. அவளைத் தொட்டு எழுப்பலாம் என்று யோசித்த என் விரல்கள் அவள் தோள்பட்டையை அழுத்த,.... மெதுவாக தலையை உயர்த்தி என்னைப் பார்த்தாள்.

கீதாவின் கண்கள் சிவந்து இருந்தது. “என்னாச்சும்மா…. முடியலையா?”

முடியவில்லை என்பதை உணர்த்தும் விதமாக, “ம்ம்ம்ம்… ” என்று தலை அசைத்து விட்டு, சுதாரித்து எழுந்து என்னைக் கடந்து போய் அவள் சீட்டில் நன்றாக உட்கார்ந்தவள், முன் பக்க சீட்டில் கையை வைத்து மீண்டும் சுருண்டு குணிந்து படுக்க, ஏதோ வேதனையில் இருக்கிறாள் என்பதை புரிந்து கொண்டு அவளை எழுப்ப மனம் இல்லாமல் இருந்தேன். கொஞ்ச நேரத்தில் கீதா தூங்கி விட்டாள்.

சீட்டில் சாய்ந்து தூங்கி விட்ட அவள் கையில் வைத்திருந்த பிராவை மெதுவாக விடுவித்து என் கையில் வைத்துக்கொண்டேன்.

பிறகு, இருவரும் நன்றாகத் தூங்கி விட்டோம்.

சில மணி நேர பயணத்திற்குப் பிறகு, சிங்கப்பூர் விமான நிலையம் வந்து விட்டதென்றும், பெல்டை அணிந்து கொள்ளவும் விமானப் பணிப்பெண் அறிவிப்பு செய்தாள். நாங்கள் பெல்ட்டை அணிந்து காத்திருக்க, மெல்ல தரை இறங்கிக்கொண்டிருந்த விமானம் ஒரு வித ஜெர்க்கோடு தரை இறங்கியது.
ஃபிளைட் சிங்கப்பூர் விமான நிலையத்தில் தரை இறங்கிக் கொண்டிருக்க… என் கையில் இருந்த பிராவை சுருட்டி நான் பேண்ட் பாக்கெட்டில் வைத்தேன்.


காலை 6 மணி. சிங்கார சிங்கப்பூர்.