Incest பால் நிலவு

[monor]

தன் போன் காதலனை பார்க்கப்போகிறோம் எனும் ஆவலில் வெட்கத்துடனும், ஆசையுடனும் மெல்ல தலை தூக்கி பார்த்தவளுக்கு, தன் முன்னால் தன் சொந்த அப்பா நின்றிருப்பதை பார்த்ததும் ஷாக்கடித்ததை போல இருந்தது. தேள் கொட்டிய திருடன் போல முழித்தாள்.

அவள் உடல் வேர்த்துக் கொட்டியது. அவள் உடல் லேசாக நடுங்கியது. அவள் இதயம் பட படவென அடித்துக்கொண்டது. துப்பட்டாவை சைடிலும், கீழும் இழுத்து விட்டு சரி செய்தபடி இருந்தாள்.

“ எனக்கும் குற்ற உணர்வாகத்தான் இருந்தது. இருந்தாலும் அதை மறைத்தபடி, “கீதா என்னம்மா.. இங்க.. உள்ள வா..” என அவளை ரூமுக்குள் அழைத்தேன். சுற்று முற்றும் பார்த்து விட்டு, துப்பட்டாவின் நுனியால் முகத்தில் பூத்திருந்த வேர்வையை ஒற்றி எடுத்து துடைத்தபடி படபடப்புடன் உள்ளே வந்தவள்,….

“அது.. அது,…..வந்துப்பா.. இது என்னோட க்ளாஸ்மெட் ரூம். இங்கதான் பக்கத்துல இருக்கு.. அவங்கிட்ட நோட்ஸ் வாங்குறதுக்கு வந்தேன். அது இந்த ரூம் இல்ல போல இருக்கு. தப்பா வந்துட்டேன் போல இருக்கு.” என ஏதேதோ பேசி சமாளித்தாள்.

' அப்படியா.. நோட்ஸ் வாங்கவா வந்தே.. உன் க்ளாஸ்மெட்கிட்ட நோட்ஸ் வாங்கி நீ என்ன செய்யப்பொற.. ' என வேணுமுன்னே வம்பிழுத்தேன். அவளுக்கு அது ரொம்பவும் நெருக்கடி கொடுத்துவிட்டதாக தெரிந்தது. கைகள் பிசைந்தபடி ' இல்ல.. இல்லப்பா.. ரூம் மாறிடுச்சி போல.. ' என ஏதேதோ உளறினாள்.

சரி மகளை ரொம்பவே அழ வைத்துவிட்டோம், இனி நேரா க்ளைமேக்ஸூக்கு வந்துடுவோம் என முடிவு செய்தேன்.

' நீ.. சரியான ரூமுக்கு தான் வந்திருக்க.. ஆனா, நோட்ஸ் வாங்க இல்ல.. எது வாங்கன்னு சொல்லட்டுமா.. ' என்றேன்.


மகள் புரியாமல் பய உணர்ச்சி காட்டிய விழிகளுடன் என்னை மிரண்டபடி பார்த்தாள்.

நான் என் செல்லில் பதிவு செய்யப்பட்ட போன் கால்-ஐ ஓட விட்டேன்.

'எனக்கு மொதல்ல உங்களைப் பாக்கணும்.. அதுக்கப்புறம் என்னை நீங்க எங்கவேணும்னாலும் கூப்பிட்டுப்போய், உங்க ஆசைப்போல என்னை என்ன வேணும்னாலும் பண்ணிக்கங்க.. என்னை முழுசா உங்களுக்கு கொடுக்க தயாரா இருக்கேன்.. ஆனா அதுக்கு முன்னாடி நான் உங்கள பாக்கணும். ப்ளீஸ்!!”


கீதாவுக்கு ஷாக்கடித்ததைப் போல அதிர்ச்சி, பயத்திலும், பட படப்பிலும் முகமெல்லாம் இன்னும் வியர்த்துவிட்டது. பேச்சு மூச்சே இல்லை. அப்படியே தலை குனிந்து நின்றாள்.

திடீரென ஏதோ நினைவு வந்தவளாக, பட் என்று தன் செல்போனை எடுத்து டயல் செய்தாள். என் கையில் இருந்த செல்போன் ஒலித்தது. அதைக் கண்ட கீதாவுக்கு மேலும் அதிர்ச்சி.

' இது,.... இந்த நம்பர்,…. எப்படி உங்க கையில,…...?” என்று கேட்ட பட படப்போடு தடுமாறிய வார்த்தைகளில் கேட்ட கீதாவின் முகத்தில் குழப்ப ரேகைகள் படர்ந்தது.

“கீதா. எனக்கு உன்னை பாக்கனும்டீ. எனக்கு உன் நெனப்பாவே இருக்குடீ.. “ என எப்போதும் நான் என் மகளிடம் பேசும் டயலாக்கை சொன்னதும் , கீதாவுக்கு ஆயிரம் டன் அதிர்ச்சி. அப்படியே அதிர்ச்சியில் உறைந்து போய் நின்றிருந்தாள்.

' அப்போ,….. அப்போ,….. எங்கிட்ட இவ்வளவு நாளா பேசினது??. குழப்பமும் அதிர்ச்சியுமாய் அவள் முகம் நிறம் மாறின.

'எஸ்,….. நான்தான் உங்கிட்ட பேசின சுரேஷ். இராத்திரில நீ சிணுங்கி செக்ஸியா பேசினது எல்லாம் எங்கிட்ட தான்.” என உண்மையைப் போட்டு உடைத்தேன்.


கீதாவின் அடுத்த ரியாக்சன் எப்படி இருக்கும்னு என்னால யூகிக்கவே முடியல. ஆனா நான் எதிர்பாராத ரியாக்சன் அவளிடம் இருந்து வந்தது.

நான் எதிர் பார்க்காத நேரத்தில் ‘பளார்...’ என என் கன்னத்தில் ஒரு அறை விட்டாள். ஏமாற்றமும் கோபமும் நிறைந்த பலமான அடியாக அது இருந்தது அது. அதன் பிறகு அவள் சொன்ன வார்த்தைகள் கன்னத்தில் அடித்ததை விட எனக்கு அதிகமாக வலித்தது.

' மானங்கெட்ட ஜென்மமே.. நீயெல்லாம் ஒரு மனுசனா.. பெத்த பொண்ணுகிட்டேயே பேசி நடிச்சு,……த்தூ.. பெத்த பொண்ணையே வாய்ஸ் கால் பேசி மயக்கி, உன்னோட படுக்க கூப்பிட்டு இருக்கியே?!!! நீயெல்லாம் ஒரு அப்பனா?!!!' என கோபத்தில் பேசி என் முகத்தில் காரித் துப்பிவிட்டு, அழுதுகொண்டே அங்கிருந்து ஓடிவிட்டாள்.


இப்படி ஒரு ரியாக்சனை அவளிடமிருந்து நான் எதிர்பார்க்கவே இல்லை. அசிங்கம், அவமானம். என்மீதே எனக்கு கோபம் கோபமாக வந்தது. வீட்டில் அவள் அம்மாவிடம் சொல்லிவிடுவாளோ, என்ற பயத்தில் எனக்கு உதறல் எடுத்தது.

விசயம் வெளியே தெரிந்தால் என்ன ஆகும்? நினைக்கும் போதே பயமாக இருந்தது. மானத்துக்கும் மரியாதைக்கும் பயந்து முதலில் மகளும், மனைவியும் தூக்கில் தொங்குவார்கள். காரணம் தெரிந்தால், பத்திரிக்கைகளுக்கு செய்தி போகும். இதற்கு தூக்கிலேயே தொங்கி இருக்கலாம் என்னும் அளவுக்கு நிருபர்கள் வளைத்து வளைத்து கேள்வி கேட்டு மானத்தை காற்றில் பறக்க விடுவார்கள். போலீஸ், கோர்ட், ஜெயில்,… நினைக்கும் போதே உடல் நடுங்கியது.

கௌரவமாக வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் குடும்பம். அவளாக வீட்டில் எதுவும் சொல்லும் முன்பு, அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்டு பிரச்சினையை சமாதானப்படுத்தி அப்படியே அமுக்கி விட வேண்டும் என்று நினைத்து விரைந்து வீட்டுக்கு சென்றேன்.

வீட்டில் கீதா சோஃபாவில் சோகமாக சாய்ந்தபடி, டீவி பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்கும் எண்ணத்தில் தான் வந்தேன். ஆனால் கீதாவின் முகத்தை நேருக்கு நேராய் பார்க்க கூட எனக்கு தைரியமில்லை. என் மனைவி வேறு பக்கத்தில் இருந்ததால் அமைதி காத்தேன். ஒரே வீட்டில் இருவரும் அருகருகில் இருந்தபோதும் ஒர் வார்த்தை கூட பேசவில்லை. பேச முடியவில்லை. இருவருக்கும் வெளியே சொல்ல முடியாத மனப் போராட்டம். வெகு நேரம் எங்களுக்கிடையில் மெளனம் நீடித்தது.

திடீரென ஒரு யோசனை தோன்ற, என் மொபைலை எடுத்து, 'சாரி,….என்னை மன்னிச்சிடு கீதா,….. தெரியாம இப்படி உன் கிட்டே அசிங்கமா நடந்துகிட்டேன். எனக்கெ அருவெறுப்பா இருக்கு. இனி இந்த அப்பா உன்னை டிஸ்டர்ப் பண்ணமாட்டான். நடந்த எல்லா தப்புக்கும் ஸாரி. குட் பை.. ' என மெசேஜ் டைப் பண்ணி கீதாவுக்கு அனுப்பினேன்.

மொபைலை எடுத்து அதை படித்தவளின் முகம் மாறியது. ஆனால் கோபம் குறையவில்லை என்பது அவள் தொப்பென மொபைலை சோபாவின் மீது போட்டதில் இருந்து புரிந்துகொண்டேன்.

அன்றைய நாள் முழுவதும் இருவருக்குள்ளும் ஒரு மயான அமைதி நிலவியது. இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொள்வதைத் தவிர்த்தோம். நான் உருவாக்கிய அந்த விபரீதமான கதாப்பாத்திரம் இனி எனக்கு தேவையே இல்லை என புதிதாக வாங்கிய சிம்மை கழட்டி வீசி எறிந்தேன்.ஆனால் மகளிடம் பேசி மன்னிப்பு கேட்கவேண்டும் என உள்ளம் அலை பாய்ந்தது. என் மனைவி வேறு வீட்டில் இருப்பதால், நான் எதாவது பேசப் போய் அவள் கத்தி கலாட்டா பண்ணி பிரச்சினையை பெரிதாக்கி விடுவாளோ என பயம் வேறு. எனவே அமைதியுடன் தக்க சமயத்துக்காக காத்திருந்தேன்.

ஏதோ சமையல் வேலையாக என் மனைவி எழுந்து சமையல்கட்டுக்கு எழுந்து போக, மனதை தைரியப்படுத்திக்கொண்டு கீதாவின் முகத்தை பார்க்காமலே, தலை குனிந்தபடி சோபாவின் மீது வைத்திருந்த அவள் காலை இரண்டு கையாலும் பிடித்து ' என்னை மன்னிச்சிடுமா கீதா.. ' என மன்னிப்பு கேட்டேன்.

இப்படி காலை பிடித்து மன்னிப்பு கேட்பேன் என்பதை சற்றும் எதிர்பாராத என் மகள் கொஞ்சம் நிலைகுலைந்து தான் போனாள், கண்களில் கண்ணீர் மல்க என்னைப் பார்த்தாள். ஏதாவது அசிங்கமாக பேசி விடுவாளோ என்று பயந்து, அவள் பதிலை எதிர்பார்க்காமல் சரசரவென என் ரூமுக்குள் போய் கதவை சாத்திக்கொண்டேன்.


இரவு 10.30.. மணி..

என் செல்போனில் மெசேஜ் டோன் ஒலித்தது.

என்னுடன் கடலை போடும் பெண்கள் யாரேனும் அனுப்பி இருக்கக்கூடும், அதை எதுக்கு இப்போ எடுத்து பாத்துகிட்டு,…. அப்படி பல பெண்கலைடம் கடலை போட்டு போட்டுதான் பெத்த மகளிடமே இப்படி பேச வைத்து விட்ட்து. நேரமே சரி இல்லை. அதுவுமில்லாம இப்போதைக்கு சாட் செய்யும் மூடிலும் இல்லை என்பதால் அப்படியே அமைதியாக இருந்து விட்டேன்.

கொஞ்ச நேரம் கழித்து ஒரு மிஸ்டு கால் வந்தது. சரி யாரென பார்ப்போம் என மொபைலை எடுத்து நம்பரை பார்க்க,…. அதிர்ந்தேன்.

அது என் மகளின் நம்பரில் இருந்து வந்திருந்தது. முன்பு வந்த மெசேஜை பார்க்க, அதுவும் மகளின் நம்பரில் இருந்து தான் வந்திருந்தது. நெஞ்சு படபடக்க அதை திறந்து படித்தேன்.

' அப்பா.. மொட்டை மாடிக்கு வாங்க.. !!!' என மெசேஜ் அனுப்பி இருந்தாள்.

‘என்ன விஷயமாக இருக்கும், இன்னைக்கு முழுசும் பேசாதவ, இந்த நேரத்துல எதுக்கு மேல கூப்பிடுறா. மறுபடியும் திட்டி காரித் துப்பப் போறாளா?’ ஒரே குழப்பமா இருந்தது. மெல்ல எழுந்து சத்தமில்லாமல் மொட்டை மாடிக்கு போனேன்.

நீல நிற நைட்டியில் முலையும் சூத்தும் எடுப்பாக ‘கும்’ என்று தெரிய மாடி சுவரில் சாய்ந்தபடி நின்றுக்கொண்டிருந்தாள்.


என்னையும் அறியாமல் என் கண்கள் அவளின் அங்கங்களில் மேய்ந்தது. ‘சூப்பர் ஸ்ட்ரக்சர்டா இவ’ என்று என் மனசு சொன்னதை புறம் தள்ளி, என்னை நானே மனசுக்குள் திட்டிக்கொண்டு பார்வையை வேறுபக்கம் திருப்பினேன்.

என் அருகில் முன் பக்கம் கைகளைக் கட்டிக்கொன்டு மெல்ல ஸ்டைலாக நடந்து வந்தவள், என் முன்னே வந்து நின்று என்னை, என் முகத்தை, என் கண்களை அமைதியாக கூர்ந்து பார்த்தாள். ஒரு அடிமையை ஒரு மகாராணி பார்ப்பது போல இருந்தது அந்தப் பார்வை. அவள் பார்வையை எதிர்கொள்ளா தைரியமில்லாமல் நான் தலை குனிந்தேன்.

அவளை சமாதானப்படுத்தவோ, தெரியாமல் நடந்து கொண்டேன் என்று மன்னிப்பு கேட்கவோ, நான் செய்த செயலுக்கு ஏதாவது சொல்லி சப்பை கட்டு கட்டவோ எனக்கு தைரியமில்லை. குற்ற உணர்வு என்னை உறுத்தியது.

மனதில் தைரியத்தை வர வழைத்துக்கொன்டு, குரல் கம்ம, ' ஏதோ புத்திகெட்டு போய் என்னென்னமோ பண்ணிட்டேன். என்னை மன்னிச்சிடும்மா. இனிமே இந்த மாதிரி யார்கிட்டேயும் நடந்துக்க மாட்டேன்.. ' என சொல்லும் போதே என் குரல் தழுதழுத்தது.

“என் முகத்தை நிமிர்ந்து பாருங்கப்பா. நீங்க தப்பு செஞ்சிருக்கீங்கதான். இல்லேங்கலே. ஆனா, நீங்க தப்பு செய்யிற அளவுக்கு நடந்து கிட்டது நான்தான். என் மேலேயும் தப்பு இருக்கு. நானும்தான் தப்பு செஞ்சிருக்கேன். பாக்கப் போனா, நான் தான்பா உங்க கிட்ட மன்னிப்பு கேக்கணும். வயசுக்கோளாருல, புத்திகெட்டுபோய், வயசு கோளாறுல, அரிப்பெடுத்துப் போய் முன் பின் தெரியாத யார்கிட்டயோ மோசம் போக துணிஞ்சது நான் தான்பா. நான் தான் தப்பு பண்ணிட்டேன். நீங்க என் கால்ல விழறீங்களே, வேணாம்ப்பா. அது பெரிய பாவம். நான்தான்ப்பா உங்க கிட்டே மன்னிப்பு கேக்கணும். என்னை மன்னிச்சிடுங்கப்பா.. என்று குரல் தழு தழுக்க சொல்லியபடியே சட்டென காலில் விழுந்தாள்.

பதறிப்போய் இரு கைகளாலும் அவள் தோள்களைப்பிடித்து அவளைத் தூக்கிவிட்டேன். ஆனால், அவள் உடம்பில் என் கை பட்டதும் சுர்ரென சுன்னி மொட்டில் ஒரு சுகம் பாய்ந்தது. நைட்டிக்குள் கழுத்து இடைவெளியில் இலைமறை காயாக தெரிந்த முலை அழகிலிருந்து, முலைப் பிளவின் அழகிலிருந்து கண்களை விலக்க முடியாமல் வெறித்துப் பார்த்தேன். என் பார்வை பதியும் இடத்தை உணர்ந்தவள், எதுவும் சொல்லாமல் அமைதியாக என் முகத்தையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.

' பா.. நீங்க என் கிட்ட பேசினது எல்லாம் என் மேல் ஆசைப்பட்டு பேசினதுதானே?!! எனக்குத் தெரியும். என்மேல நீங்க ரொம்ப ஆசை வச்சிருக்கீங்கன்னு. இல்ல,….. சும்மா விளையாட்டுக்கு பேசினீங்களா?,….. சொல்லுங்கப்பா?' எனக் கேட்டாள்.

கீதா கேட்ட கேல்விக்கு நான் என்ன பதில் சொல்வது என தெரியாமல் அமைதியாக தலை குனிந்தேன். அவள் தன் பஞ்சுப்போன்ற கரங்களால் என் தாடையை பிடித்து முகத்தை நிமிர்த்தினாள்.

“சொல்லுங்கப்பா. நிஜமாவே உங்களுக்கு என்மேல ஆசை இருக்கா..?!! “ என மீண்டும் மெல்லிய குரலில் கேட்டாள்.

“ம்ம்.. எனக்கும் உன்மேல ரொம்ப ஆசைதான் கீதா. சொல்லப் போனா உன்னை நான் மனசார லவ் பண்றேன்.” என நான் சொல்லி முடிப்பதற்குள், சடாரென என்னை இறுகக் கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டாள். இதை சற்றும் எதிர்பாராத நான் திகைத்தேன்.