30-12-2018, 12:56 PM
(This post was last modified: 26-03-2019, 06:19 PM by johnypowas. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
அம்மா மாராப்பு மெல்ல நழுவுகிறது- 2
என் படுக்கை அறை மாடியில். மறுநாள் காலை எழும்போது கீழே இருந்து அருமையான சங்கீதம் கேட்டுக் கொண்டு இருந்தது. அம்மா ஆஸ்பிட்டலில் இருந்து வந்து விட்டாள் போல. செல்போனை எடுத்து செக் செய்தேன் வழக்கம் போல. மாதவி ரெஸ்டாரெண்டில் எனக்காக வெயிட் செய்துக் கொண்டு இருக்கிறாள் என்று எஸ். எம். எஸ். எஸ். எம். எஸ் ஏனோ என் உணர்ச்சியை ஏற்றியது. அம்மாவை நினைத்துக் கொண்டே பாத்ரூம் சென்றேன். மனம் அம்மாவையும் மாதவி குட்டியையும் மாறி மாறி நினைத்துக் கொண்டு இருந்தது. அம்மா பார்க்க நடிகை அம்பிகா போல இருப்பாள். சற்று நீண்ட முகம். ஹை வோல்டேஜ் வெண்மை நிறம். நல்ல உயரம். வெண்மை நிறம். இயற்கையான குடும்பத்தனம். மனம் அவளை மாதவிக்குட்டியோடு ஒப்பிட்டது. அம்மா அம்பிகா மாதிரி இருந்தால் மாதவிக்குட்டி நடிகை ராதா போல. மாநிறத்திற்கும் அதிகமான நிறம், அழகான சற்றே வட்ட வடிவமான முகம், சிவப்பாய் கோவை இதழ்கள், குண்டான ஆனால் சிரிக்கும்போது சற்றே குழி விழும் கன்னங்கள், சிறிய அளவான உதடுகள், இயற்கையாகவே சிவந்து இருக்கும் உதடுகள் மேலும் லிப்ஸ்டிக்கால் சிவப்பாக இருக்கும். இருவரையும் அடைந்த அப்பா அதிர்ஷ்டசாலிதான். மெல்ல குளித்து முடித்து கீழே வந்தேன். அம்மா சிரித்துக் கொண்டு இருப்பதை பார்க்க முடிந்தது. இப்போதுதான் குளித்து இருப்பாள் போல. அவள் தலையில் ஈரம் இன்னும்கூட காயவில்லை. எப்போது ஆஸ்பிட்டலில் இருந்து வந்தாள்?. என்னை பார்த்ததும் டின்னருக்கு கூப்பிட்டாள். மனம் மாதவியை தேடிப்போனது. பசி இல்லை என்றாலும் அம்மாவை ஏமாற்ற விரும்பவில்லை. அவளுடன் இருப்பதற்காகவே நான் டின்னர் டேபுளுக்கு போனேன். மிகவும் அமைதியாக சாப்பிட ஆரம்பித்தோம்.
“ஏதாவது வேணுமா ராஜ்” என் பார்வை அவள் தலை முதல் கால் வரை எக்ஸ் ரே போல துழாவியது. எவ்வளவு அழகு. அவள் நல்ல உயரம். கூடவே உயரத்துக்கு ஏற்றாற் போல அவள் உடல் வாகு. சந்தன மரம் போல இருக்கிறாள். எங்கே எங்கே வட்டங்கள் இருக்க வேண்டுமோ அங்கே எல்லாம் பொருத்தமாக இருந்தது. அவள் நீளமான தலைமுடி அவள் பிட்டம் வரை நீண்டு இருந்தது, வாவ். பார்க்க மிகவும் ரம்யமாக இருந்தது. அவள் தோள் பட்டைகள் நன்று அகன்று இருந்தது. அந்த படகு போல இருந்த ஜாக்கெட் அவள் கழுத்து திரட்சியை காண்பித்தது. இடை சரேல் என்று இறங்கி பின் அகன்ற பிட்டம் பார்த்த உடன் இதுவரை அனுபவிக்காத இன்ப கிளர்ச்சியை அனுபவித்தேன். கூடவே காலை உணவௌ முடித்தேன். பின் மெல்ல எழுந்து கர்டைன் பின்னால் போய் கை கழுவும்போது என் ஆண்மை வீங்கி இருந்தது. என்ன நடக்குது இங்கே? இதுவரை அனுபவித்திராத உணர்வுகள். மெல்ல கை கழுவி விட்டு மீண்டும் டைனிங் டேபுளில் அமர்ந்தேன். அம்மாவை விட்டு விலகி போக தோணவில்லை.
“இந்தா பால்" என்று நீட்டிக் கொண்டு இருந்த மல்லிகை கரத்தை பார்த்தேன். பார்த்தவுடன் அந்த கையை தொட்டு பார்க்க வேண்டும் போல தோன்றியது. அவள் புடவை தலைப்பு சற்று விலகி இருந்தது. என் பார்வை அவள் மார்பை நோக்கி செல்வதை என்னால் தடுக்க முடியவில்லை. ஆனாலும் கஷ்டப்பட்டு என் பார்வையை அவள் மேலிருந்து எடுத்தேன். அவள் ஏதோ பேசிய மாதிரி இருந்தாலும் என்னால் அவற்றை கூர்ந்து கவனிக்க முடியவில்லை.
“என்ன யோசனை ராஜ்" என்று அவள் சொன்னவுடன் சுய நினைவுக்கு வந்தேன்.
“ஏதாவது கேட்டியாம்மா" என்றேன்.
மெல்ல முறுவலித்து சிரித்தாள்.
“இல்லை நீ ஏதோ சொன்ன மாதிரி இருக்குது" என்று சிரித்தேன்.
“ஏதுமில்லை. இன்னிக்கு மாதவியை எங்கே கூட்டிட்டு போகப்போறே?"
மெல்ல அவள் பார்வை என்னை கேள்வி கேட்டது. இவளிடம் மறைப்பதில் ஏதும் பிரயோஜனம் இல்லை.
“எங்கேயும் இல்லேம்மா. மார்க்கெட். அப்புறம் ரெஸ்டாரண்ட்" என்றேன்.
“ஓ. நானும் வரட்டுமா?"
என் இதயம் தடதடக்க ஆரம்பித்தது. அவளிடம் என்ன சொல்வது?
“இன்னிக்கு அவளோடு போறீயா?" என்றாள்.
“அப்படித்தான் சொன்னேன்? ஆனால் நீங்க" என்றேன் ஆர்வத்துடன்.
“ஓ. இன்னிக்கு முடியாது" என்றாள் அமைதியாக.
“நாளைக்கு"
“அதுக்கென்ன போனா போச்சு. எங்கே போகலாம்"
இந்த பதிலை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. என்ன சொல்வது?
“எங்கே போகலாம்" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.
“உனக்கு டயம் இருக்கா?" என்றாள் குறும்பாக.
“ஐயோ அம்மா. உனக்காக நான் என்ன வேணும்னாலும் செய்வேன்.”
“ஐயோ தெரிஞ்சி இருந்தா. ஏதாவது கேட்டிருப்பேனே"
இந்த தடவை அவள் குரலில் கிண்டல்.
என் படுக்கை அறை மாடியில். மறுநாள் காலை எழும்போது கீழே இருந்து அருமையான சங்கீதம் கேட்டுக் கொண்டு இருந்தது. அம்மா ஆஸ்பிட்டலில் இருந்து வந்து விட்டாள் போல. செல்போனை எடுத்து செக் செய்தேன் வழக்கம் போல. மாதவி ரெஸ்டாரெண்டில் எனக்காக வெயிட் செய்துக் கொண்டு இருக்கிறாள் என்று எஸ். எம். எஸ். எஸ். எம். எஸ் ஏனோ என் உணர்ச்சியை ஏற்றியது. அம்மாவை நினைத்துக் கொண்டே பாத்ரூம் சென்றேன். மனம் அம்மாவையும் மாதவி குட்டியையும் மாறி மாறி நினைத்துக் கொண்டு இருந்தது. அம்மா பார்க்க நடிகை அம்பிகா போல இருப்பாள். சற்று நீண்ட முகம். ஹை வோல்டேஜ் வெண்மை நிறம். நல்ல உயரம். வெண்மை நிறம். இயற்கையான குடும்பத்தனம். மனம் அவளை மாதவிக்குட்டியோடு ஒப்பிட்டது. அம்மா அம்பிகா மாதிரி இருந்தால் மாதவிக்குட்டி நடிகை ராதா போல. மாநிறத்திற்கும் அதிகமான நிறம், அழகான சற்றே வட்ட வடிவமான முகம், சிவப்பாய் கோவை இதழ்கள், குண்டான ஆனால் சிரிக்கும்போது சற்றே குழி விழும் கன்னங்கள், சிறிய அளவான உதடுகள், இயற்கையாகவே சிவந்து இருக்கும் உதடுகள் மேலும் லிப்ஸ்டிக்கால் சிவப்பாக இருக்கும். இருவரையும் அடைந்த அப்பா அதிர்ஷ்டசாலிதான். மெல்ல குளித்து முடித்து கீழே வந்தேன். அம்மா சிரித்துக் கொண்டு இருப்பதை பார்க்க முடிந்தது. இப்போதுதான் குளித்து இருப்பாள் போல. அவள் தலையில் ஈரம் இன்னும்கூட காயவில்லை. எப்போது ஆஸ்பிட்டலில் இருந்து வந்தாள்?. என்னை பார்த்ததும் டின்னருக்கு கூப்பிட்டாள். மனம் மாதவியை தேடிப்போனது. பசி இல்லை என்றாலும் அம்மாவை ஏமாற்ற விரும்பவில்லை. அவளுடன் இருப்பதற்காகவே நான் டின்னர் டேபுளுக்கு போனேன். மிகவும் அமைதியாக சாப்பிட ஆரம்பித்தோம்.
“ஏதாவது வேணுமா ராஜ்” என் பார்வை அவள் தலை முதல் கால் வரை எக்ஸ் ரே போல துழாவியது. எவ்வளவு அழகு. அவள் நல்ல உயரம். கூடவே உயரத்துக்கு ஏற்றாற் போல அவள் உடல் வாகு. சந்தன மரம் போல இருக்கிறாள். எங்கே எங்கே வட்டங்கள் இருக்க வேண்டுமோ அங்கே எல்லாம் பொருத்தமாக இருந்தது. அவள் நீளமான தலைமுடி அவள் பிட்டம் வரை நீண்டு இருந்தது, வாவ். பார்க்க மிகவும் ரம்யமாக இருந்தது. அவள் தோள் பட்டைகள் நன்று அகன்று இருந்தது. அந்த படகு போல இருந்த ஜாக்கெட் அவள் கழுத்து திரட்சியை காண்பித்தது. இடை சரேல் என்று இறங்கி பின் அகன்ற பிட்டம் பார்த்த உடன் இதுவரை அனுபவிக்காத இன்ப கிளர்ச்சியை அனுபவித்தேன். கூடவே காலை உணவௌ முடித்தேன். பின் மெல்ல எழுந்து கர்டைன் பின்னால் போய் கை கழுவும்போது என் ஆண்மை வீங்கி இருந்தது. என்ன நடக்குது இங்கே? இதுவரை அனுபவித்திராத உணர்வுகள். மெல்ல கை கழுவி விட்டு மீண்டும் டைனிங் டேபுளில் அமர்ந்தேன். அம்மாவை விட்டு விலகி போக தோணவில்லை.
“இந்தா பால்" என்று நீட்டிக் கொண்டு இருந்த மல்லிகை கரத்தை பார்த்தேன். பார்த்தவுடன் அந்த கையை தொட்டு பார்க்க வேண்டும் போல தோன்றியது. அவள் புடவை தலைப்பு சற்று விலகி இருந்தது. என் பார்வை அவள் மார்பை நோக்கி செல்வதை என்னால் தடுக்க முடியவில்லை. ஆனாலும் கஷ்டப்பட்டு என் பார்வையை அவள் மேலிருந்து எடுத்தேன். அவள் ஏதோ பேசிய மாதிரி இருந்தாலும் என்னால் அவற்றை கூர்ந்து கவனிக்க முடியவில்லை.
“என்ன யோசனை ராஜ்" என்று அவள் சொன்னவுடன் சுய நினைவுக்கு வந்தேன்.
“ஏதாவது கேட்டியாம்மா" என்றேன்.
மெல்ல முறுவலித்து சிரித்தாள்.
“இல்லை நீ ஏதோ சொன்ன மாதிரி இருக்குது" என்று சிரித்தேன்.
“ஏதுமில்லை. இன்னிக்கு மாதவியை எங்கே கூட்டிட்டு போகப்போறே?"
மெல்ல அவள் பார்வை என்னை கேள்வி கேட்டது. இவளிடம் மறைப்பதில் ஏதும் பிரயோஜனம் இல்லை.
“எங்கேயும் இல்லேம்மா. மார்க்கெட். அப்புறம் ரெஸ்டாரண்ட்" என்றேன்.
“ஓ. நானும் வரட்டுமா?"
என் இதயம் தடதடக்க ஆரம்பித்தது. அவளிடம் என்ன சொல்வது?
“இன்னிக்கு அவளோடு போறீயா?" என்றாள்.
“அப்படித்தான் சொன்னேன்? ஆனால் நீங்க" என்றேன் ஆர்வத்துடன்.
“ஓ. இன்னிக்கு முடியாது" என்றாள் அமைதியாக.
“நாளைக்கு"
“அதுக்கென்ன போனா போச்சு. எங்கே போகலாம்"
இந்த பதிலை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. என்ன சொல்வது?
“எங்கே போகலாம்" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.
“உனக்கு டயம் இருக்கா?" என்றாள் குறும்பாக.
“ஐயோ அம்மா. உனக்காக நான் என்ன வேணும்னாலும் செய்வேன்.”
“ஐயோ தெரிஞ்சி இருந்தா. ஏதாவது கேட்டிருப்பேனே"
இந்த தடவை அவள் குரலில் கிண்டல்.