Incest பால் நிலவு

[monor]

என் மகள் கீதா-வயது 18.

இப்போதுதான் கல்லூரியின் முதல் வருடத்தில் அடி எடுத்து வைக்கிறாள். பார்க்க நல்ல கலர், முலைகள் ரெண்டும் கைக்கு அடங்காத மாதிரி எடுப்பா நிமிந்துகிட்டு நிக்கும். அவள் சூத்து சும்மா நல்லா பெருத்து, குடத்தை கவுத்து வச்ச மாதிரி இருக்கும்.

ஏரியாவில் சிலர் அவள் சூத்தை வைத்து கிண்டலடிப்பது எனக்கு அரசல் புரசலாக தெரிய வந்தது. அதிலிருந்து தான் அவளின் சூத்தின் அழகை நானே ரசித்து பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.

நான் பொதுப்பணித் துறையில் இஞ்சினியராக இருக்கிறேன். ஆனால் காமத்தின் பள்ளியறை படிப்பில் எப்போதோ பி.எச்.டி முடிச்சாச்சு. எஸ்.எம்.எஸ் சாட்டிங்கில் பல பெண்களுடன் கடலை போட்டு போனிலேயே அவர்களை உச்சமடையும் அளவுக்கு பேசும் கில்லாடி. தினமும் நள்ளிரவு வரை எஸ்.எம்.எஸ் மூலமோ, போன் செக்ஸ் மூலமோ யாரேனும் ஒருத்தியை (பேச்சிலேயே) ஒழுத்த பின்பு தான் தூக்கமே வரும்.


நான் இப்படி மத்த பெண்களை எஸ்.எம்.எஸ் மூலம் மடக்குவதால், ஒருநாள் டீன் ஏஜ் வயதில் இருக்கும் என் மகள் மீது சந்தேகம் வந்தது.

அவளும் கல்லூரிக்கு போறா, அவளோட கூட படிக்கிறவங்களும் அவளுக்கு கடலை போட்டு மெசேஜ் மூலமா அவளை மடக்கி இருப்பாங்களோனு தோணிச்சி.

என் மகள் மடங்குறவளா என்ன?!!! .. அவ ரொம்ப நல்ல பொண்ணு. பசங்க யாருகிட்டயும் அவ சிரிச்சி பேசி பார்த்தது இல்ல. என்னை மாதிரி அவ எப்போ பாத்தாலும் மெசேஜ் பாக்கிறது, போன் கால்னு பேசுறது, செல்லைப் பாத்துகிட்டு இருக்கிறது எல்லாம் இல்ல. அவ ரொம்ப நல்ல பொண்ணுதான். வீனா அவள சந்தேகப்படாதேன்னு ஒரு மனசு சொல்லுச்சி.

‘அடப் போடா,….. எல்லாம் சான்ஸ் கெடைக்காத வரைக்கும் தான் கண்ணகி.. சான்ஸ் கிடைச்சா பாஞ்சாலி மாதிரி ஒரே நேரத்துல 4-5 பசங்களைக் கூட லைன்ல விடுவாளுக.’. என்றது இன்னொரு மனசு.

மத்த பொண்ணுங்க மாதிரி, அந்த மாதிரி விசயத்துக்கு என் மகள் மடங்குவாளான்னு செக் பண்ணி பாத்துட்டாதான் என்ன? என மனசுக்குள்ளே ஒரு சாத்தான் எண்ணம் குடியேறியது.

ஒரு வேளை என் மகளும் அந்த ஆசைகளோட இருந்தா?.. ம்ம்ம்.. நினைக்கும் போதே என் மகளை கட்டிலில் படுக்கப் போட்டு, அங்குமிங்கும் புரட்டி, உருட்டி, அவள் கத்திக் கதற அவளை துவம்சம் செய்து, என் கடப்பாரை சுன்னியால் அவள் கன்னிப் புண்டையைக் கிழித்து, அவள் புண்டைக்குள் என் கஞ்சியை நிரப்பும் காட்சி மனத்திரையில் தோன்றி மறைந்து, என் மனதை சூடேற்றியது.

அப்பாவாகிய நானே ஒரு அந்நியன் போல அவளின் கன்னித்தன்மையை சோதிக்க ஒரு திட்டம் தீட்டினேன்.

அடுத்த நாள்.

ஒரு புது சிம் கார்டு வாங்கி, என்னோட ட்யூயல் கார்டு செல்லில் இரண்டாவதாக போட்டுக்கொண்டேன்.

புது நம்பரில் இருந்து என் மகளின் நம்பருக்கு 'ஹாய்' என மெசேஜ் செய்தேன்.

நான் எதிர்பார்த்த படி சில நிமிடங்களிலேயே 'who is this? ' என பதில் வந்தது. என் மகளிடமிருந்து பதில் வந்ததும், என் மனசு படபடவென அடிக்க ஆரம்பித்துவிட்டது.

'நான் சுரேஷ் , வயசு 22 , லயோலா காலேஜ் ஸ்டூடண்ட். சென்னைலே இருக்கேன். உங்க பேர்?? ' என நான் உருவாக்கிய பொய்யான கேரக்டராக பதிலடித்து அனுப்பிவிட்டு, படபடப்புடன் அடுத்த பதிலுக்கு காத்திருந்தேன்.

டிங்.. டாங்..

மெசேஜ் டோன் கேட்டதும் அந்த படபடப்பு மேலும் அதிகரித்துவிட்டது. திறந்து பார்த்தேன்.

'Sorry, i dont know u.. dont msg me.. ' என பதில் வந்திருந்தது.

‘ம்ம்.. நாம் நினைத்தது சரிதான் என் மகள் அடுத்தவனிடம் பேச விரும்பாதவள் தான்’ என்றது ஒரு மனம். ஆனால் ‘சும்மா எடுத்த உடனே பேசிடுவாங்களா? நம்ம ஃபார்வேடு மெசேஜ் டெக்னிக்கை யூஸ் பண்ணுடா’ என சாத்தான் புத்தி சொல்லியது.

நான் பல பெண்களை மடக்கும் டெக்னிக் இதுதான், முதலில் ப்ரண்ட்ஷிப் என ஃபார்வேடு மெசேஜ்களை அனுப்பி அவர்களுக்கு நம்பிக்கை உண்டாக்கி பேச வைப்பது, பிறகு மெல்ல மெல்ல காதல் போல எடுத்துச் சென்று, காமம் கலந்து பேசி, மசிய வைத்து, மயக்கி அவர்களை என் வலையில் வீழ்த்துவது.

அவ்வகையில் என் முதல் அஸ்திரத்தினை என் மகளின் மீது வீசினேன்.

முதலில் நல்ல பிரண்ட்ஷிப் மெசேஜ்கள், காலை வணக்கம், குட் ஈவ்னிங் என பிக்சர் மெசேஜ் போன்றவைகளை அனுப்பினேன்.

10-15 மெசேஜ் அனுப்பிய பிறகு அவளிடமிருந்து 'ஏன் எனக்கு இப்படி மெசேஜ் அனுப்புறீங்க?!!.. நான் தான் உங்களை எனக்கு தெரியாதுன்னு சொல்றேன்ல?!!.. என்ன வேணும் உங்களுக்கு?!!..' என ரிப்ளை வந்தது.

இது, பெண்கள் முதலில் சொல்லும் பதில்தான் என்பதால், இள வயது பையங்கள் விடும் அஸ்திரங்களுக்கு என் மகள் எந்தளவிற்கு தாக்குப்பிடிக்கிறாள் என தெரிந்துகொள்ள அடுத்ததாக ப்ரண்ட்ஷிப் அஸ்திரத்தை வீசினேன்.

' நீங்க நல்லா படிக்கிற பொண்ணா தெரியறீங்க. உங்க ப்ரண்ட்ஷிப் வேணும்,….. ஜஸ்ட் ப்ரண்ட்.. ' என அவளுக்கு பதிலளித்தேன்.

ஆனால் அவளிடமிருந்து அதற்கு பதிலில்லை.

சாயங்காலம் வீட்டுக்கு வந்ததும் அவள் அந்த மெசேஜ் மேட்டர் பத்தி எதுவும் சொல்றாளா என்றும் அவளோட ரியாக்ஷனை டெஸ்ட் பண்றதுக்காக, அவ பக்கத்துல இருந்துக்கிட்டே அவளுக்கு ஒரு ஃபார்வேட் மெசேஜ் அனுப்பினேன்.

அதை படிச்சிட்டு அமைதியா மூடி வைச்சிட்டா, என்னடா இவ ஒரு ரியாக்சனும் காமிக்க மாட்டேன்றா.. ஒரு வேளை நாம தான் கீதாவை தப்பா நினைக்கிறோமோ? என ஒரு குற்ற உணர்ச்சி வந்தது.

ஆனா இராத்திரி தூங்கப்போகும் போது கீதாவோட நம்பர்ல இருந்து, ' குட் நைட் டியர் ஃபிரண்ட்' அப்படினு மெசேஜ் வந்ததும் என்னால என்னையே நம்ப முடியல.

ஆஹா,….. குட்டி படிகிற மாதிரி தெரியுதேனு ' ஹாய்.. 100 மெசேஜ் அனுப்பினா, ஒரு தடவை ரிப்ளை பண்றீங்க.. சூப்பர் ஸ்டார் ரிலேசனா..' என கிண்டலாக ரிப்ளை மெசேஜ் அனுப்பினேன்.

' சாரி.. பேலன்ஸ் இல்ல.. ஒரு மெசேஜ் ஒரு ரூபா ஆகுது. அதான்.. ஓகே குட் நைட்.. பை..' என பதில் வந்தது.

ஓஹோ.. இதுதானா சங்கதி என அடுத்த நாள் கல்லூரிக்கு போகும் வழியில் அவள் நம்பருக்கு நானே மெசேஜ் பூஸ்டர் ரீ-சார்ஜ் பண்ணிவிட்டேன்.

' ஹாய்.. குட் மார்னிங். ரீ-சார்ஜ் வந்துடுச்சா ??' என மெசேஜ் அனுப்பினேன். அதை பார்த்துவிட்டு என் மகள் பதிலனுப்பி இருந்தாள்.

' ஹலோ.. என் செல்லுக்கு எதுக்கு நீங்க ரீ-சார்ஜ் பண்ணீங்க.. யார் நீங்க? என்ன வேணும்.. ?'

' சும்மா பேசுறதுக்கு தாங்க பண்ணினேன்.. இப்போ நல்லா ஃப்ரீயா பேசலாம்ல.. '

' என்ன பேசனும்?.. நீங்க யாருன்னே தெரியாது.. உங்ககிட்ட பேச என்ன இருக்கு?!!.. ஏன் இப்படி டிஸ்டர்ப் பண்றீங்க.. ?!!' என மகளிடமிருந்து காட்டமாக பதில் வந்தது

“ஏங்க,.... இப்படி தெரியாதுன்னு சொல்லிட்டீங்க.. நான் தான் என்னை பத்தி நேத்தே சொல்லிட்டேனே.. சுரேஷ் . வயசு 22, சென்னை. நீங்கதான் உங்கள பத்தி சொல்லவே இல்ல..' என பதிலளித்தேன்.

மகளிடமிருந்து பதிலே இல்லை. மீண்டும் ' ஹலோ..' என மெசேஜ் அனுப்பினேன். ' நான் வகுப்பறையில் இருக்கிறேன்.. மாலை பேசலாம்.. ' என பதில் வந்தது.

ஆஹா!! மகள் நம்ம வலையில விழுந்துடுவா போல இருக்கேனு மனசு குஷியாகிடுச்சி.

காலேஜ் எப்போடா முடியும்னு காத்துக்கிட்டு இருந்தேன். சாயங்காலம் பேருந்தில் அமர்ந்தபடி மெசேஜ் அனுப்பினேன்.

“குட் ஈவ்னிங்..டியர்..”

“குட் ஈவ்னிங்.. “ என உடனே அவளிடமிருந்து பதில். கிட்டத்தட்ட அவளும் இதற்காகவே காத்திருந்தாள் போல.

“ஹாய்.. இப்போ ப்ரீயா.. பேசலாமா..” என தூண்டில் போட்டேன்.

' ம்ம்.. இப்போதான் காலேஜ் முடிந்தது' என ரிப்ளை வந்தது.

“ஓ.. காலேஜ் படிக்கிறீங்களா.. “

“ஆமா.. நீங்க..?? “

“நான் சுரேஷ். வயசு 22. சென்னை லயோலா காலேஜ்ல, பி.ஏ. இங்கிலீஸ் லிட்டரேச்சர், தேர்ட் இயர். அப்பா, அம்மாவுக்கு நான் ஒரே பையன். அண்ணா நகர்ல வீடு.. “ என புருடா விட்டு. ' இதுவரைக்கும் நீங்க உங்க பேரை சொல்லவே இல்ல.. ' என கொக்கி போட்டேன்.

“ஏன் பேரை தெரிஞ்சு நீங்க என்ன பண்ணப் போறீங்க?”

“சும்மா தெரிஞ்சுக்கலாம்ன்னுதான்.”

“என் பேரை நீங்க எதுக்கு தெரிஞ்சுக்கணும்? முன்னே பின்னே தெரியாத உங்களுக்கு என் பேரை நான் எதுக்காக சொல்லணும்?”

“பேர் தெரிஞ்சுகிட்டா, ஒரு அன்னியோன்னியமா பேசலாம் இல்ல?!!”

“ஹலோ மிஸ்டர். உங்களுக்கு சொன்னா புரியாதா?!!’

“சரி,… கோப்ப் படாதீங்க. சொல்ல விருப்பமில்லேன்னா,…. விடுங்க. நான் இது வரைக்கும் இப்படி யார்கிட்டேயும் போய் வலுக்கட்டாயமா பேசினதில்லே. உங்க கிட்டே மட்டும் என்னவோ பேசி ஃப்ரண்ட்ஷிப் வச்சுக்கலாம்ன்னு தோணுது.”

“உங்க ஃப்ரண்ட்ஷிப் ஒன்னும் எனக்கு தேவை இல்லை. இதோட பேசுறதை நிப்பாட்டிக்கோங்க. எனக்கு உங்க கூட பேச விருப்பம் இல்லை.”

“ஓகே…”

அடுத்த நாள் அதே மாதிரி சாயங்காலம் பேருந்தில் அமர்ந்தபடி மெசேஜ் அனுப்பினேன்.


“குட் ஈவ்னிங்..டியர்..”

கொஞ்ச நேரத்துக்கு எதுவும் ரிப்ளை இல்லை.

ஒரு பத்து நிமிஷம் கழித்து அவளிடமிருந்து எனக்கு மெஸ்ஸேஜ் வந்தது.

“ஏன் இப்படி என்னை தொந்திரவு பண்றீங்க. நான்தான் உங்க கூட பேச விருப்பம் இல்லைன்னு நேத்தைக்கே சொல்லிடேன்ல. “

“அது நேத்து. இன்னைக்கு உங்க பேரை நான் கேக்கப் போறதில்லை. ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை சொல்ல்லாம்ன்னுதான் இன்னைக்கு உங்களுக்கு மெஸேஜ் பண்ணினேன்.”


“என்ன முக்கியமான விஷயம்?”

“இன்னைக்கு தக்காளி விலை கிலோ 50 ரூபா ஏறிப்போச்சு தெரியும்ங்களா?”

“ஹலோ,… இதுதான் முக்கியமான விஷயமா?”

“ஏதோ எனக்கு தெரிஞ்ச முக்கியமான விஷயம். சொன்னேன்.”

“உங்களுக்கு தெரிஞ்ச முக்கியமான மேட்டர் ஏதாவது தெரிஞ்சா சொல்லுங்களேன்.”

“நாளைக்கு நடக்கிற மேட்டர் சொல்லவா?”

“சூப்பர்ங்க. இன்னைக்கு நடக்குற விஷயமே இன்னைக்கு மீடியாவுக்கு தெரிய மாட்டேங்குது. நீங்க நாளைக்கு நடக்கிற விஷயத்தை சொல்லப் போறேன்றீங்க. கேட்க ஆவலா இருக்கு. என்னன்னு சொல்லுங்க?’

“ம்,…. நீங்க போலீஸ் ஸ்டேஷன்ல இருப்பீங்க.”

“ஐய்யோ,…என்னங்க இது ? நான் வாழ வேண்டிய பையன்ங்க. அதுமில்லாம எங்க வீட்டுக்கு நான் ஒரே ஒரு பையன். ப்ளீஸ்,….போலீஸ்,…அது,…இதுன்னு போகாதீங்க.”

“நீங்க இப்படி எனக்கு மேஸேஜ் போட்டு தொந்திரவு கொடுத்துட்டு இருந்தா அப்படிதான் நடக்கும்.”

“நீங்க புகார் கொடுத்து, நான் ஜெயிலுக்கு போனா, நாளைக்கு பேப்பர்ல, ‘கல்லூரி மாணவி சுதாவுக்கு மெஸேஜ் அனுப்பி தொந்திரவு செய்த கல்லூரி மாணவன் சுரேஷ் கைது. ன்னு வரும். என் மானம் போறதோட, உங்க மானமும் போகும்.”

“ம்,….அப்படி ஒன்னும் வராது?’

“பின்னே எப்படி வரும்?!!”


“கல்லூரி மாணவி கீதாவுக்கு மெஸேஜ் அனுப்பி தொந்திரவு செய்த கல்லூரி மாணவன் சுரேஷ் கைதுன்னு வரும்.”

“ப்ளீஸ்,… பிளீஸ்,…அப்படி எதுவும் செஞ்சிடாதீங்க. இனிமே நீங்க இருக்கிற பக்கமே தலை வச்சு படுக்க மாட்டேன்.”

“சரி,… என்னோட நம்பரை உங்க செல் போன்லேர்ந்து டெலீட் பண்ணுங்க.”

“ஏன் போன்ல டெலீட் ஆப்சனே கிடையாதுங்களே?”

“ம்,… போங்க விளையாடாதீங்க. டெலீட் ஆப்சன் இல்லாத செல் போன் இருக்கா என்ன?’”
“இருக்கே,…”

“எங்கே,…”

எங்கிட்டதான்.”

“ம்,…ரொம்பத்தான். “ என்று மெஸேஜ் அனுப்பியதுடன் அன்றைய மெஸேஜ் முடிந்தது.

ஒரு இரண்டு நாள் கழித்து, “ஹாய் கீதா.” என்று அவள் செல் போனுக்கு மெஸேஜ் அனுப்பினேன்.

முதலில் பதில் இல்லை. ஒரு ஐந்து நிமிடம் கழித்து, “ஹலோ,… என் பேர் உங்களுக்கு எப்படி தெரிஞ்சது?’

“நீங்கதானே சொன்னீங்க.”

“நானா,…!!”

“ம்,…”

“எப்ப சொன்னேன்?”

“எப்படியோ சொன்னீங்க. அதை விடுங்க இன்னைக்கு ஒரு முக்கியமான விஷயம் சொல்லவா?”

“என்ன,… உங்க வீட்டு எருமை மாடு கண்ணு போட்டு இருக்கா?’

“ஐய்யோ,…சூப்பர்ங்க. எப்படிதான் உங்களுக்கு அப்டேட்டா விஷயம் தெரியுதோ?”

“சும்மா விளையாடாதீங்க. என்ன அப்படி விஷயம்.”

“நீங்க சொன்னதுதான். ஆனா, எங்க வீட்டு எருமை இல்ல. பக்கத்து வீட்டு எருமை.”


“அதுக்கு இப்ப என்னவாம்?”

“அவங்க கிட்டே இருந்துதான் பால் வாங்கிட்டு இருக்கோம். கொஞ்ச நாளா பால் இல்லைன்னு பால் ஊத்திறதை நிறுத்திட்டாங்க. இப்ப அவங்க எருமை கன்னு போட்டதினால இனி தாராளமா பால் கிடைக்கும்.”

‘எரும,…எரும,….’ என்று அவளாகவே சொல்லி, அவள் தலையில் அடித்துக்கொள்ள,…”ஆமாங்க அதேதான்,….. எருமை.”

“சரி,…. என் வீடு வந்திடுச்சு.” என்று மெசேஜ் போட்டு முடித்துக்கொண்டாள்.

அடுத்த நாள் ஒரு டீக்கடையிலிருந்து அவளுக்கு, “ஹாய்,… குட் ஈவினிங்” என்று மெஸேஜ் அனுப்பினேன்.



“ம்,….எங்கடா ஆள காணோம்ன்னு பாத்தேன். குட் ஈவ்னிங்.. “ என உடனே அவளிடமிருந்து பதில். கிட்டத்தட்ட அவளும் இதற்காகவே காத்திருந்தாள் போல.

“ஹாய்.. இப்போ ப்ரீயா.. பேசலாமா..” என தூண்டில் போட்டேன்.

' ம்ம்.. இப்போதான் காலேஜ் முடிந்தது.” என ரிப்ளை வந்தது.



அதற்கப்புறம், பரஸ்பர அறிமுகங்களுடன் ஆரம்பித்த எஸ்.எம்.எஸ் பேச்சு வார்த்தை, நான் எதிர்பார்த்ததை விட நன்றாவே சென்றது.