Incest மம்மியும், மந்திர கட்டிலும்..

[nuttynirmal]

அரவிந்தனுக்கு “இரவு நான் கண்டது வெறும் கனவா? இல்லை உண்மையிலேயே காம மோகினியிடம் நாம் பேசினோமா?” என்று குழப்பமாக இருந்தது.

 

அதிலும் அந்த கட்டிலின் மீதிருந்த பயத்தால், தனக்கு ஏற்பட்ட மன அழுத்தத்தின் காரணமாக இப்படியொரு கனவு வந்திருக்குமோ என்று நினைத்து, அதைப்பற்றி பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளாமல், வழக்கமான வேலைகளை கவனிக்க ஆரம்பித்தான்.

 

பொதுவாக கனவு கண்டால் விடிந்ததும் அந்த கனவு நினைவில் இருக்காது. ஆனால் அரவிந்தனுக்கு அந்த கனவு மொத்தமும் அப்படியே அவன் மனத்திரையில் மறுபடி மறுபடி ஓடிக்கொண்டே இருந்தது.

 

ஏற்கனவே அந்த மந்திரக் கட்டில் பல மாயாஞாலங்கள் செய்திருப்பதை அரவிந்தன் அறிந்திருக்கிறான். அதனால் இது வெறும் கனவு மட்டும் இல்லை என்று நினைத்தவன் “சரி சரி.. கனவோ நிஜமோ.. நம் விருப்பத்தைக் கேட்டுப் பார்க்கலாம்? அப்போது புரிந்துவிடும் அது நிஜமாகவே மாயக்கட்டிலா? இல்லை நம் மனப் பிராந்தியா?” என்று நினைத்தவன், தன் அம்மாவிடம் வெளியே செல்வதாக சொல்லிவிட்டு வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினான் அரவிந்தன்.

 

அவன் சாலையில் சென்றுகொண்டிருக்கும்போது ஒரு டி.வி சீரியலின் புரோமோ போஸ்டர் வழிநெடுகிலும் ஒட்டப்பட்டிருந்தது.

 

வண்டியில் செல்வதால் அதைக் கண்டும் காணாமலும் அரவிந்தன் கடந்துகொண்டிருக்க, அப்போது ஒரு சிக்னலில் வண்டியை நிறுத்தினான் அரவிந்தன்.

 

அப்போது அந்த டி.வி சீரியலின் புரோமோ போஸ்டரை நன்றாக கவனித்தான் அரவிந்தன். அதன் பெயரை வைத்தே, அது வழக்கமான டி.வி சீரியலைப்போல காதல் மற்றும் கள்ளஉறவை மையமாக வைத்து நகரும் சீரியல் என்று அரவிந்தன் புரிந்துகொண்டாலும், அந்த சீரியலில் அறிமுகமாகும் அந்த நடிகையைப் பார்த்து ஆச்சர்யமடைந்தான் அரவிந்தன்.

 

அந்த நடிகை கேரளாவைப் பூர்விகமாக கொண்டவள். அழகான அவள், தமிழில் சில குறைந்த பட்ஜட் படங்களில் மட்டும் நடித்து சில வருடங்களில் காணாமல் போனவள். ஆனால் அவள் நடித்தது சில படங்கள் என்றாலும், கேரளத்துக்கே உரிய கொப்பரைத் தேங்காய்போன்ற அவளது முலைகளைப் பார்த்து துடித்த பல்லாயிரம் சுன்னிகளில், அரவிந்தனின் சுன்னியும் ஒன்று.

 

அவள் இப்போது சீரியலில் நடிக்க வந்திருப்பது தெரிந்து, அரவிந்தனைவிட அவன் சுன்னிதான் குஷியாக இருந்தது. இப்போதெல்லாம் திரைப்படத்தைவிட பல கிளாமர் காட்சிகள் சீரியலில்தான் வருகிறது. அந்த போஸ்டரைப் பார்த்தபோது, இந்த சீரியலும், கல்யாணம், முதலிரவு, கள்ளஉறவு என்பதைச் சுற்றி நகரும் கதை என்பதால் கண்டிப்பாக கிளாமர் இருக்கும் என்று புரிந்துகொண்டான் அரவிந்தன்.

 

அந்த நடிகைக்கு முப்பது வயதிருக்கும். திருமணமாகி ஓரிரு வருடங்களிலேயே கணவரை விவாகரத்து செய்திருந்தாள். “நாட்டுக்கட்டை” என்ற பெயருக்கு பொருத்தமான அத்தனை அம்சங்களையும் கொண்டிருந்த அவளைப் பார்த்தபோது, அரவிந்தனுக்கு ஒரு யோசனை தோன்றியது.

 

“இந்த நடிகையையே நம் ஆசை நாயகியாக ஆக்கிக்கொண்டால் என்ன?” என்று யோசித்தான் அரவிந்தன்.

 

“இதெல்லாம் நடக்குமா? அவள் எங்கே? நான் எங்கே?” என்று நினைத்த அரவிந்தன், “இலாபமா நட்டமா? அந்த காம மோகினியிடம் கேட்டுத்தான் பார்ப்போமே..” என்று நினைத்துக்கொண்டு வந்த வேலைகளை முடித்துவிட்டு, அந்த நடிகையின் நினைவுடன் மாலை 5 மணிவாக்கில் வீட்டுக்கு திரும்பினான்.

 

அரவிந்தன் வீட்டினுள் நுழைந்தபோது, மலர்விழி ஒரு சின்ன மர ஸ்டூலைப் போட்டு ஏறி, மின்விசிறியை துடைத்துக்கொண்டு இருக்க, அவள் மேலே கையைத் தூக்கி துடைத்துக்கொண்டிருந்தபோது, அவள் சேலை விலகி, அவளது தொப்புள் குழி அவள் புடவைக்குள் கொஞ்சம் மறைந்து இலைமறை காயாக தெரிந்தது.

 

அந்த காட்சியைப் பார்த்து ஒரு நிமிடம் மனம் தடுமாறினான் அரவிந்தன். அந்த சமயம், மேலே பார்த்து வேலை செய்துகொண்டிருந்த மலர்விழியின், உடல் அசைவில் மாராப்பும் சரிந்துவிழ, அவளும் வீட்டில் யாரும் இல்லை என்பதால், அதை பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளாமல், வேலையை கவனித்துக்கொண்டு இருந்தாள்.

 

அந்தக் காட்சியைப் பார்த்த அரவிந்தனுக்கு மனதில் பூகம்பமே உண்டானது.

 

இதுவரை தன் அம்மாவின், புடவை விலகிய சமயத்தில், அவளது ஒரு பக்க முலையை மட்டுமே அரவிந்தன் பார்த்து ரசித்திருக்கிறான். சில நாட்களுக்கு முன்னால், மனம் தடுமாறி ஒருமுறை தொட்டுப் பார்க்கவும் முயற்சி செய்திருக்கிறான்.

 

ஆனால் இப்போது, ஜாட்கெட்டுக்குள் முட்டிக்கொண்டு இருக்கும் முலைகளும், அதன் நடுவிலிருக்கும் பள்ளத்தாக்கும், அதற்கு கீழே சமவெளிபோல இருக்கும் தன் அம்மாவின் வயிறும், அதற்கும் கீழே போகப்போக சதைவிழுந்த அடிவயிற்றில் ஆழமாக இருக்கும் தொப்புளும், அரவிந்தனை வயிற்றில் சுமந்து பெற்றெடுத்தற்கு அடையாளமாக அவள் வயிற்றில் இருக்கும் பாதி மறைந்தும் மறையாமல் இருக்கும் தழும்புகளும் என, மலர்விழியின் கழுத்திலிருந்து இடுப்புவரை அவள் அழகு அப்பட்டமாக தெரிவதைப் பார்த்து, அரவிந்தனுக்கு மனதில் புயல் வீசாமல் இருந்தால், அவன் ஆண்மை உள்ளவனாக இருக்க முடியுமா என்ன?

 

வேலை செய்வதால் அவள் கழுத்திலிருந்து வழியும் வியர்வை அவள் ஜாக்கெட்டின் முலைப் பள்ளத்தாக்கு வழியாக உள்ளே சென்று, ஜாக்கெட்டின் கீழ்ப்பகுதியை நனைத்துக்கொண்டிருக்க, அந்த வியர்வை அருவியில் நீராட அரவிந்தனின் மனம் துடித்தது.

 

கீழே அவள் இடுப்பிலும் முத்து முத்தாக வியர்வை துளிர்த்திருந்தது. அப்படியே அந்த வியர்வை துளிர்த்திருக்கும் இடுப்பை, தொட்டு அமுக்க, அவன் கைகள் துடித்தது.

 

மலர்விழி மேலே பார்த்தபடி, மின்விசிறியின் இறக்கையை துடைத்துக்கொண்டிருக்க, அவள் அசைவுக்கு ஏற்றபடி, அவள் முலைகள் குலுங்க, அரவிந்தனின் சுன்னி, கை வைக்காமலேயே ஜட்டியிலேயே கஞ்சியை கொட்டிவிடும் அளவுக்கு துடித்தது.

 

இப்படி பெற்ற அம்மாவின் அழகை மகன் மெய்மறந்து ரசித்துக்கொண்டிருக்க, மலர்விழிக்கோ, ஏதோ ஒன்று அசௌகரியமாக இருந்தது. தன்னை யாரோ கவனிப்பது போன்ற உணர்வு ஏற்பட, மலர்விழி எதேச்சையாக தலையை குனிந்து பார்க்க, அவள் எதிரே அரவிந்தன் நின்றுகொண்டிருப்பதைப் பார்த்து, ஒரு கணம் பதறித்தான் போனாள்.

 

அந்த பதட்டத்தில் அவள் நிலை தடுமாற, அவள் ஏறிநின்றுகொண்டிருந்த மர ஸ்டூல் கொஞ்சம் அசைய, அவள் சமநிலை இழந்து பின்பக்கமாக கீழே விழப்போனாள்.

 

அப்போது அரவிந்தன் துரிதமாக செயல்பட்டு, கீழே விழப்போன தன் அம்மாவை பிடிக்கச் சென்றான். மலர்விழி மர ஸ்டூலில் நின்றிருந்ததால், அவளைப் பிடிக்க ஒரே வழி அவள் இடுப்பைப் பிடிப்பது மட்டும்தான் என்பதை உணர்ந்த அரவிந்தன், மலர்விழியின் வலது மற்றும் இடது பக்க இடுப்பை தன்னுடைய இடது மற்றும் வலது பக்க கையால் பற்றி தன் அம்மாவை கீழே விழாமல் தடுத்தான் அரவிந்தன்.

 

என்னதான், தன் அம்மாவைக் காப்பாற்றுவதற்காக அவள் இடுப்பைத் தொட்டிருந்தாலும், வாலிப நெஞ்சங்கள் வழுக்கி விழும் இடமல்லவா அது?

 

சாலையில் செல்லும் ஆண்ட்டி ஒருத்தியின் இடுப்பை லேசாக பார்க்க நேர்ந்தாலும், அதைக் கிள்ளி விளையாட அரவிந்தனின் கைகள் துடிக்கும். அப்படியிருக்கையில், தன் கையில் அகப்பட்ட இடுப்பு, தன்னைப் பெற்ற அம்மாவின் இடுப்பாகவே இருந்தாலும், அதை விட்டுவிட அரவிந்தன் என்ன முட்டாளா? அப்படி அவன் முட்டாளாகவே இருந்தாலும், வாலிபம்தான் அவனை சும்மா இருக்க விட்டுவிடுமா?

 

அதனால், அவள் இடுப்பைப் பிடித்திருந்த அரவிந்தன் தன் பிடியை இறுக்க, பதட்டத்தில் இருந்த மலர்விழி என்ன நடக்கிறது என்று புரிந்துகொள்வதற்கு முன்பே, தன் இடுப்பைப் பிடித்திருப்பது தன் மகன் என்பதை மறந்து, பல மாதங்கள் ஆணின் கைபாடத தேகத்தின் மோகம் வெளியேற “ஆஆஆஆஆ..” என்று தன்னை மறந்து முனகினாள்.

 

அதேநேரம் பின்பக்கமாக சாய்ந்துவிடாமல் இருப்பதற்காக, மலர்விழி தன் மகனின் தோளைப் பிடித்துக்கொள்ள, உடனே அரவிந்தன் மலர்விழியை தன் பக்கமாக சாய்க்க, மலர்விழியும் தன் மகன் மீது சாய்ந்தாள்.

 

அவளது முலைகள் அரவிந்தனின் முகத்திற்கு நேராக இருந்ததால், தன் அம்மாவின் முலைகள் தன் முகத்தை ஆழுத்தவும், தன் பிடியை இன்னும் இறுக்கி, மலர்விழியின் தூங்கிக் கிடந்த உணர்வுகளை உசுப்பிவிட்டான் அரவிந்தன்.

 

பின்னர் ஒருவழியாக தன் அம்மாவை கீழே விழாமல் பாதுகாப்பாக அந்த மர ஸ்டூலில் இருந்து கீழே இறக்கினான் அரவிந்தன். இதெல்லாம் இரண்டு மூன்று வினாடிகளில் நடந்து முடிந்திருக்க, மலர்விழிக்கு பதட்டம் உச்சத்தில் இருந்தது.

 

நொடிகள் கடக்க கடக்க, மலர்விழி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நிதானத்திற்கு வர ஆரம்பித்தாள். முதலில் தன் மாராப்பு சரிந்து கிடப்பதை உணர்ந்து, அதை சரிசெய்ய வேகவேகமாக தன் மாராப்பை எடுத்து போட்டுக்கொண்டவளுக்கு, அரவிந்தன் தன் இடுப்பை இறுக பற்றியது நினைவுக்கு வந்தது.

 

மலர்விழி அரவிந்தனைப் பெற்ற தாயாக இருந்தாலும், அவன் தன் இடுப்பைப் பிடித்தது, அவள் கற்புக்கு கலங்கம் ஏற்பட்டுவிட்டதைப்போல தோன்ற, உடனே ஆத்திரத்தில் தன் மகன் அரவிந்தனின் கன்னத்தில் பளாரென்று ஒரு அரை அரைந்தாள் மலர்விழி.

 

“நாயே.. எங்க கை வைக்கிற?” என்று மலர்விழி கோபமாக கத்த, அரவிந்தனுக்கு அவமானத்தில் அழுகையே வந்துவிட்டது.

 

“சாரி மம்மி.. நீ கீழ விழப்போன.. அதனால உன்ன பிடிக்கத்தான் வேற வழியில்லாம அங்க தொட்டேன்..” என்றான் அரவிந்தன்.

 

அரவிந்தன் எப்போது உள்ளே வந்திருப்பான் என்பதை சிந்தித்த மலர்விழி, நிச்சயம் தன் மாராப்பு விலகியிருப்பதை அரவிந்தன் பார்த்திருக்கக்கூடும் என்பதை உணர்ந்து, “வீட்டுக்குள்ள வரும்போது சத்தம் கொடுத்து வரனும்ன்னு எத்தனை தடவை சொல்லியிருக்கேன்..” என்று ஆத்திரத்தில் மீண்டும் அவன் கன்னத்தில் பளாரென்று அரைந்தாள் மலர்விழி.

 

இப்படி ஆத்திரத்தில் அறிவை இழந்து மலர்விழி தன் மகனை அரைந்துவிட்டு, “சீச்சீசீசீ.. என் முகத்துல முழிக்காத நாயே..” என்று கோபமாக சொல்லிவிட்டு, சமையலறைக்குள் சென்றுவிட்டாள் மலர்விழி.

 

மலர்விழி அரைந்ததில், அரவிந்தனுக்கோ கன்னம் சிவந்து, விண்விண் என்று வலிக்க ஆரம்பித்தது. அப்போதுதான் உணர்ச்சி வயப்பட்டு, நாம் எவ்வளவு பெரிய தவறை செய்துவிட்டோம் என்பதை அரவிந்தன் உணர்ந்தான்.

 

பொதுவாகவே விடலை பசங்களுக்கு ஒரு குணமுண்டு. தான் பார்த்து அழகி என்று நினைக்கும் அத்தனை பெண்களுடனும் படுத்து, அவளை தன் ஆண்மையால் கதறவிட மனது அலைபாயும். இப்படி நினைப்பதில் தவறில்லை. ஆனால், சும்மா பார்த்தோமா, அடித்தோமா, தாகம் தீர்த்தோமா என்று இல்லாமல், தான் பார்த்து மயங்கிய பெண்களின் கற்பு மற்றும் ஒழுக்கத்தை பற்றி அறியாமல், அவளை அடைய நினைப்பதுதான் தவறு என்பதை இதுபோன்ற சம்பவத்தின் மூலமாக, அவமானப்பட்டு புரிந்துகொள்கிறார்கள்.

 

அரவிந்தனுக்கும் தற்போது அதே நிலைதான். தன் அம்மாவின் உடல் அழகில் மயங்கி, அவள் தன்னைப் பெற்றவள் என்பதையே மறந்து, அவள் பதிவிரதத்தை பற்றி எந்த பயமும் இல்லாமல், அவளை அடையத் துடித்தது தன்னுடைய தவறுதான் என்பதை அரவிந்தன் புரிந்துகொண்டான்.

 

“இனிமேல் தன் அம்மாவை எந்தவித தவறான எண்ணத்திலும் பார்க்கக்கூடாது..” என்று நினைத்தவன், தன் அம்மா மலர்விழியிடம் சென்று மன்னிப்பு கேட்க நினைத்தான்.

 

ஆனால் மலர்விழியின் முகத்தைப் பார்த்து மன்னிப்பு கேட்கும் அளவு தைரியம் அவனிடம் இருக்கவில்லை. அரவிந்தனுக்கு, தன் கன்னத்தில் பளாரென்று அரை விழுந்திருந்தாலும், அவன் தன் அம்மாவின் இடுப்பைப் பிடித்தபோது, தன் உள்ளங்கையில் படர்ந்த அவளது உடம்பின் உஷ்ணம் அவன் ஆண்மையை அடங்க விடாமல் ஆட்டிப்படைத்தது.

 

தன் அம்மாவின் பஞ்சுபோன்ற முலைகள் தன் முகத்தில் பட்டு அழுந்திய அந்த “சில நொடி அனுபவத்தை” மீண்டும் பெறுவதற்கு விலையாக, இன்னும் எத்தனை அரைகளை கன்னத்தில் வாங்கினாலும் தவறில்லை என்று அரவிந்தனின் மனதிலிருக்கும் காமப்பேய் அவனை உசுப்பேற்றிக்கொண்டு இருந்தது.

 

இப்படியே நேரம் நகர்வது தெரியாமல், அரவிந்தன் நடந்ததை நினைத்து மனதுக்குள் போராட்டம் நடத்திக்கொண்டு இருந்தான். இப்படியான மனப் போராட்டங்கள், அரவிந்தனை மனதளவில் சோர்வடையச் செய்ய, அவன் தன்னையும் மறந்து அந்த மந்திரக் கட்டிலில் படுத்து தூங்கிவிட்டான்.

 

நேரம் செல்லச் செல்லத்தான் மலர்விழி தான் செய்த தவறை உணர ஆரம்பித்தாள். அரவிந்தன் செய்தது தவறாக இருந்தாலும், அவசரப்பட்டு கை நீட்டியிருக்கக் கூடாது என்று நினைத்து மனம் வருந்தினாள் மலர்விழி.

 

பின்னர் அரவிந்தன் என்ன செய்கிறான் என்று பெட்ரூமுக்குள் செல்ல அவனோ, கட்டிலில் படுத்து நன்றாக தூங்கிக்கொண்டு இருந்தான்.

 

அவனை எழுப்பி, “நான் தப்புப் பண்ணிட்டேன்.. என்னை மன்னிச்சிடு..” என்று நேரடியாக மன்னிப்பு கேட்க, மலர்விழிக்கு மனமில்லை.

 

அதனால் தூங்கிக்கொண்டிருக்கும் தன் மகனின் அருகில் சென்று, கட்டிலில் அவன் தலைமாட்டுப்பக்கம் அமர்ந்தாள் மலர்விழி.

 

மலர்விழி அந்த கட்டிலில் அமர்ந்ததுமே, மலர்விழிக்கு உடலில் ஏதோ செய்வதுபோல இருந்தது. இருந்தாலும் அதை பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளாமல், அமைதியாக உறங்கிக்கொண்டிருக்கும் அரவிந்தனின் தலையை அன்பாக கோதிவிட்டாள் மலர்விழி.

 

பின்னர் தன் கைரேகை பதியும் அளவுக்கு அரவிந்தனின் கன்னத்தில் அரைந்த அடையாளத்தைப் பார்த்ததும், “ச்சே.. நான் எவ்வளவு பெரிய தப்பு செஞ்சிட்டேன்.. என்னை மன்னிச்சிரு அரவிந்தா..” என்றவள், அவனது கன்னத்தை இதமாக வருடிவிட ஆரம்பித்தாள்.

 

அந்த நிமிடம் கடிகாரத்தில் மணி 9 என்று சொல்லும் விதமாக 9 மணிகள் ஒலிக்க, காம மோகினி சொன்ன அந்த காம ஓரை நேரம் ஆரம்பமானது.

 

அந்த காம ஓரை நேரத்தில், ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் இருந்த அரவிந்தன் மெல்ல மெல்ல கனவுலகுக்குள் செல்ல ஆரம்பித்தான்.

 

மலர்விழி தன் மகனிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கும் வார்த்தைகள், கனவுலகுக்கு சென்ற அரவிந்தனுக்கு, அந்த கனவுலகில் கேட்பதுபோன்ற மாயை உண்டானது.

 

தன் அம்மா, தன்னிடம் மன்னிப்பு கேட்கும் வார்த்தைகளைக் கேட்ட அரவிந்தன் “அம்மா.. தப்பெல்லாம் என் மேலதான்.. நான்தான் புத்தி கெட்டு அவசரப்பட்டுட்டேன்..” என்று கனவுலகில் இருந்த அரவிந்தன், தான் எங்கே இருக்கிறோம் என்று தெரியாமல் சத்தமாக கத்தினான்.

 

ஆனால் இது நடப்பது அரவிந்தனின் கனவுலகில். நிஜத்தில், அரவிந்தன் அந்த மாயக் கட்டிலில் ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் இருப்பதுபோலவே மலர்விழிக்கு தெரிந்தது.

 

அந்த கனவுலகில், மெதுவாக அந்த இடத்தைச் சுற்றிலும் மல்லிகையின் மணம் வீசுவதை உணர ஆரம்பித்தான் அரவிந்தன். காம மோகினி வரப்போவதை அறிந்த அரவிந்தன், “காம மோகினி நீ வந்துட்டியா?” என்று கேட்டான்.

 

உடனே காம மோகினியின் சிரிப்புச் சத்தம் நான்கு திசைகளிலும் எதிரொளிக்க “ஆம்.. நான் வந்துவிட்டேன் அரவிந்தா.. உனக்கு நீ கேட்கும் வரத்தை தரவே நான் வந்திருக்கிறேன்.. நேற்று நீ கேட்க விரும்பியதை இன்று கேள்..” என்று சொன்னது.

 

அப்போது நிஜ உலகத்தில், மலர்விழி தூக்கிக்கொண்டிருந்த அரவிந்தனிடம் “அரவிந்தா, நான் இன்னும் உன்ன குழந்தையாவே நினைச்சிட்டு இருக்கேன்.. எல்லா அம்மாவும் அப்படித்தானே? ஆனா நீ? அம்மான்னுகூட பாக்காம, என் இடுப்ப அந்த புடி புடிக்கிற? கேடிப்பையா..” என்று தன் மகனின் தலையை வருடிக்கொண்டே சொல்ல, அந்த வார்த்தைகள் அப்படியில் கனவுலகில் இருந்த அரவிந்தனின் காதுகளில் விழுந்தது.

 

அதைக் கேட்ட அரவிந்தன், மறுபடியும் தான் கனவுலகில் இருக்கிறோம் என்பதை மறந்து “ஆமாம்மா.. நான் உன் அழகுல கொஞ்சம் தடுமாறிட்டேன்.. என்னை மன்னிச்சிடு..” என்றான்.

 

அதைக் கேட்ட காம மோகினி “அரவிந்தா? நீ யாரிடம் பேசுகிறாய்?” என்றது.

 

உடனே கனவுலகில் இருந்த அரவிந்தன் “காம மோகினி.. என் அம்மாவோட குரல் இங்க கேட்குது.. அவங்க கேள்விக்குத்தான் நான் பதில் சொன்னேன்..” என்றான்.

 

“என்னது உன் அம்மாவின் குரலா? இந்த இடத்திலா?” என்று கேட்ட காம மோகினி பலமாக சிரித்தது.

 

அப்போது நிஜ உலகத்தில், மலர்விழி “என்னதான் இருந்தாலும் இப்படி உன் கன்னம் சிவக்குற அளவுக்கு நான் அடிச்சிருக்கக் கூடாது..” என்று சொல்லி அவன் கன்னத்தில் முத்தம் தர, கனவுலகில் இருந்த அரவிந்தன் அந்த முத்தத்தை உணர்ந்தான்.

 

உடனே கனவுலகில் இருந்த அரவிந்தன் “காம மோகினி.. இப்போகூட என் கன்னத்துல என் அம்மா முத்தம் தருவதை என்னால உணர முடியுது..” என்றான்.

 

“அப்படியா?” என்று சொன்ன காம மோகினி, பலமாக சிரிக்க ஆரம்பித்தது.

 

அப்போது அரவிந்தன் “அம்மா.. நீ தந்த இந்த முத்தத்தை என்னால மறக்க முடியாது.. இது மாதிரி முத்தம் எனக்கு தினமும் வேணும்மா..” என்றான் தன்னையும் மறந்து.

 

அப்போது நிஜ உலகத்தில், மலர்விழி “சரி சரி.. நீ நல்லா தூங்கு.. காலையில எல்லாம் சரியாகிடும்..” என்று சொல்லிவிட்டு, அங்கிருந்து நகர, கனவுலகில் இருந்த அரவிந்தன் “அம்மா.. என்னை விட்டு போகாதம்மா.. எனக்கு நீ வேணும்மா.. எப்பவும் நீ என்னோட இருக்கனும்..” என்று சொன்னவன், உணர்ச்சிவயப்பட்டு “காம மோகினி.. எனக்கு என் அம்மா வேணும்.. அவ எப்பவும் என்னோட இருக்கனும்..” என்று தன்னையும் மறந்து கேட்டுவிட்டான் அரவிந்தன்.

 

உடனே பலமாக சிரித்த காம மோகினி “உனக்கு உன் அம்மாவின் மீதே மோகமா? சரி சரி.. அவளும் பெண்தானே.. உன் விருப்பப்படியே உன் அம்மாவையே உன் ஆசை நாயகியாக மாற்றுகிறேன்.. இனி ஒவ்வொரு இரவும் அவள் உன் ஆசை நாயகியாகி, உன் ஆசைகளை தீர்த்து வைப்பாள்.. இது நான் உனக்கு தரும் வாக்கு..” என்று சொல்ல, அப்போதுதான் அரவிந்தனுக்கு ஓரளவு சுயநினைவு வர, நாம் என்ன காரியத்தை செய்துவிட்டோம் என்று நினைக்கையிலேயே அவன் உடல் நடுங்க ஆரம்பித்தது.

 

“காம மோகினி.. நான்.. நான் தப்பு பண்ணிட்டேன்.. ஏதோ ஒரு மயக்கத்துல நான் என்னை மறந்து கேட்டுட்டேன்.. தயவுசெஞ்சு இந்த முடிவை மாத்திக்க எனக்கு ஒரு வாய்ப்பு கொடு..” என்று கெஞ்ச ஆரம்பித்தான்.

 

அதற்கு பலமாக சிரித்த காம மோகினி, “அரவிந்தா, நான்தான் நேற்றே சொன்னேன் அல்லவா? இந்த வரத்தை நான் உனக்கு ஒருமுறை மட்டுமே வழங்க இயலும்.. அதுமட்டுமில்லாமல், இங்கே உன் அறிவு வேலை செய்யாது அரவிந்தா.. அதனால் உன் மனதிலிருந்து வெளிப்பட்ட வார்த்தைகளை வைத்துதான், இந்த வரத்தை உனக்கு வழங்கியிருக்கிறேன்..” என்று சொன்னது.

 

அரவிந்தனுக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. “காம மோகினி.. ஏதோ தவறு நடந்துருச்சு.. எனக்கு இந்த வரமே வேண்டாம்.. நான் என் அம்மா இடுப்பை தொட்டதுக்கே என் கன்னம் சிவந்து போச்சு.. அப்புறம் எப்படி?” என்றான்.

 

அதற்கு காம மோகினி “அரவிந்தா.. உன் அம்மா இரவு 9 மணியில் இருந்து, காலை 6 மணிவரை உன் வார்த்தைகளைக் கேட்டு உனக்கு காம சேவை புரியும் உன் ஆசை நாயகியாகத்தான் இருப்பாள்.. அப்போது அவளுக்கு எந்த நினைவும் இருக்காது, உன் காம அடிமையாகவே மாறிப்போவாள்.. ஆனால் காலை 6 மணிக்கு மேல் அவள் தன்னுடைய இயல்பு நிலைக்கு திரும்பிவிடுவாள்.. அப்போது நீ அனைத்தையும் சுருட்டிக்கொள்வது நல்லது.. அல்லது உன் கன்னம் சிவந்துவிடும்.. ஆனால் இரவு நடந்த விஷயங்கள் எதுவும் அவளுக்கு நினைவில் இருக்காது.. ஏதோ தூங்கி எழுந்ததுபோன்றே அவளுக்கு தோன்றும்..” என்று சொன்னது.

 

காம மோகினி சொன்னதைக் கேட்டு, அரவிந்தனுக்கு மனது கொஞ்சம் ஆறுதல் அடைந்தது.

 

“சரி காம மோகினி..” என்று சொன்னவன், அடுத்த நொடியே கனவுலகில் இருந்து மீண்டு, தூக்கம் கலைந்து எழுந்தான்.

 

மணியைப் பார்க்க மணி 10 ஆகியிருந்தது. கனவுலகுக்கு சென்றால் நேரம் போவதே தெரிவதில்லை என்று நினைத்த அரவிந்தன், மெதுவாக பெட்ரூமில் இருந்து வெளியே வந்தான்.

 

தன் அம்மா எங்கே இருக்கிறாள் என்று தேட ஆரம்பித்த அரவிந்தனுக்கு, அவள் கிச்சனில் இருப்பது தெரிந்தது. அரவிந்தன் அங்கு செல்ல, அவள் சகஜமாக கிச்சனில் பாத்திரம் தேய்த்துக்கொண்டு இருந்தாள்.

 

“என்னடா இது? அந்த மோகினி இரவு முழுவதும் உன் அம்மா, உன் ஆசை நாயகியாக இருந்து சேவை செய்வாள் என்று சொன்னதே? ஆனால் இவளோ எதுவும் நடக்காததுபோல இருக்கிறாளே.. ஒருவேளை இதெல்லாம் வெறும் கனவாகத்தான் இருக்குமோ..” என்று நினைத்துக்கொண்டு, தன் குரலைச் செருமி “மம்மி..” என்றான்.

 

“அரவிந்தா.. எழுந்திருச்சிட்டியா? பசிக்குதா? சாப்பிடுறியா?” என்று சகஜமாக அரவிந்தனிடம் பேசினாள் மலர்விழி.

 

ஆனால் அரவிந்தனுக்கோ பசியேதும் இல்லை. அதனால் “மம்மி.. எனக்கு பால் மட்டும் கொடு.. ராத்திரிக்கு அது போதும்..” என்று சொல்லிவிட்டு, “ஒருவேளை காம மோகினி என்று கனவு கண்டது எல்லாம் நம்முடைய மனப் பிராந்திதானா?” என்ற குழப்பத்தோடு அந்த மந்திரக் கட்டிலில் சென்று அமர, அடுத்த நிமிடமே வெறும் கையோடு மலர்விழி அங்கு வந்தாள்.

 

“மம்மி.. நான் பால் கேட்டேனே? கொண்டு வரலையா?” என்று அரவிந்தன் சொல்ல, “உனக்கு பால் கொடுக்கத்தானே வந்திருக்கேன்..” என்று மலர்விழி சொல்ல, அடுத்த கணமே அவள் மாராப்பு கீழே சரிந்தது.

 

- தொடரும்..