Incest மம்மியும், மந்திர கட்டிலும்..

[nuttynirmal]

இரவு 8 மணிக்கெல்லாம் இரவு உணவை முடித்துவிட்டு, தங்களது புதிய இல்லத்தில் முதல் நாள் இரவைக் கழிக்க தயாராகினர், மலர்விழியும், மகன் அரவிந்தனும்.

 

மலர்விழி தன் நீண்டநாள் ஆசைப்படி, அந்த தேக்கு மரக்கட்டிலில் தங்களது வீட்டில் முதல்நாள் இரவைக் கழிக்க ஆசையோடு இருந்தாள். அதேநேரம் அரவிந்தனுக்கு அந்த கட்டில்மீது ஒருவித பயம் இருக்கத்தான் செய்தது.

 

அரவிந்தன் மலர்விழியிடம் “மம்மி.. நீ இந்த கட்டில்ல படுத்துக்கோ, நான் ஹால்ல படுக்கிறேன்..” என்றான் அந்த கட்டிலின் மீதிருந்த பயத்தோடு.

 

ஆண்மகன் தோளுக்கு மீறிவிட்டாலே, அவன் பூல் சீற ஆரம்பித்துவிடும் என்பதை நன்கு உணர்ந்தவள் மலர்விழி. அதனால் பெற்ற மகனை மற்ற விஷயங்களில் குழந்தையாக பார்த்தாலும், படுக்கையில் ஒன்றாக படுக்கும் விஷயத்தில் தன் மகனை குழந்தையாக பார்க்க மாட்டாள் மலர்விழி.

 

அதனால் மலர்விழியும், அந்த அறையில் தனியாக அந்த தேக்கு மரக் கட்டிலில் படுத்துக்கொள்ள சரியென்று சொன்னாள்.

 

இரவு 9 மணிக்கெல்லாம், மலர்விழி பெட்ரூமுக்குள் சென்று கதவைச் சாத்திக்கொண்டாள். அரவிந்தன், ஹாலில் பாயைப் போட்டு படுத்துக்கொண்டான்.

 

மலர்விழிக்கு அந்த கட்டிலைப் பார்க்கப் பார்க்க உடல் புல்லரிக்க ஆரம்பித்தது. இராஜகம்பீரத்தோடு வீற்றிருந்த அந்த கட்டிலைப் பார்த்தவுடன், தன்னை ஒரு இராணியாக உணர்ந்த மலர்விழி, அந்த கட்டிலில் கம்பீரத்தோடு அமர்ந்தாள்.

 

தன் கணவன் இருக்கும்போது நிறைவேறாத ஆசை, தன் மகனால் நிறைவேறிவிட்டதை நினைத்து, அவள் கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீர் துளிர்க்க ஆரம்பித்தது.

 

தன் கண்களில் துளிர்த்த ஆனந்தக் கண்ணீரை துடைத்த மலர்விழி, அந்த கட்டிலில் இருந்த கண்கவரும் வேலைப்பாடுகளைக் கவனிக்க ஆரம்பித்தாள்.

 

உண்மையிலேயே இதை மனிதன் உளி கொண்டு செதுக்கியதா, இல்லை மாயம் செய்து உருவாக்கியதா என்று, அந்த அதிசயக் கட்டிலில் தத்ரூபமாக இருந்த சிற்ப வேலைப்பாடுகளைக் கண்டு பிரம்மித்தாள் மலர்விழி.

 

கட்டிலில் அமர்ந்திருந்த மலர்விழி அந்த கட்டில் தலைமாட்டு பக்கமாக தன் தலையைத் திருப்பி ஒரு குறிப்பிட்ட கோணத்தில் சட்டென்று பார்க்க ஒரு பெண்ணின் முகம் தன்னைக் கவனிப்பது போன்று உணர்ந்தாள் மலர்விழி. உடனே பதறிப்போனவள், மீண்டும் ஒருமுறை நன்றாக உற்று நோக்க, அப்படி எதுவும் தெரியவில்லை.

 

“ச்சீசீசீ.. எல்லாம் பிரம்மை..” என்று நினைத்து, தன்னைத் தானே சமாதானப்படுத்திக்கொண்ட மலர்விழி அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை.

 

கட்டிலின் கால்மாட்டுப் பகுதியை உற்றுநோக்க, செடிகள் மலர்கள் என்று அழகிய வேலைப்பாடுகளின் நடுவே, கஜூராஹோ சிற்பங்களே தோற்றுப்போகும் அளவுக்கு, ஒரு காமசூத்திர சிற்பம் தத்ரூபமாக செதுக்கப்பட்டிருந்தது.

 

அந்த சிற்பத்தைப் பார்த்து அதன் மீது ஈர்ப்பு கொண்ட மலர்விழி, கொஞ்சம் நகர்ந்து உட்கார்ந்து, அந்த சிற்பத்தை நன்றாக உற்றுநோக்க, அதில் ஒரு பேரிளம் பெண், நின்ற நிலையில் ஒரு இளவயது வாலிபனோடு புணர்வதைப்போன்ற சிற்பத்தை கவனித்தாள். அதைப் பார்த்ததும், மலர்விழியின் முகம் வெட்கத்தில் சிவந்தது.

 

“ச்சீசீசீ.. என்ன இது? தன்னைவிட அதிக வயதுடைய ஒரு பெண்ணை ஒரு இளம் வாலிபன் ஓப்பதுபோன்ற வர்ணனை? இதை வயது வித்தியாசம் உணர்ந்துகொள்ளும் அளவுக்கு தத்ரூபமாக செதுக்கிய அந்த சிற்பிக்கு, எதற்காக இந்த கேவலமான சிந்தனை..” என்று நினைத்தாள் மலர்விழி.

 

அப்போது அந்த பேரிளம் பெண்ணின் முகத்தை எங்கோ கவனித்ததுபோல இருக்க, அதை நன்றாக உற்றுநோக்கினாள் மலர்விழி.

 

கிட்டத்தட்ட தனது முகத்தை அந்த சிற்பத்தின் முகம் ஒத்திருப்பதைப் போன்று மலர்விழிக்கு தோன்ற, மெதுவாக தன் முகத்தை அந்த சிற்பத்தின் பக்கம் கொண்டு செல்ல, திடீரென அந்த சிற்பத்துக்கு உயிர் வந்ததைப் போன்று அந்த வாலிபன் அந்த பேரிளம் பெண்ணின் கூதியில் தன் இடுப்பை அசைத்து நச்சென ஒரு இடி இடிக்க, அவள் வாய் பிளந்து “ஆஆஆஆஆ..” என்று கத்த மலர்விழி தூக்கத்தில் இருந்து பதறி விழித்தாள்.

 

திடீரென கண் விழித்த அவளுக்கு சுயநினைவு வர சில வினாடிகள் தேவைப்பட்டது. தான் நிதானத்திற்கு வந்ததும், மலர்விழி பக்கத்தில் இருந்த தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்து தண்ணீர் குடித்து தன்னை கொஞ்சம் ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டாள்.

 

மலர்விழி உள்ளே வரும்போது ஆன் செய்த அந்த அறையின் டியூப் லைட் அப்படியே எரிந்துகொண்டு இருந்தது. மலர்விழி நடந்தது அனைத்தையும் ஒரு வீடியோ போல தன் மனதில் ஓட்டிப் பார்த்தாள்.

 

அவள் உள்ளே வந்தது, கட்டிலில் அமர்ந்தது, பின்னர் அந்த கட்டிலின் கால்மாட்டில் ஒரு காம சிற்பத்தைக் கண்டது, அந்த சிற்பத்தை உற்று நோக்கும்போது அதற்கு உயிர் வந்ததைப் போன்று “ஆஆஆஆ..” என்று கத்தியது. இது மட்டும்தான் அவள் நினைவில் இருந்தது.

 

உடனே “நாம் எப்போது படுத்தோம்? எப்போது தூங்கினோம்? எதுவும் நியாபகம் இல்லையே?” என்று நினைத்தவள், உடனே அந்த கட்டிலின் கால்மாட்டை மெதுவாக திரும்பிப் பார்த்தாள்.

 

அவளுக்கு ஆச்சர்யம். அவள் காம சிற்பத்தைக் கண்ட அந்த இடத்தில், ஒரு மயில் தோகை விரித்திருப்பதைப் போன்ற சிற்பம் காணப்பட்டது.

 

அதைக் கண்டவளுக்கு மேலும் அதிர்ச்சி. “என்ன நடக்குது இங்கே? நான் சுயநினைவோடுதானே அந்த காம சிற்பத்தைப் பார்த்தேன். அதில் என் முகம்போல இருந்துச்சே.. இப்போ அந்த இடத்துல மயில் சிற்பம் இருக்கே.. ஒருவேளை இதெல்லாம் தூக்கத்துல நான் கண்ட கனவா? அப்படின்னா நான் எப்போ தூங்கினேன்?” என்று நினைத்துக்கொண்டு இருந்தாள் மலர்விழி.

 

அப்போதுதான் “மம்மி.. மம்மி..” என்று பெட்ரூம் கதவு தட்டப்படுவதை உணர்ந்தாள் மலர்விழி.

 

வேகவேகமாக கட்டிலில் இருந்து எழுந்து சென்ற மலர்விழி, கதவைத் திறக்க, வெளியே இருந்த அரவிந்தன் “மம்மி.. என்னாச்சு மம்மி? ஏன் நடுராத்திரியில ஆஆஆஆன்னு கத்தின?” என்றான் பதட்டத்தோடு.

 

“என்னது நடு ராத்திரியா?” என்று நினைத்தவள் கடிகாரத்தில் மணியைப் பார்க்க, மணி இரவு 1.30 ஆகியிருந்தது.

 

மலர்விழிக்கு நடப்பது எதுவும் புரியவில்லை. “அந்த சிற்பம்தானே ஆஆஆஆன்னு கத்துச்சு.. ஒருவேளை இது கனவாகத்தான் இருக்குமோ.. கனவு கண்டு நாமதான் கத்திட்டோமோ?” என்று நினைத்த மலர்விழி, தன் மகனை சமாளிக்கும் விதமாக “இல்லடா.. ஒரு சின்ன கெட்ட கனவு அதான்..” என்றாள்.

 

“என்ன மம்மி? என்ன கனவு கண்ட?” என்று கேட்டான் அரவிந்தன்.

 

“அது ஒன்னுமில்லடா.. புது வீடு.. ஏற்கனவே இந்த வீட்டுல பல பிரச்சனை.. அந்த நினைப்புல இருந்ததால, ஏதோ கெட்ட கனவு வந்திருக்கு போல..” என்று தன் மகன் அரவிந்தனை சமாளித்தாள் மலர்விழி.

 

“சரி மம்மி.. ஒரு நிமிஷம் இரு..” என்ற அரவிந்தன், சாமி படத்தின் முன் இருந்த விபூதியை எடுத்துவந்து தன் அம்மாவின் நெற்றியில் வைத்துவிட்டான். அரவிந்தனுக்கும் அந்த கட்டில்தான் ஏதோ சித்து வேலை செய்திருக்கிறது என்பது நன்றாக புரிந்தது.

 

“சரி மம்மி.. நீ போய் தூங்கு..” என்று அரவிந்தன் சொல்ல, மலர்விழி கொஞ்சம் தயங்கியபடி, “அரவிந்தா.. நீயும் பெட்ரூம்லயே படுத்துக்கோயேன்..” என்றாள்.

 

அரவிந்தன் தன் அம்மாவின் பேச்சுக்கு மறுப்பேதும் சொல்லாமல் “சரி மம்மி..” என்று சொல்லிவிட்டு, பாயை எடுத்து வந்து, பெட்ரூமில் கட்டிலுக்கு பக்கத்தில் தரையில் விரித்த அரவிந்தன், பாயில் படுக்கப்போக, “அரவிந்தா.. ஒரு நிமிஷம்..” என்று அவனைத் தடுத்தாள் மலர்விழி.

 

“என்ன மம்மி?” என்று அரவிந்தன் கேட்க, “நீ கட்டில்ல படுத்துக்கோ.. நான் பாய்ல படுத்துக்கிறேன்..” என்றாள்.

 

மலர்விழி இப்படி சொன்னதும், அரவிந்தனுக்கு படபடப்பானது. இந்த கட்டில் தன் அம்மாவை ஏதோ செய்திருக்கிறது என்று நினைத்தவன் “ஏன் மம்மி.. நீயே கட்டில்ல படுத்துக்கோ..” என்று அரவிந்தன் சொல்ல, “அரவிந்தா எனக்கு இந்த கட்டில்ல தூக்கம் வர மாட்டேங்குது.. அதனால சொல்றேன்..” என்று சொன்னவள், வேகமாக வந்து பாயில் படுத்துக்கொள்ள, வேறு வழியில்லாமல், அரவிந்தன் விடி விளக்கை மட்டும் போட்டுவிட்டு, கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டான்.

 

குழப்பத்போடு பாயில் படுத்த மலர்விழிக்கு, திடீரென அவள் மனது லேசானதுபோன்ற மாயை ஏற்பட, உடனே தூங்க ஆரம்பித்துவிட்டாள்.

 

ஆனால் அரவிந்தன் அந்த கட்டிலின் மீதிருந்த பயத்தில் கண்களைத் திறந்தபடி, விட்டத்தில் சுழன்றுகொண்டிருந்த மின் விசிறியையே பார்த்துக்கொண்டிருக்க, அப்போது அவன் தன்னையும் அறியாமல் ஒருவித மயக்க நிலைக்கு செல்ல ஆரம்பித்தான்.

 

மயக்க நிலைக்கு சென்றவனின் கண்கள் தானாக மூடிக்கொள்ள, அடுத்த வினாடியே அரவிந்தன் ஒரு புகை மூட்டமான நந்தவனத்தில் நிற்பதைப் போல உணர ஆரம்பித்தான்.

 

இருபுறம் மலர்ச் செடிகள் பூத்துக் குலுக்கிக்கொண்டு இருக்க, ஒருவர் மட்டும் நடந்து செல்லும் அளவுக்கு இருந்த ஒரு பாதையில் நின்றுகொண்டிருந்தான் அரவிந்தன்.

 

“இது என்ன இடம்? நாம் எப்போது, எப்படி இங்கே வந்தோம்?” என்ற கேள்வி அரவிந்தனை குழப்ப, தான் எந்த இடத்தில் இருக்கிறோம் என்பதை அறிய அரவிந்தன் சுற்றும் முற்றும் பார்க்க ஆரம்பித்தான்.

 

அரவிந்தனால் தன்னைச் சுற்றி 5 அடி தொலைவை மட்டுமே காண முடிந்தது. அதற்கு மேலே வெண்ணிற புகை மூட்டம் சூழ்ந்திருக்க அவனால் எதையும் தெளிவாக காண முடியவில்லை.

 

அதனால், அரவிந்தன் அந்த ஒத்தையடி பாதையில் கொஞ்சம் முன்னேறிச் செல்ல நினைத்து, மேதுவாக முன்னோக்கி நகர்ந்தான். இப்படி கொஞ்ச தூரம் நடந்ததும்கூட அவன் கண்ட அதே கட்சிதான் திரும்ப திரும்ப வந்துகொண்டிருப்பதைப் போல இருந்தது.

 

“நான் முன்னேறிச் செல்கிறேனா? இல்லை ஒரே இடத்தில் நிற்கிறேனா?” என்றுகூட அவனால் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. அப்போதுதான் ஒரு விஷயத்தைக் கவனித்தான் அரவிந்தன்.

 

தனக்கு இரண்டு பக்கமும் மலர்ச்செடிகள் பூத்துக் குலுங்கினாலும், அந்த மாய உலகத்தில் அவனால் அதன் வாசனையை உணர முடியவில்லை.

 

இருந்தாலும், இங்கிருந்து எப்படி தப்பிப்பது என்று நினைத்த அரவிந்தன், அதே பாதையில் வேகவேகமாக முன்னோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தான். கொஞ்ச தூரம் நடந்ததுமே, அவனால் மல்லிகை மணம் வீசுவதை உணர முடிந்தது.

 

உடனே இன்னும் வேகமாக அவன் முன்னேறிச் செல்ல, அங்கே “ஜல்.. ஜல்..” என்ற சலங்கை ஒலியோடு யாரோ ஒருவர் நடந்து செல்வதைப் போல இருந்தது.

 

அந்த சத்தம் கேட்டதும், அங்கேயே நின்ற அரவிந்தன் “யாரு நீங்க? நான் இப்போ எங்க இருக்கேன்?” என்றான் அரவிந்தன்.

 

உடனே ஒரு பெண் கலகலவென சிரிக்க, அரவிந்தன் அந்த இடத்தை சுற்றும் முற்றும் பார்த்தான். ஆனால் அவன் பயப்படுவதுபோன்ற எந்த உணர்வையும் அவன் உணரவில்லை.

 

“யாரு நீங்க?” என்று அரவிந்தன் மீண்டும் கேட்க, உடனே ஒரு அழகிய பெண் குரல் அரவிந்தனிடம் பேச ஆரம்பித்தது.

 

“அரவிந்தா.. நான்தான் காமமோகினி.. பல நூறு வருடங்களாக அடைபட்டுக் கிடந்த நான், உன் விந்துவால் உயிர்த்தெழுந்தவள்..” என்று சொல்லி, மீண்டும் சிரிக்க ஆரம்பித்தது.

 

அப்போதுதான் அரவிந்தனுக்கு ஒரு விஷயம் புரிந்தது. முதல் முதலாக கட்டில் வீட்டுக்கு வந்த அன்று, அந்த கட்டிலில் இருந்த சிற்பத்தை ஓத்து கஞ்சியை விட்ட நிகழ்வு அவன் நினைவுக்கு வந்தது.

 

“சரி.. சரி.. இப்போ எதுக்காக நீ என்கிட்ட பேசிட்டு இருக்க?” என்று கேட்டான் அரவிந்தன்.

 

“அரவிந்தா.. நான் காமமோகினி.. உன் விந்துவால் உயிர் பெற்றதால், இப்போது நான் உன் அடிமை.. என் ஆன்மா இந்த கட்டிலில்தான் இருக்கிறது. இந்த கட்டில்தான் என் உடல். என்னை உயிர்ப்பித்தவன் ஒருவனுக்கே இந்த கட்டிலில் இடம் உண்டு.. அவன் தவிர யாருக்கும் இந்த கட்டில் சொந்தமில்லை..” என்று சொல்லி கலகலவென சிரித்தது.

 

அரவிந்தனுக்கு நடக்கும் விஷயங்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக புரிய ஆரம்பித்தது. இருந்தாலும் அவனுக்கு புரியாத ஒரு விஷயத்தை அந்த காமமோனியிடமே கேட்க நினைத்த அரவிந்தன் “சரி.. இப்போ நான் எங்க இருக்கேன்? இது என்ன இடம்?” என்றான் அரவிந்தன்.

 

“அரவிந்தா.. நீ என் உடல் மீது, அதாவது அந்த மாயக் கட்டிலில்தான் படுத்துக்கொண்டு இருக்கிறாய். ஆனால் இப்போது நீ ஆன்மாவாக கனவுலகில் இருக்கிறாய். இந்த கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டு, நீ ஆன்மாவாக கனவுலகுக்கு வந்தால் மட்டுமே என்னுடன் உன்னால் பேச முடியும்..” என்று சொன்னது அந்த காம மோகினி.

 

இப்போது அரவிந்தனுக்கு அந்த மோகினியின் மீதிருந்த பயம் பறந்துபோனது. உடனே ஒரு சராசரி ஆணாக யோசித்த அரவிந்தன், “காம மோகினி.. உன்கிட்ட ஒரு விஷயம் கேட்கலாமா?” என்றான்.

 

அதைக் கேட்டதும் சிரித்த காம மோகினி “அரவிந்தா நீ என்ன கேட்கப்போகிறாய் என்பது எனக்கு தெரியும்.. நீ நினைப்பதுபோல என்னை உன்னால் ஓக்க முடியாது.. ஆனால் நீ விரும்பும் பெண்ணை உன் சுண்ணிக்கு விருந்தாக்க என்னால் முடியும்..” என்று சொன்னது.

 

“ஓஓஓஓ.. அப்படியா காம மோகினி.. அப்படின்னா, நான் விரும்புற நடிகை இல்ல செலிப்ரிட்டியை உன்னால எனக்கு செட் பண்ணி விட முடியுமா?” என்று கேட்டான்.

 

அதைக் கேட்டு சிரித்த காம மோகினி “நடிகையென்ன, நாயகியென்ன? நீ பெண்ணாக யாரைச் சொன்னாலும், அவள் எங்கு இருந்தாலும், அடுத்த நொடியே உன் ஆசை நாயகியாக மாறி உன் சுண்ணிக்கு சுகம் தர ஓடி வருவாள்..” என்று சொன்னது.

 

“சரி அப்படின்னா..” என்று அரவிந்தன் சொல்ல, “அரவிந்தா.. அவசரப்படாதே.. இன்று நீ எதையும் என்னிடம் கேட்க முடியாது.. நீ உன் ஆசையை காம ஓரை என்று அழைககப்படும் இரவு 9 மணி முதல் 10 மணி வரை மட்டுமே கேட்க முடியும்.. பிறகு இன்னொரு நிபந்தனை.. உனக்கு ஒரே ஒரு வாய்ப்பு மட்டுமே என்னால் கொடுக்க முடியும். அப்படி ஒரு பெண்ணை நீ கேட்டுவிட்டால், அவளை மட்டுமே காலம் முழுவதும் ஒவ்வொரு இரவும் உன்னால் ஓக்க முடியும்..” என்று சொன்னது.

 

அரவிந்தனும் “சரி.. காம மோகினி.. நாளைக்கு காம ஓரை நேரத்துல உன்னை வந்து சந்திக்கிறேன்..” என்று சொல்ல, உடனே காம மோகினி “அரவிந்தா, ஒரு முக்கியமான விஷயம்.. நீ இப்போது உன் மூளை நினைப்பதை என்னுடன் பேசவில்லை.. உன் மனம் நினைப்பதை மட்டுமே என்னுடன் பேசிக்கொண்டிருக்கிறாய். அதனால் நாளை நீ யாரை கேட்க விரும்புகிறாயோ, அவளை நீ நினைவில் வைத்திருந்தால், அவள் பெயர் இந்த கனவு உலகத்தில் உன் நினைவில் இருக்காது. அவளை நீ மனதளவில் நினைத்திருந்தால் மட்டுமே அவள் பெயரை உன்னால் சொல்ல முடியும்.. அதனால் கவனமாக முடிவு செய்து வா..” என்று சொல்ல, அடுத்த வினாடியே அந்த இடம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கரிய மேகங்கள் சூழ்ந்து இருட்ட ஆரம்பித்தது.

 

உடனே இடி மின்னல் இரண்டும் சேர்ந்து மழை பொழிய ஆரம்பிக்க, மழைத் துளிகள் அவள் முகத்தில் விழ, அரவிந்தன் பதறி கண் விழித்தான்.

 

அரவிந்தன் கண் விழித்துப் பார்க்க, அவன் அம்மா மலர்விழிதான் தன் மகனை எழுப்ப அவன் முகத்தில் தண்ணீர் தெளித்திருந்தாள்.

 

“டேய் அரவிந்தா.. மணி 8 ஆகுது.. இன்னும் என்னடா தூக்கம்?” என்று மலர்விழி கேட்க, “சரிமா.. கொஞ்சம் அசந்து தூங்கிட்டேன்..” என்று சொன்ன அரவிந்தன் கட்டிலில் இருந்து எழுந்தான்.

 

- தொடரும்.