Adultery అనుమానం - పెనుభూతం (అయిపొయింది)

[3sivaram]

అనుమానం - పెనుభూతం -  ఏడవ భాగం



తెల్లారి యిద్దరి మీద ఒక పెద్ద పిడుగు పడింది. 

వయస్సులో ఉన్న జంట మీద పడే పిడుగు ఏముంటుంది ఎడబాటు తప్ప, 

వాళ్ళ అమ్మ వచ్చి; "మీ అన్నయ్య (పెదనాన్న వాళ్ళ అబ్బాయి), వదిన వచ్చారు ఊరు నుండి ఒక సారి ఇంటికి రా, నిన్ను చూసి పోడానికి... అందరూ నిన్ను చూడక దిగులు పెట్టుకున్నారు" అని చెప్పింది. 

అనుపమకి వెళ్ళాలని లేదు, నా వైపు భారంగా చూసింది, వద్దని చెప్పమన్నట్టు. 

నేను ఎలా చెప్పగలను అన్నట్టు సైగ చేశాను. 

తను నా వైపు "ఛీ... నువ్వెప్పుడూ ఇంతే!" అంటూ కోపంగా  చూస్తూ వాళ్ళ అమ్మతో రెండు నిముషాలు అని చెప్పి గదిలోకి తీసుకొని వెళ్లి నాతో సౌండ్ తక్కువలో నాతో కాసేపు పోట్లాడి, బాధ పడి వెళ్ళాలా వద్దా అన్న డైలమాలో ఉంది. 

నేను తన తల రెండు చేతులతో పట్టుకొని నా దగ్గరకు లాక్కొని "వెళ్ళు, వారం ఉండి రా... నేను నాలుగు దినాల తర్వాత పని మీద మీ ఊరు వస్తాను... మిగిలిన మూడు దినాలు... నీతోనే ఉండి అందరికీ కనబడి నిన్ను తీసుకొని వస్తాను" అన్నాను. 




తన మనసు కొంచెం శాతించి సరే అని అంది. ఇద్దరం బయటకు వచ్చాం. 

అనుపమ వాళ్ళ అమ్మ నవ్వుతూ "నువ్వు అసలు మారలేదు అనుపమ... నిద్ర లేచేటపుడు, కాలేజ్ కి వెళ్ళే టపుడు కూడా రెండు నిముషాలు అమ్మా అంటుంది గంట సవిరిస్తుంది" అంది. నాకు నిన్న దెంగుడు విషయం గుర్తుకు వచ్చింది. 

అనుపమ పెద్దగా నవ్వేసి నా వైపు చూస్తూ "అమ్మా, ఈయన కూడా అంతే" అంది. నిన్న డాగీలో రెండు నిముషాలు అంటూ మొదలుపెట్టి గంట సేపు దెంగా... అనుపమ మాటకు నాకు ఏం చెప్పాలో ఎలా రియాక్ట్ అవ్వాలో కూడా అర్ధం కాలేదు.

ఆ తర్వాత నవ్వుతూనే నా పెళ్ళాం పుట్టింటికి పోతూ చాలా విషయాలు చెప్పి చెప్పి వీడ లేక వీడ లేక వెళ్ళింది. 

నాలుగు రోజులు తను లేకుండా ఉండాలి అంటే అదోలా ఉంది కల్లు తాగుదాం అని వెళ్లాను, తాగాలి అనిపించలేదు, నా దగ్గర నుండి వచ్చే కల్లు వాసనకి తను ఒక సారి వాంతు చేసుకోవడం చూశాను. కాని తను ఎప్పుడూ ఇబ్బంది అని చెప్పలేదు. నాకు తను దొరికినందుకు చాలా అదృష్టం అనిపించింది.

ఒక బుడ్డోడు వచ్చి లావణ్య కలవమంది అని చెప్పాడు. నేను కుదరదు అని చెప్పి పంపేశాను. 

కృష్ణ గాడు (అదే అనుపమ బావ గాడు) ఫోన్ మాట్లాడుతూ నా పక్కనే ఉన్నాడు. ఎదో సీరియస్ గా మాట్లాడుతున్నాడు.

 

కృష్ణ, పట్నం లో ఒక స్నేహితుడిని తీసుకు రావాలి అంటే వాడితో కలిసి వెళ్లాను.

---

కృష్ణ ఫ్రెండ్ అంటే మాలాగా ఉంటాడు అనుకున్నా... పట్నం జాస్తి... చొక్కా ప్యాంట్ వేసుకుని టిప్ టాప్ గా ఉన్నాడు శ్రీరామ్ అంట పేరు... 

మా కృష్ణ గాడికి జిగిరి దోస్త్ అంట. వాళ్ళ అమ్మమ్మ చనిపోయే సరికి వేసవి సెలవలకు ఎక్కడకు వెళ్ళాలో తెలియక అక్కడే ఉండి రోజు తాగడం లంజల కొంపకి వెళ్ళడం చేస్తున్నాడు.

కృష్ణ "చూడు భయ్యా.... లంజని దెంగాలని అనుకున్నావ్ సరే, అయిపొయింది వదిలేయ్.... కాని రోజు ఎందుకు వెళ్తున్నావ్....  అసలు ఇవన్నీ కాదు రేపు నీ పెళ్ళాం కాని పిల్లలు నువ్వు ఇంటికి రావడం ఆలస్యం అయింది అని ఇక్కడకు వచ్చి వెతుక్కోవాలా" అన్నాడు.

నర్సింహ "రేయ్ ఏం మాట్లాడుతున్నావ్ రా..."

కృష్ణ "మరి ఎలా చెప్పేది"

నర్సింహ "నువ్వు వెళ్ళు ఇక్కడ నుండి నేను మాట్లాడుతాను"

కృష్ణ కోపంగా దూరం వెళ్లి నిలబడ్డాడు.

నర్సింహ "చూడు మిత్రమా... ఆ లంజ బాగానే ఉంది, దానికి నీ వల్ల కడుపు వచ్చింది, ఏం చేస్తుంది, తీయించుకుంటుంది లేదా కంటుంది, కన్నాక ఆడపిల్ల అయితే లంజ అవుతుంది, మగాడు అయితే లంజా కొడుకుని చేస్తుంది. అదే నీ భార్య అయితే.... నీ కోసం ఎదురుచూస్తుంది. యావండి మనం తల్లిదండ్రులం అవుతున్నాం అని, నీతో కలిసి ఉంటుంది, నీతో అన్ని చెప్పుకుంటుంది, నువ్వు చెప్పేది వింటుంది. ముసలి వారు అయినపుడు నీకు ఒక తోడుగా ఉంటుంది. మీ పిల్లలు కూడా నీతో ఉంటారు. ఇప్పుడు చెప్పు లంజల దగ్గరకు వెళ్తావా.... లేక వెయిట్ చేసి పెళ్లి చేసుకొని పెళ్ళాన్ని బాగా చూసుకుంటావా" అన్నాడు.

శ్రీరామ్ కి నర్సింహ చెప్పిన మాట బాగా పని చేసింది. శ్రీరామ్ మొహం తెల్లగా అయిపొయింది, సమాధానం లేక.

కృష్ణ "వెళ్దాం పదా"

శ్రీరామ్ "నేను రానూ"

కృష్ణ "మా ఊరుకి"

శ్రీరామ్ "ఎందుకు అయినా అక్కడ నాకు తెలిసిన వాళ్ళు ఏవరు ఉండరు.... నేను రానూ"

నర్సింహ "మా ఊరు బాగుంటుంది రా... ఈ సెలవలు మూడు నెలలు... మా ఊరు రా..."

శ్రీరామ్ "నే... నే... నేను" అంటూ కృష్ణ వైపు చూశాడు.

కృష్ణ "గుద్ద మూసుకొని బ్యాగ్ సర్దుకొని వచ్చి బండి ఎక్కు"

నర్సింహ "రేయ్ ఏంట్రా ఊరోడిలా ఆ మాటలు"

శ్రీరామ్ "చూడు ఎలా మాట్లాడుతున్నాడో"

నర్సింహ "వాడికి నువ్వు బెస్ట్ ఫ్రెండ్ లాగా అంట, అందుకే నీ గురించి వినగానే అంత హడావిడిగా వచ్చాడు. నువ్వు ఎవరూ లేరు అనే సరికి కోపం వచ్చింది, మా కృష్ణ చాలా మంచి వాడు. అయినా వచ్చేటపుడు ఫ్రెండ్ ని అలా ఎలా వదిలేస్తాం అన్నాడు"

శ్రీరామ్ సైలెంట్ గా వెళ్లి బ్యాగ్ సర్దుకొని వచ్చాడు.

శ్రీరామ్ కి కృష్ణ మరియు నర్సింహల మీద గౌరవం వచ్చింది.

---

ఎవడి గోల వాడిది లాగా నర్సింహ గోల నర్సింహది... కృష్ణ వాళ్ళ ఇంటి దగ్గరలోనే అనుపమ వాళ్ళ ఇల్లు... అంటే నర్సింహకి పెళ్ళాం పుట్టిల్లు. ఈ తాగు బోతోడిని (శ్రీరామ్) ని కృష్ణ దగ్గర వదిలి అనుపమని చూడాలి అని బయలు దేరాలి అనుకున్నాడు.



నర్సింహ "వీడు కళ్ళు తెరిచే సరికి, పల్లెలో ఉండే సరికి భయపడతాడు ఏమో" అన్నాను.

కృష్ణ నవ్వేసి "సరే నిన్ను మీ ఇంటి దగ్గర ఎందుకు దింపడం సరాసరి మా ఇంటికి వెళ్దాం"

నర్సింహ "ఎందుకు?"

కృష్ణ "అదేంటి, మా అనుపమ పుట్టింటి దగ్గర ఉంది కదా చూడాలని అనిపించడం లేదా"

నర్సింహ చిన్నగా సిగ్గుపడుతూ నవ్వాడు.

కృష్ణ "అది అమాయకురాలు రా, ఏడిపించకు"

నర్సింహ "అనుపమ నీకు మరదలు అవుతుంది కదా"

కృష్ణ నవ్వేసి "వరస అదే కాని నాకు తను చెల్లెలు లాంటిది, మా అమ్మకి కూడా నేను అన్నయ్య ఇద్దరం మగపిల్లలమే కాబట్టి అనుపమ మాకు చెల్లెలు లాగా అన్నమాట" అన్నాడు.

నర్సింహ మనసులో మీ ఇద్దరినీ అనుమానించి కొడవలి పదును పెట్టి ఇంట్లో దగ్గర పెట్టుకున్నా అనుకోని తనలో తను నవ్వుకుంటున్నాడు.

కృష్ణ నర్సింహని చూసి "ఎందుకు నవ్వుతున్నావ్"

నర్సింహ "ఏం లేదు"

కృష్ణ "మాకు చెబితే మేం కూడా నవ్వుతాం కదా"

నర్సింహ "ఇంకో సారి చెబుతా లే.. మా ఇంటి దగ్గర దింపు"

కృష్ణ "ఏం కుదరదు, మా ఇంటికి రా, అక్కడకు వచ్చి తర్వాత మీ అత్తారింటికి వెళ్లి సర్ప్రైజ్ ఇవ్వు"

నర్సింహ కి మనసులో సంతోషంతో పెద్దగా విచ్చుకునే తన భార్య పెదాలు, కలువ రేకుల లాంటి కనులు గుర్తుకు వచ్చి ముచ్చటగా అనిపించి నవ్వేశాడు.

కృష్ణ, ఎదో లోకంలో ఉన్నట్టు ఉన్న నర్సింహను రోడ్ ని మార్చి మార్చి చూస్తూ డ్రైవ్ చేస్తున్నాడు.

ఊరిలోకి వెళ్ళగానే నర్సింహ కృష్ణ ఇంట్లో శ్రీరామ్ ని వదిలిపెట్టి సరాసరి పుట్టింట్లో ఉన్న అనుపమని కలుద్దాం అని వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళాడు.




అలా తను వెళ్ళక పోయినా తన జీవితం ఇప్పటిలా సంతోషంగా ఉండేది.

అక్కడ నుండి నర్సింహ-అనుపమ ల జీవితంలో చెడ్డ రోజులు మొదలయ్యాయి.

---

ఇక్కడ నుండి కధ శ్రీరామ్ స్వగతంలో ముందుకు వెళ్తుంది. 




--


కృష్ణ, మల్లేశం, సత్య, నర్సింహ మరియు శ్రీరామ్ (కొత్తగా పట్నం నుండి వచ్చాడు)  ఈ అయిదుగురు కూడా ప్రాణ స్నేహితులు అవుతారు.

రాబోయే కొత్త క్యారక్టర్ శ్రేయ