Adultery மல்லிகா மிஸ்

[Murugansiva]

நாட்கள் கடந்தன. குமரி டிஸ்சச் செய்து வீட்டிற்கு கூட்டி சென்றனர். குமாருக்கு வாரம் தோறும். பிசியோதெரபி செய்ய.. ஒரு வார்டுபாய் போடப்பட்டது. சந்தியா மல்லிகா கிட்டயும், கோபி கிட்டயும் பேசி வாரங்கள் தாண்டியது.
 இதற்கிடையில் சேதுராமன் ஜாமீனில் வெளியே வந்தான். அவன் மூலமாக தினேஷையும் வெளியே எடுத்தார்கள்.. வில்லன்கள் கூட்டம் சேர்ந்து கொண்டே. இருந்தது,

 மல்லிகா : சந்தியாவிடம் சென்று. நாங்க செஞ்ச தப்புக்கு மன்னிப்பே கிடையாதாடி.

 சந்தியா : நான் இந்த வீட்டில நிரந்தரமா இருக்கணும்னா, நீங்களும் சரி கோபியும் சரி. என்கிட்ட பேசவே கூடாது. மீறி பேசினால், அடுத்த நொடி என் உயிரை விட்டுவிடுவேன் 

 கோபி : அப்போதுதான் அங்கு வந்தான், சந்தியா சொல்வதை கேட்டுவிட்டு. மா நல்லா இருப்ப மா, அவகிட்ட நீயா போய் பேசிறாதம்மா, எனக்கு எல்லாமே அவதான் மா. ப்ளீஸ்மா என்கிட்ட இருந்து அவளை பிரிச்சிறாத 

 மல்லிகா : டேய் நான் பேசணும் தாண்டா கெஞ்சி கிட்டு இருக்கேன். அவ என்னடான்னா சாகரதை பத்தி பேசுறா. அந்த அளவுக்கு என்னடா செஞ்சோம், இந்தியாவில் இந்த மாதிரி நடக்கவே இல்ல. அப்படின்னு இவளை சொல்ல சொல்லு. டேய் இந்தியால இல்ல டா தமிழ்நாட்டுலயும், இன்செஸ்ட் . நடக்க தாண்டா செய்து, ஆனா அது வெளியே தெரியாது. சரி நம்ம செஞ்சது தப்பாவே  இருக்கட்டும், அது நம்மளோட விருப்பம்டா, இவ ஏன் தலையிடுறா.

 கோபி : மா  என் தங்கச்சி சந்தியா, என்னைய கொன்னே போட்டாலும். நீ ஒன்னு சொல்லக்கூடாது. அவளுக்கு எல்லா உரிமையும் இருக்குமா. எல்லா விஷயத்துளையும் தலை இடுவா மா. தயவுசெய்து எதுவும் கேட்காத அம்மா. எனக்கு என் தங்கச்சி வேணும். என்னைக்காவது என்கிட்ட பேசுவாம்மா. அதுவரைக்கும் நான் காத்துகிட்டு இருப்பேன் 

 சந்தியா : வாவ் கிரேட் டிராமா, டேய் கோபி நீ படத்துல நடிக்க போடா, உனக்கு நடிப்புத் திறமை இருக்கு டா.

 கோபி : உன் மேல நான் வச்ச பாசம் நடிப்பா 

 சந்தியா : டெபினன்ட்லி கன்பார்ம். உறுதியாக. இன்னும் எத்தனை லாங்குவேஜ்ல சொல்லணும். நீ என் மேல வச்சிருக்க பாசம் பொய். நடிப்பு, என் மேல உண்மையான பாசம் வச்சிருந்தா. அம்மா கூட அசிங்கத்தை பண்ணி இருப்பியா, சீ நீ எல்லாம் ஒரு அண்ணன், நம்பிக்கை துரோகி. சொல்லிட்டு விரு விரு என வெளியே சென்றாள் 

 கோபி : ஐயோ கடவுளே. என் பாசத்தை நடிப்பு என்று சொல்லிட்டாலே. நம்பிக்கை துரோகியும் சொல்லிட்டாளே. இனிமே நான் ஏன் உயிரோட இருக்கணும் சொல்லிட்டு அருகில் இருந்தே கத்தியை எடுத்து கழுத்தை அறுக்கப் போனான். ஒரு நிமிடம் சந்தியா சொன்னதை யோசித்துப் பார்த்தான். நான் பேசவில்லை என்றால் நீ ஏதாவது செஞ்சினா. அடுத்த நொடி நானும் என் உயிரை விட்டுவிடுவேன். இன்று சந்தியா சொன்னதை நினைத்துப் பார்த்தான். கடவுளே சாகவும் முடியலையே. சொல்லிட்டு கதறி கதறி அழுது கொண்டே இருந்தான்.

 மல்லிகா : டேய் டேய் நீ அழாதடா. நீ அழுகிறது. எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்குடா. நீ எங்களுக்கு உயிரோட வேணும்டா. ப்ளீஸ்டா. கண்டிப்பா உன் தங்கச்சி உன்கிட்ட பேச வாடா கவலைப்படாதே 

 கோபி : அதுக்கு எல்லாம் வாய்ப்பே இல்லமா, அவ சொல்றத கேட்டுட்டு தானே இருந்த. எப்படி எல்லாம் பேசிட்டா  பாத்தியா. அவ ஒரு முடிவு எடுத்தானா மாறவே மாட்டாமா, அவளுடைய பிடிவாதம் நம்ம ரெண்டு பேருக்குமே தெரியுமே. அதாம்மா எனக்கு பயம். சொல்லிவிட்டு கதறி கதறி கதறி அழுதான் 

 மல்லிகா : சரிடா சரிடா அழாதடா அழாதடா கண்டிப்பா ஒரு நாள் உன் தங்கச்சி உன்னிடம் பேசிய தீர்வா டா. லிஸ்ட் டா செல்லம் எனக்காக அழாம இருடா, இந்த அம்மாக்காக.

 கோபி  : அழுது கொண்டே இருந்தான் மல்லிகாவால் சமாதானப்படுத்தவே முடியவில்லை.

 மல்லிகா நேராக சந்தியா ரூமிற்கு சென்றாள். அங்க போய் சந்தியாவிடம். இப்படி உங்க அண்ணன் கிட்ட பேசாம இருக்குறதுக்கு. அவன சாகடித்துவிடுமா, தினம் தினம் அழுது கஷ்டப்பட்டு தான் மா, நல்லா சாப்பிட்டு ஒரு வாரம் ஆச்சு மா. இப்படியே இருந்தானா சீக்கிரமா செத்துருவாமா... ப்ளீஸ்மா உன் கால்ல வேணாலும் விழுற அம்மா சொல்லிக்கொண்டு மல்லிகா சந்தியாவின் காலில் விழுந்து கதறி அழுதால்.

 சந்தியா : தன்னுடைய பெற்ற தாய் அழுவதை. கண்டு. எந்திரிங்க மா எந்திரிங்க. சொல்லி தோலை தட்டி தூக்கி விட்டாள்.

 மல்லிகா : ப்ளீஸ்மா நீ என்கிட்ட கூட பேச வேண்டாமா ஆனால் கோபி கிட்ட மட்டும் பேசாம இருக்காதாமா, நான் உனக்கு பெத்த அம்மா அப்படின்னா, கோபி உனக்கு பெக்காத அம்மா மா. சொல்லி கதறி அழுது சந்தியாவை கட்டிப்பிடித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

 சந்தியா : சரி விடுங்க விடுங்க சொல்றேன்ல 

 மல்லிகா : சந்தியா கத்திய பிறகு மல்லிகா அமைதி ஆனால் 

 சந்தியா : சரி இப்ப என்ன உங்க பையன் கிட்ட பேசணும் அப்படித்தானே. அவன் இங்க வர சொல்லுங்க 

 மல்லிகா : எ.ன் பையனா உனக்கு யாருமா.

 சந்தியா : இப்ப என்ன கோபி கிட்ட பேசணுமா வேண்டாமா. கேள்வியா கேட்டுக்கிட்டு இருக்காம போய் உங்க மகனை வர சொல்லுங்க 

 மல்லிகா : சந்தியாவை ஆச்சரியத்தில் பார்த்துக் கொண்டே கோபியை கூப்பிட சென்றால். அங்கு கோபி மூச்சு பேச்சு இல்லாமல் மயங்கி கிடந்தான். அய்யய்யோ இங்க வாங்களேன் கத்திக் கொண்டு மல்லிகா கோபியின் அருகில் சென்று. டேய் எந்திரி டா டேய் எந்திரி டா. என்னடா ஆச்சு எந்திரிடா. சொல்லிக்கொண்டே அவனை எழுப்ப முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தாள் . சந்தியா கந்தன் அஸ்வினி அனைவரும் பதறி அடித்து ஓடி வந்தனர்.

 சந்தியா : தூக்குங்கம்மா ஹாஸ்பிடலுக்கு, சொல்லிட்டு போனை எடுத்து 108 ஆம்புலன்ஸ் இருக்கு கால் செய்தால். அடுத்த ஒரு மணி நேரத்தில் கோபி. ஹாஸ்பிடலில் சேர்க்கப்பட்டான்.

 டாக்டர் : ஏம்மா இவங்க சாப்பிட்டு எத்தனை நாள் ஆச்சு 

 மல்லிகா : ஒரு வாரம் இருக்கும் டாக்டர். கொஞ்சம் கொஞ்சம் சாப்பிடுவான. ஒரு நாளைக்கு ஒருவேளை சாப்பிடுவான். ரெண்டு நாளைக்கு ஒரு வேளை சாப்பிடுவான். எவ்வளவு சொல்லியும் கேட்கவே இல்லை டாக்டர் 

 டாக்டர் : உங்க மகனே பலி கொடுக்கணும்னு முடிவு எடுத்துட்டீங்களா. இப்படி பட்டினியா போட்டு இருக்கீங்க. அவர் வேண்டாம் சொன்னா நீங்க விட்ருவீங்களா. என்னமா நீங்க 

 மல்லிகா : அழுது கொண்டே இருந்தால் 

 டாக்டர் :  இவரு சாப்பிடாம மட்டும் இருக்கல. தூங்காமலும் இருந்து இருக்காரு.  இப்படி இருக்கிறது எவ்வளவு பெரிய பாதிப்பு உண்டாகும் தெரியாம. சாப்பிடாம தூங்காம இருந்திருக்காரு ஏன் 

 சந்தியா : என்னால தான் டாக்டர். அழுது கொண்டே சொன்னான், இவன் என் அண்ணன். சாரி சாரி. என் அண்ணன் இல்ல என் அம்மா. சொல்லிக்கொண்டு கோபியை கட்டிப்பிடித்து அழுதால்..

 கோபி : சந்தியாவின் அழுகை. அவளது கண்ணீர் துளிகள். கோபியை கண் முழிக்க வைத்தது. முழித்ததும் கோபி சந்தியாவை தான் பார்த்தான். என்னைய மன்னிச்சிட்டியாமா 

 சந்தியா பதிலே சொல்லாமல் கோபியையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தால் 
 ஏதோ சொல்ல வாய் திறக்கும் போது. ஒரு கும்பல் உள்ளே வந்தது. சந்தியாவை கடத்திக்கொண்டு சென்றது.