మోసం/Awesome/Threesome/నీరసం/సంతోసం.. సం.. సం..

[Takulsajal]

4.1

తెల్లారింది
అందరూ టిఫిన్ చేస్తున్నారు.
సాధన మధ్యమధ్యలో విక్కీని గమనిస్తుంది.

వసుంధర : మేము కూడా వెళ్తాంరా మరి అంది విశాల్ ని చూసి

విశాల్ : అప్పుడేనా

వసుంధర : మీరు కూడా అక్కడ ఆఫీసు పనులు చూసుకుని, రిసైన్ చేసి వచ్చెయ్యండి. చాలా పనులున్నాయి, జీవితం మొత్తం మార్చేశాడు కదా మన దొరవారు అని విక్కీని చూసి నవ్వింది. విశాల్ నవ్వినా విక్కీ.. విక్కీతో పాటు వనిత, సాధన నవ్వలేకపోయారు.

ప్రస్తుతానికి ఇదే మంచిదని సాధన వెంటనే అలాగే అత్తయ్యా.. మేము సాయంత్రం బైలుదేరతాం అంది. తిన్నాక అంతా సర్దుకుని వనిత విక్కీ రూములోకి వెళ్ళింది.

వనిత : సారీ

విక్కీ : ఆ.. ఇవన్నీ మాములే.. అప్పుడప్పుడు అవుతుంటాయి. నువ్వే ఆలోచనలు పెట్టుకోకు అని భుజం మీద చెయ్యేసి బైటికి నడిపించాడు.

వనిత భుజం మీద చెయ్యేసి బైటికి తీసుకొస్తుంటే సాధాన చూసింది. నేను వదిలిపెడతానులే అని కార్ కీస్ తీసుకుని వసుంధరని వనితని తీసుకుని వెళ్ళాడు. విక్కీ వెళ్ళగానే వాడి రూములోకి వెళ్లి లాప్టాప్ ఓపెన్ చేసింది, ఫోటోలు అన్ని సెర్చ్ లో కొడితే వచ్చాయి, ఒక్కోటి చూస్తూ పొద్దున చూసిన ఫోటోని చూడగానే లేచి విశాల్ దెగ్గరికి వెళ్ళింది. విశాల్ ఒళ్ళో కూర్చుని ఫోటో చూపిస్తే అవును మా అమ్మా.. అన్నాడు.

స్వప్నిక : దాదాపు స్వప్నిక లాగే ఉంది

విశాల్ : అవును

ఇద్దరు ముచ్చట్లు పెట్టుకుంటూ కూర్చుంటే విక్కీ వచ్చాడు. సాధన లేచింది. విశాల్ స్నానానికి బాత్రూంలో దూరితే సాధన విక్కీ రూములోకి వెళ్ళింది. మంచం మీద పడుకుని తిరుగుతున్న ఫ్యాన్ చూస్తున్నాడు. వెళ్లి పక్కన కూర్చుంది. సాధనని గమనించలేదు. మంచం ఎక్కి మోకాళ్ళ మీద పడుకుని విక్కీ ప్యాంటు బట్టన్ తీసింది, తల తిప్పి చూసి చెయ్యి పెడుతుంటే జిప్ కుడా తీసి కిందకి లాగి మొడ్డని బైటికి తీసింది. తన బుగ్గకేసి నొక్కుకుంటూ ముద్దులు పెడుతుంటే కళ్ళు మూసుకున్నాడు. చాలా సేపు చీకింది, చివరికి మెల్లగా పంటి గాట్లు పెడుతుంటే మొడ్డ వేడెక్కడం తెలిసింది సాధన నాలికకి, విక్కీ పైన కూర్చుని మొడ్డని లోపలికి సర్దుకుంది.

స్నానం చేసి బైటికి వచ్చి టవల్ మీదే ఇల్లంతా తిరిగి చివరికి విక్కీ రూములోకి వచ్చేసరికి, సాధన విక్కీ మీద ఎగురుతుంది. విశాల్ ని చూసి నాటిగా నవ్వుతూ చూపుడు వేలితో పిలిస్తే మంచం ఎక్కాడు, విక్కీ మొడ్డ మీద ఎగురుతూనే విశాల్ టవల్ లాగేసి మొడ్డని నోట్లో పెట్టుకుని  చీకుతుంది.

విశాల్ సాధన గుద్దలో మొడ్డని నెడుతుంటే ఆపింది సాధన.

సాధన : నువ్వు ముందుకురా.. విక్కీ గాడు చూసుకుంటాడులే అక్కడా

విశాల్ : ఎప్పుడు వాడేనా

సాధన : నీకు ఎక్స్పీరియన్స్ తక్కువరా బుజ్జి, ఇంకొంచెం పోవాలి అని నవ్వింది.

####
    ###

సాయంత్రానికి మెలుకువ వచ్చి లేచింది సాధన. విశాల్ తన తొడ మీద పడుకుని ఉన్నాడు. విక్కీ కనిపించలేదు. విశాల్ ని లేపి రెడీ అయ్యి కూర్చుని ఫోన్ చేస్తే బైట ఉన్నాను, నాకు టైం పడుతుంది మీరు వెళ్ళండి అన్నాడు.

సాధన : సరే.. అమ్మ వస్తానంది మమ్మల్ని కలవడానికి, నువ్వొచ్చేవరకు ఇంట్లోనే ఉంటుంది, వచ్చాక కొంచెం ఇంటి దాకా డ్రాప్ చెయ్యమంటే సరే అన్నాడు.

విక్కీకి విజయ ఎందుకు వచ్చిందో తెలుసు వెంటనే శ్రావణికి ఫోన్ చేసాడు. ఆ తరువాత ఇంటికి వెళ్లి చూస్తే విజయ ఎదురుచూస్తూ ఉంది. విక్కీ లోపలికి వచ్చి కూర్చోగానే ఒళ్ళో కూర్చుంది.

విజయ : అదీ నీకోసమే వచ్చాను

విక్కీ : శ్రావణి నిన్ను తీసుకెళ్లాడానికి వస్తానంది

విజయ : తనకి నేను చెప్పలేదే

విక్కీ : ఏమో.. వదిన చెప్పిందేమో

విజయ లేచి పక్కన కూర్చుంది.

విజయ : అదీ.. నేను కూడా ఒంటరిదాన్నే.. సాధన పెళ్లి అయ్యాక నేను కూడా మీతో ఉండొచ్చా.. ఇది అడుగుదామనే వచ్చాను. ఒంటరిగా అనిపిస్తుంది.

విక్కీ : కాదనేవాళ్ళు ఎవ్వరు లేరు.. మీ ఇష్టం. వదినకి అన్నయ్యే స్వయంగా చెప్పాడు మిమ్మల్ని కూడా రమ్మని.

విజయ ఆనందపడుతుంటే ఈ లోగా శ్రావణి రానే వచ్చింది. మాట్లాడి ఇద్దరిని కలిసి పంపించేసాడు.

సరిగ్గా నలభై రోజుల తరువాత సాధన మరియు విశాల్ ఇద్దరు బెంగుళూరు చేరిపోయారు. వసుంధర తన కంపెనీని గుడ్ విల్ తో కలిపి చాలా మంచి ప్రాఫిట్ కి అమ్మేసింది, హార్డవేర్ విభాగం మాత్రమే తన దెగ్గర ఉంచుకుంది. విక్కీ కూడా బెంగుళూరు చేరిపోయాడు. వైకుంఠపాణి కూడా తన భార్యతో బెంగుళూరుకి మకాం మార్చేశాడు. స్వప్నిక మాత్రం రాలేదు, అడిగితే ఇంకా పరీక్షలు అయిపోలేదంది, సాధన మధ్యలో కల్పించుకుని అడిగేయ్యాలని అనుకున్నా అన్నీ పంచుకునే విక్కీ స్వప్నికతో జరిగిన గొడవ గురించి అస్సలు చెప్పలేదు, ఇటు స్వప్నిక కూడా అందరి ముందు ఏం జరగలేదన్నట్టు బాగా నటిస్తుంది. ఏం చెయ్యలేకపోయింది సాధన. వసుంధరతో పెళ్లికి ఏర్పాట్లు చెయ్యమంది. పెద్దగా వచ్చేవాళ్ళు ఎవ్వరు లేరు కాబట్టి మంచి ముహూర్తం ఎప్పుడుంటే అప్పుడే పెట్టేయ్యమంది.

పంతులుకి కబురు పెడితే పది రోజుల్లో మంచి ముహూర్తం ఉందన్నాడు. వసుంధర ఓకే చేసిన వెంటనే స్వప్నికకి ఫోన్ చేసింది సాధన. వీలైనంత త్వరగా రమ్మని చెపితే వేరే దారి లేక అలాగేనంది. రెండు రోజుల్లో స్వప్నిక కూడా దిగింది, ఎయిర్పోర్ట్ బైట విక్కీ కనిపించలేదు.. విశాల్ ఉన్నాడు.

ఇంటికి వచ్చాక బావ కోసం చాలా వెతికింది కానీ సాయంత్రం వరకు కనిపించనేలేదు. ఫారెన్ వెళ్ళిపోయాక బతిమిలాడుతాడేమో అనుకుంది, ఫోన్ చేశాడేమోనని రోజుకి రెండు సార్లు బావ నెంబర్ బ్లాక్ లిస్ట్ నుంచి తీసి చూసేది, కానీ ఈ నలభై రోజుల్లో ఒక్కసారి కూడా విక్కీ నుంచి ఫోన్ రాలేదు. అందుకే తన బావని చూడాలని అంత ఆత్రుతగా ఎదురు చూస్తుంది.

స్వప్నిక : అక్కా.. విక్కీ బావ ఎక్కడా

సాధన : కార్డ్స్ పంచడానికి వెళ్ళాడు, సాయంత్రానికి వచ్చేస్తాడు

స్వప్నిక : సాయంత్రమా.. సరేలే అని నీరసంగా రూంలోకి వెళ్ళిపోయి ఫ్రెష్ అవ్వడానికి బాత్రూంలో దూరింది.

సాయంత్రానికి విక్కీ ఇంట్లోకి వచ్చేసరికి సోఫాలో కూర్చుని టీవీ చూస్తుంది స్వప్నిక. విక్కీ కనిపించగానే లేచి నిలబడింది.

విక్కీ : ఎప్పుడొచ్చావ్

స్వప్నిక : పొద్దున్నే

సాధన : ఏరా కార్డ్స్ అందరికి పంచేసావా

విక్కీ : ఇంకొన్ని ఉన్నాయి, రేపు పంచుతాను అని చెపుతూనే లోపలికి వెళ్ళిపోయాడు.

కాసేపాగి లోపలికి వెళ్ళింది స్వప్నిక, చూస్తే మంచం మీద నిద్రపోతున్నాడు. ఫోన్ మొగితే లేచాడు, వెంటనే వచ్చేసింది స్వప్నిక.

విక్కీ ఏంటి సార్.. అని ఫోన్ మాట్లాడుతూ బైటికి వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నాడు. విశాల్ కూడా బైటి నుంచి వచ్చి విక్కీ ఫోన్ మాట్లాడుతున్నది విని ఏంటి అని అడిగితే విక్కీ ఫోన్ పెట్టేసి స్వప్నిక వంక చూసాడు.

విక్కీ : మీ అక్క రేపు డివోర్స్ తీసుకుంటుందంట..

విశాల్ : మనకి అనవసరం అని లేచాడు

విక్కీ : ఇచ్చిన కట్నంతో పాటు ఆస్తిలో కూడా సగం వాటా రావాలని లేకపోతే కేసు పెడతానని బెదిరిస్తుందట

విశాల్ : అది పిచ్చిదా ఎర్రిదా.. ఇష్టం వచ్చినట్టు కేసులు పెడితే తీసుకోరు అని తెలీదా దానికి

విక్కీ : ఏమోలే.. ఆయన చెప్పాడు నేను మీకు చెప్పాను అంతే అని లేచి లోపలికి వెళ్ళిపోయాడు.

రాత్రికి అందరూ భోజనాలు చేసాక వసుంధర తన రూములోకి, వనిత తన రూములోకి వెళ్లిపోయారు. విశాల్ కూడా లోపలికి వెళ్ళిపోతే సాధన ఇంట్లో పని చేసుకుంటుంది, వెళ్లి పక్కన నిలుచుని పని అందుకుంది స్వప్నిక.

సాధన : నేను చేస్తాలే నువ్వెళ్ళి పడుకో.. విక్కీ ఏడి

స్వప్నిక : బైట ఫోన్ మాట్లాడుతున్నాడు

సాధన : నువ్వెళ్ళి పడుకో అని పంపేసింది

స్వప్నిక వెళ్లి మంచం మీద పడుకుందనే కానీ ఎప్పుడెప్పుడు బావ లోపలికి వస్తాడా అని ఎదురు చూస్తూ ఉంది. ఎంతకీ రాలేదు. ఇంకో అరగంట ఆగి బైటికి వెళ్లి చూస్తే లైట్లు ఆపేసి ఉన్నాయి, మెయిన్ డోర్ కూడా మూసేసి ఉంది. గది నుంచి బైటికి వచ్చి చూస్తే వసుంధర రూము నుండి నుంచి మాటలు వినిపిస్తుంటే దెగ్గరికి వెళ్లి నిలుచుంది.

వసుంధర : రేయి వెళ్లి నీ రూములో పడుకో.. అది నా రగ్గు.. వదులు అని గట్టిగా లాక్కుంది

వెంటనే లేచి వీపు మీద ఒక్కటి చరిచాడు. అంతే ఎత్తున లేచింది వసుంధర కూడా ఇద్దరు కలబడుతుంటే వసుంధర విక్కీ మీద కాలు వేసి ఎక్కి అదిమిపట్టింది.

వసుంధర : ఇప్పుడేం చేస్తావ్ రా.. హా..

విక్కీ : ఆ.. గెలిచావ్ లే.. ఇంక లెగు

వసుంధర : పొయ్యి పడుకో పొ

విక్కీ హ్మ్మ్ అని లేచి బైటికి వస్తుంటే లోపలికి పరిగెత్తి మంచం ఎక్కి పడుకుంది స్వప్నిక. విక్కీ వెళ్లి మంచం మీద పడుకున్నాడు, స్వప్నిక అటు తిరిగి ఉండటంతో పిలిచాడు. దాని కోసమే ఎదురుచూస్తున్న స్వప్నిక వెంటనే ఇటు తిరిగింది. దెగ్గరికి రమ్మనగానే వెంటనే వాటేసుకుని గుండె మీద పడుకుంది.

విక్కీ : పోయినసారి అన్న పెళ్లి జరిగినప్పుడు నేనెవ్వరికి చెప్పలేదు, ఈసారి మా ఫ్రెండ్స్ కి చెప్పాను, మొత్తం ఊరంతా అంటించేసారు, ఎవరెవరు వస్తారో కూడా నాకు తెలీదు కానీ నువ్వు మాత్రం నన్ను అనుమానించకు

స్వప్నిక : నిజంగా సాధనే నీ దెగ్గరికి వచ్చిందా, నీ తప్పు లేదా

విక్కీ : నాకు కామం ఎక్కువే కానీ మరీ అంత కామంలో లేను, నాకు సెక్సే కావాలంటే చాలా మంది ఉన్నారు, అంతగా ఆగలేకపోతే నువ్వు లేవూ

స్వప్నిక : అవుననుకో.. అయినా.. సరేలే.. మరి ఎందుకు నాకు ఫోన్ చెయ్యలేదు

విక్కీ : నేనెవ్వరినీ బతిమిలాడను, ఆ రోజులు మా అమ్మ చనిపోయినప్పడే పోయాయి

స్వప్నిక : మరి మనం కూడా పెళ్లి చేసుకుందామా

విక్కీ : చేసుకుందాం.. ముందు వీళ్ళది అవ్వనీ.. మన కంపెనీ మొదలవ్వనీ..

స్వప్నిక : మా అక్క సంగతీ..?

విక్కీ : నన్నేమైనా చెయ్యమంటావా అని అడిగితే ఉహు అని విక్కీ ఛాతి మీద తల వాల్చి పడుకుంది, మనకే ఇంకా చాలా పనులున్నాయి అని విక్కీ మాట్లాడుతుంటే స్వప్నిక తన మీదకి ఎక్కి పడుకుంది. జొ కొడుతూ నిద్రపుచ్చాడు.

###
   ###

పెళ్లి అయిపోయాక పనులన్నీ చూసుకుంటూ హడావిడిగా పనివాడిలా తిరుగుతున్నాడు విక్కీ.. అమ్మాయిని అబ్బాయిని మండపం మీద కూర్చున్నారు, వచ్చిన వాళ్ళు ఒక్కొక్కరు గిఫ్ట్స్ ఇచ్చి ఫోటో దిగి వెళుతున్నారు, పనులన్నీ అవ్వగొట్టి రెడీ అయ్యి వచ్చాడు విక్కీ.. వచ్చి స్వప్నిక పక్కన కూర్చుందామని చూసి ఆగిపోయాడు.

స్వప్నిక : ఏమైంది రా కూర్చో

విక్కీ ఇంకా నిలబడి స్వప్నిక చుట్టూ కూర్చున్న వాళ్లని చూస్తున్నాడు

ఒక్కసారిగా మండపం అంతా దద్దరిల్లిపోయేలా పెద్ద నవ్వు.. అందరూ మండపం మీద ఉన్న పెళ్లి కొడుకునే చూస్తున్నారు. పక్కనే ఉన్న సాధన విశాల్ చెయ్యి పట్టుకుని ఆపుదామని ప్రయత్నించినా తన వల్ల కాలేదు, కుర్చీలో కూలబడి నవ్వలేక గుండె పట్టుకున్నాడు. అందరూ చూస్తుంటే వసుంధర వెంటనే మండపం ఎక్కి విశాల్ దెగ్గరికి వెళ్ళింది.

వసుంధర : రేయి ఏమైందా.. పిచ్చి పట్టిందేమో అనుకుంటారు

సాధన : ఏమైంది రా

విశాల్ : హా.. హమ్మా.. అటు చూడు అనగానే వసుంధర, సాధన ఇద్దరు విక్కీ వంక చూసారు.

విక్కీ స్వప్నిక పక్కన కుర్చీలో కూర్చుని దొంగ చూపులు చూస్తున్నాడు, చుట్టూ కుర్చీల్లో కూర్చున్న ఆడవాళ్లు, అందరి చూపు విక్కీ మీదే ఉంది. విక్కీ కోపంగా విశాల్ ని చూస్తుంటే  విశాల్ ఏం లేదు ఏం లేదు అని లేచి నిలబడ్డాడు.

వసుంధర : చెప్పరా

సాధన కూడా వాళ్ళని చూసి విశాల్ ని చూసింది.

విశాల్ : అక్కడ స్వప్నిక పక్కన కూర్చుంది కదా ఆ అమ్మాయి పేరు సోనీ

సాధన : హా.. అయితే.. అని అడిగి వెంటనే అర్ధమయ్యేసరికి తన మొహంలోకి నవ్వు వచ్చేసింది.

విశాల్ : స్వప్నిక వెనక కూర్చున్న అమ్మాయి పేరు రాధ, మనోడు ఇంటర్లో ఉన్నప్పుడు.. అని ఆపేసాడు.. ఆ చుట్టూ ఉన్న అందరి గురించి చెపుతుంటే అక్కడే కిక్కిరుమనకుండా కూర్చున్న విక్కీని చూసి నవ్వుకుంటున్నారు.

విక్కీకి అర్ధమవుతున్నా మౌనంగా బిగుసుకుపోయి కూర్చున్నాడు. స్టేజి మీద ఏం జరుగుతుందో అర్ధం అవ్వక స్వప్నిక కూడా పైకి వెళ్ళింది ఏమైంది అని అడిగితే వసుంధర నవ్వుతూ చెప్పేసింది.

సాధన టెన్షన్ పడింది, స్వప్నిక మళ్ళీ ఎక్కడ అలుగుతుందోనని.. కానీ స్వప్నిక కోపంగా విక్కీ దెగ్గరికి వెళ్లి నడుము మీద చేతులు వేసుకుని చూస్తుంది.

చీర మార్చుకోవడానికి వెళ్లిన శ్రావణి తిరిగి వచ్చేసరికి, మండపం మీద నవ్వుతున్న వాళ్ళని, విక్కీని, విక్కీ చుట్టు పక్కన ఉన్న వాళ్ళని, ఎదురుగా ఉన్న స్వప్నికని అందరినీ చూసి నవ్వుకుంది, విక్కీ దెగ్గరికి వెళ్ళింది. కాపాడవే అని దీనంగా వేడుకున్నాడు.

శ్రావణి : స్వప్నిక నిన్ను ఒకసారి అమ్మ రమ్మంది చీర మార్చుకుని వస్తే ఫోటోలు దిగుదాం, అందరూ అయిపోయారు. ఇక మనమే అని భుజం మీద చెయ్యి వేసేసరికి స్వప్నిక విక్కీ వంక కోపంగా చూసి వేలితో బెదిరిస్తూ వెళ్ళిపోయింది.

శ్రావణి అందరినీ చూసి, ఏంటే మీరు కూడా.. వాడిని రాగ్గింగ్ చేస్తున్నారా.. చూడండి పాపం బిడ్డ భయంతో వణికిపోతున్నాడు.

సోనీ : బిడ్డా..!

రాధ : అవును గజగజ వణికిపోతున్నాడు

రేఖ : మాతో ఆడుకున్నది మర్చిపోయాడా

దివ్య : వీడిని వదిలేదే లేదు అంది చేతిలో నాలుగేళ్ల కొడుకుతో

విక్కీ నవ్వుతూ చుట్టూ తల తిప్పి చూసాడు, అందరికంటే వెనక కూర్చుని విక్కీ కోసం చూస్తున్న సుప్రజ కనిపించింది, అబ్బో ఇంకా ఉన్నారు అనుకుంటూనే చెయ్యి ఎత్తి రమ్మని సైగ చేసాడు. సుప్రజ కూడా వచ్చి విక్కీ పక్కన కాళీగా ఉన్న స్వప్నిక కుర్చీలో కూర్చుంది.

సోనీ : సార్.. ఈ మేడం కూడా మన లిస్టులో ఉందా అని అడిగితే అందరూ నవ్వారు

సుప్రజ : ఏంటండీ

రేఖా : అంటే.. మీరు కూడా విక్కీ తాలూకేనా అని అడిగితే సుప్రజకి అర్ధం అవ్వక అవును అంది

శ్రావణి : ఆపండే.. అని చెపుతూనే విక్కీ వంక చూసి వీళ్ళు నిన్ను వదిలేలా లేరురా.. స్వప్నికని వీళ్ళని నువ్వే మేనేజ్ చేసుకో

సోనీ : మేము కూడా విక్కీ తాలుకే.. మీరు ఎలాగో మేము కూడా అలాగే అని కన్ను కొట్టింది, అప్పటికి కానీ అర్ధంకాలేదు సుప్రజకి, వెంటనే తల దించేసింది.

రాధ : అయ్యో.. ఫీల్ అవ్వకండి, ఏదో సరదాకి.. ఇక్కడ మమ్మల్ని చూడండి ఎంత మందిమి ఉన్నామో.. అంతా ఒకటే బాపతి అని నవ్వింది.

అందరూ పలకరించుకుని, పరిచయం చేసుకుని నెంబర్లు కూడా మార్చుకున్నారు. విక్కీని ఆట పట్టిస్తుంటే బైటికి నవ్వుతున్నాడు. మనోడి ప్రతాపం అంతా ఒక్క అమ్మాయి ఉన్నప్పుడే, ఇదిగో ఇలా పది మంది ఒకేసారి పక్కన ఉంటే ఇలాగే అని రమ్య అనేసరికి అందరూ నవ్వుతున్నారు.

విక్కీ : సిగ్గు మొత్తం గాలికి వదిలేసారే

సోనీ : మా సిగ్గుతో ఇప్పుడు నీకేం పనిలే.. సిగ్గు పడే టైము మీది.. ఇంతకీ పెళ్లి ఎప్పుడు చేసుకుంటున్నారు సార్. పెళ్లి చేసుకునేది ఏమైనా ఉందా లేదా ఇంకా పొలాలు దున్నే పనిలోనే ఉన్నారా అనగానే అందరూ గట్టిగా నవ్వారు.

సుప్రజ : మంచి పిల్లాడు అని నవ్వుతూ మాట కలిపింది

రేఖ : అవునవును, ఎంత మంచివాడో ఇక్కడున్న ప్రతీఒక్కరికి తెలుసమ్మా.. మీకెప్పుడు పరిచయం ?

సుప్రజ : నేను స్కూల్లో టీచర్ గా పని చేస్తున్నప్పుడు తన మరదలని తీసుకువెళ్ళడానికి వచ్చేవాడు

రేఖ : నేను ఇంజనీరింగ్ బ్యాచ్

సోనీ : నేను ఇంటర్ నుంచి

రమ్య : అబ్బో పెద్ద పరిచయమే అని నవ్వుతూ.. నేను జూనియర్ ని అంది

కుర్చీలన్నీ రౌండు తిరిగాయి, విక్కీ వెళ్లిపోతుంటే పదుల సంఖ్యలో చేతులు విక్కీని పట్టుకుని బలవంతంగా కూర్చోపెట్టేసాయి. శ్రావణి విక్కీ బాగోతం అంతా బైట పడుతుందని నవ్వుకుంటుంటే స్వప్నిక రెడీ అయ్యి వచ్చింది, వస్తూనే విక్కీని ఎలా ఉన్నానని సైగ చేస్తే అలా చూస్తూ తెలీకుండా నిలుచునేసరికి అందరూ తల తిప్పి స్వప్నికని చూసారు. సుప్రజ కూడా స్వప్నికని గుర్తుపట్టింది.

సుప్రజ : నువ్వు స్వప్నిక కదా..!

అవునని తల ఊపింది స్వప్నిక

సుప్రజ నేను.. చిన్నప్పుడు టీచర్ ని.. గుర్తుపట్టలేదా అని అడుగుతుండగానే స్వప్నికకి చిన్నప్పుడు విక్కీ తన టీచర్ ని ముద్దు పెట్టుకోవడం గుర్తుకువచ్చింది, ఆ రోజే కదా భయంతో జ్వరం వచ్చేస్తే ఎత్తుకుని హాస్పిటల్ కి తిప్పి ఆడించి పక్కనే ఉన్నాడు బావ.. అప్పటినుంచే కదా బావ రోగం పట్టుకుంది.. విక్కీ వంక చూస్తే నాకేం తెలీదు అన్నట్టు తల టీషర్టులో పెట్టుకున్నాడు.

సోనీతో పాటు ఇంకొంతమంది కూడా శ్రావణి వంక చూసారు, ఎవరు తనూ అని..

శ్రావణి : విక్కీ మరదలు.. త్వరలో పెళ్లి చేసుకోబోతున్నాడు అనగానే అందరూ లేచి నిలబడి ఒక్కసారిగా అవునా అని స్వప్నిక చుట్టూ చేరిపోయారు.

ఇంతలో స్టేజి మీద నుంచి సాధన పిలుపు విని అటు వెళ్ళాడు విక్కీ, సాధన విక్కీ చెవిలో ఏదో పని చెపితే బైటికి వెళ్ళిపోయాడు. ఇక్కడ అందరూ స్వప్నిక గురించి అడుగుతూ తన గురించి తెలుసుకుంటుంటే ఏంటి వీళ్లంతా అనుకుంది. మాట్లాడుతున్న ప్రతీ ఒక్కరు తన చేతిలో చెయ్యి వేసి మాట్లాడుతున్నారు, అందరూ ఎంతో దెగ్గరగా, ఏదో సొంత మనిషిలా మాట్లాడుతున్నారు. ఏ అవసరం వచ్చినా ఏ టైం అయినా మేమున్నాం అని భరోసా ఇస్తుంటే కొంత ఆశ్చర్యపోయింది.

పేరుకి చిన్నదే అయినా పెద్ద తరహాలో ఆలోచించే గుణం ఉంది స్వప్నికకి దానికి తోడుగా తెలివితేటలు కూడా ఉన్నాయి, ఇలాంటి రంకు వ్యవహారాల మీద ఒక రకమైన అభిప్రాయం  ఉంది స్వప్నికకి. మాములుగా ఒక రంకు వ్యవహారం ఎక్కడ బైట పడుతుందోనని భయపడేవాళ్ళని, ఎక్కడికక్కడ జాగ్రత్త పడేవాళ్ళని చూసింది కానీ ఇలాంటి వాళ్ళని చూడటం ఇదే మొదటిసారి. అందరూ ఏదో ఒకటి మాట్లాడుతున్నా స్వప్నిక ఏదో ఒకటి ఆలోచిస్తుండడం చూసి గుంపులో నుంచి బైటికి లాక్కొచ్చింది శ్రావణి.

శ్రావణి : వింతగా ఉందా అని అడిగితే అవునని తల ఊపింది, మీ బావ దెగ్గర ఉన్న ఒకే ఒక చెడ్డ అలవాటు ఏంటో చెప్పనా.. అంటే అది చెడ్డది కూడా కాదు కానీ వాడికి ఒక అమ్మాయిని ఎలా ప్రేమించాలో తెలీదు, ఎలా కృతజ్ఞత చూపించాలి, ఎలా స్నేహం చెయ్యాలి, ఎలా చుట్టరికం చెయ్యాలి.. ఇవేమి వాడికి చేతకావు, వాడికి వచ్చిందల్లా కోరి వచ్చిన ఆడదాన్ని కాదనకుండా దెగ్గరికి తీసుకుంటాడు. అదే ప్రాబ్లమ్.. అక్కడ సోనీ ఉంది చూసావా.. తను ఒక అనాధ.. వాళ్ళ అమ్మా నాన్న అప్పుల బాధ తట్టుకోలేక సూసైడ్ చేసుకుంటే ఏ దారిలో వెళ్లాలో తెలియక ఒంటరిదైపోతే దెగ్గరుండి ఆదుకున్నాడు. ఆ అమ్మాయి పాపం కృతజ్ఞత ఎలా చూపించాలో తెలియక తన సర్వస్వాన్ని అర్పిస్తున్నట్టుగా ఒంటిని అప్పగించేసింది, వీడు కాదనలేదు. అక్కడున్న ఒక్కొక్కళ్ళది ఒక్కో కధ.. అందులో ఏ ఒక్కరిని మీ బావ నాకు సెక్స్ కావాలి అని అడగలేదు, వాళ్ళు వచ్చినప్పుడు వీడు కాదనలేదు.. అంతే..