" காட்டாறு "

[Chinna raja]

" காட்டாறு "

வணக்கம்.

இது எனது முதல் கதை. எனது முயற்சிக்கு அனைவரும் ஆதரவு அளிக்க வேண்டும்.


இது தகாத உறவுக்கதை, பிடிக்காதவர்கள் படிக்க வேண்டாம்.

கதைக்கு செல்வோம்.

கதையின் நாயகன் அகிலன். வயது ** மாணவன். பெற்றோருக்கு ஒரே பிள்ளை. அம்மாவின் சொல் தட்டத செல்லப்பிள்ளை. படிப்பில் கெட்டிக்காரன். 

அவனது அப்பா ரவீந்தர். வயது 52. Forest officer. எப்போதும் காட்டில் தான் இருப்பார். அவர் ஊருக்கு எப்போதாவதுதான் வருவார். மற்ற நாட்களில் அம்மாவும், மகனும் மட்டுமே இருப்பர். அவனது அம்மா கண்மணி. வயது 35. பார்த்தல் 30 போல்தான் இருப்பார். +2 வரை படித்தவர் பின் கல்யாணம் செய்து கொண்டு படிப்பை கைவிட்டார்.

ரவீந்தர் மற்றும் கண்மணியின் அப்பக்கள் நண்பர்கள். இவர்கள் நட்பு தொடர வேண்டும் என்று ரவீந்தருக்கு  forest officer ஆக வேலை கிடைத்ததும், கண்மணியே கல்யாணம் செய்து வைத்தனர். 

கல்யாணம் ஆன அடுத்த வருடமே அகிலன் பிறந்தான். ஒரு பிள்ளை போதும் என்று அப்போது முடிவு செய்திருந்தனர்.

ஆனால் இப்போது சமீப காலமாக தனக்கு ஒரு பெண் குழந்தை இல்லை என்ற ஏக்கம் கண்மனிக்கு வந்துவிட்டது. 

அதற்கு காரணம் சில நாட்களுக்கு முன் தனது தோழியின் வீட்டுக்கு தோழியின் மகளுக்கு பூப்புனித நீராட்டு விழாவிற்கு சென்று வந்ததிலிருந்து இந்த எண்ணம் கண்மணிக்கு வந்துவிட்டது.

இதைப்பற்றி தன் கணவனிடம் பல முறை சொல்லியிருக்கிறாள். அதற்கு அவன் நமக்கு அப்படி ஒரு விதி இருந்தால் நடக்கும் என்று சொல்லிவிட்டான். 

ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஒரு மாதம் அல்லது ஒன்றை மாதம் லீவில் வருவார். தன் மனைவி, மகனுடன் சந்தோசமாக இருப்பார். அகிலன் பள்ளி விடுமுறை நாட்களை கணக்கு வைத்தே லீவில் வருவார் . அவர் வரும் நாட்களை கண்மணியின் பலநாள் உடல்பசி அடங்கும். மற்ற நாட்களில் பச்சை தண்ணீரில் குளித்ததும், விரல் போட்டு தன் தாகத்தை தீர்த்துக்கொள்வாள். அதனால் அவர் வந்தவுடன் மகனை தனி அறைக்கு அனுப்பிவிடுவாள். அவனும் அம்மாவின் சொல் தட்டாமல் செய்வான்.

இந்த வருடம், +2 படிக்கும் அகிலனுக்கு இன்று கடைசி பரிட்சை. +2வில் நல்ல மார்க் எடுத்தால் புதிதாக bike வாங்கி தருவதாக ரவீந்தர் சொல்லியுள்ளார். அதனால் நண்பர்களுடன் சுற்றாமல், விளையாடாமல் படிப்பு ஒன்றே முக்கியம் என்று கவனமாக இருந்து படித்தான். 

இன்றுடன் பரிட்சை முடிவதால், மாலை சந்தோசமாக வீட்டிற்கு வந்தான் அகி. ( அகிலனை கண்மணி செல்லமாக அகி என்றே அழைப்பாள். )

வீட்டிற்குள் நுழையும்போதே அம்மா என்று கத்திகொண்டே வந்தான்.

கண்மணி : வந்துட்டியா அகி, போய் freshup ஆகிவிட்டு வா, நான் உனக்கு டீ போட்டு வைக்கிறேன். ( என்று சமையலறையிலிருந்து சொன்னாள்).

அகி: சரி அம்மா என்று சொல்லிவிட்டு சென்றான்.

சிறிது நேரத்தில் அவன் dining table க்கு வந்தான். கண்மணி டீ போட்டு கொண்டு வந்து கொடுத்தால். 

கண்மணி : பரிட்சை எல்லாம் எப்படி எழுதியிருக்க அகி.

அகி : சூப்பரா எழுதியிருக்கேன் அம்மா.

கண்மணி : இன்னைக்கோட முடிஞ்சதா ?

அகி : ஆமா அம்மா.

கண்மணி : காலையில உங்க அப்பா பொன் பண்ணினார்.

அகி : அப்பிடியா எப்போ வருவார் அம்மா.

கண்மணி : இந்த வருடம் லீவ் கிடைக்களையாம். வர முடியாதாம்.

உடனே அகி முகம் வாடியது.

அப்போது ரவீந்தர் பொன் பண்ணினார்.

கண்மணி போனை attend பன்னி விசயத்தை சொன்னாள், ரவீந்தர் அகியிடம் போனை கொடுக்க சொன்னார்.

ரவீந்தர் : அகி, எப்படி இருக்க அகி.

அகி ; நல்லா இருக்கேன். என்று சோகமா சொன்னான்.

அதை உணர்ந்த ரவீந்தர், உடனே ஒரு யோசனை சொன்னார்.

ரவீந்தர் : அப்பாவுக்கு லீவ் கிடைக்கவில்லை. நான் இருக்கும் காட்டில் சிறுத்தை நடமாட்டம் இருக்கிறது. அதை பிடிக்கும் வரை எங்கும் செல்ல முடியாது. 

வேண்டுமானால் ஒரு செய்யலாம். நீயும் அம்மாவும் இங்கு வாருங்கள். அப்பாவுடன் ஒரு 2 நாட்கள் தங்கி காட்டை சுற்றிப்பார்க்கலாம்.

அகி : சரிங்கப்பா என்று சந்தோசமாக சொன்னான்.

ரவீந்தர் : அம்மாவிடம் போன் கொடு.

உடனே அம்மாவிடம் போன் கொடுத்தான். ரவீந்தரூம் கண்மணியிடம் எல்லாவற்றையும் சொன்னார்.

உடனே கண்மணி பதறிப்போய், அங்கே எப்படி வருவது எனக்கேட்டாள். ரவீந்தரூம் அவளை சமாதானம் செய்து வைத்தார்.

பின் கண்மணியின் சில நிமிடம் romansaga பேசிவிட்டு போன் வைத்தார்.

பின் தன் மகனிடம்.

கண்மணி : அகி 2 நாள் அப்பா கூட இருக்கப்பொரோம். சந்தோசம் தான.

அகி : ரொம்ப சந்தோஷம் அம்மா.

கண்மணி : சரி போய் tv பாரு அம்மா சமையல் முடிச்சதும் ரெண்டு பேரும் சாப்பிடலாம்.

அகி : சரிங்க அம்மா.

என்று சொல்லிவிட்டு, அகி tv பார்க்க போய்விட்டான், கண்மணி சமையல் செய்ய போய்விட்டாள்.

( ரவீந்தருடன் காட்டை சுற்றிப்பார்க்க ரெண்டு பேரும் ஆர்வமா இருந்தனர். ஆனால் அவர்களுக்கு தெரியாது அங்குதான் அவர்களுக்குள் ஒரு புதிய உறவு உருவாகப்போகிறது என்று, அவர்கள் வாழ்வில் மாற்றம் ஏற்பட போகிறது என்று. )