Fantasy சிவ இயக்கி - மாயாஜால காம கதை

[sagotharan]

உடன் வந்தவள் படுக்கை அறையில் என கேட்க.. சிவ தேவன் அவளுக்கு வழிகாட்டினான். தன்னுடைய படுக்கை அறைக்குள் நுழைந்த சிவதேவன் நடுங்கத் தொடங்கினான். பயத்தில் அவனது சப்தநாடிகளும் ஓடுங்கின.

"குருவே சரணம்..
சித்தையானந்தாவே சரணம்..
சிரசிலே பிறைசூடிய எம்பிரானே..
கரத்திலே மானேந்தியே எம்பிரபுவே..
இடரெல்லாம் சூழ்ந்திருக்க..
ரட்சிக்க வேண்டும் எம்மை.." என குரு சொல்லித்தந்த சிவகாப்பை தனக்குள் முனுமுனுத்தான்.

"என்ன இது?. சிறுவன் மாதிரி? தைரியமாக இருங்கள். அதுதான் சிவகாப்பை முனுமுனுத்தாயிற்றே.." என வந்தவள் சிவதேவனுக்கு ஆறுதல் சொன்னாள். ஏற்கனவே பயந்திருந்தவனுக்கு அவன் வாய்க்குள் முணுமுணுத்து சிவகாப்பு எல்லாம் வந்தவளுக்கு தெரிந்திருக்கிறதே என வியந்தான்.

அவள் மேஜை மீது இருந்த கூஜாவிலிருந்து ஒரு வெண்கல தம்ளரில் நீரை ஊற்றி, அவனிடம் நீட்டினாள்.
"இதைக்குடியுங்கள்!. பயமின்றி குடியுங்கள் உங்களுடைய அன்னை உங்களுக்காக வைத்திருந்த ஆற்று நீர் தான்."

விருப்பமின்றி அதை வாங்கி ஒரே மூச்சில் குடித்தான் சிவதேவன். அவனுக்கு மூச்சு வாங்கியது. சிவ தேவனின் படுக்கை அறை கொஞ்சம் விசாலமானது. மா மரப்பலகையில் அமைந்திருந்த ஜன்னல்கள் இடையே இருந்த சுவர்களில் பலவித யட்சிகளின் படங்கள் வரையப்பட்டிருந்தன. அவள் எல்லா ஓவியங்களையும் உற்று நோக்கிக் கொண்டு வந்தாள்.

அவற்றில் சில படங்கள் அவனுடைய தாத்தா வரைந்தது. அவர் நன்றாக சித்திரம் எழுதக்கூடிய திறமை பெற்று இருந்தார். தர்மதேவி சன்னதியில் ஒரு முறை தங்கத்தினால் ஆன விக்ரஹமும் தொலைந்து போன போது அவர்தான் தர்மதேவியை ஓவியமாக வரைந்து மா பலகையில் தேவியை வாசம் செய்ய வைத்தார்.

இந்தச் சுவற்றில் பல்வேறு படங்களை வரைந்து பார்த்தது சிவ தேவன் தான். அவற்றில் தாந்திரீக ஓவியங்களே அதிகமாக இருந்தது.
"இதெல்லாம் நீங்கள் வரைந்ததா..?"
"ஆமாம் எப்படி கண்டுபிடித்தாய்..?"
"இதோ இந்த ஓவியங்களை காணுங்களேன். ஒரு ஆணினுடைய அத்தனை விடயங்களும் தெளிவாக வரையப்பட்டிருக்கின்றன. ஆனால் அவனைக் கூடும் பெண்ணுக்கு அவயங்கள் தெளிவில்லை. பெண்ணையே தொடாத ஒரு கன்னிப் பையன் வரைந்தது என நன்றாக தெரிகிறது... ஹா..ஹா.." அவள் வாய் விட்டு சிரித்தாள்.

"மெதுவாக சிரி. வீட்டில் என்னுடைய தாயும் வேலைக்காரியும் இருக்கின்றார்கள்.."
"அப்படியா ஆனால் நான் வரும்பொழுது யாருமே இல்லையே.."
"எனக்கும் அது தான் புரியாத புதிராகவே உள்ளது. உனக்கு இடையூறாக இருக்கும் என அவர்கள் ஏதாவது செய்து விட்டாயா?"

"அடப்பாவமே.. அப்பொழுது வீட்டிற்கு வந்ததும் உனக்குள் ஏற்பட்ட பயத்திற்கு இதுதான் காரணமா..?. இத்தனை தூரமாக என்னிடம் பேசிக் கொண்டு வந்தாயே ஒருமுறை கூட என்னை கண்டு உனக்கு பயம் ஏற்படவே இல்லை. சரி என்னை முழுமையாக நீ நம்பி விட்டாய் என்றல்லவா நினைத்தேன். ஆனால் நீ உன்னுடைய தாயையும் வேலைக்கார பெண்ணையும் நான் ஏதோ செய்து விட்டதாக தவறாக எண்ணிக் கொண்டிருக்கிறாய்.."
"ஓ.. அவர்கள் நலமாக உள்ளார்கள் தானே.. உண்மையாகவே நீ எதுவும் செய்து விடவில்லை அல்லவா?"

"ம்ம்.. நான் ஒன்றுமே செய்யவில்லை. அவர்களுக்குள்ளான ஒரு ரகசியம் இருக்கின்றது. ஆனால் அதை நீ தெரிந்து கொள்வது உத்தமம் இல்லை என்று நான் நினைக்கின்றேன்."
"என் அன்னைக்கு எனக்கு தெரியாத ரகசியம் இருக்கிறதா..?"
"ஏன் இருக்கக் கூடாதா என்ன..?. நீ உன்னுடைய அன்னையின் வாழ்வில் ஒரு அங்கம் அவ்வளவுதானே ஒழிய நீயே அவருடைய வாழ்வு அல்ல. இந்த மாதிரி எண்ணிக் கொண்டு இருந்தால் அந்த எண்ணத்தை அழித்து விடு. உன் அன்னைக்கு என தனிப்பட்ட வாழ்வு இருக்கிறது. "
"சரி நீ என்னென்னமோ சொல்கிறாய்.. நான் உன்னை இப்பொழுது பரிபூரணமாக நம்புகிறேன். இப்போதாவது சொல்லேன் நீ யார் என்று.."

"சரி நான் யார் என்று சொல்கிறேன். நீங்கள் அப்படி நாற்காலியில் உட்கார்ந்து கொள்ளுங்கள்.." என அவள் படுக்கையில் சரிந்தாள். அதில் முந்தானை விலகி கொழுத்த மார்புகள் மார்க்கட்சியிலிருந்து லேசாக சிவ தேவன் கண்களில் பட்டது. அவன் நல்லவன் போல் கண்களை பொத்திக் கொண்டான்.

"அடடா பெரிய நாடக நடிகர் போல அல்லவா நடந்து கொள்கிறீர்கள். சில நாழிகை முன்பு நிர்வாண நடனத்தை அல்லவா கண்டு ரசித்துக் கொண்டிருந்தீர்கள். இப்பொழுது என்னுடைய லேசாக மார்பு தெரிந்ததற்காக கண்களை மூடி பாசாங்கு செய்கின்றீர்களா.."
"நீயும் அந்த நடனமங்கையும் ஒன்றாய் என்ன.. சரி பேச்சை மாற்ற வேண்டாம் நீ யார் என்று சொல்"
"கவனமாகக் கேட்டுக் கொள்ளுங்கள். உங்கள் மூதாதையரில் ஒருவர் எங்களுடைய தர்மத்தாய்க்கு உதவி செய்துள்ளார். தர்ம தாய் தான் எங்கள் அனைவருக்கும் தாய் போன்றவள். அவளை இங்கு நிலைநாட்டி எங்களை வாழ வைத்தமைக்காக.. நாங்கள் அனைவரும் நன்றி கடன் பட்டிருக்கிறோம். "

"நாங்கள் என்றால் நீங்கள் யார்..?!."
"இப்பொழுது தானே சொன்னேன் தர்மதாய் எங்களுக்கு தாய். அப்பொழுது நாங்கள் எல்லாம் அவரின் பிள்ளைகள். நாங்கள் பெரும் தேவதையின் சேவகர்கள். அவர்களுக்கு வேண்டிய பணிவிடைகளை செய்து.. அவர்களிடம் கட்டளைக்கு கீழ் பணிந்து நடக்க வேண்டும். இப்பொழுது எப்படி நீங்கள் மலை மீது இருக்கும் முனிவருக்கு பணிந்து நடக்கின்றார்களோ.. அது போல தான் நாங்கள். "
"சரி.. அப்பொழுது நீ ஒரு யட்சி அல்லவா?"
"ஆமாம் பெருந்தெய்வ தொண்டாற்றும் பெண்களை யட்சி என்றுதான் அழைப்பார்கள்.."

"அப்போது என் கணிப்பு சரிதான். நீ ஒரு யட்சி என்று நானும் நினைத்திருந்தேன். உலகில் பெண்களால் இத்தனை அழகாக இருக்கவே இயலாது. ஆனால் நீ என்னுடைய வீட்டில் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறாய்?"
"உங்களுடன் தான் உரையாடிக் கொண்டிருக்கிறேன்.."

"இந்த கேலிப்பேச்சு எல்லாம் வேண்டாம். நேராக விசயத்தினைக் கூறு.. கன்னி கழியாத என்னை கொல்வதற்காகவா வந்திருக்கிறாய்..?"
"ஹா..ஹா.. உங்களை கொல்வதற்காகவா இத்தனை தூரம் வந்திருக்கிறேன்.?. நன்றாக யோசித்துப் பாருங்கள் நீங்கள் தனிமையில் என்னுடன் தானே நடந்து வந்தீர்கள். உங்களைக் கொல்வதாக நினைத்திருந்தால் உங்களுடன் தனிமையில் எதற்காக நான் பேசிக்கொண்டு இவ்வளவு தூரம் வந்திருக்க வேண்டும்..?"
"என்னை கொல்ல வரவில்லை என்றால் பின் எதற்காக வந்தாய்..?"

"முன்பே கூறியபடி எங்களுடைய தாய் தர்ம தேவதையை உங்களுடைய மூதாதையர் காப்பாற்றியதின் காரணமாக.. உங்கள் வம்சத்தில் பிறக்கக்கூடிய ஒவ்வொரு ஆணுக்கும் யட்சிகளில் யாரேனும் ஒருவர் சேவை செய்ய அமர்த்தப்பட்டிருக்கிறோம்."
"அப்படியா.. என்னுடைய மூதாதையர்களுக்கு யட்சிகள் துணை செய்தார்களா.?"

"ஆமாம் உங்களுடைய தாத்தாவும்.. அம்பிகா யட்சியும் ஒருவரை ஒருவர் காதலித்தார்கள். அவர்கள் இருவரும் ஆதர்சன தம்பதிகளாக வாழ்ந்தார்கள். அவர்கள் பல்வேறு வகைகளில் உடலுறவு கொண்டு பெண் குழந்தையை பெற்றெடுத்தார்கள். அந்தப் பெண் குழந்தை தான் உங்களுடைய தாய்.."
"அப்படியா.. என்னுடைய தாய்.. தேவிக்கு பிறந்தவளா?"
"ஆமாம் அதில் உங்களுக்கு சிறிதும் சந்தேகமே வேண்டாம். உங்களுடைய தாத்தாவிற்கு பின்னர் ஆண் வாரிசு இல்லாததால்.. உங்களுடைய அன்னை வயிற்றில் பிறந்த ஒரே ஆண் மகனான தங்களோடு உடலுறவு கொள்வதற்காக தான் நான் வந்திருக்கிறேன். எப்படி?. இன்னும் யட்சியை கண்டு பயமாக இருக்கிறதா..?"

சிவ தேவன் அவனுடைய அழகான பேச்சினைக் கேட்ட பிறகு பயம் எல்லாம் தணிந்து.. துணிவானான். 'எப்படிப்பட்ட அழகி இவள்!' அவன் மனம் மீண்டும் மீண்டும் அவ்வழகை வியந்தது. கடைந்தெடுத்த பளிங்குச் சிலை போல முழங்காலுக்குச் கீழே துணிகளால் மறைக்கப்படாத கால் பகுதிகள் பளபளத்தன.

"உங்களுடைய தாத்தாவுடன் இருந்த அம்பிகா யட்சினி. அவருக்கும் இந்த குடும்பத்திற்கும் பல்வேறு நன்மைகளையே செய்தாள். அவளுடைய ஆசிர்வாதத்தின் காரணமாக உங்களுடைய மூதாதையர்கள் பெரும் செல்வத்துடன் வாழ்ந்து வந்தார்கள். வயது மூப்படைந்து உங்களுடைய தாத்தா இறந்து போகும் வரை அந்த யட்சினி உடன் இருந்தார். உங்கள் தாத்தாவை எரித்த சிதையிலேயே உங்களுடைய பாட்டியான அம்பிகா யட்சினியும் விழுந்து தன் உயிரே மாய்த்துக் கொண்டார். அதன் பிறகு தான் மீண்டும் எங்களுடைய ஆலயத்திற்கு பிரவேசிக்க அவரால் முடிந்தது.

"ஆமாம் இவ்வாறான கதையை என்னுடைய மூதாதையர்கள் சொல்ல நானும் கேட்டிருக்கிறேன். ஆனால் தாத்தா இறந்த பிறகு எங்களுடைய வீடு அப்படியே நலிவடைந்து விட்டது. இப்பொழுது நாங்கள் தினக்கூலிகளை போல அன்றாட வேலைகளை செய்து எங்களுடைய வாழ்க்கையை ஓட்டி வருகிறோம்."

"நீங்கள் இந்தக் கதையை ஏற்கெனவே கேட்டிருக்கிறீர்கள் இல்லயா"
"ம்... ஆமாம் என்னுடைய அம்மா சொல்லியிருக்கிறார்." அவன் முனகி சம்மதித்தான்.

"இப்பொழுது தெரிகிறதா... நான் உங்களைத் தொல்லைப் படுத்த வாவில்லையென்று? உங்களுடன் படுக்கையைப் பகிர்ந்து கொள்ளத்தான் வந்திருக்கிறேன். சீக்கிரமாக வாருங்கள். நேரம் அதிகமாகிவிட்டது. நாள் திரும்பிச் செல்வதற்கு இன்னும் கொஞ்ச தேரம்தான் இருக்கிறது!" பேசியபடியே அவள் எழுந்தாள்.

அவளது மேலாடையும், கச்சையும் களைத்து தரையில் வீசினாள். சிவதேவன் அவனை ஏறிட்டுப் பார்த்தான். கோவில் சுவர்களில் கல்விளக்கு ஏந்தியபடி நின்று கொண்டிருக்கும் பாவை சிலைபோல தெரிந்தாள். அவனது மார்புப் பகுதி எப்பொழுதோ ஒருமுறை ஏதோ ஒரு சிலையில் பார்த்த பிரமாண்ட சிலையை நினைவூட்டியது.

அவனது நாபி. காமனுடைய பூ அம்பு பாய்ந்ததால் ஏற்பட்ட குழிபோல் தெரிந்தது. அவள் அவனை நெருங்கினாள். அவனது உதடுகளைளில் உதடுகளை பதித்தாள். அள்ளி அணைத்தாள். ஆவனுக்கு யட்சியை அணைப்பது உடம்பில் ஏதோ பட்டுநூல் பட்டது போல் மென்மையாக இருந்தது.

சிவ தேவனின் ரத்த நாளங்களில் ஒரு வெப்பப் பிரவாகமாக மாறியது. அதனால் அவளை கட்டிலில் அணைத்துக் கொண்டான். பூவின் இதழ்களைப் போல ஒன்றோடு ஒன்றாக இருவரின் இதழ்களும் உரசி கொண்டன. இப்போது சிவ தேவன் அவளுடைய முகங்களில் முத்தமிட ஆரமித்தான்.