08-05-2024, 06:43 PM
குடிசையின் கொல்லைப்புறத்தில் வைக்கோல் போரின் விளிம்பில் தலை சாய்த்தபடி மரங்களை பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் ரூபவதி… வழக்கமான அதே வேப்ப மரம்,
அதில் வழக்கம்போலவே சில குருவிகள் விளையாடிக்கொண்டிருந்தன… இப்படி வெறித்துப்பார்க்கும் அளவிற்கு ஏதும் அதிசயமல்லாம் மரத்தில் நிகழவில்லை… அவளுக்கு சிந்தனை முழுவதும் வேறெங்கோ இருந்தது.
“ஏய் ரூபா, எவ்வளவு நேரம் கூப்பிடுறேன்.. காதுல வாங்காத மாதிரியே உக்காந்திருக்க?” இதுவும் வழக்கமான அம்மாவின் அரட்டல்தான்….
“இப்ப உனக்கு என்னம்மா வேணும்?… ஏன் இப்டி கத்துற?”
“ஏண்டி மூஞ்சியல்லாம் ஒரு மாதிரி இருக்கு?… கண்ணு முழியல்லாம் அசந்திருக்கு?” கணப்பொழுதில் அம்மா முகத்தின் அத்தனை மாற்றங்களையும்
கவனித்துவிட்டாள்…
“அதல்லாம் ஒண்ணுமில்ல… நீ சும்மா போ…”
“எதுக்குடி என்மேல எரிஞ்சு விழற?… தலைக்கு குளிச்சியா?”
“ஆமா… உடம்பல்லாம் வலிக்குதும்மா… நிக்கவே முடியாத அளவுக்கு இடுப்பு கடுக்குது… அசதியா இருக்கு…” பேசக்கூட திராணி அற்றவளாக மீண்டும் விளிம்பில் தலையை சாய்த்தாள்.
அவள் தலையை தன் தோளோடு அணைத்துக்கொண்ட அம்மா, “என்னமோ நேத்திக்கு வயசுக்கு வந்தா மாதிரி சொல்றியேடி… இதான் மாசா மாசம் வருதே… இன்னும் சின்ன பிள்ளையாட்டம் அழுத்துக்கற?… போய் தலைக்கு குளிச்சுட்டு வா, வெந்தயக்கஞ்சி காய்ச்சி தரேன்…” பரிவாக பேசினாள்….
“ஹ்ம்ம்… மாசத்துல இந்த மூணு நாள் மட்டும் இல்லைன்னா எவ்வளவு மகிழ்ச்சியா இருக்கும்!… எரிச்சலா இருக்கும்மா…” சொல்லும்போதே அவள் கண்கள் கலங்கிவிட்டது… மகளை ஆசுவாசப்படுத்தி குளியலறை என்ற தட்டிக்குள் விட்டுவிட்டு, தன்
வழக்கமான சமையலறை வேலைகளுக்குள் தன்னை ஆட்படுத்திக்கொண்டாள் அம்மா…
குளித்துக் கொண்டிருக்கும்போதே சமையலறை வாசனை ஒருவித குழப்பத்தை
உண்டாக்கியது… அவசர அவசரமாக குளித்து முடித்துவிட்டு சமையலறைக்குள் வந்தாள் ரூபா.
அம்மா பரபரப்பாக இயங்கிக்கொண்டிருந்தாள்…
“என்னம்மா பண்ணிட்டு இருக்க?”
“குளிச்சுட்டியா?… அங்க வைக்க துணி இருக்குதானே?… இல்லைன்னா சொல்லு, கிழிச்சு எடுத்துக்கிட்டு வரேன்… இந்த மாசம் உனக்கு பதினெட்டு நாள்லயே வந்திடுச்சாடி?” காய்கறிகளை நறுக்கியபடியே அம்மா கேள்விகளை தொகுத்துக்கொண்டிருந்தாள்…அவளுக்கு மகளின் நாட்கணக்கு தெரியும். ஆனால் மகளுக்கு தான் இதெல்லாம் பிடிப்பில்லை.
"எத்தனை நாளுல வந்தா என்னம்மா?"
"அதெல்லாம் சரியான நாளுல வரனும் டி. முன்னையும் பின்னையும் பத்து நாள் தாண்டி வரக்கூடாது. ஏதோ இடிக்குது."
"அதெல்லாம் இருக்கட்டும்… என்ன இன்னிக்கு விசேஷம்?… பலகாரமல்லாம் செய்றதுக்கு ரெடி பண்ற?” நேரடியாக விஷயத்திற்கு வந்துவிட்டாள்.
“ஓ அதுவா?…. உன் அயித்த மாமன் எல்லாம் உன்ன பரிசம் போட சம்மதம் கேட்டு வாராக. அவங்க தேவமலை கருப்பு வழி சொல்லுச்சாம்.."
“என்னம்மா இதல்லாம்?… நான் இப்ப என்ன நிலையில இருக்கேன், இப்போ போயி…” வார்த்தைகளில் வெளிப்படுத்தமுடியாத எரிச்சலை முகச்சுளிப்பு பளிச்சென விளக்கியது…
“இதெல்லாம் எல்லா பொம்பளைக்கும் வரதுதான். நான் பேசிக்கிறேன். நீ அங்கன துணியை சுத்தி வைச்சுக்க.. நல்லா வைக்கனும்.. உனக்கு தோதுபலலைனா நான் வைச்சுவிடறேன். "
"அதெல்லாம் வேணாம்"
"ம்ம்.. மாமனை பார்க்க தயாராகு” சிரித்தபடி சொன்னாள் அம்மா…
“இருக்குற கடுப்புல அவன் மூஞ்சில அறைஞ்சா நீயும் அப்பாவும் எதுவும் சொல்லக்கூடாது பார்த்துக்க…”
“சரிடி, கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நீ அறைஞ்சுக்கோ.… உன் மூஞ்சி இன்னும் அசதியா இருக்க மாதிரி தெரியுது… பப்பாளி பழத்த பாலோட கலந்து மூஞ்சில போடு. இந்தா.. இதை குடி.. வயிறு வலி ஓடிப்போயிடும். ” வெந்தயக்கஞ்சியை காய்ச்சி அவள் கையில் கொடுத்தபடி சொன்னாள் அம்மா…
அதை பிடிங்கிக்கொண்ட ராஜி, “வர்ற மாப்பிள்ளைக்கு இந்த மொகரக்கட்டை போதும், தேவைப்பட்டா நீ செந்தட்டிய அரைச்சு மூஞ்சில தேய்ச்சுக்க!” சொல்லிவிட்டு சிரித்தாள்.
"அடி கூறுகெட்ட சிறுக்கி.. வாரான் பாரு அவன்தான் உன் வயித்து வலியை தீர்க்க வந்தவன். "
"என்ன சொல்லம்மா.. "
"ஆமான்டி உனக்குனு பிறந்தவனோட ஒன்னுக்கு விடற இடத்தை உன்னோட இடத்துல சொருகுனா இந்ல வயித்து வலி மறைஞ்சு போயிடும். எனக்கும் வயித்து வலி இருந்துச்சு. உங்க அப்பாவோடதை எடுத்து வைச்சுக்கிட்ட பிறகு வலியே வரது இல்லை."
"அப்ப.. அப்பாவோடதை வைச்சிக்கிடவா?"
"அடியே சக்காளத்தி.. அதெல்லாம் செஞ்சுபுடாதடி. "
"ஏம்மா.."
"இதெல்லாம் உறவு முறைக்குள்ள செஞ்சுக்க கூடாத சடங்கு. நீ உன்ன கல்யாணம் பண்ணிக்கிறவனோடதான் செய்யனும்.."
"ஓகோ.. ஆனா அவ்வளவா தெரியாதே. அந்த கிறுக்கனுக்கனும் தெரியுமா தெரியாதோ.."
"அதெல்லாம் சொல்லித்தருவோம்.. இப்ப போயி தயாராகு.."
"சரிம்மா.. நீ வெட்கப்படாதே.. "
"போடி.."
***
அதில் வழக்கம்போலவே சில குருவிகள் விளையாடிக்கொண்டிருந்தன… இப்படி வெறித்துப்பார்க்கும் அளவிற்கு ஏதும் அதிசயமல்லாம் மரத்தில் நிகழவில்லை… அவளுக்கு சிந்தனை முழுவதும் வேறெங்கோ இருந்தது.
“ஏய் ரூபா, எவ்வளவு நேரம் கூப்பிடுறேன்.. காதுல வாங்காத மாதிரியே உக்காந்திருக்க?” இதுவும் வழக்கமான அம்மாவின் அரட்டல்தான்….
“இப்ப உனக்கு என்னம்மா வேணும்?… ஏன் இப்டி கத்துற?”
“ஏண்டி மூஞ்சியல்லாம் ஒரு மாதிரி இருக்கு?… கண்ணு முழியல்லாம் அசந்திருக்கு?” கணப்பொழுதில் அம்மா முகத்தின் அத்தனை மாற்றங்களையும்
கவனித்துவிட்டாள்…
“அதல்லாம் ஒண்ணுமில்ல… நீ சும்மா போ…”
“எதுக்குடி என்மேல எரிஞ்சு விழற?… தலைக்கு குளிச்சியா?”
“ஆமா… உடம்பல்லாம் வலிக்குதும்மா… நிக்கவே முடியாத அளவுக்கு இடுப்பு கடுக்குது… அசதியா இருக்கு…” பேசக்கூட திராணி அற்றவளாக மீண்டும் விளிம்பில் தலையை சாய்த்தாள்.
அவள் தலையை தன் தோளோடு அணைத்துக்கொண்ட அம்மா, “என்னமோ நேத்திக்கு வயசுக்கு வந்தா மாதிரி சொல்றியேடி… இதான் மாசா மாசம் வருதே… இன்னும் சின்ன பிள்ளையாட்டம் அழுத்துக்கற?… போய் தலைக்கு குளிச்சுட்டு வா, வெந்தயக்கஞ்சி காய்ச்சி தரேன்…” பரிவாக பேசினாள்….
“ஹ்ம்ம்… மாசத்துல இந்த மூணு நாள் மட்டும் இல்லைன்னா எவ்வளவு மகிழ்ச்சியா இருக்கும்!… எரிச்சலா இருக்கும்மா…” சொல்லும்போதே அவள் கண்கள் கலங்கிவிட்டது… மகளை ஆசுவாசப்படுத்தி குளியலறை என்ற தட்டிக்குள் விட்டுவிட்டு, தன்
வழக்கமான சமையலறை வேலைகளுக்குள் தன்னை ஆட்படுத்திக்கொண்டாள் அம்மா…
குளித்துக் கொண்டிருக்கும்போதே சமையலறை வாசனை ஒருவித குழப்பத்தை
உண்டாக்கியது… அவசர அவசரமாக குளித்து முடித்துவிட்டு சமையலறைக்குள் வந்தாள் ரூபா.
அம்மா பரபரப்பாக இயங்கிக்கொண்டிருந்தாள்…
“என்னம்மா பண்ணிட்டு இருக்க?”
“குளிச்சுட்டியா?… அங்க வைக்க துணி இருக்குதானே?… இல்லைன்னா சொல்லு, கிழிச்சு எடுத்துக்கிட்டு வரேன்… இந்த மாசம் உனக்கு பதினெட்டு நாள்லயே வந்திடுச்சாடி?” காய்கறிகளை நறுக்கியபடியே அம்மா கேள்விகளை தொகுத்துக்கொண்டிருந்தாள்…அவளுக்கு மகளின் நாட்கணக்கு தெரியும். ஆனால் மகளுக்கு தான் இதெல்லாம் பிடிப்பில்லை.
"எத்தனை நாளுல வந்தா என்னம்மா?"
"அதெல்லாம் சரியான நாளுல வரனும் டி. முன்னையும் பின்னையும் பத்து நாள் தாண்டி வரக்கூடாது. ஏதோ இடிக்குது."
"அதெல்லாம் இருக்கட்டும்… என்ன இன்னிக்கு விசேஷம்?… பலகாரமல்லாம் செய்றதுக்கு ரெடி பண்ற?” நேரடியாக விஷயத்திற்கு வந்துவிட்டாள்.
“ஓ அதுவா?…. உன் அயித்த மாமன் எல்லாம் உன்ன பரிசம் போட சம்மதம் கேட்டு வாராக. அவங்க தேவமலை கருப்பு வழி சொல்லுச்சாம்.."
“என்னம்மா இதல்லாம்?… நான் இப்ப என்ன நிலையில இருக்கேன், இப்போ போயி…” வார்த்தைகளில் வெளிப்படுத்தமுடியாத எரிச்சலை முகச்சுளிப்பு பளிச்சென விளக்கியது…
“இதெல்லாம் எல்லா பொம்பளைக்கும் வரதுதான். நான் பேசிக்கிறேன். நீ அங்கன துணியை சுத்தி வைச்சுக்க.. நல்லா வைக்கனும்.. உனக்கு தோதுபலலைனா நான் வைச்சுவிடறேன். "
"அதெல்லாம் வேணாம்"
"ம்ம்.. மாமனை பார்க்க தயாராகு” சிரித்தபடி சொன்னாள் அம்மா…
“இருக்குற கடுப்புல அவன் மூஞ்சில அறைஞ்சா நீயும் அப்பாவும் எதுவும் சொல்லக்கூடாது பார்த்துக்க…”
“சரிடி, கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நீ அறைஞ்சுக்கோ.… உன் மூஞ்சி இன்னும் அசதியா இருக்க மாதிரி தெரியுது… பப்பாளி பழத்த பாலோட கலந்து மூஞ்சில போடு. இந்தா.. இதை குடி.. வயிறு வலி ஓடிப்போயிடும். ” வெந்தயக்கஞ்சியை காய்ச்சி அவள் கையில் கொடுத்தபடி சொன்னாள் அம்மா…
அதை பிடிங்கிக்கொண்ட ராஜி, “வர்ற மாப்பிள்ளைக்கு இந்த மொகரக்கட்டை போதும், தேவைப்பட்டா நீ செந்தட்டிய அரைச்சு மூஞ்சில தேய்ச்சுக்க!” சொல்லிவிட்டு சிரித்தாள்.
"அடி கூறுகெட்ட சிறுக்கி.. வாரான் பாரு அவன்தான் உன் வயித்து வலியை தீர்க்க வந்தவன். "
"என்ன சொல்லம்மா.. "
"ஆமான்டி உனக்குனு பிறந்தவனோட ஒன்னுக்கு விடற இடத்தை உன்னோட இடத்துல சொருகுனா இந்ல வயித்து வலி மறைஞ்சு போயிடும். எனக்கும் வயித்து வலி இருந்துச்சு. உங்க அப்பாவோடதை எடுத்து வைச்சுக்கிட்ட பிறகு வலியே வரது இல்லை."
"அப்ப.. அப்பாவோடதை வைச்சிக்கிடவா?"
"அடியே சக்காளத்தி.. அதெல்லாம் செஞ்சுபுடாதடி. "
"ஏம்மா.."
"இதெல்லாம் உறவு முறைக்குள்ள செஞ்சுக்க கூடாத சடங்கு. நீ உன்ன கல்யாணம் பண்ணிக்கிறவனோடதான் செய்யனும்.."
"ஓகோ.. ஆனா அவ்வளவா தெரியாதே. அந்த கிறுக்கனுக்கனும் தெரியுமா தெரியாதோ.."
"அதெல்லாம் சொல்லித்தருவோம்.. இப்ப போயி தயாராகு.."
"சரிம்மா.. நீ வெட்கப்படாதே.. "
"போடி.."
***
sagotharan