Incest மம்மியும், மந்திர கட்டிலும்..

[nuttynirmal]

புரோக்கர் சொன்னதுபோல, அரவிந்தன் மதியம் 2 மணிக்கு தங்கள் புது வீட்டில் இருந்தான். புரோக்கரும் வீட்டை சுத்தம் செய்ய ஆட்களை அனுப்பியிருந்தார்.

 

அரவிந்தன் வீட்டைத் திறந்துவிட, வந்திருந்த வேலையாட்கள் வீட்டை சுத்தம் செய்ய ஆரம்பித்தனர்.

 

முதலில் ஹால் மற்றும் கிச்சனில் இருந்த தூசு மற்றும் ஒட்டடையை சுத்தம் செய்தவர்கள், பிறகு அரவிந்தனிடம் “தம்பி, இந்த ரூமை திறந்துவிடுங்க..” என்றனர்.

 

அரவிந்தனுக்கு அந்த அறையை திறக்க கொஞ்சம் பயமாகத்தான் இருந்தது. இருந்தாலும், அவனுக்கு இந்த அமானுஷ்யம், ஆவி, பேய் பிசாசு போன்றவற்றில் நம்பிக்கை கிடையாது. அதனால், கொஞ்சம் தயக்கத்துடனே அந்த அறைக்கதவைத் திறந்துவிட்டான் அரவிந்தன்.

 

வேலையாட்கள் அந்த அறை முழுவதும் தூசும், ஒட்டடையும் நிறைந்திருக்க, தங்கள் முகத்தில் துணியைக் கட்டிக்கொண்டு அந்த அறைக்குள் நுழைந்தனர். அரவிந்தனுக்கு அமானுஷ்ய நம்பிக்கை இல்லை என்றாலும், அந்த பெண்ணிடம் கதை கேட்டதில் இருந்து அந்த அறையைப் பார்க்கவே பயமாக இருந்தது. அதனால் அவன் வெளியே வந்து நின்றுகொள்ள, வேலையாட்கள் அந்த அறையில் கிடந்த குப்பைகளை வெளியே அள்ளிக்கொண்டு வந்தனர்.

 

அள்ளிவந்த குப்பைகளை அந்த வீட்டின் வெளியே ஒரு இடத்தில் போட, அரவிந்தனின் பார்வை எதேச்சையாக அந்த குப்பையின் மீது விழுந்தது. அப்போது அவன் கண்கள் எதையோ கவனிக்க, மெதுவாக அந்த குப்பையை நோக்கி நடந்தான்.

 

அவன் இதயம் படபடக்க, கைகள் நடுங்க, அந்த குப்பையில் பாதி மறைந்தும் மீதி வெளியே தெரிந்தும் இருந்த அந்த பொருளைப் பார்க்க அது வெள்ளை நிறத்தில் ஏதோ கயறுபோல இருந்தது.

 

உடனே அதைப் பிடித்து இழுத்தான் அரவிந்தன். குப்பையோடு குப்பையாக மறைந்ததிருந்த அந்த பொருள், அரவிந்தன் பிடித்து இழுத்ததும், வெளியே வந்தது.

 

அதைப் பார்த்ததும் அரவிந்தனின் கண்கள் ஆச்சர்யத்தில் விரிந்தது. அவன் கையில் எடுத்தது ஒரு வெள்ளே நிற பிரா. அதோடு இணைந்து ஒரு சிவப்பு நிற பிராவும் வெளியே வந்தது.

 

அந்த இரண்டு பிராக்களும் தூசி படிந்திருக்க, அந்த தூசியை உதறினான் அரவிந்தன். இரண்டும் ஒன்றாக பின்னிப் பிணைந்திருந்த பிராக்களை மெதுவாக பிரித்தான் அரவிந்தன்.

 

அந்த வெள்ளை நிற பிராவில் 40C என்று இருந்தது. அதேபோல அந்த சிவப்பு நிற பிராவின் அளவைப் பார்த்தபோது அதில் 34C என்று இருந்தது.

 

அளவுகளைப் பார்த்த அரவிந்தன் இது யாருடையது என்று வெகுநேரம் யோசிக்கவில்லை. இது இந்த வீட்டில் காமக்களியாட்டம் நடத்திய அம்மா, மகளின் பிராக்களாகத்தான் இருக்கும் என்று யூகித்தான் அரவிந்தன்.

 

அந்த அளவுகளை வைத்து பார்க்கும்போது வெள்ளை நிற பிரா அந்த அம்மாவுடையது, சிவப்பு நிற பிரா அவள் மகளுடையது என்று தெரிந்தது.

 

அரவிந்தன் அந்த இரண்டு பிராக்களையும் புரட்டிப் பார்த்தான். அதில் அந்த சிவப்பு நிற பிராவில் எந்த சுவாரசியமான தகவலும் இல்லை. ஆனால், அந்த வெள்ளை நிற பிராவில் சிவப்பு நிறத்தில் கறை இருக்க, தூசியை நன்றாக தட்டிவிட்டு, அந்த கறையைப் பார்த்தான் அரவிந்தன்.

 

அது லிப்ஸ்டிக் கறை போன்று இருந்தது. அதைப் பார்த்து அரவிந்தனுக்கு இன்னும் ஆர்வம் அதிகரிக்க, அந்த பிராவில் இருந்த தூசியை நன்றாக துடைத்துவிட்டு பார்த்தான்.

 

அந்த லிப்ஸ்டிக் கறை, அந்த பிராவின் கப் என்று சொல்லப்படும், முலைகளைத் தாங்கி நிற்கும் பகுதியின் முன்பக்கத்தில் (தெளிவாக சொன்னால், முலைக்காம்புகள் துருத்திக்கொண்டு இருக்கும் பகுதியில்) ஒரு பெண் தன் லிப்ஸ்டிக் பூசிய உதடுகளால், முலைக்காம்பை பிராவுடன் சேர்த்து கடித்து இழுத்ததைப் போன்று இருந்தது.

 

அதைக் கவனித்த அரவிந்தனுக்கு சுன்னி தானாக நிமிர ஆரம்பித்தது. ஆர்வத்துடன் அந்த பிராவின் அடுத்த கப்பை ஆராய்ந்தான் அரவிந்தன். ஆனால் அந்த கப்பில் லிப்ஸ்டிக் கறை ஏதுமில்லை. ஆனால், முலைக்காம்புகள் துருத்திக்கொண்டு இருக்கும் அந்த இடத்தில் பல்லால் கடித்து இழுத்ததைப்போன்று இருந்தது. பிராவின் நூல்கள் பிரிந்து வரும் அளவுக்கு யாரோ வெறித்தனமாக கடித்து இழுத்ததற்கான அடையாளம் தெரிய, சாந்தமாக நிமிர்ந்து நின்றுகொண்டிருந்த அரவிந்தனின் சுன்னி, தாறுமாறாக துடிக்க ஆரம்பித்தது.

 

மேலும் அந்த பிராவின் ஹூக் ஒன்று அந்த பிராவில் இருந்து பிய்க்கப்பட்டிருப்பதை அரவிந்தன் கவனித்தான்.

 

இது எவ்வாறு நடந்திருக்கும் என்று அரவிந்தன் ஆராய்ந்து பார்க்க, பிய்க்கப்பட்டிருந்த அந்த ஹூக், கொக்கியுடன் மாட்டிக்கொண்டு இருந்தது. இதை வைத்து பார்க்கும்போது, அந்த ஹூக் கொஞ்சம் டைட்டாக இருந்திருக்க வேண்டும். அதை பொறுமையாக கழட்டாமல், யாரோ பலம் கொண்டு இழுக்க, பிய்த்துக்கொண்டு வந்திருப்பது தெரியவந்தது.

 

கிடைத்த தடயங்களைக் கொண்டு, அரவிந்தன் அன்று என்ன நடந்திருக்கும் என்று தன் மனக்கண்ணில் அந்த காட்சியை படமாக ஓட்டிப் பார்த்தான்.

 

அந்த பிராவை அணிந்திருந்த அம்மா, கட்டிலில் மல்லாந்து படுத்திருக்க, அவளுக்கு ஒரு பக்கம் அவளது மகளும், ஒரு பக்கம் அவளது மகனும் படுத்துக்கொண்டு, அவள் முலைகளோடு விளையாடிக்க வேண்டும். அந்த அம்மாவின் மகன் தன் தாயின் முலைகளை எவ்வளவு வெறியோடு கடித்து இழுத்திருப்பான்? அப்போது அவள் எப்படி துடித்து கத்தியிருப்பாள்? என்பதை கிடைத்த தடயங்களை வைத்து அரவிந்தன் நினைத்துப் பார்க்க, அவன் சுன்னி கட்டுக்கடங்காமல் துடிக்க ஆரம்பித்தது.

 

தன் அம்மாவின் முலை மீது எவ்வளவு வெறியிருந்தால், பிராவின் ஹூக்குகள் பிய்த்துக்கொள்ளும் அளவுக்கு பிராவைப் பிடித்து இழுத்திருப்பான்? என்று நினைத்ததுதான் தாமதம், அரவிந்தனின் சுன்னியிலிருந்து லேசாக விந்து கசிந்தது.

 

அவனுக்கிருக்கும் மூடில் உடனே கையடிக்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. ஆனால் வீட்டில் ஆட்கள் வேலை செய்வதால் அவனால் முடியவில்லை.

 

அப்போதுதான் அந்த பெண் சொன்ன விஷயம் நினைவுக்கு வந்தது. இரவில் அம்மாவும் மகளும் எதற்காக கத்தினார்கள் என்பதை அரவிந்தன் யூகித்தான். இருந்தாலும் அரவிந்தனுக்கு ஒரு குழப்பம். அம்மாவும், மகளும் பேய் பிடித்துதான் தன் மகனோடு உறவு கொண்டார்கள் என்று அந்த பெண் சொன்னாளே? ஆனால் எப்படி லிப்ஸ்டிக் கறை பிராவில் வந்திருக்கும். பேய் உதடுக்கு லிப்ஸ்டிக் போட்டுதான் உறவு கொள்ளுமோ? என்று நினைத்தபோது அரவிந்தனுக்கு சிரிப்பு வந்துவிட்டது.

 

அந்த குப்பையில் ஜட்டி, பிரா, பேன்டிஸ் என்று மேலும் சில உள்ளாடைகள் இருந்தது. ஆனால் அவையெல்லாம் எலிகள் கடித்து சிதைந்திருக்க, பாதுகாப்பு கருதி அரவிந்தன் அதையெல்லாம் கையில் எடுக்கவில்லை.

 

அந்த நேரம் வேலைகளை முடித்துவிட்டு ஆட்கள் வெளியே வர, அரவிந்தன் தன் கையிலிருந்த பிராக்களை தன் பேன்ட் பாக்கெட்டுக்குள் வைத்துக்கொண்டான்.

 

வந்தவர்கள் அந்த அறையை சுத்தம் செய்துவிட்டதாக சொல்ல, அரவிந்தன் அந்த அறைக்கு சென்று பார்த்தான். அறை நன்றாக சுத்தம் செய்யப்பட்டிருந்தது.

 

எல்லாம் நன்றாக இருக்கிறது என்ற அந்த வேலையாட்களிடம் சொல்ல, அவர்கள் வீட்டிலிருந்து கிளம்பினார்கள்.

 

அவர்கள் கிளம்பிச் சென்ற அடுத்த சில நிமிடங்களில் அந்த வீட்டு வாசலில் ஒரு டெம்போ வந்து நின்றது.

 

அரவிந்தன் அந்த டெம்போவைப் பார்த்து வெளியே வந்தான். அந்த டெம்போ டிரைவர் “ஏன் தம்பி உனக்கு எத்தனை தடவை போன் அடிக்கிறது? நீ போனை எடுக்கவே இல்ல.. அதனால நானே அட்ரஸ் விசாரிச்சு வந்துட்டேன்..” என்றார்.

 

“என்ன அண்ணா சொல்றிங்க?” என்று அரவிந்தன் போனை எடுத்து பார்த்தபோதுதான், பத்து மிஸ்டுகால்கள் வந்திருந்தது. தன் அம்மாவும், அந்த புரோக்கரும் பேசுவதை ரெக்கார்ட், செய்ய போனை செலன்ட் மோடில் போட்டுவிட்ட அரவிந்தன், மறந்துபோய் சைலன்ட் மோடிலிருந்து எடுத்துவிடாதது அப்போதுதான் அரவிந்தனுக்கு புரிந்தது.

 

“சாரிண்ணா போன் சைலன்ட்ல இருந்துச்சு கவனிக்கல..” என்று அரவிந்தன் சொல்லி சமாளிக்க, அந்த டெம்போவின் பின்பிறத்தில் ஒரு நான்கைந்து நபர்கள் நின்றுகொண்டு இருந்தார்கள். அவர்கள் எதற்காக வந்திருப்பார்கள் என்று அரவிந்தன் புரிந்துகொண்டான்.

 

“சரி சரி.. கட்டிலை எங்க போடனும்?” என்று சொல்ல, அரவிந்தன் “அண்ணா, கட்டிலை ஹால்ல போட்டுடுங்க..” என்றான்.

 

“என்ன தம்பி சொல்ற? ஹால்ல யாராவது கட்டில் போடுவாங்களா? ஏன் இந்த வீட்ல பெட்ரூம் இல்லையா?” என்று கேட்டார் ஒருவர்.

 

“இருக்குண்ணா.. ஆனா இப்போதைக்கு ஹால்லயே போட்டுடுங்க.. அப்புறம் நாங்க மாத்தி போட்டுக்குறோம்..” என்றான் அரவிந்தன்.

 

“சும்மா விளையாடாத தம்பி.. இந்த கட்டிலை நாங்க நாலு பேரு தூக்கவே படாதபாடு பட்டோம். நீ என்னடான்னா ஏதோ செங்கலை இறக்குற மாதிரி, அங்க போடுங்க அங்க போடுங்கன்னு சொல்ற? இந்த கட்டிலை ஏற்கனவே டிஸ்மேன்டில் செஞ்சுதான் கொண்டு வந்திருக்கோம். இதை அசம்பிள் செஞ்சு ஒரு இடத்துல போட்டுட்டா, அப்புறம் நகர்த்துறது ரொம்ப கஷ்டம்..” என்றார்.

 

அரவிந்தனும் வேறு வழியில்லாமல் அந்த பெட்ரூமிலேயே கட்டிலைப் போடச் சொன்னான். உடனே அந்த நான்குபேரும் டெம்போவில் டிஸ்மேன்டில் செய்து வைத்திருந்த கட்டில் பாகங்களை ஒவ்வொன்றாக இறக்க ஆரம்பித்தனர். கட்டிலை பாகம் பாகமாக பிரித்து கொண்டுவந்திருந்தாலும், அதைத் தூக்கவே அவர்கள் சிரமப்பட்டார்கள்.

 

அப்போது மலர்விழி தன் மகனுக்கு போன் செய்ய, அரவிந்தன் வீட்டின் வெளியே நின்று போன் பேசிக்கொண்டு இருந்தான்.

 

கட்டிலின் பாகங்களை அந்த பெட்ரூமில் இறக்கியவர்கள் வேகம் வேகமாக அதை அசம்பிள் செய்ய ஆரம்பித்தனர். அரவிந்தன் தன் அம்மாவிடம் “வீடு சுத்தம் செய்யப்பட்டுவிட்டது. எந்த பிரச்சனையும் இல்லை..” என்று தன் அம்மாவின் பயத்துக்கு ஆறுதலாக போன் பேசிவிட்டு, 20 நிமிடம் கழித்து வீட்டுக்குள் வருவதற்குள் அந்த கட்டிலை அசம்பிள் செய்து முடித்திருந்தனர்.

 

அந்த கட்டிலை ஆர்வமாக பார்த்த அரவிந்தனுக்கு பெரும் அதிர்ச்சி. அந்த சேட் அந்த கட்டிலில் எந்த டிசைனும், வேலைப்பாடும் இல்லை என்றுதான் சொன்னார். ஆனால் அதையும் தான்டி அந்த கட்டிலை ஏதோ மரத்தை வெறுமனை இழைத்து ஒட்டவைத்தது போல இருந்தது. வார்னிஸ் எதுவும் இல்லாமல், ஏதோ பல வருடங்கள் தூசி படிந்து கிடந்த பழைய கட்டில்போல இருந்தது. கட்டிலின் ஒரு கால் அகலமாகவும் ஒரு கால் சுருங்கியும், ஏதோ வித்தை தெரியாதவன் செதுக்கிய சிற்பம் போல அந்த கட்டில் இருந்தது. ஆங்காங்கே கரையான் அரித்ததுபோல இருக்க, உண்மையில் இது தேக்கு கட்டில்தானா என்று அரவிந்தன் சந்தேகப்பட்டான்.

 

உடனே கோபப்பட்ட அரவிந்தன் “என்னங்க இது? என்ன கட்டில் இது? ஒரு பழைய மரத்தை கொண்டுவந்து போட்டுட்டு கட்டில்ன்னு சொல்றிங்க?” என்றான் அரவிந்தன்.

 

“தம்பி, எங்களுக்கு எதுவும் தெரியாது. சேட் இந்த கட்டிலை இந்த அட்ரஸ்ல இறக்க சொன்னார். நாங்க செஞ்சிருக்கோம்.. நீ எதுவாயிருந்தாலும் சேட்கிட்ட பேசிக்க..” என்று அந்த வேலையாட்கள் கிளம்பிவிட்டனர்.

 

அரவிந்தன் போனை எடுத்து சேட்க்கு கால் செய்தான்.

 

போனை எடுத்த சேட் “என்ன தம்பி கட்டில் நல்லா இருக்கா?” என்றார். அவர் ஏதோ நக்கலாக கேட்பதுபோல இருந்தது.

 

கோபப்பட்ட அரவிந்தன் “யோவ் சேட்டு, என்னையா கட்டில் இது? ஏதோ நூறு வருஷம் பழமையான கட்டில்.. ஜமின்தார் வச்சிருந்த கட்டில்ன்னு ஏதேதோ கதை சொன்ன? ஆனா இந்த கட்டில் ஏதோ குப்பையில இருந்து எடுத்துட்டு வந்ததுபோல இருக்கு?” என்று கோபத்தில் கத்தினான்.

 

“தம்பி.. இந்த கட்டில் உண்மையிலேயே நூறு வருசம் பழமையான கட்டில்தான். அதனாலதான் இப்படி இருக்கு? அப்புறம் இந்த கட்டிலை ஜமின்தான் பயன்படுத்தினது உண்மைதான்.. ஆனா, அதை அவர் சின்னவீடா வச்சிருந்த வேலைக்காரி பயன்படுத்தினது..” என்று சிரித்தார்.

 

உடனே அரவிந்தன், ஹவுஸ் ஓனர் கோபாலிடம் பேசலாம் என்று அவருக்கு போன் போட்டான்.

 

போனை எடுத்த ஹவுஸ் ஓனர் கோபாலிடம் அரவிந்தன் நடந்தது அத்தனையும் சொல்ல, அதையெல்லாம் ஒன்னும் தெரியாததுபோல கேட்டுவிட்டு, “அச்சச்சோ.. அந்த சேட் உன்னை ஏமாத்துவாருன்னு எனக்கு தெரியல தம்பி.. நானும் அவரை நம்பி, உங்களுக்கு தர வேண்டிய பணத்தை அவர்கிட்ட கொடுத்துட்டேன்..” என்று சொல்ல, அரவிந்தன் அதை நம்பவில்லை.

 

“யோவ் நடிக்காத.. அந்த சேட் உன்னோட நண்பன்தானே? நீயும் அவனும் சேர்ந்துதான் எங்களை ஏமாத்திருக்கிங்க..” என்றான் அரவிந்தன்.

 

“சரி தம்பி.. அப்படியே இருந்தாலும் உன்னால என்னை என்ன பண்ண முடியும்?” என்றார்.

 

அப்பாவி அரவிந்தனுக்கு என்ன பேசுவது என்றே தெரியவில்லை. மௌனமாக இருந்தான். அவனது இயலாமை அவனது கண்களில் இருந்து கண்ணீராக வந்தது.

 

தன் வீட்டு ஹவுஸ் ஓனர் கோபாலும், இந்த சேட்டும் இணைத்து தங்களுக்கு கொடுக்க வேண்டிய அட்வான்ஸ் பணத்தை தராமல், இந்த கட்டிலை கொடுத்து ஏமாற்றிவிட்டதை அரவிந்தன் உணர்ந்துகொண்டான்.

 

இந்த விஷயம் அம்மாவுக்கு தெரிந்தால் என்னவாகும்? ஏற்கனவே இருபது இலட்சம் பணத்தை இந்த பேய் வீட்டுக்கு கொடுத்து ஏமாந்துவிட்டாள். இப்போது இருபதாயிரம் பணத்தையும் ஒரு குப்பை கட்டிலுக்கு கொடுத்து ஏமாந்த விஷயம் தெரிந்தால் அவள் இன்னும் மனமுடைந்துபோவாளே என்று அரவிந்தன் அந்த கட்டிலில் அமர்ந்தான்.

 

அப்போது அவன் பேன்ட் பாக்கெட்டிலிருந்த அந்த பிராக்கள் அவள் உட்கார அசௌகரியமாக இருந்தது. உடனே அதை எடுத்துப் பார்த்தான் அரவிந்தன்.

 

ஒருபுறம் தாங்கள் ஏமாற்றப்பட்ட வேதனை அவன் மனதில் இருந்தாலும், அந்த பிராவைப் பார்த்ததும், அவன் மனதில் அம்மாவை, மகன் காமவெறியோடு ஓத்த நிகழ்வு படமாக ஓட, அது அவன் உடலில் ஹார்மோன்களை தூண்டிவிட, ஏமார்ந்த அவன் மன வேதனைக்கு கொஞ்சம் ஆறுதலாக இருந்தது.

 

அவன் ஜட்டிக்குள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சுன்னி படமெடுக்க, அரவிந்தன் ஒரு முறை கையடிக்கலாம் என்று நினைத்தான்.

 

அதனால் வீட்டின் வாயிற்கதவை சாத்திவிட்டு வந்த அரவிந்தன் கட்டிலில் அமர்ந்தான்.

 

அந்த வீட்டில் அரவிந்தன் மட்டும் இருக்க, தந்த தனிமை அவனுக்கு பிடித்திருந்தது. இதுவரை அவன் ஒருநாள்கூட ஏன்? ஒரு மணி நேரம் கூட தனியாக இருந்ததில்லை. அவன் அம்மா மலர்விழி இல்லத்தரசி என்பதால் அவள் எங்கேயும் வெளியே போகவே மாட்டாள். அதனால் வீட்டில் அரவிந்தனுக்கு இதுபோன்ற தனிமை கிடைத்ததே இல்லை.

 

அதனால், இதுவரை பாத்ரூமில் குளிக்கப்போகும்போதும், கக்கூசில் காலைக்கடன் கழிக்கும்போது மட்டும்தான் கையடித்திருக்கிறான். அதுவும் பயந்து பயந்து வேகமாக!

 

இதனால், புது வீட்டின் நிசப்தமான நிலையில் கையடிக்க நினைப்பதுகூட, அவனுக்கு போதையாகியது. அதனால் தன் ஆடைகளை ஒவ்வொன்றாக கழட்டிப்போட்டான் அரவிந்தன்.

 

அரவிந்தன் தன் ஜட்டியைக் கழட்டியபோது, புற்றுக்குள் இருக்கும் கருநாகம் சீண்டியவுடன் சீறிக்கொண்டு வெளியே வருவதுபோல அவன் சுன்னி வெளியே வந்தது.

 

முழு நிர்வாணமாகிய அரவிந்தன், அந்த கட்டிலில் அமர்ந்தான். பின்னர் அந்த பிராக்களை எடுத்தான்.

 

அரவிந்தனுக்கு மகளின் சிவப்பு பிராவைவிட, அம்மாவின் வெள்ளை பிரா கொஞ்சம் போதை ஏற்றியது.

 

அதனால் ஒன்றோடு ஒன்று பிண்ணிக்கொண்டிருந்த பிராக்களை தனியாக பிரித்து, சிவப்பு பிராவை ஒரு ஓரமாக வைத்தான். வெள்ளை பிராவை கையில் எடுத்து, மூக்கில் வைத்து முகர்ந்து பார்த்தான்.

 

ஆனால் அதில் பெண் வாடையோ, அவள் உடலின் வியர்வை வாடையோ எதுவும் இல்லை. பல மாதங்கள் தூசியில் கடந்ததால், அது அவன் தூக்கில் ஏறி தும்மலை வரவழைத்தது.

 

தன் கர்ப்சீப்பை எடுத்து மூக்கைப் பொத்தி தும்மினான் அரவிந்தன். பின் தும்மல் கொஞ்சம் சரியானதும், அவனுக்கு ஒரு யோசனை வந்தது.

 

தன் கர்ச்சீப்பை ஒரு பந்து போல சுருட்டினான் அரவிந்தன். அந்த காமவெறிபிடித்த மகன் கடித்துக் குதறிய அந்த பிரா கப்புக்குள் அந்த கர்ச்சீப் பந்தை வைக்க, அது பிராவுக்குள் முலை இருப்பதுபோன்ற தோன்றத்தைக் கொடுத்தது அரவிந்தனுக்கு.

 

உடனே அந்த பிராவை எடுத்து, அதை முலையாக நினைத்து தன் சுன்னியில் வைத்துத் தேய்த்தான் அரவிந்தன்.

 

அந்த சுகத்திலும்கூட “அம்மாமாமா..” என்று தன் அம்மாவை நினைத்தான் அரவிந்தன். உடனே அந்த பிராவுக்குள் தன் அம்மாவின் முலை இருப்பதுபோன்ற பிரம்மை தோன்ற, அரவிந்தன் “ச்சீசீசீசீ.. என்ன இது? நம் அம்மாவைப் போய்..” என்று தன்னை கட்டுப்படுத்திக்கொள்ள நினைத்தான்.

 

மீண்டும் ஒருமுறை அந்த பிராவை தன் சுன்னியில் தேய்க்க, அவன் உதடுகள் “அம்மாமாமாமாமா..” என்று முனகியது.

 

அம்மா என்றவுடனே அவன் புத்திக்கு, அவன் அம்மா மலர்விழிதான் நினைவுக்கு வந்தாள்.

 

“ச்சேசேசே.. என்ன இது?” என்று யோசித்தவன், “சரி.. கொஞ்ச நேரம் ரிலாக்ஸ் பண்ணலாம்..” என்று நினைத்தான்.

 

அப்போதுதான், தன் அம்மாவும், புரோக்கரும் பேசிய ஆடியோ ரெக்கார்டிங் நினைவுக்கு வர, தன் செல்போனை எடுத்து, அந்த ஆடியோ ரெக்கார்டிங்கை ப்ளே செய்தான் அரவிந்தன்.

 

அந்த வீட்டில் இருந்த மகன், தன் அம்மா, அக்காவுடன் ஆடிய காம ஆட்டங்களை புரோக்கர் சொல்ல, அதைக் கேட்ட அரவிந்தனுக்கு சுன்னி துடித்தது.

 

அந்த ஆடியோ முழுவதும் கேட்டு முடித்த அரவிந்தன், புரோக்கர் சொன்ன விஷயங்கள் மற்றும் தனக்கு கிடைத்த தடயங்களையும் வைத்து, “தன் அம்மா அமானுஷ்யம் இருக்கும் என்று பயந்த இந்த வீட்டில், ஒருவன் தன்னைப் பெற்ற அம்மாவையே வெறித்தனமாக காமவேட்டை ஆடியிருப்பதும், அக்கா என்றும் பாராமல், அவளை ஓத்து அம்மாவாக்கியிருப்பதும் உறுதியானது.

 

இப்போது அரவிந்தன் இருக்கும் அந்த அறையில் வைத்து, இரு பெண்களின் கூதி வெறித்தனமாக, அவர்கள் கதற கதற கிழிக்கப்பட்டிருப்பதை நினைத்தவுடன் அரவிந்தனுக்கு உடலை சிலிர்த்தது.

 

அதற்குமேலும் அரவிந்தனால் பொறுக்க முடியவில்லை. தன் சுன்னியைக் கையில் பிடித்ததுமே, அரவிந்தனுக்கு உணர்ச்சிகள் பெருக “ஆஆஆஆ.. அம்மாமாமாமா..” என்று துடித்தான்.

 

அவன் அம்மா என்று முனகும்போது, தன் அம்மா மலர்விழியின் முகம் அவன் நினைவுக்குள் தோன்றி மறைய, அந்த நேரம் அவன் அம்மாவின் குலுங்கும் முலைகளும், தழும்பியாடும் குண்டிகளும் நினைவுக்கு வர, அவன் கைகளில் அகப்பட்டிருந்த சுன்னியோ, என்றைக்கும் இல்லாத அளவுக்கு, கட்டுக்கடங்காமல் துடிக்க அரவிந்தன் தன்னை மறந்து “அம்மா.. என்னை மன்னிச்சிரும்மா.. நான் செய்றது தப்புன்னு எனக்கு தெரியும்.. ஆனா, உன் அழகு என்னை வெளியேத்துது.. இந்த வீட்டுல இருந்த மகன் மாதிரி எனக்கும் உன்னை ஓக்க ஆசைதான்.. ஆனா அந்த அம்மா மாதிரி நீ அதுக்கு சம்மதம் சொல்லுவியான்னு எனக்கு தெரியல.. இத்தனை வருஷம் பதிவிரதையா ஒரு பத்தினியா இருந்த நீ, பெத்த மகன்கூட ஓல்போட சம்மதிக்க மாட்டேன்னு எனக்கு தெரியும்மா.. உன்னை என்னால ஓக்க முடியாதும்மா.. அதனால உன்னை நினச்சு என் ஆசைகளை தீர்த்துக்குறேன்.. ஆஆஆஆஆ.. அம்மா..” என்று வாய்விட்டு கத்தியபடி, தன் சுன்னியைக் குலுக்க ஆரம்பிக்க, அந்த கட்டில் லேசாக அதிர ஆரம்பித்தது.

 

அதைப் பார்த்த அரவிந்தனுக்கு ஒரு நொடி இதயமே நின்றுவிடும்போல இருந்தது. அதுமட்டுமில்லாமல், கட்டிலின் பின்பகுதியில் இருந்து ஏதோ பிளப்பதுபோல சத்தம் வர, அரவிந்தன் சட்டென கட்டிலில் இருந்து இறங்கினான்.

 

அவன் சப்த நாடிகளும் பயத்தில் அடங்கிவிட, கட்டிலில் பின்பகுதியில் ஏதோ சத்தம் வந்ததே என்று தன் சுன்னியை ஆட்டிக்கொண்டு பொறுமையாக கட்டிலில் பின்பகுதிக்கு சென்று பார்த்தான்.

 

அங்கே ஒரு பெண் குனிந்துகொண்டு நிற்க, அவள் கூதி ஓட்டை பிளந்துகொண்டு இருப்பதுபோன்று ஒரு படம் செதுக்கப்பட்டிருந்தது. அது அவ்வளவு துல்லியமாக, தத்ரூபமாக, “என்னை ஓக்க வாடா..” என்று ஒரு பெண் குனிந்த நிற்கும்போது, அவள் பின்புறமிருந்து பார்த்தால் எப்படியிருக்குமோ, அதுபோன்று ஒரு பெண்ணே குனிந்துகொண்டு அவள் கூதியைக் காட்டுவதுபோல இருந்தது.

 

“ஆஹா.. இந்த இத்துப்போன கட்டில்ல, இதுமாதிரி ஒரு சிற்பமா? ஆனா இது முன்னாடி இருந்த மாதிரி தெரியலையே? என்ன நடக்குது இங்க?” என்று குழம்பினான் அரவிந்தன்.

 

ஆனால் அந்த சூழ்நிலையிலும், அவன் சுன்னி கொஞ்சம்கூட சுருங்காமல் துடித்துக்கொண்டு இருந்தது.

 

அப்போது அவனுக்கு ஒரு யோசனை வர, துடித்துக்கொண்டிருக்கும் தன் சுன்னியை மெதுவாக அந்த கட்டில் சிற்பத்தின் கூதியில் வைத்தான்.

 

என்ன ஆச்சர்யம்? அவன் சுன்னி அந்த சிற்பத்தின் கூதியில் வைத்ததும், ஏதோ மரத்தில் வைத்ததுபோல உணராமல், ஒரு பெண்ணின் கூதியில் வைத்ததைப் போல உணர்ந்தான் அரவிந்தன். மேலும் அவன் தன் சுன்னியை கொஞ்சம் உள்ளே அழுத்த, அது அந்த மர சிற்பத்தின் கூதிக்குள் நுழைந்தது.

 

நடப்பது எல்லாம், ஆச்சர்யமாகவும், அமானுஷ்யமாகவும் தோன்றினாலும், அரவிந்தனின் காமபோதை மட்டும் கொஞ்சம்கூட குறையாமல், மாறாக இன்னும் அதிகமாக அரம்பித்தது.

 

அந்த மர சிற்பத்தின் கூதியில் நுழைப்பது தன் அம்மாவின் கூதியில் நுழைப்பதுபோல அரவிந்தனுக்கு தோன்ற, “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. அம்மாஆஆஆஆ.. உன்னை நான் ஓக்கப்போறேம்மா..” என்று தன்னிலை மறந்து, தன் சுன்னியை அந்த சிற்பத்துக்குள் இறக்கினான்.

 

அவன் சுன்னி முழுவதும் அந்த சிற்பத்தின் உள்ளே இறங்கியது. அங்கிருந்த அவன் சுன்னிக்கு ஒரு பெண்ணின் கூதியில் கிடைக்கும் உஷ்ணம் மற்றும் சுகம் இரண்டும் கிடைக்க, அரவிந்தன் தன் அம்மாவே தன்னிடம் ஓல் வாங்குவதாக நினைத்து, கட்டிலைப் பிடித்துக்கொண்டு, “அம்மா.. உன்னை ஓக்குறேன்ம்மா.. ஆஆஆஆஆ.. அம்மா..” என்று கட்டிலை ஓக்க ஆரம்பித்தான்.

 

“அம்மாவை நல்லா ஓலுடா.. உன்னை பெத்த கூதியை, காமத்துல தவிக்க விடாதடா..” என்று அவன் புத்திக்குள் யாரோ சொல்வதுபோல இருக்க, “அம்மா.. உனக்கு நான் சுகம் தரேன்ம்மா.. நீ பெத்த புள்ளை நான் இருக்கேம்மா..” என்று அந்த மர சிற்பத்தை வெறித்தனமாக ஓக்க ஆரம்பித்தான்.

 

தன் அம்மாவை நினைத்து செய்த அரவிந்தனுக்கு, வெகுநேரம் தாக்குபிடிக்க முடியாத நிலை. அந்த நேரம் பார்த்து சுன்னியை வெளியே உருவிவிடலாம் என்று அரவிந்தன் நினைக்க, “என் கூதிக்குள்ள உன் விந்து பாயாசத்தை விடுடா.. என் கூதி காஞ்சு கிடக்குது..” என்று அவன் புத்தியில் யாரோ சொல்வதுபோல இருக்க, அரவிந்தனும் “அம்மா.. என் கஞ்சியை வாங்கிக்கோம்மா..” என்று கத்தியபடி, அவன் கஞ்சியை அந்த மர சிற்பத்தின் கூதிக்குள் கொட்டினான்.

 

“ஆஆஆஆ.. அம்மாமாமா.. ஆஆஆஆஆ..” என்று முனகியபடியே தன் கஞ்சியின் கடைசி சொட்டு வரையிலும் அந்த சிற்பத்தின் கூதியில் கொட்டிவிட, அரவிந்தன் தன் சுன்னியை அந்த சிற்பத்தின் கூதியிலிருந்து வெளியே எடுத்தான்.

 

அவன் சுன்னியில் இரத்தம் போன்று ஏதோ ஒட்டியிருக்க, உடனே அரவிந்தன் அப்படியே மயங்கி தரையில் விழுந்தான்.