Adultery சுன்னி ஊம்பிகள்

[sagotharan]

"அடியை.. ராக்காச்சி வாடி.."
அவள் இருப்பதிலேயே பெரிய மடியுடைய ஆட்டினை பிடித்து தொழுவத்திற்கு அருகே இருந்த வேப்ப மரத்தடி நிழலில் இருந்த கொம்பில் கட்டி வைத்தாள். வாஞ்சையுடன் ஆட்டை தடவினாள். அது மே என கத்தியது. அதன் குட்டிகள் பேந்த பேந்த முழித்துக்கொண்டு கொடாப்புக்குள் கிடந்தன.

அவளுடைய பாவாடையை முட்டி வரை ஏற்றிவிட்டு குத்துக்கால் இட்டு அமர்ந்தாள். மேல்சட்டை அணியவில்லை என்பதால் மார்கள் துருத்திக்கொண்டு இருந்தன. குத்துக்காலிடவும் முட்டியில் அழுந்தின. யாருமில்லாத வெட்டவெளியில் அவள் எல்லைகள் இல்லாமல் இருந்தாள்.

அதன் மடியில் லேசாக விளக்கெண்ணெய் தடவி விட்டு இரண்டு முறை நீவி விட்டாள். பிறகு அடுத்து அடுத்ததாக வளவளவென பாலை பீச்சினாள். எப்படியும் ஒரு கால் படி இருக்கும் இரண்டு பெரிய ஆடுகளில் இருந்து கால் படி பாலை கறந்து விட்டாள். கொடாப்பை திறந்து விடவும் குட்டிகள் தாயாட்டினை மொய்த்தன. முட்டி பால் குடித்தன. அதைப் பார்த்த மகிழ்ச்சியில் அந்த குடிசைக்கு வந்தாள்.

"அம்மா இந்தா ஆட்டுப்பாலு.."
"அதையேன்டி என்கிட்ட கொடுக்கிறவ.. வயசுக்கு வந்து எவ்வளவு நாளாகுது. இப்படி பச்சைப்பாலை கொண்டுவந்து நீட்டறவ.. போ போய்.. அடுப்புல வைச்சு காய்ச்சு.."
"எனக்கு ஏம்மா வேலை வைக்கிற.."
"ம்ம்.. வயசுக்கு வந்த சிறுக்கிக்கு பாலை காய்ச்சி அந்த கருப்பட்டியை கொஞ்சம் உடைச்சு போட்டு கலந்து வைக்கிறதுக்கு வலிக்குதாம்... நாளை பின்ன உன் மாமனுக்கு சுடுதண்ணீயாவது வைச்சு கொடுப்பியா.."

"இப்ப எதுக்கு மாமனை இழுக்கிற.."
"நான் எங்கடி இழுத்தேன். நேத்து அவன்தான் உன் கையை புடிச்சு இழுத்தான்"
"அவன் கிடக்குறான்.."
"ஏன்டி அவனுக்கு என்ன?"
"என்ன அவனுக்கா? அவனுக்கு ஒரு வாலே மட்டும் தான் இல்லை. "

"அடியே.. கட்டிக்கப்போறவனை இப்படியெல்லாம் சொல்லக்கூடாது"
"பின்ன எப்படி சொல்லரதாம்?. குரங்குனு சொல்லவா"
"அடிக்கழுதை.. " ரூபவதியின் அம்மா எழ.. அங்கிருந்தாள் அடி கிடைக்கும் என குடிசைக்கு வெளியே ஓடினாள்.

அது பூங்காடு கிராமம்.. எண்ணிக்கையில் இருபது இருபத்திரெண்டு வீடுகளை இருக்கும்.‌அதுவும் நடுநடுவே வயல்வெளிகளுக்கு மத்தியிலும், ஓரத்திலும்..‌ஆங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக..‌ எத்தனையோ தலைமுறைக்கு முன் காட்டினை திருந்தி குடி வந்தவர்களின் சந்ததியினர். பூக்காடு கிராமத்தில் நாகரீக பழக்கங்கள் எதுவும் கிடையாது.‌

பெண்களுக்கு ரவுக்கை துணியே இல்லை. ஒரு துணியை எடுத்து மாராப்பாக போட்டுக் கொள்வார்கள்.‌ ஆண்கள் இருக்கும் போது மட்டும் மாராப்பை சரி செய்து கொள்வார்கள். அதுவும் சில வீட்டுள்ள ஆண்கள் என்றால் மாராப்பு இலாலாமலே திரிவார்கள். கல்யாணத்தகற்கு பிறகுதான் என்ற நிபராந்தனை இல்லை. இன்னார் உறவு வழிதான் என்ற‌கட்டுபாடு இல்லை.

மனசளவில் பிடித்து போயிருந்தாலே போதும்.. ஓத்துக்கொண்டு ஒனாறாக வாழலாம். ரூபவதி பூங்காடு கிராமத்தில் இருக்கும் அழகான இளம் சிட்டுக்களில் ஒருத்தி. அவருடைய தோழிகள் ஒரு ரூபாய் என்று அழைப்பார்கள்.‌ உண்மையில் ரூபம் என்றால் உருவம் அந்த உருவத்தில் அழகான ஒரு பெண்ணாகவே அவள் இருந்தாள்.

ஆனால் அந்த ரூபவதி என்ற பெயர் அவளுக்கு அவ்வளவாக பிடிக்கவில்லை எல்லாவற்றிற்கும் காரணம் அவளுடைய மாமன் மகன் மாயோன். அவன் எப்ப பார்த்தாலும் ரூபவத்தையே ஏய்.. ரூபாய் நோட்டு என்றுதான் கிண்டல் அடிப்பான்.

என்கிட்ட பத்து ரூபாய் நோட்டு இருக்கு ரூபா நோட்டு என்று அவள் அருகில் இருக்கும் வேறு நபர்களிடம் ரூபாய் கொஞ்சம் அழுத்தி பேசுவான். அதனுடைய நோக்கம் மற்ற எவருக்கும் புரியாது ஆனால் ரூபவதிக்கு நன்றாக தெரியும் அவன் தன்னைத் தான் வெறுப்பேத்த வந்திருக்கிறான் என்பது.

ஒரு சமயம் மாட்டு தொழுவத்தில்.. அவள் மாட்டிற்கு தண்ணீர் வைத்துக் கொண்டிருக்கும் பொழுது இப்படித்தான் அவளுடைய அம்மா அருகில் இருக்கும் பொழுது.. அக்கா இப்பதான் புதுசா ஒன்பது ரூபாய் நோட்டு அடித்து விட்டு இருக்காங்களாம் தெரியுமா என்று கேட்க.. ஏற்கனவே வேலை செய்யக்கூடிய கடுப்பில் இருந்தவள்.. மண்சட்டியில் இருந்த மொத்த கழனியையும் அவன் தலையோடு ஊற்றிவிட்டு ஓடிப்போனாள். அவன் அப்படியே உட்கார்ந்து கொண்டான். உடல் முழுக்க நனைந்தது.

சுதாரித்துக் கொண்டவன் தன் மேல் வாழைப்பழத் தோலும் அழுகிய பழைய சோற்று கஞ்சி அழகிய காய்கறி கழிவுகள் எல்லாம் அதில் இருந்தன.. அதை மோந்து பார்த்தான். நாற்றம். புளித்துப் போய் இருந்தது.

"இதைப் போய் மாட்டுக்கு ஊத்தினா எப்படி குடிக்கும்டி ரூபாய்.."
"அதான் மாட்டுக்கு கொடுக்கலடா.."

கையை ஊன்றி எழுந்தான். எழுந்தவன் அவள் ஓடிய திசையிலேயே அவளை துரத்திக் கொண்டு ஓடினான். அவன் இரண்டு இடங்களில் திரும்பி புன்னைமரம் அருகே செல்லும் பொழுது அவளை எட்டிப் பிடித்து விட்டான் ஒரு வேகத்தில் பிடித்தவன்.. அவளை அனைத்து தன் உடம்பில் இருந்த அத்தனை கழனி தண்ணீரையும் அவள் மேல் பூசுவதற்காக இறுக்கி அணைத்து கண்ணத்தோடு கன்னம் வைத்து தேய்த்தான்.

பிறகு கைகள் இருந்தவற்றை அவளை நெடுக அணைத்து உடலெங்கும் உடலாலே தடவினான். மாராப்பு விலகி இருவரின் உடலிலும் மார்புகளும் முலைகளும் மோதிக்கொண்டன. அழுந்தின. ஆனால் அவனுடைய நோக்கம் கழனியை தடவுவதாகவே இருந்தாலும்.. அந்த நெருக்கமும் அனைத்தும் இருவருக்குள்ளும் இருந்த உடல் தாகத்தினை உடல் மோகத்திணை இதுவரை அறிந்திடாத உடல் சுகத்தினை தேடுவதற்கான தொடக்க புள்ளியாக மாறிப்போனது. இருவரும் தங்களுக்குள் ஏற்படும் மாற்றத்தினை உணர்ந்தார்கள்.

முலைகளின் வருடலால் ரூபவதி மயங்கி முனகினாள்.

இதுவரை சிறுபிள்ளையாக ஒருவருக்கொருவர் ஓடி பிடித்து விளையாடிவந்த.. சின்னஞ்சிறு பிள்ளைகளுடைய விளையாட்டுத் தனங்கள் அனைத்தும் மறைந்து.. பருவத்திற்கான பால்வெளிகள் திறந்து கொண்டன.

அன்றையிலிருந்து ஒருவரை ஒருவர் பார்க்கும் பார்வை மாறிப் போனது. கேலியும் கிண்டல்களும் உடலுறவு நோக்கியே அவளை இழுப்பதற்காகவும் அவள் அதிலிருந்து விலகுவதற்காகவுமான இரட்டை அர்த்த வசனங்களாக மாறிப்போனது. இப்பொழுதும் அவர்களுக்கு அருகில் உள்ளோருக்கு இவர்கள் பேசிக் கொள்வதன் சாடை மாடைகள் புரிவதே இல்லை.

எருமை மாட்டை அழைத்துக்கொண்டு வந்த மாயோனை தூரத்திலேயே ரூபவதி பார்த்துவிட்டாள்.

"வரட்டும் இன்னுக்கு இருக்கு.. மாமனுக்கு கச்சேரி.." என மனதுக்குள் சொல்லிக்கொண்டாள்.‌

"என்ன மாயா.. மாட்டோட கழுத்துல கயிறு கட்ட வேண்டியதுதானே. இப்படி அவிழ்த்து விட்டு அலைஞ்சா எப்படி?"
"என் மாடு கயிறு இல்லாம அலைஞ்சா உனக்கென்ன ஒரு ரூபா?"
"ம்ம்.. எவன் வீட்லயாவது மேயப் போய் நல்ல அடி வாங்கிகிட்டு தான் வரும்"

"என் மாடு அடி வாங்குற மாடு இல்ல.. அடிக்கிற மாடு.. வாங்குறியா.."
"நான் எதுக்கு வாங்குறேன்.. அடியை. அதுவும் போயும் போயும் உன் மாடுகிட்ட.."
"ஏன்னைக்காவது தனியா வந்து மாட்டப்போற.. அன்னைக்கு இருக்கு மாடுகிட்ட.."
"மாட்டுவாங்க.. மாட்டுவாங்க... கனவு கண்டுக்கிட்டு கிட.." என நகர்ந்தாள்.

அவள் மாடு அவள் மாடு என அவனுடைய சுன்னியை தான் குறிப்பிட்டாள். ஆனால் உண்மையிலேயே அவனுடைய மாட்டைத்தான் எங்கோ மேய விட்டுவிட்டு இவளிடம் திட்டு வாங்கிக் கொண்டிருக்கின்றான் என அவள் அம்மா நினைத்துக் கொண்டாள்.