Fantasy தாலி மட்டும் தான் கட்டினேன்

[manaividhasan]

தாலி மட்டும் தான் கட்டினேன் – Ep37

கலை: கிஷோர் நான் டிரஸ் பேக் பண்ணிட்டேன். நீ கிளம்பி வா. பஸ் இன்னும் ஹாஃப் ஆன் அவர் ல எடுத்துருவான். 

கிஷோர்: சரிடி. நான் கிளம்பி நீ போன் பண்ணுவ ன்னு தான் பாத்துட்டு இருந்தேன். 

கிஷோர் அம்மா அம்சவேணி: டேய் இந்தா முறுக்கு என மருமகளுக்கு குடு. பஸ் ஸ்டாண்ட் ல விக்கிற கண்ட கண்டத வாங்கி கொடுத்துராத. அப்புறம் வயித்த கலக்கிரும். 

கிஷோர் அப்பா: மருமகளுக்கு கோவம் தீந்துருச்சா டா. இன்னும் அவங்க அப்பா அம்மா மேல கோவமா தான் இருக்காளா?

கிஷோர்: அவ பேசுறா பா. ஆனா மூஞ்சி கொடுத்து பேச மாட்டேங்கறா. நீங்களும் அம்மாவும் சண்டை போட்டா என்கிட்ட பேசுற மாதிரி ரெண்டு பெரும் மாத்தி மாத்தி பேசுவீங்கள்ல. அதே மாதிரி அவ எனக்கு போன் போட்டு பேசுறா.

அம்சவேணி: ரெண்டு வாரமா ஆச்சுள்ல டா. இன்னும் என்ன கோவம் வேண்டி கிடக்கு. இப்போ ஃப்ரெண்ட் கல்யாணத்துக்கு தான போறீங்க. போய்ட்டு வந்ததும் வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வா. என் மருமக கிட்ட நான் பேசிக்கிறேன்.

கிஷோர்: அது ஒன்னுமில்ல மா இதுவரைக்கும் அடிச்சதே இல்ல. இப்போ முத முறை அடிச்சது ல அவளால அதை தாங்கிக்க முடியல. சரிசரி எல்லாரும் என்கோயரி முடிச்சுட்டீங்களா? நான் கிளம்பலாமா? என் பொண்டாட்டி எனக்கு வெயிட்டிங். 

கிஷோர் அப்பா: ம்ம். லவ் பண்ண ஆரம்பிச்சதுக்கு அப்புறம் நல்லா பேசுற டா. சரி பாத்து போயிட்டு வா.

அம்சவேணி: ஏய் இருடா எங்க தங்க போறீங்க.

கிஷோர்: அவ அவளோட ஃப்ரெண்ட்ஸ் கூட மண்டபத்துல இருக்குற ரூம் ல படுத்துக்குவா. மண்டபத்தில வேற ரூம் ஃப்ரீயா இல்ல. அதனால வெளிய ரூம் புக் பண்ணிருக்கேன் மா. அவ ப்ரெண்ட்ஸ் சில பேருக்கு கல்யாணம் ஆகிருச்சு. அவங்க ஹஸ்பன்ட்ஸ் 3 பேரு நான் எல்லாம் 2 ரூம் புக் பண்ணிருக்கோம்.

கலை வீட்டில்,

மஞ்சு: நீங்க அவளுக்கு ரொம்ப செல்லம் கொடுத்து கெடுக்குறீங்க. ரெண்டு நாள் எப்படி தனியா விடுறது. அங்க யாரை நமக்கு தெரியும்?

கலை: இப்படி சொல்லி சொல்லி தான் காலேஜ் படிக்கும் போது என்னை டூர் க்கு அனுப்பாம வச்சுக்கிட்டீங்க. இப்போ கூட நான் என் பிரெண்ட்ஸ் கூட ரெண்டு நாள் தங்கி டைம் ஸ்பெண்ட் பண்ண கூடாதுனா. இனிமேல் எப்போவும் பேச முடியாது. இப்போவே பாதி பேருக்கு கல்யாணம் ஆச்சு. 

நாகராஜன்: சும்மா எதுக்கு எடுத்தாலும் பொலம்பாத டி. அதெல்லாம் அவ பத்திரமா இருந்துக்குவா. (கலையிடம் திரும்பி) நீ அடிக்கடி போன் போட்டு பேசு சரியாமா. 

கலை: சரிப்பா 

என்று சொல்லி அவள் அறைக்குள் சென்று விட்டாள். அனைத்தும் பேக் செய்து விட்டாளா? என்று சரி பார்க்க.

நாகராஜன் மஞ்சுவை மெதுவாக அழைத்தார். 

நாகராஜன்: ஏடி இங்க வா.

மகளை சமாதானம் செய்யாமல் தன்னை சமாதானம் செய்ய தான் அழைக்கிறார் என்று தெரிந்தாலும் அவர் அருகில் போய் உக்கார்ந்து

மஞ்சு: இப்ப என்ன சொல்லி என் வாய அடைக்க போறீங்க. நாம ரெண்டு பேரும் அவ நினைச்ச படியெல்லாம் ஆடிட்டு இருக்கோம்.

நாகராஜன்: என் தங்கம், இது அவ்ளோ பெரிய விசயம் இல்லடி. போயிட்டு உடனே வந்துருவா. அது போக அவ சொல்றது கூட கரெக்ட் தானே. அவ படிக்கிற காலத்துல தான் ஒரே பொண்ணு அப்படின்னு எங்கேயும் போக விடல. இப்பயாச்சும் போயிட்டு அவ கூட படிச்ச பிள்ளைகள பாத்துட்டு சந்தோஷமா வரட்டுமே. அது போக அவள ஒன்னும் தனியா அனுப்பல. கூட மாப்பிள்ளையும் துணைக்கு போயிட்டு வரும். 

மஞ்சு: (அதிர்ச்சி கலந்த கோபத்துடன்) என்னது! அந்த பையன் கூட போயிட்டு வராளா? அவ எங்கேயும் போக வேண்டாம். வீட்டுலயே கிடக்கட்டும். கல்யாணம் ஆகாத பொம்பள பிள்ளைய ஒரு ஆம்பளை பையன் கூட ரெண்டு நாளைக்கு தனியா அனுப்பினா அதவிட அசிங்கம் எனக்கு எதுவும் இல்ல.

நாகராஜன்: ஏய் கழுத என்னாச்சு உனக்கு. அவள கட்டிக்க போற பையன் தான, எவனோ ஒருத்தன் கூட அனுப்புற மாதிரி பேசுற. அப்படி என் பொண்ண அனுப்ப நான் என்ன ஈன பெயலா டி. அதுவும் மாப்ள வெளிய தான் ரூம் எடுத்து தங்குது.

கணவனின் கோவத்தை கண்டு அழுவது போல் மூக்கை உரிந்து கொண்டு மஞ்சு நான் பெத்த பொண்ணு மேல நான் அக்கறையா பேசுறது கூட என்னை வில்லியா பாக்க வைக்குது. 

கலை இதையெல்லாம் அவள் அறையில் கதவருகில் மறைந்து நின்று கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள். 

மஞ்சு: அந்த பையன் வீட்டுல கால வச்ச நேரம் வீட்டுக்குள்ள ஒன்ன அடுத்து ஒன்னா சண்டை வருது. எனக்கு கொஞ்சம் கூட உடன்பாடே இல்ல நீங்க அந்த பையனுக்கு கட்டி வைக்கிறது ல. அதுசரி நான் பொலம்பிட்டே கிடக்கேன் என் பேச்ச கேட்டா இங்க எல்லாம் நடக்குது.

நாகராஜன் மஞ்சுவிடம் பேசுவதற்குள் கலை அறைக்குள்ளிருந்து வந்து மஞ்சுவை கோபமாக நோக்கி, அம்மா இன்னொரு தடவ என் கிஷோர பத்தி நீங்க எதுவும் பேசாதீங்க. ஏன் அந்த ராகுல் சனியனும் அன்னைக்கு தான வந்தான். அது உங்களுக்கு தெரியலையா. அவன் நின்ன இடத்தில புள்ளு கூட முளைக்காது. அப்பேற்பட்ட கேடு கெட்டவன். அவன் தான் நம்ம குடும்பத்துல சண்டை உருவாக்கி விடுறான்.

நாகராஜன்: அம்மாடி அப்பா பேசிட்டு இருக்கேன் ல. நீ போய் துணி எடுத்து வை கிளம்புறதுக்கு.

மஞ்சு: உன்ன மாதிரி ஒருத்திக்கு கொட்டத்த அடக்க அப்படி ஒரு புருசன் தான் வேணும். (நாகராஜனிடம் திரும்பி) ஏங்க மரகதம் போன் போட்டு பேசினா ங்க. அவ பையனுக்கு இவள நாசுக்கா கேட்டு பார்த்தா, அந்த ராகுல் தம்பிக்கு தான். இப்போவும் ஒன்னும் கெட்டு போகல. அந்த குடும்பதுக்கிட்ட நானே பேசிக்கிறேன். இவள அந்த பையன் கூட அனுப்பாதீங்க, இவளே கூட தனியா போயிட்டு வரட்டும்.

கலைக்கு உடலெல்லாம் பற்றி எரிவது போல இருந்தது. அன்று கோவத்தில் நடந்து கொண்டது போல இன்றும் தன் தாயிடம் கோவத்தில் நடந்து விட கூடாது என்ற எண்ணத்தில் ஆத்திறத்தை அடக்கி அவள் தந்தையை பார்க்க. அவரும் அதே கோவத்துடன் மஞ்சுவை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். தன் மகள் கோவத்தில் ஏதேனும் சொல்லி விட கூடாது என்று கலையை பார்க்க, கலை கோவத்தை அடக்க அடக்க அவள் கண்ணில் நீர் தன்னையறியாமல் வடிந்தது. 

நாகராஜன்: கலை நீ உள்ள போய் கிளம்ப ரெடி ஆகும்மா. நான் அம்மாட்ட பேசிக்குறேன். 

கலை அறைக்குள் சென்றதும் பளார் என்ற சத்தம் மட்டும் கேட்டது, அடுத்து மஞ்சுவின் விசும்பலும் தன் பெற்றோரின் அறைக்கதவு சாத்திக் கொள்ளும் சத்தமும் கேட்டது.

அவளுக்கு நினைவு தெரிந்த வரை அவள் அப்பா கலையையும் மஞ்சுவையும் அடித்ததே இல்லை. ஆனால் இந்த இரண்டும் ஒரே வாரத்தில் நிகழ்ந்தது. 

தன் தாயின் மேல் பரிதாபம் கொண்டு அழுதாள். 

ராகுல் அவன் செய்யும் சதி செயலுக்கு அவனுடைய தாயையும் இன்று பயன்படுத்தி விட்டான் என்று உணர்ந்தாள்.

மரகதம் பற்றி கலைக்கு நன்கு தெரியும். இப்படி இவளுக்கு கல்யாண ஏற்பாடு நடப்பது தெரிந்திருந்தால் அவங்க கனவிலும் கூட இப்படி பெண் கேட்டு குழப்பத்தை ஏற்படுத்தி இருக்க மாட்டார். இதன் பின்னால் ராகுல் நகர்த்தும் காய்களை அவள் அப்படியே உணர்ந்தாள். 

ஹாலில் நிசப்தம். அம்மாவை அடித்து விட்டு அவள் அப்பா படும் வேதனையை அவளால் அறிய முடிந்தது.

அந்த நேரத்துக்கு அவளுக்கு மருந்தாக ஒரு சத்தம் கேட்டது. அவள் வீட்டு வாசலில் இருசக்கர வண்டி சத்தம். 

அப்பாவின் உற்சாகமற்ற குரல் அறைகுள்ளிருக்கும் அவள் காதில் கேட்டது. 

வாங்க மாப்ள. கலை ரூம்ல தான் இருக்கா. உள்ள போங்க.

ஆம் கிஷோர் கலை வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தான்.

ஆனால் கிஷோர் உடனே அவள் ரூமுக்கு சென்றால் மரியாதையாக இருக்காது என்று எண்ணி, இங்கு நடந்த களேபரம் பற்றி அறியாமல் அவள் அப்பாவுடன் மரியாதை நிமித்தம் என்று கருதி பேச்சுக்களை தொடர்ந்தான். அவர் பேசும் மன நிலையில் இல்லை. அப்பாவுக்கும் கிஷோருக்கும் நடந்த உரையாடல் கலைக்கு மிகுந்த வேதனை கொடுத்தது. ஏனென்றால் மாப்ள மாப்ள என்று எப்போவும் சந்தோஷமா பேசும் அப்பா இப்பொழுது கிஷோரிடம் சரியாக பேசாமல் இருந்தார்.

வாசலில் வரவேற்பு, மாமாவுடனும் அத்தையுடனும் சில வார்த்தைகள் சந்தோசமாக பேசி விட்டு கலையை அழைத்து செல்வோம் என்று நினைத்து வந்த கிஷோருக்கு அனைத்தும் நேர் மாறாக நடப்பது கொஞ்சம் குழப்பத்தை கொடுத்தது.

கிஷோர்: சாப்டீங்களா மாமா?

சாப்டாச்சு மாப்ள. (பதிலுக்கு சாப்டீங்களா என்ற கேள்வி தொலைந்திருந்தது). கலை ரூம்ல இருக்கா மாப்ள. உள்ள போங்க.

கிஷோர்: சரி மாமா. (ரூமை நோக்கி திரும்பியவன் பின்னர் நாகராஜன் ஐ பார்த்து) அத்தைய எங்க மாமா?

நாகராஜன்: அவ ரூம்ல தூங்கிட்டு இருக்கா மாப்ள. நீங்க கலைய கூப்பிட்டு கிளம்புங்க. டைம் ஆச்சு ல.

கிஷோர்: (வெகுளியாக) டைம் இருக்கு மாமா. டிரைவர் ட்ட கூட பேசிட்டேன். 10 நிமிஷம் கூட வெயிட் பண்ணுவாங்க. அத்தைக்கு உடம்பு எதுவும் சரியில்லையா மாமா? நான் வெனா டேப்லெட்.

நாகராஜன்: (கிஷோரை பேச விடாமல்) இல்ல மாப்ள. தூக்கம் வந்துருச்சு தூங்கிட்டா. ம்ம் நீங்க உள்ள போங்க. 

கிஷோர் கலை அறைக்குள் சென்றான். அறைக்குள் நுழைந்தவனை அப்படியே கட்டி அணைத்து கொண்டாள்.

அவன் எத்தனை முறை அவளை தீண்டி இருந்தாலும் ஒவ்வொரு முறையும் அவளின் செழிப்பு மிக்க மேனி தீண்டும் போதெல்லாம் பிரமித்து தான் போகிறான். இந்த பேரழகி எனக்கு எப்படி கிடைத்தால் என்றே கேள்வியே தவறாமல் எழும்.

இவன் இப்படி பிரமித்து கொண்டிருக்க, அவளோ இவன் தான் என் உலகம், இவன் தான் என் உயிர், என் உயிரை கடந்து உள்ளத்தை படித்தவன். இவனை தவற விட மாட்டேன் என்று கண்களில் சிறு கண்ணீரோடு அவனை கட்டி அணைத்த வண்ணமே இருந்தாள்.

அவள் அணைப்பில் அவன் காமம் உணரவில்லை. காதல் உணர்ந்தான். வீட்டில் ஒரு அசாதாரண சூழ்நிலை நிகழ்வதை கொஞ்சம் தாமதமாகவே உணர்ந்தான். இவளின் அணைப்பும் அதை உறுதிப்படுத்தியது.

இருவரும் பஸ்ஸில் அமர்ந்திருந்தனர். கலை ஜன்னல் பக்கமும் கிஷோர் அவளை அடுத்தும் உட்கார்ந்து இருந்தான். கலை அவன் கையை கோர்த்து இடது மார்போடு அழுத்திக் கொண்டிருந்தாள். ஜன்னல் காற்றில் அவள் நெற்றிக் கூந்தல் பறந்து பறந்து கிஷோரின் முகத்தில் பட்டுக் கொண்டிருந்தது. அவனுக்கு மயிலிறகை முகத்தில் தடவுவது போல் இருந்தது.

இப்படி ஒரு அழகிய பெண் சுமாரான அழகிய தோற்றத்துடன் இருக்கும் ஆணிடம் இப்படி ஒட்டிக்கொண்டிருப்பதை பஸ்ஸில் ஏறிய அனைவரும் வியப்புடன் சிலரும் பொறாமையுடன்  சிலரும் அன்புடன் சிலரும் பார்த்துச் சென்றனர்.

கலை: ஏன் டா டல்லா இருக்க. எங்கம்மா சொன்னத இன்னும் நினைச்சிட்டு இருக்கியா. ஏதோ என்மேல உள்ள கோபத்துல உன்ன திட்டிட்டாங்க.

சில நிமிடங்களுக்கு முன்பு கலை வீட்டில் நடந்த நிகழ்வுகள்:

கலையை அழைத்துக்கொண்டு கிஷோர் வாசலை கடக்கும்முன் மஞ்சு அவள் அறையிலிருந்து வெளிவர கிஷோர் அவளை கவனித்து சிரித்த முகத்துடன் அத்தை என்க.

அவள் அழுத முகத்துடன் கிஷோரை பார்த்து “என் வீட்டுல எல்லா குழப்பத்தையும் உண்டு பண்ணிட்டு நீ மட்டும் நல்லா சந்தோஷமா இருப்பா” என்று கூறி உடனே அறைக்கதவை டமால் என சாத்திக்கொண்டாள். 

இதை பார்த்த கலைக்கும் நாக ராஜனுக்கும் அவளை என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை. சிறிது நேரத்திற்கு முன் தான் அவளுக்கு அடி கொடுக்கப்பட்டது. எவ்வளவு தான் அடிக்க முடியும். இதற்கு மேல் பேசினாலோ, அடித்தாலோ பிரச்சனை பெருசாகக்கூடும் மேலும் மஞ்சு இன்னும் பல தடித்த வார்த்தைகளை கிஷோரை நோக்கி சொல்வாள் எனக்கருதி இருவரும் அமைதியாக இருந்தனர்.

நாகராஜன்: அவ என் மேல உள்ள கோபத்துல எல்லாரையும் திட்டிகிட்டு இருக்கா. ஹாஹா 

என்று மலுப்ப முயற்சித்தார்.

கிஷோர்: இதுல என்ன மாமா இருக்கு என்னோட அத்தை தான. சரி நாங்க கிளம்புறோம் மாமா பஸ்சுக்கு நேரமாச்சு.

இப்பொழுது பஸ்ஸில்.

கிஷோர்: எனக்கு திட்டினதெல்லாம் பெருசா தெரில டி.  அன்னைக்கு லாம் எனக்கு காபி போட்டு குடுத்தாங்க. நல்லா தான் பேசினாங்க. இப்போ என்னாச்சு திடீர்னு அதான் புரியல, நீ அத்தை ட்ட தேவை இல்லாம கோவப்பட்டு பேசுனியா டி.

கலை: (சோகமா அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்து) இல்லடா நான் எதுவும் சொல்லல. எங்கம்மா உன்னை ஏத்துக்கிட்ட அப்புறம் அந்த ராகுல் அவங்க அம்மா ட்ட சொல்லி என்னை பொண்ணு கேக்க சொல்லிருக்கான் போல. அதனால அம்மா இப்போ ரொம்ப குழம்பிட்டாங்க டா. அவன் அம்மாவும் என் அம்மாவும் ரொம்ப வருஷமா க்ளோஸ் ஃப்ரெண்ட்ஸ். அதுனால சம்பந்தியான நல்ல இருக்கும் ஆசை படுறாங்க. 

அவன் அமைதியாக இருந்தான். கலை அவன் நெஞ்சிலிருந்து தலை உயர்த்தி அவனிடம் என்னடா எதுவும் சொல்ல மாட்டிங்கிற. 

கிஷோர்: சொல்ல என்னடி இருக்கு. நீ என் பொண்டாட்டிங்கிறது எழுதப்படாத விதி. உங்கம்மா கொஞ்சம் குழப்பத்துல இருக்காங்க. சரி ஆகிடும். அப்படியே அவங்க முடியாதுன்னு சொன்னாலும் உங்கப்பா மேல நம்பிக்கை இருக்கு. மொத்தமா உன் குடும்பம் என் குடும்பம் எல்லா சேந்து எதித்தா கூட, நான் கூப்பிட்டா ஓடி வர மாட்டியா டி.

என்று அவள் நெத்தியில் முத்தம் கொடுத்தான்.

கலை: நீ என்னை கேக்குறதுக்கு முன்னாடியே நான் உன்ன இழுத்துட்டு ஒடிருவேன். நீ வர மாட்டேன் அப்பன் முக்கியம் ஆட்டுக்குட்டி முக்கியம் ன்னு சொல்லிக்கிட்டு இருந்த, நான் உன்ன கற்பழிச்சு அதை போட்டோ எடுத்து உன் வீட்டு சுவர் முன்னாடி ஒட்டி உனக்கு யாரும் பொண்ணு தராத மாதிரி பண்ணிருவே. என் வீட்டு முன்னாடியும் ஒட்டுவேன். அதுக்கப்புறம் அந்த மரகத ஆண்டி என்னை மருமகளா கனவுல கூட நினைச்சு பாக்காது.

சொல்லிவிட்டு சிரிக்க அவனும் தன் காதலியை ரசிச்சு “நிஜமாவே போஸ்டர் லாம் ஒட்டுவியா டி” என்றான்.

கலை: எனக்கு நீ இல்லனா நான் எந்த எல்லைக்கு வேணாலும் போவேன் டா. ஆனா அவ்ளோ தூரம் எதுவும் நடக்காது. ராகுல் மோசமானவன் தான் ஆனா மரகத ஆண்டி ரொம்ப நல்லவங்க. இந்த நாய் தான் அவங்கள ஏமாத்திட்டு இருக்கான். அவங்க கிட்ட பேசுனா போதும்.

கிஷோர்: என்னை கற்பழிப்பேன் ன்னு சொன்னில்ல. அப்டிலாம் பண்ணிடாத டி. நானே என்னை கொடுத்துர்ரேன்.

கலை: இது நல்ல பிள்ளைக்கு அழகு. பொண்டாட்டி கூப்டா என்ன ஏன் ன்னு கேட்காம படுக்கணும் சரியா. உன்ன நீயே கொடுத்தா உனக்கு சேதாரம் கம்மி. நானே எடுத்துக்கிட்டா சேதாரம் அதிகமா இருக்கும்.

கிஷோர்: சரிங்க பொண்டாட்டி.

கலை: நீ ஆபிஸ் ல முக்கியமான மீட்டிங் ல இருந்தா கூட, நான் கூப்பிட்டா நீ உடனே வந்துரணும். வந்து எல்லாத்தையும் அவுத்து போட்டு படுக்கனும் என்ன. இல்லன்னா குஞ்ச கடிச்சு தின்னுருவேன்.

கிஷோர்: அப்படி வந்தா வேலை போயிடும் டி. நீ வேன்னா பக்கத்துல வீட்டுல எவனாச்சும் இருந்தா கூப்பிட்டுக்கோ. 

கலை: என்னை பாரு. என் உடம்பு எப்படிருக்கு. நான் எவ்ளோ அழகா இருக்கேன்னு சொல்லு.

என்னவென்று சொல்வதம்மா வஞ்சி அவள் பேரழகை என்று கிஷோர் பாட்டு பாடினான்.

கலை சிரித்து அவன் தோளில் அடித்து “ஒழுங்கா சொல்லுடா” என்றாள். 

கிஷோர்: சத்தியமா ஹீரோயின் மாதிரி இருக்க டி.

கலை: ம்ம் இப்படி ஒரு அழகிய உடம்ப பக்கத்து வீட்டுல இருக்குற ஏப்ப சோப்பைக்கெல்லாம் தருவேன் ன்னு நினைக்குறியா. எப்போ தரணும், யாருக்கு தரணும் ன்னு எனக்கு தெரியும். அதுபடி தான் செய்வேன். வேலை போகும் ன்னு பயப்படாத டா. வேலை போனா போகுது வேற வேலை பாத்துக்கலாம்.

கிஷோர்: அவ்ளோ ஈசியா லாம் வேற வேலை கிடைக்காது டி தங்கம். ஒரு வேலைய ரெடி பண்ணி வச்சுட்டு தான் இப்போ இருக்குற வேலையை விடனும்.

கலை: கிடைக்கும் டா. நான் உனக்கு வேலை வாங்கி தருவேன்.

கிஷோர்: உனக்கு என்னடி தெரியும் இதெல்லாம் பத்தி. புருஷனுக்கு ஹெல்ப் பண்ணனும் ன்னு நினைக்குற நான் பாராட்டுறேன். சும்மா எதையாச்சும் சொல்ல கூடாது.

கலை: நான் என்ன பண்ணுவேன் தெரியுமா. நீ எப்படியும் 10 கம்பெனிக்காச்சும் அப்ளை பண்ணுவ ல. அந்த பத்து ல எது பெஸ்ட் ன்னு நானே கூகிள் பண்ணி தெரிஞ்சுப்பேன். அப்புறம் அங்க யார் இன்டர்வீவ் நடத்துறாங்க ன்னு தெரிஞ்சுக்கிட்டு அந்த ஆள் நம்பர் எடுத்துக்கிட்டு அவன்கிட்ட பேசி வீட்டுக்கு வர சொல்லி என்னை ஓக்க வச்சு உனக்கு இன்டர்வீவ் யே இல்லாம அப்பாயின்மெண்ட் லெட்டர வாங்கி உன் கையில கொடுத்து உங்களுக்கு புது வேலை வாங்கி வச்சிருக்கேன் அத்தான் ன்னு சொல்வேன். அதனால இந்த வேலையெல்லாம் பத்தி யோசிச்சு கிட்டு இருக்க கூடாது. நான் எப்போ கூப்பிட்டாலும் நீ வரணும். உன்னோட வாசனை எனக்கு எப்போ லாம் வேணும் ன்னு நினைக்கிறேனோ அப்போ லாம் நீ என் முன்னாடி வந்து நிக்கனும். நான் வேண்டும் பொழுதெல்லாம் உன் விரல் என் மேல ஓடனும். எதை பத்தியும் கவலைப்படாம நாம சந்தோஷமா இருக்கணும். அஞ்சு குழந்த உனக்கு நான் பெத்து கொடுக்கணும். நீயும் நானும் சாகுற வரைக்கும் சந்தோஷமா இருக்கணும். இதெல்லாம் நடக்க எப்பயாச்சும் எவன் கூடயாச்சும் பத்து நிமிசம் படுக்குறது ல எனக்கு ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல. இந்த ஜென்ம வாழ்க்கை உன்கூட வாழ போறேன், அது தான் எனக்கு வேணும். செம்மையா வாழணும் டா உன்கூட.

அவனுக்கு பதிலுக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை. அவளை இறுக்கினான். அவன் கண்ணில் நீர் வந்து அவள் மேல் விழுந்தது. அவள் அவனுடைய அணைப்பில் தஞ்சம் கொண்டு சின்னதாக மகிழ்ச்சி புன்னகை பூத்தாள்.

கிஷோர்: நீ என்னென்னமோ கவிதை மாதிரி பேசுற டி. ஆனா எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல. உன் மேல வச்சிருக்கிற அன்ப வார்தையால சொல்ல தெரியல செல்லம்.

கலை: வார்த்தையால தான் நான் உன் மனச புரிஞ்சுக்கணும் ன்னு இல்ல டா. நீ பாக்குற பார்வ, உன் கை என் மேல தீண்டுற தீண்டல், உன் தொடுதல், உன் உடம்பு என்னை இறுக்குறது இப்படி உன்னை புரிஞ்சுக்க எனக்கு நெறய வழிகள் இருக்கு. உன் வாய் பேசலனாலும் நீ எப்போவும் என்கூட பேசிட்டு தான் இருக்க.

மறுபடியும் அவனுக்கு என்ன சொல்வது என புரியவில்லை. அவளை இன்னும் கொஞ்சம் இறுக்கினான்; அவள் கன்னச் சதையில் முத்தம் கொடுத்து முகத்தை முகர்ந்தான். அவள் வாசத்தை உள்ளிழுத்தான். இந்த ஒரு போதை போதும் பத்து நாள் பட்டினி கூட கிடக்க முடியும் என நினைத்தான்.

கிஷோர்: இந்த ஜென்ம வாழ்க்கை ன்னு சொன்னில்ல, ஒரு ஜென்மம் போதுமா டி. எனக்கு சத்தியமா போதாது.

கலை: எத்தன ஜென்மம் இருக்கு யாருக்குடா தெரியும். ஏழுன்னு சொல்றாங்க. ஒருவேளை ஆறு ஜென்மம் ஏற்கனவே முடிஞ்சு இதுதான் நமக்கு கடைசியா இருந்தா. அதனால தான் இந்த ஜென்மத்தில காசு, பணம், ஊரு, உறவு, அவன் என்ன நினைப்பான், இவன் என்ன நினைப்பான், மயிரு, மட்டை ன்னு எத பத்தியும் நினைக்காம உனக்காக நான் எனக்காக நீ நமக்காக நம்ம அஞ்சு புள்ளைங்க. இந்த நிறைவான வாழ்க்கை ன்னு சொல்றாங்க ல்ல டா. நம்ம வாழ்க்கை அந்த நிறைவுக்கும் மேல இருக்கணும். என்னதான் உனக்கு ஆபிஸ் ல திட்டு விழுந்தாலும், வீட்டுக்குள்ள வரும் போது நீ சட்டைய கூட கழட்டாம; கை, கால், முகம், கழுவாம வியர்த்த உடம்போட என்ன கட்டி பிடிக்கணும், இறுக்கிப் பிடிச்சு என் எழும்ப உடைக்கணும், ரத்தம் வர என் உதட்டை கடிக்கணும். என்னை தூக்கி நீ பெட்டுல வீசி எரியனும். என்மேல படுத்து என்னை பந்தாடனும். புரியுதா டா புருசா?

கிஷோர்: புரியுது டி. இப்படி பொண்டாட்டி கிடைக்காம தான் ஊருல எல்லாம் பொலம்புறானுங்க. லட்சத்துல ஒருத்தனுக்கு தான் இப்படி ஒரு கிடைக்கும். ஆனா நீ கோடில ஒருத்தி ன்னு தோணுது. எனக்கு நீ கிடச்சுட்ட. ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு பொழுதும் உன்னை சாப்பாடு போல தின்பேன்.

கலை: நான் எவன் கூடயாச்சும் படுத்துட்டு வியர்வை யோட வீட்டுக்கு வந்தா நீ என்னடா பண்ணுவ.

கிஷோர்: அப்போ மட்டும் என்னடி வித்தியாசம். அதே தான் நடக்கும். உன்னை வியர்வையோட ஆரத்தழுவி. களஞ்சு கிடக்குற முடிய காதுல ஒதுக்கி விட்டு உன் முகம் முழுக்க முத்தம் தருவேன். பசியோட உன் உதட்ட தின்பேன், உனக்கு கைகால் அமுக்குவேன், உன் பாதத்துக்கு முத்தம் தருவேன்.

கலை அவன் நெஞ்சில் விரல்களை அலைய விட்டு நெஞ்சு முடிகளை ஆய்ந்தாள். அவளுடைய கைக்குட்டையை எடுத்து அவன் கழுத்தில் உள்ள வியர்வையை அழுத்தி துடைத்தாள், முகத்தை துடைத்தாள். நெஞ்சில் பணியனுக்குள்ளே திணித்து வைத்தாள்.

கிஷோர்: எதுக்குடி கர்சீப் அ பணியனுக்குள்ள தினிக்குற.

கலை: என் கர்சீப்ப உன் வாசத்துல ஊற வைக்குறேன். பஸ் ல இறங்குற வரைக்கும் எடுக்காத. நைட்டு என் பக்கத்துல இல்லாத நேரம் உன் வாசம் என்கூட இருக்கணும்.

கிஷோர்: என்கிட்ட கர்சீப் எதுவும் இல்லடி. எனக்கு உன் ப்ரா வ கழட்டி கொடு. நானும் நைட்டு உன் வாசத்தோட தூங்குறேன்.

கலை: டீ குடிக்க பஸ் நிப்பாட்டுவாங்கள்ல அப்போ பாத்ரூம் போய் கழட்டி கொண்டு தரேன் டா.

கிஷோர்: என்னடி உடனே ஓகே சொல்லிட்ட. ச்சீ ன்னு சினுங்குவ ன்னு நினைச்சேன். 

கலை: நானே உனக்கு தானடா. என் ப்ரா மட்டும் என்ன ஊராளுக்கா. நான் மொத்தமும் நான் போட்டிருக்கிற மொத்தமும் உனக்கு தான். அதே தான் வைஸ் வெர்சா. நீ எனக்கு.

கிஷோர்: சரிடி சப்போஸ் நான் இன்னொருத்தி கூட படுத்தா நீ அத எப்புடி எடுத்துக்குவ.

கலை: உன்னை எவ டா கூப்பிடுவா. 

சொல்லி சிரித்தாள்.

கிஷோர்: ஏய்ய்..

கலை: சரிசரி அப்படியே எவளாச்சும் கூப்பிட்டா.

கிஷோர் ஆர்வமாக பார்த்தான்.

கலை: படுக்காத. உனக்கு தான் நான் இருக்கேன் ல. என்கூட மட்டும் படு. ஒருவேளை நான் செத்துட்டா.

சட்டென கோபத்துடன் அவள் கன்னத்தில் பளாரென அடித்தான்.

கிஷோர்: என்னடி பேசுற.

கலை சிரித்துக்கொண்டே பதில் சொல்லுமுன் முன்சீட்டில் இருந்து நாப்பது வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு அக்கா “ஏய் உனக்கு அறிவில்ல, ஒரு பொண்ண இப்படியா அடிப்ப” என்றார்.

பஸ்ஸில் முன்னிரண்டு பின்னிரண்டு வரிசையில் இருந்த அனைவருக்கும் அடி சத்தம் கேட்டது. 

ஐயோ அக்கா ஒன்னுமில்ல அவன் சும்மா தான் அடிச்சான் - கலை

“என்ன சும்மா. பொது இடத்தில எப்படி நடந்துக்கணும் ன்னு அறி..” என்று  அந்த அக்கா சொல்லி முடிக்குமுன் 

கலை கிஷோரின் கழுத்தை நறுக்கென்று பல் பதிய கடிக்க அவன் ஆவென்று கத்தினான். இதுவும் முன்னிரண்டு பின்னிரண்டு வரிசைக்கு கேட்டது.

கலை: அக்கா அவன் அடிச்சதுக்கு நான் கடிச்சுட்டேன் சரியா போச்சு.

“அய்யயோ” என்று அவள் பக்கத்தில் இருந்தவளை பார்த்து “என்னடி இது இப்புடி இருக்குதுங்க” என்றாள்.

“நமக்கென்னடி அவங்க சந்தோஷமா தான இருக்காங்க போல. சரி இந்தா உணர்ச்சி பொங்கி போய் போன கீழ போட்டுட்ட” அருகில் இருந்த பெண்.

அந்த பெண்: அய்யயோ 

கிஷோர், கலைக்கு சைடு வரிசையில் இரண்டு இளவட்ட ஆண்கள் இருந்தனர். அவர்கள் இருவரும் இப்பொழுது கலையை கிஷோர் அடித்ததை மட்டுமல்ல, ஆரம்பத்தில் இருந்து கிஷோரும் கலையும் கொஞ்சி குலாவுவதை பார்த்துக் கொண்டு தான் இருந்தனர்.

அதில் நண்பன் 1: மச்சான் நான் சூசைட் பண்ணிக்கட்டுமா டா.

நண்பன் 2: அவன் அடிச்சத்துக்கு, இவ கடிச்சதுக்கு நீ ஏன் டா சாக போற. ஏதாச்சும் நல்ல காரணத்துக்காக சாவு.

நண்பன் 1: டேய் அந்த பொண்ண பாருடா எப்படி இருக்கா ன்னு. ஹையோ கிட்டத்தட்ட தேவதை மாதிரி இருக்கா டா. அந்த பையன பாரு. நல்லா இல்ல ன்னு சொல்ல முடியாது. ஓகே ஏதோ சுமாரா இருக்கான் ன்னு சொல்லலாம்.

நண்பன் 2: அவங்க எப்படியும் இருந்துட்டு போறாங்க. உனக்கென்னடா லவடா.

நண்பன் 1: எப்படி மச்சான் அவள கரெக்ட் பண்ணுனான். நானும் சுமாரா நல்லா தான் இருக்கேன் எனக்கு ஒருத்தியும் மாட்டா மாட்டிங்குறாலுங்க.

நண்பன் 2: அதுக்கென்ன டா பண்றது. தோ எனக்கு இப்போ லவ் செட் ஆச்சு. உனக்கும் ஆவும் டா. பொறுமையா இரு டா.

நண்பன் 1: அவன் கரெக்ட் பண்ணது கூட சரிடா. ஆனா அவன் அடிச்சும் அந்த பொண்ணு சிரிக்குறா மச்சான். எங்கடா இருக்காலுங்க இந்த மாதிரி பொண்ணுங்க லாம்.

நண்பன் 2: இந்த மாதிரி பொண்ணுங்க லாம் அரிய வகை டா. வந்தா சந்தோச பட்டுக்கணும். இல்லனா வந்ததை வச்சு சந்தோச பட்டுக்கனும்.

நண்பன் 1: என்னால தாங்க முடியல டா. வந்ததுல இருந்து இவன் கூட அமைதியா இருக்கான். ஆனா அந்த பொண்ணு இவன் மேல ரொம்ப கொளஞ்சு கொளஞ்சு பேசுது. என்னடா நடக்குது. எனக்கு ஒன்னும் புரியல.

நண்பன் 2: டேய் லூசுக்கூ லவ்வர்ஸ் அப்படித்தான் இருப்பாங்க. அந்த பொண்ண அவன் நல்லா பாத்துக்கிரான இருக்கும். ரெண்டு பேரு சந்தோஷமா இருந்தாங்க ன்னா வாழ்த்து. அத விட்டுட்டு ஏன் இப்படி புலம்புற. ரொம்ப இதுவா இருந்துச்சுன்னா அந்த ப்ரோ ட்டயே கேளு. எப்படி கரெக்ட் பண்ணீங்க ன்னு.

நண்பன் 1: சரி மச்சான் அது தான் வழி அவன்கிட்டயே கேக்குறேன்.

நண்பன் 2: டேய் டேய் சும்மா சொன்னேன் டா.

என்று சொல்வதற்குள் முதல் நண்பன் கிஷோரின் கையை மெதுவாக தட்டி ஆர்வ மிகுதியில் நேரடியாக “ஜி கேக்குறேன் ன்னு தப்பா எதுவும் நினைக்காதீங்க. எப்புடி ஜி” என்று நிறுத்தினான்.

கிஷோர்: என்னது ஜி எப்புடி. (குழப்பம் யாருடா இவன்)

நண்பன் 1: இல்ல ஜி. எப்புடி? ஜி அவங்கள கரெக்ட் பண்ணீங்க.

கிஷோர் க்கு என்ன இவன் இப்படி கேக்குறான். என்று குழம்ப

கலை கிஷோரின் தோள் மேல் கைபோட்டுக் கொண்டு கொஞ்சம் முன்னே வந்து கேள்வி கேட்ட பையனிடம் “யாரு இவனா ச்ச ச்சா. நான் தான் இவனை கரெக்ட் பண்ணேன்”.

நண்பன் 1: (மிகுந்த அதிர்ச்சியுடன்) என்னது நீங்க கரெக்ட் பண்ணீங்களா?

கலை: அட ஆமாங்க. ஒன்றரை வருஷம் என்னை அலைய வச்சான். கெஞ்ச வச்சான். பொறம்போக்கு.

நண்பன் 1: (கூடுதல் அதிர்ச்சியுடன்) ஒன்றரை வருஷம் அளஞ்சிங்களா? 

கலை: (கண்களை அழகாக சிமிட்டிக் கொண்டு) ஆமாங்க.

கிஷோர் மிகவும் சங்கடமாக உணர்ந்தான். கலையிடம் “சும்மா இருடி” என்று அங்களாய்த்தான்.

இரண்டாவது நண்பனுக்கும் இப்பொழுது கொஞ்சம் வியப்பு வந்தது.

முதல் நண்பன் கிட்டத்தட்ட அழுது விடும் நிலையில் கிஷோரின் கையை இறுக்கமாக பிடித்து “ஏன் ப்ரோ” என்றான் வேதனையாக. கலையிடம் “நீங்க ஏன் இவரு பின்னாடியே சுத்துனீங்க.” என்றான்.

கலை: எனக்கு இவனை தான் ங்க பிடிக்கும். என் அழகன். (என்று அவன் கன்னத்தை கிள்ளினாள்) நான் செத்தாலும் இவன் மடில தான் சாகனும்.

கலை என்னதான் இவ்வளவு நேரம் விளையாட்டாக அந்த பையனை வெறுப்பு ஏற்றினாலும் கடைசி வாக்கியத்தை உள்ளத்தில் இருந்து தான் சொன்னாள்.

அந்த பையனும் இவர்களின் காதலை புரிந்து கொண்டு கிஷோரிடம் “சாரி ப்ரோ. நான் ஏதாச்சும் அதிகப்பிரசங்கத்தனம் பண்ணிருந்தா” என்றான்.

கிஷோர் அவன் தோளில் கைய வைத்து “அதெல்லாம் பரவால்ல ப்ரோ. ரெண்டு மனசு சேரும் போது அங்க அழகு காணாம போயிடும் ப்ரோ” என்றான்

அந்த முதல் நண்பன் ஆழமாக புரிந்து கொண்டது போல கிஷோரிடம் “நீங்க ரெண்டு பேரும் சூப்பரா இருப்பீங்க ப்ரோ” என்று சொல்லி அவன் இருக்கைக்கு போய் அமர்ந்தான்.

கலையும் அவனை பார்த்து நன்றியாக சிரித்தாள்.

கிஷோர் வேகமாக கலையிடம் திரும்பி “நீ செத்து நான் மட்டும் இருப்பேனா டி. நீ சாகும் போது நானும் செத்துருப்பேன்” என்றான்.

கலை: ஹே ஏதோ ஃபீலிங் ல சொல்லிட்டேன். விடுடா. நம்ம ரெண்டு பேரால வயசாகி நிக்க முடியாம இருக்குற காலம் வர்ற வரைக்கும் சந்தோஷமா இருப்போம் சரியா.

என்று அவன் கன்னத்தில் உம்மா கொடுத்தாள்.

டீ நிறுத்தம் வந்தது. கிஷோர் டீ வாங்க சென்றான். கலை பாத்ரூம் சென்று ப்ராவை கழட்டி கொண்டு வந்து ப்ராவை சாதாரணமாக அவன் மடியில் வைத்து அவன் கையிலிருந்த டீயை வாங்கி கொண்டாள். 

கிஷோர் யாரும் பார்ப்பதற்குள் சட்டென ப்ராவை அவன் பேண்ட் பையில் தினித்துக்கொண்டான். அவள் சுடிதாரை பார்க்க அவள் காம்பு கம்பீரமாக நீட்டிக் கொண்டிருந்தது. 

கிஷோர்: ஆமா டி அந்த ப்ரோ கேட்டது சரி தான். நான் எப்படி டி உன்னை கரெக்ட் பண்ணேன்.

கலை யோசித்தாள். அவளுக்கும் தெரியவில்லை.

கலை: தெரியல டா. ஹிஹி. எப்படியோ சூப்பர் பிகர கரெக்ட் பண்ணிட்ட. பலே ஆளுயா நீ.

அவனும் சாதித்தது போல சிரித்தான்.

கலை: உன்கூட இருக்கும் போது நான் நானா இருக்கேன். நீயும் அப்படித்தான் இருக்குற. பாத்தியா நாம ஒன்னா இருக்கும் போது நாம நாமலா தான் இருக்கோம். அட்ஜஸ்ட் பண்ணி போக வேண்டிய தேவையே இல்லாம போயிருது டா. ஐ லவ் யுவர் கோர் யூ. யூ லவ் மை கோர் மீ. இந்த பொருத்தம் தான் நம்ம கரெக்ட் ஆக காரணமோ என்னமோ.

கிஷோர்: அட ஆமால்ல

என்றபடி அவளுடைய மார்பு காம்பை ஆடை மேலயே பிடித்தான். 

அவள் சந்தோசத்துடன் துப்பட்டாவை கீழே இழுத்து அவன் கையை மறைத்து கொண்டு அவன் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள்.

நிமிடங்கள் கடந்து கல்யாண மண்டபத்துக்கு அருகில் உள்ள பேருந்து நிலையத்தில் பேருந்து நின்றது.