Fantasy மியான்மர் நாட்டில் மனைவியும் கக்லோட் கணவனும்

[Mirchinaveen]

ஹோட்டலின் ஏழாவது மாடியில் செல்வத்தின் அறை இருந்தது சீதாவை அழைத்துக் கொண்டு அவன் ‘லிப்டு’ வழியாக சென்று அறைக்குள் சென்ற போது அறை முழுவதும் வண்ணப் பூக்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டு, வாசம் மூக்கைத் துளைத்தது. சீதாவை வரவேற்று வாழ்த்து அட்டை ஒன்று பழத்தட்டுடன் இருந்த காட்சியை கண்ட சீதாவுக்கு எல்லாம் பிரமிப்பாக இருந்தது. பூலோகத்திலிருந்து ஏதோ தேவலோகத்துக்குள் வந்து நிற்பது போல மலைத்து நின்றாள்.


அன்று இரவு உணவு பலவகைகளில் உண்ண இருந்தது ஹோட்டலின் கீழ்தளத்தில் ‘லோபி’ மிகப் பெரிய அரண்மனை போல காட்சியளித்தது. அந்த சூழ்நிலையில் சாப்பிடுவது மனதிற்கு மிக ரம்மியமாக இருந்தது சீதாவுக்கு. மனமும் வயிறும் நிறைந்தது.

அங்கே செல்வத்திற்கு வேலை எளிதாகவும், அதே சமயத்தில் அவனை மரியாதையுடன் நடத்தினர். எல்லோரும் செல்வத்திற்கு மரியாதை கொடுப்பதை நேரில் பார்த்தாள் சீதா. எல்லா ஊழியர்களும் செல்வத்தை பார்த்தால் “ஹலோ ! குட் மார்னிங் சார்” என்று முகம் மலர கூறினர்.




மறுநாள் காலை சுமார் ஒன்பது மணிக்கு செல்வம், மனைவி சீதாவை அழைத்துக் கொண்டு வெளியே காரில் சென்றான். மியான்மார் நாட்டில் இயற்கை அழகுடன் புத்த பிரானின் திருக்கோயில்கள் நிறைய இருப்பதாக தெரிந்து கொண்டாள்.

அங்கே நேரில் சென்று பார்த்த போது, புத்தர் சிலைகளும், கோவில்களும் எழில் கொஞ்சியது நிஜம். அவற்றுள் பல அங்கு வரலாற்றுச் சின்னங்களாக விளங்கின. அங்குள்ள மக்கள் புத்தரை கடவுளாக வணங்கினர்.

பல புத்த வழிபாட்டுத்தலங்கள் எழில் சிந்தும் ஒவியங்கள் கண் கொள்ளாக் காட்சியாக பிரமிக்க வைத்தது. புத்தர் சிலை ஒன்று சுமார் அறுபது அடி உயரத்தில் தங்கத்தால் செதுக்கப்பட்டு பாதுகாக்கப்பட்டு வந்தது . அந்த நாட்டின் கலைப் பொக்கிஷமாக விளங்கியது கலையழகுடன் விளங்கிய அந்த சிற்பங்களை நாளெல்லாம் பார்த்துக் கொண்டே இருக்கலாம் என தோன்றியது சீதாவுக்கு.

அதில் ஓர் ஆச்சரியம் என்னவென்றால் பல புத்த வழிபாட்டுத் தளங்கள் இருந்த போதிலும் குறிப்பிட்ட ஒரு புத்தர் ஞானம் பெற்ற அமைதிப் பூங்காவாக விளங்கியது. அந்த புத்தஸ்தலத்திற்கு சென்று திரும்பிய போது, சீதாவுக்கு மனச்ஞ்சலங்கள் மாறி, மனம் அமைதியாகவும் தெளிவாகவும் விளங்கியதை இன்று வரை அவளால் மறக்க இயலவில்லை. இது எப்படி சாத்தியம்? புத்தர் உண்மையிலேயே சக்தி மிக்கவராக விளங்கியதை சீதா தன் உள்ளப்பூர்வமாக உணர்ந்தாள்.

இவ்வுலகில் பல உண்மைகள் ஆதாரப் பூர்வமாகத்தான் உணர்த்தப் பட்டுள்ளது என்பதை அறிந்து கொண்டாள்.

அத்தனை சந்தோஷங்களுக்கிடையேயும் அவள் மனம் சிங்கப்பூரில் உள்ள அவள் பிள்ளைகளிடம்தான் இருந்தது. அங்கிருந்து தன் பிள்ளைகளிடம் தொலைபேசியில் பேசியதும் அவள் மனம் ஆறுதலாக இருந்தது. அவள் மகள் தேவி “அம்மா கவலைப்படாதீங்க, நீங்க சந்தோசமா இருந்துட்டு வாங்க என்று கூறியதைக் கேட்டு சீதாவுக்கு மனம் இதமாக இருந்தது. சிறுவயதிலேயே பிள்ளைகளை சீதா, ஒழுக்கத்துடனும், அறிவுத் தேர்ச்சியுடனும் வளர்த்து வந்ததால், வளரும் வயதில் அவர்கள் பெற்றோர்களுக்கு எந்தப் பிரச்சனையையும் தராமல் இருந்தார்கள்.

மறுநாள் ஏப்ரல் எட்டாம் தேதி ஞாயிற்றுக்கிழமை சீதாவுக்கு பிறந்தநாள் என்பதைத் தெரிந்துக்கொண்டு அங்குள்ள ஒட்டல் ஊழியர்கள் சிலர் சீதாவுக்கு பிறந்தநாள் வாழ்த்து அட்டைகளையும், ரோஜாக்கள் நிறைந்த சிவப்பு வண்ண பூங்கொத்து ஒன்றையும் அவள் அறைக்கு அனுப்பி வைத்தனர். இதைப் ‘ பெற்றுக் கொண்ட சீதா மன மகிழ்ச்சியின் எல்லைக்கே சென்றாள். அன்று அவளின் முப்பத்தி எட்டாவது பிறந்தநாள் மியான்மாரில் சிறப்பாக கொண்டாடியதை நினைத்து இறைவனுக்கு நன்றியை செலுத்தினாள்.

அங்கு தங்கி இருந்தபோது ஒருநாள் சீதாவும், செல்வமும் அங்கிருந்து விமானத்தில் ஒரு மணி நேரம் பயணம் செய்து மியான்மாரின் மற்றொரு எல்லையில் ‘இன்லே லேக்’ என்று கூறப்படும் ஒரு மிகப் பெரிய ஏரிக்குச் சென்றனர். அந்த ஏரி சுமார் இரண்டாயிரம் அடி நீளமும், இருநூறு அடி அகலமும் உள்ள அந்த ஆற்றில் பயணம் செய்வது புது அனுபவமாக இருந்தது. அலைகள் இல்லாமல் , தெளிந்த நீரோட்டத்துடன், குளிர்ச்சியான தென்றல் காற்றில் மிதமான வேகத்தில் படகில் பயணம் செய்தது அவள் இதுவரை கண்டிராத புது வசந்தமாகவே இருந்தது.

வாழ்க்கையில் கஷ்டங்களையே கண்டு வந்த சீதாவுக்கு இப்படிப்பட்ட பயணம் ம னதிற்கு நிம்மதி யை கொடு த்தது . அவள் பட்ட கஷ்டங்களுக்கெல்லாம் வடிகாலாக அமைந்தது போல இருந்தது. வாழ்க்கை எனும் நாணயத்தின் ஒரு பக்கத்தையே கண்டு வந்த சீதாவின் வாழ்க்கையில் இது ஒரு பொற்காலமாக இருந்தது உண்மை.

நமக்கு வரும் சில கஷ்டங்களை பொறுமையுடன் சமாளித்து, எதிர்நீச்சல் போட்டு, நிதானமாக தெளிவு பெற்று வந்தால் வசந்த காலம் எல்லோருக்குமே காத்திருக்கிறது என்ற தத்துவத்தை சீதா உணர்ந்தாள்.

இன்னும் சில வருடங்கள் சீதாவின் கணவன் செல்வம் வெளிநாட்டில் வேலை செய்ய வேண்டிய கட்டாய சூழ்நிலையில்தான் தற்போது சிங்கப்பூர் நிலவரம் உள்ளது. அதனால் சீதா பொறுமையுடன் தன் குடும்பத்தை தனியாக நிர்வகிக்க தன்னை தயார் படுத்திக் கொண்டாள்.

சில நிஜங்களை நாம் ஏற்றுக் கொண்டு, உண்மையுடன் நடந்துக் கொண்டால் வசந்தங்கள் நம்மைத் தேடி வரும். இன்ப துன்பங்கள் நிறைந்ததுதான் வாழ்க்கை. அவற்றை நாம் ஈஸியாக எடுத்துக் கொண்டால் வாழ்க்கை ககம் தரும் வசந்த காலமாகவே அமையும் என்பதை நன்கு உணர்ந்த சீதா அடுத்த கட்ட நடவடிக்கைகளுக்கு தன்னை தயார் படுத்திக் கொண்டாள்.

பொறுமையாக இருந்து வாழ்க்கை நடத்தும் யாரும் வாழ்க்கையில் தோற்க மாட்டார்கள் என்ற தத்துவத்தை உணர்ந்த சீதா இனி வரும் காலத்தையும் வசந்த காலமாகவே ஆக்க நினைத்தாள்.

மறக்காமல் தன் பிள்ளைகளுக்கும், அன்புத்தாய்க்கும் மியான்மார் நாட்டின் அழகிய கைவினைப் பொருட்களை அன்பளிப்பாக வாங்கிக் கொண்டு மீண்டும் சிங்கப்பூர் திரும்புவதற்காக அன்று காலை பத்து மணிக்கு ‘சில்க்ஏர்’ விமானத்தில் ஏறி சீதா சிங்கப்பூர் வந்தாள்.

இன்னும் எத்தனை காலம் இப்படி தன் வாழ்க்கை அங்கும் இங்குமாக இருக்கும் என்ற எண்ணத்துடன், ஒரு வாரம் பிரிந்திருந்த பிள்ளைகளைக் காண ஆவலுடன் வீட்டுக்குள் வந்தாள்.

அங்கே, பிள்ளைகள் இன்னும் பள்ளியிலிருந்து திரும்பவில்லை என்று அறிந்தாள். தன் தாயிடம் நலம் விசாரித்து விட்டு, சிங்கப்பூரின் எந்திர வாழ்க்கையில் தன்னை அர்ப்பணிக்க காத்திருந்த போது,

டெலிபோன் மணி அடித்தது. சீதா ஓடிச் சென்று டெலிபோனை எடுத்து நிதானமாக ‘ஹலோ !’ என்றாள்.

எதிர்முனையில் அவள் கணவன் செல்வம் உற்சாகத்துடன் பேசினான். “சீதா, ஒரு இனிய செய்தி” சீதாவுக்கு செல்வம் பேசியதைக் கேட்க ஆவலாக மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.


ஆம் ! அந்த நல்ல செய்தி !

ஒராண்டு செல்வம் அங்கே உண்மையுடன் உழைத்ததற்கு, அவனுக்கு பதவி உயர்வுடன் சிங்கப்பூர் பிராஞ்சில் உள்ள ‘ராஃபில்ஸ்’ ஐந்து நட்சத்திர ஓட்டலில் அடுத்த மாதத்திலிருந்து வேலை ஆரம்பமாகிறது ஜெனரல் மேனேஜராக.

சீதாவின் வாழ்க்கையில் ‘வசந்த காலம்’