28-04-2024, 09:29 AM
அறுபதிலும் ஆசை வரும்
【16】
【16】
பாலா வீட்டு வாசலுக்கு வெளியே வந்து மாடியில் என்ன நடக்கிறது என்பதைப் போல உற்றுப் பார்க்கவும், நான் சிக்கன் வாங்கிக் கொண்டு காம்பவுண்ட் உள்ளே நுழையவும் சரியாக இருந்தது.
என்னைப் பார்த்ததும் சிக்கன் பார்சலை வாங்கிவிட்டு வீட்டுக்குள் சென்றாள். அவள் முகத்தில் ஷாக் அடித்த ரேகை இருப்பது போல எனக்கு தெரிந்தது.
நம்மை விட வீட்டு வேலை செய்பவர்கள். இந்த மாதிரி விஷயங்களை ரொம்பவே கூர்ந்து கவனிப்பார்கள்.
என்ன பஞ்சாயத்து என்று தெரியவில்லை. ஆனால் கணேஷ் இன்னும் வெளியே நின்று பேசிக் கொண்டிருந்தான்.
நான் பாலாவை அழைத்து நந்து விஷயம் பற்றி கொஞ்சம் சீண்ட நினைத்தேன். நானும் கிச்சனுக்குள் நுழைந்தேன். பாலா சிக்கன் கழுவ தேவையான பொருட்களை எடுக்க ஆரம்பித்தாள்.
என்னாச்சு பாலா, வெளிய நின்னுட்டு இருந்த..
அந்த கணேஷ் கத்துனது இங்க வரைக்கும் கேட்டுது, அதான் என்னன்னு வந்து பார்த்தேன்.
ஹம், எதும் தெரிஞ்சுதா..?
இல்லை, செல்வா கூட சண்டைன்னு நினைக்கிறேன்.
ஓஹ்! நீ வேற எதுவும் பார்க்கலயா..?
இல்லை..
அவள் மறைக்கிறாள். ஒரு விதத்தில் நல்லது. நம்மைப் பற்றிய ரகசியம் எதுவும் தெரிந்தாலும் வெளியே சொல்லமாட்டாள்.
ஏன் உனக்கு இப்படி வியர்க்குது.
வெயில்.
கொஞ்ச நேரம் உட்காரு.
இல்லை சார் வேலைய முடிச்சுட்டு கிளம்புகிறேன்.
ஓகே பாலா..
என்னைப் போல அவளுக்கும் மேலே என்ன நடக்கிறது என்று புரிந்து விட்டது. அதனால் தான் என் கேள்விக்கு என்ன சொல்வது என தெரியாமல் டென்ஷன் ஆகியதால் இப்படி வியர்க்கிறது.
ஈவினிங் பாலா அவளது மகனுடன் வந்தாள். பாலா என்னிடம் தோசையா சப்பாத்தியா என்று கேட்டுவிட்டு, கிச்சன் போய்விட்டாள். பாலா மகன் கார்ட்டூன் வைக்க சொல்ல, எனக்கும் ஃபோர் அடித்தது.
நான் கிச்சன் போக, பாலா அங்கே தோசை சுட ரெடி ஆனாள். என்னைப் பார்த்தாள். நான் சிரித்தேன். அவளும் பதிலுக்கு என்னைப் பார்த்து சிரித்தாள்.
அடுத்து என்ன கேள்வி என்று அவளுக்குத் தெரியும். என்ன பதில் என்று எனக்குத் தெரியும்.
நான் எதுவும் கேட்காமல் அமைதியாக நின்றபடி அவளைப் பார்த்தேன். வினாடிகள் செல்ல செல்ல அவளுக்கு வெட்கம். ஏன் இன்னும் கேட்காம இருக்கிறான் என்ற குழப்பம்.
நன்கு அறிமுகமான ஒரு பெண்ணை, ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமல் இவ்வளவு வெட்கப்பட வைக்க முடியும் என எனக்கு இதுவரை தெரியவில்லை.
கல்லு சூடா இருக்கு பாரு.
என்னை நிமிர்ந்து பார்க்காமல், ஒரு கரண்டி தோசை மாவு எடுத்து ஊற்றினாள். அவள் கவனம் அப்போது ஆயிரம் இடங்களில். முதல் தோசை சரியாக வரவில்லை.
ஸ்ஸ்ஸ் அய்யோ என சொல்லி அதை ஓரமாக எடுத்து வைத்து விட்டு, தன் துப்பட்டாவை அட்ஜஸ்ட் செய்தாள். சத்தியமாக சொல்கிறேன்,அவள் முலைக்காம்புகள் லேசாக விறைத்திருந்தன.
முதல் தோசை ரெடியானது...
சாப்பிடுறீங்களா..?
சாப்பிடத்தான வந்தேன் என அழுத்திச் சொன்னேன்.
சார், பிளீஸ் சார். அங்க போங்க, நான் எடுத்துட்டு வரேன்.
நீ அங்க எடுத்துட்டு வர்றதுக்கு முன்ன சூடு ஆறிடும்..
ஹாட் பாக்ஸ்ல வச்சி எடுத்துட்டு வர்றேன்.
நீ இங்க இருக்க, நானும் இங்க இருக்கேன், அப்படியே இங்கயே சூடா சாப்ட்றலாம்.
பிளீஸ் சார், அங்க போங்க.
சரி போறேன். இப்ப நீ ரெடியா.
ஒரு பெரிய புன்னகை அப்படியே வெட்கம் வேறு.
நான் போறேன். சூடு ஆறிடுச்சுன்னு வை, நீ தான் ஊட்டி விடணும்.
நான் அவளைப் பார்த்துக் கொண்டே போக, அவள் நிமிராமல் சிரித்துக் கொண்டே தோசைக்கல்லை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
தோசை எடுத்துக் கொண்டு வந்தாள்.
சூடு குறைஞ்சுடுச்சா?
ஆமா என்று சொல்லிக் கொண்டே தோசை கரண்டியில் இருந்து எடுத்து என் பிளேட்டில் வைத்தாள்.
இன்னும் தோசை சூடா இருக்கு. கல்லு பயங்கர சூடா இருக்கும் போல என இடுப்புக்கு கீழ் பார்த்தேன்.
அவள் போலியான கோபம் கொண்டு என்னை கரண்டியால் அடிக்க கையை ஓங்கினாள்.
நான் சத்தமாக சிரித்தேன். நான் சிரிக்கும் காரணம் தெரியாமல் குழந்தையும் "அய் அய்" என கார்ட்டூன் பார்த்து சிரித்தான்.
அடுத்த தோசை எடுத்துக் கொண்டு வரும்போது அவள் முகத்தில் ஒரு எதிர்பார்ப்பு எழுந்த மாதிரி எனக்கு உணர்வு.
நான் எதுவும் அவளிடம் கேட்கவில்லை. சூடான தோசையை எடுத்து என் பிளேட்டில் வைத்தாள். தன் விரல்களை ஊதிக் கொண்டே இப்ப என்ன சொல்ல போறீங்க என்பதைப் போல பார்த்தாள்.
கல்லு சூடு குறைஞ்சது போல இருக்கு. அப்புறம் எப்படி இவ்ளோ சூடான தோசை..?
சும்மா இருங்க சார் என்று சொல்லி விட்டு அடுத்த தோசையை எடுக்கச் சென்றாள்.
கிச்சனில் நுழைந்தவள் கண்ணில் காமத்துடன் அவளையே வெறுத்துப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் என்னைப் பார்த்து "ச்ச்சீ" போங்க என்பதைப் போல வெடுக்கென்று தலையை வெட்டினாள்.