Incest மகனுக்கு முலைப்பால்

[Mirchinaveen]

சங்கரும், புவனாவும் வீட்டுக்கு வந்ததும், சங்கர் "அம்மா, அந்த டாக்டர் உன் முலையில பால் குடிப்பாங்கன்னு நான் நினைக்கவே இல்லம்மா.." என்றான்.

"பரவால்லடா செல்லம். அவங்க பால் குடிக்கலைன்னா, அந்த பால் வீணாப் போயிருக்கும். இந்த பாலுக்குத்தானே அம்மா, ஒவ்வொருத்தி வீடா போய் கெஞ்சிட்டு இருந்தேன்.." என்று சொன்னதும், சங்கர் அவள் மார்பில் சாய்ந்துகொண்டு "எனக்காக நீ எவ்வளவு கஷ்டப்படுற? ரொம்ப தேங்க்ஸ்ம்மா.." என்றான்.

"பரவாயில்லடா செல்லம்.. இரு அம்மா சமைக்கிறேன். சாப்பிடலாம்.." என்றாள் புவனா.

அப்போது சங்கர் "அம்மா, நானும் டாக்டரும் உன் முலைப்பால் எல்லாத்தையும் காலி பண்ணிட்டோம். ராத்திரிக்குள்ள உனக்கு பால் சுரக்குமாம்மா?" என்று தன் சந்தேகத்தைக் கேட்டான்.

"கண்டிப்பா சுரக்கும்.." என்று சொன்ன புவனா, தன் வேலையை கவனிக்க செல்ல, சங்கரும் அப்படியும் இப்படியுமாக பொழுதை போக்கினான்.

இரவு சாப்பாடு முடிந்ததும், இருவரும் கொஞ்ச நேரம் டி.வி பார்த்தார்கள். மணி இரவு 9-ஐத் தாண்டியதும், புவனா "வாடா செல்லம் பால் குடிக்கலாம்.." என்று சொல்ல, சங்கர் துள்ளலுடன் எழுந்து பால் குடிக்க சென்றான்.

புவனாவும் வழக்கம்போல தன் மகனுக்கு பால் கொடுக்க, சங்கரும் தனது வழக்கமான சில்மிஷங்களோடு பால் குடித்தான்.

சங்கர் அவள் காம்பைக் கடித்து பால் குடிக்க, புவனாவின் உணர்ச்சிகள் விழித்துக்கொண்டன. முந்தைய இரவே, அவள் உணர்வுகளை அடக்க முடியாமல் படாதபாடு பட்டுவிட்டாள். இன்றைக்கோ, மகனும் டாக்டர் ஹேமாவும் மாறி மாறி பால் குடித்து அவள் உணர்வுகளை உசுப்பி விட்டிருந்தார்கள்.

இப்போது தன் மகன் தன் முலையில் செய்த சில்மிஷங்களால் புவனா சிலிர்த்துப்போனாள்.

புவனாவின் இரண்டு முலைகளிலும் முடிந்த அளவுக்கு பாலை குடித்த சங்கர் "போதும்மா.. எனக்கு தூக்கம் வருது.." என்று சொல்லிவிட்டு அவளுக்கு பக்கத்திலேயே படுத்துக்கொண்டான்.

ஆனால் புவனாவுக்கோ, உணர்ச்சியில் உடல் நெருப்பாக கொதித்தது. ஏற்கனவே அரை நிர்வாணமாக இருந்தாள் புவனா. அதனால் அவளது கைகள் தானாக அவள் அவள் புண்டைக் குழிக்குள் செல்லத் துடித்தன.

பக்கத்தில் தன் மகன் வேறு படுத்திருக்க, அவளுக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. மெதுவாக தன் மகனின் காதருகே "சங்கர்.. செல்லம்.." என அழைத்துப் பார்த்தாள். ஆனால் அவனிடம் இருந்து அசைவு ஏதும் இல்லை.

தன் மகன் நன்றாக தூங்கிவிட்டதை உறுதிபடுத்திக்கொண்ட புவனா, தன் விரல்களை கூதிக்குள் நுழைக்க ஆரம்பித்தாள். அவளுடைய விரல்கள் அனலாய் கொதிக்கும் அவள் கூதிக்குள் நுழைந்தபோது, அவளுக்கு உண்டான பரவசத்தை சொல்ல வார்த்தைகளே இல்லை!

விரல்களை கூதிக்குள் நுழைத்து, மெதுவாக உள்ளே வெளியே என்று ஆட்ட ஆரம்பித்தவள், பின்னர், தாபம் தாங்க முடியாமல், வேகமாக ஆட்டத் தொடங்கினாள்.

ஏதோ ஒரு ஆண்மகன் தன்னை ஓப்பது போல நினைத்துக்கொண்டு கால்களை அகட்டி, தன்னைத் தானே ஓத்துக்கொண்டு இருந்தாள்.

முடிவில் அவளின் தேங்கியிருந்த ஆசையெல்லாம் மதன நீராக வெளியே கொட்ட, உடல் உச்சமடைந்த திருப்தியில் இயல்பு நிலைக்கு வந்தாள் புவனா. ஆனால் பக்கத்தில் தன் மகனை வைத்துக்கொண்டே, தான் இப்படி செய்தது அவளுக்கு கொஞ்சம் குற்ற உணர்வாகவே இருந்தது.

அதனால் படுக்கையில் இருந்து எழுந்த புவனா, தன் அறையில் மாட்டியிருந்த தன் கணவரின் படத்திற்கு முன்னால் நின்று தான் செய்த தவறுக்கு மன்னிப்பு கேட்டுவிட்டு, வந்து படுத்தாள்.

படுத்ததும், தன் மகன் தூங்கிக்கொண்டிருக்கிறான் என்பதை மீண்டும் ஒரு முறை உறுதிபடுத்திக்கொண்டு, ஆசைகள் அடங்கிய திருப்தியில் தூங்கிப் போனாள்.

மறுநாள் பொழுது விடிந்து புவனா கண் விழித்து எழுந்தபோது, பக்கத்தில் படுத்திருந்த சங்கரைக் காணவில்லை. அன்று சங்கர் புவனாவுக்கு முன்பாகவே படுக்கையில் இருந்து எழுந்திருந்தான்.

இரவு, பாவாடையுடன் அரை நிர்வாணக் கோலத்திலேயே தூங்கிப்போன புவனா, தன் முலைகளைக் கவனித்தபோது, இரவெல்லாம் பால் சுரந்து கும்மென்று வீங்கியிருந்தது. இன்னும் சில மணி நேரங்கள் போனால், முலையில் வலி எடுத்துவிடும் என்ற நிலையில் இருந்தது. அதற்குள் தன் முலைப் பாலை காலி செய்ய வேண்டும் என்று நினைத்த புவனா, ஒரு நைட்டியை எடுத்துப் போட்டுக்கொண்டு பெட் ரூமிலிருந்து வெளியே வர, ஹாலில் சங்கர் தன் செல்போனை நோண்டியபடி இருந்தான்.

அவனைப் பார்த்ததும் "என்ன செல்லம், சீக்கிரமா எழுந்திட்டியா?" என்றபடி அவன் அருகே உட்கார்ந்த புவனா "தன் நைட்டியின் ஜிப்பை இறக்கி, தன் இடது முலையை வெளியே தள்ளினாள். பிறகு தன் மகனை இழுத்து, தன் மடியில் படுக்கவைத்து, அவள் வாயருகே முலையைக் கொண்டுசெல்ல, சங்கர் புவனாவின் காம்பைக் கவ்வி உறிய ஆரம்பித்தான்.

புவனாவும், சங்கர் தன் முலையில் பால் குடிக்கும்வரை, அவன் தலையை குழந்தையைப் போல வருடிக்கொடுத்துக்கொண்டு இருந்தாள். சங்கரால் புவனாவின் இடது பக்க முலைப்பாலைத்தான் காலி செய்ய முடிந்தது. அதற்கே அவனது வயிறு நிரம்பியிருந்தது.

அதனால் வலது முலையிலிருந்த பாலை, அவனால் ஒரு சொட்டு கூட குடிக்க முடியவில்லை. சங்கர் தன் அம்மாவிடம் "அம்மா.. போதும்மா இதுக்கே வயிறு நிரம்பிடுச்சு.." என்று சொல்ல, "சரிடா செல்லக் குட்டி.. இன்னும் கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு பால் குடி.." என்று சொல்லிவிட்டு, தன் நைட்டியை சரிசெய்து கொண்டிருக்கும்போது, வீட்டு காலிங் பெல் ஒலித்தது.

புவனா நைட்டியை சரிசெய்துகொண்டிருக்க, சங்கர் "இருமா.. நான் பாக்குறேன்.." என்று சொல்லிவிட்டு, கதவைத் திறந்தான்.

கதவைத் திறந்ததும் வீட்டுக்கு வந்திருந்த தேவியைப் பார்த்து. "வாங்க ஆண்ட்டி.." என்று அவளை வரவேற்றான் சங்கர்.

உடனே புவனா பதறிப்போனாள். "ஏற்கனவே என் முலை மீது சந்தேகத்தில் இருக்கிறாள். அதாவது பரவாயில்லை. ஆனால் இப்போது சங்கர் ஒரு முலையில் மட்டும் பால் குடித்து காலியாக்கிவிட்டான். ஒரு முலை காற்றடைத்த பலூன் மாதிரியும், இன்னொன்று, காற்றுப்போன பலூன் மாதிரியும் இருப்பதைப் பார்த்தால், தேவியை என்னை கேள்வி கேட்டே சாகடித்துவிடுவாள்.." என்று நினைத்த புவனா, அவசரகதியில் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல், கைக்கு கிடைத்த துண்டை எடுத்து தன் மார்பு மீது துப்பட்டா போல போட்டுக்கொண்டு தன் முலையை மறைத்துக்கொண்டாள்.

புவனா தன் முலையை மூடி மறைக்கவும், தேவி வீட்டுக்குள்ளே வரவும் நேரம் சரியாக இருந்தது. புவனாவைப் பார்த்த தேவி "என்ன புவனா? இப்போதான் தூங்கி எழுந்திருச்சிருப்ப போல?" என்றாள்.

"ஆமா தேவி. பையனும் லீவுல வீட்டுல இருக்கான். நானும் வீட்டுல இருக்கேன். காலையில அவசர அவசரமா செய்ய, என்ன வேலை இருக்கப்போகுது சொல்லு?" என்று பதில் சொன்னாள் புவனா.

"அது சரிதான்டி புவனா.." என்ற தேவியின் பார்வை புவனாவின் மார்புகளின் மீது விழுந்தது. தேவியின் பார்வை தன் மார்பை கவனிப்பதை உணர்ந்த புவனா, தன் முலையை மறைத்துக்கொண்டிருந்த துண்டு, மார்பு மீது சரியாக உள்ளதா என்பதை உறுதிசெய்துகொண்டாள்.

ஆனால் தேவிக்கோ, துண்டுக்குள் இருக்கும் முலையை காணும் ஆர்வம் இருந்தது. அதை உணர்ந்துகொண்ட புவனா, "என்னடி தேவி.. காலையிலேயே வீட்டுக்கு வந்திருக்க? என்ன சமாச்சாரம்?" என்று கேட்டு அவள் கவனத்தை திசை திருப்ப முயற்சித்தாள்.

அவள் கேட்ட கேள்வி, தேவியின் காதுகளுக்குள் போனதை தவிர, அவள் மனது புவனாவின் முலை இன்று எப்படி இருக்கும் என்று சிந்தித்தபடியே இருந்தது.

அதனால் புவனா "ஏய் தேவி.. என்னடி ஆச்சு உனக்கு? நான் இங்க கத்திக்கிட்டு இருக்கேன். நீ கம்முன்னு இருக்க?" என்றாள்.

உடனே சுதாரித்த தேவி "ஒன்னுமில்லடி.. உனக்கு ஒரு வேலை வேணும்ன்னு எங்கிட்ட கேட்டிருந்தியே. அது விஷயமத்தான்டி வந்தேன்.." என்றாள்.

"என்னடி, ஏதும் வேலை பாத்து வச்சிருக்கியா?" என்று கேட்டாள் புவனா.

"இல்லடி. இதுவரைக்கும் ஒன்னும் கிடைக்கல. அத சொல்லிட்டு போகத்தான் வந்தேன்.." என்றாள் தேவி.

"அடிப்பாவி. இத சொல்லவா, காலங்காத்தால இவ்வளவு தூரம் வந்த? இத என்கிட்ட போன்லயே சொல்லிருக்கலாம்ல?" என்றாள் புவனா.

"இல்லடி புவனா, இந்த வழியா வந்தேன். அப்படியே உன்னையும் பாத்துட்டு போகலாம்ன்னு வந்தேன்டி. ஏன்டி நான் உன் வீட்டுக்கு வரக்கூடாதா?" என்றாள் தேவி.

உண்மையில், தேவி புவனாவின் முலைகள் ஏறி இறங்கும் ரகசியம் பற்றி தெரிந்துகொள்ளும் ஆர்வத்தில்தான் அவள் வீட்டிற்கு வந்திருப்பது புவனாவுக்கு புரிந்துபோனது. அதுபோக, அவள் ஏடாகூடமாக கேள்விகயைக் கேட்டே, ரகசியங்களை பிடிங்கிவிடுபவள் என்பது புவனாவுக்கு நன்றாகவே தெரியும்.

தேவியின் ஏடாகூட கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்வதில் புவனா மிகவும் கெட்டிக்காரி. அதனால் "என்னடி இப்படி சொல்லிட்ட? இது உன் வீடு மாதிரி. நீ எப்போ வேணாலும் வரலாம் போகலாம். ஏன் நீ இங்கேயே தங்கிக்க. நான் வேணும்ன்னா உன் வீட்டுக்கு போயிடுறேன்.." என்று தேவியைப் பார்த்து கண்ணடித்தாள் புவனா.

"ஆமா நீ போயிட்டாலும் என் புருசன் உன்ன அப்படியே கவனிச்சிருவார்? கட்டின பொண்டாட்டி வயித்துல ஒரு வாரிசை விதைக்க வழியில்ல.. ம்கூம்.." என்று தன் ஏக்கத்தை சொல்லி பெருமூச்சு விட்ட தேவியிடம் "ஏய் பையன் பக்கத்துல இருக்கான்டி.." என்று கிசுகிசுக்கவும், "சரி.. சரி.." என்று அமைதியானாள் தேவி.

பிறகு "ஏய் நான் வீட்டுக்கு வந்திருக்கேன். டீ காப்பி எதுவும் தர மாட்டியா?" என்று கேட்டாள் தேவி. "ஐயோ.. மன்னிச்சிருடி.. உன்ன பாத்த சந்தோஷத்துல உனக்கு குடிக்க எதுவும் தரலை.. அஞ்சு நிமிசம் பொருடி.." என்று சொல்லிவிட்டு, புவனா எழுந்திருக்கும்போது, அவள் மார்பில் கிடந்த துண்டு ஒரு பக்கமாக சரிய, புவனா அடுத்தவினாடியே அது நழுவி கீழே விழாமல் பிடித்துக்கொண்டாள்.

ஆனால் நழுவிய அந்த துண்டு, புவனாவின் இடது பக்க முலையை தேவியின் கண்களுக்கு காட்டிவிட்டது. தேவியின் கண்களும், அந்த கணநேர காட்சியை அப்படியே போட்டோ எடுத்துக்கொண்டது. நல்லவேளையாக புவனாவின் இடது பக்க முலை சங்கர் பால் குடித்து வற்றிப்போயிருந்ததால், தேவி ஹாஸ்பிட்டலில் பார்த்த முலை போலவே இருந்தது. ஆனால், அவளுக்கோ இரண்டு பக்க முலைகளையும் பார்த்தால்தான் மனது திருப்தியாகும்.

புவனா சரசரவென அங்கிருந்து நகர்ந்து சமையலறைக்குள் புகுந்தாள். "பின்னர் உள்ளிருந்தே, சங்கர் நான் காப்பி போட்டுட்டு வர வரைக்கும் தேவி ஆண்ட்டிகிட்ட எதாவது பேசிட்டு இரு.." என்று சொல்லவும், சங்கரும் தேவியிடம் பேச்சுக்கொடுத்தான்.

தேவி "என்ன சங்கர்? இன்னும் எத்தனை நாள் லீவு பாக்கி இருக்கு?" என்று பேசி, புவனா வரும் வரை நேரத்தை போக்க ஆரம்பித்தாள்.

கிச்சனில் இருந்த புவனாவுக்கோ வீட்டில் பால் இல்லை என்பது அப்போதுதான் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. என்ன செய்வது என்று யோசித்த புவனா, தன் அறைக்குள் சென்று டாக்டர் கொடுத்த அந்த பால் கறக்கும் மிஷினை எடுத்துக்கொண்டு கிச்சனுக்குள் சென்றாள்.

அந்த மிஷினின் பாகங்களை ஒன்றிணைத்து, தன் வலது பக்க முலையில் காப்புக்கு நேராக கப்பை வைத்து அழுத்திப் பிடித்துக்கொண்டு, Rubber bulb-ஐ அழுத்த, அந்த மிஷின் புவனாவின் முலையிலிருந்து பாலைக் கறக்க ஆரம்பித்தது.

நான்கைந்து நிமிடங்களிலேயே Container நிரம்பும் அளவுக்கு பாலைக் கறந்தது அந்த மிஷின். கிட்டத்தட்ட, தன் முலைப்பால் முழுவதையும் காலிசெய்துவிட்டாள் புவனா. இப்போது அவளது இரண்டு முலைகளும் ஏற்ற இறக்கம் இல்லாமல் சமமாக இருந்தது.

ஒரு நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டுக்கொண்ட புவனா, அதற்கு மேலும் தாமதிக்காமல் அடுப்பை பற்ற வைத்து, பாத்திரத்தில் பாலை ஊற்றி காயவைத்தாள்.

பால் காயந்து பொங்கியதும், அடுப்பை அணைத்துவிட்டு, பாலை தம்ளர்களில் ஊற்றி, காப்பித்தூளையும் சீனியையும் கலந்து தாய்ப்பால் காப்பியை தயார் செய்து முடித்தாள் புவனா.

பின்னர் தம்ளர்களை டிரேயில் வைத்து, தேவிக்கும் சங்கருக்கும் கொடுத்தாள். பின்னர் தானும் ஒரு தம்ளரை எடுத்துக்கொண்டு அமர்ந்தாள்.

தேவிக்கு அந்த காப்பியின் வாசனையே வித்தியாசமாக இருந்தது. காப்பியை கொஞ்சம் குடித்துப் பார்த்த தேவி, "ஏய் புவனா.. இதுமாதிரியான ஒரு காப்பியை நான் வாழ்க்கையில குடிச்சதே இல்லைடி.. செம டேஸ்ட்.. ஆனா இதுல ஏதோ ஒரு மாற்றம்.. ம்ம்ம்ம்.. என்ன பால்லடி காப்பி போட்ட?" என்று தன் சந்தேகத்தை நேரடியாகவே கேட்டுவிட்டாள் தேவி.

"ம்ம்ம்ம்.. ஒட்டகப் பால்ல போட்டேன்.. எல்லாம் பாக்கெட் பால்தான்டி.." என்று புவனா சொன்னதை தேவியின் மனசு பாதி ஏற்றுக்கொண்டாலும், மீதம் சந்தேகத்துடனே இருந்தது.

அதை அவள் முகத்தைப் பார்த்து புரிந்துகொண்ட புவனா "சங்கர், உனக்கு எப்படிடா இருக்கு?" என்று கேட்டதும், சங்கரும் புரிந்துகொண்டு "ம்ம்ம்.. நீ எப்பவும் காப்பி போடுற மாதிரிதாம்மா இருக்கு.." என்று சொன்னாள்.

"கேட்டுக்க தேவி.." என்று சொல்லிவிட்டு தன் முலைப்பால் டீயை தானே பருக அரம்பித்தாள் புவனா. தேவி சொன்னதுபோல, தாய்ப்பால் காப்பி ரொம்பவும் சுவையாகவும், ஒரு வித்தியாசமாகவும் இருந்தது.

தேவி, சரசரவென காப்பி முழுவதையும் உறிஞ்சிக்குடித்தாள். இன்னும் கொஞ்சம் கிடைத்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று தோன்றியது அவளுக்கு.

தான் வந்த நோக்கம் நிறைவேறாமலேயே அங்கிருந்த கிளம்ப நினைத்தாள் தேவி. அதனால் "சரி.. புவனா.. நான் கிளம்புறேன்.." என்று சொல்லி புறப்பட்டாள்.

அப்போது அவள் கடைசி முயற்சியாக, "புவனா, முகமெல்லாம் வேர்த்திருக்கு. அந்த துண்டைக் கொஞ்சம் தாயேன்.." என்று கேட்டதும், சங்கருக்கு உடல் வெலவெலத்துப்போனது. ஆனால் புவனா, முலையில் கனமில்லாததால், பயமில்லாமல் தன் மார்பு மீது போட்டிருந்த துண்டை எடுத்து முகத்தை துடைக்கக் கொடுத்தாள்.

துண்டை வாங்கிய தேவி, புவனாவின் முலைகளைக் கவனித்தாள். இரண்டும் அவள் ஹாஸ்பிட்டலில் இருந்து வெளிவரும்போது எப்படி இருந்தனவோ, அப்படியே இருந்தன.

தன் முகத்தை துடைப்பதுபோல பாசாங்கு செய்த தேவி, அவள் முலைகளையே உன்னிப்பாக கவனித்தாள். இரண்டும் சம அளவில் இருந்ததைப் பார்த்து சங்கருக்கும் ஆச்சர்யம்.

ஆனால் ரகசியத்தை சங்கர் புரிந்துகொண்டான். தன் அம்மா போட்ட சுவையான காப்பிக்கு பால் எங்கிருந்து வந்திருக்கும் என!

முகத்தை துடைத்துக்கொண்ட தேவி, துண்டை புவனாவிடம் கொடுத்துவிட்டு "சரிடி புவனா.. நான் கிளம்புறேன்.." என்று அங்கிருந்து கிளம்பினாள்.

தேவி வெளியே போனதும், அவள் தெருமுனையில் சென்று மறையும் வரை பார்த்துவிட்டு, வீட்டுக்கு வந்து கதவைத் சாத்தினாள் புவனா.

புவனா கதவைத் தாழிடும்போது, சங்கர் புவனாவைப் பின்பக்கமிருந்து கட்டியணைத்து, "அம்மா.. தேவி ஆண்ட்டிகிட்ட பாக்கெட் பால்ன்னு சொல்லிட்டு, நீ உன் ஜாக்கெட் பால்ல டீ போட்டிருக்க.. செம ஆளும்மா நீ.." என்றான் சங்கர்.

"என்ன பண்றது சங்கர்.. தேவிக்கு என் முலை மேல ஒரு சந்தேகம். நான் பாலை கறந்து காப்பி போடாம இருந்திருந்தா, கடைசியில தேவிக்கு உண்மை தெரிஞ்சிருக்கும். இப்போ வீட்டுல பால் இல்லாத சமையத்துலயும் அவளுக்கு காப்பி போட்டுக்குடுத்தாச்சு, அவகிட்ட இருந்தும் தப்பிச்சாச்சு.." என்றாள் புவனா.

"சூப்பர்ம்மா.. ஒரே காய்ல ரெண்டு மாங்கா.." என்றான் சங்கர்.

"அதென்னடா ஒரே காய்ல?" என்று கேட்டாள் புவனா.

"நீதானேம்மா சொன்ன, உன் அம்மா உன் முலைய காய்ன்னு சொல்லுவான்னு.." என்று சொல்லிபடி, பின்பக்கமிருந்த சங்கர் புவனாவின் முலையை நைட்டியோடு சேர்த்து உருட்ட ஆரம்பித்தான்.

சங்கரின் பேச்சும், அவன் செய்கையும் புவனாவின் உணர்வுகளை கிளறி விட்டன. அவள் கூதி ஈரமாகி வடிய ஆரம்பித்தது. தன் மகன் முலையை உருட்ட புவனா "ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. ஆஆஆஆஆஆ.." என்று முனக ஆரம்பித்தாள்.

சிறிது நேரம் அம்மாவின் முலைகளோடு விளையாடிய சங்கர் முலையை உருட்டுவதை நிறுத்தி, தன் கையை எடுக்கப்போக, அடுத்த வினாடியே புவனாவின் கைகள், சங்கரின் கைகளை தன் முலை மீதிருந்து நகர விடாமல் அழுத்திப்பிடித்துக்கொண்டன.

புவனாவின் கைகள், சங்கரின் கைகளுக்கு அழுத்தம் தர, சங்கர் மீண்டும் தன் அம்மாவின் முலைகளை பிசைய ஆரம்பித்தான். அவன் கொஞ்சம் அழுத்தம் தந்து பிசைய, புவனா "ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. ஆஆஆஆஆஆஆஆ.. சங்கர்ர்ர்ர்.." என்று சத்தமாக முனக ஆரம்பித்தாள்.

சங்கரும் தன் அம்மாவுக்கு சுகமளிக்க, அவள் முலைகளை இன்னும் கொஞ்சம் அழுத்தம் தந்து பிசைந்தான். அவன் பிசைய பிசைய அவளது இன்ப முனகல்கள், அவள் எவ்வளவு ஏங்கிப்போயிருக்கிறாள் என்பதை சங்கருக்கு சொல்லாமல் சொல்லியது.

புவனாவின் முலைகளில் பால் வற்றிப் போயிருந்தாலும், சங்கரின் பிழிதலில் அவள் முலைகளில் இருந்த சில துளி பாலும் வெளியேறி அவள் நைட்டியை நனைத்தன.

புவனாவின் பின்பக்கமிருந்த சங்கரின் மூச்சுக்காற்று அவள் கழுத்தில் பட்டு மோத, அவள் உடலோடு ஒட்டியிருந்த சங்கரின் உடல் உஷ்ணம், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக புவனாவை வெப்பப்படுத்த, புவனாவுக்கு ஏதேதோ எண்ணங்கள் தோன்ற ஆரம்பித்தது. இனியும் இதை தொடர்ந்தால் விஷயம், விபரீதமாகிவிடும் என்று, சங்கரின் பிடியிலிருந்து, விடாப்பிடியாக விலகினாள் புவனா.

தன் மகனிடம் பேசிக்கொண்ட வார்த்தைகளை எல்லாம் மறந்து, கொஞ்ச நேரத்தில் நம் மனது இப்படி சஞ்சலப்படப் பார்த்ததே என்று அவள் கண்கள் கண்ணீர்த் துளிகளை சிந்த ஆரம்பித்தது.

தன் பிடியிலிருந்து விலகி ஓடிய தன் அம்மாவின் நிலையை அறிந்த சங்கர், புவனாவின் அருகே சென்று, அவள் முகத்தைப் பார்த்தபோது, அவள் கண்களில் நீர் கசிந்திருப்பதைப் பார்த்தான்.

சங்கரைப் பார்த்து அவன் மார்பில் சாய்ந்துகொண்ட புவனா "சங்கர் சாரிடா.. அம்மா கொஞ்சம் உணர்ச்சிவசப்பட்டுட்டேன்.." என்றாள்.

தன் அம்மாவின் நிலையை அறிந்த சங்கரும் "எனக்கு தெரியும்மா. அப்பா இல்லாம நீ எவ்ளோ கஷ்டப்படுறன்னு.." என்று ஆறுதல் சொல்ல, புவனா கேள்வியாக சங்கரைப் பார்த்தாள்.

உடனே சங்கர் "நேத்து ராத்திரி நடந்தது எல்லாம் எனக்கு தெரியும்மா.. நீயும் ஒரு பொண்ணுதானே.." என்று சொல்லவும், புவனா சங்கரின் மார்பில் மீண்டும் சாய்ந்துகொண்டாள். "என்னை மன்னிச்சிரு செல்லம்.." என்றாள்.

"இதுக்கு எதுக்கும்மா மன்னிப்பு? நீ அப்படி என்கிட்ட என்ன தப்பா நடந்துக்கிட்ட? யாரா இருந்தாலும் ஒரு கட்டத்துக்கு மேல நம்ம ஆசைகளை அடக்கி வைக்க முடியாது. உன் முலையை பாத்துட்டு அந்த கஷ்டத்தை அனுபவிச்ச அனுபவம் எனக்கும் இருக்கு. அப்படித்தான் நீயும். இப்போ மட்டும் அப்பா உயிரோடு இருந்திருந்தா பிரச்சனை இல்லை. அவர் இல்லததாலதான், ஆசைகளை கட்டுப்படுத்த முடியாம நீ தவிச்சிக்கிட்டு இருக்க.." என்றான் சங்கர்.

சங்கர் சொன்ன விஷயம் நூற்றுக்கு நூறு சரியே என்பது புவனாவுக்கு புரிந்தது. வாழ்க்கையில் எவ்வளவு அனுபவசாலியாக இருந்தாலும், எவ்வளவு அறிவாளியாக இருந்தாலும், சில சந்தர்ப்பங்களில் ஒன்னும் தெரியாத குழந்தைபோல நம் மனது மாறிவிடுவது போல, அந்த சந்தர்ப்பத்தில் புவனாவின் மனநிலை இருந்தது.

அவள் உடல் பசிக்கு ஒரு ஆண்மகன் தேவை. ஆனால் அவளை அனுபவிக்க உரிமையுள்ள ஆண்மகன் (அவள் கணவன்) இப்போது உயிரோடு இல்லை.

இந்த விஷயத்தை உணர்வுப் பூர்வமாக புரிந்து வைத்திருந்தான் சங்கர். அதனால் தான் ஏதோ குற்றவாளிபோல நின்றிருந்த தன் அம்மாவிடம் "அம்மா.. இனி உன் ஆசைகளை அப்பா தீர்த்து வைப்பாரு.." என்றான் சங்கர்.

"இறந்துபோன என் கணவர் எப்படி என் ஆசைகளை தீர்த்துவைக்க முடியும்?" என்று சங்கர் சொன்ன வார்த்தைகளுக்கு அர்த்தம் புரியாமல் குழம்பினாள் புவனா. ஆனால் அதற்காக ஏதோ திட்டம் தீட்டியிருந்த சங்கரோ "இன்னும் கொஞ்ச நாள்தான்.. அப்புறம் உனக்குன்னு ஒரு புருசன் கிடைச்சிருவார்.." என்று சொன்னதும் புவனா பதறிப்போனாள்.

"டேய் சங்கர்.. என்னடா சொல்ற? நான் உன் அப்பாவ தவிர.." என்று சொல்லி முடிப்பதற்குள், சங்கரின் கைவிரல் புவனாவின் உதட்டை சொல்லவிடாமல் தடுத்து, "நீ எதையும் நினைச்சு மனசை போட்டு குழப்பிக்காத. இன்னும் ஒருநாள் மட்டும் பொறுத்துக்கோ.. அப்புறம் உன் கஷ்டமெல்லாம் தீர்ந்துடும்.." என்று சங்கர் சொல்ல, புவனா மயக்கம் வராத குறையாக நின்றிருந்தாள்.

சங்கர் அதற்கு மேலும் எதையும் சொல்லாமல் தன் அறைக்கு சென்றுவிட, புவனா தன் மகன் ஏதாவது விபரீதம் செய்துவிடுவானோ என்று ஒரு வித பயத்துடனும், அதே சமயம் தன் மகன் என்ன செய்யப்போகிறான் என்பதை தெரிந்துகொள்ளும் ஆர்வத்துடனும் இருந்தாள்.

அன்று பொழுது கழிய, மறுநாளும் கடந்தது.

மறுநாள் காலை சங்கர் புவனாவின் முலைகளில் பால் குடித்துவிட்டு, தன் வேலைகளை பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்போது, அவன் மொபைலுக்கு கால் வந்தது.

போனை எடுத்த சங்கர் "நீங்க அங்கேயே இருங்க.. நானே அங்க வரேன்.." என்று பேசிக்கொண்டிருக்க, புவனா தன் மகன் பேசுவதை பக்கத்தில் இருந்து கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.

தன் அம்மா தான் பேசுவதை ஆர்வமாக கேட்பதை பார்த்த சங்கர், ஒரு புன்னகையோடு, "அம்மா.. அப்போ இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல வீட்டுக்கு வரப்போறாரு.. நீ குளிச்சு முடிச்சு ரெடியா இரும்மா.." என்று சொல்லிவிட்டு வேகவேகமாக வெளியே கிளம்பினான்.

புவனாவுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. "யார் வரப்போகிறார்கள், சங்கர் வேறு என் கணவர் என்கிறான்.." என்று யோசித்தவள், தன் மகன் சொன்னபடி செய்வோம் என்ற முடிவோடு, சங்கர் சொன்னதுபோல குளித்து முடித்து, தான் வழக்கமாக கட்டிக்கொள்ளும் சேலையை எடுத்துக் கட்டிக்கொண்டிருக்க, அவளது போன் ரிங் ஆனது.

போனில் அழைப்பது சங்கர் என்பது தெரிந்ததும், "சொல்லு செல்லம்.." என்றாள் புவனா. "என்னம்மா, குளிச்சிட்டியா?" என்றான் சங்கர். "ம்ம்ம்ம்.. குளிச்சிட்டேன்டா.." என்றாள் புவனா.

"சரி.. நீ கல்யாணப் புடவைன்னு ஒரு பட்டுப் புடவை வச்சிருப்பியே அத கட்டிக்கிட்டு காத்திரு. நான் அப்போவோடு வரேன்.." என்று சொல்லிவிட்டு போனை வைத்துவிட்டான்.

புவனாவுக்கு இதைக் கேட்டதும் நெஞ்சம் திக் திக் என்று அடித்துக்கொள்ள ஆரம்பித்தது. யார் வரப்போகிறார்கள் என்ற ஆர்வமும் அதிகமானது. உடனே தான் கட்டிக்கொண்டிருந்த புடவையை அவிழ்த்துப் போட்டுவிட்டு, மகன் சங்கர் சொன்னதுபோல அவளது கல்யாண பட்டுப் புடவையை அணிந்துகொண்டாள்.

புவனா புடவை கட்டி முடிக்கையில், வீட்டு காலிங் பெல் ஒலித்தது. புவனா, அவளையும் அறியாமல் வேகவேகமாக சென்று கதவைத் திறந்தாள்.

வாசலில் சங்கர் மட்டும் பின்பக்கமாக கைகளைக் கட்டியபடி நின்றிருந்தான். புவனாவின் பார்வை வேறு யாராவது வந்திருக்கிறார்களா என்று தேடியது. ஆனால் அவனைத் தவிர வேறு யாரும் இல்லை.

அதைக் கவனித்த சங்கர் "என்னம்மா, அப்பாவை தேடுறியா?" என்று சொல்லி, பின் பக்கம் வைத்திருந்த தன் வலது கையை முன்பக்கம் கொண்டு வர, அதில் வாழை இலையில் சுற்றி, மல்லிகைப் பூ இருந்தது.

"இனி நீ தினமும் பூ வச்சிக்கனும்ம்மா.." என்று சொல்லி பூவை அவளிடம் நீட்டினான் சங்கர். "என்னடா இது பூவெல்லாம் வாங்கிட்டு வந்திருக்க? மொதல்ல உள்ள வா.. யாராவது பாத்திடப் போறாங்க.." என்று சங்கரை உள்ளே அழைத்து கதவைச் சாத்தினாள் புவனா.

பிறகு சங்கரிடம் இருந்து பூவை வாங்கி தன் தலையில் வைத்துக்கொண்டாள்.

பிறகு "அப்பா வருவாருன்னு சொன்னியேடா? அப்பா எங்க?" என்றாள் புவனா.

"ம்ம்ம்ம்.. அதுக்குள்ள என்ன அவசரம்? நீ போய் கல்யாண பொண்ணு மாதிரி நகையெல்லாம் போட்டுட்டு வா.." என்றான்.

சங்கர் சொல்வதை, விதவை புவனாவால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை. ஆனாலும் தன் மகனுக்காக தன்னை மாற்றிக்கொண்டவள், இப்போது மகன் சொன்னதை மறுக்க முடியாமல் தன் அறைக்குச் சென்றாள்.