Incest மம்மியும், மந்திர கட்டிலும்..

[nuttynirmal]

“அந்த வீட்டுக்கு, வேலைக்காக வந்த பொண்ணு வேற யாரும் இல்ல.. அந்த வீட்டை கட்டிய பெருசோட மனைவி, பத்து மாசம் சுமந்து பெத்த பொண்ணுதான் அவ..” என்றார் புரோக்கர்.

 

“என்ன அண்ணா சொல்லுறிங்க? அவங்களுக்குத்தான் குழந்தையே இல்லையே?” என்று ஆச்சர்யமாக கேட்டாள் மலர்விழி.

 

“ஆமாம்மா அந்த தம்பதிக்கு குழந்தையில்ல.. ஆனா, அந்த பெருசோட மனைவி சின்ன வயசா இருக்கும்போதே, தன்னோட தாய்மாமன்கூட பழகி, அவன் வாரிசை வயித்துல வாங்கிட்டா.. அந்த காலத்துல இப்படி நடந்தா, ஊர் உலகமே தப்பா பேசும்ன்னு அந்த கர்ப்பத்தை கலைக்க என்னென்னவோ செஞ்சு பாத்தாங்க. ஆனா காலம் கடந்துட்டதால எதுவும் செய்ய முடியல.. அடுத்த பத்து மாசத்திலேயே அந்த பொண்ணுக்கு ஒரு பெண் குழந்தை பிறந்துச்சு. முறை தவறி பொறந்த அந்த குழந்தையை கள்ளிப்பால் கொடுத்து கொல்லப் பாத்தாங்க. ஆனா அந்த அம்மா, அந்த குழந்தையை யாருக்கும் தெரியாம வேற ஒருத்தர்கிட்ட கொடுத்து வளர்க்க வச்சிட்டாங்க. இப்படியே 25 வருசம் போயிருச்சு. 25 வருசமா தான் பெத்த மகளை பாக்காத அந்த அம்மா, தன்னோட கடைசி காலத்துலயாவது தன்னோட மகளை பக்கத்துல வச்சிக்கனும்ன்னு நினைச்சு, தான் பெத்த மகளை, தன்னோட புருசனுக்கு தெரியாம வீட்டு வேலைக்காரியா இந்த வீட்டுக்கு அழைச்சிட்டு வந்திருக்கா. ஆனா அந்த பொண்ணுக்கு, இது தன்னோட அம்மான்னு தெரியாது. இதுதான் பிரச்சனையே..” என்றார் புரோக்கர்.

 

புரோக்கர் இப்படி சொல்லி முடித்ததும் மலர்விழியின் முலையைப் போன்று இருக்கும் அறிவார்ந்த பெரிய மூளை, அடுத்து என்ன நடந்திருக்கும் என்று யூகிக்க ஆரம்பித்தது.

 

“ஓஹோ.. தான் பெத்த பொண்ணு, தன்னோட கட்டிலையே பங்கு போட்டது அந்த அம்மாவுக்கு பிடிக்கலை.. அதனால பெத்த பொண்ணையே விஷம் கொடுத்து கொன்னுட்டு, தானும் தற்கொலை செஞ்சிக்கிட்டாங்க.. சரிதானே..” என்றாள் மலர்விழி.

 

உடனே புரோக்கர் “சரியா சொன்னிங்கம்மா.. உங்களுக்கு ரொம்ப பெருசு..” என்றார்.

 

புரோக்கர் இப்படி சொன்னதுமே, மலர்விழி, தன்னுடைய மாராப்பை சரிசெய்ய, அதைக்கவனித்த புரோக்கர் “தப்பா எடுத்துக்காதிங்கம்மா.. நான் உங்க அறிவு ரொம்ப பெரிசுன்னு சொன்னேன்..” என்று சொன்னபோது, அரவிந்தனின் பார்வையோ, தன் அம்மாவின் முலைகளின் மீது விழுந்தது.

 

அரவிந்தன் சின்னக் குழந்தையாக இருந்தபோது, சப்பி சப்பி பால் குடித்த முலைகள்தான் அவை. தன் அம்மாவின் மடியில் படுக்கும்போதும், அவள் பாசமாக கட்டியணைக்கும்போதும், அவள் முலைகள் அரவிந்தனின் உடலோடு உரசிய அனுபவம் உண்டு. அப்போதெல்லாம் அந்த முலைகளின் மீது அவனுக்கு எந்த ஈர்ப்பும் இருக்கவில்லை.

 

ஆனால், தன்னை தவிர்த்த வேறொரு ஆண், தப்பித் தவறி தன் அம்மாவின் முலைகளை வர்ணித்த விதம், அரவிந்தனின் ஆண்மையை தட்டியெழுப்பச் செய்தது.

 

“அப்பா.. அம்மாவுக்கு எவ்வளவு பெரிய முலை! இத்தனை நாளா இந்த அழகை நாம ரசிக்காம விட்டுட்டோமே..” என்று ஏக்கத்தில் பெருமூச்சு விட்டான் அரவிந்தன்.

 

முதல் முறையாக தன் அம்மாவின் முலைகளை, கண்களில் காமத்தோடு பார்த்தபோது, தான் சிறுவயதில் சப்பி சப்பி பால்குடித்த அந்த முலைகளை சப்பிப் பார்க்க ஆசை வந்தது.

 

அதேநேரம் தொடர்ந்து பேசிய புரோக்கரின் வார்த்தைகள் அரவிந்தனின் கற்பனையை கலைக்க, அரவிந்தன் தொடர்ந்து அவர்கள் பேசியதை கேட்க ஆரம்பித்தான்.

 

“சரி சரி.. நீங்க சொல்றது புரியுது.. ஆனா அந்த வீட்டுல பிரச்சனையே இதுக்கு அப்புறம்தானே ஆரம்பிக்குது. செத்துப்போன அந்த அம்மா, மகள் ஆவிதானே அடுத்து குடிவந்த குடும்பத்தை சின்னா பின்னாமா ஆக்குச்சு..” என்றாள் மலர்விழி.

 

“மேடம்.. இங்கதான் விஷயமே இருக்கு..” என்றார் புரோக்கர்.

 

“என்ன விஷயம்?” என்று மலர்விழி ஆர்வமாக கேட்க, “இப்பவாவது உங்க பையனை வெளியே போகச் சொல்லுங்க.. அடுத்து நான் சொல்லப்போற விஷயம் கொஞ்சம் வேற மாதிரி இருக்கும்..” என்றார்.

 

புரோக்கர் இப்படி சொல்ல அரவிந்தனுக்கு ஆர்வம் அதிகமானது. எங்கே தன் அம்மா, தன்னை வெளியே அனுப்பிவிடுவாளோ என்று பயந்துகொண்டிருக்க, மலர்விழி “அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம். எதுவா இருநதாலும், எங்க ரெண்டு பேர் முன்னாடியே சொல்லுங்க..” என்றாள்.

 

“சரிம்மா.. நான் சொல்ல வேண்டியதை சொல்லிட்டேன்.. அப்புறம் உங்க இஷ்டம்..” என்று கதையை தொடர்ந்தார்.

 

“அடுத்து குடிவந்தாங்களே அந்த குடும்பம், அந்த குடும்பத்தோட குடும்பத்தலைவர் குடும்ப கஷ்டத்தை சமாளிக்க வெளிநாட்டுக்கு வேலைக்கு போய்ட்டார். இந்த சமயத்துலதான் அந்த பொண்ணு திடீர்ன்னு கர்ப்பமாகிருக்கா. விசாரிக்கும்போதுதான் தெரிஞ்சுது அந்த கர்ப்பத்துக்கு காரணம் அவ தம்பின்னு.. தனிமை கிடைக்கும்போது அக்கா தம்பின்னுகூட பாக்காம ரெண்டு பேரும் வேலை பண்ணிட்டாங்க..” என்றார்.

 

புரோக்கர் சொன்னதைக் கேட்டவுடனேயே அரவிந்தனின் சுன்னி படமெடுக்க ஆரம்பித்துவிட்டது.

 

“ச்சே.. என்னங்க இது அக்காவும் தம்பியுமா இப்படி செஞ்சாங்க?” என்று மலர்விழி கேட்டாள்.

 

“இதுக்கே இப்படி அதிர்ந்துபோய்ட்டா எப்படி? அடுத்துதான் விஷயமே இருக்கு..” என்று புரோக்கர் சொல்ல, அரவிந்தனுக்கு ஆர்வம் தாங்க முடியவில்லை.

 

அதேநேரம், தன் மகனை பக்கத்தில் வைத்துக்கொண்டே, ஒரு தகாத உறவைப் பற்றி பேசிக்கொண்டிருப்பது மலர்விழிக்கு சங்கடமாக இருந்தது. “அப்பவே புரோக்கர் சொன்னாரு அரவிந்தனை வெளிய போகச் சொல்லி..” என்று செய்வது அறியாமல், கைகளை பிசைந்துகொண்டு இருந்தாள்.

 

புரோக்கர் “தன்னோட மகள் தன்னோட மகனால கர்ப்பமான விஷயம் தெரிஞ்சதும், அந்த அம்மா காதும் காதும் வச்சமாதிரி அந்த பொண்ணுக்கு அபார்ஷன் பண்ணினா.. அதுக்கு அப்புறம் தன்னோட மகனையும், மகளையும் கண்டிப்பான்னு நினைச்சா அங்கதான் டிவிஸ்ட்டே..” என்ற புரோக்கர் மலர்விழியைப் பார்த்தார்.

 

மலர்விழியின் முகத்தில் ஒரு இக்கட்டான குழப்பமும், அரவிந்தனின் முகத்தில் ஒரு ஆர்வமும் தெரிவதைப் பார்த்த புரோக்கர் “இப்பவாவது உங்க பையனை வெளிய போகச் சொல்லுங்களேன்..” என்று புரோக்கர் சொல்ல, மலர்விழி வேகமாக “அரவிந்தா.. நீ கடைக்க போய் பால் வாங்கிட்டு வாடா..” என்று சொல்லி அவனை வெளியே அனுப்ப முயன்றாள்.

 

அரவிந்தனுக்கு அடுத்து என்ன நடந்திருக்கும் என்று தெரிந்துகொள்ள ஆர்வமாக இருந்தாலும், தன் அம்மா சொன்னபிறகு வேறு வழியில்லாமல், வெளியே சென்றான்.

 

அவன் வாசலைத் தாண்டி செல்வதை பார்த்த மலர்விழி, “அடுத்து என்னங்க நடந்துச்சு? சீக்கிரம் சொல்லுங்க..” என்றாள்.

 

“என்ன்னம்மா? இதுக்கு மேல நான் சொல்லனுமா? நீங்கதான் ரொம்ப அறிவாளியாச்சே.. நீங்களே கண்டுபிடிச்சிருப்பிங்கன்னு நினைச்சேன்..” என்றார் புரோக்கர்.

 

“இல்லங்க.. அது வந்து.. நீங்களே சொல்லுங்க..” என்றாள் மலர்விழி.

 

“வேற என்னம்மா, மகனையும், மகளையும் கண்டிக்க வேண்டிய அந்த அம்மாவே, அவங்க பஜனையில ஐக்கியம் ஆகிட்டா.. அக்காவை அல்வா மாதிரி சாப்பிட்டு இருந்த பையன், பால் கொடுத்த அம்மா பால்கோவா மாதிரி கிடச்சா சும்மா இருப்பானா? ரெண்டையும் ஒரே தட்டுல வச்சி சாப்பிட ஆரம்பிச்சான்..” என்றார் புரோக்கர்.

 

புரோக்கர் மறைமுகமாக என்ன சொல்ல வருகிறார் என்பதை மலர்விழி உணர்ந்துகொண்டாள். புரோக்கரின் இந்த அல்வா பால்கோவா உதாரணம், மலர்விழிக்கே உடம்பில் சிலிர்ப்பை உண்டாக்கியது.

 

“அந்த பையனுக்கு எவ்வளவு பெருசோ தெரியல.. அடிச்ச அடியில அம்மாவும் மகளும் அலறிருக்காங்க..” என்றார் புரோக்கர்.

 

மலர்விழி “அண்ணே.. என்னன்னே.. இப்படி பேசுறிங்க..” என்று அவர் பேச்சை இடைமறிக்க “சாரி மேடம்..” என்றவர் “இப்படி அம்மாவும் மகளும் தாங்க முடியாம கத்தினது அந்த பக்கமா ரோட்டுல போனவங்க காதுல விழுந்திருக்கு. ஏதோ ஒருநாள்ன்னு நினைச்சா, தொடர்ந்து இந்த மாதிரி சத்தம் வர, ஊர் மக்களால வீட்டுக்குள்ள என்ன நடக்குதுன்னு புரிஞ்சுக்க முடிஞ்சுது.. இந்த விஷயம் வெளியே கசிய, அந்த அம்மா, மகள், மகன் மூனு பேரும் பயப்பட ஆரம்பிச்சாங்க. எப்படியும் ஒருநாள் இந்த விஷயம் தன்னோட கணவருக்கு தெரியும்ன்னு அந்த அம்மா பயப்பட, அப்போதான் அந்த வீட்டை பத்தின பழைய கதை அவங்களுக்கு தெரிய வந்துச்சு..” என்ற புரோக்கர் மலர்விழியிடம் தண்ணீர் வாங்கி குடித்துவிட்டு கதையை தொடர்ந்தார்.

 

“நினைச்ச மாதிரியே கொஞ்ச நாள்லயே விஷயம் தெரிஞ்சு அந்த குடும்பத்தலைவர் வீட்டுக்கு வர, வந்த அன்னைக்கே, தன்னோட மகள் கர்ப்பமானது, இவங்க ராத்திரி அடிக்கிற குத்தாட்டம் எல்லாம் ஆதரத்தோட தெரிய வந்துச்சு.. இனிமே எப்படி வெளிய தலைகாட்டுறதுன்னு யோசிச்ச அந்த ஆளு, இந்த பிரச்சனைய சமாளிக்க ஒரு திட்டம் போட்டாரு..

 

அந்த திட்டப்படி அம்மாவும் மகளும், மகனோட ஓக்க, ராத்திரி அந்த ஆளு பதறி வெளிய ஓடிப்போய் அக்கம் பக்கத்துல இருந்தவங்கள கூட்டிட்டு வந்தாரு. அவங்க வந்ததும் அம்மா, மகள் ரெண்டு பேரும் பேய் பிடிச்சமாதிரி நடிக்க, அந்த மகன் அந்த பேய்கள்கிட்ட இருந்து தப்பிக்கத்தான் அப்படி செஞ்சதா சொல்ல, ஊரும் அப்படியே நம்பிடுச்சு..

 

மறுநாள் ஒரு மந்திரவாதியை கூட்டிட்டு வந்து, பேய் ஓட்டுறமாதிரி நாடகம் போட்டு நடந்த தப்புல இருந்து தப்பிச்சிட்டாங்க. இருந்தாலும், அந்த குடும்பத்தலைவர், அம்மா, மகள் ரெண்டு பேர்கிட்ட உறவு வச்சிக்கிட்ட அந்த பையனை கண்டிச்சிருக்காரு.. அதனால அவமானத்துல அந்த பையன் தற்கொலை செஞ்சிக்கிட்டான்.. இதுதான் உண்மையில நடந்தது..” என்றார் புரோக்கர்.

 

மலர்விழியின் குழப்பமான மனம் கொஞ்சம் தெளிந்தது. “அப்போ அந்த வீட்டுல பேய் இல்லைன்னா, அந்த குடும்பம் அதுக்கப்புறம் அந்த பெட்ரூமை ஏன் பயன்படுத்தல? ஏன் காலி செஞ்சாங்க? எதுக்காக பொய் சொல்லி வித்திங்க?” என்றாள் மலர்விழி.

 

“ஏம்மா.. இதுல என்னம்மா ஆவி, பேய் இருக்கு.. குடும்ப பிரச்சனையில ரெண்டு உயிர் போயிருச்சு? அதை ஒரு குடும்பம் பயன்படுத்தி, அவப்பெயர் வராம தப்பிச்சிட்டாங்க.. அந்த பையன் அவமானம் தாங்காம தற்கொலை செஞ்சிக்கிட்டதும், அந்த பேய்கள்தான் அந்த பையனை காவு வாங்கிடுச்சுன்னு ஊர் உலகம் பேச ஆரம்பிச்சிடுச்சு.. இது அவங்களுக்கு இன்னும் சாதகமா போக, அந்த பெட்ரூம் உள்ளதான் ஆவி இருக்குன்னு சொல்லி இன்னும் ஒரு நாடகம் போட்டாங்க. அவங்க போட்ட நாடகம் அவங்களுக்கே வினையா முடிய, அந்த வீட்டை பேய் வீடுன்னு சொல்லி யாரும் வாங்க முன்வரல. ஆனா எனக்கு அந்த வீட்டோட உண்மையான கதை தெரியுமே.. அதனாலதான் உங்ககிட்ட அந்த வீட்டை பேய் வீடுன்னு யாரும் சொல்றதுக்கு முன்னாடி, அந்த வீட்டை அவசர அவசரமா உங்களுக்கு ரிஜிஸ்டர் பண்ணிக்கொடுத்தேன்..” என்றார் புரோக்கர்.

 

புரோக்கர் என்ன சொன்னாலும், மலர்விழி சமாதானம் ஆவதாக தெரியவில்லை.

 

“இருந்தாலும் எனக்கு மனசு உறுத்தலாவே இருக்கு..” என்று மலர்விழி சொல்லும்போது, அரவிந்தனும் கையில் பால்பாக்கெட்டோடு வீட்டுக்குள் வந்தான்.

 

“என்ன மம்மி.. என்னாச்சு?” என்று அரவிந்தன் கேட்க, “ஒன்னுமில்ல..” என்று தன் மகனை சமாளித்தாள் மலர்விழி.

 

“சரிம்மா.. உங்களுக்கு பயமா இருந்தா, நானே அந்த வீட்டை சுத்தம் பண்ணித்தரேன்.. நீங்க ஒரு ஹோமம் பண்ணிட்டு வீட்டுக்கு குடிவாங்க.. அப்புறம் எந்த பிரச்சனையும் இருக்காது..” என்றார் புரோக்கர்.

 

புரோக்கர் சொன்னது மலர்விழிக்கு சரியென பட, மலர்விழி சரி என்று ஒத்துக்கொண்டாள்.

 

“சரிம்மா.. நான் வீட்டை சுத்தம் பண்ண ஆள் அனுப்பிடுறேன்.. நீங்க உங்க பையனை அங்க போய் பாத்துக்க சொல்லுங்க..” என்றார் புரோக்கர்.

 

“என்னது? நான் என் பையனை அங்க அனுப்ப மாட்டேன்..” என்றாள் மலர்விழி.

 

“ஏம்மா? நான் இவ்வளவு சொல்லியும் உங்களுக்கு பயம் போகலையா? அங்கதான் ஆள் இருக்காங்களே அப்புறம் எதுக்கு பயப்படுறிங்க?” என்று சமாதானம் சொல்லி, “மதியம் 2 மணிக்கு நாள் அனுப்புறேன்.. நீங்க உங்க பையனை அனுப்பி வீட்டை திறந்துவிடுங்க.. மத்ததை அவங்க பாத்துக்குவாங்க..” என்று சொல்லிவிட்டு புரோக்கர் கிளம்பினார்.

 

புரோக்கர் கிளம்பியதும் அரவிந்தன் ஆர்வத்தோடு “என்ன மம்மி.. அந்த வீட்டுல அப்புறம் என்ன நடந்துச்சு மம்மி.. புரோக்கர் என்ன சொன்னாரு?” என்று அரவிந்தன் ஆர்வமாக கேட்டான்.

 

தன் மகனிடம் இருக்கும் ஆர்வத்தை வைத்து அவன் மனநிலையை புரிந்துகொண்ட மலர்விழி “அதெல்லாம் உனக்கெதுக்கு? புரோக்கர் எல்லாம் எங்கிட்ட சொல்லிட்டாரு.. நீ போய் வேலையை பாரு..” என்று சொல்லி அனுப்பினாள்.

 

இந்த விஷயத்தை அம்மா தன்னிடம் சொல்லமாட்டாள் என்பது அரவிந்தனுக்கு நன்றாக தெரியும். அதனால் அவன் கடைக்கு கிளம்புவதற்கு முன்பே, அந்த அறையில் மறைவாக தன் செல்போனில் Voice Record செய்து வைத்திருக்க, அரவிந்தன் அந்த ரெக்கார்டிங்கை பத்திரமாக Save செய்துகொண்டான்.

 

இதை இப்போதே கேட்டால், தன் அம்மாவுக்கு சந்தேகம் வரும் என்பதால், எப்படியும் தன் புதுவீட்டுக்கு மதியம் செல்லப்போகிறோம். அங்கு சென்று கேட்டுக்கொள்ளலாம் என்று முடிவு செய்தான் அரவிந்தன்.