20-04-2024, 02:17 PM
(This post was last modified: 20-04-2024, 02:21 PM by M.sivamurugan. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
கருத்து தெரிவித்த நண்பர்களுக்கு நன்றி
லக்ஷ்மி, சுகுமாரின் பின் தலையின் முடியை புடித்து இழுத்து, சுகுமாரின் நாக்கை, தன் வாயால், உறிஞ்சி, சுகுமாரின், எச்சியை, குடித்தால், தன்னுடைய நாக்கை, அவன் நாக்குடன் சண்டை போட்டால். சுகுமாருக்கு, இது புதியது, தன் குடும்ப பெண்களை தவிர, மற்ற பெண்களை, ஏரடுத்து பார்க்காதவன், லக்ஷ்மியிடம் இருந்து, தன்னை விடுவித்து கொண்டான், வாயை துடைத்தான், உதட்டில் லேசாக ரத்தம் வந்தது, சுகுமார், லக்ஷ்மியை பாத்தான், அவள் வெட்கப்பட்டு கையை வைத்து, முகத்தை மூடி கொண்டால்,.
லக்ஷ்மி : சாரிங்க
சுகுமார் : எதுக்குங்க
லக்ஷ்மி : அவன் உதட்டில், ரத்தம் வந்த இடத்தை காட்டி, இதுக்கு தான்
சுகுமார் : ஆனா உங்ககிட்ட, இதை எதிர்பாக்கல
லக்ஷ்மி : நான் ரொம்ப உணர்ச்சி வசப்பட்டுட்டேன், நீங்க நம்ம குழந்தைங்கனு சொன்னது, எனக்குள்ள என்னமோ பண்ணிட்டு, அது மட்டுமில்ல என் இறந்து போன கணவர் முகம், அதான், ஏதோ
சுகுமார் : சரி விடுங்க, னா உங்க கிட்ட ஒன்னு சொல்லணும்
லக்ஷ்மி : சொல்லுங்க
சுகுமார் : சொன்னா தப்பா நினைக்காதீங்க
லக்ஷ்மி : ஐயோ எதுனாலும் பிராவில்லை சொல்லுங்க
சுகுமார் : னா யாரு
லக்ஷ்மி :என்னங்க கேள்வி இது
சுகுமார் : கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லுங்களேன்
லக்ஷ்மி : என் புருசன்
சுகுமார் : எப்பவும் னா மட்டும் தான புருசன்
லக்ஷ்மி : ஐயோ ஆமாங்க
சுகுமார் : அப்படினா, னா கணவர் மட்டும் தானே, கணவர் முகம் இல்லையே
லக்ஷ்மி : இதுக்கு நான் என்ன பதில் சொல்ல முடியும், நீங்க தாங்க என் புருசன்.
சுகுமார் : உங்க முன்னாள் கணவரை, னா மறக்க சொல்லவே இல்ல. உங்க முன்னால கணவரை பத்தி, நீங்க பேசுனீங்கனா, உங்களுக்கும் மனசு வருத்தம் படும். எனக்கும் ஒரு மாதிரி இருக்கு, நீங்க, என் மனைவி, உங்க குழந்தைகள், இப்போ நம்ம குழந்தைகள், நா உங்க பழைய வாழ்க்கையை மறந்து, புது வாழ்க்கை கொடுத்து, உங்களுக்கும், நம்ம குழந்தைகளுக்கும், எந்த கவலையும் கொடுக்காமல், சந்தோசத்தை மட்டும் கொடுக்கணும்னு, இருக்கேன் அதுமட்டும் இல்ல, உங்க பழைய வாழ்க்கை பத்தி, னா இல்ல, என் குடும்பமும், என்னைக்குமே பேச மாட்டோம், உங்களுக்கும், நம்ம குழந்தைக்கும் சந்தோசத்துக்கு, நான் கேரண்டி. எனக்காக ஒண்ணே ஒன்னு மட்டும் சொல்லுங்க, உங்க பழைய வாழ்க்கை மறந்து, புது வாழ்க்கைகுள்ள வாங்க, உங்க கணவர் முகம்னு சொல்லாம, உங்க கணவராவே என்னை நினைச்சி பாருங்க,, ப்ளீஸ்,
லக்ஷ்மி : ஆனந்த கண்ணீரில் கண் கலங்கி., சச்சே நம்ம மேலே எவ்ளோ பாசம் இருந்தா, இப்படி எல்லாம் யோசிச்சு பேசுறாரு, சாரிங்க, இனி என் பழைய வாழ்க்கையை, நினைப்பனோ, இல்லையோ, ஆனா உங்களை முழு மனசோட என் புருஷனா ஏத்துக்கிடுறேன், சொல்லிட்டு ஆனந்த கண்ணீர் வடித்தால்,
சுகுமார் : ஐயோ அழாதீங்க னு அவளுடைய கண்ணீரை துடைத்தான்,
லக்ஷ்மி : உங்களை கணவரா அடைஞ்சது, னா போன ஜென்மத்துல, ஏதோ புண்ணியம் செஞ்சிருக்கணும், அதான் நீங்க என் கணவரா கிடைச்சிருக்கிங்க, சொல்லிட்டு சுகுமாரை பார்த்தால்
சுகுமார் : என்னங்க
லக்ஷ்மி : ஏன் நா என் புருசனை பாக்க கூடாதா
சுகுமார் : பாருங்க ஆனா எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு.
லக்ஷ்மி : என்ன ஒரு மாதிரி
சுகுமாருக்கு வேர்த்து ஊத்தியது,
சுகுமார் : சொல்ல தெரியல
லக்ஷ்மி : என் கண்ண பாத்து, பேசுங்க பாஸ் ரொமான்டிக்கா பார்த்தால்
சுகுமார் : ரொம்ப வேர்த்தது, அதை கவனித்த லக்ஷ்மி
லக்ஷ்மி : என்ன பாஸ் இப்படி வேத்திருக்கு னு சொல்லிட்டு, சேலை முந்தானை எடுத்து துடைத்தால், அவள் ப்ரா, அதுக்கு மேல சட்டை, அதனுள் பெரிய முலை,யாக இருந்தது,
சுகுமார் : அதையே பாத்து கொண்டு இருந்தான்
லக்ஷ்மி : அதை கவனித்து, வேணுமா பாஸ்
சுகுமார் : ஒரு மாதிரி ஆனது, என்னது
லக்ஷ்மி : வேத்துகிட்டு இருக்கு, துடைக்க, துணி வேணுமானு கேட்டால்
சுகுமார் : இல்ல
லக்ஷ்மி : என்னது இல்ல பாஸ்
சுகுமார் : ஒன்னுல்ல
லக்ஷ்மி : சிரித்து விட்டு, ஐயோ
சுகுமார் : என்னாச்சி பதட்டமாக கேட்டான்
லக்ஷ்மி : ஒன்னும் இல்ல, எனக்கு எனக்கு
சுகுமார் : சொல்லுங்க
லக்ஷ்மி : எனக்கு கீழ மருந்து போடணும்,
சுகுமார் : ஆமா மன்னிச்சிருங்க, மறந்துட்டு, இருங்க நான் போய், யாராவது அம்மா. அக்கா. அன்பு. அண்ணி கூட்டிட்டு வாரேன்.னு கிளம்ப சென்றான்
லக்ஷ்மி : இருங்கனு கையை புடித்தால்
சுகுமார் : என்னாச்சு
லக்ஷ்மி : டாக்டர் என்ன சொன்னாங்க
சுகுமார் : என்ன சொன்னாங்க
லக்ஷ்மி : கொஞ்சம் கோவம் வந்து அட லூசு புருஷா, நீங்க தான் மருந்து போடணும்னு சொன்னாங்க
சுகுமார் : அப்போது தான், டாக்டர் சொன்னது, சரி டாக்டர் என்கிட்ட சொல்லும்போது, நீங்க மயக்கமா தானே இருந்திங்க அப்பறம் எப்படி உங்களுக்கு தெரிஞ்சிது,
லக்ஷ்மி : நீங்க உண்மையிலேயே லூசு தான் போல,
சுகுமார் : கொஞ்சம் கோவம் வந்தது, என்னங்க யாரு லூசு,
லக்ஷ்மி : பின்ன கட்டுன பொண்டாட்டியை இப்படி வாங்க, போங்கன்னு எந்த புருசன் கூப்பிடுவான். அது இல்லாம, மயக்கத்துல இருந்தா, பேசுறது கேக்கும்னு, உங்களுக்கு தெரியாதா
சுகுமார் : தலையை தொங்க போட்டு கொண்டு, நீங்க புதுசு, அதான் கொஞ்சம் கொஞ்சமா பழகணும், அப்பறம் தான் உங்களை பேரு சொல்ல கூப்பிட முடியும்,
லக்ஷ்மி : சரி அப்பறம்
சுகுமார் : நீங்க மயக்கமா இருந்திங்க, அதான், நானும் டாக்டரும் பேசுனது, உங்களுக்கு கேட்ருக்காது நினைச்சேன்
லக்ஷ்மி : ஓஹோ அப்படியா பாஸ், சரி விடுங்க, இப்போ நீங்க எனக்கு கீழ மருந்து போட முடியுமா
சுகுமார் : நானா
லக்ஷ்மி : அப்பறம் யாரு, நீங்க தானே என்
புருசன்
சுகுமார் : ஆமா, இருந்தாலும்
லக்ஷ்மி : நீங்க தான் மருந்து போடுறீங்க, சரி நா எப்படி இருந்தா உங்களுக்கு வசதி
சுகுமார் : எதுக்கு வசதி
லக்ஷ்மி : பல்லை கடித்தால்
சுகுமார் : சரி சரி நா போடுறேன்
லக்ஷ்மி : அப்படி வாங்க வழிக்கு, சொல்லிட்டு நீங்க கீழ முட்டி போடுங்க
சுகுமார் : எதுக்கு
லக்ஷ்மி : எதுக்கா, டேய் எனக்கு மருந்து போட தாண்டா உன்ன முட்டி போட சொல்றன், ஏதோ எரிச்சலில் அவனை டா போட்டு பேசி விட்டால், அப்பறம் தான் யோசித்தால்
சுகுமார் : அதிர்ச்சியில் இருந்தான்
லக்ஷ்மி : சாரிங்க ஏதோ தெரியாம சொல்லிட்டேன்.
சுகுமார் : பிறவால்ல விடுங்க, முட்டி போட்டான், கண்களை மூடினான்.
லக்ஷ்மி : கண்ண மூடிட்டு எதுக்கு போடுவிங்க, மாத்தி போட போறீங்க
சுகுமார் : இல்ல சரியா போட்ருவேன்
லக்ஷ்மி : நீங்க மருந்தே போட வேண்டாம். எந்திரிங்க
சுகுமார் : இல்ல கண்ண திறந்து போடுறேன், கண்ணை திறந்து லக்ஷ்மியை பார்த்தான், ச்சே என்ன அழகு. அருமையான முகம். பூவை இரண்டு காது வழியாக முன்னாடி போட்ருந்தால், அது முலை பகுதியை தாண்டி கிழ இருந்தது, தொப்புள் குழி அழகாக இருந்தது.
லக்ஷ்மி : எழுந்து பட்டு சேலையை கீழே இருந்து. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மேலே உயர்த்தினால், முட்டு வெள்ளையாக அழகாக இருந்தது, கால்களில் மருதாணி போட்ருந்தால்,. இன்னும் கொஞ்சமாக உயர்த்தினால். தொடை முட்டி விட வெள்ளையாக இருந்தது. சுகுமார் வாயை திறந்து கொண்டு இருந்தான், அவனை பார்த்து உதட்டுக்குள் சிரித்து விட்டு, இன்னும் சேலையை உயர்த்தி, தன்னுடைய தங்க சுரங்கத்தை காட்டினால், அந்த இடத்தில் ஆபரேஷன், செஞ்ச காரணத்தால், பேன்ட்டியை போட வில்லை, ஷேவ செய்து, அங்கே அங்கே, ஆபரேஷன் செய்த இடங்களில், சிறு காயங்கள் இருந்தன், இருந்தாலும், சுகுமார் இது உலக அதிசய பொருள் மாதிரி, அதையே பார்த்து கொண்டு, நாக்கை தொங்க போட்டு கொண்டு இருந்தான். அதை கவனித்த லக்ஷ்மி
லக்ஷ்மி : நாக்கை வச்சி மருந்து போட வேண்டாம், அது என் புன் எல்லாம் ஆரட்டும். அப்பறம், உங்க நாக்கை வச்சி என்ன வேணாலும் பண்ணுங்க, இப்போ கையை வச்சி மருந்து போடுங்க பாஸ், அது என்ன சாப்பிட பொருளா, இப்படி பாக்கறீங்க சொல்லிட்டு நக்கலாக, உதட்டுக்குள் சிரித்தாள்
சுகுமார் : ஐயோ ஐயோன்னு, தலையில் அடித்தான்
லக்ஷ்மி : சிரித்து கொண்டு இருந்தால்
லக்ஷ்மி, சுகுமாரின் பின் தலையின் முடியை புடித்து இழுத்து, சுகுமாரின் நாக்கை, தன் வாயால், உறிஞ்சி, சுகுமாரின், எச்சியை, குடித்தால், தன்னுடைய நாக்கை, அவன் நாக்குடன் சண்டை போட்டால். சுகுமாருக்கு, இது புதியது, தன் குடும்ப பெண்களை தவிர, மற்ற பெண்களை, ஏரடுத்து பார்க்காதவன், லக்ஷ்மியிடம் இருந்து, தன்னை விடுவித்து கொண்டான், வாயை துடைத்தான், உதட்டில் லேசாக ரத்தம் வந்தது, சுகுமார், லக்ஷ்மியை பாத்தான், அவள் வெட்கப்பட்டு கையை வைத்து, முகத்தை மூடி கொண்டால்,.
லக்ஷ்மி : சாரிங்க
சுகுமார் : எதுக்குங்க
லக்ஷ்மி : அவன் உதட்டில், ரத்தம் வந்த இடத்தை காட்டி, இதுக்கு தான்
சுகுமார் : ஆனா உங்ககிட்ட, இதை எதிர்பாக்கல
லக்ஷ்மி : நான் ரொம்ப உணர்ச்சி வசப்பட்டுட்டேன், நீங்க நம்ம குழந்தைங்கனு சொன்னது, எனக்குள்ள என்னமோ பண்ணிட்டு, அது மட்டுமில்ல என் இறந்து போன கணவர் முகம், அதான், ஏதோ
சுகுமார் : சரி விடுங்க, னா உங்க கிட்ட ஒன்னு சொல்லணும்
லக்ஷ்மி : சொல்லுங்க
சுகுமார் : சொன்னா தப்பா நினைக்காதீங்க
லக்ஷ்மி : ஐயோ எதுனாலும் பிராவில்லை சொல்லுங்க
சுகுமார் : னா யாரு
லக்ஷ்மி :என்னங்க கேள்வி இது
சுகுமார் : கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லுங்களேன்
லக்ஷ்மி : என் புருசன்
சுகுமார் : எப்பவும் னா மட்டும் தான புருசன்
லக்ஷ்மி : ஐயோ ஆமாங்க
சுகுமார் : அப்படினா, னா கணவர் மட்டும் தானே, கணவர் முகம் இல்லையே
லக்ஷ்மி : இதுக்கு நான் என்ன பதில் சொல்ல முடியும், நீங்க தாங்க என் புருசன்.
சுகுமார் : உங்க முன்னாள் கணவரை, னா மறக்க சொல்லவே இல்ல. உங்க முன்னால கணவரை பத்தி, நீங்க பேசுனீங்கனா, உங்களுக்கும் மனசு வருத்தம் படும். எனக்கும் ஒரு மாதிரி இருக்கு, நீங்க, என் மனைவி, உங்க குழந்தைகள், இப்போ நம்ம குழந்தைகள், நா உங்க பழைய வாழ்க்கையை மறந்து, புது வாழ்க்கை கொடுத்து, உங்களுக்கும், நம்ம குழந்தைகளுக்கும், எந்த கவலையும் கொடுக்காமல், சந்தோசத்தை மட்டும் கொடுக்கணும்னு, இருக்கேன் அதுமட்டும் இல்ல, உங்க பழைய வாழ்க்கை பத்தி, னா இல்ல, என் குடும்பமும், என்னைக்குமே பேச மாட்டோம், உங்களுக்கும், நம்ம குழந்தைக்கும் சந்தோசத்துக்கு, நான் கேரண்டி. எனக்காக ஒண்ணே ஒன்னு மட்டும் சொல்லுங்க, உங்க பழைய வாழ்க்கை மறந்து, புது வாழ்க்கைகுள்ள வாங்க, உங்க கணவர் முகம்னு சொல்லாம, உங்க கணவராவே என்னை நினைச்சி பாருங்க,, ப்ளீஸ்,
லக்ஷ்மி : ஆனந்த கண்ணீரில் கண் கலங்கி., சச்சே நம்ம மேலே எவ்ளோ பாசம் இருந்தா, இப்படி எல்லாம் யோசிச்சு பேசுறாரு, சாரிங்க, இனி என் பழைய வாழ்க்கையை, நினைப்பனோ, இல்லையோ, ஆனா உங்களை முழு மனசோட என் புருஷனா ஏத்துக்கிடுறேன், சொல்லிட்டு ஆனந்த கண்ணீர் வடித்தால்,
சுகுமார் : ஐயோ அழாதீங்க னு அவளுடைய கண்ணீரை துடைத்தான்,
லக்ஷ்மி : உங்களை கணவரா அடைஞ்சது, னா போன ஜென்மத்துல, ஏதோ புண்ணியம் செஞ்சிருக்கணும், அதான் நீங்க என் கணவரா கிடைச்சிருக்கிங்க, சொல்லிட்டு சுகுமாரை பார்த்தால்
சுகுமார் : என்னங்க
லக்ஷ்மி : ஏன் நா என் புருசனை பாக்க கூடாதா
சுகுமார் : பாருங்க ஆனா எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு.
லக்ஷ்மி : என்ன ஒரு மாதிரி
சுகுமாருக்கு வேர்த்து ஊத்தியது,
சுகுமார் : சொல்ல தெரியல
லக்ஷ்மி : என் கண்ண பாத்து, பேசுங்க பாஸ் ரொமான்டிக்கா பார்த்தால்
சுகுமார் : ரொம்ப வேர்த்தது, அதை கவனித்த லக்ஷ்மி
லக்ஷ்மி : என்ன பாஸ் இப்படி வேத்திருக்கு னு சொல்லிட்டு, சேலை முந்தானை எடுத்து துடைத்தால், அவள் ப்ரா, அதுக்கு மேல சட்டை, அதனுள் பெரிய முலை,யாக இருந்தது,
சுகுமார் : அதையே பாத்து கொண்டு இருந்தான்
லக்ஷ்மி : அதை கவனித்து, வேணுமா பாஸ்
சுகுமார் : ஒரு மாதிரி ஆனது, என்னது
லக்ஷ்மி : வேத்துகிட்டு இருக்கு, துடைக்க, துணி வேணுமானு கேட்டால்
சுகுமார் : இல்ல
லக்ஷ்மி : என்னது இல்ல பாஸ்
சுகுமார் : ஒன்னுல்ல
லக்ஷ்மி : சிரித்து விட்டு, ஐயோ
சுகுமார் : என்னாச்சி பதட்டமாக கேட்டான்
லக்ஷ்மி : ஒன்னும் இல்ல, எனக்கு எனக்கு
சுகுமார் : சொல்லுங்க
லக்ஷ்மி : எனக்கு கீழ மருந்து போடணும்,
சுகுமார் : ஆமா மன்னிச்சிருங்க, மறந்துட்டு, இருங்க நான் போய், யாராவது அம்மா. அக்கா. அன்பு. அண்ணி கூட்டிட்டு வாரேன்.னு கிளம்ப சென்றான்
லக்ஷ்மி : இருங்கனு கையை புடித்தால்
சுகுமார் : என்னாச்சு
லக்ஷ்மி : டாக்டர் என்ன சொன்னாங்க
சுகுமார் : என்ன சொன்னாங்க
லக்ஷ்மி : கொஞ்சம் கோவம் வந்து அட லூசு புருஷா, நீங்க தான் மருந்து போடணும்னு சொன்னாங்க
சுகுமார் : அப்போது தான், டாக்டர் சொன்னது, சரி டாக்டர் என்கிட்ட சொல்லும்போது, நீங்க மயக்கமா தானே இருந்திங்க அப்பறம் எப்படி உங்களுக்கு தெரிஞ்சிது,
லக்ஷ்மி : நீங்க உண்மையிலேயே லூசு தான் போல,
சுகுமார் : கொஞ்சம் கோவம் வந்தது, என்னங்க யாரு லூசு,
லக்ஷ்மி : பின்ன கட்டுன பொண்டாட்டியை இப்படி வாங்க, போங்கன்னு எந்த புருசன் கூப்பிடுவான். அது இல்லாம, மயக்கத்துல இருந்தா, பேசுறது கேக்கும்னு, உங்களுக்கு தெரியாதா
சுகுமார் : தலையை தொங்க போட்டு கொண்டு, நீங்க புதுசு, அதான் கொஞ்சம் கொஞ்சமா பழகணும், அப்பறம் தான் உங்களை பேரு சொல்ல கூப்பிட முடியும்,
லக்ஷ்மி : சரி அப்பறம்
சுகுமார் : நீங்க மயக்கமா இருந்திங்க, அதான், நானும் டாக்டரும் பேசுனது, உங்களுக்கு கேட்ருக்காது நினைச்சேன்
லக்ஷ்மி : ஓஹோ அப்படியா பாஸ், சரி விடுங்க, இப்போ நீங்க எனக்கு கீழ மருந்து போட முடியுமா
சுகுமார் : நானா
லக்ஷ்மி : அப்பறம் யாரு, நீங்க தானே என்
புருசன்
சுகுமார் : ஆமா, இருந்தாலும்
லக்ஷ்மி : நீங்க தான் மருந்து போடுறீங்க, சரி நா எப்படி இருந்தா உங்களுக்கு வசதி
சுகுமார் : எதுக்கு வசதி
லக்ஷ்மி : பல்லை கடித்தால்
சுகுமார் : சரி சரி நா போடுறேன்
லக்ஷ்மி : அப்படி வாங்க வழிக்கு, சொல்லிட்டு நீங்க கீழ முட்டி போடுங்க
சுகுமார் : எதுக்கு
லக்ஷ்மி : எதுக்கா, டேய் எனக்கு மருந்து போட தாண்டா உன்ன முட்டி போட சொல்றன், ஏதோ எரிச்சலில் அவனை டா போட்டு பேசி விட்டால், அப்பறம் தான் யோசித்தால்
சுகுமார் : அதிர்ச்சியில் இருந்தான்
லக்ஷ்மி : சாரிங்க ஏதோ தெரியாம சொல்லிட்டேன்.
சுகுமார் : பிறவால்ல விடுங்க, முட்டி போட்டான், கண்களை மூடினான்.
லக்ஷ்மி : கண்ண மூடிட்டு எதுக்கு போடுவிங்க, மாத்தி போட போறீங்க
சுகுமார் : இல்ல சரியா போட்ருவேன்
லக்ஷ்மி : நீங்க மருந்தே போட வேண்டாம். எந்திரிங்க
சுகுமார் : இல்ல கண்ண திறந்து போடுறேன், கண்ணை திறந்து லக்ஷ்மியை பார்த்தான், ச்சே என்ன அழகு. அருமையான முகம். பூவை இரண்டு காது வழியாக முன்னாடி போட்ருந்தால், அது முலை பகுதியை தாண்டி கிழ இருந்தது, தொப்புள் குழி அழகாக இருந்தது.
லக்ஷ்மி : எழுந்து பட்டு சேலையை கீழே இருந்து. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மேலே உயர்த்தினால், முட்டு வெள்ளையாக அழகாக இருந்தது, கால்களில் மருதாணி போட்ருந்தால்,. இன்னும் கொஞ்சமாக உயர்த்தினால். தொடை முட்டி விட வெள்ளையாக இருந்தது. சுகுமார் வாயை திறந்து கொண்டு இருந்தான், அவனை பார்த்து உதட்டுக்குள் சிரித்து விட்டு, இன்னும் சேலையை உயர்த்தி, தன்னுடைய தங்க சுரங்கத்தை காட்டினால், அந்த இடத்தில் ஆபரேஷன், செஞ்ச காரணத்தால், பேன்ட்டியை போட வில்லை, ஷேவ செய்து, அங்கே அங்கே, ஆபரேஷன் செய்த இடங்களில், சிறு காயங்கள் இருந்தன், இருந்தாலும், சுகுமார் இது உலக அதிசய பொருள் மாதிரி, அதையே பார்த்து கொண்டு, நாக்கை தொங்க போட்டு கொண்டு இருந்தான். அதை கவனித்த லக்ஷ்மி
லக்ஷ்மி : நாக்கை வச்சி மருந்து போட வேண்டாம், அது என் புன் எல்லாம் ஆரட்டும். அப்பறம், உங்க நாக்கை வச்சி என்ன வேணாலும் பண்ணுங்க, இப்போ கையை வச்சி மருந்து போடுங்க பாஸ், அது என்ன சாப்பிட பொருளா, இப்படி பாக்கறீங்க சொல்லிட்டு நக்கலாக, உதட்டுக்குள் சிரித்தாள்
சுகுமார் : ஐயோ ஐயோன்னு, தலையில் அடித்தான்
லக்ஷ்மி : சிரித்து கொண்டு இருந்தால்