20-04-2024, 12:41 PM
【57】
⪼ ஜீவிதா ⪻
கிருவின் அழைப்பு இரண்டாவது முறையும் ஃபுல் ரிங் ஆகி கட் ஆனது.
காலையில இருந்து 6 நேரம் கால் பண்ணிட்டா. எனக்கு எரிச்சலா இருக்கு என செல்போனை என்னிடம் காட்டினான்.
ஹம்.
எனக்கு என்ன பண்றதுன்னு தெரியலை என என் மடியில் படுத்தான்.
நம்மள நிம்மதியா வாழ விட மாட்டா போல இருக்கு என சொல்லி என் தொடையை தடவிக் கொண்டே அதில் முத்தம் கொடுத்தான்.
அவளால நமக்குள்ள பிரச்சனை வராது போதுமா. நீ இதுக்கு முன்ன சொன்னப்ப புரிஞ்சதவிட இப்பதான் அவ எப்படி பட்டவன்னு தெரியுது என அவன் தலையை தடவிக் கொடுத்தேன்.
⪼ அரவிந்த் ⪻
ஜீவிதா என் காதலை ஏற்றுக் கொண்ட பிறகு கிருவை பிரியும் எண்ணத்தில் அவளது அம்மாவிடம் ஜீவிதாவுடனான என் காதலைப் பற்றி சொன்னேன்.
கிருவின் அம்மாவிடம் பேசிய பிறகு எனக்கு அவளை கைவிடாமல் backup பிளானாக வைத்துக் கொள்ளும் எண்ணம் வந்தது. ஒருவேளை ஜீவிதாவுடன் கல்யாணம் நடக்காமல் போனால்?
கிரு என்னிடம் ஜீவிதா கேட்டபோது அப்படியெல்லாம் இல்லை, உங்க அம்மா தான் எல்லாத்துக்கும் காரணம் என பிளேட்டை திரும்பிப் போட்டேன். கிருவை சுலபமாக எல்லா எல்லா விசயங்களையும் சொல்லி நம்ப வைக்க முடியும். இந்த முறையும் அப்படித்தான் நடந்தது. எனக்கு அவள் அடிமை மாதிரி, இது அவளை என் கட்டுபாட்டில் வைக்க உதவுகிறது. எத்தனை முறை சண்டை போட்டாலும், சுவரில் எறிந்த பந்து போல என்னிடமே திரும்ப வருவாள்.
காரில் ஒருமுறை ஜீவிதாவுடன் சென்றதை கிரு பார்த்து என்னுடன் சண்டை போட்ட போது என்னுடைய சித்தி என சொல்லி சமாளித்தேன்.
இன்று அவள் கால் பண்ணுவது என்னைப் பற்றி நலம் விசாரிக்க. காசு வாங்கிய நான் சென்னையில் இருக்கிறேனா இல்லை வேறு எங்கும் இருக்குறேனா என்ற சந்தேகம் கூட ஒருவேளை வந்திருக்கும்.
ஊருக்கு போன பிறகு பேசினால் "எவ கூட போன என பேசுவாள், சண்டை போடுவாள். இரண்டு நாள் கழித்து மன்னிப்பு கேட்பாள்". ஜீவிதா முன்னால் ஃபோன் கால் அட்டென்ட் செய்து மாட்டிக் கொள்ள நான் என்ன முட்டாளா?
என் ஃபோன் ரிங் ஆன போது அதை எடுக்காமல் ஜீவிதாவிடம் காட்டி என்மேல் பரிவு வருமாறு பார்த்துக் கொண்டேன்.
நான் ஜீவிதாவின் எமோஷனில் விளையாடுகிறேன் என்று எனக்குத் தெரியும். ஒருவேளை கிரு ஏதாவது ஜீவிதாவிடம் சொல்ல நேர்ந்தால் கூட அதை நம்பாத அளவுக்கு ஜீவிதாவை மாற்ற வேண்டும். அதற்காகவே சென்டிமெண்ட்டாக பேசும் எண்ணத்தில்
என் கண்ணில் கண்ணீரை வரவைக்க முயற்சி செய்தேன்.
என் கண்ணில் கண்ணீர் தேங்கியது. நான் அவளது மடியில் இருந்து எழுந்தேன்.
⪼ ஜீவிதா & அரவிந்த் ⪻
என் மடியில் தலைவைத்து படுத்திருந்த அரவிந்த் மீண்டும் "என்னை நிம்மதியா வாழ விடமாட்டா போல இருக்கு" என குரல் நடுங்க சொல்லி எழுந்த போது அவன் கண்களில் கண்ணீர்.
அப்படியெல்லாம் ஒண்ணும் நடக்காது என அவனை என் மார்போடு அணைத்துக் கொண்டேன்.
அவ எதாவது உன்கிட்ட சொல்லி நீ என்னை விட்டு பிரிஞ்சு போக மாட்டதான?
கண்டிப்பா அவ சொல்லி நமக்குள்ள எதுவும் நடக்காது. நான் உன்னை விட்டு எங்கயும் போக மாட்டேன்.
சத்தியமா?
சத்தியமா என அவன் கையில் என் கையை வைத்து உறுதியைளித்தேன்.
என்ன நடந்தாலும் நான் உன்கூட இருப்பேன்.
கொஞ்ச நேரம் அமைதி..
மீண்டும் இருவரும் கட்டியணைத்துக் கொண்டோம். ஒரு நிமிடம் என பாத்ரூம் நோக்கி சென்றான். அவன் முகத்தை கழுவிக் கொண்டு வரும்போது நான் மெத்தையில் அதே இடத்தில் தான் உட்கார்ந்திருந்தேன்.
கவலைப் படாதே என சொல்லி அவனது கையைப் பிடித்தேன். கொஞ்ச நேரம் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு அமைதியாக இருந்தேன்.
வெளிய கொஞ்ச நேரம் வாக்கிங் போலாமா? எனக்கேட்டு அவன் கையில் முத்தம் கொடுத்தேன்.
ஓஹ்! போலாமே என எழுந்தான்.
என் சுடிதாரின் மேல் புடைத்த நிலையில் இருக்கும் என் முலைகளை கடித்து தின்பதைப் போல பார்த்தான். எனக்கு வெட்கம் வந்தது.
என்னடா அப்படி பாக்குற?
சும்மா தளதளன்னு, கும்முன்னு இருக்குறியே...