Incest மம்மியும், மந்திர கட்டிலும்..

[nuttynirmal]

அன்று இரவு மலர்விழி சொந்த வீடு வாங்கப் போவதை நினைத்து மகிழ்ச்சியில் திளைத்திருந்தாள்.

 

“டேய் அரவிந்தா.. நமக்குன்னு சொந்தமா ஒரு வீடு வாங்கனும்ன்னு உங்க அப்பாவோட கனவு இப்போ நிறைவேறப்போவுதுடா.. ஆனா மனுசன் இதப் பாக்க குடுத்து வைக்காம போய் சேர்ந்துட்டாரு..” என்று அந்த சந்தோஷ தருணத்திலும் அவள் கண்களில் கண்ணீர் எட்டிப் பார்க்க தன் மகனிடம் சொல்லிக்கொண்டு இருந்தார்.

 

“அதனால என்ன மம்மி? அந்த வீட்டுக்கு அப்போவோட பேரையே வச்சிடலாம்..” என்று அரவிந்தன் சொல்ல, மலர்விழி “ம்ம்ம்.. ஆமா அரவிந்தா.. நீ சொல்றதுதான் சரி..” என்றவள் “அரவிந்தா, எனக்கும் ஒரு ஆசை இருக்கு..” என்று சொன்னாள் மலர்விழி.

 

“என்னம்மா? உனக்கென்ன ஆசை?” என்றான் அரவிந்தன்.

 

“நம்ம வீட்டுல இரும்பு கட்டில்தானே இருக்கு.. ஆனா பெட்ரூமுக்கு அழகே மரக்கட்டில்தான்டா.. அப்படியொரு மரக்கட்டில் வாங்கனும்ன்னு எனக்கு ரொம்ப நாளா ஆசை.. உன் அப்பா மரக்கட்டில் போடுற அளவுக்கு இங்க எங்க எடமிருக்கு? சொந்த வீடு வாங்கிட்டு பாத்துக்கலாம்ன்னு என்னோட ஆசைய நிறைவேத்தாமலேயே போய்ட்டாரு.. இப்போ நாம வாங்கப்போற வீட்டோட பெட்ரூம் ரொம்ப பெருசாத்தானே இருக்கு.. அதனால ஒரு மரக்கட்டில் வாங்கிப் போடனும்டா..” என்றாள் மலர்விழி.

 

தன் அம்மாவின் இந்த ஆசையைக் கேட்ட அரவிந்தன் “சரிம்மா.. உன் ஆசையை நான் நிறைவேத்துறேன்..” என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போது, அந்த வீடு புரோக்கரிடம் இருந்து போன் வந்தது.

 

மலர்விழி போனை எடுத்து “சொல்லுங்கண்ணா..” என்றாள்.

 

“என்னங்க.. வீடு உங்களுக்கு பிடிச்சிருக்கா?” என்று கேட்டார் புரோக்கர்.

 

“ம்ம்ம்.. ரொம்ப பிடிச்சிருக்குண்ணா..” என்றாள் மலர்விழி.

 

“சரி சரி.. அப்படின்னா நாளைக்கே ரிஜிஸ்ட்ரேஷனை வச்சுக்கலாமா?” என்று கேட்டார் புரோக்கர்.

 

“என்னது நாளைக்கேவா? என்னன்னா இவ்ளோ அவசரமா கேட்குறிங்க..” என்றாள் மலர்விழி.

 

“இல்லம்மா.. அந்த வீட்டை வேற ஒருத்தர் 30 லட்சத்துக்கு வாங்க ஆசைப்படுறதா கேள்விப்பட்டேன். ஓனரும் முடிஞ்ச வரை வீட்டை வித்துட்டு வெளியூர் போகப்போறாங்க.. அதனாலதான் கேட்டேன்.. பிடிச்ச வீடு கைவிட்டு போயிடக்கூடாதுன்னு..” என்றார்.

 

“எனக்கு புரியுதுண்ணா.. ஆனா அந்த வீட்டு பெட்ரூமை நாங்க இன்னும் பாக்கலையே..” என்றாள் மலர்விழி.

 

“பெட்ரூமும் என்னங்க பெட்ரூம்.. நீங்க இப்படி ஏதாவது யோசிச்சு காலத்த கடத்திட்டே போனா, அப்புறம் அந்த வீடு கிடைக்காது பாத்துக்கோங்க..” என்று சொல்ல, மலர்விழி “அண்ணா.. அண்ணா.. கோவிச்சிக்காதிங்க.. சரிண்ணா.. நாளைக்கே ரிஜிஸ்ட்ரேஷணை வச்சிக்கலாம்..” என்றாள் மலர்விழி.

 

மறுநாள் சொன்னபடியே ரிஜிஸ்ட்ரேஷன் ஆபிஸ்க்கு மலர்விழியும், அவள் மகனும் சென்றனர்.

 

மலர்விழி இரண்டு இலட்சம் பணமாகவும், மீதி பணத்தை அந்த இடத்தில் வைத்தே அக்கவுன்ட் டிரான்ஸ்பர் செய்தாள். ரிஜிஸ்ட்ரேஷனுக்கு அந்த பெண் மட்டுமே வந்திருந்தாள். மேலும், அவளுக்கு உற்றார் உறவினர் என்று யாரும் வரவில்லை.

 

அந்த வீடு அந்த பெண் பெயரில்தான் இருந்தது. அந்த வீடு பற்றி வில்லங்கம் எதுவும் இல்லை என்பதால் ரிஜிஸ்ட்ரேஷன் நல்லபடியாக முடிந்தது.

 

ரிஜிஸ்ட்ரேஷன் முடிந்த கையோடு, மலர்விழி வீட்டுச் சாவியை வாங்கிக்கொண்டாள். பிறகு மலர்விழியிடம் “இதுதான் அந்த பெட்ரூம் சாவி..” என்று அந்த பெண் கொடுத்தாள்.

 

மலர்விழிக்கு சாவியை வாங்கிய உடனேயே, தங்களது கனவு இல்லத்தின் படுக்கையறையை பார்க்க நினைத்தாள்.

 

இதை அரவிந்தனிடம் சொல்ல, உடனே புரோக்கர் “நானும் உங்களோட வரேன்.. அனா இன்னைக்கு எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு.. அதனால நாளைக்கு போகலாம்..” என்று சொல்லிவிட்டு புறப்பட்டார்.

 

புரோக்கர் இப்படி சொன்னதும், அரவிந்தனும், அம்மா மலர்விழியும் ரிஜிஸ்ட்ரேஷன் ஆபிஸிலிருந்து கிளம்பி வீட்டுக்கு சென்றனர்.

 

அங்கே ஹவுஸ் ஓனர் கோபால், உடம்பில் வெறும் பட்டாப்பட்டி டிராயரை மட்டும் போட்டுக்கொண்டு செடிகளுக்கு தண்ணீர் ஊற்றிக்கொண்டு இருந்தார்.

 

மலர்விழி அவரிடம் சென்று “சார்.. நாங்க அடுத்த வாரம் வீடு காலி பண்றோம்.. காலி பண்ணும்போது நாங்க கொடுத்த அட்வான்ஸ் பணத்தை திரும்ப கொடுங்க..” என்றாள் மலர்விழி.

 

இத்தனை நாள் மலர்விழியை தொட்டு ரசிக்க முடியாவிட்டாலும், கண்களுக்காவது விருந்து கிடைத்துக்கொண்டு இருந்தது. இப்போது அதற்கும் முடிவு வந்துவிட்டதா, என்று அந்த 60 வயது கிழவனுக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தது.

 

“சரி இப்படி திடீர்ன்னு வந்து வீடு காலி பண்ணுறேன்னு சொன்னா எப்படி? குறைஞ்சது மூனு மாசத்துக்கு முன்னாடியாவது சொல்லனும்..” என்று முகத்தை இறுக வைத்துக்கொண்டு சொன்னார் கோபால்.

 

“பத்து வருசத்துக்கு முன்னாடி வெறும் இருபதாயிரம் அட்வான்ஸ் கொடுத்தோம். இது என்ன இப்போ உங்களுக்கு பெரிய தொகையா?” என்று அப்பாவியாக இருந்த மலர்விழி, அதற்கு மேலும் பொறுமையாக இருக்க முடியாமல் வாக்குவாதத்தில் ஈடுபட்டாள்.

 

பத்து நிமிட வாக்குவாதத்திற்கு பிறகு “சரி சரி.. வீடு காலி பண்ணும்போது பாக்கலாம்..” என்று சொல்ல, உடனே மலர்விழியும் அதற்கு மேல் வாக்குவாதம் செய்யாமல், எதையோ சாதித்த மனநிறைவோடு வீட்டுக்கு சென்றாள்.

 

அப்போதுகூட அவளது அசைந்தாடும் குண்டிகளை பார்த்து பெருமூச்சு விட்டார் ஹவுஸ் ஓனர் கோபால்.

 

ஒருவழியாக தங்களுக்கென்று ஒரு சொந்த வீடு கிடைத்துவிட்டது. இனி, தன் அம்மாவின் ஆசைப்படி அவளுக்கு ஒரு தேக்கு மரக்கட்டில் வாங்கிக்கொடுத்து, அவள் ஆசையை பூர்த்திசெய்ய வேண்டும் என்று நினைத்தான் அரவிந்தன்.

 

அதற்காக ஆன்லைனில் “ஒரு கிங் சைஸ் தேக்கு மர கட்டில் என்ன விலை?” என்று விலைதேட ஆரம்ப விலையே முப்பதாயிரத்துக்கு மேல் காட்டியது.

 

இவ்வளவு தொகையை ஒரு கட்டிலுக்கு செலவிடுவது என்றால் தன் அம்மா இதற்கு ஒத்துக்கொள்ள மாட்டாள் என்று நினைத்தாள் அரவிந்தன். அதனால், தன் அம்மாவின் கனவை எப்படியாவது நிறைவேற்ற நினைத்தான்.

 

தங்கள் ஹவுஸ் ஓனர் கோபால் மகன் ஒரு பர்னிச்சர் கடை நடத்தி வருகிறார். கொடுத்த அட்வான்ஸ்க்கு பதிலாக குறைந்த விலைக்கு ஒரு கட்டிலை கேட்டுப் பார்க்கலாமா என்றுகூட அரவிந்தனுக்கு யோசனை உதயமானது.

 

அதனால் மறுநாள் ஹவுஸ் ஓனர் கோபாலை சந்தித்து தங்களுக்கு திரும்ப கொடுக்க வேண்டிய அட்வான்ஸ் தொகைக்கு பதிலாக, ஒரு கிங் சைஸ் தேக்கு மரக்கட்டில் வேண்டும் எனச் சொன்னான்.

 

அதைக் கேட்டு கோபால் விழுந்து விழுந்து சிரித்தார்.

 

“என்ன தம்பி இன்னும் உலகமே தெரியாம இருக்க? ஒரு சாதாரண கிங் சைஸ் கட்டிலே இருபதாயிரம் வரும். நீ தேக்கு மர கட்டில அதே பணத்துக்கு கேட்குற?” என்றார்.

 

“சார் சார்.. இத்தனை வருஷம் உங்க வீட்டுல இருந்திருக்கோம்.. இந்த உதவிகூட செய்யமாட்டிங்களா?” என்றான் அரவிந்தன்.

 

அப்போது அவனுக்கு ஒரு யோசனை தோன்றியது. உடனே “தம்பி.. எனக்கு தெரிஞ்ச ஒரு மார்வாடி சேட் இருக்காரு. அவர்கிட்ட ஒரு பழமை வாய்ந்த தேக்கு மரக்கட்டில் இருக்கு.. பழைய கட்டில்ன்னு அவர் கொஞ்சம் விலை கம்மி பண்ணி தர வாய்ப்பு இருக்கு..” என்றார்.

 

“பழைய கட்டிலா.. அது எப்படி இருக்கும்ன்னு தெரியலையே..” என்றான் அரவிந்தன்.

 

“தம்பி.. ஓல்ட் இஸ் கோல்ட்ன்னு சொல்லுவாங்க.. பழசுதான் ரொம்ப ஸ்ட்ராங்கா இருக்கும்..” என்று அவர் சொல்லும்போது, மலர்விழி வெளியே வந்து குப்பையை கொட்டிவிட்டு திரும்ப செல்லும்போது, அவளது அசையும் குண்டியைப் பார்த்து, டோல்கேட்டில் பணம் கட்டியவுடன் சட்டென தூக்கும் கம்பம் போல தூக்கிக்கொண்டது.

 

அவர் உள்ளே எதுவும் போடாததால், அவர் வேட்டியில் கூடாரம் தெரிய, அரவிந்தன் மனதுக்குள் “பெருசுக்கு இன்னமும் எப்படி பெரிசாகுது.. ஓல்ட் இஸ் கோல்ட்தான்..” என்று மனதுக்குள் நினைத்தான்.

 

“சரி சரி.. நீங்க அவர் அட்ரஸைக் கொடுங்க.. நான் போய் பாத்துக்கிறேன்..” என்று சொன்ன அரவிந்தன், அந்த மார்வாடி கடையின் அட்ரஸை வாங்கிக்கொண்டான்.