Thriller கொலையும் செய்வாள் பத்தினி

[sagotharan]

"ரூமிற்கு போகலாமா?"
"போலாம்.. அதற்கு தானே வந்திருக்கேன்" என இருவரும் அங்கிருந்து நகர்ந்தார்கள். பாண்டியனும் ஸ்ருதியும் இப்பொழுது தாஜ் ஹோட்டலின் தேனிலவு அறைக்கு முன் இருந்தார்கள். பாண்டியன் தன்னிடம் இருந்த கீ கார்டை கதவின் முன் காட்டினான். அது திறந்து கொண்டது.
"வெல்கம் மை லேடி.."
"யா.."
கீ கார்டை அறையில் உள்ளிருக்கும் ஹோல்டரில் பொருத்தியவுடன் அறையெங்கம் வெளிச்சம் பரவியது.

வெளியில் இருந்து வருபவர்கள் யாரும் அவர்களுடைய அறையை தொந்தரவு செய்யக்கூடாது என்பதற்காக don't disturb என்ற வார்த்தை எழுதி தொங்கவிடப்பட்டிருந்தது. அவர் தொங்கவிடப்பட்டிருந்த அறைகளுக்கு சுத்தம் செய்யவும் உணவு பரிமாறுவோ யாரும் வரமாட்டார்கள்.
"ஆரம்பிக்கலாமா.. " என கேட்டுக் கொண்டு பாண்டியன் மண்டியிட்டு கைகளை ஊன்றி நான்கு கால் மிருகம் போல இருந்தான். ஸ்ருதி தன்னுடைய சேலையை முழங்கால் வரை உயர்த்தி அவனுடைய முதுகின் மீது இரண்டு கால்களையும் போட்டு உட்கார்ந்து கொண்டாள்.

"ம்.. போலாம்.." இன்று அவள் சொன்னதும் ஒரு குழந்தையை முதுகின் மேல் சுமந்து கொண்டு யானை சவாரி செய்யக்கூடிய தகப்பன் போல பாண்டியன் அவனுடைய காதலி சுருதியை தன்னுடைய முதுகில் சுமந்து கொண்டு கட்டில் வரை சென்றான்.

ஸ்ருதி அவன் முதுகில் இருந்து இறங்கி அந்த தேனிலவு அறையில் பெரிய கிங் சைஸ் கட்டிலின் மெது மெது மெத்தையில் ஒய்யாரமாக படுத்துக் கொண்டாள். அந்தக் கட்டிலின் கடை கோடி காலுக்கு அருகில் ஒரு ஸ்டூலில் பாண்டியன் உட்கார்ந்து இருந்தான்.

ஸ்ருதி அவனைப் பார்த்து சிரித்தாள்.
"நான் சொன்ன விஷயம் என்னாச்சு செல்லம்.."
"நம்ம கல்யாணம்தானே? "
''ம்... அதான். எப்போ உங்க மாமாக்கிட்ட நம்ம காதல் விஷயத்தை சொல்லப் போறீங்க...?"
"ம்ஹும்... சொல்ல முடியாது..."
நிமிர்ந்தாள்.
"ஏன் பாண்டியன்?"
"உன்கிட்ட ஏற்கெனவே பல முறை சொல்லியிருக்கேனே.. அவருக்கு காதல் விவகாரம்னாலே அலர்ஜி..."
"ஸோ, அவர்கிட்டே நீங்க சொல்லப் போறதில்லை..."
"ஆமாம்.."
"இப்படி சொன்னா எப்படி பாண்டியா.. எப்ப நீ உன் மாமா கிட்ட என்னோட காதலை சொல்லி அவரு அதை புரிஞ்சுகிட்டே கல்யாணம் பண்ணி வச்சி அதுக்கப்புறம் தானே மத்த விசயம் எல்லாம் நாம பண்ண முடியும்"
"ஆமா புரியுது எனக்கு. ஆனா அவர் முன்னாடி போய் பேசறதுக்கு எனக்கு வர மாட்டேங்குது.."

"இப்படி பயந்துகிட்டே கிடந்தா.. எப்படி? இன்னும் எத்தனை வருஷம் பாண்டியா நாம இப்படியே ஹோட்டலையும், லாட்ஜூலையேயும் வாழ்க்கை நடத்தறது."
"ஸாரீடி.. செல்லக்குட்டி."
"ச்சி போ பாண்டியா. நான் எவ்வளவு டிரீம்ஸோட இருக்கேன்."
"அது முடியாது...அப்படி செஞ்சாஅவரோட சொத்து எனக்கு கிடைக்காம போயிடும்."
""அப்ப என்னதான் பண்றது பாண்டியன்?. என்னை வேணாமுனு ஒதுக்கிடுவிங்களா" சுருதி கசிந்தாள். அவள் கண்கணங்குவதை பார்த்தவன் அவளது இடது காலை மெதுவாக உயர்த்தி அவனது விரல்களை ஒவ்வொன்றாக சப்பினான்..

"உங்களுக்கு உங்க சொத்து தான் முக்கியம். நான் எல்லாம் யாரு.. " என ஸ்ருதி கூட விரல்களை சப்புவதை நிறுத்திவிட்டு..

"ச்சீ.. அசடு.. எனக்கு நீயும் வேணும், மாமாவோட சொத்தும் வேணும்..."
"குழந்தையை இல்லாத உங்க மாமா சொத்து உங்களுக்குதானே வரும். உங்க அம்மாவோட சொந்த தம்பிங்கிற முறையில நீங்க தானே லீகல் வாரீசு. பிறகென்ன குழப்பம்?"

"மனுஷன் மகத்தான சல்லி பயல் ஸ்ருதி. என்னோட அம்மாவும் அப்பாவும் மாமாவை தங்களோட சொந்த பிள்ளை மாதிரி பார்த்துக்கிட்டாங்க. அப்பா அம்மா ஒரு ஆக்ஸிடென்டுல இறந்ததும் நான் அப்ப மைனருனு எல்லா சொத்தும் மாமா வசம் போகிடுச்சு. இப்ப அந்த சொத்தோட முழு அதிகாரமும் அவர் கிட்ட இருக்கு. என்னால அந்த சொத்தை அனுபவிக்க முடியலை. "
"இப்ப நீங்க மேஜர் தானே. நீங்க உங்க பேமிலி லாயர் கிட்ட கேட்டு சொத்தை லீகலா வாங்க வேண்டியதுதானே" அவள் கேள்விக்கு பதில் சொல்வதற்காக ஸ்டூலில் இருந்து எழுந்து நடுக்கத்தின் ஓரத்தில் அவளுடைய இடைக்கு அருகே உட்கார்ந்து கொண்டான்.

"மாமா கல்யாணயனமே பண்ணிக்காம எனக்காக என்னோட கார்டியனா வாழறாரு. அதனால அவரோட தியாகத்துக்கு இந்த அதிகாரம். அவர் செத்து போனதுக்கப்புறமாத்தான் இந்தச் சொத்து எனக்கு வரும். நேத்துகூட ஃபேமிலி லாயரைப் பார்த்து கன்ஃபார்ம் பண்ணிக்கிட்டேன். மாமா அவரோட அத்தனை சொத்தையும் எனக்குத்தான் எழுதி வெச்சிருக்கார்... ஆனா அவருக்கப்புறமாத்தான் எனக்கு வரும்... அவர் உயிரோட இருக்கற வரைக்கும் நான் ஒரு பைசாகூடத் தொட முடியாது."

"அப்படின்னா உங்க மாமா சாகற வரைக்கும் காத்திருக்கச் சொல்றீங்களா?.‌ அவரை நேத்து கூட நானு ஆபிசுல பார்த்தேன். நல்ல திடகாத்திரமான மனுஷன். இப்போதைக்கு அவருக்கு சாவெல்லாம் கிடையவே கிடையாது." ஆமாம் அவள் சொல்வது உண்மைதான் பாண்டியனுடைய மாமா ஆரோக்கியமான உடம்புக்காரர். அவருக்கு இதுவரை சுகர் பிபி என எதுவுமே இல்லை. பீடி சிகரெட் மது என எந்த கெட்ட பழக்கம் இல்லாத ஒரு டீ டோட்டலர்.

"அதுதான் பெரிய பிரச்சனையா இருக்கு இப்ப வேற எனக்கு நிறைய வேலை தாராரு. அந்த வேலையில கொஞ்சம் பிசிர் தட்டினாலும் அவருக்கு என் மேல் அதீதமான கோபம் வருது. எவ்வளவு நாள் தான் சொத்துக்காக மானம் மரியாதையை இழந்து அவர்கிட்ட இருக்கிறது என்று எனக்கும் புரியல" அவன் மருகினான்.

சுருதி எழுந்து பாண்டியனுடைய தலையை கோதினாள்.
"நீங்க டென்ஷன் ஆகாதீங்க செல்லம். எவ்வளவு பெரிய பிரச்சனையா இருந்தாலும் தீர்வு சின்னதா தான் இருக்கும். அவருக்கு ஏதாவது பலவீனம் இருக்கா?"
"பலவீனமா‌. அவருக்கா.. நான் பார்த்த வரைக்கும் அவர் கிட்ட எந்த பலவீனமும் இருக்கிற மாதிரி தெரியல. உனக்கு தான் தெரியுமே ஆபீஸ்ல அவரு எவ்வளவு ஸ்டிரிட்டுனு"
"எல்லா மனுஷனுக்குமே ரெண்டு முகம் இருக்கும் செல்லம். அவர் ஆபீஸ் கிளாஸ் ஸ்ட்ரீடானா மனுஷனா.. டெரர் பீசா இருக்கலாம்.. ஆனா ஆனா வீட்டுல ஒரு சாதாரண மனுஷனா தானே இருப்பாரு.."
"இல்ல..ஸ்ருதி. அவர் எப்பவுமே ஒரே மாதிரி தான் இருக்காரு வீட்லயும் அப்படித்தான் இருக்காரு."

"அதுக்கு வாய்ப்பே இல்லை ஒரு மனுஷனால ஒரு நாளுல 24 மணி நேரமும்.. வாரத்துல ஏழு நாளும்.. எப்படி மூஞ்சி கடுக்கடுன்னு வச்சுக்கிட்டு இருக்க முடியும்.,"
"எனக்கு தெரியலையே.. அந்த மனுஷன் அப்படித்தானே இருக்கான்."
"சொல்றேன்னு தப்பா நினைச்சுக்காதீங்க செல்லம்.. நீங்க ஏதோ ஒரு விஷயத்தை கோட்டை விட்டு இருக்கீங்க. இனிமேலும் இருக்கிற எல்லா வேலையும் விட்டுட்டு அவரை நீங்கள் கண்காணிக்க முடியுமா?.. "
"என்னால கண்டிப்பா முடியாது. இப்ப இருக்க சூழ்நிலையில நான் அவர்கிட்ட மாட்டிக்காம இருக்கிறதுதான் பெட்டர் ஆன வழி... வேணாம் ஒன்னும் பண்ணேன் எனக்கு பதிலா நீ அவரை கண்காணியேன். "
சட்டென மலர்ந்தாலும்.. சுருதிக்கு அந்த யோசனை சரியாகப்பட்டது.

"சரி.. வந்ததிலிருந்து சூடான விவாதங்களே போகுது. உங்களை கூலாத்தடூமா.. " என பெட்டின் மீது எழுந்து நின்றாள்.
அவன் "ஐ.." என மெத்தையில் பரவினான்.
"கிளோஸ் யுவர் ஐஸ்.. பாண்டியன்" என சொல்லிக்கொண்டே அவளுடைய வலது கால் பாதத்தை அவன் தொடையிருந்து வருடியபடி பாண்டியனின் சுன்னியில் ஒரு அழுத்தம் கொடுத்து காலால் மிதித்தாள்.

சேலையும் பாவாடையும் முட்டிவரை தூக்கிக்கொண்டு பாண்டியனின் நெஞ்சின் மீது ஏறி நின்றாள்.

"செல்லம்.. ஆ.. காட்டுங்க.."
ஸ்ருதி அவள் கழுத்தில் அணிந்திருந்த செயினில் இருந்து ஒரு குப்பியை திருகி எடுத்தாள். அதிலிருந்து ஒரு திரவத்தினை அவன் வாயில் ஊற்றினாள். அந்த திரவம் இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில் இருந்தது. திரவம் காற்றில் பட்டு லேசாக இளஞ்சிவப்பு நிற புகை லேசாக வெளியேறியது.

பாண்டியனுக்கு அந்த திரவம் உள்ளுக்குள் சென்றதிலிருந்து அவன் உடலும் மனமும் புத்துணர்ச்சி பெற்றது போல ஆகியது. லேசான அரை மயக்கத்தில் அவனை ஆழ்த்தியது.
"ஹலோ பாண்டி.. பாண்டியன்.. நான் பேசரது உங்களுக்கு கேக்குதா.." ஸ்ருதி அவன் காதருகே பேசினாள்.
"ஆங்.. ஆங்.. கேட்குது.. தூரமா.. மெல்லமா.."
"நான் தான் பாண்டியா உன்னோட தேவதை ஸ்ருதி.. "
"ஸ்.. ஸ்ருதி"
"ஆமாம்.. நான் தான் சுருதி உன்னோட அழகு தேவதை இந்த உலகத்தில் இருக்கிற அத்தனை பொண்ணுங்கள விட அழகான பொண்ணு நானு. என்னோட அழகை பார்த்து தான் நீ பல வருஷமா என்னை காதலிச்சு கிட்டு இருக்க.."
"ஆமாம்.."

"நான் என்ன கேட்டாலும் எனக்கு உடனே வாங்கி தருவ. என்னைய கண்கலங்காம வெச்சிக்குவ. நான் ஆசைபடுற பொருள் இந்த உலகத்துல எதுவா இருந்தாலும் நீ எனக்காக அதை வாங்கி தருவ.."
"ஆமா.. வாங்கி தருவேன்.."
"சரி இப்ப சொல்லு உன் மாமா.. உன் மாமாவை பத்தி சொல்லு.. "
"என்னோட மாமா.. என்னோட மாமா பேரு ரத்தினவேல் பாண்டியன். அவன் ஒரு அயோக்கியன். என்னோட சொத்துக்களை எல்லாம் தன்னோடதா மாத்திக்கிட்டு ஊருக்குள்ள வேஷம் போட்டுக்கொண்டு இருக்கிற மோசக்காரன்."

"அவன பத்தி ரகசியம் ஏதாவது உனக்கு தெரியுமா?"
"இல்ல.. அவன பத்தின ரகசியம் ஒன்றுமே இல்லை.."
"ரத்தினவேல் பாண்டியன் எப்பையாவது சிரிச்சு நீ பார்த்து இருக்கியா?"
"இல்ல.. அவன் நிறையா சிரிப்பான். எல்லாமே பொய் சிரிப்பு.."
"அவனோட வீக்கனஸ்.."
"வீக்னஸ் அவனுக்கு இல்ல.."
"அவன் எதையாவது பார்த்து.. கேட்டு.. பயந்திருக்கானா?"
"வயநாடு பங்களா.. இந்த பேர அவன் ஒரு தடவ கேட்கும்பொழுது லேசான பதட்டத்தோட இருக்கிறத பார்த்தேன். நான் கண்டதும்.. உன்னோட முகம் மாறிப்போச்சு."
"தேங்க்யூ.. தேங்க் யூ டார்லிங்.." என அவன் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள்.
"கிளீக் கிளீக்" என்ற ஓசையை உள்ளங்கையில் இருந்த ஒரு கருவியை கொண்டு உண்டாக்கினாள்.‌

பாண்டியன் காதருகே "ஸ்லோலி ஓபன் யுவர் ஐஸ்" என்றாள்.
அவன் கண்களைத் திறந்த போது ஒரு பாறையில் படுத்திருந்தான். முற்றிலும் அடர்ந்த காடு.. அதன் நடுவில் பேரருவி ஒன்று ஒளிந்து கொண்டிருந்தது. அதன் இரைச்சல் அவ்வளவு அதிகமாக அவனுக்கு கேட்டது. அந்தப் பாறையின் வெகு அருகில் விழுந்த ஒரு அருவியின் தடத்தில் இருந்து ஒரு பெண் எழுந்தாள். அது ஸ்ருதி.

சுருதி இப்பொழுது இளவரசியாக இருந்தாள். மார்பில் மெல்லிய கட்சையும் இடுப்பில் ஒரு மெல்லிய இடை ஆடையும் போட்டிருந்தாள். இளவரசிகள் மட்டுமே அணிவதற்கு உரிய ஆபரணங்கள் அவள் உடலில் இருந்தன. அருவி நீர் ஒரு நனைந்து அவளுடைய ஆடைகள் அவளுடைய அங்கங்களை தெள்ளத் தெளிவாக காட்டியது. பாண்டியன் அதைப் பார்த்ததும் காம போதை கொண்டவனாக அந்தப் பாறையில் இருந்து எழுந்தான்.
"அன்பே விழித்துக் கொண்டீர்களா..?"
"ஆமாம்.. தேவி"
"வாருங்கள் ஒன்றாக நீராடலாம்"
பாண்டியன் அவள் அருகே சென்றான். இருவரும் ஒன்றாக அருவியில் நனைந்தார்கள்.

இருவரும் தழுவி கூடலைத் தொடங்கினார்கள். மோகினியின் முதுகு பக்கம் இருந்த மார்கச்சின் முடிச்சை அவிழ்த்தான் பாண்டியன். கச்சை சரிந்து விழ.. கும்பகலசம் போல இரு மார்புகள் அவனுக்கு முன்னால் இருந்தன. கருஞ்சிவப்பு நிற முலை வட்டமும், கருத்த காம்பும் சாரங்கனை கிளர்ந்து எழ வைத்தன. இடது முலையின் மேல் சிறிதாக ஒரு மச்சமும் அதற்கு கீழே பெரியதாக ஒரு வட்ட மச்சமும் இருந்தது. அவன் மச்சத்தை விரிக்க ஸ்ருதியின் முகத்தில் வெட்கம் கூடியது.
"சுவைக்கவா.. தேவி"
"அதற்கு தானே அவிழ்த்தாய். சப்பி சுவை" அவள் முலைக்காம்பை நாக்கால் வருடினான். அவள் முலைவட்டத்தை நக்கினான். உதடுகளை குவித்து முலைக்காம்பை சப்பினான்.
"ஆ.... இதுஎன்ன?. புதிது புதிதாக ஏதேதோ செய்கிறீர்கள்?"
"இப்படி நாக்கால் நக்கினாள் பெண்களுக்கு பிடிக்கும்"
"யார் சொன்னது..?"
"சொல்லித் தெரிவதல்ல மன்மதக்கலை."
"ஓகோ.. ஐயாவிற்கு அனுபவம் அதிகமோ?"
"சிலவற்றை பெண்கள் தெரிந்து வைத்துக் கொள்ளாமல் இருப்பதே நல்லது தேவி."

விடுகின்ற அருவியில் இருந்து சற்று தள்ளி தன்னுடைய இடைக்கச்சையை உருவி எறிந்தான். அவன் சுன்னி உடைவாள் போல அவளின் முன்னால் இருந்தது. சுருதி அவனுக்கு முன்பு மண்டியிட்டு அவன் சுன்னியைப் பிடித்தாள். அப்படியே கையால் சுன்னியை ஆட்டினாள். சாரங்கன் உணர்ச்சியால் துடிக்க.. சுன்னியை முழுவதுமாக வாய்க்குள் விட்டு ஊம்ப தொடங்கினாள். சப் சப் என சத்தம் வந்தது.
"ஆ.. கா.. இன்பமாக இருக்கிறது" என தன்னுடைய மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தினான். அவன் கொட்டைகளை வருடிக் கொண்டே ஊம்பினாள். தொண்டைக்குழி வரை சுன்னியை உட்செலுத்தி ஊம்பினாள். "ஆ.. தேவி" நான் உச்சமடைந்தேன். என் விந்தனு பாயப்போகிறது என கத்தினான். அதை பொருட்செய்யாமல் அவள் ஊம்பினாள். பாண்டியனுடைய வெள்ளை விந்தணுக்கள் இளவரசி ஸ்ருதியின் வாய்க்குள்ளாகச் சென்று போர் வீரர்களை போல குவிந்தன. அவள் ஊம்பலை நிறுத்திவிட்டு அருவியில் பாண்டியனுடைய சுன்னியை சுத்தம் செய்து விட்டாள்.

"வேக் அப்.. பாண்டியன்" என ஸ்ருதி கட்டளை இட்ட போது பாண்டியன் எழுந்தான். சுற்றி முற்றி பார்த்தான். எங்கே இருக்கிறோம்... அந்த அருவி எங்கே.. சுருதி இளவரசியாக அல்லவா தெரிந்தாள். அவளைப் பார்த்தான். சுருதி அவள் வாயை துண்டால் துடைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அவனுடைய பேண்ட் முழங்கால் கால்வரை இறக்கப்பட்டிருந்தது. அவனுடைய சுன்னி விந்தனுவை கக்கி ஓய்ந்து சோர்ந்து துவண்டிருந்தையும்.. அதை அவளே சுத்தம் செய்திருப்பதையும் உணர்ந்து.. வெட்கப்பட்டான்.

"என்ன இப்போ ஓகேவா.. செல்லம்‌... " என சுருதி பாண்டியனை பார்த்து கேட்டாள். குழப்பமாக அவளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவன் புன்னகை செய்தான்.
"என்னங்க நீங்கதான் ஹாஸ்டல்ல விட்டுட்டு போகணும். ரூபவதி வேற ஷிப்டுக்கு கிளம்பி இருப்பா.."
"ஓ எஸ்.. நான் டிராப் பண்றேன். பாண்டியன் இருக்க கவலை என்ன?" என்றான்.
சொன்னது போலவே வோல்க்ஸ்வேகன் காரில் அவளை கொண்டு வந்து ஹஸ்டலில் விட்டான்.
"செலவுக்கு கொஞ்சம் பணம் வேணும்பா.." என்றாள். பாண்டியன் எவ்வளவு என்று கேட்காமல் ஒரு லட்ச ரூபாய் கட்டை காரில் இருந்து எடுத்து தந்தான். அதனை வாங்கி தன்னுடைய பைக்குள் போட்டுக் கொண்டு ஸ்ருதி விடுதிக்குள் சென்று மறைந்தாள். வோல்க்ஸ்வேகன் புறப்பட்டது.

ஆனால் இவற்றைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த காக்கி சட்டை போட்ட நாய் பிடிக்கும் வண்டிக்காரர் தன்னுடைய சட்டை பையில் இருந்த நோட்டுப் புத்தகத்தில் குறித்துக் கொண்டார்.