Romance சும்மா ஒரு காதல் கதை!!!

[JeeviBarath]

வித்யா வித்தைக்காரி
【39】

வளன் சிரித்துக் கொண்டே காரணம் சொல்லு எனக் கேட்க, முதலில் மறுத்தவள். தான் பார்த்த விஷயத்தை சொன்னாள். இப்படி மோசமான ஆளுகூட என்னால இருக்க முடியாது என்று சொல்லி அழ ஆரம்பித்தாள்.

ஹா ஹா என சிரித்த வளன் அவளது அலமாரியில் இருந்த "சிமி" ஒன்றை எடுத்துக் கொண்டு வந்தான். சிரித்துக் கொண்டே இதைக் கொஞ்சம் போடேன் என அவளிடம் அதை நீட்டினான்.

அதை எடுத்து மூஞ்சியில் வீசி அடித்தாள்.

மூஞ்சியில் இருந்த சிமியை எடுத்து மீண்டும் அவளைப் பார்த்து சிரித்தான். வளன் தன் சட்டையை கழட்ட ஆரம்பித்தான்...

உங்க மேல தப்பில்லைன்னா, நீங்க கோபப்படுவீங்க..

இப்படி சிரிக்க மாட்டீங்க...

என்னை ஏமாத்திட்டீங்க, நான் எங்க வீட்டுக்கு போறேன் என லக்கேஜ் பேக்கில் தன் துணிகளை எடுத்து வைத்தாள். அழுது கொண்டே அந்த அலமாரி கதவை மூடி திரும்பியவள் வாயடைத்துப் போனாள். கையிலிருந்த லக்கேஜ் பேக் கீழே விழுந்தது.

கட்டிலில் உட்கார்ந்து கண்ணீர் வழிய அழுதவளின் தொடையில் கைவைத்தான். அவள் கைகளைப் பிடித்தான். வித்யா நிமிர்ந்து பார்த்த போது முட்டி போட்டு நின்று கொண்டிருந்தான். மன்னிப்பு கேட்கப் போகிறான் என நினைத்தாள்.

நா‌ன் சொல்ற விஷயத்தை கொஞ்சம் கேளு, அதுக்குப் பிறகும், நீ ஊருக்குப் போகணும்னு சொன்னா நானே உன்னை உங்க வீட்டுல கொண்டு விடுறேன், ஓகே வா.

வித்யா தன் மண்டையை ஆட்டினாள்.

இதைக் கொஞ்சம் போடேன் என மீண்டும் அவளிடம் கழுத்தில் கிடந்த "சிமியை" எடுத்து நீட்டினான்.

முறைத்தாள்.

நம்பிக்கையிருந்ததா போடு, உன் பர்மிஷன் இல்லாம உன்னை தொட மாட்டேன் என சொல்லி டாய்லெட் சென்றான். திரும்பி வந்த போதும் அதே சுடிதாரில் இருந்தாள்.

ஓகே, உனக்கு நம்பிக்கையில்லை. இட்ஸ் ஓகே. அண்டர்ஸ்டாண்டபில் என சொல்லியவன்..

இங்க இலேசா கேப் தெரியற மாதிரி ட்ரெஸ் போட்டுருந்தா, கரெக்ட்டா.? என முலைகளின் நடுவே கை காட்டினாள்.

ஆமா என தலையை அசைத்தாள்.

நீ உள்ள வரும் போது முட்டி போட்டுட்டு இருந்தவ எழுந்தா கரெக்ட்டா.?

ஆமா என மீண்டும் தலையை அசைத்தாள்.

விஷயம் கொஞ்சம் புரிந்த வித்யா அப்புறம் ஏன் பதட்டமா இருந்தீங்க என்றாள்.

ஏண்டி லூசு, இன்னொருத்தி முலைய பாத்துட்டு இருக்கும் போது பொண்டாட்டி வந்தா என்ன பண்றது?

வளன் சொல்லும் விஷயம் உண்மை போல இருந்தது. என்ன இருந்தாலும் ஸ்ரீ வாயை துடைத்துக் கொண்டு எழுந்த விஷயம் அவளுக்கு குழப்பத்தை முழுமையாக விளக்கவில்லை.

"ஐ ப்ராமிஸ் டி, ஐ வில் நெவர் சீட் யூ " என மீண்டும் கையைப் பிடித்தான்.

ஆனா ஸ்ரீ..?

எனக்கு தெரியலை வித்யா, அவ ஏன் உன்னைப் பார்த்ததும் உதட்டை நாக்கால தடவினா, ஏன் வாயை துடைச்சான்னு தெரியலை என வித்யா கைகளை உறுதியாக பிடித்தான்.
சத்தியமா வேற எதுவும் நடக்கலையா?

" நோ கேர்ள் நெவர் சீன் மை எரக்ட்டட் பீனிஸ்", "இட்ஸ் யுவர்ஸ்", "இட்ஸ் ஒன்லி யுவர்ஸ்".

வித்யா என்ன சொன்னான் புரியாமல் முழிக்க..

எழுந்து எதிரில் நின்று, இத (சுண்ணியை காட்டி) விறைப்பா இருக்கும் போது வேற எந்த பொண்ணும் இதுவரை பார்க்கலை. இது உனக்கு, உனக்கு மட்டும் தான்.

சத்தியமா என கை நீட்டி தன் கணவன் முகத்தைப் பார்த்தாள்.

யாரு சத்தியம் பண்ணனும்? நானா அவனா?

நீங்க தான்.

அப்புறம் எதுக்கு அங்க கை வச்சிருக்க எனக் கேட்க..

ச்சீ என சொல்லி ஜிப் நேரே இருந்த தன் கையை தன் கணவனின் தொப்புள்வரை தூக்கினாள்.

நீ அவன்கிட்ட தான சத்தியம் முதல்ல கேட்ட அவனே சத்தியம் பண்ணுவான் என சொல்லி அவள் எழுந்து ஓட முடியாத அளவுக்கு நின்று ஜிப்பை இறக்கினான்.

என்ன பண்றீங்க?

சத்தியம் பண்ண சொல்றேன் என சொல்லி ஜிப்புக்குள் கையை விட்டான்.

அதெல்லாம் வேணாம், நான் நம்புறேன் என குரலில் சிறு நடுக்கத்தில் சொல்ல...

தூங்கிட்டு இருக்கான், மேடம் கொஞ்சம் ஹெல்ப் பண்ணுனா ரெடியாகி சத்தியம் பண்ணிடுவான்..

நா... நானா... நான் என்ன.. என்ன பண்ண என நடுங்கிக் கொண்டே கேட்டாள்...

நீ ஒண்ணும் பண்ண வேண்டாம் என சுடிதாரை அவன் பக்கம் பிடித்து இழுக்க, அந்த கேப்பில் தெரிந்த முலைகளைப் பார்க்க எனக்கு சத்தியமும் வேணாம் ஒண்ணும் வேணாம் என சொல்லி சுடிதாரில் இருந்த வளனி‌ன் கைகளைப் பிடித்தாள்.

வளன் செல்போன் ரிங் ஆனது. மாம் காலிங் என வர சொல்லும்மா என்றான்.

டேய் வசந்தி அத்தையும் வாசுகியும் வந்திருக்காங்க என்றாள் வள்ளி.

சரிம்மா நான் வர்றேன் என ஃபோன் காலை துண்டித்தான் வளன்.

வித்யா, என்னோட அத்தை & அவங்க பொண்ணு வந்திருக்காங்க, நீ ஃப்ரஷ்ஷப் ஆகிட்டு வா, நான் கீழ போறேன் என்றான்.

வளனி‌ன் பாட்டி ஒருமுறை வளனின் முறைப்பெண்ணை பற்றி சொன்ன விஷயம் ஞாபகத்தில் வந்தது. ஆளு உன்னைவிட சூப்பரா இருப்பா, ஆனா மாப்பிள்ளை வீட்டு சைடு பொண்ணு எடுக்க எனக்கு விருப்பம் இல்லை. அதான் நீ கட்டிக்கன்னு சொல்றேன் என சொன்ன நியாபகம்.

அவங்கதான் நீங்க கட்டிக்குறதா இருந்த பொண்ணா?

ஆமா என சொல்லி அங்கிருந்து வெளியேறினான்.

அய்யோ என்ன இது? ஒரு பிரச்சனை போனா இன்னொரு பிரச்சனை என புலம்பினாள் வித்யா...