Incest மம்மியும், மந்திர கட்டிலும்..

[nuttynirmal]

அரவிந்தன் வீட்டை அடைந்தபோது, வீட்டு வாசல்படியில் அமர்ந்திருந்த வீட்டு ஓனர் கோபால், அன்றைய செய்தித்தாளை படிப்பதுபோன்று பாவலா காட்டிக்கொண்டு, வேறு பக்கம் மும்முரமாக பார்த்துக்கொண்டிருப்பதை அரவிந்தன் கவனித்துவிட, கோபாலின் பார்வை எதற்காக அங்கே அலைகிறது என்று அரவிந்தன் கவனித்த இடம், அந்த காம்பவுன்ட் வீட்டின் துணி துவைக்கும் இடம்.

 

அங்கே அரவிந்தனின் அம்மா மலர்விழி, ஒரு நைட்டியை போட்டுக்கொண்டு, நைட்டியின் அடிப்பகுதியில் தண்ணீர் படாமல் இருக்க, தன் மூட்டு வரை நைட்டியை தூக்கிச் சொருகிக்கொண்டு, குனிந்து குனிந்து துணி அலசிக்கொண்டிருக்கும்போது, அவளது நைட்டியின் கழுத்துப் பகுதி வழியாக தெரிந்த மலர்விழியின் மல்கோவா முலைகளைத்தான், அந்த 60 வயதிலும் வெட்கமே இல்லாமல் ரசித்துக்கொண்டிருந்தான் ஹவுஸ்ஓனர் கோபால்.

 

உள்ளாடை அணியாததால், அவளது மாங்கனிகள் இரண்டும் ஒன்றுடன் ஒன்று மோதி அதிர்ந்துகொண்டிருப்பதைப் பார்த்து, அரவிந்தனின் மனமும் ஒரு நிமிடம் அதிர்ந்துதான் போனது.

 

அரவிந்தனுக்கு மலர்விழி அம்மா என்றாலும், மலர்விழியின் வயதுடைய மற்ற பெண்களைத்தானே கல்லூரி படிக்கும் போதிலிருந்து சைட் அடித்து வந்திருக்கிறான்.

 

எப்போதாவது, எதாவது ஒரு ஆண்டியின் முலை தரிசனம் கிடைக்காதா என்று ஏங்கிக் கிடக்கும் அரவிந்தனுக்கு, வெயில் படாமல் வெள்ளை வெளீரென்று முயல்கள் போல துள்ளிக் குதிக்கும் முலைகளைப் பார்க்க நேர்ந்தால், அந்த முலைகளுக்கு சொந்தக்காரி அவன் அம்மா என்றபோதிலும், அவன் மனதில் ஒரு பூகம்பம் வெடிக்கத்தானே செய்யும்.

 

அவன் மனதில் வெடித்த அந்த பூகம்பம் அவன் பெர்முடாசுக்குள் சீற ஆரம்பித்தது. ஆனாலும், இதெல்லாம் ஓரிரு நொடிகளில் நடந்து முடிந்துவிட, அரவிந்தன் சுதாரித்து அந்த காம மயக்கத்திலிருந்து வெளியே வந்து, “மம்மி..” என்று சத்தமாக கத்தினான்.

 

அரவிந்தனின் குரல் கேட்டதுமே, மலர்விழியின் முலையழகை கண்களால் பருகிக்கொண்டிருந்த கோபால், கேசுவலாக இருப்பதுபோல நடித்து, உடனே பேப்பரை கீழே வைத்துவிட்டு வீட்டுக்குள் சென்றுவிட்டார்.

 

அரவிந்தன் “மம்மி..” என்று உரக்கக் கத்தியதைக் கேட்ட மலர்விழி “என்னடா என்னாச்சு?” என்றாள்.

 

தன் அம்மாவிடம் என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் “ஒன்னுமில்ல..” என்று சொல்லிவிட்டு நேராக தன் வீட்டுக்குள் சென்றுவிட்டான் அரவிந்தன்.

 

துணி துவைத்து முடித்த மலர்விழியும் துணியை காயப்போட்டுவிட்டு வீட்டுக்குள் செல்ல, அங்கே அரவிந்தன் டீ.வி பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். அவன் கண்கள் டீ.வி திரையில் இருந்தாலும், அவன் மனது, சற்று நாழிகைக்கு முன்னால் அவன் கண்ட காட்சியை மீண்டும் மீண்டும் ரீவைன்ட் செய்துகொண்டிருந்தது.

 

அப்போது அவன் அருகே சென்ற மலர்விழி “என்னடா காலையில இருந்து எங்க போன?” என்று கேட்டபடி, அவன் பக்கத்தில் அமர, உடனே அரவிந்தன் “மம்மி.. ஏதாவது கேட்டியா?” என்றான்.

 

“டேய்.. என்னடா என்னாச்சு உனக்கு? உடம்பு ஏதும் சரியில்லயா?” என்ற மலர்விழி உரிமையோடு தன் மகனின் நெற்றி மற்றும் கழுத்தைத் தொட்டுப் பார்த்தாள்.

 

அரவிந்தன் “அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல மம்மி.. அந்த புரோக்கர்தான் இன்னும் வீடு பிடிச்சு தர மாட்டேங்கிறான்.. அதான் ஒரு மாதிரி கவலையா இருக்கு..” என்றான்.

 

“சரி சரி.. அதனால என்னடா? வீடு கிடைக்கிறது என்ன சாதாரண காரியமா? கொஞ்சம் நாளாகத்தானே செய்யும்..” என்றாள்.

 

“அதெல்லாம் இல்ல மம்மி.. இந்த வீட்டை உடனே காலி செஞ்சாகனும்..” என்று சற்று முகத்தை இறுக்கமாக வைத்துக்கொண்டு சொன்னான் அரவிந்தன்.

 

“ஏன்டா? பத்து வருஷமா இந்த வீட்டுலதானே இருக்கோம்? இந்த வீட்டுக்கென்ன?” என்று மலர் உதடுகளிலில் இருந்து வார்த்தைகள் வந்தாலும், அவள் மனதில் அரவிந்தனுக்கு இருக்கும் எண்ணம்தான் அவளுக்கும் இருந்தது.

 

“அப்போ பிரச்சனை இல்ல.. ஆனா இப்போ..” என்று மேற்கொண்டு சொல்ல முடியாமல் அரவிந்தன் தடுமாறினான்.

 

“என்னடா? என்னாச்சு?” என்று மலர்விழி சொல்ல, “இன்னும் என்ன ஆகனும்? அந்த ஹவுஸ்ஓனர் கிழவன், நீ துணி துவைக்கும்போது உன்னோட.. ச்சே.. சொல்லவே நாக்கு கூசுது.. அவனெல்லாம் ஒரு பெரிய மனுசன்?” என்று கோபத்தில் சீறினான்.

 

“டேய் என்னடா சொல்ற? அந்த ஆள் பேப்பர்தானே படிச்சிட்டு இருந்தான்..” என்றாள் மலர்விழி.

 

“ம்ம்ம்.. இப்படி அப்பாவியாவே இரு.. பேப்பர் படிக்கிற சாக்குல, நீ குனியும்போது உன்னோட.. அதை நானே பாத்தேன்..” என்று அரவிந்தன் கோபத்திலும், உணர்ச்சி மிகுதியிலும் தப்பித் தவறி வார்த்தையை விட, அது மலர்விழிக்கு வேறு மாதிரி புரிந்துவிட்டது.

 

பதறிப்போனவள் “டேய்.. நீ எதடா பார்த்தே?” என்று கேட்க, அப்போதுதான் அவன் சொன்ன வார்த்தையின் வில்லங்கம் அவனுக்கு புரியவந்தது.

 

“அதாவது, அவன் நீ குனிஞ்சு துணி அலசும்போது, உன்னையே பாத்துக்கிட்டு இருந்தான்.. அதத்தான் நான் பாத்தேன்னு சொன்னேன்..” என்று சமாளித்தான்.

 

சற்று பெருமூச்சுவிட்ட மலர்விழி “என்னடா பண்றது? ஆம்பளை இல்லாத வீடு.. அவன் அவன் ஆசைப்படுறான்.. ஆத்துத் தண்ணிதானேன்னு அள்ளிக் குடிக்க அலையுறானுங்க..” என்று இயல்பாக சொல்ல, தன் அம்மாவின் வார்த்தைகள் அரவிந்தனுக்கு வேறு அர்த்தமாக புரிந்தது.