Gay/Lesb - LGBT கொழுஞ்சிப்பூ - ஆண்களின் அந்தரங்க கதை

[sagotharan]

பறவைகளுக்கு விடிகிற பொழுதிலேயே பையனைக் கூட்டிக்கொண்டு தோட்டத்திற்கு வந்துவிட்டார் செங்கண்ணன். அந்த நேரத்தில் எழுபவன் அல்ல சிவசோமன். தூக்கச் சடவு அப்பிய முகத்தோடு முனகிக்கொண்டே அவர் பின்னால் வந்தான். வந்த இடம் சேர்ந்ததும் அவன் போன இடம் தெரியவில்லை ஏதோ மறைவான இடத்திற்கு சென்று பாதியில் விட்டுவிட்ட தூக்கத்தை தொடர சென்று விட்டான். செங்கண்ணன் வேப்பங்குச்சியை ஒடித்து மென்று கொண்டே வேகமாக நடந்தார்.

வாரத்திற்கு இரு முறை தண்ணீர் எடுத்துவிடும் முறை. அந்த நேரத்தில் எடுத்துவிடவில்லை என்றால் பயிர் சொடுங்கிவிடும். அதனால் செங்கண்ணனுக்கு நிறைய வேலை இருந்தது. அவர் கிணற்று மோட்டாரைப் போட்டுத் தண்ணீர் கொட்டுவதைக் கண்டதும் உடம்பு நசநசப்பது போலிருந்தது. காட்டுக்கு பாய்கின்ற நீரில் கோவணத்தை அசைத்து சுண்ணியை வெளியே விட்டார். காலை வேளையில் கோமணத்துக்குள் சிறைப்பட்டது கசகசாவென இருந்த அவருடைய சுன்னி இப்பொழுது காத்து வாங்கிக் கொண்டு அப்பாடா என மூச்சு விட்டது. சுருங்கிய தோள்கள் எல்லாம் சற்று விரித்து இப்பொழுது வயிற்றுக்குள் இருந்து வரக்கூடிய பிரவாகத்தை தாங்கிக்கொள்ள காத்திருந்தன. பிஸ்.. என்ற சத்தத்துடன் அவருடைய சிறுநீர் வயலுக்கு பாயக்கூடிய பெருநீரில் கலந்து சென்று கொண்டிருந்தது. என்னதான் செயற்கை உரங்கள் போட்டாலும் இப்படி மனிதர்களின் இயற்கை உரங்கள் தான் அந்த மரங்கள் எல்லாம் செழித்து வளருகின்றன என்பது ஒரு நம்பிக்கை செங்கண்ணனுக்கு. கடைசி சொட்டு சிறுநீர் வரை வயலுக்கு வார்த்த பின்னர்.. சுன்னியை சுண்டி விட்டு கோவணத்திற்குள் நுழைத்துக் கொண்டார். சல்லென நீருக்குத் தலையைக் கொடுத்துக் கொஞ்சநேரம் நின்றபின்தான் மேலெல்லாம் குளிர்ச்சி தழுவியது. இரவின் படுக்கை சூடு விலகி இப்பொழுது இதமான உலகை அவர் கண்டு கொண்டிருந்தார்.

கோவணத்தை மாற்றிக்கொண்டு வாய்க்கால் தண்ணீர் கத்தரிக்காட்டை எட்டியிருக்குமோ என்னும் அவசரத்தோடு வேகமாக ஓடிய போது சின்ன கட்டுத்தரை ஓரமாய் வைக்கோலைப் பரப்பி அதன்மேல் சுருண்டு தூங்கும் சிவசேனனை கண்டார். கொடுத்து வைத்தவன் கவலைகளையே எதுவும் இன்றி கனவுகளே துணையாக வாழ்க்கையை வாழக்கூடியவன் எத்தனை பேருக்கு வாய்க்கும் இந்த வாழ்க்கை. அவர் பெருமூச்சு வாங்கிக் கொண்டு அந்த இடத்தில் காலி செய்தார்.

"இப்பவே நல்லா தூங்கிக தம்பி பண்ணையார் கையில ஒப்படைச்சதுக்கு அப்புறம் உன்னை எல்லாம் என்ன பண்ணுவாரோ?. இரவு பகலெல்லாம் வேலை வாங்கி உடம்பில் இருக்கிற ரத்தத்தை உறிஞ்சும் பணக்கார கூட்டம். அது உண்டு கொழுத்து குனிய கூட வக்கில்லாமல் மே வாய பார்த்துகிட்டு பண்ணையும் பண்ணிக்கிட்டு திரியுதுங்க.

வீட்டுக்கு கடைக்குட்டி இருந்தாலும் ஒத்த பிள்ளையா இருந்தாலும் இந்த பெத்தவங்க எல்லாம் மொத்த அன்பையும் காட்டி காட்டி அந்த பிள்ளைகளை இப்படி ஒன்னுக்கும் லாயக்கில்லாத கழுதைங்களா வளர்த்து விட்டார்கள். அவங்க இருக்கிற வரைக்கும் ராசா விட்டு கண்ணுகுட்டி ஆட்டம் கவலையில்லாமல் துள்ளி திரியுதுங்க. பெத்தவங்க போனதுக்கு அப்புறம் ஒரு வாய் சோத்துக்கும் அரைக்கஞ்சி வைத்துக்கும்.. நாயா பேயா அலைஞ்சு நாசமா தான் போகுதுங்க. பண்ணையக்காரரை நினைத்து புலம்பினார்.

சின்ன செங்கண்ணன் நினைத்தால் இந்தப் பண்ணையத்தை விட்டு விட்டு வேறு ஏதாவது தொழில் செய்து பிழைத்துக் கொள்ள முடியும். ஆனால் செங்கண்ணன் கொஞ்சம் செலவுக்காக வாங்கிய தொகை பண்ணயிடம் விசுவாசமாக இருக்க வைத்து விட்டது. மாட்டு வண்டி பிடித்து ஊர் ஊராய் சென்று ஆள் பிடித்து வரக்கூடிய வேலை செங்கண்ணனுக்கு ஒரு கைவந்த கலை. அதற்காக நல்ல சன்மானம் கிடைக்கும். அதனை மொத்தமாக எடுத்துக்கொண்டு சேமிப்பு பணத்தில் போட்டுவிடுவார்.

ஊரில் இருக்கும் பொழுது செங்கண்ணனின் மிதிவண்டியை எடுத்துக்கொண்டு அருகில் இருக்கும் ஊருக்கெல்லாம் போவார். நடுநிசிக்கு மேல் தான் வருவார். காட்டில் வேலையில்லாத நாட்களில் பகலெல்லாம் தூங்குவார். பண்ணையிடம் காசு வாங்கிக்கொண்டு கள்ளை குடித்துவிட்டு இரவிலும் தூங்குவார். காடுகரையில் அலைந்துவிட்டு வீட்டுக்குப் போகும்போது வேட்டி அவிழ்ந்தது கூடத் தெரியாமல் தூங்கும் செங்கண்ணனை பார்த்தால் குடும்பப் பெண்களுக்கு குதூகலமாய் இருக்கும்.

தக்கனூண்டு துக்குணூண்டு சாமான வச்சுக்கிட்டு நானும் ஆம்பள தான் ஊருக்குள்ள சொல்லி திரியுற அவ புருஷனை நினைச்சுக்குவாளுக.. அப்பா இந்த செங்கண்ணனுக்கு இருக்கிற மாதிரி அரை முழத்துக்கு செங்கோல் இருந்தா என் புருஷன நான் வேற சோளிக்க அனுப்புவேன். கட்டிலேயே கதின்னு வச்சு அவன் கடப்பாரையா பொச்சுல திணிச்சு கொடுடா சுகத்தை அப்படின்னு கொண்டாட்டமா வாழ்ந்திருப்பேன். ஒரு வீடில்லாத இந்த முண்டைக்கு ஆண்டவன் எழுதி வச்சிருக்கான். நாம கட்டிக்கிட்டவனோ கட்டையில போறவன் இப்படி சுண்டு விரல் அளவுக்கு சொகத்தை கொடுக்காமல் நம்மை பெருமூச்சு விடவிடறானே.. என செங்கண்ணன் சுன்னியை ஓரக் கண்ணால் பார்த்துவிட்டு ஏகத்தோடு செல்வார்கள் பலர்.

நாமதான் ஒண்டிக்கட்டை இனி யாருகிட்ட நாம காமிக்கேணு கூட கள்ளு குடிச்ச சாக்குல ஊருக்கெல்லாம் வெளிச்சம் போட்டு சுன்னிய தொறந்து காட்றாரோ என்னமோ? யாருக்கு தெரியும். கத்தரிக்காட்டுக்கு மடையை மாறிக்கொண்டே பண்ணையாடி வீட்டுப்பக்கம் கண்ணோட்டினார். லேசாகப் படர்ந்திருந்த இருளில் மிதப்பதுபோல் வீடு தெரிந்தது. அங்கிருந்து தோட்டத்துக்கு வரும் கொடித்தடம் இன்னும் துலக்கம் பெறவில்லை.

விடிகாலையிலிருந்து அதிகாலைக்குள் தோட்டத்துக்கு பண்ணையாடி வந்துவிடுவார். அவர் வரும்நேரம் அன்றாட வேலையைப் பொருத்தது. அதனால்தான் பையனைக் கூட்டிவந்தார். இந்நேரத்தில் தோட்டத்திற்கு வரும்போதுதான் அவரிடம் எந்தக் கோரிக்கையும் வைக்க முடியும். தனியாக இருப்பார். காலைக் குளிர்ச்சியில் மனம் பூத்திருக்கும். வாய்க்காலில் ஓடும் நீரைப் பார்த்ததும் அவர் முகத்தில் திருப்தியும் மலர்ச்சியும் பரவும். மற்ற சமயங்களில் பண்ணையாடியுடன் யாராவது உடனிருந்து கொண்டேயிருப்பார்கள்.

***