Fantasy వాట్ ద ఫక్

[3sivaram]

కధలో లంజ కుమారి

స్నానం చేసి వచ్చాక, కృష్ణ వాళ్ళ అమ్మ ఏమంటుందో అని అనుకున్నా, కాని ఆవిడ మాత్రం చాలా బాగా చూసుకుంది, కృష్ణ గాడు నా గురించి వాళ్ళ అమ్మకి బాగా చెప్పడంతో ఆవిడ నన్ను కూడా బాగా చూసుకుంది. నాకు ఆశ్చర్యం అనిపించినా విషయం ఏంటి అంటే వీళ్ళు పొద్దు పొద్దున్నే అన్నం తింటున్నారు, నేను కృష్ణ దగ్గరకు జరిగి "ఒరేయ్, బ్రేక్ ఫాస్ట్ టైం లో లంచ్ ఏంటి రా..." అన్నాను. నన్ను చూసి నవ్వి 'గుద్ద, నోరు మూసుకొని పెట్టింది తిను' అని సైగల భాషలో చెప్పాడు. 

నేను ఫుల్ గా తినేసాను, వాడు కూడా తిన్న తర్వాత ఇద్దరం నడుచుకుంటూ బయటకు వెళ్లాం, బైక్ తీశాడు. అది బైక్ లా కాకుండా పురాతత్వ శాస్త్రవేత్తల అపురూప ఆవిష్కరణలా అనిపించింది. బైక్ తీసుకొని ఇంజెన్ ఆన్ చేసి ముందుకు పరిగెత్తితే అప్పుడు ఆన్ అయింది. కృష్ణ "రేయ్, రా!" అని కేకేశాడు. నేను సైలెంట్ వెళ్లి వెనక ఎక్కి కూర్చున్నా, కొద్ది సేపటికి ఎదో సందు గొందుల్లో తిప్పుతున్నాడు. దారిలో బర్రెలు, వేప పుల్లలు నోట్లో పెట్టుకొని నడుస్తున్న మగవాళ్ళు, బిందెలు పట్టుకొని వెళ్తున్న ఆడవాళ్ళు కనిపిస్తున్నారు. చూడడానికి మొరటుగా కనిపిస్తున్నారు. ఇంతలో బైక్ ఆగి కృష్ణ ఒకరిని "మలేశం ఎక్కడా!" పిలిచాడు. ఆయన "ఎవరిని దెంగుతున్నాడో, దొంగ లంజాకొడుకు... నాకు తెలియదు" అన్నాడు. 

కృష్ణ సరే అని పొద్దున్న కనపడ్డ నర్సింహని కూడా బైక్ ఎక్కమని చెప్పాడు. ముగ్గురం ఆ ముసలి బైక్ మీద ఈ కష్ట తరమైన గుంతల రోడ్ లో నడిపించుకుంటూ తీసుకొని వెళ్లి ఒక ఇంటికి వచ్చాడు. ముగ్గురం దిగాం, కృష్ణ "అమ్మమ్మ" అనుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళాడు. నర్సింహ నా వైపు చూస్తూ "మందు మానేశావా" అన్నాడు. నేను "హుమ్మ్" అన్నాను. నర్సింహ "నీ దగ్గర ఏమైనా ఉన్నాయా! అదే ఎటూ మానేశావ్ కదా" అన్నాడు. నాకు వీడిని చూస్తూ ఉంటే ఎదో తేడాగా మాట్లాడుతున్నాడు. నేను వాడిని చూసి లేవు అని చేతులు ఊపాను. సరే అని వాడు కూడా లోపలికి నడిచాడు, నేను కూడా వెళ్ళాను. లోపల ఒక ముసలమ్మతో కృష్ణ సరసాలు ఆడుతున్నాడు. ఆవిడ "బండ వెధవ... ఊరికి వచ్చావ్ కదా... ఇప్పుడా నెం కనపడేది" అంది. ఆవిడకి కృష్ణ వాళ్ళ అమ్మకి పోలికలు అస్సలు లేవు. కృష్ణ ఊరికే ఆమెను అమ్మమ్మ అంటున్నాడని అర్ధం అయింది. 

కొద్ది సేపటికి మల్లేశం లోపల దొడ్ల చావిడి నుండి వచ్చాడు. కృష్ణని చూసి "ఏంట్రా... ఇక్కడికి వచ్చావ్" అన్నాడు. "తమరి టాలెంట్ అందరికీ చూపిద్దాం అని" అన్నాడు. మల్లేషం, నర్సింహని చూసి ఇబ్బంది పడుతున్నాడు. అమ్మమ్మ దొడ్లోకి చూస్తూ "ఒసేయ్ మనవరాలా!" అని కేకేసింది. మల్లేషం కంగు తిని తచ్చట్లాడుతున్నాడు. అమ్మమ్మ నర్సింహ వైపు చూసి "లోపల నా మనవరాలు ఉంది పిలుచుకు రా! పిలుస్తుంటే వినపద్దట్టు లేదు" అంది. నర్సింహ ముందుకు అడుగు వేయబోతూ ఉంటే మల్లేషం చేతులు పట్టుకొని ఆపేశాడు. కొద్ది సేపటికి లావణ్య చావిడి నుండి నడుచుకుంటూ వచ్చింది. ఆమెను చూసి నేను డంగు అయిపోయాను, పొద్దున్న నుండి అన్ని మడ్డి మొహాలు, ముదురు మొహాలు, మొరటు మొహాలనే చూశాను. ఈమె మాత్రం చాలా అందంగా చాలా బాగుంది. ఆమె వస్తూనే అందరినీ చూస్తూ "నమస్కారం అమ్మమ్మ గారు" అంది. 

కృష్ణ వెంటనే "ఏం లావణ్య... అమ్మమ్మ ఇప్పుడే చెప్పింది ఇద్దరూ కలిసి మంచం లాగుతున్నారు అంట కదా చావిడిలో, మా నర్సింహని పిలిస్తే వాడు కూడా వచ్చేవాడు కదా" అన్నాడు. లావణ్య తడబడి "ఏంటి కృష్ణ, ఏవరు ఇతనూ" అని నా వైపు చూపించింది. కృష్ణ ఎదో చెప్పబోతూ ఉంటే ఆపి నన్నే చెప్పమని అడిగింది. ఒక దాని తర్వాత ఒకటి అడిగి ఒక పది నిముషాలు అయ్యాక నాకు అర్ధం అయింది ఏంటి అంటే, ఎదో మాట రాకుండా న్యాక్ గా బయటకు వెళ్ళిపోయింది అని. తను వెళ్ళాక అమ్మమ్మ కృష్ణని పిలిచి చెవి మేలి వేస్తుంది. మమ్మల్ని అందరినీ కూర్చో బెట్టి "తప్పు చేయకండి" అని అర్ధం వచ్చేలా ఏదేదో చెప్పింది, వాళ్ళు అలా అయిపోయారు, ఇలా అయిపోయారు, అని చెప్పింది. నేను "ఈ సోది ఏంటి రా" అన్నాను. అమ్మమ్మవి పాము చెవులు వినేసింది, నా వైపు కోపంగా చూసి "బయటకు పొండి" అంది. 

అందరం నవ్వుకుంటూ బయటకు వచ్చి మర్రి చెట్టు దగ్గర కూర్చొని సిగిరెట్ వెలిగిస్తూ ఉంటే సత్య అనే ఇంకొకడు వచ్చాడు. శ్రీరామ్, కృష్ణ, సత్య నారాయణ, మల్లేషం, నర్సింహ ఐదుగురం కూర్చొని మూడు సిగిరెట్లు పంచుకొని తాగుతున్నాం. సరిగ్గా అప్పుడే సళ్ళు ఎక్సపోజ్ చేసుకుంటూ ఒకరు మా ముందు నుండి నడుచుకుంటూ వెళ్ళింది. నేను అలా చూస్తూనే ఉన్నాను. నా పక్కనే ఉన్న మల్లేషం నన్ను చూసి నవ్వుతున్నాడు. నేను దొరికిపోయా అనుకోని తలదించుకున్నా, వాడు నన్ను చూసి "మళ్ళి వస్తుంది చూడు" అన్నాడు. నేను వాడి మొహం వైపు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ ఉన్నాను. వాడు చెప్పినట్టే ఆమె మళ్ళి వచ్చింది, ఈ సారి షాక్ ఆమె వెళ్తూ వెళ్తూ నన్నే చూసి నవ్వింది. నేను ఆశ్చర్యంగా మల్లేషం వైపు చూశాను వాడు పగల బడి నవ్వుతున్నాడు. ఆమె మళ్ళి వచ్చి నన్ను చూస్తూ వెళ్ళింది, పైగా అటు వైపు రమ్మని సైగ కూడా చేసింది. మల్లేశం నా వైపు చూసి "అది నిన్ను చూడడం లేదు, నీ మేడలో బంగారం గొలుసుని చూస్తుంది. వెళ్తే నీకు కావలసింది యిస్తుంది, దానికి కావలసింది తీసుకుంటుంది" అన్నాడు. 

నేను భయంగా మేడలో గొలుసు పట్టుకున్నాను, వాడు నవ్వేసి "దాని పేరు శ్రేయ... దాన్ని మా ఊళ్ళో అందరు మగాళ్ళు దాన్ని కధలో లంజ కుమారి అంటారు". వాడు నా వైపు చూస్తూ ఉంటే నేను "గొలుసు ఇస్తే ఎన్ని సార్లు చాన్స్ యిస్తుంది" అన్నాను. కృష్ణ నా వైపు చూసి "మ్మ్మ్మ్..... మ్మ్మ్మ్..... " అంటూ ఉన్నాడు, అర్ధం అయింది మా మాటలు విన్నాడు. నేను సైలెంట్ అయ్యాను. మనిషి మనస్సు కోతి అంటారు, నా మనసు మాత్రం కొండ ముచ్చే. ఇప్పుడుప్పుడే రోజీని వదిలించుకుంటూన్నా ఇక్కడకు వచ్చి శ్రేయని తగులుకుందాం అని ఆలోచిస్తున్నా. 

భలే పేరు పెట్టారు. కధలో లంజ కుమారి, ఈ ఊరు నుండి వెళ్ళే ముందు కచ్చితంగా నా మొడ్డతో దీని గుద్దలో స్టాంప్ ఏస్తా అని అనుకున్నా. మల్లేషం నా చెవిలో "నేను సెట్ చేస్తా, ప్లేస్ అదీ ఇదీ మొత్తం... ఇద్దరం వేద్దాం" అన్నాడు. నేను హుమ్మ్ హా అని అనక ముందే, కృష్ణ వాడి నెత్తి మీద కొట్టి వేరే వైపు కూర్చోబెట్టాడు. ఇప్పుడు నా పక్కన నర్సింహ గాడు ఉన్నాడు. వీడొకడు ఎందుకు ఏడుస్తున్నాడో ఎవరికీ తెలియదు. అని వెనక్కి జరిగి ఆ శ్రేయ సళ్ళు ఊహించుకుంటూ ఉన్నాను.