25-03-2024, 04:20 AM
(This post was last modified: 26-03-2024, 08:20 PM by rainbowrajan2. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.
Edit Reason: added photo
)
15
10 நிமிடங்கள் கழித்து ஒரு துண்டை கட்டிக்கொண்டு வெளியே வந்தால் சம்யுக்தா. அறையில் யுவியை காணவில்லை.
மெத்தை மீது அவளுடைய உடைகளை பரப்பி வைத்திருந்தான் அவள் மகன்.
பரவாயில்லயே பையனுக்கு புத்தி வந்து அம்மாவுக்கு சேவை செய்யறானே என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டு அந்த ஆடையை எடுத்த சம்யுக்தா அதிர்ந்து போனாள்.
வேறு உடைகளே எங்கும் கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை. அவன் வேண்டுமென்றே செய்திருக்கிறான் என்று அவளுக்கு புரிந்தது.
அவளுடைய Neural Link-இல் இருந்து அவனைக் கூப்பிட்டாள்.
உடனே அவன் பதிலளித்தான்.
“யுவி... நீ செய்யறது கொஞ்சம் கூட நல்லா இல்லே. என்னோட டிரஸ் எங்கே? எதுக்காக இந்த டிரஸ்சை இங்க வெச்சிருக்கே? இங்க வா முதல்ல…”
“கோவப்படாதே டார்லிங்… உனக்காக நான் ஸ்பெஷல்லா எடுத்த டிரஸ் அது. எனக்காக போட்டுக்கோ... ப்ளீஸ்.”
“டேய்... என்னடா பேசறே... நான் உன் அம்மாடா... என் புருஷனுக்கு தெரிஞ்சா அவ்ளோதான்…”
“ஆரம்பிச்சுட்டியா... உன் புருஷன் புராணத்தை... சரி மனசை தொட்டு சொல்லு... கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி நாம கிஸ் பண்ணோமே... அது உனக்கு புடிக்காமயா செஞ்சே?”
“அது ஏதோ தெரியாத்தனமா நடந்துருச்சு... அதுக்காக என்னை என்னவேண்ணாலும் செய்ய சொல்லுவியா? முடியாது. நீ இங்க நேர்ல வா.”
"நான் இங்க தான் இருக்கேன்"
“எங்கே?” என்று அவள் திரும்ப, அந்த பெரிய அறையின் ஓரத்தில் ஒரு ராஜ சிம்மாசனத்தில் இருந்து எழுந்து வெளிச்சதில் தெரிந்தான். அந்த பகுதியில் சற்று இருட்டாக இருந்ததால் அவனை அவளால் பார்க்க முடியவில்லை.
“இங்க தான் இருந்தியா? அப்போ ஏன் சத்தமே வரலே..”
“நான் Neural Link ல சைலன்ட்டா mind-voice communication செஞ்சிட்டு இருந்தேன்.”
“அப்போ நான் டிரஸ் மாத்தினா பாக்கறதுக்காக நீ ஒளிஞ்சிட்டு இருந்தே.. அப்படித்தானே?”
“நீ டிரெஸ் மாத்தலியே... எங்க பாக்கறது.”
“உன்ன என்ன பண்ணறேன் பாரு", என்று சொல்லிக்கொண்டே அவனை நோக்கி பாய்ந்து வந்தாள்.
அதை எதிர்நோக்கி இருந்ததுபோல அவன் அவளை இரு கைகளை விரித்து, பக்கத்தில் வந்தவுடன், இடுப்பை பிடித்துக் கொண்டு அவளை தூக்கினான்.
“ஏய்.. யுவி... என்ன செய்யறே.. ஏறக்கி விடுங்க... ப்ளீஸ்", என்று கெஞ்ச ஆரம்பித்தாள்.
“விடமாட்டேன். அந்த டிரஸ் உனக்கு பிடிச்சிருக்கு... உன்னோட ரியாக்சன்னை நான் பாத்துட்டேன். ஆனா நீ போடறதுக்கு முரண்டு பிடிக்கரே. காரணம் சொல்லாம விடமாட்டேன்”, என அவன் பிடிவாதம் பிடித்தான். அவன் பிடி இறுக்கமாகவே இருந்தது.
அவள் திமிறிக் கொண்டே, “ காரணம் எல்லாம் சொல்ல முடியாது. பிடிச்சாலும் யார் முன்னால அந்த மாறி டிரஸ் போடணும்னு ஒரு முறை இருக்குல்ல"
“அப்போ என்னை புடிக்கலே.... அப்படித்தானே?”
“புடிக்கலேன்னு யார் சொன்னா?”
“அப்போ அந்த டிரெஸ்சை போட்டுக்கோ"
“அது ரொம்ப செக்ஸியா இருக்குடா யுவி.”
“அதான் உன்னை போட சொல்றேன்"
அவளால் பதில் பேச முடியவில்லை.
அம்மாவை மெதுவாக கீழே இறக்கினான். அப்போது அவள் மார்பகங்கள் அவனுடைய கட்டுமஸ்டத்தான உடலை உரசிக்கொண்டு கீழே வந்தது. ஒரு குலுக்கலுடன் அவள் தரையில் கால் வைத்தாள்.
"எனக்கென்னமோ நாம ரொம்ப fast-ஆ போகரமோன்னு தோணுது... இது விளையாட்டு இல்ல யுவி. நாளைக்கே இது வேற மாதிரி ஆயிடும்..", அம்மா மெதுவாக தயக்கத்துடன் பேசினாள்.
அவள் கண்களைப் பார்த்து பேசினான்.
“உன்னை எனக்கு ரொம்ப புடிச்சிருக்கு. உன்னை நான் கட்டாயப் படுத்தலே. உனக்கு புடிச்சா நான் செலக்ட் பண்ண டிரஸ்சை போட்டுக்கோ. வேண்டாம்னா இந்த இந்த டிரெஸ்சை போட்டுக்கோ.”
அவனிடம் ஒரு சூட்கேஸ் இருந்தது.
“யுவி... my sweet boy. எனக்கு கொஞ்சம் டைம் குடு. ப்ளீஸ்.”, சூட்கேஸ்சை வாங்கிக் கொண்டாள்.
“It’s Ok அம்மா. நான் உன்னை தொந்தரவு செய்ய மாட்டேன். ஆனா ஒரே ஒரு request... நாளைக்கு Conference-க்கு நான் ஏற்கனவே டிரஸ் செலக்ட் பண்ணிட்டேன். உனக்கு பிடிக்கும். அதை நீ மறுக்காம போட்டுக்கணும்.”
***