Romance ஆசை அத்தாச்சி - கிராமத்து கதை

[sagotharan]

சௌந்திரம். ஊரிலுள்ள பெண்கள் எல்லாம் அவளை சௌந்தரத்து அக்கா சௌந்தரத்து அக்கா என அழைப்பர். எந்தநேரமும் அவளைச் சுற்றி பெண்கள் கூட்டம் அலைமோதும். மனம்மகிழ ஏதாவது பேசி சிரித்து மகிழ்வார்கள். சௌந்திரத்தை சுற்றி காலையில் பெண்கள் கூட்டம் சுழலும். அவளைச் சுற்றி இருந்த பெண்கள் கூட்டம் மாலையில் அகலும். 
மலையாளத்து ஆண்களைப் போல அவள் பக்கவாட்டில் தான் கொண்டையை போட்டிருப்பாள். அந்த ஒற்றை கொண்டையில் ஒரு பத்து முழம் பூவை சுற்றி வைக்கலாம் அவ்வளவு அடர்த்தியான கூந்தல் அவளுக்கு. அவள் குளிக்கையில் அவிழ்த்து விட்டால் அது ஏதோ புடவை தண்ணீரில் மிதக்க விட்டது போல அவளுடைய மயிர்கள் எல்லாம் ஒன்றாக சேர்ந்து ஆற்றின் பெரும்பகுதியை அடைத்து மிதக்கும். அவளுக்கு அழகான உருண்டையான முகம் கூரான மூக்கு செரிவான பார்வை, ரவிக்குள் அடங்காத இளநீர் முளைகள்.. நேர்த்தியான அந்தக் காட்டன் புடவை கட்டிலும் ஒரு பக்கம் மார்பு சற்று காற்று வாங்கிக் கொண்டிருக்கும் அதை பார்த்தாலே ஆண்களுக்கு திறக்கும் தோன்றும். தாத்தனோ அப்பனோ மகனோ எவரேனும் அவளைக் கண்டாலே காம பித்து பிடித்து அலைவார்கள். 
இடையில் இருக்கும் அவருடைய இரண்டு இடுப்பு மடிப்புகள் பின் பக்கத்திலிருந்து பார்க்கும் பொழுது எடுப்பாய் இருக்கும் அவளுடைய குண்டி கோலங்கள் மேலும் அவளை மன்மதனின் மனைவியை ரதி என்று எண்ண வைக்கும். அவள் அத்தனை அழகாய் இருப்பாள் என்று எண்ணி தான் அவளுடைய அன்னை சௌவுந்திரம் என்று பெயர் வைத்தாலோ என்னவோ யாருக்கு தெரியும்?. ஆனால் சௌந்தரம் அத்தனை அழகையும் தனக்குள் பொத்தி வைத்துக் கொண்டு வெளியே ஒரு வெகுளியாய் ஏமாளியாய் கோமாளியாய் வாழ்க்கையை கடத்திக் கொண்டிருந்தாள்.
அவளுடைய கணவன் பஞ்சம் பிழைப்பதற்காக இவளை திருமணம் செய்த இரண்டு மாதங்களில் வெளிநாடு சென்று விட்டான். அந்த அரபு தேசத்தின் பெயர் கூட அவளுக்கு அத்துபடி இல்லை. அந்த தேசத்திலிருந்து வருவோர் போவோரெல்லாம் சௌந்தரத்தின் வீட்டிற்கு வந்து அவள் கணவன் தந்ததாய் சில குண்டுமணி தங்கங்களையும் சில கட்டு பணங்களையும் அவ்வப்போது தந்து செல்வர். உடன் "கவலைப்படாதம்மா உன் புருஷன் நல்லா இருக்கான் கை நிறைய சம்பாதிக்கிறான் இந்த ஊர்ல காணி நிலம் கலகலப்பான வீடு கை நிறைய பணம் கழுத்து நிறைய நகை எல்லாம் போட்டு அழகு பார்ப்பதற்கு கடுமையா உழைக்கிறான் சீக்கிரமா வந்துடுவான். அது தான் செய்தி" என்று கூறுவார்கள்.
இரண்டு மாதத்தில் அவர்கள் எத்தனை முறை கட்டிப்பிடித்து முத்தம் கொடுத்திருப்பார்கள் என எண்ணி சொல்லி விடலாம். ஆனாலும் அவளுக்கு ஒரு புழுவோ பூச்சியோ வயிற்றில் எட்டி பார்க்கவில்லை போனவனோ, வருடங்களாக எட்டிப் பார்க்கவில்லை.
அவனை அண்டியிருக்கும் ஒரு கூட்டங்களோ அவளை மலடி என்று ஒப்புக்கொள்ள முடியாமலும் நல்ல விஷயங்களுக்கு அவளை முன்னிறுத்த முடியாமலும் தனித்தே விட்டிருக்கும். அத்தனை அழகில் அவள் வா என்றால் வரிந்து கட்டிக் கொண்டு நாளுக்கு ஒரு முறை என ஊரில் உள்ள ஆண்கள் எல்லாம் வந்து வரிசை கட்டி நிற்பர். ஆனால் கல்லானாலும் கணவன் புல்லானாலும் புருஷன் என பத்தினி தெய்வமாக அவள் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறாள். 

மதுரையில் ஒரு பத்தினி தெய்வம் பட்ட பாட்டை தான் நாம் கண்டிருப்போம் ஊரை எரித்து தன் கற்பை நிரூபிக்க அவள் கொண்ட ஆவேசம் இன்று வரை சிலப்பதிகாரமாய் நம் சிந்தைகளுடன் நிற்கிறது. சௌந்தரமும் கண்ணகி தான் ஆனால் காலம்.. அது கண்ணகி போல சௌந்தரத்திற்கும் பத்தினி தெய்வம் பட்டத்தை வழங்கி விடுமா அவ்வளவு எளிதில்.?. காலத்தின் சோதனை. 

எட்டு வருடமாய் கலவியை மறந்து கண்ணுக்குள் கசிந்து வாழ்க்கையை வெறுத்து வாழா வெட்டியாய் ஒற்றை வீட்டில் அடைபட்டுக் கிடக்கும் பறவையாய் இருக்கும் அவளை ஆற்றுப் படுத்தி, அப்பட்டத்தினை பறித்துக் கொண்டு இந்த காலம், அவளை வஞ்சிக்க போகிறதா? பத்தினியாக அவளை ஊரார் கொண்டாட அவள் காமத்திற்கு விறகாய் மாறி எரிய விடப் போகிறதா? காண்போம் இனி நம் காம கதையில்..
அன்று சௌந்தரம் சாப்பிட உட்கார்ந்தாள். 
"நீ இல்லாம என்னால சாப்பிடவே முடியலைய்யா.. நான் இல்லாம உன்னால எப்படி தான் சாப்பிட முடியுது.." என விக்கிப் போனாள்.
"வெளிநாடு போயி வேகாத வெயில்ல சம்பாதிச்சு பணமா அனுப்ப வேண்டிய இங்க நிலமும் தோட்டமும் வீடும் போதாக்குறைக்கு நகைநட்டு வாங்கி போட்டாச்சு. ஆனா அது மட்டும் போதுமாய்யா.. வாழ்றதுக்கு.. சுகம் தர நான் ஒருத்தி இங்கே இருக்கேனே.. சோகமாக நீ இருக்கியே.."
"இந்த காசு பணமேல்லாம் வேணாம் ஐயா நீயே வந்து நீ ஒருத்தன் கொடுக்கிற சுகத்துக்கு இதெல்லாம் ஈடாகுமா என்ன?. ஒண்ணா இருக்கிறது எவ்வளவு சுகம் தெரியுமா அது எல்லாம் விட்டுபுட்டு ஈர துணி எடுத்து போட்டு அடக்க முடியுமா?"
"சின்ன சின்ன விடலை பசங்க எல்லாம் என் மார்பை விரைச்சுப் பார்க்க.. என் மார்பு விம்மி கதறுதுய்யா. கசக்க ஆளில்லாமல் ரவுக்க துணி எல்லாம் கலஞ்சு போகாம ரோதனையில அழுவுதையா. காடு மேல எல்லாம் உன் கூட கலவி செஞ்சு காணாத சுகத்தை கண்டுபிடனும்னு காத்து கூட எல்லாம் பேசி திரிகிறேன். அந்த வாய்க்காலில் இருக்கிற பெரிய குத்துக்கல் கிட்ட உன்கிட்ட குத்து வாங்கணும்னு எனக்கு அம்புட்டு ஆசை. ராவெல்லாம் அக்கம் பக்கம் பொண்ணுக கூடி வாய்க்கா கரையில்லை வாய்விட்டுச் சொல்லறாங்க. அவ அவ புருஷன் அவுகளை போடுறதெல்லாம் என் கண்ணு முன்னாடி வந்து போகுது. அவளுக கதையை விட என்கிட்ட நிறைய கதை இருக்கு விதவிதமா அனுபவிக்க. " என சௌந்தரமும் அழுது கண்ணீர் சிந்தினாள். எல்லாவற்றையும் யாருமே இல்லாத அவளது வீட்டு சுவற்றுக்குள் புலம்பி விட்டு.. வாய்க்கு ரெண்டு சோற்று கவளங்களை போட்டுக் கொண்டாள். சரி வாய்க்காலுக்கு சென்றாவது அழுக்கை அலசி விட்டு வருவோம் என்று கிளம்பினாள்.
மதிய வேளையில் வழக்கமாக செல்லக்கூடிய பிள்ளையார் வாய்க்காலுக்கு செல்லாமல், அடுத்தபடியாக இருக்கக்கூடிய ஒரு பெரிய ஆலமரத்தின் அடியில் இருக்கும் வாய்க்கால் படிக்கட்டுக்கு சென்றாள்.

துணிக்கூடையை கீழே வைத்துவிட்டு கட்டி இருந்த பாசிப்பச்சை நிற புடவையையும் அவிழ்த்து சுற்றி வைத்தாள். இளநீர் காய்களை தாங்கி நிற்கும் ரவிக்கைகளின் கொக்கிகளை கலட்டத் தொடங்கினாள். எல்லா கொக்கிகளிலும் அவிழ்த்த பிறகு பச்சை நிற பாவாடை நாடாவை உருவி லேசாக மேலே எடுத்துக் கொண்டு வாயில் கவ்வினாள். கையை பாவாடைக்குள் விட்டு ரவிக்கை கழட்டி விட்டாள் ஜில்லென்று அந்த சூழலில் இப்பொழுது அவள் வெறும் பாவாடையோடு மார்கில் குறுக்காக அழுந்தக் கட்டினாள் அந்த இளநீர் காய்களுக்கு நடுவிலே இருந்த கொத்தான கோடுகள் பார்ப்போரை வசிகரிக்கும் காண்போரை காமத்தில் ஆழ்த்தும்..
கனத்த கொண்டையிலிருந்து காய்ந்த பூவை எடுத்து வாய்க்காலில் வீசிவிட்டு அது கரையோரம் ஒதுங்கும் அழகை ரசித்துக்கொண்டேன் இரண்டு அடி உன்னை சென்று வாய்க்காலின் படிக்கட்டில் இருந்து என விழுந்தால் ஆர்ப்பரிக்கும் அந்த வாய்க்காலில் யாருமில்லாத தனிமையில் குழுநீச்சல் இட்டால் அவள் அங்கும் எங்கும் நீர் பரவி அவள் மோகம் தணிக்க உதவி கொண்டிருந்தது உடல் சூடு தணிந்து.. அவள் ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தில்..
"சௌந்தரத்க்கா என்ன காத்து இந்த பக்கம் வீசுது.?. பிள்ளையார் கணக்கா அந்த வாய்க்காலில் தானே கிடப்பீங்க நீங்களும் உங்க கூட்டமும்.. இன்னிக்கு என்ன இந்த பக்கம்!" என ஆச்சிரியத்தில் கத்திக் கொண்டே மேகலா வந்தாள். மேகலா ஆறு மாதத்திற்கு முன்பு லாரி ஓட்டுனர் வேங்கையனை கல்யாணம் செய்து கொண்டு வந்தவள். பருவ வயது. பள்ளி படிப்பு படித்துக் கொண்டிருந்தவளுக்கு பருவம் வந்ததும் இந்த லாரி ஓட்டுனர் வேங்கை எனக்கு திருமணம் செய்து கொடுத்து விட்டனர் அவளது பெற்றோர். 
"அது ஒன்னும் இல்ல. அந்த பக்கமும் போனேன் ஒரு பச்சை பாம்பு தண்ணில மிதந்து வந்துச்சு எதுக்கு அதை தொந்தரவு நம்ம பண்ணிக்கிட்டு என்று தான் இங்குட்டு வந்துட்டேன். ஏன் இங்க வரக்கூடாதா நானு?" என சௌந்திரம் கேட்க..
"உன்னை யாருக்காக வரக்கூடாதுன்னு சொன்னவ? நான் நேத்து வந்த பிள்ளை. இங்கிட்டு இருக்கிற புள்ளைங்க எல்லாத்துக்கும் நீதானே அக்கா.."
"ஆமாண்டி நான் ஒருத்தி கிடைச்சுட்டேன்டி உங்களுக்கு. சரி வா. குளிக்க வந்தவ அப்படியே வாய்க்கா கரையிலேயே இருந்தா எப்படி?. என்ன வேங்கைய லாரியில் இருந்து இறங்கிட்டானா?. காலை கொஞ்சம் அகட்டிக்கிட்டு வாரியிலேயே.. ராத்திரி எல்லாம் டிரைவர் வண்டி ஓட்டிக்கிட்டே கிடந்தாரா? ஹா..ஹா..ஹா.. " என சௌந்திரம் சிரித்தாள்.
"அச்சோ நீ வேற ஏன் அக்கா சத்தம் போடாம இரு. இந்த பக்கத்துல வாரங்க்கா.. உங்க கிட்ட நிறைய சொல்ல வேண்டிய விஷயமும் இருக்கு." என புடவையை அவிழ்த்தாள். சௌந்தரத்து அக்கா தானே இருக்கிறாள் என்ற அலட்சியத்தில் ரவிக்கை கழட்டி விட்டு அதன் பிறகு மெதுவாக பாவாடையை ஏத்தி கட்டிக் கொண்டான் அந்த கண நேரத்தில் மேகலாவின் கொங்கைகள் திரண்டு கொழுத்து இருந்தன என்பதை சௌந்தரத்தின் கண்கள் பார்த்து விரிந்து அகண்டன. "அடியே வெட்கம் கெட்ட சிறுக்கி. இப்படியாடி பொத்தம் பொதுவா வாய்க்கா கரையில வந்து பராச்சுனு மார காட்டிகிட்டு ரவிக்கைய அவுப்ப.."
"அட என்னக்கா நீ தானே இருக்கிறேனு அப்படி அவுத்து விட்டேன். பாத்துட்டியா?"
"ஆமாண்டி ஆத்தா. கண்ணு நிறைய பிஞ்சு முலை தெரிஞ்சு போச்சு. சும்மா சொல்லக்கூடாது கல்லு கணக்கா கனத்து கிடக்குது"
"ச்சீ.. போக்கா.. எனக்கு வெக்கமா இருக்கு" என மேகலாவும் வாய்க்காலுக்குள் குதித்து தன்னை முழுவதுமாக நினைத்துக் கொண்டே "ஸ்ஸ்.. என்ன இம்புட்டு சில்லுனு கிடக்குது" என்றாள்.
மேகலாவும் சௌந்தரமும் வாய்க்காலுக்கு நடுவே சந்தித்துக் கொண்டனர். 
"என்னடி வாங்கி வந்தான் லாரி டிரைவரு? ராத்திரி முழுக்க முந்தானை விரிக்கிற அளவுக்கு பெரிய பொருளோ?"
"அட நீ வேறக்கா.. அவரு இன்னும் வண்டி விட்டே இறங்கலக்கா?"
"அடிப்பாவி அப்ப ராத்திரி முழுக்க எவன் கூடடி இருந்த?"
"வந்து.. உன்கிட்ட சொன்னா.. நீ சாமி கல்லு கணக்கா காதுல வாங்கி மனசோட வைச்சுக்குவியேனு சொல்லறேங்கா. வெளியே சொல்லிவிடாத"
"நான் யார்கிட்டடி போய் சொல்லப்போறேன். எவன்கூட படுத்து இப்படி கால அகட்டிக்கிட்டு நடக்கிற.. லாரிக்காரனுக்கு அம்புட்டு தான். அவனை லாரியை ஏத்தியே கொன்னுப்புடுவான்."
"அச்சச்சோ.. கண்ணாலம் பண்ணிக்கிட்டு இங்க வந்ததில் இருந்தே அவுருதான் என்னை சுத்தி சுத்தி வந்தாரு"
"யாருடி அந்த அவரு.."
"வேற யாரு மச்சானோட அப்பாதான் அக்கா"
"அடப்பாவி.. மாமனாருக்கே படுக்கையில பங்கு போட்டுட்டியே.."
"நான் என்னாக்கா பண்ணுவேன். பொம்பளை இல்லாத வீடு. மாமியாரு உசிரோடு இருந்தா ஒத்தாசையா இருந்திருக்கும். வீட்டுல மச்சான் இல்லாத நேரம்.. இரண்டு மாசமா அரசல் புரசலா ஆசையை சொல்லிட்டு இருந்தாரு. கோலம் போட குணிஞ்சா மாறையே பார்க்குறாறு, பாத்திரம் கழுவறதுக்கு உதவுவதா வந்து சூத்துலேயே குத்தினாறு"
"அப்படிபோடு புதுப்புள்ளையை கண்டதும் கிழவன் துள்ளிகுதிச்சிருக்கானோ?"
"நேத்து ராத்திரி மாமனாரு வந்தாரு. கள்ளு குடிச்சிருந்தாரு... அம்மாடி கொஞ்சம் கால அமுக்கிவிடுமானு வேட்டியை அவுத்துட்டு கோவணத்தோட படுத்துகிட்டாரு.. என்னமாமா இதுனு கேட்டா.. ஓங்கி சத்தம் போட்டாரு. எதுக்கு வம்புனு காலை அமுத்திவிட்டேன். "
"ம்ம்.. "
"மேலே அமுக்கு இன்னும் மேலேனாரு.. மனுசனோட தேகம் சும்மா தேக்கு கட்ட மாதிரி இருந்துச்சு. காலு கரலா கட்டை மாதிரி எவ்வளவு அமுக்கிவிட்டாலும் பத்தலைனோ நோகடிச்சாரு. எனக்கு தூக்கம் கண்ணை கட்டுச்சு தூங்கிக்கிட்டே அமுக்கிவிட.. அது லேசா கை தவறி அவர் சுண்ணியில பட்டுச்சு. அது இதுதான் சாக்கு எட்டு இஞ்சுக்கு எந்திரிச்சு பாரு அந்த பாம்பு. அய்யய்யோ நான் ராவெல்லாம் வாயை போட்டு அது அப்ப தான் அடங்குச்சு. "
"ஒன்னும்தெரியாதவனு பார்த்தா வாயெல்லாம் போடுவியா"
"மச்சான் முதல் ராத்திரியே இதைதான் சொல்லி தந்துச்சு"
"வாய்போட்றப்ப .. மாமா என் மாரை பிசைஞ்சு வூட்டாரு.. எனக்கும் மூடாயிடுச்சு. காலை விரிச்சு தேங்காய் உரிச்சுப்புட்டேன். ஏற்கனவே வாய்போடறப்ப கஞ்சி வந்துடுச்சு. அதனால மட்டை உரிக்க வெகு நேரமாச்சு. "
"அதான் இப்ப அகட்டிக்கிட்டு நடக்கிறியாக்கும்"
"ஆமாக்கா.. கை வைத்தியம் ஏதாவது இருக்காக்கா"
"மாமனாரு கஞ்சியை தொடையில தடவி சூடு ஒத்தடம் கொடு.. சரியாப்போகிடும்.."
"சரிக்கா.."
"என்னாடி சரிக்காங்கற.."
"நீ சொன்ன வைத்தியத்தை செய்யறேனு சொன்னேன்."
"அதுசரிடி நாளை பின்ன வேங்கையன் வந்ததும் இரண்டு பேரும் அடக்கி வாசிங்க. கோவக்காரன். உங்க சங்கதி தெரிஞ்சா அடிச்சே கொன்னுபுடுவான். "
"ஹீ..ஹீ.." 
"வழியாதடி. சாங்காலம் வீட்டுபக்கம்வா. சூடு ஒத்தடம் நான் தாரேன்."
"ம்ம்.. சரிக்கா.. இந்த மாமா கஞ்சி எடுத்துவரனுமா"
"அடியே.. சண்டாளசிறுக்கி.. இப்படி ஒன்னும் தெரியாத குழந்தையா இருக்கியேடி. அவன்ககிட்ட எப்படிதான் காலம் தள்ளுவியோ? சமயபுரத்தாளுக்குதான் வெளிச்சம்" என விசனப்பட்டுக் கொண்டாள் சௌந்திரம்.