Adultery அமுதா டீச்சரின் அந்தரங்கம்

[Manmadhan67]

நானும் ஏகப்பட்ட குழப்பத்திலே இருக்கேன். இவன் வேற...

 

யாரு... உன் ஹஸ்பண்டா?

 

ம்...

 

என்னவாம்? எதாவது ப்ரசனை பண்றானா? அவன் நல்லதுக்கு... அவன் அப்ராட் போறதுக்கு ஹெல்ப் பண்ண தானே நீ ஆரம்பிச்சே இதையெல்லாம்?

 

சரி அதை விடுடி... அவனை நான் சமாளிச்சுக்குவேன்... உன்னை ஒண்ணு கேட்கவா?

 

கேளுடி... என்னமோ புதுசா கேட்கவான்னு கேட்டுட்டு கேட்கிறே?

 

அம்மு...

 

ம்...

 

எனக்கும் இந்த நேரத்திலே கொஞ்சம் ஆறுதலா யார் தோள்லேயாவது சாய்ஞ்சுக்கனும்ன்னு இருக்கு. இந்த நாய்க்கு செக்ஸ் ஒண்ணு தான் குறி. திரும்ப் கல்ஃப் போறதுக்குள்ளே முடிஞ்ச வரை என்னை அனுபவிச்சிடனும்ன்னு நேரம் காலமே இல்லாம என்னை தொல்லை பண்ணிட்டே இருக்கான். எனக்கே கொஞ்சம் சலிச்சு போச்சு. வேற வேலையே இல்லாம இதே வேலையா அலையுறான். ஒரு பாசமான வார்த்தை இல்லை. கொஞ்சல் இல்லை. எப்ப பார்த்தாலும் அது ஒண்ணுக்கு மட்டும் தான் வந்த மாதிரி இருக்கான்.

 

ம்...

 

அம்மு...

 

என்னடி... ரொம்ப இழுக்காதே... சொல்லு...

 

நீ நாம அப்படி இருந்ததை தப்புன்னு நினைக்கிறியா?

 

எப்படி இருந்ததை?

 

நானும் நீயும் மட்டும்... அந்த... லெஸ்பி செஞ்சது நினைப்பிருக்கா உனக்கு? அது தானே நாம முதல் முதலா சந்திச்ச நாள்...

 

எனக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரியாமல் நான் லாவண்யாவையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

 

சொல்லு அம்மு?

 

என்ன சொல்லனும்?

 

நாம பெண்கள் இரண்டு பேர் செக்ஸ் பண்ணினதை தப்பா நினைக்கிறியா?

 

இல்லை... நான் எதையுமே தப்பா நினைக்கலைடி. அந்தந்த நேரத்துக்கு அதது சரி தான். எதுவும் தப்பில்லை. ஆனா இனி வேண்டாம், போதும்ன்னு நினைக்கிறேன். அவ்ளோதான் விசயம்.

 

நான் உன்னை திரும்ப அதே மாதிரி இருன்னு சொல்லலை. ஆனா... நாம திரும்ப அந்த மாதிரி இருக்கனும்ன்னு உனக்கு தோணலையா? அதையும் கூட வேண்டாம்ன்னு முடிவு பண்ணிட்டியா? அதிலே தப்பு ஒண்ணும் இல்லைன்னு நினைக்கிறேன் அம்மு. எனக்கு அது திரும்பவும் வேணும்ன்னு தோணுது. சும்மா எந்த காதலும் இல்லாத மிஷின் மாதிரி செக்ஸ் வைச்சு வைச்சு அலுத்து போச்சு. காதலோட, அன்பா பாசமா முயங்கி, மயங்கி கிடக்கனும் யார் கூடயாவது. அதுக்கு உன்னை விட்டா யாரிருக்கா... இதிலே கற்பெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை தானே... அதையுமா நீ இனி வேண்டாம்ன்னு நினைக்கிறே...

 

லாவண்யாவின் விருப்பத்தை பளிச்சென்று சொல்லி விட்டாள். என் மனமும் உடலும் கூட மெலிதான தடுமாற்றத்தில் தான் இருந்தது. இப்போது தான் என்றில்லை. லாவண்யாவை பற்றி நினைக்கும் போதெல்லாம் எதோ ஒரு ஏக்கமும், இன்னும் பச்சையாக சொல்லப் போனால் ஒரு தாபமும் உடலிலும் மனதிலும் அவ்வப்போது வந்து சென்று கொண்டுதானிருந்தது. அதே சமயம் இனி வாழ்க்கையை ஒரு கெளரமான நிலைக்கு மாற்றி அமைத்து விட வேண்டும் என்று நான் என் கணவருடன் போராடிக் கொண்டிருக்கும் முயற்சிகள் எல்லாமே லாவண்யாவின் விருப்பத்திற்கு இணங்கினால் தோல்வி அடைந்து விடும் என்ற எச்சரிக்கை மணியும் என் மனதின் ஓரத்தில் அடித்துக் கொண்டிருந்தது.

 

அவளுடன் கொஞ்சுவதோ குலாவுவதோ ஒரு தவறாக நினைக்கவில்லை நான். ஆனால் இதில் இறங்கினால் மீண்டும் அது தடுமாற வைத்து பழைய வழிக்கு என்னை இழுத்து செல்லும் என்பதில் எனக்கு சந்தேகமே இல்லை. அதனால் லாவண்யாவிடம் தெளிவாக சொல்லி விட்டால் தான் அவள் மனதிலிருக்கும் ஆசையை அவள் தூக்கி எறிவாள். இல்லையென்றால் இவள் விருப்பத்திற்கு இன்று இல்லா விட்டாலும் என்றாவது ஒரு நாள் நான் இணங்கி விடுவேன்.

 

மனதை திடமாக்கிக் கொண்டு, லாவ்... எனக்கும் மனசோரம் இந்த ஆசை இருக்குடி. மத்த எல்லோரையும் ஈஸியா தூக்கி வீச முடிஞ்ச என்னாலே, உன்னை அப்படி நினைக்க முடியலை. அதே சமயம் என் மனசு முழுக்க இப்ப என் கணவர் மூலமா ஒரு குழந்தை பெத்துக்கனும்ங்கறதிலே தான் இருக்கு. ஸாரி... இதிலே தப்பில்லைன்னு நாம ஆரம்பிச்சா அது என்னை எங்கே கொண்டு போய் விடும்ன்னு எனக்கு தெரியும். ப்ளீஸ்... என்னை புரிஞ்சுக்க... இப்போதைக்கு நான் எந்த உணர்ச்சிக்கும் இடம் தர விரும்பலை....

 

நான் சொல்லி முடிக்க, லாவண்யாவின் முகம் வாடி விட்டது. இருந்தாலும் உடனே புன்னகைத்து, உன்னோட ஸ்பெஷாலிட்டியே, உன் மன உறுதி தாண்டி. நல்லதோ, கெட்டதோ ஒரு முடிவு எடுத்துட்டா, அதிலே பிடிவாதமா இருக்கிறே. அதை கெடுக்க விரும்பலை நான். உன் லட்சியம் நிறைவேற என் வாழ்த்துகள் என்றாள்.

 

நான் என்னடி நக்கலா? அவளை அடிக்க, சிரித்து விட்டு, இல்லைடி, சீரியஸ் தான். இன்னும் ஒரே ஒரு கேள்வி. மேடம் இனி என் கூட பேசுவீங்களா? பழகுவீங்களா? என்றாள்.

 

அவள் கேள்வி அவள் வருத்தத்தையும், ஏக்கத்தையும் காட்ட, நான் பதில் சொல்லாமல் அமைதியாக இருந்தேன்.

 

என்ன அம்மு, நீ அமைதியா இருக்கிறதை பார்த்தா, இனி பேசி பழகறதை கூட அவாய்ட் பண்ணுவே போல இருக்கு என்றாள் லாவண்யா.

 

லாவ்... நானும் ரொம்ப இழுக்காம எல்லாத்தையும் தெளிவா பேசிடலாம்ன்னு நினைக்கிறேன். அதுக்கு முன்னாடி எனக்கு சில விவரங்கள் தெரியனும். உன் பர்சனல் தான். இருந்தாலும் கேட்கிறேன்.

 

கேளு...

 

குமார் இன்னும் எத்தனை நாள் இங்கே இருப்பான்?

 

ஒன் மன்ந்த் லீவ் போட்டிருக்கேன்னு சொன்னான்...

 

ஒன் மன்ந்தா...?

 

ம்... எக்ஸாம்ஸ் முடிஞ்சதும் ஒரு ட்ரிப் கோவா மாதிரி எதாவது ஒரு இடத்துக்கு ஒரு ட்ரிப் போய்ட்டு வரலாம்ன்னு ப்ளான் பண்ணிருக்கோம். அது வரைக்கும் இருப்பான். என்ன விசயம்டி...?

 

லாவ்...

 

ம்...

 

வந்து...

 

ஏய்... என்னடி இவ்ளோ யோசிக்கிறே? சொல்லு... என்ன விசயம்?

 

நான் தயங்கி தயங்கி... லாவ்... நமக்குள்ளே...  அதாவது... நான் சொல்ல வரது என்னன்னு உனக்கு புரியும்ன்னு நினைக்கிறேன். நான், நீ... அப்புறம்... ராகவ்... பிரபா... சுனில்... என் ஹஸ்பண்ட்... அப்புறம் குப்தா... இப்படி நமக்குள்ளே நடந்ததை எல்லாம்...

 

உனக்கு என்ன ஆச்சு செல்லம். வார்த்தைக்கு நாலு கெட்ட வார்த்தை கூசாம பேசிட்டிருந்த நீ இப்படி மாறிட்டியே... கூச்சப்படாம சொல்லுடி... என் கிட்டே என்ன கூச்சம் உனக்கு? நான் உன் லவ்வர் தானே?

 

லாவண்யாவின் பேச்சை கேட்டு எனக்குள், ஐயோ... இவ வேற என் நிலைமை புரியாம வேற எதுக்கோ அடி போடுறா என்று தோன்றினாலும், சொல்ல வந்ததை இன்று சொல்லி விட வேண்டும், இன்று விட்டால் மீண்டும் இப்படி ஒரு சந்தர்ப்பம் அமைவது கடினம் என்று புரிந்து, குரலை நிதானித்துக் கொண்டு, தெளிவாக, நான் என் ஸ்டூடண்ட்ஸ் கூட, குப்தா கூட படுத்ததை எல்லாம் உன் ஹஸ்பண்ட் கிட்டே சொல்லிட்டியா லாவண்யா என்றேன்.

 

லாவண்யா பதில் சொல்லாமல் அமைதியாக இருந்தாள். அந்த அமைதியே அவள் எல்லாவற்றையும் அவள் கணவனிடம் சொல்லி விட்டாள் என்பதை புரிய வைத்தது. இருந்தாலும் அவள் வாய் விட்டு சொல்வதற்காக காத்திருந்தேன்.

 

சொல்லுடி... சொல்லிட்டியா?

 

அம்மு... நீ கேட்கிறது புதுசா இருக்கு...

 

என்ன புதுசா இருக்கு?

 

நான் என்னை பத்தி முழுசா உன் கிட்டே சொன்னேன் தானே. குமாரோட அப்ராட் ஆஃபர்க்காக தான் நான் முதல் முதலா...

 

ம்ம்ம்... ஆமாம்...

 

அது குமாருக்கு தெரிஞ்சு... அவனோட சம்மதத்தோட தான் நடந்ததுன்னும் உனக்கு தெரியுமில்லையா?

 

ம்... தெரியும்... அதுக்கும் நான் கேட்டதுக்கும் என்ன சம்பந்தம்?

 

இல்லைடி... அந்த ஒரு இன்சிடெண்ட் மட்டுமில்லை. மத்த எல்லாமே குமாருக்கு தெரிஞ்சு தான் நடந்தது. அந்த விதத்திலே நானும் உன் மாதிரி தான். எங்களுக்குள்ளே எந்த ரகசியமும் கிடையாது. அவன் விரும்பலைன்னா நான் எதையும் செய்ய மாட்டேன். அவனுக்கு தெரியாமயும் எதுவும் செய்ய மாட்டேன்.

 

லாவண்யா என்ன சொல்ல வருகிறாள் என்பது மெல்ல மெல்ல புரிய துவங்கியது. இருந்தாலும் அவள் பேசட்டும் என்று விட்டு விட்டேன்.

 

நீ என் கிட்டே எதுவும் குறிப்பிட்டு சொல்லாததானாலே நான் நமக்குள்ளே நடந்த எல்லா விசயத்தையும் குமாருக்கு போன் இல்லைன்னா மெயில் இல்லைன்னா வாட்ஸ் அப்லே அப்டேட் பண்ணிடுவேன்.

 

எல்லாமேன்னா... நான் கண்டவன் கூட படுத்ததை எல்லாம்... அப்படிதானே...

 

...

 

சொல்லுடி...

 

ஸாரிடி... நீ இதை விரும்ப மாட்டேன்னு அப்ப எனக்கு தோணலை.

 

ஓ... என்னை பத்தி... நான் ஒரு தேவுடியா... அரிப்பெடுத்த தேவுடியான்னு உன் புருசனுக்கு நீ விளக்கமா சொல்வே... அதை நான் விரும்புவேன்னு வேற நினைச்சியா நீ?

 

கொஞ்சம் ஆக்ரோஷமாக, ஆத்திரத்தோடு நான் லாவண்யாவை பார்த்து சத்தமாகவே கேட்க...

 

அடுத்த நொடி லாவண்யாவின் விழிகளில் கரகரவென கண்ணீர் அருவி போல வழிய துவங்கியதை பார்த்ததும் அப்படியே உறைந்து போனேன்.

 

ஒரு நொடி ஆத்திரத்தில் பேசி விட்டாலும் அடுத்த நொடியே, என்னமோ எனக்கு இதில் சம்பந்தமே இல்லாதது போல, லாவண்யாவை மட்டும் குறை சொல்வது எந்த விதத்தில் நியாயம் என்று தோன்றியது. அன்று இருந்த மனநிலையில் எல்லாமே சரி என்று தோன்றியது. இன்று மனதளவில் ஏதேதோ மாற்றங்கள். ஏன் சில நாட்கள் முன் குமார் வந்திருந்தால் நானே கூட விரும்பி அவனுடன் படுத்திருந்தாலும் படுத்திருப்பேன். இன்று நான் மாறி விட்டதை லாவண்யா எப்படி உடனே புரிந்துக் கொள்வாள். அவளை நோகடிப்பது அவளுக்கு நான் செய்யும் துரோகம் என்று தோன்ற, நான் அவள் தோளை தொட்டு ஸாரி என்றேன்.

 

லாவண்யா என் கையை தட்டி விட்டாள். நான் மீண்டும் தொட, அவள் தட்டி விட, நான் அவளை அருகில் இழுக்க, அவள் தாவி என் உதடுகளை கவ்விக் கொண்டாள். நான் சுத்தமாக எல்லாவற்றையும் மறந்தேன். சில நொடிகள் தான். ஆனால் யுகங்கள் கழிந்தது போல இருந்தது நானும் லாவண்யாவும் உதடு கவ்வி...

 

உதடு சப்பி...

 

உதடுகளை மென்று தின்று...

 

நாவால் நக்கி விட்டு...