Incest மாற்றான் தோட்டத்து மல்லிகை

[monor]

நான் ராகவனையும் என் மனைவியையும் பார்க்க, ராகவன்  என் மனைவி விமலாவை இழுத்தணைத்து, அவரோடு இறுக அணைத்து என் பூலை ஊம்பிய அவள் வாயைக் கவ்வி அவள் முலைகளைப் பிசைந்து , குண்டிகளைப் பிசைந்து, அவள் காதில், “ஹேப்பி நியூ இயர் டார்லிங்” என்று சொன்னார்.  விமலாவும், அவர் சுன்னியை உறுவி விட்டு, “ஹேப்பி, நியூ இயர் அண்ணா. ஐ நெவர் ஃபர்கெட் திஸ் மூவ்மென்ட்” என்று சொல்லி அவர் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள்.

பிறகு  நால்வரும் கை குலுக்கிய படி அருகருகே நிற்க,  விமலாவும், பூர்ணிமாவும் தங்கள் கொழுத்த முலைகள் தரையைப் பார்த்து தொங்க குனிந்து எரிந்து கொண்டிருந்த மெழுகு வர்த்திகளை ஊதி அணைத்து, ஹேப்பி நியூ இயர் சொல்ல, நால்வரும் ஒன்று சேர்ந்து ஹப்பி நியூ இயர் கோரஸ் பாடினோம்.

பிறகு ராகவன் எடுத்துக் கொடுத்த கேக் வெட்டும் கத்தியை வாங்கிய விமலா எங்கள் இருவரின் விந்தும் குழம்பாக க்ரீம் போல படர்ந்திருந்த கேக்கை ஒரு ஓரமாக பெரிய துண்டாக வெட்டினாள். அதை என்னிடம் கொடுத்து பூர்ணிமாவுக்கு ஊட்டச் சொன்னாள்.  நான் அதை கையில் வாங்கி பூர்ணிமாவின் வாயைத் திறக்கச் சொல்லி அவள் வாயில்  பாதியை ஊட்டி மீதியை விமலாவுக்கு கொடுத்தேன்.

பூர்ணிமா விமலா செய்தது போல கேக்கை வெட்டி, அவள் கணவரிடம் கொடுத்து என் மனைவி விமலாவுக்கு ஊட்டச் சொன்னாள்.  ராகவனும் என் மனைவிக்கு ஊட்டி விட்டு பாதியை பூர்ணிமாவுக்கு ஊட்டி விட்டார்.  இருவரும் வாய்க்குள் வாங்கி ஆசையாக சுவைத்து சாப்பிட்டனர்.

பிறகு பூர்ணிமாவையும், விமலாவையும் தரையில் படுக்கச் சொல்லி, அவர்கள் புண்டையின் மேல் மிச்சமிருந்த கேக்கை குழைத்து அப்பி,  இருவர் புண்டைகளையும் நாங்கள் இருவரும் மாற்றி மாற்றி நக்கினோம்.

நாங்கள் இருவரும் நக்க, நக்க, இருவரின் புண்டையிலிருந்தும் ஜூஸ் பெருகி வழிந்து கேக்கை இன்னும் சொத சொதப்பாக்க,  நாங்கள் அந்த புது விதமான கேக்கை நாக்கை நீட்டி நன்றாக நக்கி சுவைத்தோம்.

நாங்கள் அவர்கள் புண்டை ஆழம் வரை நக்க நக்க பூர்ணிமாவும், விமலாவும் இன்பத்திலும், கூச்சத்திலும் நெளிந்து புரண்டனர்.

இப்படி நால்வரும் இன்ப சுகத்தை அனுபவித்து விட்டு,  மீண்டும் ஹேப்பி நியூ இயர் சொல்லி, ஒரே கட்டிலில் கட்டிப் பிடித்து கண்ணயர்ந்தோம்.

விடிந்ததும், நாங்கள் காம நியூ இயரை கொண்டாடிய சுவடே தெரியாமல், ஒருவரை ஒருவர் பார்க்க வெக்கப்பட்டு அவர் அவர் வீட்டுக்கு சென்றோம்.
அடுத்த நாள், ராகவன் எங்களிடம் சொல்ல வெக்கப்பட்டு அவர் மனைவியிடம் மட்டும் சொல்லி விட்டு சென்னை செல்ல, விமலாவும் பூர்ணிமாவிடம் சொல்லாமல் என்னிடம் மட்டும் சொல்லிவிட்டு சென்னை சென்றாள்.

இனி என் மனைவி விமலா கதை சொல்வாள்.

ராகவன் கெஸ்ட் ஹவுஸ்லேயே தங்குவதென முடிவான பிறகு, லேடீஸ் ஹாஸ்டலில் இருந்த என் உடைமைகளை எடுத்துக் கொண்டு, ஹாஸ்டல் ரூமை காலி செய்து, ராகவன் கெஸ்ட் ஹவுஸ் மேல் போர்ஷனில் வந்து தங்கினேன்.

அந்த கெஸ்ட் ஹவுஸில் கீழ் போர்ஷனில் இருந்து மேல் போர்ஷனுக்கு செல்ல உள்ளேயே படிக்கட்டு இருந்தது. ஆனால், மேல் போர்ஷனுக்குள் நுழைய வேண்டும் என்றால், மேல் போர்ஷனில் இருக்கும் கதவை திறந்தாக வேண்டும்.

அங்கு போன கொஞ்ச நாளுக்கு, மேல் போர்ஷனுக்கு செல்லும் படிக்கட்டின் கதவை பூட்டியே வைத்திருந்தேன்.

கீழ் போர்ஷனில் டிவி இருந்ததால், இரவு பத்து மணிக்கு மேல் வெளிக் கதவைப் பூட்டிய பிறகு, டிவி பார்க்க கீழ் போர்ஷனுக்கு போக படிக்கட்டு கதவை திறந்து வைத்தேன். டிவி பார்த்துவிட்டு நான் மேலே வந்ததும் பூட்டிக் கொள்வேன்.

இரவு நேரத்தில் படிக்கட்டு கதவை பூட்டி வைத்த நான், நாளாக நாளாக ராகவனும் நானும் அன்னியோன்னியமாக பழக ஆரம்பித்த பிறகு அதை திறந்தே வைத்து விட்டேன்.

சமையலறை கீழ் போர்ஷனில் இருந்ததால், நான் சமையல் செய்யவும், சாப்பிடவும் கீழ் போர்ஷனுக்கு வந்தாக வேண்டும். அவர் சமையலுக்கு உதவியாக இருக்க, நான் அவருக்கு சமைத்து வைப்பேன்.

ஆபீஸ் முடிந்து,  இரவு எட்டு வரை அங்கும் இங்கும் ஜோடியாக சுற்றி விட்டு வீட்டுக்கு வந்ததும், வெளியில் சாப்பிடாத நேரங்களில் சமையல் செய்து சாப்பிட்டுவிட்டு வீட்டுக்கு வெளியே லானில் உட்கார்ந்து எதை எதையோ பேசினோம். சிரித்தோம். காதலர்கள் போல பழகினோம்.

ஒரு நாள்,...

“விமலா,”

“ம்,...”

“இப்படி சிரிச்சு சிரிச்சு பேசிகிட்டு இருந்தா நம்மளைப் பாக்கிறவங்க, நாம ரெண்டு பேரும் லவ்வரோன்னு நெனைச்சுக்கப் போறாங்க.”

“ஏன், நெனைச்சா நெனைச்சுக்கட்டுமே. அவங்க அப்படி நெனைக்கிறதை நாம தடுக்கவா முடியும்? சிலர் லவ்வர்ன்னு நினைக்கலாம். சிலர் ஹஸ்பண்ட் அன்ட் வைஃப்ன்னு நினைக்கலாம். சிலர் அண்ணன் தங்கச்சின்னு கூட நினைக்கலாம். அன்னைக்கு ரெடி மேட் ஸ்டோர்ல, உங்களை என் புருஷன்னு அந்த சேல்ஸ் கேர்ள் கூப்பிட்டது உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கா?”

“ம்,... “

“அதே மாதிரி. அன்னைக்கு ஒரு நாள் தியேட்டருக்கு போறதுக்கு முன்னாலே பூ கடையிலே, உன்னை என் வைஃப்ன்னு’ நினைச்சு, ‘சார், உங்க பொண்டாட்டிக்கு கொஞ்சம் பூ வாங்கிக் கொடுங்க. முழம் பத்து ரூபாதான்னு’ அந்த பூக்காரக் கிழவி சொல்லிச்சே.”

“ஆமாம் விமலா. இப்ப நாம புதுசா கல்யானம் கட்டிகிட்ட ஜோடி மாதிரி ஆய்ட்டோம்.”

“ஆமாண்ணா. நாம ரெண்டு பேரும் இப்படி பழகறதைப் பத்தி, பூமாவும், என் வீட்டுக்காரரும் தப்பா நினைக்காம, நாம இப்படி பழகுறதுக்கு ஆதரவா இருக்கிறது எதோ பூர்வ ஜென்மத்துல நாம செஞ்ச புண்ணியம்ன்னு நினைக்கிறேன்.”
“ஆமா விமலா. நேர்ல கணேஷையும், பூர்ணிமாவையும் பாக்கிறப்போ, அவங்கதான் எல்லா விதத்திலேயும் பொருத்தமானவங்கன்னு எனக்கு தோணுது.”
“ம்,..என் வீட்டுக்காரரும் இதையேதான் ஒரு நாள் சொன்னார்.”
“என்ன சொன்னார்.?”
“உன் ஹைட்டுக்கும், வெயிட்டுக்கும், ஸ்டைலுக்கும் ராகவன் சார் உனக்கு பொருத்தமா இருக்கார். ஆனா, நாம இப்படி கணவன் மனைவி ஆகிட்டோம்ன்னு சொல்வார்.

“ஆமா விமலா, எல்லா விதத்திலேயும்  நீ எனக்கு பிடிச்ச மாதிரி இருக்கே.”

“சரி வாங்க சாப்பிடலாம். எனக்கு பசிக்குது.”

“எனக்கும் பசிக்குது. வா போகலாம்.”

இப்படி தினமும் காதலர்கள் போல பேசி, பழகி பைக்கில் ராகவனுக்கு பின்னால் இரண்டு பக்கமும் கால் போட்டு உட்கார்ந்து அவர் முன் பக்கம் கைகளை விட்டு  அவரை இறுகப் அனைத்து பிடித்தபடி ஊரெல்லாம் சுற்றும் அளவுக்கு பழக்கமானது. எனக்கும் ராகவனோடு அப்படி சுற்றுவது பிடித்திருந்தது.

தாலி கட்டிய கணவனுக்கு துரோகம் செய்கிறோமே என்ற குற்ற உணர்வே எனக்கு வரவில்லை. மாறாக, என் கணவனின் ஆசைக்கு தான் காதலித்து கல்யாணம் செய்து கொண்ட மனைவியையே விட்டுக் கொடுத்திருக்கும் ராகவனுக்கு என்னை முழுமையாக ஒப்படைக்கும் நாளுக்காக காத்திருந்தேன்.

ஒரு நாள் அண்ணன் ராகவனிடமிருந்து போன்.

“என்னண்ணா சொல்லுங்க.”

“ஆஃபீஸ் முடிஞ்சதும் தயாரா இரு அப்படியே வெளியே போய்ட்டு வரலாம்.”

ஆபீஸ் முடிந்ததும், நான் வெளியே வர,  ராகவன் எனக்காக ஆபீஸ் வாசலில் காத்திருந்தார். ஜீன்ஸ் டி சர்ட் அணிந்திருந்த நான், பைக்கில் இரு பக்கமும் கால் போட்டு ஏறி, என் முலைப் பழங்கள் ராகவனின் முதுகில் அழுந்திப் பிதுங்க, அவரை கட்டி அனைக்க, பைக் விர்ரென வேகமெடுத்துக் கிளம்பியது.

“ஹேய்,... என்ன இன்னைக்கு லேட்?” பைக்கை ஸ்டைலாக ஓட்டிக் கொண்டே கேட்டார்.

“ஆபீஸ்ல கொஞ்சம் அர்ஜென்ட் வேலை. முடிச்சிட்டு வந்ததாலே கொஞ்சம் லேட்.”

“ட்ரைவ் இன் போய் சாப்பிட்டுட்டு, சென்னை சில்க்ஸ் போய் ட்ரெஸ் எடுத்துகிட்டு வீட்டுக்கு போலாமா?.”

“ நீங்க எங்க கூப்பிட்டு நான் வரலைன்னு சொல்லி இருக்கேன். ஒரு லவ்வர் மாதிரிதானே, பைக்ல உங்களை கட்டிப் பிடிச்சுகிட்டு பின் பக்கம் உக்காந்து உங்க முதுகுல சாஞ்சுகிட்டு உங்களோட சுத்தறேன்.”

“அது சரி,…… என்னைக்குமில்லாம இன்னைக்கு உன் முகம் கொஞ்சம் அழகா தெரியுதே. என்ன விஷயம்?”

“அதுவாண்ணா, இன்னைக்கு நான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன். அதான் என் முகம் அழகா இருக்கு. இப்படி ஒரு சந்தோஷம் என் வாழ்க்கையிலே அமையும்னு நான் நினைக்கவே இல்லை.”

“அப்படி என்ன சந்தோஷம்?”

“அதை அப்புறம் சொல்றேண்ணா. இப்ப நான் சொல்றதை கேளுங்க. ஊர்ல இருக்கிறப்போ புடவை மட்டும் கட்டித்தான் பழக்கம். ஆனா, சென்னைக்கு வந்ததிலேர்ந்து, அதுவும் உங்களோட பழகுனதிலேர்ந்து, நீங்க விரும்பறீங்களே’ன்றதுக்காக மாடர்ன் ட்ரெஸ் போட ஆரம்பிச்சு. இப்ப அதுவே பழக்கமாய்டுச்சு. புடவை கட்டி ரொம்ப நாளாச்சு.. ஒரு காலேஜ் பொண்ணு தன்னோட காதலனோட, சிட்டியிலே எங்கெங்கு சுத்தணுமோ அத்தனை இடத்தையும் சுத்தியாச்சு.”

“ஏன், அப்படி என் கூட சுத்தறது உனக்கு பிடிக்கலையா?”

“அய்யே!! ரொம்பப் பிடிச்சிருக்கு. அதுவும் என் ஹஸ்பன்ட் பர்மிஸனோட, உங்க வைஃப்போட பர்மிஸனோட என் மனசுக்குப் பிடிச்ச உங்களோட சேர்ந்து சுத்தறது எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்குங்க. அது சரி. பொங்கலுக்கு ஊருக்கு போக நாளைலேர்ந்து மூனு நாளைக்கு லீவ் போட்டிருக்கேன். நீங்க வர்றீங்கதானே?”

“ம்ச்,…எனக்கும் வரணும்னுன் ஆசைதான் விமலா. ஆனா,  நான் வர முடியாதபடி எனக்கு ஸ்பெஷல் ப்ராஜக்ட் ஒன்னு கொடுத்து, அதை மூணு நாளைக்குள்ள முடிக்கணும்ன்னு வேற சொல்லி இருக்காங்க.”

“இல்லே,…. பொங்கலுக்கு வீட்டுக்கு போயே ஆகணும்னு கேட்டுப் பாருங்க.”

“ சரி,… போறதுன்னா போய்க்கோ. ஆனா, உன்னோட ப்ரொமோஷன் பாதிக்கும் பரவாயில்லையான்னு  நக்கலா கேக்குறாங்க. சரி,..என்ன பண்றது இன்னும் ரெண்டு மாசத்துல ப்ரொமோஷன் வரும். அதை ஏன் கெடுத்துக்குவானேன்னுதான், அவங்க சொல்றதுக்கு எதுத்து பேச முடியல.”