Adultery బాల 2.0

[pvsraju]

episode 28

**ఇంతవరకు కథ ఒకే ప్రాంతంలో ప్రధాన పాత్రల మనోభావాన్ని ముఖ్యాంశంగా తీసుకొని వ్రాయడం జరిగింది కావున వారిరువురి మాటల్లో మాత్రమే సాగింది. కానీ ఇప్పుడు వేరువేరు ప్రాంతాలు మరియు కొత్త పాత్రల జోడింపు జరుగుతుంది కావున ఇకనుంచి పాత్రల మాటలు మరియు వారు చూసే కోణం నుంచి వ్రాయబోతున్నాను. సందర్భానికి అనుగుణంగా అప్పుడప్పుడు రచయితగా నా మాటల్లో కూడా సన్నివేశాన్ని వివరించడం జరుగుతుంది. ఈ విషయాన్ని పాఠకులు గమనించగలరని మనవి.**


మున్నా మాటల్లో,,,,,

సార్ ని ట్రైన్ ఎక్కించి తిరిగి ఇంటికి బయలుదేరాను. కానీ మనసంతా గజిబిజిగా ఏదోలా ఉంది. ఎంతో సరదాగా సంతోషంగా గడిచిపోతున్న రోజులు ఒక్కసారిగా మటుమాయమైపోయి ఒక తెలియని అయోమయం నెలకొంది. కొన్ని నెలలుగా నేను అనుభవిస్తున్న జీవితం కలలో కూడా అస్సలు ఊహించనిది. నా జీవితంలో జరిగిన ఒక పెద్ద అద్భుతం బాల మేడంతో పరిచయం. ఏ ముహూర్తాన కలిశానో కానీ ఆ తర్వాత కొంచెం గ్యాప్ వచ్చినా మళ్లీ ఆమె దగ్గరకు చేరుకుని ఒక ప్రత్యేకమైన అనుబంధం ఏర్పడిపోయింది. నేను పనిలో చేరిన తర్వాత సార్ ఢిల్లీ టూర్ వెళ్లినప్పుడు మేడం నేను కలిసి ఆ పాడుబడిన తోటలో గడిపిన మధుర క్షణాలు నా జీవితంలో మరిచిపోలేనివి అని చెప్పాలి. ఆమె నన్ను అక్కున చేర్చుకున్న తీరు నా మీద చూపించిన వాత్సల్యం అంతకుమించి అందించిన సుఖం అన్నీ ప్రత్యేకమైనవే.

నన్ను ఎప్పుడూ పరాయివాడిగా చూడలేదు. గతంలో మా అన్న బ్లాక్మెయిల్ చేశాడని నన్ను కూడా అదే కోణంలో చూడకుండా చాలా ప్రేమను పంచింది. ఇకపోతే గోపాల్ సార్ గురించి ఎంత చెప్పినా తక్కువే. అసలు ఒక భర్త తన భార్య ఇష్టాలను గౌరవించి ఇంత స్వతంత్రం ఇస్తారని నేనెప్పుడూ కనలేదు అంటే అతిశయోక్తి కాదేమో? ఒక కంపెనీలో పవర్ఫుల్ పొజిషన్లో ఉండి తన ఆదేశాలతో కంపెనీని నడపగలిగే శక్తివంతుడు ఇంట్లో భార్య పట్ల అంతటి ప్రేమను కనబరచడం నాకైతే ఒక అద్భుతంగానే కనబడుతుంది. ఆమె ఏం చేసినా ఆయన కాదనడు అలాగే ఆమె కూడా ఆయన మనసు నొప్పించకుండా ఎప్పుడూ సంతోషంగా ఉండేలా చూసుకుంటుంది. సెక్స్ విషయంలో వాళ్ళిద్దరికీ ఉండే అవగాహన మరొక అద్భుతం అని చెప్పాలి.

మేడంతో సెక్స్ చేసే మొదట్లో సార్ కి తెలిస్తే ఏం అవుతుందో ఎలా ఉంటుందో? అని భయంగా ఉండేది. కానీ రోజులు గడిచే కొద్దీ ఆయన స్వభావం తెలుసుకున్న తర్వాత నాకు ఇంత అదృష్టం దొరికినందుకు చాలా సంతోషంగా అనిపించింది. ఎప్పటికప్పుడు మేడం తమ లైఫ్ స్టైల్ గురించి నాకు చెబుతూ వస్తున్నప్పటికీ మొదట్లో నేను నమ్మలేకపోయాను. కానీ సార్ తో పరిచయం పెరిగిన తర్వాత నేను మేడంతో సెక్స్ చేయడం గురించి ఆయనకు తెలిసినా ఏమీ అనరు అనే ధైర్యం పెరిగింది. నిజం చెప్పాలంటే మేడం కోరుకుంటే ఆయన ముందే దెంగినా ఏమీ అనుకోరు, అయినా సరే నేను నా హద్దుల్లోనే ఉంటున్నాను. అంత మంచి మనుషుల సావాసంలో ఉంటున్నందుకు నాకు చాలా ఆనందంగా ఉంది. కానీ అనుకోని విధంగా వచ్చిన ఈ ఉపద్రవం ఎటువైపు దారి తీస్తుందో అని కొంచెం ఆందోళనగా ఉంది. ఇప్పుడు నా మనసులో నా ఉద్యోగం కంటే కూడా వాళ్ల సాంగత్యమే ముఖ్యమని అనిపిస్తుంది. అందుకే వారు నా మీద పెట్టుకున్న నమ్మకాన్ని కాపాడుకుంటూ ఇక మీదట ఎటువంటి పరిస్థితులు ఎదురైనా బాధ్యతగా వాళ్లతోనే కొనసాగాలి అని బలంగా నిర్ణయించుకున్నాను.

బాల మాటల్లో,,,,,

గోపాల్ మున్నా స్టేషన్ కి బయలుదేరిన వెంటనే మళ్లీ నన్ను నిస్సత్తువ ఆవహించి అలా బయట గుమ్మం మెట్టు మీద కూర్చుండిపోయాను. ఇదివరకు గోపాల్ ఢిల్లీ వెళ్లిన లేదంటే ఏదైనా పనిమీద అటు ఇటు వెళ్లిన పది రోజులకు మించి ఆయనకు ఎప్పుడు దూరంగా ఉండలేదు. కానీ ఇప్పుడు ఎంతకాలం దూరంగా ఉండవలసి వస్తుందో తెలియకపోవడం నా మనసు తట్టుకోలేక పోతుంది. ఒకవేళ అక్కడ పరిస్థితులు అనుకూలించక ఒక సంవత్సరం పాటు ఆయనకి దూరంగా ఉండవలసి వస్తే? అనే ఆలోచన నాకు భయంతో వణుకు పుట్టిస్తుంది. తల్లిదండ్రుల్లాగా చూసుకునే అత్తగారు మామగారు ఉన్నప్పటికీ గోపాల్ పక్కన లేకపోతే ఉండలేను. ఆయన్ని వదిలి ఉండలేక నా కొడుకును కూడా అత్తగారి దగ్గర వదిలేసి వచ్చాను. రేపో మాపో ఆయన తిరిగి వస్తారు అని తెలిస్తే ఆయన వచ్చేవరకు ఏదో విధంగా కాలక్షేపం చేయగలను .

కానీ ఇప్పుడు పరిస్థితి అందుకు భిన్నంగా ఉంది. రానున్న రోజుల్లో ఏం జరగబోతుందో ఆయనకు కూడా తెలీదు. ఆ విషయం పదే పదే గుర్తొస్తుంటే మనసులో ఉన్న బాధ ఉగ్గబట్టుకోలేక ఏడుపొచ్చేస్తోంది. ఇక్కడ నా పరిస్థితే కాదు అక్కడ ఆయన పరిస్థితి కూడా అంతే అని నాకు తెలుసు. ఎందుకంటే మా పెళ్లయిన తర్వాత నేను పురిటికి వెళ్ళినప్పుడు తప్ప మేమెప్పుడూ ఎక్కువ కాలం దూరంగా లేము. చాలా సంతోషంగా గడిచిపోతున్న మా జీవితంలో ఇలాంటి ఒక ఎడబాటును జీర్ణించుకోవడం కొంచెం కష్టంగా ఉంది. ఇదంతా ఆ ఆఫీసర్ పనేనా? ఒకవేళ ఇదంతా ఆయనే చేసుంటే ముందు ముందు ఎటువంటి పరిస్థితులు ఎదురవుతాయో ఏంటో? అని ఆలోచిస్తూ నిరాశగా కూర్చున్నాను. అలా ఎంతసేపు కూర్చున్నానో తెలియదు గానీ కారు వచ్చి ఇంటి ముందు ఆగిన శబ్దంతో తేరుకున్నాను.

మున్నా కారు దిగివచ్చి గుమ్మంలోనే కూర్చున్న నన్ను చూసి, ఏంటి మేడం చీకట్లో ఇక్కడ కూర్చున్నారు? ఏంటి,, సార్ వెళ్ళినందుకు బాధపడుతున్నారా? అంటూ నా కన్నీళ్లు చూసి వాటిని తుడుస్తూ, మిమ్మల్ని జాగ్రత్తగా చూసుకునే బాధ్యత సార్ నాకు అప్పగించి వెళ్లారు. మీరు ఇలా కన్నీళ్లు కారుస్తుంటే సార్ దగ్గర నాకు చెడ్డపేరు వచ్చేస్తుంది. లేవండి లేవండి,,, టైం అవుతుంది కొంచెం భోజనం చేసి ఆ తర్వాత తీరిగ్గా కూర్చొని బాధపడొచ్చు అంటూ నన్ను ఉత్సాహపరచడానికి ప్రయత్నించాడు. నేను అక్కడి నుంచి కదలకపోవడంతో మళ్లీ మాట్లాడుతూ, చెప్పాను కదా మేడం,,, మీ అవసరాలన్నీ చూసుకోమని సార్ నాకు ప్రత్యేకంగా చెప్పారు అని అన్నాడు. ఆ మాట విని నేను వాడి కళ్ళల్లోకి చూడడంతో, ఆఆఆ,,, నా ఉద్దేశం ఆ అవసరం గురించి కాదు మేడం అంటూ కొంచెం కంగారు నటించడంతో అది చూసి నా మొహంలోకి చిన్న చిరునవ్వు చేరింది.

ఆ తర్వాత వాడు నా చెయ్యి పట్టి లేపగా ఇద్దరం కలిసి లోపలికి వెళ్లి భోజనానికి కూర్చున్నాము. వాడేదో నన్ను సరదాగా ఉంచడం కోసం ఏవేవో కబుర్లు చెబుతున్నాడు కానీ నేను మాత్రం ముభావంగానే భోజనం ముగించాను. రేపు వైజాగ్ ప్రయాణం ఉండడంతో అన్ని పనులు ఇప్పుడే ముగించుకోవాలని అంట్లు తోమడం మొదలుపెట్టాను. మున్నా కూడా నాకు సాయం చేస్తూ బయట ఉన్న చిన్న చిన్న సామాన్లు  లోపలికి పెట్టి తొందరగా అన్ని పనులు ముగించాడు. పొద్దున లేచి హడావుడిగా సర్దుకోవడం ఎందుకని నా బట్టలు కూడా సర్దుకోమని చెప్పి వాడు కూడా సాయం చేశాడు. మరి నీ బట్టలు? అని ప్రశ్నించగా, పొద్దున్నే లేచి మీరు తయారయ్యే లోపు ఒకసారి ఇంటికి వెళ్లి వచ్చేస్తాను మేడం అని చెప్పి వాడు సోఫాలో పడుకున్నాడు. గోపాల్ లేడు కదా అని వాడు అడ్వాంటేజ్ తీసుకుని నన్ను ఏమీ బలవంత పెట్టకపోవడం నాకు వాడి మీద మరింత గౌరవాన్ని పెంచింది.

అనుకున్న విధంగానే మరుసటి రోజు పొద్దున్న నేను లేచిన వెంటనే వాడు తన ఇంటికి బయలుదేరి నేను స్నానం చేసి రెడీ అయ్యే లోపు వాడు కూడా తన బ్యాగ్ తో రెడీ అయ్యి వచ్చేసాడు. నేను స్నానం చేస్తున్న సమయంలో గోపాల్ దగ్గర నుంచి కాల్ రావడంతో మద్యలో అలాగే పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి కాల్ లిఫ్ట్ చేసి మాట్లాడాను. మా బ్యాగులన్నీ కారులో సర్ది అన్ని ఒకసారి చూసుకుని ఇంటికి తాళం పెట్టి బయలుదేరాము. టౌన్ లోకి వచ్చి టిఫిన్ చేసి బండికి డీజిల్ కొట్టించుకుని వైజాగ్ ప్రయాణం మొదలుపెట్టాము. సాయంత్రం వైజాగ్ చేరుకునే లోపు వాడి కబుర్లతో చిన్న చిన్న జోకులతో నవ్విస్తూ నాలోని దిగులును చాలా వరకు తగ్గించేసాడు. ఇంటికి చేరుకోగానే నన్ను చూసి అత్తగారు మామగారు ఆనందించారు. నేను వాళ్ళ ఆశీర్వాదం తీసుకుని నా కొడుకుని హత్తుకుని మురిసిపోయాను. మొత్తానికి రాత్రి భోజనాల టైంకి అన్ని సర్దుకుని మున్నా ఇక్కడే నాతోనే ఉంటానని అనడంతో వాడికి గెస్ట్ రూమ్ ఏర్పాటు చేసి సెటిల్ అయ్యాము.

గోపాల్ మాటలలో,,,,,

రాత్రంతా ప్రయాణం చేసి తెల్లవారుజామున ఏదో స్టేషన్ దగ్గర కాస్త ఎక్కువసేపు ట్రైన్ ఆగడంతో ఫ్రెష్ అయ్యి టీ తాగుతూ బాలకి కాల్ చేశాను. అప్పుడే స్నానం చేసి వచ్చినందున కొంచెం లేటుగా కాల్ పిక్ అప్ చేసి హలో,,, అని కంగారుగా అంది. తను కాల్ రిసీవ్ చేసుకోవడానికి కంగారుగా వచ్చినందున ఆయాసంతో వేగంగా ఉన్న తన శ్వాస నాకు వినబడుతోంది. మున్నా ఇంటికి వెళ్లినట్టు వాడు తిరిగి వచ్చిన తర్వాత వైజాగ్ బయలుదేరబోతున్నట్టు తెలుసుకొని జాగ్రత్తలు చెప్పి అక్కడకి చేరుకున్న తర్వాత మళ్ళీ కాల్ చేస్తానని చెప్పి ఫోన్లో నుంచి ఒక ముద్దు ఇచ్చి కాల్ కట్ చేశాను. నాతో మాట్లాడుతూ కొంచెం నిబ్బరాన్ని ప్రదర్శించినా బాల నిరాశగా ఉందని నాకు అర్థమైంది. కానీ అకస్మాత్తుగా ఏర్పడిన ఈ పరిస్థితులో ఇంతకంటే చేయడానికి ఇంకేమీ లేదు.

ట్రైన్ బాగా లేటుగా నడవడంతో చేరాల్సిన టైం కంటే ఓ నాలుగు గంటలు లేటుగా మధ్యాహ్నం సమయంలో ట్రైన్ దిగి అక్కడి నుంచి నేను వెళ్లవలసిన ప్రాంతానికి టాక్సీలో బయలుదేరాను. కంపెనీ వ్యక్తులు అందించిన సమాచారం మేరకు హైవే రోడ్ లోని ఒక చిన్న హోటల్లో దిగాను. ఆ ప్రాంతం ఒక చిన్న గ్రామం అని కూడా చెప్పలేనంత చిన్నదిగా ఉంది. హైవే రోడ్డుకి అటు ఇటు కొద్ది మేరకు షాపులు వాటితో పాటు ఈ ఒక్క హోటల్ మాత్రమే ఉంది. ఈ హోటల్ కి వెనుక భాగంలో కొద్ది దూరంలో రేకులతో నిర్మించిన కొన్ని షెడ్లులాగా ఉండే ఇళ్ళు మాత్రమే కనిపించాయి. స్నానం చేసి ఫ్రెష్ అయ్యి భోజనం గురించి హోటల్ వాడిని అడగగా తమ దగ్గర ఆ ఫెసిలిటీ లేదని బయట నుంచి తెచ్చుకోవాలని చెప్పి ఒక బోయ్ ని పంపించి రోడ్ సైడ్ టీ స్టాల్ లో దొరికిన చపాతీలు తెప్పించి పెట్టాడు.

ఆ తర్వాత హోటల్ వాడితో మాట్లాడి తెలుసుకుంది ఏంటంటే ఇక్కడికి 15 కిలోమీటర్ల దూరంలో కంపెనీ నిర్మాణం జరుగుతుండడంతో ఈ ప్రాంతం ఈ మధ్యనే కొత్తగా ఏర్పడిందని ఇక్కడ నివసిస్తున్న వారు ఆ కంపెనీ కోసం పనిచేస్తున్న కార్మికుల కుటుంబాలు నివసించడానికి రోడ్డుకి దగ్గరలో ఏర్పాటు కాబడిందని ఇక్కడికి ఆపోజిట్ గా మరో పదో కిలోమీటర్ల లోపలి వైపుకు అసలైన గ్రామం ఉందని అది పూర్తిగా ''లు నివసించే ప్రాంతమని తెలుసుకున్నాను. ఆ సాయంత్రం కంపెనీ నుంచి వెహికల్ రాగా కంపెనీకి వెళ్లి ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి చేసుకుని చార్జెస్ తీసుకున్నాను. హోటల్ నుంచి కంపెనీకి వెళ్లే 15 కిలోమీటర్ల దారంతా మట్టి రోడ్డు అది కూడా కంపెనీ కోసమే ఏర్పాటయిందని తెలుసుకున్నాను. కంపెనీకి ఒక ఐదు కిలోమీటర్ల దూరంలో ఒక చిన్న టీ దుకాణం తప్పితే ఆ దారిలో మరింకేమీ కనపడలేదు.

పనులు ముగించుకొని తిరిగి హోటల్ కి వచ్చే సమయానికి బాగా లేట్ అయిపోవడంతో అక్కడే రోడ్ సైడ్ షాప్ లో దొరికింది తిని పడుకున్నాను. తెలుసుకున్న విషయాలను బట్టి చూస్తుంటే బాలను తీసుకొచ్చి ఈ ప్రాంతంలో కాపురం పెట్టడం అసంభవం అనిపించింది. అద్దెకు తీసుకుని ఉందామన్నా అసలు ఆ ప్రాంతంలో సరైన ఇళ్ళే లేవు. హోటల్ వాడు చెప్పిన ఆ '' ప్రాంతం కూడా ఇలాగే షెడ్లతో ఏర్పడిన ఒక చిన్న బస్తి అని కొంతమంది వ్యాపారస్తులు మాత్రమే కొద్దిగా మంచి ఇళ్ళు నిర్మించుకొని ఉన్నారని అక్కడ కూడా ఉండడానికి సరైన ఇళ్ళు దొరకవని తెలిసి నాలో మిగిలిన కొద్దిపాటి ఆశ కూడా సన్నగిల్లిపోయింది. ఇప్పటికి ఈ విషయాన్ని పక్కన పెట్టి ముందు కంపెనీ బాధ్యతల మీద దృష్టి పెట్టాలని ఆ తర్వాత మిగిలిన విషయాల గురించి ఆలోచించవచ్చు అనుకున్నాను.

మరుసటి రోజు పొద్దున్న లేచి తయారై ముందుగా బాలకు ఫోన్ చేసి ఇక్కడికి చేరుకున్నట్టు చెప్పి కొద్దిరోజులు కొంచెం బిజీగా ఉంటానని నా కాల్స్ కోసం ఎదురు చూడొద్దని వీలు చూసుకుని చేస్తాను కంగారు పడొద్దని చెప్పి కార్ రావడంతో కంపెనీకి బయలుదేరాను. ఓ రెండు రోజులు పాటు అక్కడ వ్యవహారాల మీద సమగ్ర అవగాహన తెచ్చుకుని కొన్ని మీటింగులు కండక్ట్ చేసి అక్కడ  సిబ్బందికి బాధ్యతల కేటాయింపు పూర్తి చేశాను. దాదాపు ఒక వారం రోజులు పూర్తయ్యేనాటికి పనులు ఊపందుకొని ఒక క్రమంలో సాగడం మొదలయ్యేసరికి కొంచెం ఊపిరి తీసుకున్నాను. కానీ ప్రతిరోజు హోటల్ నుంచి ఇటు అటు తిరగడం కష్టంగా ఉండడంతో స్టాఫ్ అందరిలాగే కంపెనీ దగ్గరే ఉండడానికి ఒక కంటైనర్ బంకర్ ఏర్పాటు చేసుకున్నాను. అందులోనే నా ఆఫీస్ మరియు బెడ్ రూమ్ ఉండేటట్టు ఏసీ విత్ అటాచ్డ్ టాయిలెట్ సమకూరింది.

ఆరోజు సాయంత్రం హోటల్ కి చేరుకుని వారం రోజులుగా బాగా కష్టపడినందున కొంచెం రిలాక్స్ అవ్వడానికి మందు కొట్టాలనిపించింది. హోటల్ వాళ్లతో మాట్లాడి ఆ '' ప్రాంతంలో బార్లు ఏమైనా ఉంటాయా? అని వాకబు చేయగా ఉంటాయి గాని అంత దూరం వెళ్ళవలసిన అవసరం లేదని ఇదే హైవేలో ఒక ఐదు కిలోమీటర్ల ముందుకు వెళితే ఒక దాబాలో ఓపెన్ గార్డెన్ బార్ ఉంటుందని అక్కడ మంచి భోజనం కూడా దొరుకుతుందని ఇక్కడి నుంచి ఏదో ఒక వెహికల్ లో వెళ్ళమని సలహా ఇచ్చాడు. వెంటనే ఫ్రెష్ అయ్యి కంపెనీ కార్ కోసం కాల్ చేద్దామని అనుకొని మళ్లీ ఆ ఆలోచన విరమించుకుని అటుగా వెళుతున్న ఒక ప్రైవేట్ వెహికల్ ఎక్కి ఆ దాబా దగ్గరకు చేరుకున్నాను. ఆ ప్రాంతంలో ఆ దాబా, దానికి కొద్ది దూరంలో ఒక పెద్ద రేకుల షెడ్డు లాంటి నిర్మాణం తప్పితే ఇంకేమీ కనపడలేదు.

అక్కడ రోడ్డుకి ఇరువైపులా లారీలు ఆగి ఉన్నాయి. బహుశా వాళ్ల కోసమే ఈ దాబా పెట్టి ఉంటారు అనుకొని లోపలికి నడిచాను. రోడ్ సైడ్ దాబా అయినప్పటికీ ప్రైవసీ కోసం చుట్టూ క్రోటన్ మొక్కలు పెంచిన చిన్న చిన్న క్యూబిక్స్ లాగా ఏర్పాటు చేసిన గార్డెన్ చాలా ఆకట్టుకుంది. ఆ క్యూబిక్స్ మధ్యలో టేబుల్స్ బస్సుల్లో ఉండే పొడుగు సీట్లు లాంటి బెంచీలు ఏర్పాటు చేయబడి ఉన్నాయి. నేను కొత్తవాడిలా మరియు కొంచెం డిగ్నిఫైడ్ గా కనబడి ఉంటాను అందుకే వెంటనే ఒక కుర్రాడు నా దగ్గరికి వచ్చి, "అందర్ అయియే సాబ్" (లోపలికి రండి సార్) అని ఆహ్వానించాడు. .... నేను అక్కడే గార్డెన్ లో కూర్చుంటాను అని హిందీలో చెప్పడంతో తను కూడా నాతో పాటు ఒక క్యూబ్ లోకి వచ్చి నేను కూర్చున్న తర్వాత, బోలో సాబ్ క్యా చాహియే, బ్రాందీ, విస్కీ, రమ్, వోడ్కా, బీర్,,, జో చాహియే ఓ మిలేగా (చెప్పండి సార్ ఏం కావాలి ఏం కావాలన్నా దొరుకుతాయి) అని తన సహజ ధోరణిలో లిస్టు చదివి వినిపించాడు.

(ఇప్పుడు కథ నడుస్తున్న ప్రాంతంలో హిందీ భాష ప్రయోగం మాత్రమే ఉంటుంది కాబట్టి పాఠకుల సౌకర్యార్థం మరియు నాకు వ్రాయడానికి వీలుగా ఉండేందుకు సంభాషణలు అన్నీ తెలుగులోనే రాస్తాను గమనించగలరు)

ఒక విస్కీ బాటిల్, సోడా, వాటర్ బాటిల్ మరియు మంచింగ్ కి ఫ్రెంచ్ ఫ్రైస్ ఆర్డర్ చెప్పగా ఆ కుర్రాడు హుషారుగా లోపలికి వెళ్ళిపోయాడు. నేను మరోసారి పైకి లేచి బయటికి వచ్చి చుట్టుపక్కల మొత్తం పరిశీలించగా మొత్తం 12 గార్డెన్ క్యూబిక్స్ ఉన్నట్టు తెలిసింది. కొంచెం అటు ఇటు నడిచి లోపలికి తొంగి చూడగా ఓ రెండు క్యూబ్స్ ఆక్యుఫైడ్ గా ఉన్నట్టు తెలిసింది. అలాగే దూరంగా కనబడుతున్న రేకుల షెడ్డు దగ్గర నుంచి ఈ గార్డెన్ బార్ వైపు ఒకరిద్దరు అమ్మాయిలు నడుస్తున్నట్టు కూడా కనపడింది. ఈ గార్డెన్ తర్వాత లోపల ఒక రెస్టారెంట్ లాగా బార్ క్యాబిన్ కూడా ఉన్నట్టు కనపడింది. కానీ అక్కడ చాలా బిజీగా ఉన్నట్టు అనిపించడంతో లోపలికి వెళ్లే ప్రయత్నం చేయకుండా మళ్లీ నా గార్డెన్ క్యూబ్ లోకి వచ్చి కూర్చున్నాను. ఆ వెంటనే ఆ సర్వీస్ కుర్రాడు ఆర్డర్ తీసుకుని వచ్చి టేబుల్ మీద పెట్టాడు.

వాడే అన్ని ఓపెన్ చేసి పెట్టి గ్లాసులో పెగ్గు కలుపుతూ, మిమ్మల్ని ఇంతకుముందు ఎప్పుడూ చూడలేదు మీరు ఇక్కడికి కొత్తా సార్? అని అడిగాడు. .... అవును,,, బాగానే కనిపెట్టావే? అని నవ్వుతూ అన్నాను. .... అవును సార్ మమ్మల్ని చూస్తే చాలా క్లాస్ గా ఉన్నారు ఈ చుట్టుపక్కల ఊళ్ళ నుంచి వచ్చే వాళ్ళు ఇంత స్టైల్ గా కనపడరు. .... నువ్వు ఎంతకాలం నుంచి ఇక్కడ పని చేస్తున్నావ్? .... నేను నాలుగేళ్ల నుంచి ఇక్కడే ఉన్నాను సార్. .... చూస్తుంటే ఈ దాబా తప్ప ఇక్కడ దగ్గరలో ఇంకేమీ లేనట్టు కనబడుతుంది పైగా బార్ కూడా ఖాళీగా ఉంది ఎప్పుడు ఇలానే ఉంటుందా? అని అడిగాను. .... అందుకు ఆ కుర్రాడు నవ్వుతూ, మీరు ఇప్పుడే మొదలు పెట్టారు కదా సార్ ఇంకొద్దిసేపు పోతే మీకే తెలుస్తుంది అని అన్నాడు.

ఓహో,, అంత బిజీగా ఉంటుందా చుట్టుపక్కల ఊర్లు ఉన్నట్టు కనబడటం లేదు కస్టమర్లు ఎక్కడి నుంచి వస్తారు? అని అడిగాను. .... ఈ ఏరియాలో మా దాబా చాలా ఫేమస్ సార్. ఇక్కడికి ఈ రూట్లో తిరిగే లారీ వాళ్ళు ఎక్కువగా వస్తారు. వాళ్లు తినడానికి తాగడానికి ఇంకా ఆ పనులు చూసుకోవడానికి ఈ ప్లేస్ చాలా బాగుంటుంది. అలాగే చుట్టుపక్కల ఓ 30 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న ఊళ్ళ నుంచి కూడా శని ఆదివారాల్లో ఎక్కువ మంది వస్తూ ఉంటారు అని అన్నాడు. .... చూస్తుంటే ఇక్కడ మెకానిక్ షాపులు కూడా ఏమీ లేవు లారీ వాళ్లకు ఇంకేం పనులు ఉంటాయి? అని అడిగాను. .... అందుకు ఆ కుర్రాడు నవ్వుతూ, బలే వారు సార్,,, ఏమీ తెలియనట్లు అలా అడుగుతారేంటి? అని అన్నాడు. .... ఆ మాటకి అర్థం ఏమిటో నిజంగానే నాకు తెలియలేదు అందుకే మళ్ళీ ఒకసారి అడిగాను.

ఆ కుర్రాడు దాబాకి కూత వేటు దూరంలో ఉన్న రేకుల షెడ్డు వైపు చూపిస్తూ, ఆ కనబడుతున్న రేకుల షెడ్డు లంజల కొంప సార్. అక్కడ మనకు కావాల్సిన రేటులో రకరకాల లంజలు దొరుకుతారు. అందుకే లారీ వాళ్ళు ఇక్కడకే వచ్చి మందు విందు పొందు అన్ని చూసుకుని వెళ్తారు అని అన్నాడు. .... అప్పటికి గానీ నాకు లైట్ వెలగలేదు. అవునా అన్నట్టు వాడి వైపు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ, రోడ్డు పక్కనే దాబా అందులోనూ ఇలా ఓపెన్ ఎయిర్ బార్, పక్కనే లంజల కొంప,, ఇంత ఓపెన్ గా ఇవన్నీ ఎలా మెయింటైన్ చేస్తున్నారు. ఇవన్నీ జరగడానికి ఇక్కడ గవర్నమెంట్ రూల్స్ ఒప్పుకుంటాయా? అని అడిగాను. .... అరె సార్,,, ఇక్కడ ఇవన్నీ మామూలే. ఈ రోడ్లో ఇటు గాని అటు గాని ఐదు కిలోమీటర్ల వరకు ఏమీ ఉండవు. ఇక్కడ దాకా వచ్చి చూసేది ఎవరు సార్? అయినా ఈ ఏరియా సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు టైంకొచ్చి వాళ్ల హఫ్తాలు పట్టుకుని పోతారు.