Misc. Erotica வேணி அம்மா!

[Mad For Privacy]

கார் வந்ததும் நான் பரபரப்பானேன். எழுந்து வாசலுக்கு ஓடிவந்து கதவைத் திறந்தேன். வழக்கத்தை விட பனி அன்று மிகவும் அதிகமாக இருந்தது. காரின் முகப்பு விளக்கை வைத்தே அது அங்கு இருப்பதை உணர்ந்தேன். கதவைத் திறந்து மூடும் சத்தங்கள் கேட்டன. பிறகு இரண்டுபேர் சத்தமாக பேசிக்கொண்டே என்னை நோக்கி வருவது தெரிந்தது.

"எங்கயாச்சும் மலையில இருந்து கீழ விழப்போறோம்னு நினைச்சேன்டா ராமலிங்கம். எப்பிடியோ இந்த உடைஞ்ச காலை வச்சிகிட்டு சேஃபா கொண்டு வந்து சேத்துட்ட." முதலாளி குடிபோதையில் குளறி குளறிப் பேசியது கேட்டது. 

"இந்த மலைப்பாதை என் உள்ளங்கை மாதிரி முதலாளி. இதோட வளைவு நெளிவு எல்லாம் எனக்கு அத்துப்படி." அதிக குளறலுடன் ராமலிங்கத்தின் குரல்.

இரண்டு உருவங்கள் வாசலை நெருங்கி வந்தன. முதலில் முதலாளி வந்தார். நான் விளக்கை எல்லாம் போட்டுவிட்டு உள்ளே நின்றேன். அவர் ஒரு நொடி நின்று, தன் கண்களை லேசாக கசக்கிவிட்டு என்னை மேலும் கீழும் பார்த்தார்.

"வாங்க சார்." என்றேன் நான் வணக்கம் வைத்தபடி.

அவர் முகம் மலர்ந்து, பெரிய குரலெடுத்து, "ராம். . . ராம்குமார், மை டூட்." என்று கத்திக் கொண்டு வேகமாக வந்து என்னை இறுக்கமாகக் கட்டிக்கொண்டார்.

"நீ எவ்வளவு பெரிய விஷயம் பண்ணியிருக்கன்னு உனக்கு தெரியுமாடா? மை ஸ்வீட் ஃபெல்லோ!" என்று கூறிவிட்டு என் இரண்டு கன்னங்களிலும் மாறி மாறி முத்தமிட்டார். சரக்கு வாசனை எனக்குக் குமட்டிக் கொண்டு வந்தது. ஆனால் அவரைத் தடுக்க தைரியமில்லாமல் நான் அப்படியே நின்றேன். 

பிறகு அவர் பின்னால் திரும்பி, "டேய் ராமலிங்கம். இங்க வாடா. ராமைப் பாத்ததும் உன்னை என்னடா செய்யச் சொன்னேன்? அதை செய்டா இப்போ." என்றார்.

நாற்பது வயது மதிக்கத்தக்க, வழுகைத் தலையை கொண்ட ராமலிங்கம், தடுமாறி முன்னால் வந்தான். 

"அய்யா, மேனேஜர் அய்யா! இத்தனை நாள் உங்களை வந்து பாக்காததுக்கு இந்தப் பாவியை மன்னிச்சிருங்க அய்யா." என்று கத்திக் கொண்டே, என் முன்னால் குனிந்து எனக்குப் பெரிய வணக்கம் வைத்தான். சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து என்னைக் கும்பிட்டான். பிறகு என் முன்னால் முட்டி போட்டு நின்று கொண்டான்.

"முதலாளி சொன்னது சரிதான் அய்யா. நீங்க அனுப்பின வீடியோ எல்லாம் பாத்தேன்யா, நானும் அந்த குருமூர்த்தியும் உங்க சுன்னிய ஊம்பத்தான்யா லாயக்கு." என்று சொல்லிவிட்டு என் ஷர்ட்ஸைப் பிடித்து கீழே இழுக்க முயற்சித்தான். நான் பதறிப்போய், பின்னால் தாவினேன். 

"ஏய், என்ன பண்ற?" என்றேன்.

"ரெண்டே ரெண்டு ஊம்பு ஊம்பிக்கிறேன்யா, காட்டுங்கையா!" என்று சொல்லிவிட்டு மீண்டும் என் இடுப்பை நோக்கி கையை நீட்டினான். நான் இந்தமுறை அவனைத் தட்டிவிட்டு, முதலாளியைப் பார்த்தேன்.

அவர் சிரித்துக்கொண்டே, "போதும்டா விடு, ஹெ இஸ் ஸ்கேர்டு. உனக்கும் சேத்து உன் வைஃப் அவனை சக் பண்ணுவா. லீவ் ஹிம்." என்று சொல்லிவிட்டு மீண்டும் என்னிடம் வந்தார். 

"ஓக்கே, ராம், நான் இப்போ என் ரூமுக்குப் போறேன். நீ காரை ஆஃப் பண்ணி க்ளியர் பண்ணிட்டு, அவளை மேல கூட்டிட்டு வா." என்றார்.

நான் தலையை அசைத்தேன்.

"பை த வே, அவ பேர் என்ன?" என்றார்.

"வேணி அம்மா. . . . சாரி வேணி." என்றேன் நான் தயக்கத்தோடு.

"அம்மாவா. . . . ஹாஹாஹா. . . நீ அவளை அப்பிடித்தான் கூப்பிடுவியா? அந்த மாதிரி ஃபேண்டஸி எல்லாம் இருக்கா உனக்கு? நம்ம ரெண்டு பேரும் பெஸ்ட் ஃப்ரெண்ட்ஸ் ஆகப்போறோம்னு எனக்குத் தோணுது." என்று சொல்லி என் தோளைத் தட்டிவிட்டு மாடிப்படியை நோக்கிச் சென்றார். 

ராமலிங்கம் என்னோடு வந்து காரில் இருந்த் இரண்டு பெட்டிகளை எடுத்துக்கோண்டான். நானும் ஒரு பையைத் தூக்கிக்கொண்டு அவனோடு மாடிக்குச் சென்றேன். அங்கே அதை வைத்தேன். முதலாளி கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டு சிகரெட் பிடித்துக் கொண்டிருந்தார். என்னைப் பார்த்ததும், 

"இன்னும் அவளைக் கூப்பிடலியா?" என்றார்.

"தூங்கிட்டு இருப்பாங்க. இதோ நான் இப்போ போய் எழுப்பி கூப்டு வர்றேன் சார்." என்று சொல்லிவிட்டு, அவரது அறையில் இருந்து வெளியேறி மாடிப்படியில் இருந்து இறங்கினேன். ஆனால் பாதி வழியிலேயே எதிரில் வேணி அம்மாவைப் பார்த்தேன்.

அவள் எனக்கு எதிரில் படியேறி வந்துகொண்டிருந்தாள். நான் அப்படியே நின்றுவிட்டேன். வேணி அம்மா உடை எதுவும் அணிந்திருக்கவில்லை. இரண்டு கேரட்களை தன்னுடைய இரண்டு ஓட்டைகளிலும் சொருகியிருந்தாள். அவற்றில் இருந்து நீண்ட பத்தை இலைகள் கீழே தொங்கி ஆடிக்கொண்டி இருந்தன. அது போக ஒரு மெல்லிய சிவப்பு நிற பட்டுத் துணியைத் தன் தலைமீது முக்காடு போலப் போட்டிருந்தாள். தன் இரண்டு கைகளாலும் அந்தத் துணியின் இரண்டு பக்கங்களையும் மென்மையாகப் பிடித்திருந்தாள். அந்தத் துணிக்குப்பின் அவளது அழகிய முகம் பாதி தெரிந்தும் தெரியாமலும் இருந்தது. 

கைகளில் சில கண்ணாடி வளையல்கள் அணிந்திருந்தாள். இந்தக் கோலத்தில் அவளது கொழுத்த உடல் மேலும் கொழுத்துப் போனது போலத் தோன்றியது. ஒவ்வொரு படியில் அவள் ஏறும்போதும் முலைகள் இடவலமாக அசைந்தன. குண்டி சதைகள் இறுகிப் பிறகு தளர்ந்து அவளை அடுத்தப் படிக்கு நகர்த்துவது கண்கூடாகத் தெரிந்தது. அவளது அகலமாக வயிற்றில் இருந்து அழகிய தொப்பையும், ஆழமான தொப்புளும் குதித்து ஆட்டம் போட்டன. இடுப்ப்பின் இருபுறமுன் இருந்த எண்ணற்ற மடிப்புகளும் வளைந்து நெளிந்தன. அந்த அரை குறை இருட்டில் அவள் கலவி செய்வற்காகவே படைக்கப்பட்ட ஒரு பொருளாகத் தான் தெரிந்தாளே தவிர உயிருள்ள ஒரு பொருளாகத் தோன்றவில்லை. இப்படிப்பட்ட அழகு, அதுவும் இத்தனை நாளாக எனக்குச் சொந்தமாக இருந்த இந்த அழகு இன்று எந்த குடிகாரனின் கையில் கிடைக்கப்போவதை நினைத்து எனக்கு வருத்தமாக இருந்தது. முதலாளி வேணி அம்மாவின் உடலை அனுபவிப்பதைப் பார்த்தால் என்னால் தாங்க முடியாது என்று எனக்குத் தோன்றியது. எனவேவள் என்னை நெருங்கி வந்ததும், 

"உங்களைத் தான் தேடிகிட்டு இருக்காரு. போய்ப் பாருங்க, நான் கீழ இருக்கேன்." என்று அவள் காதில் சொல்லிவிட்டு, நகர்ந்தேன்.

ஆனால் அவள் என் கையைப் பிடித்தாள். 

"நீயும் வா." என்று சொல்லிவிட்டு என் கையைப் பிடித்து மென்மையாக இழுத்துக் கொண்டு படியேறத் தொடங்கினாள். 

எனக்குக் கொஞ்சம் குழப்பமாக இருந்தது. இதுவரை அவள் என்னை நீ, நீன் என்று ஒருமையில் பேசியதில்லை. அதுபோக, எப்போதும் அன்பு ததும்பி வழியும் அவளது குரல், இப்போது சற்று கரகரப்பாக, ஆணையிடும் தொணியில் இருந்தது. ஆனாலும். முதலாளி தன்னை என்ன செய்யப்போகிறாரோ என்ற பதற்றத்தில் அவள் அப்படி நடந்துகொள்வதாக என்னை நானே சமாதானப்படுத்திக் கொண்டு, அவளோடு சென்றேன்.

முதலாளியின் அறை வாசல அடைந்ததும் என் கையை அவளது கையில் இருந்து விடுவித்துக் கொண்டு, அவளுக்கு முன்னால் சென்று நின்றேன். முதலாளி நாங்கள் வந்ததை அறியாமல் கண்களை மூடிப் படுத்துக் கொண்டிருந்தார். ராமலிங்கம், போதையில் தலையைத் தொங்கபோட்டுக் கொண்டு தரையில் அமர்ந்து அவரது காலை அமுக்கிக்கொண்டு இருந்தான். நான் மெல்ல, 

"சார்." என்றேன்.

முதலாளி கண்களைத் திறந்தார். நான் சற்று நகர்ந்து வேணி அம்மாவை அவர் கண்களில் படும்படி நின்றேன். அவர் மெல்ல அசைந்து கட்டிலில் இருந்து எழுந்தார். வேணி அம்மாவைக் கண்கொட்டாமல் பார்த்துக்கொண்டே அப்படியே எழுந்து ஏதோ மந்திரத்துக்குக் கட்டுப்பட்டவர் போல் என் அருகே வந்தார். பின் என்னைத் தாண்டி வேணி அம்மாவின் அருகில் சென்றார். 

வேணி அம்மாவின் முகம் இன்னும் துணியால் மூடப்பட்டிருந்தது. ஆனால் அவர் அவளது முகத்தைப் பார்க்கவே இல்லை. அவளது உடல் முழுவதும் அவரது கண்கள் மொய்த்தன. மூன்று முறை சுற்றிச் சுற்றி வந்து அவள் அழகு முழுவதையும் உள்வாங்கிக் கொண்டார். ஒரு வார்த்தை கூடப் பேசவில்லை. பின் மீண்டும் அவளுக்கு முன்னால் வந்து நின்றார். என்னைத் திருப்பிப் பார்த்தார். முன்னால் வந்து மீண்டும் என்னை இறுக்கிக் கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டார். என் முதுகைத் தட்டிக் கொடுத்தார். 

"இது தான்டா என் டேஸ்ட். இப்பிடிப் பட்ட பொம்பளை தாண்டா எனக்கு வேணும். தங்க் யூ சூ மச் ராம்." என்று என் காதில் கூறிவிட்டு, என்னை விடுவித்தார். பிறகு தன் கையில் கிடந்த போதிரம் ஒன்றைக் கழற்றி என் கையில் திணித்தார். 

"வேண்டாம், சார்." என்றேன் நான். 

"ஷ்ஷ்ஷ். . . கீப் இட்." என்று சொல்லி என் கன்னத்தை தட்டி கொடுத்தார்.

பிறகு திரும்பி ராமலிங்கத்தைப் பார்த்தார். அவன் குடிபோதையில் அப்படியே கட்டிலி சாய்ந்து தூங்கிவிட்டிருந்தான். அவனை சட்டை செய்யாமல், திரும்பி வெணி அம்மாவிடம் போனார். 

மெல்ல ஒரு கையை நீட்டி அவளது வயிற்றைத் தொட்டார். அவளது புண்டைக்கு மேலே இருந்த அடுவயிற்றையும் தொப்புளையும் மென்மையாகத் தடவினார். பிறகு அவள் தொப்புளைச் சுற்றியிருந்த கொழுத்த சதையைக் கொத்தாகப் பிடித்தார். அவர் கை முழுவதும் சதை நிரம்பியிருந்தது. அவளது தொப்புள் பிதுங்கி வெளியே வழிந்தது. அதை அப்படியே ஆட்டிப் பார்த்தார். குளத்தில் கல்லைப் போட்டதுபோல் அந்த அசைவின் அதிர்வுகள் அவளது வெயிற்றின் மேல் பகுதிகளில் பரவி, அவளது முலைகளையும் சிறிது அசைத்தது.

"வாவ்!" என்று கூறிவிட்டு. அவளது புண்டையைத் தொட்டுப் பார்த்தார். அதிலிருந்த முடிகளை மென்மையாகக் கோதிவிட்டார். பிறகு அவளது தொடைகளையும் ஆட்டிப் பார்த்தார். அவற்றின் அசைவுகள் அசங்க சற்று நேரமானது. பிறகு அவளுக்குப் பின்புறம் சென்றார். வேணி அம்மாவின் பிரம்மாண்ட உருவத்துக்குப் பின்னால் அவர் முற்றிலும் என் பார்வையில் இருந்து மறைந்து விட்டார். அவர் கழற்றி எறிந்த உடைகள் வந்து விழுந்ததைப் பார்த்துத் தான் அவர் அங்கு என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறார் என்பது எனக்குப் புரிந்தது. பிறகு அவரது கைகல் மட்டும் என் கண்களில் பட்டன. வேணி அம்மாவின் இரண்டு பக்க அக்குள்களுக்குக் கீழே இருந்து அவை வெளியே வந்தன. அந்தப் பகுதியில் இருந்த சதைகளைப் பிடித்து, கைகளில் அள்ளி இழுத்துப் பார்த்தார். மீண்டும் ஒரு "வாவ்!'

தட் தட் என்று அடிக்கும் சத்தம் கேட்டது. பிறகு அதைவிட சத்தமாக அறையும் சத்தம். வேணி அம்மாவின் குண்டி சதைகள் அசைந்ததை வைத்து அவர் அதில்தான் அறைகிறார் என்பது எனக்குப் புரிந்தது. நான் நிமிர்ந்து அவளது முகத்தைப் பார்த்தேன், ஆனால் அது இன்னும் மூடியே இருந்தது. அதில் என்ன உணர்ச்சி இருக்கிறது என்பது எனக்குத் தெரியவில்லை. அப்போது முதலாளி வேணி அம்மாவின் வலது பக்கத்தில் இருந்து வெளியே வந்தார். முழு நிற்வாணமாக இருந்தார். அவரது சுன்னி நீட்டிக் கொண்டு நின்றது. 

பக்கவாட்டில் இருந்து வேணி அம்மாவைக் கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டார். அவள் அவரை விட இரண்டு அங்குலம் உயரமாக இருந்தாள். அவர் சிரமப்பட்டு அவளை முழுவதுமாகக் கட்டிப்பிடித்து விட்டு, நாய் போல் இடுப்பை ஆட்டி ஆட்டி, பக்கவாட்டில் அவளது உடலில் சுன்னியைத் தேய்த்தார். அப்படியே அவளது புஜத்தில் முத்தமிட்டார். 

அவர் உலகத்தையே மறந்துவிட்டார் என்பது எனக்குத் தெரிந்தது. இதற்குமேல் அங்கு நிற்க வேண்டாம் என்று நினைத்து நான் வெளியேற முயற்சித்தேன். ஆனால் சரியாக நான் அவளைக் கசக்கும்போது வேணி அம்மா மீண்டும் என் கையைப் பிடித்தாள். நான் நிமிர்ந்து அவள் முகத்தைப் பார்த்தேன். அதே நொடி முதலாளி அந்தப் பக்கம் இருந்து வேணி அம்மாவின் முகத்தை மூடியிருந்த துணியை இழுத்து நீக்கினார். வேணி அம்மா என்னைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். ஆனால் அவளது கண்கள் . . .  அவளது கண்கள். . . அவை மனிதக் கண்கம் அல்ல. . . பேயின் கண்கள். இரத்த வெறிபிடித்த காட்டேரியின் கண்கள். 

நான் என்னை அறியாமல் என் கையை அவளது கையில் இருந்து விடுவிக்க முயற்சித்தேன். ஆனால் என்னால் முடியவில்லை. பயத்தில் நான் பேச்சிழந்து அவள் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அவள் விட்ட மூச்சின் அனல் என் முகத்தில் பட்டபோது, அதன் வெப்பத்தை என்னல் தாங்க முடியவில்லை. அழுகும் பிணத்தில் இருந்து எழும் ஒரு தாங்க முடியாத நாற்றம் அந்த அறை முழுவதும் நிறைந்தது.

அதுவரை காம மயக்கத்தில் இருந்த முதலாளி, மெல்ல தலையைத் தூக்கிப் பார்த்தார். நாற்றத்தைத் தாங்க முடியாமல் முகத்தை சுளித்தபடி, என்னைப் பார்த்தார். பின் சற்று நிமிர்ந்து வேணி அம்மாவின் முகத்தைப் பார்த்தார். 

அடுத்த நொடி மின்சாரம் தாக்கியதுபோல் அலறியபடி பின்னால் சென்று விழுந்தார். 

"நீ. . . நீ. . . " என்று வேணி அம்மாவின் முகத்தைப் பார்த்தபடி குழம்பித் தவித்தார். வேணி அம்மா சிலை போல் தன் கொடூரக் கண்களால் அவரைப் பார்த்தப்டி நின்றிடுந்தாள். 

"நீ தான் செத்துட்டியே?" என்றார் முதலாளி தரையில் கிடந்தபடி.

"ஆமா!" என்று யாரோ சொன்னது கேட்டது. ஆனால் அது மனிதக் குரல் அல்ல. ஏதேனும் மிருகம் பேசினால் அப்படித்தான் இருக்கும் அதன் குரல். ஆனால் அது வேணி அம்மாவின் வாயில் இருந்து வந்தது.


இதற்குள், அந்த அறை முழுவதும் தாங்கமுடியாத குளிர் பரவியிருந்தது. நான் விட்ட மூச்சு எனக்கே தெரிந்தது. ஆனாலும் நான் அதிர்ச்சியால் அசையாமல் நின்றேன். ஆனால் அந்தக் குளிரில் ராமலிங்கம் எழுந்துவிட்டான். 

நடுங்கியபடி எழுந்தவன். தன் முன்னால் இருந்த காட்சியைப் புரிந்து கொள்ள சில நொடிகள் பிடித்தன. ஆனால் அது புரிந்தவுடன் அலறத் தொடங்கினான். 

"பேய். . . பேய்.  . . பேய். . . பேய்.  . பேய். . .: என்று நிறுத்தாமல் அலறினான்.

வேணி அம்மா அவன் பக்கம் திரும்பினாள். நிதானமாக இரண்டு எட்டு வைத்து அவன் அருகில் சென்றாள். ஒரு கையால் அவனது கழுத்தைப் பிடித்து மேலே தூக்கினாள். இதனால் அவனது அலறல் நின்றது. இன்னொரு கையை நீட்டி, உடைந்து சரியாகியிருந்த அவனது காலைப் படித்து முன்பக்கமாக மடக்கி உடைத்தாள். அலற முடியாததால் கழுத்தறுக்கப் பட்ட கோழி போல் அவன் உடல் வெட்டி வெட்டி துடித்தது. பிறகு அவனை அப்படியே தரையில் எறிந்தாள். அவன் பேச்சு மூச்சு இழந்து பிணம் போலக் கிடந்தான். 

தரையில் கிடந்த முதலாளி எழுந்து வாசலை நோக்கி ஓடினார். ஆனால் வேணி அம்மா மீண்டும் இரண்டு எட்டு வைத்து பின்னால் இருந்து அவரது கழுத்தைப் பிடித்தாள். அவரைப் பின்னால் இழுத்து தரையில் மல்லாக்க போட்டாள். 

"என் உடம்பு தானே வேணும் உனக்கு?" என்றாள் மீண்டும் அதே கொடூரக் குரலில்.

"இந்தா எடுத்துக்கோ." என்று சொல்லிவிட்டு தன் புண்டை அவரது முகத்தில் இருக்கும் வகையில் குத்துக்கால் இட்டு அமர்ந்து கொண்டாள். முதலாளி எழ முடியாத படி  அவளுக்கு அடியில் சிக்கிக் கொண்டார். 

"இந்தா. . . இந்தா. . . இந்தா. . . " என்று கூறியபடி அவரை மேலும் மேலும் நசுக்கினாள்.

முதலாளியின் துடிப்புகள் அதிகரித்து உச்சத்துக்குப் போனது. பிறகு மெல்ல மெல்ல குறைந்தது. பிறகு சில நொடிகளுக்கு ஒருமுறை வெட்டி வெட்டி இழுத்தது. அதன் பிறகு அவர் அசைவு நின்றுவிட்டது. 






நான் தளர்ந்து அப்படியே தரையில் அமர்ந்து விட்டேன். என் உடல் பலமாக நடுங்கியது. ஃப்ரிட்ஜுக்குள் இருப்பது போல் நான் குளிர்ந்து போயிருந்தேன். என்னை அறியாமல் அழுது கொண்டிருந்தேன். வேணி அம்மா முதலாளியின் மீது இருந்து எழுந்தாள். முதலாளியின் உடலைப் பார்த்தபடி வெறி பிடித்தவள் போல, "ஆஆஆஆஆ!!!!!" என்று கத்தினாள். பிறகு முதலாளியின் உடலை இரு கையிலும் ராமலிங்கத்தின் உடலை இரு கையிலும் பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு என்னை சட்டை செய்யாமல், தன் முரட்டு உடல் குலுங்க அந்த அறையை விட்டு வெளியேறினாள். நான் அப்படியே மயங்கி, சரிந்து விழுந்தேன்.





மீண்டும் எனக்கு நினைவு வந்த போது நான் எங்கள் அறையில் கட்டிலில் படுத்திருந்தேன். என் அருகில் சரசு அசந்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். என் கால் மாட்டில் வேணி அம்மா அமர்ந்திருந்தாள். 

அவள் முகத்தைப் பார்த்ததும் எனக்கு நடந்தது எல்லாம் சட்டென நியாபகம் வந்தது. எழுந்து உட்கார முயற்சித்தேன். ஆனால் வேணி அம்மா என் நெஞ்சில் கை வைத்து என்னைத் தடுத்தாள். 

அவளது முகத்துல் இப்போது குரூரம் எதுவும் இல்லை. எப்போதும் போல் கருணையும், அன்பும், கொஞ்சம் காமமும் இருடந்தது. அவள் மீண்டும் 'என்' வேணி அம்மாவாக மாறியிருந்தாள். "என்ன நசந்துச்சு அங்க. . . " என்று நான் கேட்கும் முன்பே என் வாயைத் தன் பூபோன்ற விரலால் மூடினாள்.

"நீ எதுவும் பேச வேண்டாம். அங்க என்ன நடந்துதுன்னு உனக்கு ஓரளவு புரிஞ்சிருக்கும். உன் முதலாளி அருண், ராமலிங்கம், அப்பறம் அந்த குரிமூர்த்தி, இவங்க மூனு பேரும் கொடூரமான கொலைகாரங்க. ஒவ்வொரு தடவை அவன் அமெரிக்கால இருந்து வரும்போதும் குடிச்சிட்டு மதுரை ஊரெல்லாம் கார்ல சுத்துவானுங்க. ரோட்ல பாக்கிற யாராவது ஒரு பொம்பளைய கடத்திக் கூட்டிட்டுவந்து இங்க வெச்சி நாள் கணக்குல கற்பழிச்சு கொன்னுட்டு, திரும்ப ஊருக்குப் போயிருவான். இதுவரை எட்டுப் பேரை கொன்றுக்கான். நான் எட்டாவது ஆளு.

ஆனா, செத்த பிறகு எனக்கு கொஞ்சம் சக்தி கிடைச்சிது. மத்த ஏழு பேரோட ஆவியும் இங்க தான் சுத்துது, அவங்களோட சக்தியெல்லாம் ஒன்னு திரட்டி எனக்கு மனுஷங்களைத் தொடுற, அவங்க கண்ல படுற சக்தி கிடைச்சிது. அதை வச்சு அந்த முதலாளிய இங்க வர வச்சு கொல்லனும்னு நினைச்சோம், அது இன்னைக்கு ந்டந்திருச்சு. " என்று சொல்லிவிட்டு சற்று நேரம் அமைதியானாள்.

"உன்னை நான் முதல்ல என் திட்டத்தை நிறைவேத்துற கருவியாத் தான் நினைச்சேன். ஆனா நாளாக நாளாக தான் உன் நல்ல மனசு புரிஞ்சிது. உன்னை அப்பிடியே விட்டுட்டுப் போக எனக்கு மனசு இல்லை, அதனால் தான் உன்கிட்ட இப்ப எல்லா உண்மையையும் சொல்லிகிட்டு இருக்கேன். 

ஆனா இப்போ இங்க நடந்த எதுவும் நாளைக்கு காலைல உனக்கு நியாபகம் இருக்காது. என்னையே நீ மறந்திருவ." என்று சொல்லிவிட்டு எழுந்தாள்.

நான் சட்டென அவள் கையைப் பிடித்துக்கொண்டேன். "வேண்டாம் மா, என்னை விட்டுப் போகாதீங்க. இங்கையே இருங்க. நம்ம ரெண்டு பேரும் இந்த பங்களாலையே எப்பவும் இருப்போம். வேணும்னா நானும் செத்துர்றேன். அப்போ நீங்க என் கூடவே இருப்பீங்கள்ல?"

அவள் குனிந்து என் கண்களை உற்றுப் பார்த்தாள். அவளது கண்கள் லேசாகக் கலங்கி இருந்தது. என் தலையை வருடிவிட்டாள். 

"இப்போ நான் போய் தான் ஆகணும். ஆனா நான் திரும்பி வருவேன். யாருக்காக இல்லைன்னாலும் உனக்காக வருவேன். அப்போ நம்ம மறுபடியும் சந்திப்போம். அது வரைக்கும், " என்று சொல்லி விட்டு என் சுன்னியைப் பிடித்து அழுத்தினாள். சில நொடிகளில் என் உடல் முழுவதும் சுகம் பரவியது. என் வாழ்க்கையில் அதுவரை நான் உணராத வகையில் என் உடலின் ஒவ்வொரு அணுவும் சுகத்தில் திளைத்தது. சில நொடிகள் மட்டுமே நீடிக்கும் உச்சநிலை அப்போது எனக்கு முடிவின்றிக் கிடைத்தது. நான் அப்படியே அதில் மூழ்கி உலகத்தை மறந்தேன். அந்த உச்ச சுகத்தின் கடலில் அப்படியே மயங்கியும் விட்டேன்.