Misc. Erotica என் குடும்ப கதை

[johnypowas]

என் குடும்ப கதை - பகுதி - 4

ஆக இருந்த ஒரு தலையணையையும் பெட்ஷீட்டையும் எனக்கு தந்து விட்டு, வெறுமனே உறங்கும் சித்தியை பார்க்க பாவமாக தான் இருந்தது. ஏன் மேல் தான் எவ்வளவு பாசம் என்றே நினைத்து பெருமையாகவும் இருந்தது. சரி, வேறு வழியில்லை. எப்படியாவது இன்று அட்ஜஸ்ட் பண்ணி விட்டு, நாளை காலையில் வேறு ஏதாவது ஏற்பாடு பண்ணி கொள்ளலாம் என்று சித்தி ஒரு பக்கமாக உறங்க நான் இன்னொரு பக்கமாக படுத்தவுடன், �சங்கர், நீ அந்த கதவை லாக் பண்ணினாயா� என்றே படுத்து கொண்டே சித்தி, என்னிடம் கேட்க, �இல்லை சித்தி சும்மாதான் சாத்தியிருக்கிறேன்,� என்றேன். �அய்யோ, அதை ஒன்னு லாக் பண்ணி விட்டு படுடா, ப்ளீஸ் நாளை வேறு லீவாகையால், நான் லேட்டாகத்தான் எழுந்திருக்க வேண்டும் என்று நினைத்திருந்தேன். நீ வேறு இப்பத்தான் படுக்கிறாய். லாக் பண்ணவில்லை என்றால் வீட்டில் உள்ள வாண்டுகள் நம்மை சீக்கிரம் எழுப்பி விடுவார்கள்� என்று கூற, அதுவும் சரிதான் என்று போய் கதவை லாக் பண்ணி விட்டு வந்து படுத்தேன். சித்தி அந்த ஓரத்தில் எனக்கு முதுகை காட்டி கொண்டு கிடக்க நான் இன்னொரு ஓரத்திலும் வெளிப்பக்கமாக சித்திக்கு முதுகை காட்டி கொண்டு படுத்து கிடக்க, நேரம் ரொம்ப ஆகி விட்டாலும், படுத்திருக்கிற இடம் சரியில்லாததாலும், சீக்கிரம் உறக்கம் வரவில்லை. ரூமில் மெல்லிய வெளிச்சமே இருந்தாலும், நேரம் போக போக கண் இருட்டில் பழகிய பின்னர் எல்லாம் தெளிவாக தெரிய தொடங்கியது. சேச்சியின் அந்த ஓழ் நிகழ்ச்சிக்கு அப்புறமே வைத்து, எந்த பெண்ணை கண்டாலும் மனதில் கற்பனை கரை புரண்டு ஓடும். இவள் புண்டை எப்படி இருக்கும் ? சின்னதாக இருக்குமா? விரிந்து இருக்குமா? க்ளிட் எப்படி இருக்கும்? புண்டையை சுற்றி முடி நிறைய இருக்குமா ? என்று பல வித எண்ணங்களும் ஓடுவது உண்டு. போதாதற்கு, வந்தவுடன் அத்தையின் முலை தரிசனம், சித்தியின் வாழைத்தண்டு போன்ற கால்கள், எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக இப்போது சித்தியின் கூடவே ஒரே கட்டிலில் படுத்து கிடப்பது இது எல்லாமாக சேர்ந்து, என்னை அதிகமாகவே சித்ரவதை செய்தது. இதை எல்லாம் இப்படி கண்டபடி நினைத்ததும், எனது சுண்ணி லேசாக தூக்க, மெல்ல திரும்பி, நேராக மல்லாந்து படுத்து, லேசாக தலையை மட்டும் திருப்பி சித்தியை பார்த்தேன், சித்தி மீண்டும் நல்ல உறங்கி விட்டாள் என நினைக்கிறேன். எந்த சலனமும் இல்லை. மெல்ல சித்தியை அந்த வெளிச்சத்திலேயே பார்த்தேன். எனக்கு முதுகை காட்டி ஒருக்களித்து உறங்கி கொண்டிருந்தபடியால் குண்டிகள் தான் எனக்கு தெளிவாக தெரிந்தது. சிந்து சேச்சியை போல வண்ணம் இல்லாவிட்டாலும் குண்டிகள் கொஞ்சம் பெரிய சைஸ் போலவே எனக்கு தோன்றியது. மெல்ல கால்களை பார்த்தேன். காலில் வெள்ளிக்கொலுசு கிடந்தது. ரேணுகா அத்தையோ தங்க கொலுசு போட்டிருக்கிறாள். கொஞ்ச நேரம் அப்படியே பார்த்து கொண்டிருந்த போது, சித்தி லேசாக அசைவது தெரிந்து டக்கென்று கண்களை மூடிக்கொண்டு உறங்குவதை போன்று கிடந்து விட்டேன். உறங்காமல் சித்தியை பார்த்து கொண்டிருக்கிறேன் என்று கண்டு பிடித்து விட்டால் பின் இந்த அல்ப சந்தோஷம் கூட கிடைக்காமல் போய் விடும் என்று அப்படியே அசையாமல் கிடந்தேன். ஆனால், கொஞ்ச நேரத்திலே மெல்லிய குறட்டை ஒலி கேட்க, சித்தி மீண்டும் உறங்கி விட்டாள் என்பதை தெரிந்து மீண்டும் மெல்ல கண்களை திறந்து பார்க்க சித்தியோ மல்லாந்து கிடக்க, சித்தியின் முலைகளோ, மெல்ல ஏறியும் இறங்கியும் இருக்க அதை பார்த்து பார்த்து மெல்ல பெருமூச்சு விட்டேன். அதை விட்டால் வேறு என்ன செய்ய முடியும். ? கை போட்டு பிடிக்க முடியுமா ? அவ்வளவு தான் வீடே இரண்டாகி விடும். அதை பார்த்தபடியே, கையை லுங்கிக்குள் கொண்டு போய் புடைத்து நின்ற என் சுண்ணியை தடவி கொடுத்து கொண்டே, இப்படி பக்கத்திலே ஒரு ஆளை வைத்து கொண்டே ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லையே என்ற வருத்தத்தில் பெட்ஷீட்டை தலையோடு போட்டு மூடி கொண்டு உறங்கி போனேன். உறங்கி கொண்டிருந்த நான் திடீரென்று கால் வலிப்பது போல இருக்கவே உறக்கம் கலைந்து கண்ணை திறந்து பார்த்தால், என் கண்ணை என்னாலே நம்ப முடியவில்லை. சித்தி எனக்கு மிக அருகில் நான் தலை வைத்திருந்த அதே தலையணையில் தானும் தலையை வைத்து எனக்கு தந்த பெட்ஷீட்டையே தனக்கும் சேர்த்து மூடியும் மூடாமலும், தனது இடது காலை என் தொடை மீதாக போட்டு சுகமாக உறங்கி கொண்டிருக்கிறாள். எனது இடது கையோ சித்தியின் வயிற்றிற்கும் எனது தொடைக்கும் இடையில் அகப்பட்டு கொண்டது. நடப்பது நனவா, இல்லை, நான் ஏதாவது கனவு காண்கிறேனா என்று முதலில் என்னை லேசாக கிள்ளி பார்த்து இது கனவில்லை என்று உறுதி செய்து கொண்டேன்.

மெல்ல கடிகாரத்தை பார்த்தேன், மணி காலை 4. 50 சித்தியோ, நல்ல உறக்கம். சித்தியின் இடது கை என் மேலே சும்மா கிடக்க ஒருக்களித்து படுத்திருந்ததால் சித்தியின் இடது முலையோ எனது தோளின் மேல் அழுத்தி கிடந்தது. நல்ல வேளை இன்னும் கொஞ்சம் காலை மேலே தூக்கி போட்டிருந்தேயாளானால் ஜட்டி போடாமல் துடித்து ராத்திரி முழுவதும் உறங்காமல் இருக்கும் என் சுண்ணியின் மீது பட்டிருக்கும். ஆனால் என் தொடையில் ஏதோ மெத்மெத்தென்று இருந்தது. அது சித்தியின் கால்களுக்கு இடையிலிருந்து தான் அந்த சாப்ட்னஸ். என்னவாக இருக்கும் என்று யோசித்து பார்த்ததில் குளிக்கும் போது க்ளோசட்டில் பார்த்த ரத்த திட்டு ஞாபகம் வந்தது. ஓஹோ, சித்திக்கு பீரியடாக இருப்பதால், பேட் வைத்து கொண்டு படுத்திருக்கிறாள் என்று. எனக்கு என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை. சித்தியை லேசாக எழுப்பி தள்ளி படுக்க சொல்லலாமா என்று நினைத்து, மெல்ல சித்தியை பார்த்தேன். சின்ன குழந்தை போல என் மேல் கை போட்டு கொண்டு தூங்கும் சித்தியை எழுப்ப தோன்றவில்லை. ரூமில் கொஞ்சம் குளிராகத்தான் இருந்தது. டிசம்பர் மாதமாகையால், மார்கழி பனி வேறு. வீட்டில் கெஸ்ட் வந்திருந்ததால் தனக்கு இருந்த ஒரே பெட்ஷீட்டையும் தலையணையையும் எனக்கு தந்ததால். உறக்க கலக்கத்தில் என் பக்கம் ஒட்டி வந்து படுத்து இருக்கிறாள். ஏற்கனவே ராத்திரி எழுப்பி டிஸ்டர்ப் பண்ணி விட்டோம். இனி இப்பவும் எழுப்பினால், அது சரியாகாது என்று எண்ணி அப்படியே கிடந்து விட்டேன். ஆனால் என் மனசு சும்மா இருக்குதா ? தோளில் அழுத்தி கிடக்கும் சித்தியின் முலையை பற்றி நினைத்தது. ஒரு தடவை தொட்டு பார் என்று மனதில் உள்ள சாத்தான் வேதம் ஓத, மெல்ல வலது கையை வைத்து சித்தியின் முலையை லேசாக தொட, கொஞ்சம் கல் போல இருந்தது. கை படாத முலைகள் அல்லவா, அது தான். சித்தியிடம் இருந்து என்ன சலனமும் இல்லாததால், மீண்டும் ஒரு முறை தொட்டு ஆனால் இந்த தடவை லேசாக வருடி விட்டு தான் எடுத்தேன். இனி தொட்டால் முழித்து விடுவாள் என்று நினைத்து, பேசாமல் செங்குத்தாக நிற்கும் எனது சுண்ணியை பிடித்து கொண்டே உறங்க முயற்சித்து அப்படியே உறங்கியு,ம் விட்டேன். எப்போது உறங்கினேன் என்று எனக்கும் தெரியாது. (கதை சொல்லி சொல்லியே சங்கரும் தளர்ந்து உறங்கி விட்டதால், இனி மேல் கொஞ்ச நேரம் நடக்கும் நிகழ்ச்சிகளை புவனா சித்தி வழியாக நாம் தெரிந்து கொள்ளலாமா ! ! !.) இப்போது காலை 7. 00 மணி ரூமில் நல்ல வெளிச்சம் அடிக்க, தூக்கம் கலைந்து எழுந்த நான், டக்கென்று ஷாக்காகி போனேன். �அய்யே, நான் எப்படி கிடந்திருக்கிறேன்� என்று. சங்கரின் கூட அதே தலையணையில், ஒரே பெட்ஷீட்டுக்குள், அவன் மேல் கால் போட்டு கொண்டு. �ச்சே, இது எப்படி நடந்தது. இவ்வளவு தூரம் உணர்வு இல்லாமலா கிடந்திருக்கிறோம்� என்று நினைத்து, உடனே படுத்து கிடந்தவள் எழுந்து கட்டிலில் இருந்து விட்டேன். அப்புறம் தான் எல்லாம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஞாபகத்துக்கு வந்தது. ராத்திரி சங்கர் வந்ததும், அவனுக்கு தன்னுடைய தலையணையையும், பெட்ஷீட்டையும் கொடுத்ததையும் நினைத்து பார்த்தேன். இவ்வளவு நாட்கள் தனியாக படுத்து படுத்தே, தூக்க கலக்கத்திலேயே அந்த தலையணையையும், பெட்ஷீட்டையும் அபகரித்ததையும் நினைத்து மனதிற்குள் சிரித்து கொண்டேன். யாராவது பார்த்திருந்தால் என்ன ஆயிருக்கும் என்று கலக்கத்தோடு கதவை பார்த்ததும் தான் ஞாபகம் வந்தது, ராத்திரி உறக்க கலக்கத்தில் சங்கரிடம் கதவை லாக் பண்ணி விட்டு படுக்க சொன்னது. அப்பாடா ! என்று இருந்தது. அப்புறம் தான் சங்கரை சமாதானமாக பார்த்தேன். சங்கரோ, பிரயாண களைப்பில் நல்ல உறக்கம். ஆள் வாட்டசாட்டமாகி விட்டான் என்று நினைத்தேன். ஸ்கூலில் படிப்பது வரை சாதரணமாகத்தான் இருந்தான். இந்த மூன்றரை வருடத்தில் தான் நல்ல மாற்றம், மீசை எல்லாம் வளர்ந்து தன்னை விட இரண்டு வயது சின்னவனாலும், பெரிய ஆளாகவே இருக்கிறான். சர்ட் போடாமல் கிடந்ததால், தெரிந்த பரந்த மார்பும், புடைத்து நின்ற புஜங்களும் என்னை ஒரு கணம் பெருமூச்சு விடத்தான் வைத்தது. நமக்கும் இது போல ஒருத்தன் வாட்ட சாட்டமாக கிடைப்பானோ, அவன் இந்த நேரம் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறானோ என்று. வீட்டில் எனக்கு, நிறைய வரன்கள் வரத்தான் செய்கிறார்கள். ஆனால் நான்தான் அமெரிக்காவுக்கு போக வேண்டும், அதன் பிறகு எனக்கு கல்யாணம் போதும் என்று கண்டிப்பாக இருக்க, கடைக்குட்டியல்லவா, என் ஆசைப்படியே நடக்கட்டும் என்று வீட்டிலும் யாரும் கட்டாயப்படுத்தாததால் இன்னும் கல்யாணம் கழிக்காமல் இருக்கிறேன். தங்கச்சிக்கு கல்யாணம் கழியாமல் எனக்கும் கல்யாணம் வேண்டாம் என்று பெங்களூரில் உள்ள குமரேசன் அண்ணனும் இருக்கிறான். சரி, சங்கராவது நன்றாக உறங்கட்டும் என்று அவனை பெட்ஷீட் கொண்டு மூடப்போன போது, போன முறை அவன் ரூமில் லுங்கி அவிழ்ந்து சாமானத்தை காட்டி கொண்டு உறங்கி கிடந்ததையும் தான் அதை பார்த்ததும் ஞாபகம் வர, கதவு தான் லாக் பண்ணியிருக்கிறதே, இப்போது ஒரு தடவை கூட பார்த்தால் என்ன ? போன தடவை முதன் முதலாக பார்த்த படபடப்பில் சரியாக பார்க்கவில்லை. இது நல்ல ஒரு சான்ஸ், ஏன் விடுவானேன் என்று ? என் மனதில் (நல்ல) கெட்ட எண்ணம் ஒன்று வந்தது. அதற்கு காரணம் உண்டு.