Incest வெண்பஞ்சு மேகத்தில் செய்த வீடு

[rainbowrajan2]

8

ரூபா காலையில் எழுந்தபோது மணி 8 என காட்டியது. நேரமாகிவிட்டது என்று நினைத்தபோதுதான் அன்று ஞாயிறு கிழமை என்று தெரிந்தது.

தான் படுத்திருந்த இடம் எங்கு என்று தெரிந்தபோது அவளுக்கு நேற்று இரவு நடந்ததெல்லாம் நினைவுக்கு வந்தது. கனவில் அவளுக்கு என்னென்னவோ நடந்ததை அவள் நினைத்துப் பார்த்து வெட்கப்பட்டாள்.

***

ரூபாவின் மன ஓட்டத்தில்...

அப்பா பண்ண காரியத்தை நினைச்சா ஒரு வித பயமும் குறுகுறுப்பும் வந்தது. இன்னைக்கு நேர்ல போய் அந்த பேன்ட்டி என்னோடதுன்னு சொல்லிடலாமான்னு யோசனை வந்துச்சு.

ஐயோ.. அப்படி சொல்லிட்டா அப்புறம் நேத்து நடந்ததுக்கு வருத்தப்படுவாரே..

படட்டும்.. நல்லா படட்டும்.. அப்போதான் புத்தி வரும்..

மனதில் பேசிக்கொண்டே ரூமை விட்டு வெளியே வந்தாள் ரூபா.

ஹாலில் அப்பா இல்லாததை பார்த்துவிட்டு அவரை அவள் கண்கள் தேடின. தேடிக்கொண்டே போய் வீடு முழுக்க பார்த்தாள். எங்கும் காணவில்லை.

" யாரை தேடற?", கணீரென்ற குரலை பின்னால் இருந்து கேட்டதும் அவளுக்கு தூக்கி வாரி போட்டது.

சடாரென்று திரும்ப அவள் அப்பாவிடம் முட்டிக்கொண்டாள். அவளுடைய தலை அவர் மார்பில் மோத, அவர் சட்டென்று நகர, ரூபா விழப்போக, ரூபா அவரின் கைகளை பலமாக பிடித்துகொண்டாள். அவரின் பலமான கைகள் அவளின் இடுப்பை பிடித்துக்கொண்டு விழாமல் பாதுகாத்தார்.

ஒரு சில நொடிகளில் என்ன நடந்தது என்று அவளுக்கு தெரியவில்லை. அவரின் கைகள் தன்னுடைய இடுப்பில், அதுவும் கிராப்-டாப்பை மீறி உடலை தொட்டு பிடித்துக்கொண்டிருப்பது அவளை என்னமோ செய்தது.

சட்டென்று சூதரித்துக் கொண்டு விலகினாள்.

" எங்க போனீங்க.. எங்கெல்லாம் தேடறது.?"

" நான் சும்மா வாக்கிங் போனேன்.. உன்ன வந்து பாத்தேன். நல்லா தூங்கிட்டு இருந்தே. அதான் டிஸ்டர்ப் பண்ணாம நான் மட்டும் போயிட்டு வந்தேன்."

" என்னை தனியா விட்டுட்டு போகாதீங்க... நான் பயந்துட்டேன்."

" சாரி.. என்ன சாப்பிடறே?" என்று கேட்டுவிட்டு இருவரும் காலை உணவை சாப்பிட்டு விட்டு ஹாலில் உக்கார்ந்தார்கள்.

" உங்கம்மாவ கூப்பிடவா...? நீ வேணும்னா வீட்டுக்கு போ.." என அப்பா கேட்டார்.

" நீங்களும் எங்கூட வாங்க..!"

"எனக்கு இந்த பிரச்சனைக்கு முடிவு தெரியாம நான் வரமாட்டேன்.. நீ போ."

" நீங்க நேத்து என்ன பண்ணீட்டு இருந்தீங்க? எனக்கு தெரியும். அம்மாகிட்ட சொல்ல போறேன்."

" ஐய்யயோ... ஏற்கனவே பிரச்னை.. இதுல நீ வேற தூபம் போடாதே!.. நேத்து உங்கம்மாகிட்ட பேசிகிட்டு இருந்தபோது நீ வந்துட்டே.."

" நீங்க? பேசிகிட்டு இருந்தீங்க? நல்லா வாயில வந்துடும்..அந்த பேன்ட்டி எங்க?.. " என்று கோவமாக கேட்டாள்.

அவர் தர்மசங்கடமாய் நிற்க, அவளுக்கு பாவமாய் இருந்தது.

அவர் சோகமாக, “நான் ரொம்ப சோகமாக இருக்கிறேன். நீ மட்டும் என்னோட இல்லாட்டி நான் என்ன செய்வேன் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. உங்கம்மாவை எப்படி சமாதானம் செய்யறதுன்னு நான் யோசிக்கும்போது அவ நெனப்பு வந்துடுச்சி.. உனக்கே தெரியுமில்ல நான் அவளை எவ்ளோ லவ் பன்றேன்னு. என்ன அறியாமலே நான் அதை செஞ்சுட்டேன். அது உன் கண்ணுக்கு தப்பா பட்டுருச்சு."

ரூபாவுக்கு அவளையும் அறியாமல் பாசத்தில் பரிதாபமாய் பார்த்தாள்.

"சரிப்பா.. நான் உங்களுக்கு உதவி செய்யறேன். அம்மாவை நான் கன்வின்ஸ் பண்ணிக்கறேன். நீங்க வருத்தப்படாதீங்க."

" ஆமா செல்லக்குட்டி. நான் உன்னை மட்டும்தான் நம்பறேன். நீயும் இல்லாட்டி நான் என்ன செஞ்சிருப்பேன்ன்னு எனக்கே தெரியல.."

அப்படி பேசியவுடன், உடனே அப்பாவை இறுக்கமாக அணைச்சுகிட்டேன். இதனால் அவரோட தலை என் மார்பில் சரிந்தது. அவர் என் ஆடையை தாண்டி என் இளம் மார்பகங்களை அவரால ஃபீல் பண்ண முடியும் என்று எனக்கு தோணுச்சு. நான் போட்டிருந்த இரவு சட்டையில் முன்புறத்தில் பட்டன் போட்டிருந்தது.

அந்த பட்டன்கள் அவருக்கு உறுத்தியதில் அவருக்கு அசௌகரியமா இருந்துச்சு போல. ஒரு மாதிரி அப்படி இப்படி முகத்தை திருப்ப, என்னோட பழங்கள் நல்லா கசங்குச்சு. அவரோட மூக்கு என்னோட மாருக்கு நடுவே கிளறுச்சு.

அப்பா மெதுவா, " ரூபாக்குட்டி, உண்மையிலேயே நீ ரொம்ப அக்கறையான மகள் தான். ரொம்ப சாஃப்ட்டானவ கூட."

அப்படி சொன்னவுடன் ரூபாவுக்கு நிஜமாக வெக்கம் வந்தது. முகத்தில் புன்னகை அரும்ப அவரை மீண்டும் இறுக்கி அணைக்க, அப்பாவின் கைகள் அவள் இடுப்பை பிடித்தது.

ரூபாவுக்கு அவளுடைய ஷர்ட் பட்டன்களை அவிழ்த்து விடலாமா என்று ஒரு எண்ணம் தோன்றி மறைந்தது. நகர்ந்தால் அவர் என்ன நினைப்பாரோ என்ற எண்ணத்தில் அப்படியே இருந்தாள். அவர் நெருக்கமாக உணர்ந்தால், அப்போதைக்கு அது அவளுக்கு பரவாயில்லை என தோன்றியது.

இறுக்கமான அணைப்பில் இருந்து முதலில் விடுபட வேண்டும் என்ற எண்ணம் தோன்றினாலும் அப்பா மேல் இருந்த பாசத்தில் அவளால் விடுபட முடியவில்லை. அப்பாவும் கண்மூடி அழுத்தி அனைத்துக் கொண்டார்.

அந்த மௌனத்தை கலைக்கும்படி ரூபாவுக்கு ஒரு மின் அழைப்பு அவளுடைய உடலில் பொருத்தியிருந்த (embedded) தொழில்நுட்பத்தில் இருந்து வந்தது. 


அம்மா..

சட்டென்று இருவரும் அணைப்பில் இருந்து விடுபட்டார்கள்.

ரூபா அங்கிருந்து நகர்ந்து அம்மாவிடம் தனியாக பேசிவிட்டு வந்தாள்.

*****

"அப்பா, கிளம்புங்க வீட்டுக்கு போகலாம். அம்மா கூப்பிடறாங்க"

" அவ என்னை கூப்பிடலியே நான் எப்படி..?" என்று அப்பா இழுத்தார்.

" நான் சொல்லிட்டேன்.. நீங்க வாங்க." என அவர் கையை பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு eCar நோக்கி சென்றாள்.

அப்போது, அப்பாவின் Implant டிவைஸில் அம்மா hologram-இல் அழைக்க, அவர் அதை எடுக்காமல் voice call-இல் பதிலளித்தார். ஏனென்றால், கூட ரூபா இருப்பதை பார்த்துவிடக் கூடாது என்பதற்க்காக.

அம்மா வீட்டுக்கு வர சொன்னவுடன் அவரின் முகத்தில் சந்தோச புன்னகை பூத்தது. மனதில் சந்தோசத்துடன் ரூபாவை தூக்கிக்கொண்டு தட்டாமாலை சுற்றினார். ரூபா மகிழ்ச்சியில் சந்தோசமாய் சிரித்தாள். 2-3 நிமிடங்கள் சுற்றிவிட்டு அவளை கீழே இறக்கினார்.

அவள் இறங்கியவுடனே, " அம்மாவை எப்படி கன்வின்ஸ் பண்ணினே நீ?" என்று கேட்டார்.

ரூபாவுக்கு மீண்டும் வெக்கம் வந்தது. அவளால் பதில் சொல்ல முடியவில்லை. எப்படி சொல்வது என்று தத்தளித்தாள். பிறகு சுதாரித்து, " நான் அவங்க நம்பற மாதிரி சொன்னேன்."

" அதான் என்ன சொன்னே?"

" அது என்னோடதுன்னு.. by mistake உங்க பேக்கில் வந்துருச்சுன்னு சொன்னேன். போதுமா?"

அப்பா திடுக்கிட்டார்.

அவரால் ஒன்றும் பேசமுடியவில்லை. அப்படியே நின்றுவிட்டார்.

முன்னே நடந்துகொண்டிருந்த ரூபா, அப்பா பின்னால் நின்றுவிட்டதை கவனித்தாள்.

"என்னப்பா? என்னாச்சு?"

அவர் மெதுவாக, " நெஜமாவே அது உன்னோடதா?"

இப்போது ரூபா தலை குனிந்து, " ஆமா.. என்னோடது தான்."

அப்பா அவள் முகத்தை பார்க்காமலே அவளை விட்டு விலக, ரூபா அவர் முன்னால் பாய்ந்து நின்றாள்.

" இப்போ எதுக்கு ஃபீல் பண்றீங்க?", என்று கேட்டாள்.

" நீ மட்டும் வீட்டுக்கு போ. நான் வரல."

" நானும் போகல. நானும் இங்கயே இருந்துடறேன்.", என்று சொல்லிக்கொண்டே வீட்டுக்குள் சென்றாள்.

அவரும் பின்னாலே வீட்டுக்குள் நுழைந்தார்.

" அப்பா, அம்மா கிட்ட என்ன சொல்றது?", ரூபா கவலையாக கேட்டாள்.

"நானே பேசிக்கறேன்." என்று சொல்லிவிட்டு அவர் மனைவியை அழைத்து இப்போது வர முடியவில்லை, இன்னும் ஓரிரு நாளில் வருவதாக சொன்னார். அவர் மனைவி விடாமல் தானே அங்கு வருவதாக சொல்ல, அவர் அதை தடுத்தார்.

ஆனால் அவர் மனைவியின் பிடிவாதம் அவருக்கு தெரியும். வேண்டா வெறுப்பாக ரூபாவை கூட்டிக்கொண்டு அவர்களின் சொந்த வீட்டுக்கு சென்றார்.

அடுத்த 2-3 நாட்களும் அவர் ரூபாவை பார்ப்பதை தவிர்த்தார். இருவருக்கும் இடையே ஒரு இடைவெளி பெரிதாகிக்கொண்டு இருந்ததை அவள் உணர்ந்தாள். அவர் எதனால் இப்படி தவிர்க்கிறார் என்று அவளுக்கு புரிந்தாலும், அவளால் ஓன்றும் செய்ய முடியவில்லை. அத்தையிடம் யோசனை கேட்க தயக்கம். ஆனாலும் தயக்கத்தை மீறி, அப்பா என்று சொல்லாமல், ஒரு ஆளை எப்படி சமாதானம் செய்வது என்று கேட்டாள்.

அத்தை ஒருவரை சமாதானம் செய்ய அவர்களுக்கு என்ன பிடிக்கும் என்று தெரிந்துகொண்டு அதை செய்தால் ஒருவேளை சமாதானம் அடையக்கூடும் என்று சொன்னாள். ரூபாவுக்கு அந்த யோசனை பிடித்துவிட்டது. அப்பாவுக்கு என்ன பிடிக்கும் என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தாள்.

****