13-02-2024, 02:26 AM
7
“அம்மா, அம்மா…” என்று கத்தியபடியே உள்ளே வந்தான் யுவராஜ்.
உள்ளே மல்லாக்க படுத்தபடியே அவனை பார்த்த அம்மா, “ என்னடா கண்ணா..?” என்று கேட்டாள்.
யுவி பிரேக் அடித்தது போல நின்றான். அம்மா உக்கார்ந்திருந்த கோலம் அப்படி.
அம்மா உடுத்தி இருந்த இரவு உடை சற்றே விலகி, அவளின் அழகான மார்புக் கோளங்களை எடுப்பாக உயர்திக்காட்ட, அவள் கழுத்து தாலி சாய்வாக படர்ந்து, ஒரு கோளத்தை சுருட்டிக் கொண்டிருந்தது. கொப்பும் குலையுமாக காட்டி, பார்ப்பவர்களை கிறுகிறுக்க வைப்பது போல நளினமாக அந்த இரவு மேடையில் சாய்ந்து உக்கார்ந்திருந்தாள். படுத்திருந்தாள் என்று கூட சொல்லலாம்.
“சாரிம்மா... நான் அப்புறமா வரேன்" என்று அவன் நகர பார்த்தான்.
“ஒண்ணுமில்ல கண்ணா. லேசா தலை வலி. அதான் அப்படியே சாஞ்சுட்டேன். நீ உள்ள வா.”
அவன், “ தலை வலியா.. நான் வேணா மருந்து பிரிண்ட் பண்ணி தரவா?” என மருந்தை அருகிருந்த 3D-பிரின்டர் வழியாக தயாரிக்க முனைந்தான்.
“டேய் பெரிய மனுஷா. எனக்கு அது தெரியாதா? மருந்து வேணாம். கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுத்தா போதும். வேலை டென்ஷன். அப்புறம் ரூபா டென்ஷன். இதுல உங்கப்பா வேற... என்ன செய்ய, இதெல்லாம்தான் தலை வலிக்கு காரணம். நீ ஹெல்ப் பண்ணணும்னு நெனச்சா, கொஞ்சம் தலையை பிடிச்சுவிடு. வா " என அவன் கையை பற்றி இழுத்தாள்.
யுவி அந்த சோஃபா மீது அமர்ந்து, அம்மாவின் தலையை அவன் மடி மீது வைத்துக்கொண்டு மெதுவாக நெத்தியை நீவி விட்டான்.
அப்போது அம்மாவின் முகம் பல விதமான ரியாக்சன்களை காண்பித்தது.
“ஆ... அப்படித்தான் யூவிகண்ணா. நீ பிடுச்சு விடறது நல்லா இருக்கு. உங்கப்பா இருந்தா செஞ்சிருப்பாரு. ஆனா அவரு ரூபா செஞ்ச காரியத்தால என் மேல எறிஞ்சு விழறாரு.”
“டேய்.. நீயும் இந்த மாதிரி எதும் செஞ்சிரா மாட்டியே?”, என்று அம்மா கேட்க யுவி திருதிருவென்று முழித்தான்.
“ரெண்டு பேரையும் நான் சரியா வளக்கலேன்னு உங்கப்பா என்னை ஒரு வழி பண்ணிடுவாரு.”
“என்னடா முழிக்கறே.. சொல்லுடா" என்று அவனை உலுக்கினாள். அப்போது அவளின் மாங்கனிகள் குலுங்கின.
“இல்லம்மா... நானு அப்படியெல்லாம் பண்ண மாட்டேன். I am not a homosexual like her.”
அப்படி அவன் சொல்லியவுடன் மகனை வாரி அணைத்துக்கொண்டாள் அம்மா.
யுவியின் நிலமை இப்போது மோசமானது. அவனுக்கு ஏதோ ஒரு கிளர்ச்சி உருவானது. அந்த அணைப்பில் அவன் சுண்ணி மேலே எழ ஆரம்பித்தது.
அம்மாவின் முலைகள் அவன் உடலை உரசியவுடன் அவனுக்கு உடலெங்கும் ஒரு பரவசம் படர்ந்ததை உணர்ந்தான்.
“நல்ல வேளை. நான் தப்பிச்சேன். சொல்லு, யாரயாவது லவ் பண்றியா?”
“யம்யா"
அம்மா சற்றே திகைத்து, "அவளா...? அவ கனடால இல்ல இருக்கா? எப்படிடா?"
“போன முறை நம்ம NGO மீட்ல கலந்துகிட்டப்போ"
“அவ உன்னை விட வயசுல பெரியவடா? அவளை போய் எப்படி?”
“போம்மா.. என் வயசு பொண்ணுக எல்லாம் ரொம்ப immature-ஆ இருக்காங்க"
“அப்போ உனக்கு வயசான பொம்பளைங்களத்தான் புடிக்குமா? என்னடா சொல்றே?”, அம்மா கரிசனத்துடன் கேட்டாள்.
“ஆமாம்மா"
யுவியின் பதிலால் அம்மா அழுவதா, சிரிப்பதா என்று தெரியாமல் முழிக்க, அவன் அங்கிருந்து நகர முயன்றான்.
“நில்லுடா அங்கயே!!!”
அம்மாவின் கத்தலில் அவன் உறைந்து நின்றான்.
“ஒழுங்கா வேற யாரையாவது, உன் வயசுல பாத்து லவ் பண்ணு. இல்லாட்டி விடு, நானே வேற யாரயாவது பாத்து உனக்கு கட்டி வெக்கிறேன். மவனே, நீ அவளை பிரேக்-அப் பண்ணலே, நானே உன்னை ஏதாவது செஞ்சுடுவேன்.
நீ என்ன பேசறேன்னு தெரிஞ்சுதான் பேசரியா? இதெல்லாம் எங்கிருந்து வந்துச்சு? ”
“என்னம்மா நீ தெரியாத மாறி பேசறே? எல்லாம் உன்கிட்ட இருந்துதான்!!!”
“என்னடா சொல்றே?”
“ஆமாம்மா.… நீயும் அப்பாவ ரெண்டாந் தாரமாத்தானே கட்டிக்கிட்டே.. அப்போ உன்னோட ஜீன்ஸ் தானே எனக்கும் இருக்கும். அதெல்லாம் அவளை பிரேக் அப் பண்ண முடியாது. இவளையும் விட்டுட்டா நான் மொட்டபையனாவே இருக்க வேண்டியது தான். நானும் எப்போ வாழ்க்கையை அனுபவிக்கறது?”
யுவியும் பதிலுக்கு கத்தினான்.
அவன் மொட்டைபையன் என்று சொல்லியவுடன் "களுக்" என்று சம்யுக்தா சிரித்துவிட்டாள்.
அம்மாவே சிரித்தவுடன்தான் அவனுக்கு என்ன பேசி இருக்கிறோம் என்று புரிந்து அங்கிருந்து அவசரமாக ஓடினான்.
***
இரவு தன் கணவனிடம் சம்யுக்தா யுவியை பற்றி பேசினாள். அவன் யம்யாவை காதலிக்கும் விஷயத்தை அவரிடம் சொன்னாள். அவர் ஏதும் பேசாமல், அவனை அவன் விருப்பத்திற்கே விடும்படி சொன்னார்.
ஆனால் பெற்ற மனம் கேட்கவில்லை.
“நீங்க என்ன அதிசயமா அவனுக்கு சப்போர்ட் பண்றீங்க? நீங்க கோவப்படுவீங்கன்னு எதிர் பார்த்தேன்.”
“இந்த காலத்து பசங்க ரொம்ப வேகம். நாம சொல்றத கேப்பாங்களா?”
“அதுக்காக? அப்படியே விட்டுட முடியுமா?”
“விட சொல்லல. அவனுக்கு புரிய வை. நான் கூட ரூபாக்கு நல்லதைத் தான் சொல்றேன். கேக்க மாட்டீங்கறாளே?”
“ஏன் இப்படி நடந்துக்கராங்கன்னு புரியலே?”, சம்யுக்தா சங்கடப்பட்டாள்.
“இது வயசுக் கோளாறு. பசங்களுக்கு இந்த வயசுல "Oedipus complex" வரும். சில பேர் அம்மாவை செக்ஸ்சுவல் கண்ணோட்டதோட பாப்பாங்க. அதனால அப்பாவை வெறுப்பாங்க. ஆனா அவங்களுக்கு ஒரு பயம் இருக்கும். சமுதாய நடத்தைகளுக்கு கட்டுப்பட்டு சொந்த அம்மாவை நெருங்க தயங்குவாங்க. அம்மா என்ன நெனச்சுக்குவாளோ, தன்னை வெறுத்து ஒதுக்கிடுவாளோன்னு பயம் இருக்கும். வேற வழி தெரியாம தன்னை விட கொஞ்சம் வயசான பொண்ணுக கூட பழக முயற்சி செய்வாங்க. கொஞ்ச காலத்துக்கு அப்புறம் உடல் கவர்ச்சி முடிஞ்சவுடனே மனசளவுல உடைஞ்சுடுவாங்க. பிறகு படிப்பு முடிச்சு வேலைன்னு வந்ததுக்கு அப்புறம் சரி ஆயிடுவாங்க. ரொம்ப நேச்சுரல். இந்த சமயத்துல அவங்களுக்கு நல்லது கெட்டது நாமதான் சொல்லித்தரனும்.”
அவர் இப்படி ஒரு தேர்ந்த சைக்காலஜிஸ்ட் போல பேசி முடித்ததும், சம்யுக்தாவுக்கு ஆச்சரியம் தாங்கவில்லை.
“என்னங்க பேசறீங்க? இதெல்லாம் உங்களுக்கு எப்படி தெரியும்?”
"நம்ம ஃபேமிலி டாக்டர் கூட ரூபா விஷயமா பேசிக்கிட்டு இருந்தேன். அப்போதான் இதெல்லாம் தெரிஞ்சது. பசங்களுக்கு இந்த மாறின்னா, பொண்ணுங்களுக்கு இன்னொரு மாதிரி. அதை "Electra complex"-ன்னு சொல்லுவாங்க. ஒரு இளம் பெண் அவளோட அப்பாவை உடைமையாக்கிக் கொள்வதற்காக அவ தாயுடன் நடத்தும் உளவியல் போட்டி. நம்ம ஊர்ல அதெல்லாம் ரொம்ப rare. நல்ல வேலை, நம்ம பொண்ணு ரூபா அப்படி இல்ல... அவளுக்கு இப்போ வேற மாதிரி பிரச்சனை. லெஸ்பியன் அவளுக்கு சரியான வாழ்க்கையை தராதுன்னு அவளுக்கு புரிய வெக்கணும். அவ்ளோதான்.”
“அப்போ நம்ம பசங்க தப்பான வழில போய்டுவாங்களா?”
“ச்சே..ச்சே.. நாமதான் அவங்கள நல்லா கவனமா பாத்துக்கறோமே. அப்புறம் ஏன் நீ கவலை படறே.”
“எனக்கு பழசெல்லாம் ஞாபகம் வருது. நாம எவ்ளோ கஷ்டப்பட்டோம். அந்த கஷ்டமெல்லாம் நம்ம பசங்களும் படணுமா? இதுக்கு வேற வழியே இல்லயா?”
“எல்லாம் தெரிஞ்சும் நீயே இப்படி பேசலாமா? நல்லா யோசி… நீயே முடிவெடு.”
சம்யுக்தாவுக்கே அடுத்து என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை.
***