06-02-2024, 06:29 PM
பவித்ரா இரவு உணவுக்கு அழைத்ததும் அனைவரும் டைனிங் டேபிளுக்கு வந்தனர்.
அதில் நான்கு பேர் மட்டும்தான் சாப்பிட முடியும் என்பதால் அர்ஜூனும் மோகனும் ஒரு பக்கம் அமர்ந்தனர்.
தீபிகாவும் நித்யாவும் அவர்களுக்கு எதிரில் உட்கார்ந்தனர்.
பவித்ரா மகனுக்கு உணவை பரிமாறினாள்.
அவன் அதை வாயில் வைத்து சுவைத்தான்.
“எப்படி இருக்கு அர்ஜூன்...?”
மகனை பார்த்து ஆசையுடன் கேட்டாள்.
“ஆண்ட்டி... செம டேஸ்ட்டா இருக்கு...”
அவனது விரல்களை நாக்கில் வைத்து உறிஞ்சினான்.
மகனுக்கு தன்னுடைய சமையல் பிடித்து விட்டது என்று பவித்ரா மகிழ்ச்சி அடைந்தாள்.
ஆனால் அவனுக்கு உணவை விட பவித்ராவின் நைட்டிக்குள் இருந்த முலை பழங்களின் காம்புகள்தான் அழகாக தெரிந்தது.
அம்மாவை நெருக்கத்தில் பார்த்த அர்ஜூனுக்கு மீண்டும் சுன்னி தூக்கியது.
லேசாக தெரிந்த முலை பிளவை பார்த்துக்கொண்டே விரல்களை சப்பினான்.
“யாருக்கும் தெரியாம ஆண்ட்டிய ரசிக்கிறது ரொம்ப சுகமா இருக்கே...”
அர்ஜூன் இடது கையால் சுன்னியை தடவிக்கொண்டே வலது கையால் சாப்பிட்டான்.
இது வேறு யாருக்கும் தெரியவில்லை என்றாலும் அவனது அக்கா தீபிகா மட்டும் சரியாக கண்டுபிடித்து விட்டாள்.
“அர்ஜூன தம்பினு நினைச்சு பழகலாம்னு பாத்தா... கற்பனைல அம்மாவோட நைட்டிய அவுத்துட்டு இருக்கானே... இவன என்ன பண்றது?”
தட்டில் இருந்த உணவை சாப்பிடாமல் வெறுப்புடன் பிசைந்துகொண்டே இருந்தாள்.
மோகனுக்கு சாப்பிடும்போது பேசுவது பிடிக்காது என்பதால் அமைதியாக இருந்தார்.
நித்யா அர்ஜூனை பார்க்காமல் வேகமாக உணவை உண்டாள்.
“நம்ம கஷ்டம் யாருக்கும் புரியாது... தேவை இல்லாம எதையும் யோசிக்காம ஒழுங்கா சாப்பிடலாம்...”
கடைசியில் தீபிகா ஒரு முடிவுக்கு வந்து தட்டில் இருந்த உணவை காலி செய்தாள்.
சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு எல்லோரும் சாப்பிட்டு முடித்தனர்.
அனைவரும் எழுந்ததும் பவித்ராவுக்கு தீபிகா உணவை பரிமாறினாள்.
அவள் சாப்பிட்டுக்கொண்டே கணவனை பார்த்து பேச ஆரம்பித்தாள்.
“ஏங்க... அர்ஜூனுக்கு ரூம் ரெடி பண்ணலயே... என்ன செய்யலாம்?”
“ஆமா பவித்ரா... இத நானும் யோசிக்கவே இல்லயே...” என்று குழம்பினார்.
மோகன் வீட்டில் இரண்டு பெட் ரூம்கள் மட்டும்தான் இருக்கிறது.
கணவனும் மனைவியும் காதல் திருமணம் செய்துகொண்டதால் உறவினர்கள் என்று யாரும் அவர்கள் வீட்டிற்கு வந்ததில்லை.
அதனால் வீட்டில் கெஸ்ட் ரூம் கூட கட்டவில்லை.
“ரொம்ப யோசிக்க வேணாம்... பொண்ணுங்க ரூம்ல ரெண்டு பெட் இருக்கு... தீபிகாவும் நித்யாவும் ஒரே பெட்ல படுக்கட்டும்... அர்ஜூன் இன்னொரு கட்டில்ல படுத்துப்பான்... எந்த பிரச்சனையும் இல்ல...”
சகோதரிகளுடன் பேசி பழக மகனுக்கு இது நல்ல வாய்ப்பாக இருக்கும் என்று பவித்ரா எண்ணினாள்.
“ஹ்ம்ம்... இது நல்லா இருக்கே... அப்படியே செஞ்சுடலாம்... என்ன தீபிகா உனக்கு ஒகே தானே?” என்று மோகன் கேட்டார்.
தீபிகாவுக்கு அப்பா சொன்னதை கேட்டதும் கண்கள் சிவந்தது.
அவள் மறுப்பு தெரிவிக்கலாம் என்று வாயை திறப்பதற்கு முயற்சித்தாள்.
அதற்குள் நித்யா குறுக்கிட்டாள்.
“டாடி... இது கொஞ்சம் கூட சரியில்ல... காலேஜ் படிக்கிற பையன பொண்ணுங்க ரூம்குள்ள தங்க சொல்றீங்களே... மம்மிக்கும் உங்களுக்கும் சென்ஸ் இல்லையா...”
அதில் நான்கு பேர் மட்டும்தான் சாப்பிட முடியும் என்பதால் அர்ஜூனும் மோகனும் ஒரு பக்கம் அமர்ந்தனர்.
தீபிகாவும் நித்யாவும் அவர்களுக்கு எதிரில் உட்கார்ந்தனர்.
பவித்ரா மகனுக்கு உணவை பரிமாறினாள்.
அவன் அதை வாயில் வைத்து சுவைத்தான்.
“எப்படி இருக்கு அர்ஜூன்...?”
மகனை பார்த்து ஆசையுடன் கேட்டாள்.
“ஆண்ட்டி... செம டேஸ்ட்டா இருக்கு...”
அவனது விரல்களை நாக்கில் வைத்து உறிஞ்சினான்.
மகனுக்கு தன்னுடைய சமையல் பிடித்து விட்டது என்று பவித்ரா மகிழ்ச்சி அடைந்தாள்.
ஆனால் அவனுக்கு உணவை விட பவித்ராவின் நைட்டிக்குள் இருந்த முலை பழங்களின் காம்புகள்தான் அழகாக தெரிந்தது.
அம்மாவை நெருக்கத்தில் பார்த்த அர்ஜூனுக்கு மீண்டும் சுன்னி தூக்கியது.
லேசாக தெரிந்த முலை பிளவை பார்த்துக்கொண்டே விரல்களை சப்பினான்.
“யாருக்கும் தெரியாம ஆண்ட்டிய ரசிக்கிறது ரொம்ப சுகமா இருக்கே...”
அர்ஜூன் இடது கையால் சுன்னியை தடவிக்கொண்டே வலது கையால் சாப்பிட்டான்.
இது வேறு யாருக்கும் தெரியவில்லை என்றாலும் அவனது அக்கா தீபிகா மட்டும் சரியாக கண்டுபிடித்து விட்டாள்.
“அர்ஜூன தம்பினு நினைச்சு பழகலாம்னு பாத்தா... கற்பனைல அம்மாவோட நைட்டிய அவுத்துட்டு இருக்கானே... இவன என்ன பண்றது?”
தட்டில் இருந்த உணவை சாப்பிடாமல் வெறுப்புடன் பிசைந்துகொண்டே இருந்தாள்.
மோகனுக்கு சாப்பிடும்போது பேசுவது பிடிக்காது என்பதால் அமைதியாக இருந்தார்.
நித்யா அர்ஜூனை பார்க்காமல் வேகமாக உணவை உண்டாள்.
“நம்ம கஷ்டம் யாருக்கும் புரியாது... தேவை இல்லாம எதையும் யோசிக்காம ஒழுங்கா சாப்பிடலாம்...”
கடைசியில் தீபிகா ஒரு முடிவுக்கு வந்து தட்டில் இருந்த உணவை காலி செய்தாள்.
சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு எல்லோரும் சாப்பிட்டு முடித்தனர்.
அனைவரும் எழுந்ததும் பவித்ராவுக்கு தீபிகா உணவை பரிமாறினாள்.
அவள் சாப்பிட்டுக்கொண்டே கணவனை பார்த்து பேச ஆரம்பித்தாள்.
“ஏங்க... அர்ஜூனுக்கு ரூம் ரெடி பண்ணலயே... என்ன செய்யலாம்?”
“ஆமா பவித்ரா... இத நானும் யோசிக்கவே இல்லயே...” என்று குழம்பினார்.
மோகன் வீட்டில் இரண்டு பெட் ரூம்கள் மட்டும்தான் இருக்கிறது.
கணவனும் மனைவியும் காதல் திருமணம் செய்துகொண்டதால் உறவினர்கள் என்று யாரும் அவர்கள் வீட்டிற்கு வந்ததில்லை.
அதனால் வீட்டில் கெஸ்ட் ரூம் கூட கட்டவில்லை.
“ரொம்ப யோசிக்க வேணாம்... பொண்ணுங்க ரூம்ல ரெண்டு பெட் இருக்கு... தீபிகாவும் நித்யாவும் ஒரே பெட்ல படுக்கட்டும்... அர்ஜூன் இன்னொரு கட்டில்ல படுத்துப்பான்... எந்த பிரச்சனையும் இல்ல...”
சகோதரிகளுடன் பேசி பழக மகனுக்கு இது நல்ல வாய்ப்பாக இருக்கும் என்று பவித்ரா எண்ணினாள்.
“ஹ்ம்ம்... இது நல்லா இருக்கே... அப்படியே செஞ்சுடலாம்... என்ன தீபிகா உனக்கு ஒகே தானே?” என்று மோகன் கேட்டார்.
தீபிகாவுக்கு அப்பா சொன்னதை கேட்டதும் கண்கள் சிவந்தது.
அவள் மறுப்பு தெரிவிக்கலாம் என்று வாயை திறப்பதற்கு முயற்சித்தாள்.
அதற்குள் நித்யா குறுக்கிட்டாள்.
“டாடி... இது கொஞ்சம் கூட சரியில்ல... காலேஜ் படிக்கிற பையன பொண்ணுங்க ரூம்குள்ள தங்க சொல்றீங்களே... மம்மிக்கும் உங்களுக்கும் சென்ஸ் இல்லையா...”