Incest மாற்றான் தோட்டத்து மல்லிகை

[monor]

  பூர்ணிமாவும், நானும் பேசிக்கொண்டதை அவரிடம் சொன்னேன்.
 
என் கன்னத்தோடு கன்னம் வைத்து, அவர் கையை என் கழுத்தை சுற்றி வளைத்து மெதுவாக அணைத்து... . "ச்சே!!...இது தான் உன் பிரச்சினைக்கு காரணமா? நான் என்னமோ, ஏதோன்னு பயந்து போயிட்டேன். நானே இதுக்கு வழி சொல்றேன். ஆனா, அதுக்கு முன்னாடி எனக்கு ஒரு சந்தேகம். உங்க ரெண்டு பேர்லே நீ தான் பேரழகு. முக அழகிலும் சரி. உடல் வாகிலும் சரி..  பூர்ணிமா கொஞ்சம் தளுக் மொழுக்குன்னு கொஞ்சம் கலரா இருப்பா அவ்வளவுதான். “ என்று சொல்லிக் கொண்டே,
 
ராகவன் அண்ணன் என் மெத் என்ற இடுப்பையும், அங்கே பிதுங்கித் தெரிந்த வெளுத்த மடிப்பையும் தடவி, "என் உயரத்துக்கு ஏத்த உயரம். எனக்கு பிடிச்ச மாதிரி முன்னாலேயும், பின்னாலேயும் அளவான சைஸ் . எனக்கேத்த ஸ்டைல்,…எல்லாம் உன் கிட்டேதான் இருக்கு. ஐ லவ் யூடி!!”
 
உடனே  நான் வெக்கப்பட்டு அவர் மார்பில் இருந்து எழ முயல,....அவர் என்னை எழ விடாமல் சேர்த்து அணைத்துக்கொண்டார்.
 
அவர் கண்களை ஓராயிரம் அர்த்தத்தோடு உற்றுப் பார்த்த  நான், "அது சரி, ரொம்ப நேரமா உங்களை கவனிக்கிறேன். நீங்களும் நார்மல் மூட்ல இல்லே.    நெர்வஸா இருக்கிற மாதிரி தெரியுது. பக்கத்திலே உக்காந்தீங்க. சரி,....அப்புறம், என்னை ஏன் நீ இப்போ இப்படி இறுக்கமா கட்டிப் பிடிக்கிறீங்க? என் புருஷனுக்கும், பூர்ணிமாவுக்கும் நடுவிலே வந்த மாதிரி உங்களுக்கும் என் மேலே எதாவது ஈர்ப்பு வந்துடுச்சா? இப்போ உங்களுக்கு என் மேலே வந்திருக்கிறது இயற்கையான ஈர்ப்பு மட்டும் தானா? இல்லை, உண்மையிலே என் மேலே ஆசையா?"
 
ராகவன்  என் சதைப் பிடிப்பான கன்னத்தில் லேசாக முத்தமிட்டு, "ம்,..விமலா, நான் உன் மேலே உயிரையே வச்சிருக்கேன். அதுக்கு பேர் ஈர்ப்பா,...லவ்வா, ஆசையா,....வேற ஏதாவதா,… தெரியலை.." என்று கொஞ்சியபடி சொல்லிக்கொண்டே, மீண்டும் ‘சரவண பவன் ஓட்டல் ’ இட்லி மாதிரி உப்பி இருந்த கன்னத்தில் 'பொச்','பொச் 'ன்னு முத்தமிட,...அதனால் வந்த முத்த சத்தம் கடல் அலை சத்தத்தை மீறி கேட்டது.
 
 எனக்கு வெக்கம் பிடுங்கித் தின்ன, அவரிடம்   இருந்து விலகினேன்.  ராகவன் என் கை பிடித்து இழுத்து அவர் பக்கத்தில் உட்கார வைத்தார்.
“பக்கத்துல யாருமில்லை. இருட்டு.  நாம ரெண்டு பேரும் லவ்வர்ஸ். கொஞ்சம் ரொமான்டிக்கா இருக்கக் கூடாதா”
 
 நான் படகின் பக்கவாட்டில்  சாய்ந்து கால்களை மடக்கி சப்பணமிட்டு உட்கார்ந்து, ,அண்ணனை என் மடியில் சாய்த்து, குனிந்து அவர் கன்னத்தில் மென்மையாக முத்தம் கொடுத்து....”இப்ப என்ன ரொமான்டிக் வேணும் ஐயாவுக்கு?”
 
“லிப் லாக் கிஸ்.”
 
“சீய்!! குறும்பு அண்ணா,...எனக்கும் பூர்ணிமா மாதிரி உங்க கிட்டே நெருங்கிப் பழக ஆசைதான். ஆனா இது தப்புன்னு என் மனசு சொல்றதினாலே, அப்படி இருக்க முடியலை.?"
 
“காதலனோட காதலி  நெருங்கிப் பழகுறது தப்பா?”
 
 “ஆமாண்ணா. இன்னொருத்தரோட பொண்டாட்டி, இன்னொருத்தியோட புருஷன் கிட்டே இப்படி காதலா நெருங்கிப் பழகறது தப்புதான்.” என்று என்  மடியில் படுத்திருந்த அவர் காதில் நான் குனிந்து சொல்ல, என் அழகிய மென்மையான முலைகள் அவர் தலையில் அழுந்தி மோதி முட்ட, அந்த சுகத்தில் அவர் உலகையே மறந்து  "ஐ லவ் யூ,..டி டார்லிங் " என்று சொல்லி, என் இரு கைகளையும் இழுத்து அவர் கழுத்தை சுற்றி வைத்துக்கொண்டார்.
 
 "விமலா!!!, நான் ஒன்னு கேட்டா தப்பா எடுத்துக்க மாட்டியே?"
 
"என்னண்ணா?"
 
 "நீ  எனக்கு முத்தம் கொடுத்த மாதிரி, நான் உனக்கு முத்தம் கொடுக்கவா?!!"
 
"இதென்னண்ணா கேள்வி? அதான் கேக்காமலே நிறைய கொடுத்துட்டீங்களே. இன்னும் என்ன?! நீங்க,  உங்களோட காதலின்னு பாசமா முத்தம் கொடுத்தாலும் சரி,...இல்லைன்னா,.... ஏதோ ஈர்ப்பு'ன்னு சொன்னீங்களே,…அதுக்காக முத்தம் கொடுத்தாலும் சரி. ஆசை தீர கொடுத்துக்கோங்க" என்று சொல்லி நான் புன்னகைக்க,  என் தலையை மென்மையாக அவர் பக்கம் சாய்த்து, என் வாயோடு வாய் கவ்வி, இதழ்களை திராட்சை பழம் போல கடித்து, என் இதழ் வழியே வழிந்த என் எச்சிலை தேனாக  உறிஞ்சிக் குடித்தார். ,
 
 “ஹுஊம் ...ஹும்ம்ம் ...ஹுஊம்ம்” என்று என் வாய்க்குள்ளே, மோகன சுகத்தில் மூச்சு விட முடியாமல்  நான் முக்கி முனக, அவரும் விடாமல் மோக தாகத்தில் என் இதழ்களைக் கவ்வி உறிஞ்ச,.... முடியாமல் அவர் முகத்தை தள்ளிய நான், நிதானத்துக்கு வந்து நிமிர்ந்து,... "அப்பாடா!!!....இப்படியா மூச்சு முட்டுற அளவுக்கு, மொத்தமா கொடுக்கறது?... . பொல்லாதவர்ண்ணா நீங்க. சரி,… அது போகட்டும். இப்போ மணி என்ன ஆச்சு? நாம இங்கே ஏன் பயந்து பயந்து உக்காந்துக்கிட்டு இருக்கணும்? வீட்டுக்கு போய் , அங்கே ஃப்ரியா ராத்திரி முழுக்க பேசலாமில்லே. எழுந்து வாங்க.”
 
இருவரும் கிளம்பி வழியிலே டிபன் சாப்பிட்டு விட்டு, வண்டியில்  நான் வழக்கத்தை விட நெருக்கமாய், அவர் முதுகிலே மொத்தமாய் அழுந்தி அமர,..அந்த சுகத்தில் வீடு வந்து சேர்ந்தோம்.
 
 வீட்டில் நான் கட்டி இருந்த புடவையை அவிழ்த்துப் போட்டு விட்டு வேறு புடவை கட்டப் போக, அதைப் பார்த்த ராகவன் அண்ணன்,  நைட்டு எதுகும்மா கச கசன்னு புடவை கட்டிகிட்டு, அதான் ஃப்ரியா போட்டுக்க நைட்டின்னு ஒன்னு கண்டு பிடிச்சிருக்காங்க இல்லே.  அதை போட்டு, ப்ரீயா இரேன். "
 
நான் உடனே முகம் சிவந்து "ரொம்பத்தான் அக்கறை. விஷயம் தெரிஞ்சே நைட்டி போடச் சொல்றீங்க? "
 
“அதிலென்ன விஷயம் இருக்கு?!!”
 
“நைட்டியிலே தான் கொத்து கொத்தா காய்ச்சிருக்கிறது, குலுங்கி அசையிறது நல்லா தெரியும்."
 
 "ச்சீய்!!... ஹ்ஹும்ம்ம்!! அப்படி எல்லாம் இல்லே விமலா!! அப்படி தப்பான எண்ணத்தோட உன்னை நைட்டி போடச் சொல்லல. உனக்கு ஃப்ரீயா இருக்குமேன்னுதான் போடச் சொன்னேன்.”
 
.” நான் ஒன்னும் உங்களை தப்பா நினைக்கலேண்ணா. நைட்டி போட்டா என் புருஷனுக்கு ரொம்ப பிடிக்கும். உங்களுக்கும் அதே மாதிரி பிடிச்சிருக்குன்னு சொல்ல வந்தேன். எதுக்கு வம்பு. நான் புடவையே கட்டிகிறேன்ப்பா" என்று வெட்கத்துடனே அவரை  பார்க்காமலே சொன்னேன்.
 
"ஓஹோ...அப்படியா சங்கதி. அதுதான் சேலத்துக்கு  வீட்டுக்கு வந்தா புடவையே கட்டாம நைட்டியிலேயே இருக்கியா?”
 
 நான் திரும்பி அவர் தலையில் 'நக்' ன்னு கொட்டி "ச்சீய்!!,….ம்ம்ம்,...அதெல்லாம் கவனிச்சு வைங்க. “ என்று சொல்லி விட்டு சிரித்தேன்.
 
 
அந்த வார விடுமுறையில் சேலம் போய் இருந்தேன். அங்கே நடந்ததை உங்களுக்கு சொல்கிறேன்.
சேலம்.
 
சென்னையிலிருந்து நான் சேலம் வந்ததும் என் கணவரும் நானும் கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்துவிட்டு கீழ் வீட்டுக்கு சென்றோம்.
 
ராகவனும், பூமாவும் வர வேற்றனர்.
 
 
என் கணவர் ராகவன் கைகளை, நன்றி உணர்வுடன்  பிடித்துக் கொண்டு, ”ரொம்ப நன்றிங்க!! ஆபத்து காலத்துலே என் மனைவிக்கு உதவினதுக்கு. இந்த நன்றிக் கடனை எப்படி திருப்பி செய்யிறதுன்னு எங்களுக்கு தெரியலை. இந்தாங்க, இதுலே ஐம்பதாயிரம் ரூபா இருக்கு நீங்க செலவு செஞ்சதுக்கு எடுத்துக்கோங்க. இதுக்கு மேலே செலவாகி இருந்தாலும் நாங்க அப்புறமா தந்திட்றோம்.” என்று சொல்லி ஒரு கவரை ராகவன் அண்ணா கையில் கொடுத்தார்.
 
என் கணவர் கொடுத்த கவரை வாங்க மறுத்த ராகவன்,  “என்னங்க இது? இதெல்லாம், மனுஷனுக்கு மனுஷன் சாதாரணமா செய்யிற உதவிங்க. இதைப் போய் பெரிசு படுத்திகிட்டு. இவங்க இல்லாம வேற யாராவது அந்த இடத்துல அடி பட்டு விழுந்திருந்தாக் கூட நான் அப்படிதான் உதவி செஞ்சிருப்பேன். அதுவுமில்லாம நீங்க என் ஃப்ரண்ட். எங்க வீட்ல குடி இருக்கிறவங்க. உங்க கிட்டே போய் நான் செஞ்ச உதவிக்கு பிரதி பலனா இந்தப் பணத்த வாங்கினா அது நான் செஞ்ச உதவிக்கு அர்த்தம் இல்லாம போய்டும்ங்க.” என்று சொல்லி என் கணவரும், நானும் எவ்வளவோ வற்புறுத்தியும், பணத்தை அவர் வாங்கவே இல்லை.
 
பிறகு, கொஞ்ச நேரம் ஏதேதோ அவர்களுடன் பேசிக் கொண்டிருந்துவிட்டு எங்கள் வீட்டுக்கு வந்தோம்.
 
சில நாட்கள் கடந்தன.
 
இனி கதையை நான் (கணேஷ்) சொல்கிறேன்.
 
ஒரு நாள் திங்கட் கிழமை.
 
“அக்கா,....அக்கா,...”
 
கீழ் வீட்டிலிருந்து பூர்ணிமாவின் குரல்.
 
என் மனைவி சென்னை செல்வதற்காக அவசர அவசரமாக புறப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.
 
“ஏங்க, பூமாதான் கூப்பிட்றா, என்னன்னு கேளுங்க.”
 
 “என்னங்க,...”
 
கீழ் வீட்டை நோக்கி கேட்டேன்.
 
“அண்ணா, அவர் ஆபீஸ் கார் வந்திருக்கு. விமலாவுக்கு இஷ்டமிருந்தா ஒருத்தருக்கொருத்தர் துணையா அந்த காரிலேயே போகட்டும். அதை கேக்கத்தான் கூப்பிட்டேன்”
 
பூர்ணிமா சொன்ன பதிலை என் மனைவிக்கு சொன்னேன்.
 
“ஏங்க!!  ராகவன் அண்ணன் ரொம்ப நல்லவரா இருக்காருங்க. கூடப் பொறந்த அண்ணன் மாதிரி அக்கறையா, அன்பா இருக்கார். நான் கூட அவர் மலையாள ஆள் ஆச்சே, அவர் எப்படியோன்னு நினைச்சேன். நல்ல மனுஷனாத்தான் தெரியறார்.  நான் அவர் கூடவே சென்னைக்கு போகட்டுமாங்க?”
 
“அதான் அண்ணன்னு சொல்லிட்டே!! உன் அண்ணன் கூட போறதுக்கு என்னைக் கேக்கணுமா? தாராளமா போய்ட்டு வா.”
 
புடவையை சரி செய்தபடியே வீட்டு வராந்தாவுக்கு வந்தவள், பூர்ணிமாவுக்கு கேக்கும் விதமாக, “இதோ ஒரு நிமிஷம்டி. ரெடியாயிட்டேன். வந்திட்றேன்.” என்று கொஞ்சம் சத்தமாகச் சொல்லி, அரக்க பரக்க சுறு சுறுப்பாக, அங்குமிங்கும் கிடந்த வீட்டுப் பொருள்களை ஒழுங்கு படுத்தியவள், முன் தினமே கட்டி, ஃப்ரிட்ஜில் வைத்திருந்த இரண்டு முழ மல்லிகைப் பூச்சரத்தை எடுத்து வந்து, என் அருகில் வந்து நின்று, “என்னங்க,... இதைக் கொஞ்சம் வச்சு விடுங்க.” என்றாள்.
 
தூங்கி எழுந்து பல் கூட விளக்காமல், சோஃபாவில் உட்கார்ந்து காஃபி குடித்துவிட்டு தினசரியைப் படித்துக் கொண்டிருந்த நான் எழுந்து, குளித்து புத்தம் புது மலராக இருக்கும் விமலாவின் அழகை ரசித்து, அவள் கையிலிருந்த பூச்சரத்தையும், ஹேர் பின்னையும் கையில் வாங்கி, அவள் பின் பக்கம்,  புடைத்திருந்த மென்மையான அவள் புட்டமேடுகளை என் சுன்னி உரச நின்று, தலையில் பூ வைத்து விட்டேன்.