Incest மார்கழியும், மார்பழகி அம்மாவும்!

[Vimala1976]

கதைக்கு தொடர்ந்து ஆதரவு அளித்துக்கொண்டிருக்கும் அனைத்து நல்ல உள்ளங்களுக்கும் எனது உளமார்ந்த நன்றிகள்.

(இந்தப் பாகம் கொஞ்சம் 'எம்டன் மகனை' ஞாபகப் படுத்தினால் கம்பெனி பொறுப்பாகாது)

அது கொஞ்சம் அந்தக்காலத்து வீடு. முற்றம் தாண்டியவுடன் ஒரு பெரிய ஹால் போன்றதொரு அறை. அங்கேதான் தாத்தாவை ஒரு பழைய கீற்றுக் கட்டிலில் கிடத்தியிருந்தார்கள். கட்டிலுக்கு அருகில் தாத்தாவை ஒட்டி பாட்டி செண்பகம் அமர்ந்திருக்க, அம்மா பெரியம்மா மற்ற பலரும் அவர்களைச் சுற்றி அமர்ந்து சிரித்தபடி பேசிக்கொண்டிருந்தனர். செல்வாவுக்கோ மிகவும் ஆச்சரியமாகவும் வித்தியாசமாகவும் இருந்தது. இப்படி இறக்கப் போபவரை பக்கத்தில் வைத்துக்கொடு இவர்கள் இப்படி சிரித்துப் பேசிக்கொண்டிருக்கிறாரகளே! அவனுக்கு வியப்பு. அப்போதுதான் அவன் உள்ளே நுழைய, உடனே பாட்டி செண்பகம் அவனைப் பார்த்துவிட்டாள் 

"ஏய் ராசா, தங்கம், கண்ணு... வந்துட்டியா? பாட்டியைப் பார்க்க வந்துட்டியா கடைசியில!" தன் இரு கைகளையும் அகலமாக விரித்து நீட்டி தன் பேரன் செல்வாவை அவள் அருகில் அழைத்துக்கொண்டிருந்தாள். இருந்தாலும், அவன் பாட்டிக்கு கொஞ்சம் குசும்பு அதிகம் தான்!. பின்னே, இப்ப சாகப் போகும் புருஷனை அருகில் வைத்துக் கொண்டு பேரன் தன்னைத் தான் பார்க்க வந்திருக்கிறான் என்று சொல்வதெல்லாம் 'ஓவர் நக்கல் ஆமா..' ராகம் தான். பேரன் செல்வா பாட்டியின் அருகில் செல்ல பாட்டி பேரனை ஆசையாக நெஞ்சோடு ஆரத்  தழுவிக்கொண்டாள். அவனை இருக்க அணைத்தபடியே 

"என்ன ராசா இப்படி எளச்சிப் போயிட்டே. உங்க அம்மா உனக்கு சோறு கீறு போடுறதில்லையா?" என்று பாசமாகப் பேரனைப் பார்த்துக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அப்போது சட்டென்று ஒரு குரல் 

"ஏங்க அத்தை, உங்க கண்ணுக்கு கண்ணாடி ஏதாவது போடணுமா என்ன? பாருங்க, அவன் ஜிம்முக்கு எல்லாம் பொயி உடம்ப எப்படி ஏத்தி வச்சிருக்கான். விட்டா அவன் ஒரே கையில நம்ம நாலு பேரையும் தூக்கிருவான் போல இருக்குது. அவனைப் பொய் எளச்சிட்டேன்னு சொல்றீங்களே. என்னதான் பேரன் மேல பாசம் இருந்தாலும், இதெல்லாம் உங்களுக்கே கொஞ்சம் ஓவரா தெரியல?!" இதைச் சொன்னது அம்மாவின் அண்ணன் மனைவியான 'பாரு' என்கிற பார்வதி. அவள் எப்பவுமே அப்படிதான். கொஞ்சம் துடுக்காக, கலகலப்பாக பேசுபவள், மனதில் எதுவும் இருக்காது. நான் சொல்லவருவது உள்மனதில். மற்றபடி அவர்கள் குடும்பத்துப் பெண்களைப் போலவே மார்பகங்கள் இரண்டும் பனங்காய்கள் போன்று உப்பிப் பெருத்திருக்கும்

"அடச் சிருக்கீ... உன் கண்ணுல கொள்ளிக்கட்டைய வைக்க. வந்தவுடனே என் பேரன்மேல இப்படி கண்ணு வைக்குறியே. மொதல்ல அவனுக்கு நல்லா சுத்திப் போடணும். உங்க கண்ணுக்கெலாம் பயந்து தாண்டி எளச்சிட்டான்னு  சொன்னேன். இல்லேன்னா என் பேரன் என்ன சும்மாவா? எப்படி இருக்கான் பாருடி சீமைக்கு ராசாவாட்டம்" 

"ராசாதான்.. யாரு இல்லைன்னு சொன்னது. அதான் நானும் யோசிக்கிறேன். பேசாம உங்க புள்ளைய வுட்டுட்டு நானே அவனுக்கு ராணி ஆயிரலாமான்னு பாக்குறேன். நீ என்ன சொல்றடீ உமா?" என்று அவன் அம்மாவிடமே பேச்சுவாக்கில் அனுமதியையும் கேட்க, அதற்குள் செண்பகம் முந்திக்கொண்டு

"எடு வௌக்குமாத்த!  இப்பதான் பொண்ணுக்கு கல்யாணம் பண்ணி பேத்தியையும் பாத்துட்டே. பாட்டியானதுக்கப்புறம், காலம்போன காலத்துல உனக்கு என் பேரன் வேற கேக்குதா. எம்மகன்கிட்ட சொல்லி நாலு போடச் சொல்லுறேன்" சிரித்துக்கொண்டே செண்பகம் தன் மருமகளைத் திட்டிக்கொண்டிருந்தாள்.

"எங்க ஒண்ணுக்கே வழியக் காணோம். இதுல நாலெல்லாம் எங்க போடுறது. அப்படியே போட்டுட்டாலும்! இப்ப எனக்கு மட்டும் என்ன வயசாகுது. செல்வி வயசுதான எனக்கும். இப்ப உம்பேரனக் கட்டிக்கிட்டா வேண்டாங்குதா? உன்ன என்னத்த கேட்டுக்கிட்டு; ஏம் மருமகனே, பேசாம இந்த அத்தைய கட்டிக்கிறீங்களா? காலத்துக்கும் உங்களுக்கு சமச்சிப் போட்டு நல்லா பாத்துக்குவேன்"

"சமச்சிப் போடுவியோ. இல்ல போட்டுட்டு சமைப்பியோ. அது உன் வீட்டுக்காரனோட வச்சிக்கோ. எம்பேரனக் கட்டிக்க அங்க பட்டணத்துல ரதியும் ஊர்வசியும் காத்துக்கெடக்காளுக. நீ என்னமோ பேசுறியே பேச்சு?! வேணுன்னா ஒண்ணு செய்யலாம். எம் பேரன்ட்ட கேட்டு சொல்றேன், உன்ன வச்சிக்க சொல்லி. போறியா?!" பாட்டியும் பாருவுக்கு சளைக்காமல் பதிலுக்கு பதில் கலாய்த்துக்கொண்டிருக்க. இங்கே உமாவுக்கோ அடிவயிறு பத்திக்கொண்டு வந்தது. ஆளாளுக்கு இப்படி தன் மகனை சொந்தம் கொண்டாடுகிறார்களே  என்று. அவளும் இப்போது 

"என்னம்மா நீ, கூறுகெட்டத் தனமா பேசிக்கிட்டு. அவதான் மருமகன கலாய்க்கிரான்னா, வயசுப் பையன பக்கத்துல வச்சிக்கிட்டு நீயும் கூடக் கூட பேசிட்டு இருக்கியே. கொஞ்சம் கூட விவஸ்தையே இல்லாம!" உமா அம்மாவிடம் அங்கலாய்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.

" சரி விடுடி. இப்ப என்ன உம்மகன கடிச்சி தின்னுறவா போறோம். அவனும் வயசுப் புள்ளதான. அப்படி இப்படின்னு இதெல்லாம் தெரியாமலா இருக்கும். இந்தக் காலத்துப் பசங்க எப்படியெல்லாம் இருக்காங்க. அவங்களுக்கும் வயசுப் புள்ளைங்கள விட வயாசன ஆண்டிகளாத்தான் ரொம்ப புடிச்சிருக்கு" போகிற போக்கில் அவளது அம்மா செண்பகம் அப்படியே  பச்சையாகப் போட்டுடைக்க உமாவின் முகத்தில் ஈயாடவில்லை. இதற்கும்மேல் பேசினால் இன்னும் மோசமாக ஏதாவது சொல்லிவிடுவாளோ என்று பயந்து அந்தப் பேச்சை அத்தோடு விட்டுவிட்டாள். செல்வாவுக்கு கள்ளம் கபடமற்ற அவர்களின் பேச்சு மிகவும் வியப்பாக இருந்தது. இல்லை, கள்ளம் கபடமற்றதாக அவன் மட்டும்தான் நினைத்துக் கொண்டிருந்தானோ என்னவோ? உள்ளத்தில் யாருக்கு என்ன கபடங்கள் இருக்கிறதோ, யார் கண்டது. வாழ்க்கையே கபட நாடகம்தானே!

அதற்குள் பாட்டி செண்பகம் பேரனைப் பார்த்து, இப்போதுதான் தாத்தாவைப் பற்றிய ஞாபகமே வந்ததாக 

"என் ராசா, தாத்தாவுக்கு எல்லாரும் பால் ஊத்திட்டாங்க. நீயும் வந்து கொஞ்சம் ஊத்தீரு ராசா. போற உசுரு சந்தோஷமா போகட்டும்" பட்டி சொல்லிக்கொண்டிருக்க, அவள் கொடுத்த பால் சொம்பை கையில் வாங்கியபடியே தாத்தாவின் அருகில் சென்றான். பாலை வாயில் ஊற்ற அது மொத்தமும் அவர் உதட்டின் ஓரமாக வழிந்து கட்டிலில் சிந்தியது. அவன் போதுமென்று ஊற்றுவதை நிறுத்திவிட்டு நகர முயற்சிக்க, செண்பகம் 

"ஏன், அப்படியே நிறுத்திட்டே? இன்னும் கொஞ்சம் பால அவரு வாயில ஊத்து" செண்பகம்  

"அம்மா..! ஊத்துனதையே சரியா குடிக்கல. இன்னும் கொஞ்சம் பால ஊத்துனா அவ்வளவுதான் உம்புருஷன் போய் சேந்துடுவார் பாத்துக்கோ?!" சொன்னது செல்வி 

"போய் சேரட்டும்னுதான பாலே ஊத்தச் சொல்றது. இதுக்கு மேல இருந்தா அவருக்குத் தாண்டி கஷ்டம். ஏற்கனவே சோறு தண்ணி இல்லமா நாலு நாளு ஆச்சி; நீ ஊத்து ராசா" என்று செண்பகம் பேரனுக்கு கட்டளையிட அவனும் வேறு வழியில்லாமல் இன்னும் கொஞ்சம் பாலை தாத்தாவின் வாயில் ஊற்ற, அவனது பட்டி பேரனின் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு சொம்பை இன்னும் கொஞ்சம் கவிழ்த்துவிட்டாள். நிறையா பால் தாத்தாவின் திருந்திருந்த வாயில் கொட்டிவிட அவர் அப்படியே மூச்சு விடமுடியாமல் 'புஸ்ஸு... புஸ்சென்று' இளைக்க...

அதுவே தாத்தாவின் கடைசி மூச்சாகவும் மாறிப் போனது. செல்வாவுக்கோ முகத்தில் ஈயாடவில்லை. 'நான் சும்மாத்தானடா இருந்தேன். இப்படி ஊத்து... ஊத்துன்னு சொல்லி கடைசில அவர சாகடிச்சிட்டீங்களேடா? பாவிகளா!' என்ற வடிவேலுவின் டயலாக்தான் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. சும்மா போற உசுரு அதுவா போயிருக்கும் இப்ப  'கடைசியில என்னையும் கொலகாரனாக்கீட்டீங்களேடா!?' இது செல்வாவின் மைண்ட் வாய்ஸ். அதற்குள், அருகில் இருந்த அனைவரும் வேக வேகமாக பரபரக்க,  இருக்கிறவரை சிரிச்சிக்கிட்டு சும்மா இருந்துட்டு போனதுக்கப்புறம், பாட்டி செண்பகம்  

 "ஐயோ ராசா போயிட்டீங்களா... ராசா...... ஏ ராசா... ஐயோ ராசா..." என்று ஒப்பாரி வைக்கத் தொடங்கி விட்டாள். அருகில் இருந்த பேரனை அப்படியே இறுக்கமாக முகத்தோடு கட்டி அணைத்துக் கொண்டாள். அவள் முடித்ததும் பெரியம்மா செல்வாவின் அருகில் வர, அவளும்

"தாத்தா போயிட்டாருடா செல்வா... தாத்தா! போயிட்டாரு! பாத்தியா?" அது சந்தோஷமா சோகமா என்று தெரியவில்லை அவனுக்கு. அவள் பாட்டியின் கைகளில் இருந்து அவனை நைசாக அப்படியே இழுத்து அவள்மேல் போட்டுக் கொண்டபடி அவனைக் கட்டிப் பிடித்து முதுகோடு தழுவிக்கொண்டாள். செல்வாவின் மார்பில் அவள்குண்டு முலைகள் புதைந்து அழுத்திக் கொண்டிருக்க உலகை மறந்த நிலையில் அவனை ஆறத் தழுவியபடி அவன் முதுகோடு கைகைளை வைத்து தடவிக் கொண்டே இருந்தாள். ஆரம்பத்தில் அவனிடம் சோகம் பகிர்ந்துகொள்ள தழுவினாலும், நேரம் ஆக ஆக அந்த தழுவல்கள் செல்வியின் உடம்பில் ரசாயன மாற்றங்களை உருவாக்கிக் கொண்டிருந்தன. அவனது தோள்களின் வலிமையையும் மார்பின் திண்மையும், அவன் உடம்பின் உஷ்ணமும் எண்ணையும் திரியும் இல்லாமலேயே அவளுக்குள் தீமூட்டிக் கொண்டிருந்தது. அவள் பெரியாம்மாவாக இருந்தாலும் நீண்டநாள் விடுபட்ட அந்த பந்தத்தின் பிணைப்பு அவளையறியாமல் காமமாக உருவெடுக்கத் தொடங்கியது. அவள் பெண்மை நீர் சொரிய அது அவளது உள்ளாடை வரையிலும் நனைத்துவிட்டிருந்தது. இந்தமுறை இந்த உடல் சங்கமத்தை பார்த்துக்கொண்டிருந்த அவனது அத்தை பார்வதிக்கும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தீப்பற்றத் தொடங்க, இபோது இது அவள் முறை. வேகமாக செல்வாவின் அருகில் வந்தவள் செல்வியிடமிருந்து அவனை உருவியபடி அவனது மார்பில் இவள் சாய்ந்து கொண்டாள். செல்வியோ அவன் மேல் பெண் புலியாகப் பாய்ந்த பார்வதியையே பொறாமையாகப் பார்த்து தீயாக வெந்து கொண்டிருந்தாள் 

நேற்று இரவு அவன் அம்மா உமா வந்து கெடுத்தாள். இப்போது இங்கே பார்வதி. அவள் கண்களில் பொறாமைத் தீ கொழுந்துவிட்டு எரிந்தது. அவளும் இப்போது விடுவதாக இல்லை. அப்படியே அணைத்துக்கொண்டிருந்த அவர்கள் இருவரையும் லேசாக கைகளால் தள்ள செல்வாவும் பார்வதியும்  அப்படியே தடுமாற, அவன் அப்படியே சுவற்றில் முதுகை வைத்தபடி பின்புறமாக சாய்ந்தான். அவன் மேல் பார்வதியும் தனது உடலை முழுமையாகப் பொருத்தியபடி விழுந்தாள். தாத்தாவின் அருகில் அனைவரும் கூட்டமாக இருக்க இங்கே அவர்களை யாரும் கவனித்ததாகத் தெரியவில்லை.  அதற்குள் பார்வதியின் லேசாக மேடிட்ட அழகான வயிற்றுப் பகுதி இப்போது செல்வாவின் ஆண்குறியோடு அழுத்தமாக மோதிக்கொண்டிருந்தது. செல்வாவின் ஆண்மையை அவள் வயிற்றில் உணர்ந்ததும் பார்வதி உணர்ச்சி வேகத்தில், இருந்த இடத்தை சுத்தமாக மறந்துவிட்டு அவனது ஆணுறுப்பில் தளதளவென்றிருந்த தன் வயிற்றை வைத்து இடதும் வலதுமாகத் தேய்க்கத் தொடங்கினாள். செல்வாவுக்கும் இப்போது எவ்வளவு முயன்றும் உணர்ச்சிகளை அடக்க முடியாமல் அவனது ஆண்மை மெல்ல மெல்ல விறைக்கத் தொடங்கியது. அது அவன் நைட் பேண்ட்டை முட்டியபடி பார்வதியின் வயிற்றில் நன்றாக குத்திக் குடைந்துகொண்டு நிற்க.

பார்வதி, எதுவோ ஒன்று தனது வயிற்றை இடிக்கிறதே! என்ன அது என்று தெரிந்துகொள்ளும் ஆர்வத்தில், அவர்கள் இருவருக்கும் இடையில் இடதுகையைக் கொண்டு சென்று அவனது பருத்திருந்த ஆணுறுப்பின் மொட்டை பேண்ட்டின் மேலேயே தொட்டுவிட அப்போதுதான் அது என்னவென்பதையே உணர ஆரம்பித்தாள். என்னவென்று உணர்ந்ததும் வெடுக்கென்று அவனிடமிருந்து விலக, இன்னமும் அவள் கைகள் அவனது ஆண்மையைப் பற்றிக்கொண்டுதான் இருந்தது. இதனையெல்லாம் பாக்கத்திலிருந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்த செல்வியோ, 'போதும்.. போதும்  இது என்னுடைய முறை' என்பதுபோல பார்வதியைத் தள்ளிவிட்டுவிட்டு வேகமாக தங்கை மகன் மேல் அப்படியே சாய்ந்து கொண்டாள்". ஆனால் பார்வதி இன்னமும் அவளது கைகளை செல்வாவின் ஆணுறுப்பிலிருந்து எடுக்காமல் இருக்க, முதல் முறை செல்வி அவள் எதன் மேல் கைகளை வைத்திருக்கிறாள் என்பதைப் பார்த்தாள். பார்வதியின் கைகளை வேகமாக அங்கிருந்து விலக்கி விட்டுவிட்டு அவனை இன்னும் கொஞ்சம் சுவற்றில்  சரித்தபடி அவனது ஆண்மையை அப்படியே சேலைக்கு மேலாக அவளது அடிவயிற்றில் வைத்து தேய்க்கத் தொடங்க அவளுக்கு உடம்பெல்லாம் இன்பம் பாய்ந்து அப்படியே வெட்டி வெட்டி இழுத்தது      

இதை அத்தனையையும் யாருமே பார்க்கமில்லை என்று பார்வதியும் செல்வியும் நினைத்தாலும், அந்தக் களேபரத்திலும் அங்கு நடந்தவற்றை அத்தனையையும், அவர்களின் அணைப்பையும் மற்றும் மாவாட்டலையும் இரண்டு ஜோடிக் கண்கள் பார்க்கத் தவறவில்லை. ஒன்று உமாவுடையது. மற்றொன்று பூஜாவுடையது. உமாவுக்கோ பற்றிக்கொண்டு வந்தது. 'இதான் சாக்குன்னு வச்சி இப்படி ஆளாளுக்கு எம்மகனை கட்டிப் புடிச்சி என்னென்னமோ பன்னுறாளுகளே. சீ, வெக்கம் கெட்டவளுக' அவளுக்கு கோபம் கோபமாக வந்தது. இப்போது கோபத்தோடு அவர்களை நெருங்கியா உமா மூவரையும் முறைத்துக்கொண்டிருக்க. இப்போதுதான் அந்த பேரிளம் பெண்கள் இருவரும் சுய நினைவுக்கே வந்தார்கள். வந்தவர்கள் உமாவைப் பார்த்து அப்படியே பயந்தபடி செல்வாவை விட்டு விலகி நிற்க, செல்வாவின் பேண்ட்டில் விடைத்திருந்த ஆணுறுப்பை இப்போது உமாவும் முழுவதுமாகப் பார்த்து விட்டாள். பார்த்தவள் கங்களில் கண்ணீர் வர அங்கிருந்து வேகவேகமாக ஓடி மறைந்தாள்.

ஷாக் அடித்ததுபோல் உணர்ந்த செல்வாவோ, கொஞ்ச நேரம் அவன் உறுப்பு அடங்கும் வரைக்கும் காத்திருந்துவிட்டு, அம்மாவை சமாதானம் செய்ய அவளை நோக்கி விரைந்து செல்லத் தொடங்கினான். அதற்குள் உமா அருகிலிருந்த சித்தப்ப்பா வீட்டிற்குள் நுழைந்து கதவை வெடுக்கென்று சாதிக்கொண்டிருந்தாள்.

செல்வாவும் அவள் பின்னாலேயே சென்று கதவைத் தட்ட அங்கே எந்த பதிலும் இல்லை. அவனும் சளைக்காமல் தொடர்ந்து கதவைத் தட்டிக் கொண்டே இருக்க, 

சிறிது நேரம் கழித்து உமாதான் வந்து கதவைத் திறந்தாள். அவள் கண்கள் அழுததில் சிவந்திருந்தது.

மகன் செல்வாவை அப்படியே கோபமாக, எரித்துவிடுவதைப் போல் பார்த்தாள் 

(தொடரும்)

பிகு : தொடர்ந்து உங்களது கருத்துக்களைப் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்.அது மட்டுமே கதையை மேலும் இட்டுச் செல்லும்