Adultery அமுதா டீச்சரின் அந்தரங்கம்

[Manmadhan67]

அவள் பதில் திருப்தியாக இல்லா விட்டாலும், நான் பதிலுக்கு ஒன்றும் சொல்லவில்லை. லாவண்யா காரை தன் வீட்டுக்கு ஓட்ட, எனக்கும் அவளிடம் கொஞ்சம் பேச வேண்டும் போல இருந்ததால், ஒன்றும் சொல்லாமல் அமைதியாக இருந்தேன்.

லாவண்யா வீட்டு ஹால் ஷோபாவில் இருவரும் அமர்ந்து பொதுவான விசயங்களை பேசிக் கொண்டிருந்து விட்டு, பிறகு நான் மெல்ல என் கணவர் விசயத்தை ஆரம்பித்தேன்.

லாவண்யா என் கணவர் பற்றி பேச சங்கடப்பட்டாள். நான் என் கணவரின் வாய்ஸ் மெசெஜை அவளுக்கு ஓபன் செய்து கேட்க வைத்தேன்.

கேட்டு முடித்ததும் லாவண்யா ஸாரி என்றாள்.

எதுக்கு என்றேன்.

இல்லை... உன் ஹஸ்பண்ட்டை நான் மயக்கிட்டேன்னு நினைக்கிறியா என்றாள் லாவண்யா.

நினைக்கிறது என்ன? உண்மை அதுதானே?

ஸாரிடி... இனி நான் உன் வாழ்க்கைக்குள்ளே வர மாட்டேன். ஒரு விசயம் மட்டும் நீ புரிஞ்சுக்கிட்டா போதும்.

என்ன விசயம்?

நான் இதையெல்லாம் உன் ஹஸ்பண்ட்க்காக மட்டும் செய்யலை. உனக்காகவும், உங்க ரெண்டு பேருக்காகவும் தான் செஞ்சேன். நான் உங்க வாழ்க்கைலே குறுக்கே வந்ததாலே தான் நீங்க ரெண்டு பேரும் இப்ப ஒருத்தரை ஒருத்தர் புரிஞ்சுக்கிற நிலைக்கு வந்திருக்கீங்கன்னு தெரிஞ்சுட்டா போதும்.

யோசித்துப் பார்த்ததில் லாவண்யா சொல்வதில் இருக்கும் உண்மை புரிந்தது.

ம்... உண்மை தான். அப்படி நீ எனக்காக செய்யாம உனக்காகவே செஞ்சிருந்தாலும் உங்க ரெண்டு பேரையும் குறை சொல்ற தகுதியும் எனக்கு இல்லை. அதில்லாம நீங்க ரெண்டு பேருமே எனக்கு முக்கியம். உங்களை நான் தவறா நினைக்கலை. உங்களுக்கு தேவைன்னா நீங்க இந்த உறவை தொடர்ந்தாலும் எனக்கு ஆட்சேபனை இல்லை என்றேன்.

எனக்கு தொடர்ந்தாலும் தொடராட்டாலும் ஒரு ப்ரசனையும் இல்லை. நான் ஈஸியா இதையெல்லாம் கடந்து போயிடுவேன். அதில்லாம உன் ஹஸ்பண்ட் தான் இனி எந்த பொண்ணும் என் வாழ்க்கைலே வர முடியாதுன்னு சொல்லிட்டாரே. அப்புறம் எங்கே போய் தொடருறது.

லாவண்யா இதை ஒரு புன் சிரிப்புடன் சொல்ல...

நானும் புன்னகைத்து, சரிடி... அன்னைக்கு நாம நாலு பேரும் சேர்ந்து ஆட்டம் போட்டப்ப நான் என் ஹஸ்பண்ட்டை ரொம்ப இன்சல்ட் பண்ணிட்டேன் போல இருக்கு. அது ஒரு குறையா அவர் மனசிலே பதிஞ்சிருக்கு. அதை தான் சரி பண்ணனும் என்றேன்.

பேசாம இப்படி செய்யலாமா?

எப்படி?

அந்த சுனிலை திரும்ப வர வைச்சு, உன் ஹஸ்பண்ட்டை அவன் முன்னாடியே நம்ம ரெண்டு பேரையும் செய்ய வைச்சு, அவன் முன்னாடியே உன் ஹஸ்பண்ட் ரெண்டு பொண்ணுங்களை ஒரே டைம்லே செய்யுற அளவுக்கு ஸ்ட்ராங்க் மேன்னு அவனுக்கு காட்டிடலாமா?

ச்சீ... நாயே... உன் புத்தி போகுது பாரு. நீயெல்லாம் திருந்தவே மாட்டேடி என்று அவள் தலையில் ஒரு கொட்டு வைத்தேன்.

ஸ்ஸ்ஸ்... அம்மா... வலிக்குதுடி எரும... ஆமா... அப்ப அமுதா மிஸ் திருந்திட்டாங்களா? இனி எதுவும் கிடையாதா? என்று என்னை நேராக பார்த்து கேட்டாள்.

அவளுடைய கேள்விக்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று உண்மையிலேயே தெரியவில்லை.

லாவண்யா என் முகத்தில் நிலவிய குழப்பத்தை பார்த்து, ரொம்ப குழப்பிக்காதீங்க மேடம். உங்க ஹஸ்பண்ட் மேலே வைச்சிருக்க அன்பு எனக்கு தெரியும். அவரையும் இழக்காம இருக்கனும், கொஞ்சம் சுதந்திரமாகவும் இருக்கனும்ன்னு நினைச்சீங்கன்னா, அது கொஞ்சம் சிக்கலான விசயம். நான் எப்படி வேணா இருப்பேன். நீ கரெக்டா தான் இருக்கனும்ன்னு சொல்ல முடியாது அவர் கிட்டே. இரண்டு பேரும் இஷ்டம் போல இருந்தா இப்ப வந்த சிக்கல்கள் மாதிரி உங்க உறவிலே சிக்கல்கள் தொடர்ந்துட்டே தான் இருக்கும். இப்போதைக்கு எல்லாத்தையும் தூக்கி போட்டுட்டு புருசனும் பொண்டாட்டியும் செகண்ட் ஹனிமூன் மாதிரி எஞ்சாய் பண்ணுங்க. யாரும் குறுக்கே வராம உங்க வாழ்க்கையை நீங்க மட்டும் வாழ்ந்து பாருங்க. காலம் எல்லாத்துக்கும் பதில் சொல்லட்டும், என்றாள்.

நான் உடனே, எனக்கும் அப்படிதான் தோணுது. எந்த தப்பும் முதல் தடவை செய்றப்ப தான் தப்பா தோணும். அப்புறம் அது மேலே இருக்க பயம் போயிடும். இப்ப இதெல்லாம் தப்பாவே தோணலை. அதனாலே எங்கேயாவது, யாராவது விரிக்கிற வலையிலே நானே திரும்ப போய் விழுந்திடுவேனோன்னு ஒரு பயம் உள்ளுக்குள்ளே இருக்கு. அதனாலே இதிலே இருந்து தப்பிக்க எதாவது ஒரு வழியை கண்டு பிடிக்கனும். இந்த சூழ்நிலைலே இருந்தா மனசு நடந்ததை எல்லாம் நினைச்சுட்டே இருக்கும். அவர் வேற அடிக்கடி வேற ஊர் போயிடலாமான்னு சொல்லிட்டே இருக்கார். தேவைப்பட்டா நான் வேலையை ரிசைன் பண்ணிட்டு போயிடுவேண்டி என்றேன்.

லாவண்யாவின் முகம் உடனே வாடி விட்டது. ஒன்றும் சொல்லாமல் அமைதியாக தலைகுனிந்து உட்கார்ந்திருந்தாள். நான் அவள் தோளை தொட்டு என்னடி? என்றேன். அவள் நிமிர்ந்த போது அவள் கண்கள் கலங்கி இருக்க, ஒண்ணுமில்லைடி என்றாள். நான் அவளை அணைத்துக் கொண்டு, என்னடி என்றேன் மீண்டும்.

என்னன்னு சொல்ல தெரியலை. நானும் வயசு கொடுத்த துணிச்சல்லே என்னென்னமோ செஞ்சுட்டேன். நீ இருந்தா ஒரு தைரியம் கிடைச்ச மாதிரி இருக்கும். என்னமோ தெரியலை, உன்னை பிரிஞ்சு இருக்கனும்ன்னு நினைச்சாலே மனசு ரொம்ப வீக்காகிடுது. என் ஹஸ்பண்ட் உட்பட எல்லாரும் என் உடம்பை, என் இளமையை தான் விரும்புறாங்க. என்னை ஒரு மெட்டீரியலா தான் பார்க்குறாங்க. மனசை புரிஞ்சுக்கிட்டு என் கூட பழகினவ நீ ஒருத்தி தான். நீயும் போயிட்டா நான் ரொம்ப லோன்லியா ஆயிடுவேண்டி. பயமா கூட இருக்கு. திரும்பவே முடியாத அளவுக்கு மோசமான பாதைலே ரொம்ப தூரம் போயிடுவேனோ, திருத்தவே முடியாத அளவுக்கு கெட்டு போயிடுவேனோன்னு பயமா இருக்கு.

லூசு... என்னமோ நாளைக்கே நாங்க வேற ஊர் போற மாதிரி புலம்புறே. போறதா இல்லையான்னே இன்னும் முடிவெடுக்கலை. சும்மா மனசை கெடுத்துக்காதே. தேவைப்பட்டா உனக்காக நான் எதுவும் செய்வேன். நான் உன் கூட இருப்பேண்டி, எப்பவும், என் செல்லம் என்று அவளை அணைத்துக் கொண்டேன்.

லாவண்யா உடனே தலையை என் மார்பில் சாய்த்து நிமிர்த்தி என் உதடுகளின் அருகே தன் உதடுகளை கொண்டு வர, நான் அவளை விலக்கி, ச்சீ நாயே... அலையாதே... இப்படி தான் ஆரம்பிச்சது எல்லாம். அப்புறம் பழைய கதை தான். கொஞ்ச நாள் சும்மா இருப்போம் என்றேன்.

ஏண்டி, நானும் வேண்டாமா என்று ஏக்கமாக கேட்டாள் லாவண்யா.

அம்மா, தாயே, அப்படி பார்க்காதே. உன் பார்வை என்னை இழுக்குது. அப்புறம் திரும்ப பழைய நிலைமைக்கு போயிடும். இப்போதைக்கு நானா எந்த ஆசையையும் உண்டாக்கிக்காம, மனசிலே எந்த சஞ்சலமும் சலனமும் இல்லாம இருக்க விரும்புறேன். என் மனசை கெடுக்காதே. என்னை வீட்டிலே ட்ராப் பண்ணிடுடி செல்லம் என்றேன்.

லாவண்யா பொய் கோபத்தோடு, போடி என்று தோளில் அடித்தவள், முகத்தில் நீங்காத ஏக்கத்துடன் எழுந்து சரி வாங்க மஹாராணி வீட்டிலே ட்ராப் பண்றேன் என்று கார் சாவியை எடுத்தாள். இருவரும் மகிழ்ச்சியாக பேசிக் கொண்டே காரில் வந்தோம்.

லாவண்யா தெரு முனையில் காரை நிறுத்தி என்னை இறங்கிக் கொள்ள சொல்ல, ஏண்டி என்று புரியாமல் கேட்டேன். நான் வந்தா டிஸ்டர்ப் பண்ணின மாதிரி இருக்கும். நானும் கொஞ்ச நாள் உன் ஹஸ்பண்ட் கண்ணிலே படாம இருக்கறேன். அதான் எல்லோருக்கும் நல்லது என்றவள் அதில்லாம அவரை பார்க்க எனக்கு கொஞ்சம் வெட்கமாவும் இருக்கு என்றாள்.

வெட்கமா? என்னடி இது புது பழக்கம். நானில்லாதப்ப என் புருசனை வந்து பார்த்து இஷ்டத்துக்கு அனுபவிச்சிருக்கீங்க. சும்மா ஒரு ஆர்வத்திலே தெரிஞ்சுக்கலாமேன்னு கேட்டா அவர் ஒரு வார்த்தை கூட சொல்ல மாட்டேங்கிறார். அவரே அசந்து போற அளவுக்கு அவர் கூட ஆட்டம் போட்டுட்டு இப்ப என்னமோ புதுப் பொண்ணு மாதிரி வெட்கமெல்லாம் படுறே என்றேன் கிண்டலாக.

ச்சீ... போடி... நீ எதையாவது ஞாபகப்படுத்தாதே. நான் கிளம்பறேன்.

என்னடி நீ நெளியுறதை பார்த்தா என்னமோ ஸ்பெஷலா நடந்திருக்கு. இரண்டு பேரும் மறைக்க மறைக்க எனக்கு ரொம்ப ஆர்வமா இருக்கு. ஒழுங்கா என்னெல்லாம் செஞ்சீங்கன்னு சொல்லுடி.

இங்கே கார்லே உட்கார்ந்துட்டு தெரு முனைலேயா? போடி...

அப்ப நீ சொல்ல மாட்டே...

போடி... வேணும்ன்னா நான் உன் வீட்டுக்கு வந்து உன் ஹஸ்பண்ட்டையும் கூட வைச்சுட்டு சொல்லவா?

எதுக்கு திரும்ப ஒரு த்ரீசம்க்கு அடி போடுறியா? போடி... என்னதாண்டி கூத்தடிச்சீங்க அன்னைக்கு. சொல்வியா மாட்டியா?

அம்மு... எனக்கு உண்மையிலேயே கூச்சமா இருக்கு. நீ அவர் கிட்டேயே கேட்டு தெரிஞ்சுக்க.

லாவண்யா நான் அத்தனை கேட்டும் சொல்லாதது எனக்கு வருத்தத்தை விட ஆர்வத்தை அதிகமாக்கியது. இன்று என் கணவரிடம் மிரட்டலாக பேசியாவது அவர் லாவண்யாவுடன் என்ன செய்தார் என்று சொல்ல வைத்து விட வேண்டும் என்று முடிவு செய்துக் கொண்டு காரை விட்டு இறங்கி, லாவண்யாவிடமிருந்து விடை பெற்று வீட்டை நோக்கி நடக்க துவங்கினேன்.

ஆனல் வீடுக்குள் நுழைந்ததும் என் கணவர் என் முகத்தை ஆர்வமாக பார்த்து, வாய்ஸ் மெசெஜ் முழுசா கேட்டியா அம்மு என்று கேட்க, நான் அவரை பார்த்து புன்னகைத்து விட்டு, கேட்டேன், நான் குளிச்சுட்டு வந்து நைட் டிபன் ரெடி பண்றேன். சாப்பிட்டுட்டே பேசலாம் என்றேன். சரி என்றார்.

இரவு உணவை சாப்பிட்டபடி, நான் பேச துவங்கினேன்.

நான் ஓபனாவே சொல்லிடறேங்க. அன்னைக்கு நான் பேசினது தப்பு தான். மன்னிப்பு கேட்கிறதுக்கு முன்னாடி உங்களுக்கு சில விளக்கங்கள் குடுக்க விரும்புறேன்.

எனக்கு எந்த விளக்கமும் வேண்டாம் அம்மு. நான் புரிஞ்சுக்கிட்டேன். எல்லாத்துக்கும் நான் தான் காரணம்.

அப்படி நமக்குள்ளே பேசிக்காம எல்லாத்தையும் தள்ளி தள்ளி போட்டது தாங்க நாம செஞ்ச தவறுகளுக்கு காரணம். மனசு விட்டு பேசுவோமே. நீங்க சொன்னதாலே தானே இப்ப உங்க மனசிலே இருக்க குறை தெரிஞ்சது.

சரி, என்ன சொல்லனுமோ சொல்லு, நான் முழுசா கேட்டுட்டு உனக்கு பதில் சொல்றேன்.

லாவண்யாவை வீட்டுக்கு வர வைக்க உங்களுக்கு ஒரு காரணம் இருந்த மாதிரி எனக்கும் சில காரணங்கள் அந்த நேரத்திலே இருந்திச்சு. நீங்க லாவண்யா கிட்டே காட்டின ஆர்வம், வீரியம் எல்லாம் எனக்குள்ளே பொறாமையை கொண்டு வந்திடுச்சு. என்னை இனி இந்த மாதிரி உறவெல்லாம் வேண்டாம்ன்னு சொன்ன சில மணி நேரத்திலே அழகா இளமையா ஒரு பொண்ணு வந்ததும் அப்படியே மாறி கிட்ட உங்க குணம் கோபத்தை வர வைச்சது. உங்க விருப்பங்களுக்கு அடிமையா நான்னு ஆத்திரம் மனசிலே. அதனாலே அப்படி பேசிட்டேன். அந்த நொடியோட அந்த வார்த்தைக்களுக்கான அர்த்தம் முடிஞ்சு போச்சு. உணர்ச்சிகள் வடிஞ்ச பிறகு பேசினது தப்புன்னும் தோணுது, தப்பில்லைன்னும் தோணுது. இதெல்லாம் என் அளவிலே காரணங்களா இருந்தாலும், ஒரு மனைவியா நான் உங்களை அப்படி பேசியிருக்கவே கூடாது.

அப்படியில்லை அம்மு....

இருங்க. குறுக்கே பேசாதீங்க. நான் சொல்லி முடிச்சிடறேன்.

ம்ம்ம்...

ஆனா அப்படியெல்லாம் பேசினதுக்கு இன்னொரு காரணம், அது தான் முக்கியமான காரணம், உங்களுக்கு அதுலே ஒரு சந்தோஷம் இருக்கும், உங்களுக்கு அது பிடிக்கும்ன்னு நினைச்சிட்டேன். நீங்க வீட்டிலே இருக்கும் போதே என்னை ராகவ் கூட இருக்க சொன்னீங்க நினைவிருக்கா? அதை வைச்சு நான் இதுவும் உங்களுக்கு பிடிக்கும்ன்னு நினைச்சிட்டேன்.

உண்மைதான். ஒரு டைம்லே எனக்கு அது பிடிச்சிருந்தது. அதிலே எனக்கு எதோ ஒரு சுகம் கிடைச்சது. ஆனா என்னன்னு தெரியலை, அன்னைக்கு சுனில் முன்னாடி நீ சொன்னப்ப எனக்கு கொஞ்சம் மனசு விட்டு போச்சுடி...

எப்படியோ நீங்க மனசிலேயே வைச்சுட்டு இருக்காம ஓபனா சொல்லிட்டீங்க. நானும் இப்ப எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டேன். இனி உங்க இஷ்டம் எதுவோ அது படி தான் நடந்துக்குவேன். போதும், நிறுத்திக்கலாம், இனி நாம நமக்காக மட்டும் வாழலாம், நாம ரெண்டு பேர் மட்டும் வாழலாம். நமக்கு நடுவுலே வேற யாரும் வேண்டாம். அதே சமயம் உங்களுக்கு லாவண்யாவை பிடிச்சிருந்தா நீங்க விரும்புற வரைக்கும் அவ கூட பழகுங்க.

இல்லை அம்மு... உன் முடிவு தான் என் முடிவும். நீ சொன்னது எதையும் நான் மறுக்க போறதில்லை அம்மு. எனக்கும் போதும்ன்னு தோணுது. ஒரு மணி நேர சுகத்துக்காக ஒட்டு மொத்த வாழ்க்கையையும் நாம சிக்கலான நிலைமைக்கு கொண்டு போக வேண்டாம். நீ சொன்ன மாதிரியே உனக்கு நான், எனக்கு நீன்னு வாழலாம். ஆனா...

என்ன ஆனா....

நமக்கு ஒரு குழந்தை வேண்டாமா அம்மு.

என் கணவரின் கேள்வி நான் எதிர்பார்க்காத ஒன்று தான் என்றாலும் அதிர்ச்சியை தருவதற்கு பதிலாக சந்தோஷத்தை கொடுத்தது. காரணம் சிறிது காலமென்றாலும் பெரிய அளவில் வாழ்க்கையில் நடந்து விட்ட நிகழ்ச்சிகளின் தாக்கங்களிலிருந்து விடுபட இது ஒரு முக்கியமான காரணமாக இருக்க வாய்ப்பு இருக்கிறது என்று நினைத்தேன். என் கணவரால் என்னை கர்ப்பமாக்க முடியும் என்று நான் நம்பினேன். அவருடைய குறை சரி செய்யக் கூடியது தான் என்று நான் முழுமையாக நம்பினேன். என் வயிற்றில் என் கணவரால் ஒரு கரு உருவாவது, நாங்கள் இருவரும் தாய் தந்தையாவது எங்கள் வாழ்க்கையை புதுப் பாதையில் கொண்டு செல்லும் என்று உறுதியாக நம்பினேன். அதற்கான வேலைகளை செய்ய வேண்டும் என்று அந்த நிமிடத்தில் முடிவு செய்தேன்.

திருமணமான ஓரிரண்டு வருடங்களில் நான் கருவுறவில்லை என்றதும், நானே என் கணவரை பேசி சம்மதிக்க வைத்து, இதற்கென இருக்கும் பல மருத்துவமனைகளுக்கு அழைத்து சென்றிருக்கிறேன். எல்லா டாக்டர்களுமே என் கணவரின் குறை சரி செய்யக் கூடியது தான் என்று தான் சொன்னார்கள். ஆனால் வாழ்க்கையில் நடந்த பல விசயங்கள் பின்னாட்களில் எங்களுக்கு குழந்தை பெற்றுக் கொள்வதில் இருந்த ஆர்வத்தை விட மற்ற விசயங்களில் ஆர்வம் உண்டாகும் படி செய்து விட்டது. நாங்கள் தொடர்ச்சியாக சிகிச்சை எடுத்துக் கொள்ளவில்லை.

நான் என் கணவரை கட்டியணைத்துக் கொண்டேன். இது கண்டிப்பா நம்ம வாழ்க்கைக்கு ஒரு மாற்றம் கொண்டு வரும்ங்க. நாம ட்ரை பண்ணலாம். டைம் வேஸ்ட் பண்ண வேண்டாம். இன்னைக்கே டாக்டரை பார்த்திடலாம். இன்னும் டைம் இருக்கு. மணி நை எட்டு தானே ஆச்சு. இப்பவே டாக்டர்க்கு போன் பண்ணி அப்பாயிண்ட்மெண்ட் கேட்டு வாங்கிடுங்க. அப்பாய்ண்ட்மெண்ட் கிடைச்சிட்டா நாம இப்பவே போய் பார்த்துட்டு வந்திடலாம், கிடைக்கலைன்னா, நெக்ஸ்ட் சண்டே அப்பாய்ண்ட்மெண்ட் வாங்கிடுங்க என்று சொல்ல, அவர் கொஞ்சம் ஆர்வமில்லாத மாதிரி தெரிந்தாலும், நான் சொன்னதை செய்தார்.

நல்லவேளையாக அன்றே அப்பாயிண்ட்மெண்ட் கிடைக்க, இருவரும் உடைகளை மாற்றிக் கொண்டு கிளம்பினோம். வாசல் போர்டிகோவில் குப்தா கொடுத்த கார் நின்றிருந்தது. என் கணவருக்கும் எனக்குமே இது வரை கார் ஓட்டத் தெரியாது. தெரிந்திருந்தாலும் இப்போதைக்கு என் கணவர் அந்த காரை தொட கொஞ்சம் விருப்பமின்றி இருப்பது போல தெரிந்தது. இருவரும் கேப் புக் செய்து வர சொல்லி ஹாஸ்பிடல் கிளம்பினோம்.

டாக்டர், இடையில் சிகிச்சையை நிறுத்தியதற்கும், கொடுத்த மருந்து மாத்திரைகளை சாப்பிடாமல் இருந்ததற்கும் எங்கள் இருவரையும் கடிந்துக் கொண்டார். நிறைய டெஸ்ட் எழுதி கொடுத்தார். என் கணவரின் செமன் டெஸ்ட் உட்பட. என் கணவர் போடி இதெல்லாம் வேலைக்காவாது, இப்ப நான் போய் பாத்ரூம்லே உட்கார்ந்து கையடிக்கனுமா என்று முரண்டு பிடித்தார். அவரை ஒரு வழியாக சம்மதிக்க வைத்து பாத்ரூமுக்கு அனுப்பினேன்.

ஆனால் ஐந்து நிமிடத்தில் திரும்பி வந்தவர் என்னாலே முடியலை என்று முகம் கடுகடுக்க என்னிடம் சொல்லி விட்டு, நான் சொல்ல சொல்ல கேட்காமல் ஹாஸ்பிடல் வாசலை நோக்கி நடக்க துவங்கினார். அங்கிருந்த சீனியர் நர்ஸ் இதெல்லாம் சகஜம் தாம்மா. கம்பெல் பண்ணாதீங்க. இன்னொரு நாள் கூட குடுத்துக்கலாம் என்று சொல்லவே, நானும் வேறு வழியின்றி, சரி டாக்டரிடம் சொல்லி விடுங்கள் என்று நர்ஸை கேட்டுக் கொண்டு, என் கணவரின் பின்னால் ஓடினேன்.

வீட்டிற்கு வந்து உடைகளை மாற்றிய பின் என் கணவர் வாடிய முகத்துடன் இருக்க, நான் அவரை நெருங்கி, சும்மா சும்மா எதுக்கெடுத்தாலும் மூட் அவுட் ஆகாதீங்க என்று அணைத்துக் கொள்ள, இருவரும் படுக்கையறைக்கு சென்றோம். கட்டில் விளிம்பில் இருவரும் நெருங்கி அமர்ந்துக் கொள்ள நான் அவர் தலையை என் தோளில் சாய்த்து, அடடா... என்ன இதுக்கு போயி அப்செட் ஆகுறீங்க. அந்த நர்ஸ் கூட சொன்னா, இதெல்லாம் ரொம்ப சகஜம்ன்னு, திடீர்ன்னு பொது இடத்திலே செய்யும் போது உடம்பு ஒத்துழைக்காதுன்னு, நெக்ஸ்ட் டைம் நானும் பாத்ரூமுக்குள்ளே வரேன், சரியா என்றேன்.

ச்சீ... போடி... அங்கே ஹாஸ்பிடல் பாத்ரூம்லே போயி... நானும் நீயும்... அசிங்கம்...

அட லூசுப் பையா.... நாம என்ன ஹாஸ்பிடல் பாத்ரூம்லே...

ம்ம்ம்...

ஃபக் பண்ணவா போறோம். சும்மா ஒரு ஹெல்ப் தான்.

என்ன ஹெல்ப்? கையடிச்சு விடுவியா?

ம்... என்னமோ இதுக்கு முன்னாடி செய்யாத மாதிரி....

ம்ம்ம்... இருந்தாலும் ஒரு ஹாஸ்பிடல் பாத்ரூம்லே...

அதையே பாஸிட்டீவா எடுத்துட்டா ஈஸியா வேலை முடிஞ்சிரும்...

ம்ம்ம்... பார்க்கலாம்...

சரி என் டார்லிங் மூட் இன்னும் மாறலையா? நான் ஒரு விசயம் கேட்கவா?

வேண்டாம். என்ன கேட்பேன்னு தெரியும்.

என்ன தெரியும்.

அன்னைக்கு லாவண்யாவும் நானும் நம்ம வீட்டிலே என்ன செஞ்சோம்ன்னு கேட்க போறே. அதானே என்று என் கணவர் என்னை பார்க்க...

ஓ... அப்ப சொல்லுங்க ஒழுங்கா...

அம்மு.... சிம்பிளா சொல்லனும்ன்னா... பெருசா எதுவுமில்லை. ஒரு த்ரீ டைம்ஸ் ஃபக் பண்ணினோம். அதிலே அந்த குட்டித் தேவுடியா செம ஆட்டம் போட்டா. அதை விளக்கமா சொல்ல எனக்கு கூச்சமா இருக்கு. அதான்...

எனக்கு விளக்கமா தான் தெரிஞ்சாகனும்... அவ அப்படி என்ன தான் செஞ்சு உங்களை மயக்கி வைச்சிருக்கான்னு நானும் தெரிஞ்சுக்கிட்டா தானே என் புருசனை அதே மாதிரி சந்தோஷப்படுத்த முடியும்.